Gisteren ben ik ’s ochtends heel vroeg opgestaan om Lin en Amelie op te pikken aan het treinstation in Shanghai. Ik kwam er om 7h30 toe, en moest nog eventjes wachten. Op die 45min tijd dat ik gewacht heb, zijn er 3 bedelaars langsgekomen en moest ik ook met iemand op de foto. Dat Chinees madammeke was wel vriendelijk, dus dan maak ik daar geen probleem van. Toch vraag ik me nog steeds af wat ze altijd met die foto’s doen! Ik voelde me tijdens het wachten een beetje zoals ‘Find Wally’: zoek Katrien tussen alle Chinese hoofdjes :p We hadden wel een vaste plek afgesproken waar we gingen afspreken, maar dan nog, Shanghai Station heeft 2 pleinen, en elk plein is erg goot. Maar eventjes later zag ik ze dan toch: 2 blonde hoofdjes tussen al dat zwarte Chinese haar! Snel zullen we elkaar niet kunnen kwijtspelen, haha!
Toen ze aangekomen waren, moesten we nog 3h wachten op onze trein. We zijn dan maar een cola gaan drinken in de Mc Donald’s :D Daarna zijn we vertrokken richting treinstation, en het was er zoals altijd erg druk. Om 13h30 kwamen we aan in Nanjing, en dan was het weer zoeken naar de hostel.
De taxichauffeurs aan het station van Nanjing wilden ons aanvankelijk niet meenemen (want ‘de koffers waren veeeel te groot, 放不下,放不下！ ) Maar na veel aandringen zijn de valiezen toch in de koffer geraakt.. alleen geraakte de koffer nu niet meer toe :p We hielden ons hart al vast, want als er een koffer uitviel, zou dat toch wel vrij lastig zijn.. Uiteindelijk zijn we goed en wel bij de hostel geraakt, een Afrikaan heeft hen nog geholpen de koffers naar de hostel te dragen, vriendelijke mensen toch!
Daarna zijn we iets gaan eten, want we rammelden van de honger! Indra, een ander Belgisch meisje dat van maandag al in Nanjing zit, gaat net zoals Amelie aan Nanjing Normal University studeren. Zij zijn dus onder hun tweetjes naar de universiteit gegaan om het kot en de registratie in orde te brengen, en ik nam samen met Lin de bus naar Southeast University om alles van haar kant in orde te brengen. De busrit was heeeel lang, ik denk dat ze beter in’t vervolg een fiets neemt, want de bus rijdt een groot stuk om! Na heel lang zoeken hebben we uiteindelijk de universiteit gevonden, en haar kot is ook vastgelegd. Vanaf maandag mag ze er op.

Straks gaan we samen Chinees ontbijten, en daarna ga ik met hen een Chinese simkaart en Chinese gsm kopen, want die hebben ze nog niet. Daarna gaan we waarschijnlijk naar xinjiekou, zodat ik nog saaie zwarte schoenen kan kopen voor mijn tweede gesprek morgen bij de Kamer van Koophandel.

Ik laat jullie morgen zeker weten of ik er ben binnengeraakt! Ik ben zelf ook heel hard benieuwd!

04-09-2011 om 02:36 geschreven door Katrien  

Hallo iedereen!

31 augustus ben ik op gesprek gegaan bij de Europese Kamer van Koophandel. Patricia (de manager) zag mij er superlief uit! Ze heeft me alles uitgelegd over wat ze juist doen, en zei ook dat indien ik daar kan beginnen ze me een businessvisum willen geven, maar dat ik dat dan wel in Hong Kong moet gaan halen.. Ik weet dat je daar niet met de vlieger kan geraken, dus dan moet ik met trein.. Als het zo ver is, gaat King misschien wel mee, hij is daar ook nog nooit geweest. Maandag weet ik of ik daar ben aangenomen, spannend spannend! Ik zou dan ook verlof krijgen om in december naar huis te gaan, dat is wel goed want de meeste bedrijven doen daar moeilijk over. Als ik ben aangenomen, ga ik ook polsen om 2 weekjes vrijaf te krijgen in april, zodat iedereen die wil mij kan komen bezoeken!
Daarna ben ik treintickets gaan komen om Amelie en Lin, 2 Belgische meisjes die in Nanjing gaan studeren, te gaan ophalen in Shanghai zaterdag. Ik neem de trein ’s ochtends om 6h, kom in Shanghai aan om 7h30, en om 12h nemen we samen de trein naar Nanjing! Het is hun eerste keer in China, dus het is dan wel eens leuk dat ze iemand hebben die de weg een beetje kent!

1 september ging ik normaal nog op een ander gesprek, maar die kerel die mij daarvoor opbelde, leek mij helemaal niet zo vriendelijk en zelfs wat gemeen.. Ik kreeg zo zijn gsmnr, en ik heb de gewoonte om een gsmnr per 2 of 3 cijfers te zeggen, maar blijkbaar is dat bij de Chinezen anders, en dan zei hij zo ‘oh, uw Chinees is blijkbaar ni zo goe’.. ik dacht te zeggen ‘is horen hoe ‘goe’ uw engels is!’ stomme kerel. Kheb dus geen zin meer om daar naartoe te gaan zenne, dee sprak ook heel formeel Chinees, ik verstond da wel, maar kmoest toch wel wa moeite doen! Plus, dat bedrijf is ook vrij ver.. Ik heb hem gebeld en gelogen dat ik ergens anders ben aangenomen, hij vroeg ‘hoeveel verdien je’, en ik zei zo mijn verwachtte Chinese loon, en hij zei gewoon ‘ok’ en legde dan af. Dat zegt genoeg, niet? Welja, ik heb er geen spijt van.

