Bij deze hebben jullie dan eindelijk mijn adres, je kan altijd een kaartje of zo sturen en bellen wordt hier ook vaak gedaan. Vraag me wel niet hoeveel dat jullie gaat kosten.
National Resource Centre for Inclusion Spastics Society of India K.C. Marg Bandra Reclamation Bandra West Mumbai - 400050 Phone: 022-2644366 dit is het nummer van de security hier daarnaar kan je bellen na 5u 's avonds Naar dit nummer kan je bellen tussen 9 en 5: 022-26443688 Als je belt zal je ook het exstention number 315 moeten geven en mijn room number 314
Als je graag zou bellen spreken we best eerst een dag en uur af zodat ik zeker op mijn kamer ben.
Vandaag ben ik dus gaan zwemmen en Katrijn en Tine zijn ook meegekomen, het was echt niet gemakkelijk en de zware aanpak raakte ons diep. Na de middag hebben we nog wat films van de school bekeken, wat geslapen en rondgelopen in de straatjes. Naast onze school hebben ze vandaag een prachtig huwelijksfeest georganiseerd met een eigen catering, heel veel bloemen, fonteinen, een springkasteel, vuurwerk, een podium, enzovoort. Echt alles er op en er aan, en het is vreselijk om te zien hoe de straatkinderen daar rond hangen. Normaal slapen op dit plein de armsten en doen ze er daar hun behoefte en zo. Nu is dit vuile veld dat anders vol afval en uitwerpselen ligt omgetoverd tot een sprookje. Wij gingen even kijken aan de poort en toen Katrijn een koekje gaf aan 1 kind stonden we in een mum van tijd ingesloten. Kinderen kwamen van overal, ze waren echt met heel veel, een 30 tal denk ik. Ja dan begon het weer met do you want sex, can I see your boobs, enzovoort. De vuile praat kan er wel nog door maar ik kan er echt niet tegen als ze overal aan je lijf zitten. We konden ook niet weg omdat we ingesloten waren. Het raakte me echt, handen aan mijn borsten, tussen mijn benen, aan mijn achterste, echt overal. Vreselijk gewoon. Ik moest mijn kleren vasthouden want die werden gewoon van mijn lijf gerukt. Het was een hele verademing als we toch door de massa aan onze school geraakt waren. Ik ben er nog steeds van onder de indruk en als ik daarnet op straat liep kon ik niet veel meer verdragen. Ik denk als ze nu nog 1 vinger naar me gaan uitsteken dat ik er ook eens ga opvliegen denk ik.
Miljard het is zooo frustrerend als je hier net een heel lang bericht geschreven hebt en dan alles wegvalt, ik had net een mooie tekst geschreven maar heb nu eigenlijk echt geen zin meer om opnieuw te beginnen. Nu ja ik had gewoon gezegd dat maandag avond super was want dan was er iemand jarig van bij ons. Er stelde ons iemand voor om haar mee te verassen en dan stonden we daar met de indische jeugd op het balkon op haar te wachten. Echt die jeugd is hier zooo grappig en ze hebben ons beloofd ons dit weekend mee uit te nemen. Mumbai rocks in the weekend they said, dus dat gaan we zeker proberen. We aten chocoladetaart, dronken wijn en zongen nederlandstalige liedjes.
Vandaag bezochten we nog wat scholen hier in de buurt, dat was al heel wat andere koek dan gisteren. De slums zijn echt vreslijk maar toch ben ik zo blij dat ik ze bezocht heb. Je kan u echt niet voorstellen in wat voor omstandigheden ze er les krijgen. Ze zitten op de grond tussen het afval in een donker kamertje van 3 op 4 met een 50 tal kinderen. En overal waar je binnenkomt springen ze allemaal recht en roepen ze tegelijkertijd hello miss! Wat een discipline! De kinderen zijn ook zooo klein, bij ons zouden ze nog amper lopen maar hier leren ze zo snel hun plan trekken. Op de leeftijd van 3 jaar leren de kindjes al engels en rekenen.
Na ons bezoek hebben 2 indische vrouwen ons meegenomen om te shoppen, zaalig! We hebben leuke spulletjes gekocht en daarna zijn we samen naar een supergezellige bar getrokken waar we lekkere shakes dronken en een waterpijp rookten. We hebben ook gemerkt dat we nog heeeel veel van het land moeten ontdekken en de grootste armoede hebben we vandaag ook wel gezien, kinderen lopen er zelf zonder kleren aan en de stank is soms echt niet te dragen. We namen ook voor het eerst een richa, super! We staan er ook dagelijks van versteld hoe vriendelijk, behulpzaam en geduldig de mensen hier zijn.
