Hier zoals beloofd nog eens een verhaaltje op mijn blog. Iedereen begon zich al af te vragen of ik nog gebruik maakte van mijn blog en wachtte hoopvol op een bericht van me. Ik weet dat ik mijn blog aan het verwaarlozen ben maar dat is omdat ik zoveel andere en betere dingen te doen heb. Het is hier ook altijd iets met het net, ik geraak er vaak niet op wanneer ik wil. Ik gebruik ook liefst de pc's van school want daar hoef ik niet voor te betalen. Nu is het wel al een tijdje geleden maar ik zal jullie mijn ervaringen van de laatste weken meegeven zodat je me weer een beetje kan volgen.
Ja, ik weet niet zo goed waar te beginnen. Zoals de meeste wel al wisten heb ik me hier goed aangepast en beleef ik hier een super tijd. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het hier steeds beter stel en er steeds meer als een indische uitzie en me er ook zo naar gedraag. Hier zegt men dat ik op dezelfde manier denk en voel als hen. En nu mag ik ook wel een beetje stoeffen maar het is ongelofelijk hoe geliefd ik hier ben. Ik wordt overal uitgenodigd bij mensen thuis en ben voortdurend op stap met mijn vrienden. Pff ik wil hier wel van alles schrijven maar het lukt me precies niet goed vandaag, ik weet niet goed wat geschreven en doe er veel te lang over om een zin te typen. De warmte zal daar zeker ook wel mee te maken hebben want vandaag is het echt weer niet te doen. De temperatuur reikt hoog boven de 40 graden en van de minste inspanning ben je uitgeput. Daarnet was ik nog op stap met saba maar ver zijn we niet geraakt. Nu moest ik mijn nieuwe outfit nog ophalen bij de tailor maar toen ik het paste stond het me niet echt aan. Saba wilde me per se de typische smalle broek van hier laten maken maar ik voelde me daar zo ongemakkelijk in en heb gevraagd of ze die terug wat wijder kunnen maken. Vanavond moet ik dus nog eens terug want ik heb deze outfit nodig voor morgen naar het trouwfeest te gaan.
Morgen moet ik nog van alles voorbereiden voor mijn trip naar het prachtige Assam. De tickets moeten nog opgehaald worden en dan moet ik mijn koffer nog pakken. Zaterdag moet ik vroeg uit de veren want om 7u30 heb ik al een vlucht, het is een vlucht van 6 uren en daarna moeten we nog 4 uur rijden. Het zal dus een lange en zware dag worden. Maar de natuur en rust in het noorden zal me heel goed doen en ik kijk er onzttend naar uit. Op deze manier zal ik toch nog veel van het land gezien hebben. Ik ben al naar Matheran geweest, nu ga ik naar Assam en dan in februari ga ik naar delhi, agra en jaipur met mijn ouders en zus. Ik heb dus hele goede vooruitzichten en ik ben zo blij dat ik dit allemaal heb kunnen regelen met school en zo. Van 30 dec tot 10 januari zal ik samen met Saba bij haar ouders logeren. Ze kijken er al enorm naar uit om me daar te ontvangen en voor hen is het een eer om me te onmoeten. Ze kennen me nu ook al van de vele verhalen die Saba over me verteld heeft. Ze kennen me nu al goed ook al hebben ze me nog niet gezien. Het is onvoorstelbaar wie me allemaal wil ontmoeten en men wil me steeds aan iedereen voorstellen. Ik heb een druk sociaal leven hier en dit komt ook op de eerste plaats. Dit geeft nog eens aan dat ik me hier volledig volgens deze cultuur gedraag want hier komt het sociale aspect en vooral de familie op de eerste plaats. Als je dit niet hebt sta je nergens en kan je hier niet overleven. In het begin ergerde ik me aan relatie die ze hier hebben met hun gsm maar nu moet ik zeggen dat de mijne ook steeds minder vaak stil staat. Maar dat komt ook omdat ik Ankush heb leren kennen. Nu zijn hier al enkele mensen van op de hoogte maar ik zal het hier maar nog eens duidelijk maken zeker. Ook al zei iedereen me voor mijn vertrek dat ik hier zeker iemand zou ontmoeten, ik bleef voet bij stuk houden dat dit me zeker niet zou overkomen.
Nu ga ik al enkele weken om met een goede vriend van Abhijit en Neha die de meeste onder jullie al kennen van de foto's die ik steeds doorstuur. Als er nog meer mensen deze willen ontvangen geef dan een korte reactie op dit bericht dan stuur ik je ze in het vervolg ook door. Nu ja wat Ankush betreft, het was gewoon leuk om met hem rond te hangen en we konden het van in het begin goed met elkaar vinden. Vorige week woensdag zijn we samen naar de cinema geweest en vanaf dan is de romance begonnen. We hebben elkaar al alle dagen gezien en we bellen elkaar de hele dag door. Nu heeft hij een hele goed job die het voor ons ook wel een stuk aangenamer maakt. Hierdoor hebben we gratis cinematickets en kan hij me altijd gratis bellen omdat zijn telefoonrekening door zijn bedrijf betaald wordt. Hij wordt hierdoor ook altijd op de sjiekste feestjes uitgenodigd en daar kan ik dan ook gratis binnen geraken. En ik zweer u die feestjes zijn niet normaal, die gaan onder andere door in het Taj Mahal hotel of andere vijfsterren hotels in de buurt. Daardoor belt hij me ook voortdurend op en is het normaal dat ik hem bijvoorbeeld 5 keer op een dag hoor. Nu zou ik zoiets anders nooit kunnen verdagen want ik vind het belangrijk dat ik genoeg ruimte heb. Het is raar dat ik dit hier wel aankan. Nu heb ik hem ook wel graag en vind ik het zalig om bij hem te zijn. Anders had ik altijd zo een schrik om op straat te lopen omdat er handen van overal naar me uitstaken. Nu hoef ik niet meer bang te zijn en wordt er heel goed zorg voor me gedragen. Na zijn werkuren komt hij ook meteen naar het hostel en dan zitten we zo lang mogelijk samen. Nu is het wel niet gemakkelijk om hier een relatie te hebben in het geheim. Maar zo moet dit nu eenmaal en zo doet de indische jeugd het hier ook. De laatste tijd moet ik ook altijd om 10 u binnen zijn in het hostel, ik kan nooit alleen binnen komen en de guards mogen me zeker niet zien met hem. Maar regels zijn er natuurlijk ook om overtreden te worden en gelijk morgen zal het ons ook lukken om elkaar in de nacht te zien. Na het huwelijksfeest hebben we afgesproken en Saba blijft daar dan tot wanneer ik naar huis wil zodat we dan samen naar het hostel kunennen gaan. Ik denk er ook aan om vanavond uit te gaan en dan zal het ook wel later worden.