Die van DHL hebben ondertussen al iemand gevonden met meer ervaring, dus daar moet ik ook al nimeer naartoe gaan.. Hopen op de Kamer van Koophandel hé, en als dat niet gaat, dan zoek ik gewoon verder! Heb een visum nu voor 2 maanden, dus ik kan nog eventjes voort!

Ik ben begonnen met het appartement te kuisen, amai, hoe vuil dat dat hier was! De slaapkamer en ijskast zijn al gekuisd!
De foto’s van het appartement staan online, jullie gaan misschien denken ‘ieeuw, wat is dat voor een vies appartement’, maar dit zijn nu eenmaal Chinese appartementen.. J Ook nog niet letten op de rommel, King moet nog wat gerief van hem opruimen!

Trouwens, in de straat vlak bij ons is er een bakker en die maakt Belgisch-achtig brood! Rozijnenbrood en croissants enzo, allemaal heel goedkoop (6 kuai, evenveel dan een vies brood in de supermarkt!) mjammjam!

Vandaag, vrijdag 2 september, ben ik naar de h&m geweest om deftige kleren te kopen. Ik heb 1 volledige outfit (zwarte geklede broek, zwarte kokerrok, zwart vestje) en nog 3 bloesjes gekocht voor mijn werk. Ik heb echt wel deftig gerief nodig, want Chinese kleren zijn veel te klein en de kwaliteit ervan is ook niet alles. Als ik bij de Kamer van Koophandel binnengeraak, ga ik die outfit naar een kleermaker doen en vragen hoeveel het kost om dat volledig te laten namaken maar dan in een andere kleur (dat is waarschijnlijk goedkoper dan opnieuw een outfit te kopen in de h&m). Tijdens het sollicitatiegesprek zei ze dat ik er enkel ‘heel deftig’ moet bijlopen op businessmeetings, maar blijkbaar vond ze mijn belgische deftige outfit niet deftig genoeg (en die was echt wel héél deftig (mama, ik had dat nieuw kleedje aangedaan dat Annelies ook heeft, dat is toch wel deftig, ni? :D) ), hoe saaier hoe beter dus! Kleur mag, maar het moet allemaal wel sjiek zijn.. kga dus morgen of overmorgen nog een paar zwarte hakken kopen, dan ben ik helemaal op en top saai, net zoals ze willen. King werkt daar bij die h&m in de buurt (bij xinjiekou), en ik heb inees ook iedereen van zijn werk ontmoet. Terwijl ik aan het winkelen was, kwam er een Chinees op mij af “Spreek je Chinees?” “Ja” “Mag ik je vriendje zijn?” “Nee” “Mag is je gsmnr?” “Nee” Ik wou nog vragen “Mag ik u slagen” haha, maar dat zou er misschien een beetje over gaan. Wat denkt dee nu? Sukkel.

Zoals ik al zei, moet ik morgen om half 5 ’s ochtends opstaan om Lin en Amelie in Shanghai te gaan halen. Dan is het in België 22h30.. vreemd hé, dat tijdverschil! :D Ik sta op, en jullie gaan slapen!

Indien iemand zich geroepen voelt om een kaartje te sturen, mijn adres is:

Katrien Maes
西康路24号2单504室
鼓楼区  邮编：210024
南京市Nanjing
中国 CHINA
电话13770686653

(best adres kopieren en afdrukken, en zo op de enveloppe plakken dan)

Tot de volgende iedereen, en veel Chinese groetjes! ;)

02-09-2011 om 00:00 geschreven door Katrien  

Hallo iedereen !大家好!

Jullie zitten allemaal waarschijnlijk al op hete kolen te wachten om mijn eerste blog te lezen? ；）
Mijn vlucht naar Shanghai was wel ok, op de vlieger van Londen naar Shanghai zat ik natuurlijk opnieuw aan het gangpad (terwijl ik expliciet had gevraagd om een plekje aan het raam te krijgen), maar in het midden (er waren 3 stoelen) zat niemand, dus dat was wel goed! Ik had een vrij toffee kerel bij mij zitten, een Spanjaard die een jaar tennisles ging geven in Shanghai! We hebben emailadressen uitgewisseld en gaan zeker nog eens afspreken als ik in Shanghai ben!

De rit naar Nanjing was weer heel vermoeiend, lang gewacht op een trein, rond een uur of 4 in de namiddag Chinese tijd kwam ik aan. Ik heb op het vliegtuig niets kunnen slapen, dus was op dat moment wel wat moe! Het appartement is dus op Xikang Lu, niet zo ver van waar ik het jaar ervoor zat! Ik ken mijn weg dus toch een beetje, das al iets, haha! We moeten wel nog iets zacht kopen om op ons bed te leggen, want Chinezen slapen graag op zo een 'strandmat',want dat is lekker koud in de zomer.. ok, dat is fris, maar ik wil toch iets zacht! Ik heb de voorbije dagen dus met een donsdeken onder mij geslapen..beter dan niets! Voor de rest hebben we alles: een keuken, een badkamer,... er is enkel nog vrij veel opkuiswerk aan, haha!