Morgen geef ik zwemles, ongelofelijk! Dat die hier een zwembad hebben, en wat doe ik dan aan? Ik zal gewoon met kleren en al in het water moeten springen met 2 klassen van ongeveer 30 kinderen, ik heb dan nog geluk dat ze er niet allemaal zijn anders zouden het er nog zo veel meer zijn. Ze verwachten blijkbaar veel van me want de kinderen van de spastics society hebben nog nooit eerder gezwommen. Ik start een nieuw project met hen en the staff komt mee om me te observeren. Ik weet bij god nog niet hoe ik deze kinderen met een beperking ga begeleiden maar dat zie ik morgen dan wel. De komende zeken ga ik ook 2 keer in de week kinderen buiten onze school begeleiden met sport, ik ben benieuwd hoe dit zal verlopen. En zeker in deze hitte hier!
Nu ja ik ga het hier niet zo uitgebreid maken als daarnet, tot de volgende!
Gewoon even kort vermelden dat de eerste schooldag heel goed meegevallen is, ik verlang er naar om zelf voor een klas te staan. We kregen een rondleiding in alle klassen en staken hier en daar een handje bij, ik mocht vandaag ook helpen bij de kine, echt grappig sleuren aan armen en benen van die bollekes. Het zijn echt allemaal zulke mooie kinderen, zoals alle mensen hier trouwens. En wie zei dat de mannen hier niet mooi zijn? Nu bij deze wil ik dit toch even tegenspreken, ze vallen echt heel goed mee haha. Maar ja ik heb blijkbaar altijd een zwak voor buitenlandse mannen, bij ons doen ze me gelijk niet veel want zit al lang zonder en dat lijkt me niet te deren. Haha, maar niet denken dat ik er met 1 thuis kom hoor, nog altijd liever niet. En met de aandacht en bedelende kinderen die voortdurend aan je kleren trekken en achter je lopen kan ik heel goed omgaan. Het negeren lukt me al perfect.
Ik sta er ook versteld van hoe vriendelijk iedereen hier is, ze dragen allemaal zo goed zorg van ons. Dit kan je bij ons echt niet inbeelden dat mensen zoveel voor je over hebben, ik besef nu nog meer hoeveel egoisme er bij ons is en daar jaag ik me wel in op. Nu heb je dit probleem hier zeker niet, ik kom hier volledig tot rust en voel me hier al helemaal thuis. Haha zal best wel moeilijk worden om terug naar huis te gaan.
Nu ja ik ben weer te veel aan het zeggen, maar ik kan het echt niet laten want ik geniet van ieder moment hier. Gisteravond had ik het wel behoorlijk moeilijk, ik ben zo graag op mijn eentje en kan er moeilijk mee omgaan dat wanneer ik even rust wil dit hier niet kan. Ik had zo graag een kamer gehad waar ik alleen kan zijn, ik heb dit ook al gevraagd hier maar dat is volledig uitgesloten. Bij ons kan je nog eens buitenshuis gaan en genieten van de rust en de stilte van de natuur maar hier heb je dit uiteraard niet. Mensen gunnen je die rust ook niet en een stille plek in het bruisende mumbai vind je da zeker al niet. Dit zal het moeilijkste voor me zijn want ik hou wel van mijn zelfstandige leventje. Dit spreekt mijn openheid en behulpzaamheid natuurlijk wel wat tegen. Ik ben er zeer graag voor iedereen maar heb ook momenten nodig waarop er niemand om me heen is.
Morgen en overmorgen gaan we andere scholen in mumbai bezoeken daar kijk ik echt al naar uit, want de school waar wij werken is echt wel 1 van de betere hier. We gaan dan private scholen en scholen in de slums bezoeken. De slums zullen wel hard zijn want daar zie je de grootste armoede. Voor diegenen die niet weten wat slums zijn, je kan ze vergelijken met krottenwijken.
Als laatste wil ik nog zeggen dat er bij me dus geen cultuurshock is zoals de meesten denken van wel. Het raakt je wel maar ik kan er mee leven, al de dingen die ik zie zijn meestal zoals ik ze verwachte want ik wist wel al vrij veel van de cultuur.
Ja dit zou een kort bericht worden maar het is weeral veel te lang. Ik hoop dat jullie genieten van mijn verhalen, dit zal wel niet dagelijks gebeuren maar nu geniet ik wel nog van het schrijven. Het is ook altijd leuk reactie te krijgen, en je kan op ieder bericht rechtstreeks antwoorden. Geen verplichting natuurlijk, hehe.
Nu ga ik weer lekker pikant gaan eten, ze zeggen dat ze het helemaal niet pikant maken voor ons maar amai voor mij is het al straf genoeg ze. Ik ben wel nog heel moe met momenten maar voor de rest voel ik me super, geen maag-of darmklachten en dergelijke. Gelukkig maar hopelijk blijft het zo.