Vorig weekend hebben we het hele weekend met elkaar doorgebracht in de bergen. Het was ongelofelijk om er tussen de wilde dieren te zitten in de prachtige natuur. We hadden er vooral paarden, apen en veel vogels rondom ons. Maar is de bossen waar wij een kamer in huurden zaten er ook slangen en panters. 's Nachts dus best niet buiten komen daar. We liepen dan enkel op het pad van ons hotel naar het restaurant in de pikke donker dus wel. Ik vond het zalig om zo primitief te leven zonder elecktriciteit en enkel ijskoud water. Dit was net wat ik nodig had na mijn eerste maanden hier in de drukste en meest bevolkte stad van India. Nu hadden ze dit weekend al lang gepland met enkele vrienden van Ankush die ik ook allemaal ken ondertussen. Hij had het me voorgesteld om mee te gaan en omdat ik de anderen ook ken zag ik dit wel zitten. De rest kwam normaal gezien zondag achter maar wij zijn de zaterdag al vroeg in de ochtend vertrokken. Het was een hele verademing toen we er toekwamen en ik heb enorm van de stilte en rust genoten. We waren de hele tijd aan het praten en hebben zoveel lol beleefd zodat we vaak vergaten van te eten. Het was zo grappig en het deed zo goed om daar met hem te zijn. Het is zo raar hoe snel alles gaat en het lijkt alsof ik hem al maanden ken. Ik sta er versteld van dat ik zo snel iemand kan vertrouwen en er volledig mezelf kan bij zijn want normaal kan ik dit nooit. Het gaat precies allemaal vanzelf en ik hoef ook nergens bij na te denken. Ik heb het wel nog een beetje moeilijk om met al zijn liefde om te gaan en dat jaagt me ook wel een beetje schrik aan. Momenteel voel ik de liefde nog niet zo sterk als hem en achter dit weekend vroeg ik me af of dit wel een goed idee was. Ik wil me ook niet te veel hechten aan hem maar daarvoor is het al te laat. Vooral zijn vrienden maken zich zorgen om hem want hij is zo verliefd dat hij er echt van afziet. Ik had hem even tijd gevraagd en nu kon hij daar niet mee omgaan. Toen ik hem gisteren belde hoorde ik het meteen dat hij het niet goed stelde en het was ook niet normaal dat hij om 5 u al thuis was van zijn werk terwijl hij anders maar rond 8 u terug is. Die jongen kon hem gewoon nergens meer op concentreren en heeft dan aan zijn baas gevraagd om vroeger te stoppen. Ik hoorde aan zijn stem dat hij het niet goed stelde en ik maakte me zorgen daarom ben ik dan ook meteen naar hem toe gegaan. Ik had hem ruimte gevraagd maar nu ik hem gisteren terug gezien heb, heb ik beseft dat ik voortdurend bij hem wil zijn. Ik heb hem een dag niet gehoord en gezien, dat kon ik wel aan maar als ik hem terug zag dacht ik waarom moet ik dit tegenhouden. Ik zit er nu toch al midden in en ik kan nu niet meer terug keren. Ik denk dat ik het gewoon ga ondergaan en ik wil nog niet denken aan de tijd dat ik terug moet komen. Hij heeft me alvast gezegd dat hij zeker naar belgie komt en ik ben er van overtuigd dat hij dat zal doen daarvoor hem ik hem al te goed.
Nu zal ik zeker aan hem denken als ik zo ver weg van hem zit maar het maakt me niet droevig. Ik heb nog even veel zin om te vertrekken nu en hij zou me niet kunnen tegenhouden. Nu zit ik hier in zo een prachtig land en wil ik zoveel mogelijk zien en rondtrekken. Ik weet ook dat er iets moois op me wacht voor als ik terug ben. Het zal wel niet zo gemakkelijk te combineren zijn met al mijn werk hier en mijn eindproject maar daar pas ik me wel aan aan.
Voila nu is iedereen zijn vraag beantwoord denk ik want dat was ook wat jullie wilden weten niet? Ik heb mooie foto's van ons weekend in Matheran maar ik kan momenteel niet aan een usb stick geraken, als ik er 1 te pakken krijgen stuur ik je ze zo snel mogelijk door.
In Assam zal ik zeker ook een berichtje plaatsen en ik wil jullie dan ook de foto's doorsturen van de prachtige omgeving. Er staat alvast een rit op een olifant in de jungle op het programma, zalig.
Mumbai