Gisteren (dinsdag) mocht ik op gesprek bij BASF Nanjing. Dat is heel ver gelegen, maar we hadden afgesproken met de baas van een vertaalbureau ergens bij de carrefour aan die grote brug in Nanjing. BASF schakelde een vertaalbureau in, en zij waren dus verantwoodelijk om goede vertalers te vinden (Chinees-Engels en omgekeerd). Dus, aangekomen bij de carrefour, kwam die kerel ons oppikken om ons met de auto naar BASF te vervoeren. Dat was nog 45min rijden, maar indien ik daar zou binnengeraken zou ik wel gemakkelijk naar daar kunnen geraken met een of andere bus van het bedrijf zelf! We waren in totaal met 6, en ze hebben 4 mensen nodig. Op het sollicitatiegesprek moest ik een klein stukje vertalen naar het Chinees. Woorden zoals 'synthaxis' en 'water cooler' moest ik blijkbaar kennen :p ik heb een poging gedaan, en ze zeiden dat het goed was, maar ik geloof er toch niet zoveel van, haha! Ik heb hen ook ineens maar gezegd dat ik met kestmis naar huis wil gaan, en ze waren daar precies niet zo blij mee :p aahja, en nog iets, als ik daar binnengeraak moet ik 12h per dag werken, soms met de dag en soms met de nacht... haha :D ok, toch maar niet voor mij dan! :D

Gisterenavond zijn we op de avondmarkt een kleerkast gaan kopen uit stof (want degene die hiet staat is veel te klein), en wat kuisgerief!Vandaag ben ik alleen op het appartement, mijn vriendje is gaan werken, om 2h heb ik een sollicitatiegesprek bij de Europese kamer van koophandel, hopelijk willen zij mij aannemen :) Sebiet begin in aan het appartement wat te kuisen en mijn gerief wat deftig leggen, want het is hier een beetje een mesthoop nu.. haha! Ik hou jullie nog op de hoogte he, ik probeer zo snel mogelijk opnieuw te bloggen!

再见!

31-08-2011 om 03:11 geschreven door Katrien  

Tot in China!

25-08-2011 om 15:06 geschreven door Katrien  

Hey!

Ik weet dat het wéér lang geleden is dat ik geblogd heb, en dat ik beloofde iets te schrijven over de expo, maar om eerlijk te zijn: over de expo valt toch weinig te schrijven? Ja, er was véél volk, ja, het was interessant, en ja, het was vooral lang aanschuiven. We zijn twee dagen geweest, maar hebben in totaal nog niet meer dan 1/5 van alle pavilioenen gezien. In het Chinese pavilioen zijn we natuurlijk ook geweest, het was wel indrukwekkend, maar meer langs de buitenkant dan vanbinnen. Het was zo typisch Chinees: via filmpjes laten tonen aan iedereen dat China zo’n groots en goed land is, blabla. Het meest toffe was het feit dat ze een soort van ‘attractie’ hadden: karrekes waar we moesten gaan inzitten, en dan werden we geloodsd door verschillende dingen.. hmm, ik weet zelfs al niet meer wat er net te zien was, zo interessant was het, haha! Het mooiste pavilioen binnenin vond ik dat van Canada; het was niet gigantisch en spectaculair, maar ze hadden mooie kunstige filmpjes! In het Belgische pavilioen kon je (natuuurlijk) frietjes en wafels eten! Spijtig genoeg (en tot grote verbazing) stonden er Chinezen in’t frietkot! :D .. en hadden ze geen joppiesaus, enkel mayonaise..  snif. Binnen was er info over elke belangrijke stad in Belgie, en bij Antwerpen stonden de diamanten natuurlijk centraal. Je kon ook zien hoe ze chocolade maakten, en toen we een kletsje maakten met de chocolademaker (die wél Belgisch was, in tegenstelling tot de mensen van’t frietkot!), en hij ons versgemaakte chocolade aanbood, sprongen ineens alle Chinezen op ons om toch maar een stukje te pakken te krijgen... hmm, typisch Chinees hé, ze zijn al met zoveel, en dan moeten ze maar staan duwen om een ietsiepietsiebeetje chocolade van ons te kunnenn pikken! Zie je da in België al gebeuren?