Ik lig hier al weer van 5 uur deze ochtend in mijn bedje te woelen, ik heb mijn best gedaan om nog even te blijven liggen maar nu ben ik er toch wel uit gesprongen. Het is zonde van zo lang te blijven liggen als je toch niet kan slapen é, dan kan ik maar beter iets nuttig doen. Waar ik nu vooral op lig te denken is hoe ik mijn project daar ga uitvoeren en deze nacht kwamen er al wat leuke indeetjes bij me op. En voor de rest schieten me er op deze momenten ook zaken door mijn hoofd die ik zeker niet mag vergeten meenemen. Het is wel een moeilijke opdracht om een reiskoffer te maken voor meer dan 4 maand. Veel spullen moet ik allesinds niet meenemen en ik ga mijn bagage echt wel beperken. En veel kleren van hier meenemen kan ik toch ook al niet want daar ben ik ginder niets mee. Ik ga dus echt wel met een kleine rugzak vertrekken en daar kledij kopen die er past binnen de cultuur, zo voel ik me misschien al een klein beetje minder bekeken. Zowieso zal daar voortdurend een hele sliert mensen achter je aanlopen en komen schooien achter geld en vragen om op de foto met je staan. Katrijn, Tine en ik hadden ook al gezegd van een billenstand bij te houden. Haha! Je moet namelijk weten dat mannen voortdurend zitten te gapen en die verbergen dat helemaal niet. Als ze nog maar een klein stukje van je huid zien dan zullen ze daar wel enkele uurtjes zoet mee zijn! Ok, misschien een klein beetje overdreven. Maar als we dus op overbevolkte bussen, treinen of andere plaatsen lopen of staan moet je niet verschieten dat er plots in je billen geknepen wordt. Ze kijken wel opvallend maar in het lichamelijk contact zijn het echte gluiperds en raken ze je heel subtiel aan. Da's echt lachen jong! Allé ja nu kunnen we daar allesinds nog mee lachen maar daar ter plaatse zal dit wel echt vermoeiend zijn. En omdat we dit zo grappig vonden hadden we al lachend gezegd van een stand bij te houden en per dag te tellen hoeveel knepen we gekregen hebben. Nu ja of we dit effectief gaan doen dat laat ik je wel nog weten! Haha, wat een gelul hier weeral. Ik zal dan maar eens in mijn kleren gaan springen zie en naar Gent vertrekken, het worden mijn laatste 2 dagen in het prachtige Gent. Ik zal er zéker van genieten!
Ongelofelijk nog 5 dagen en ik zit in het verre India, ik tel de dagen echt af en voel me er volledig klaar voor om te vertrekken! Ik heb hier precies al afscheid genomen van alles en iedereen en sta te springen om te vertrekken!
Ik zit wel boordevol energie vandaag van mijn zalige nacht gisteren! Echt, en daar hebben jullie allemaal voor gezorgd! Daarom wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor jullie komst. Ook al zag je me misschien niet zo heel veel toch was ik héél blij iedereen te zien. Ik heb mijn best gedaan om met iedereen eens een praatje te slaan en sorry als ik misschien niet zo veel tijd had. Weet dat ik jullie komst enorm apprecieërde en in mijn kopje zal gedenken wie er toen allemaal voor me was. Ik was eerlijk gezegd wel verschoten van de grote opkomst en dit kan me alleen maar héél gelukkig prijzen! Ik was zooo gelukkig gisteren, zo voel ik me de laatste maanden ook met de moeilijke momenten maar die vergeet ik vaak snel en ik onthou vooral van wat ik allemaal genoten heb en dit zijn héél veel dingen. Ik geniet met volle teugen van wat ik allemaal meemaak de laatste tijd en dit kan er alleen maar nog op verbeteren é!
Vandaag heb ik mijn kot leeggemaakt want dinsdag komt hier al iemand anders mijn plekje opvullen. Het was een hele tijd over en weer geloop maar dit is wel iets voor mij é sleuren met dozen trap op en af want dan voelt het toch aan alsof ik nog een beetje gesport heb! Maar straks ga ik nog naar mijn landelijke dorpje waar ik wel nog eens een toerke ga lopen langs de mooie landschappen want daar geniet ik ook wel ten volle van! En ook nog eens die mountainbike van onder het stof halen om een laatste keer te crossen door de landelijke wegen, zalig!
Ik heb jammer genoeg ook wel wat traantjes gezien gisteren en dat zie ik echt wel niet graag. Niemand hoeft droevig te zijn want zoals ik al zei die tijd gaat echt voorbij vliegen en binnen de korste keren zie je die vrolijke, actieve en soms o zo vermoeiende meid weer voor je staan! Dus afgesproken dat er geen tranen meer vloeien? Ok! Dit maakt mij eigenlijk alleen maar sterker, ik besef voor het eerst in mijn leven hoeveel mensen ik om me heen heb en dit geeft me nog meer kracht om te vertrekken.
