Amai zeg die kinderen zijn toch ook niet alles hier. Je hebt er echt die het bloed van onder je nagels halen, jaja, zelf bij mij! Ook al heb ik ontzettend veel geduld met alles en iedereen af en toe gaat het toch ook eens mijn petje te boven. Die blijven maar roepen van alle kanten en aan je lijf hangen, letterlijk geen second rust! Maar in de voormiddag heb ik eindelijk eens genoten van mijn werk. Ik kreeg hier ne hoop kinderen voor me alleen en daar moest ik dan mee sporten. Deze keer heb ik zelf alles geregeld en groepen gemaakt door kinderen te selecteren uit verschillende klassen. En weet dat dit hier lang duurt voor iets te regelen zeker op het tempo dat men hier werkt en de manier waarop je afspraken moet maken met iedereen. Men belooft vaak heel veel maar dan komt men veel later of helemaal niet opdagen. Nu daar kan ik wel mee leven en ik zit zelf ook al in dit ritme. Ik heb in belgie al problemen om op tijd te komen en hier kom ik dan ook nooit op tijd. Hier is dat ook niet onbeleefd maar net een vorm van beleefdheid, er wordt niet van je verwacht dat je op tijd komt. Ik geniet er dus wel van om hier op deze manier te leven en te werken. Stress bestaat hier niet!
Nu wist ik in het begin wel niet zo goed hoe ik aan deze kinderen sport moest geven. Ik heb dit wel al in colaba gedaan maar vandaag was het mijn eerste keer hier op school en nu stond ik er ook helemaal alleen voor. Ik had gevraagd aan de sportleraar of hij me kon ondersteunen en kon instaan voor tolk. Maar die is zoals goede gewoonte niet komen opdagen. Nu maar best eigenlijk want ik had het gevoel dat ik de kinderen goed mee had en ze genoten er onzettend van. Voor een keer werd er op hun tempo gewerkt, kreeg men respect en werd men niet zo hardhandig aangepakt. Geen klap op hun kop als ze niet schoon genoeg staan of zitten of zelf gewoon niets verkeerd doen. De kindjes kwamen de hele tijd bij me om te zeggen hoe leuk ze het wel niet vonden en dat ze dit iedere week willen doen. Ze konden na meer dan een uur ook niet stoppen en dat is ongelofelijk hier! Echt waar, als je kijkt naar hun mogelijkheden en de omstandigheden hier is het echt heel moeilijk om een volledig uur actief met hen bezig te zijn. Nu is dit vandaag wel bij me gelukt. Toen de leraar dan even een kijkje kwam nemen jaagde hij de kinderen alleen maar schrik aan door zelf een showke op te voeren met de basketbal. Gewoon van ver hard werpen naar de ring zodat de bal ergens tussen of op de kinderen stortte. Nu ja da is hier de goede gewoonte, ze denken meer aan zichzelf en doen gewoon hun zin. Je ziet de leerkrachten hier meer met zichzelf en elkaar bezig dan met de kinderen. Als ik hier les geef dan sta ik ook een volledig uur ter beschikking van de kinderen en moeten anderen me niet komen storen. Ik wil hen laten aanvoelen dat ze iets waard zijn en ondanks hun beperking toch tot heel wat in staat zijn. Ik heb al heel wat mooit dingen zien komen uit kinderen met heel ernstige beperkingen en dat zijn momenten waar ik ontzettend veel geniet. Enkel een glimlach op hun gezicht, dat betekend voor mij al zooo veel.
Ik wil hen laten uitleven en hen er voor zorgen dat ze er van genieten. Ik laat ook veel van hen komen en speel in op alles wat er uit de kinderen komt, hoe klein deze dingen ook zijn. Met heel kleine dingen kan je mooie dingen bereiken. Maar dat weet niemand hier zo te zien, ze bepalen alles zelf en laten niets van uit het kind komen. Allen het product is belangrijk en zij maken ook altijd dit product omdat het er altijd super goed en perefect uit moet zien. Ik weet dat men dat hier belangrijk vind en daar hou ik wel rekening mee. Toch stem ik mijn werk volledig af op hun, ik bereid meestal niets of heel weinig voor. Als ik voor de kinderen sta dan laat ik alles op me afkomen en smijt ik me er in. Ik ben niet echt een planner en ik ben wel te vinden voor improvisatie. Ik werk iedere les wel rond een thema maar dat laat ik op het moment zelf door de kinderen invullen. Ik bied enkele dingen aan en dan werk ik verder met de dingen die van hun kant komen.
Voor de rest alles heel goed me, vrijdag voelde ik me misschien niet zo in mijne haak maar zaterdag stond ik er weer op en top! Morgen vieren we Katrijn haar verjaardag en we hebben leuke dingen voor haar voorzien.
Mumbai