Op vrijdag 4 juni zijn ik en King naar Shanghai geweest om info te vragen voor zijn visum voor Belgie... en wie had nu gedacht dat daar zoveel voorbereiding voor moest gebeuren! Ik dacht aanvankelijk, oh, we gaan gewoon naar dat consulaat, vullen wat papieren in, en da’s in orde hé.. niet dus! Hij moet zijn vliegticket hebben, een bewijs van zijn loon in China, een bewijs van mij dat ik heb uitnodig, een speciale reisverzekering, formulieren van zijn werk... En nu wilt zijn baas op’t werk die formulieren toch niet geven zeker! Na lang aandringen, heeft hij het toch gedaan gekregen dat zijn baas hem dat document zal geven, enkel zo kan hij op een andere plaats in Nanjing al die documenten van zijn werk eerst laten ‘legaliseren’. En als dat nog niet voldoende is, moet hij ook alles laten vertalen naar het Engels! Ik hou mijn hart al vast.. Het plan is nu dat we op 29 juni naar Shanghai gaan (ik moet toch zowiezo gaan, want de 30^ste is mijn vlucht naar Belgie), en dat we dan opnieuw naar het consulaat gaan, en dat tegen dan hopelijk alles in orde is zodat ik met een gerust hart naar Belgie kan gaan.. Ik hoop het echtechtecht, dat alles in orde komt! En dus, als alles goed gaat, komt hij rond 4 september naar Belgie, en vertrekt terug naar China op 2 oktober (jaja, bijna een maand, wii! ). Moest het nu echt niet lukken, ga ik in september wel naar China. Een Chinees visum aanvragen is nét iets gemakkelijker dan een Belgisch..

Toen ik 3 juni treintickets ging kopen voor de 4^e om naar Shanghai te gaan, dacht ik ‘best savonds pas terug naar Nanjing gaan, wie weet kunnen we in Shanghai nog iets regelen voor zijn visum’.. niet dus hé! Om half 11 ’s ochtends waren we al uit het consulaat, en we hebben daana gewoon liggen rondwandelen in de oude buurt van Shanghai. We zijn naar een grote tempel geweest, waar King wierrook heeft aangestoken, en op zijn knietjes liggen bidden (is dat bidden? Da’s eigenlijk gewoon met hun twee handen tegen elkaar en dan naar voor buiten, en nog eens naar voor buigen...) Geen idee eigenlijk wat voor tempel het was: Confucianistisch, Taoistisch, misschien zelfs Boeddhistisch? Ik gok Boeddhistisch. Voor Chinezen maakt het in’t algemeen niet zo uit voor welke ‘god’ ze gaan bidden, zolang ze maar gewoon wat bidden, zullen ze goed geluk krijgen.

’s Avonds om 19u namen we uitgeput de trein terug naar Nanjing...

Op dit moment (maandag 14 juni), zit ik bij King zijn ouders op het platteland. (weetje nog, waar ik 14 februari Chinees nieuwjaar ben gaan vieren?) Gisteren, na een lange busrit van 6 uur, kwamen we aan in JingGang, het dorpje waar zijn ouders wonen. Dan moesten we nog een half uurtje op de bus. Vanaf het moment dat ik die bus opstap –woefff-, al die koppekes draaien naar mij. Ja, een mens wordt er echt ongemakkelijk van. Maarja, in zo’n boerengat, verwacht je niets anders. Aangekomen bij King thuis, moest in driiingend naar’t wc.. ik wist al van in de winter dat die wc buiten vrij goor is: gewoon een gat in de grond. Maar nu vond ik wel dat de beerputkerels eens mochten langskomen hoor :D Het mocht wel eens geledigd worden! En warmte=vliegen=ieeeuw als je naar’t wc moet! Die vliegen dus echt letterlijk gewoon rond uw poep é :D goorgoor! Maar ja, als de nood het hoogst is...

’s avonds hebben we lekker gegeten: JingGang bevindt zich vlak aan de zee (denk niet aan een zee zoals de Belgische kust hé, de zee is hier veel vuiler en er is geen strand), en dus zijn er veel schaaldieren en visjes! Toen we gingen slapen, merkte ik al dat de matras van het bed was, en dat er enkel nog maar een rieten matje oplag. Jaja, zulke rieten matjes dat wij in Belgie aan de kust gebruiken om op’t strand mee te liggen, dat lag nu dus op dat bed! Kan je je al inbeelden hoe ‘zacht’ dat was? Ze doen dat dus gewoon omdat dat ‘koeler’ is, zo’n rieten matje tegenover een matras. Maar wat ik niet begrijp,is dat ze dan toch wel een dik deken op hun lijf leggen! Logica.. Ik dacht bij mezelf, oh, op festivals heb ik dat ookal gedaan he, op iets hard (de grond) geslapen.. Maar da was toch niet dat hoor! Ik heb een hele nacht liggen draaien en keren, en draaaien en keren.. Slecht geslapen dus.. Deze nacht leg ik wel een deken onder mij, zodat het toch iets malser ligt..

Gisterenavond ben ik met King naar de ‘tandarts ‘ geweest, hij had al een aantal dagen last van zijn tand. Het was al donker, en de tandarts had blijkbaar geen licht in haar huis. Dus moest King zich gewoon buiten zetten, zodat de straatlampen in zijn mond schenen. Ze zei tegen hem ‘oh, das niets erg ze, er is een tand scheef aant groeien tegen een andere rechte tand, dermee datta zeer doet! Slik wat pillekes, en binnen een aantal dagen in’t wel voorbij! ’ Ik tegen King ‘euuh, gaan dee rechte tand dan ook niet scheef beginnen groeien omdat dee scheve daartegen duwt??’  Oehja, heb ik al vermeld dat ze de apperatuur om mee in zijn mond te zitten gewoon afspoelt onder kraantjeswater (dat je niet mag drinken, maar blijkbaar wel mee in iemand zijn mond mag leuteren?) En tanden poetsen voor we naar de tandarts gaan? Maarneeeeee tuurlijk niet!