Jaja nu zal het wel genoeg zijn zeker met al diene meligen praat hier, heb me hier al veel te gevoelig opgesteld en nu is het weer tijd voor de harde kim! Haha.
Schatten iedereen bedankt voor je aanwezigheid, het was een avondje om nooit meer te vergeten!
Spastics Society is de naam van de school waar ik ga werken, ik weet wel nog steeds niet op welke plaats ik precies ga staan. Want deze school heeft 2 afdelingen, één in Bandra en één in Colaba. Aangezien we met 3 studenten van hieruit vertrekken zullen we dus opgesplitst worden, we hopen nu alledrie dat wij niet de persoon zullen zijn die alleen staat op één van deze afdelingen.Want je moet weten dat beide scholen toch wel enkele kilometers uit elkaar liggen. We weten al zeker dat we in een hostel in de buurt van Bandra zullen verblijven maar de studente(n) die werken in Colaba moeten dan dagelijks nog eens 3 uur op de trein zitten. En zoals de meesten wel weten vermijd je liever het overbevolkte en hectische station van Mumbai waar men per dag meer dan 3,5 miljoen reizigers verwerkt voor tweeduizend treinen.
Ik heb al een mail gestuurd naar mijn contactpersoon in Mumbai om te vragen of het mogelijk is dat we alledrie op dezelfde afdeling kunnen staan. Deze mail is al een tijdje geleden verzonden en nu is het nog afwachten op een antwoord en dit kan dus wel nog even duren.
Daar zal ik dan een klas toegewezen krijgen, dit kunnen kleuters of lagere schoolkinderen zijn. Alle kinderen hebben een fysieke/ en of verstandelijke beperking. Vooral bij kleuters dan is het heel moeilijk om hen te communiceren omdat zij dus nog geen engels kunnen spreken, dit is dan letterlijk met handen en voeten les geven. Ik zal hen ondersteuning bieden bij het aanleren van schoolse vaardigheden, ontspannigsactiviteiten en communicatie.
Mijn vorige webblog werkte zo te zien niet al te best. Doordat msn een beetje overbezet geraakt ligt dat systeem vaak plat en dan kan je mijn weblog niet openen. Daarom heb ik nu een nieuwe aangemaakt zodat jullie zo vaak je maar wil mijn site kan bezoeken.
Ik herhaal hier dus nog eens dat ik van 4 november tot 11 maart in India zit voor mijn buitenlandse stage, de bekroning van mijn opleiding professionele bachelor in de orthopedagogie. Nja ze moeten het kind altijd een geleerde naam geven hé. Maar deze term kan dus vergeleken worden met opvoedkunde wat nogal een simplistische vertaling is en dit mogen we in onze opleiding eigenlijk niet zo noemen. Maar ja het is maar zodat jullie het allemaal een beetje begrijpen é.
Ik zal kort mijn stageplaats voorstellen en er wat plaatselijke foto's aan toevoegen.
EN UITERAARD NIET TE VERGETEN, IEDEREEN DIE MIJN AFSCHEID MEE WIL VIEREN KAN DIT OP VRIJDAGAVOND 27 OKTOBER IN DE ABOUSIMBEL TE GENT. DIT IS MIJN FAVORIETE UITGAANGSPLEKJE WEL DEGELIJK IN DE OVERPOORT GELEGEN MAAR ABSOLUUT NIET ZO MARGI ALS AL DE REST DAAR. HIERVOOR KOMT LATER NOG EEN UITNODIGING MAAR NOTEER DIT ALVAST IN JE AGENDA WANT IK VERWACHT JULLIE ALLEMAAL!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Mumbai
Ok, misschien een klein beetje overdreven. Maar als we dus op overbevolkte bussen, treinen of andere plaatsen lopen of staan moet je niet verschieten dat er plots in je billen geknepen wordt. Ze kijken wel opvallend maar in het lichamelijk contact zijn het echte gluiperds en raken ze je heel subtiel aan. Da's echt lachen jong! Allé ja nu kunnen we daar allesinds nog mee lachen maar daar ter plaatse zal dit wel echt vermoeiend zijn. En omdat we dit zo grappig vonden hadden we al lachend gezegd van een stand bij te houden en per dag te tellen hoeveel knepen we gekregen hebben. Nu ja of we dit effectief gaan doen dat laat ik je wel nog weten! Haha, wat een gelul hier weeral. Ik zal dan maar eens in mijn kleren gaan springen zie en naar Gent vertrekken, het worden mijn laatste 2 dagen in het prachtige Gent. Ik zal er zéker van genieten!