’s Avonds gingen we in de straat nog wat wandelen, en op’t eind van ’t straat stonden er overal mensen te dansen! Op’t platteland is dat de gewoonte niet, er stonden zeker 200 mensen allemaal hetzelfde pasje te doen! Vandaag ga ik met de mama samen buiten dansen met iedereen, haha! Dat wordt leuk!

Vandaag zijn we in de namiddag naar de zee geweest! Jippii !

---

Het is vandaag dinsdag 5 mei. Gisterenavond ben ik zoals gepland met de mama van King gaan dansen in’t straat, en natuurlijk had ik vrij veel beziens. Ik trok me het in’t algemeen niet zi erg aan, hoor, want het was al donker, en dus keek niet iedereen naar mij (maar toch wel meer dan de helft mensen aanwezig). De muziek was vrij rustige typisch Chinese muziek, en de pasjes waren toch wel vrij ingewikkeld. Toch kon iedereen ,buiten mezelf (omdat het mijn eerste keer was), goed volgen! Soms gingen de beenpasjes toch iets te snel voor mij, hoor! Maar ik heb me al bij al goed geamuseerd! Wel spijtig dat er kleine kindjes plots in’t Engels tegen mij begonnen (schattig na 1 keer, vervelend na de 10^de keer, omdat ik wel nog steeds wil dansen) De opa van King, die ook hier in’t straat woont, is stiekem komen kijken terwijl we aant dansen waren, hihi!

Om 21u was het dansen gedaan, en hebben we gegeten. Gisteren was het Dragon Boat Festival, en daarom heeft iedereen verlof van maandag tot woensdag. We hebben Zongzi 粽子 gegeten, wat blijkbaar typisch gegeten wordt die dag. 粽子 is een pakketje speciaal gekookte rijst, gewikkeld in een soort bladeren.. hoe het exact gemaakt wordt, weet ik ook niet, maar het was wel lekker! Oehja, in die gekookte rijst zitten dadels, mjammie!

Daarna hebben we ons gewassen. Er is nu wel al warm water blijkbaar, van waar dat komt weet ik niet, maar een deur in de badkamer, daar doet de familie Chang nog steeds niet aan mee :p Dus moet je elke keer je je gaat wassen tegen de rest zeggen ‘kga me wassen hé, kom niet naar boven! :D ‘ toch fijn dat ik me kon wassen met lekker warm water!

Ik heb die nacht beter geslapen dan de nacht ervoor. Nu hadden we een deken onder ons gelegd, om het wat zachter te maken.Natuurlijk wordt het zo wel een bakoventje, maar liever zo dan rugpijn van het rieten matje. De muggen waren weer talrijk aanwezig in de slaapkamer. En natuurlijk hebben ze nog nooit ‘buitenlands bloed’ gedronken, en staken ze mij liever dan King. Waarom heeft ne mens nog een muskietennet nodig, als Katrien in de kamer ligt?! :D Je denkt misschien ‘uh, is Chinees bloed niet hetzelfde dan Belgisch?’, en het antwoord is ‘nee!’. Waarom? Omdat Chinezen altijd rhesusnegatief bloed hebben. Mijn bloed is rhesuspostief, en dat zullen de muggen wel geweten hebben! Er was vorig semester een meisje van Amerika in mijn klas, Liz. Ze was zwanger, en zij was rhesusnegatief en haar man rhesuspositief. Daar moet je als zwangere vrouw normaal een spuitje voor krijgen hé, omdat ‘iets vreemd je lichaam binnentreed’, nl, het rhesuspositieve. Maar aangezien ze in China allemaal negatief zijn, hadden ze dat hier dus niet hé! Na een tijdje zoeken hebben ze het uiteindelijk toch gevonden.

Maar swat, die muggen dus. Ondanks we een’ding hadden om in de pries te steken’ tegen de muggen, hielp dat precies toch niet zo goed. Want toen ik ’s ochtends wakkerwerd, merkte ik dat mijn oog dikker aanvoelde dan normaal.. jaja, je hoort me al afkomen, die mug is zo tof geweest om in mijn ooglid te prikken! Na een uur of 2 was de zwelling bijna volledig weg. Waarom prikt een mug nu in ‘een oog’?? Dan kan dee toch beter in mijn grote teen prikken ofzo? Welja, Chinese muggen.

Daarna zijn we gaan ontbijten, en hebben we Zhou 粥 gegeten, een soort van havermoutpap maar dan van rijst gemaakt. De ochtend na het Dragon Boat Festival moet je dat eten, dan krijg je goed geluk :) Nu zit ik in de kamer, en was samen met King een filmpje aant zien, tot iemand hem beneden riep.

Er zitten hier trouwens keischattige kleine zwaluwtjes bij de buren, en nu vliegt heel de buurt rond met grotere zwaluwen om die te eten te geven! schattigschattigschattiiiiiiiiig

Morgen rond de middag keren we terug naar Nanjing met de bus, opnieuw 6 uur onderweg, en daarna beginnen de voorbereidingen voor de examens. Op zondag 20 juni heb ik HSK examen, een examen om je niveau Chinees te testen. En 22 en 23 juni heb ik examen grammatica en spreken. Bij de examens in april had ik met grammaticd 73 en spreken in de 80, terwijl ik maar twee dagen tijd had om te studeren :) maar ik vrees dat het nu niet zo gemakkelijk zal zijn.. welja, de 23 ste krijg ik mijn bewijs van mijn jaar studie in Nanjing, en daarna pas mijn punten, dus of die nu goed zijn of niet, maakt eigenlijk niets uit :p maar toch wil ik niet buizen ze :D

Nog exact 2 weken en ik vertrek naar Shanghai om de dag erna mijn vlucht naar huis te nemen.. De tijd in Nanjing is echt voorbij gevlogen, ik zal het missen, maar zal ook wel blij zijn als ik terug naar huis kan..

16-06-2010 om 14:51 geschreven door Katrien  

Heey!

Hierbij het vervolg van de reis met Bart, Dennis en Steve!

Op 16 mei zijn we met een reisgids van de hostel naar de rijstvelden van Longsheng gegaan. Oorspronkelijk wilden we op 1 dag zowel de rijstvelden als de warmwaterbronnen doen, maar de hostel zei dat dat onmogelijk was.. we zouden zeker tot 15u op de rijstvelden zitten, en de laatste bus naar Guilin was al om 18u.. Dan hebben we maar besloten enkel de rijstvelden te doen. De weg naar de rijstvelden was weer zo typisch ‘Guilin’: een drukke baan, en langs de zijkanten de gigantische bergen. Na een uurtje of twee kwamen we aan bij een dorpje waar de Yao-minoriteit verblijft. We konden kiezen; ofwel 60 kuai betalen voor de show; ofwel een uur buiten bij de winkeltjes wachten. De reisgids drong ons een beetje op om naar de show te gaan zien, en aangezien we daar maar 1 keer gingen komen, hebben we dat dan maar gedaan. De show op zich sloeg eigenlijk een beetje tegen. Het was precies raprap ineen geflanst om toch maar een manier te vinden om geld af te troggelen van de toeristen. Opt einde kregen we toch wat we allemaal wilden zien: ze deden hun haar los, en het hong bijna tot op de grond! Na een uurtje was de show afgelopen, en als kers op de taart knepen ze in ons poep toen we naar buiten gingen (in hun cultuur wordt dat gezien als ‘iemand graag hebben’). We waren nog niet buiten, of er kwamen Yao-mensjes van alle kanten af om ons postkaartjes, hoeden, tassen, ... te verkopen. Van commerce gesproken :)

Daarna moesten we nog eventjes in een locaal busje gaan zitten die ons naar de rijstvelden zelf bracht. Toen we de heuvel aant beklimmen waren (om naar de top te geraken om zo het mooiste uitzicht te hebben over de rijstvelden), zagen we allemaal winkeltjes aan de kant van de weg. Soms waren er ook vrouwen van de Yao-minoriteit die tegen betaling hun haar wilden laten zien, en met je op de foto wilden. Toen we aan’t klimmen waren, zei de reisgids plots ‘hier kan je bamboerijst en bamboekip eten! Een specialiteit van deze streek!’ ...ik had eigenlijk verwacht dat dat dus in onze prijs inbegrepen zou zijn, maar iets later bleek dat we alles zelf konden betalen. Natuurlijk kreeg de reisgids een procentje omdat hij ons naar data bracht. Hoe wordt bamboerijst-en kip nu gemaakt? Wel, je hebt een holle bamboestok, en daar proppen ze dan rijst of kip in. Dan leggen ze dat op een vuur of in een pot, en daardoor wordt de smaak van de bamboe gemengt met de rijst en de kip. Aparte smaak, dat wel, maar niet superlekker. Bovendien hong er aan de kip nog veel bot, en was het eerder ‘bot mer kip’ dan ‘kip met bot’. Dus ik raad aan aan degenen die in de toekomst een tripje naar de rijstvelden via het Wada-hostel boeken: ga gewoon ergens anders eten! Daar hebben ze zowiezo ook lekker eten, dat veel goedkoper is! Toen we op de top stonden, was het uitzicht wel mooi: overal waar je maar kon zien rijstvelden. Het spijtige hiervan was wel, dat we duidelijk merkten dat er geen water op de velden stond, wat dus wil zeggen dat het overgrote deel van de velden niet meer gebruikt wordt. Volgens mij leven ze daar tegenwoordig hoe langer hoe meer van het toerisme, waardoor ze geen rijst meer moeten telen. Nu kon je de rijstvelden nog duidelijk zien, maar ik vrees dat het na een aantal jaren volledig verwilderd zal zijn. Zonde!

Om 15u30 namen we de bus terug naar het hostel, en om 17u30 kwamen we weer aan in Guilin! Savonds zaten we weer in de bar van de hostel, en was ik weer met het katje van de hostel aan’t spelen :) zo’n schattig wit beestje!

Plots loeiden er Nederlandse schlagers door de speakers van de hostel. ‘ik heb een booooooooooot, ik heb een hele mooie splinternieuwe boooooot’, en nog veel van die marginale liedjes. Toevallig zaten er ook Nederlanders in de hostel, ik vroeg ze of ze soms toevallig de cd aan de mensen van de hostel hadden gegeven, maar dat was niet het geval :) .. en de schlagers bleven maar geven....

Op 18 mei vertrokken we om 12u ’s middags op een bamboevlot (en met al onze bagage) naar Yangshuo. De Li-rivier die door Guilin loopt, gaat ook naar Yangshuo. Het uitzicht was fenomenaal: overal bergen! We zijn onderweg gestopt om in een plaatselijk restaurantje aan de rivier verse vis te gaan eten. Dit maal was het niet verplicht, zoals bij de rijstterrassen :) ze hebben daar een verse vis uit de rivier gevangen, en voor ons klaar gemaakt. En ik moet zeggen, dat was de beste vis die ik ooit al had gegeten! Echt suuuperlekker! Daarna zijn we verder de rivier opgegaan. Ik moet zeggen, ik betrouwde het allemaal niet zo goed, mijn valies op dat kramikkelig bootje, voort zelfde geld kapseisen wij en ligt alles int water! Haha! Soms was het wel woelig op de rivier, vooral wanneer we andere grote boten passeerden. Na ongeveer 3 uur op het vlotje kwamen we aan in Xingping 兴平, en van daar moesten we met een rammelbusje (ma echt, ik heb nog nooit zo gerammeld in een busje :D ) naar het busstation. Het toffe (!) was ook dat dat crappy busje dicht tegen de rand reed, en dat we zo een mooi uitzicht hadden op de afgrond :p. Vanuit het busstation namen we de bus naar Yangshuo.

We verbleven in het Yangshuo 11 hostel, 35 kuai pp voor een kamer van 2. Het nadeel van dit hostel was wel dat er alleen Chinese wc’s waren, zelfs in de tweepersoonskamers, en dat er geen bar was. Het voordeel van deze hostel was dan weer dat je het hoogste dakterras had van de hele omgeving, en zo boven alle huisjes kon kijken. Het uitzicht was echt fantastisch! Overal bergen! Niets is zo fijn dan ’s avonds als het afkoelt op het terras te gaan zitten met drankjes! Bovendien hadden we ook leuke muziek van de hostel naast ons.

Omdat we daar dus geen bar hadden, zijn we op zoek gegaan naar een bar van een andere hostel :p We zijn uitgekomen bij ‘Monkey Jane’s’, en daar was de meeste sfeer van heel de geburen! Ze hadden daar ‘snake shots’: een soort van alcoholkruik, waar dan een dode slang in drijft. En ook hier dachten we ‘we zijn hier maar 1 keer!’ en hebben dat dus gedronken! Ze deden er ook war tabasco in, en uiteindelijk was het niet verschikkelijk vies. Ik zou het wel niet nog eens drinken :p omdat we elke avond in Monkey Jane’s cocktails gingen drinken, kregen we bij onze laatste dag een gratis t-shirt! (alé, ik en dennis hebben er een gekregen hihi)

De volgende dag, op 18 mei, was het stralend mooi weer. We hebben een fiets gehuurd bij de hostel voor 10 kuai per fiets, en zijn erop uit getrokken. Ons plan was om naar de Maansikkelheuvel te fietsen, en de langere, mooiere weg te nemen. Daar zijn we nooit geraakt :p Hoe komt dat? Wel, we fietsten en fietsten, zagen een kleiner weggetje, en besloten langs daar te gaan, zagen een nog kleiner weggetje,... en zo rij je dus verloren hé :D uiteindelijk hebben we wel een heel mooi uitzicht gehad: we reden met onze fiets vlak tussen de rijstvelden; buiten rijstvelden waren er andere rijstvelden, de boeren werkten op het land, de stieren (ossen?) liepen los op de weg,... Hiervoor kwamen we naar daar! Voor dat uitzicht! Guilin was in vergelijking met Yangshuo veel toeristischer, veel stedelijker. Yangshuo was ook heel toeristisch, maar het was daar veel gemakkelijker om uit dat toeristische uit te geraken: je huurt gewoon een fiets, en je gaat naar waar je wil. Onze hostel lag in een minizijstraatje van West Street 西路, een straat vol winkeltjes en Westerlingen. Spijtig genoeg ool vol mensen die ‘hallooooo, bambooraftiiiiiiiing’ riepen :D na 10 x werden we dat wel wat beu J

Maar dus, we fietsten en fietsten tussen het groen, zijn een bruggetje overgestoken en zagen daar oveal toeristen ‘bambooraften’. Echt raften kan je dat niet noemen, ze zaten gewoon op een vlotje op quasi stil water. Dat hebben we dus niiet gedaan, té toeristisch en té saai. Langs de weg zagen we ossen, begraafplaatsen, velden, ... soms viel het wel eens voor dat we plots op een dode weg uitkwamen en een beetje moesten terugkeren. Iedereen die we tegenwamen was supervriendelijk, viel dat mee! .. Rond een uur of 4-5 merkten we dat we precies niet meer terug aan de overkan van de rivier geraakten.. en aan de overkant lang Yangshuo, en onze hostel.. we kwamen een boer tegen, en die zei dat ze in deze buurt geen enkele brug meer was naar de overkant. Hij wou ons naar de overkant brengen met zijn bamboevlot voor een beetje geld. Onze fietsen wogen vrij zwaar, en al snel merkten we dat we met ons poep in’t water gingen zitten. Het vlotje zonk een beetje, maar kon ons toch nog veilig naar de overkant brengen :) van daar zijn we met de fiets verder gereden, terug de stad in, naar onze hostel.

Na de fietstocht waren we allemaal uitgeput en deed onze poep pijn! Ook waren we een beetje verbrand door het stralende zonnetje. ’s Avonds zijn we weer naar Monkey Jane gegaan om iets te gaan drinken.

De dag era was het vies weer, veel regen, en zijn we in de hostel gebleven. 20 mei zijn we een brommer gaan huren (2 bromers, 100 kuai per brommer voor een hele dag), en zijn we ver uit Yangshuo gegaan. Toen zijn we de maansikkelheuvel tegengekomen (die we oorspronkelijk twee dagen eerder moesten tegenkomen :p). We hebben een hele dag rondgereden, veel kleine steden gezien. We konden wel niet zo zot doen als met de fiets :)

De blog over de expo in Shanghai volgt nog!

25-05-2010 om 11:44 geschreven door Katrien  

Halloooo!

Eergisteren kwamen we aan in Guilin. Op het eerste zicht is Guilin een stad gebouwd tussen de bergen: overal waar je rijdt, zie je bergjes langs de weg.

Gisteren, vrijdag 14 mei, zijn we eerst naar de Reed Flute Cave geweest: een grot verlicht met gekleurde lampjes. Met de taxi was het ongeveer 20 kuai vanaf het Wada hostel. De grot zelf was wel mooi, het enige lastige was dat we bij de groep moesten blijven, omdat anders de lichtjes na een tijdje uitgingen en we dus amper iets dagen in de donkerte. We zijn er toch in geslaagd om een beetje achter de groep te blijven, en door te wandelen net op het moment dat de lichtjes uitgingen :)

Daarna zijn we naar het Zeven Sterrenpark geweest. Van de grot tot aan het park was het ook ongeveer 20 kuai. In het park aangekomen, zeiden ze ons dat er ook een grot was in het park.. we namen dus eens een kijkje, aangezien het net begon te regenen. De hele dag was het niet zo koud, ongeveer 20 graden, maar het goot af en toe, en dat was wel vrij lastig. De grot in het Zeven Sterrenpark was bijna exact hetzelfde dan dat van de Reed Flute Cave, dus moesten we dat op voorhand geweten hebben, zouden we enkel die van dat park hebben gedaan, en konden we zo 90 kuai pp uitsparen.. maarja! Zo konden we toch een beetje vergelijken tussen de twee grotjes :p De grot van in het park was wel ruimer dan het andere park, en we kregen er op een gegeven moment ook een klein ‘showtje’ bij: een madam van een minoriteitengroep met haar tot op de grond, en een andere madam met koperen dingen rond haar nek om dat langer te maken. Natuurlijk wilden ze geld opt einde en dan hebben we ze niet gegeven :p

We wandelden en wandelden in het park, en plots zei Dennis ‘aaa, een slang!’ We dachten van ja, Dennis, dat zal wel! .. we draaiden ons hoofdje om, en wat zagen we? Een kei lange slang! Vies beest! .. daarnaaa, we wandelden en wandelden, en Steve zei ineens ‘eej kijk, ne mens in deen boom!’ , en inderdaad! Daar zat een madam in den boom besjes te plukken! Haha! Dan zijn we een weggetje ingeslagen waar aapjes gingen zitten. Maarja, wat is de kans dat we een aap gingen tegenkomen! Plots zei Dennis ‘heey, kijk daar, een aap op de weg!’ en inderdaad, daar zat een schattig aapje op de weg! ’t Ging wortetjes eten aan de kant van de weg. Bart heeft een half uur geprobeerd om er een deftige foto van te trekken, en na een half uur lukte het dat hem ook.

Daarna zijn we iets gaan eten bij een Japanner, en het sloeg iets pikanter uit dan Bart, Dennis en Steve hadden verwacht. ’s Avonds in de hostel hebben we nog cocktails liggen drinken (zoals elke dag sinds we hier zijn :p ), en daarna voelde Steve iets borrelen in zijn maagje... toen hij terug van’t wc kwam, riep hij ‘FIREASS!’, blijkbaar had het pikante eten geen goede invloed op hun maag! Haha! ’s Nachts zijn ze alledrie om de beurt naar’t wc gemoeten, en hadden ze allemaal een pijnlijke poep door het pikante eten van die avond ;D

Vandaag, zaterdag 15 mei, zijn we naar de Beautypeak geweest. Vanaf de hostel tot daar was het ongeveer 10 kuai. Veel ‘beauty’ vond ik er eigenlijk niet aan, ik had meer verwacht dat dee piek tussen de natuur ging liggen, maar dat was dus niet waar. Het lag tussen de voormalige residentie van Wang Cheng, een vorst uit de Ming dynastie. Nu is die restdentie de campus van de studenten van Guangxi Normal University. De berg stond achteraan de campus, we hebben ze beklommen en hadden zo een uitzichtje over Guilin.

Daarna hebben we de taxi genomen naar de Olifantenheuvel. Dat was wel de moeite. We hebben er wat rondgewandeld, en hebben een tourtje gedaan op een bamboevlot. Toen we stroomopwaarts gingen, dachten we eventjes dat de motor ging stilvallen, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd.

Nu zitten we in de hostel uit te rusten, Bart en Dennis zijn aant biljarten, en hebben weer cocktails besteld, terwijl ik een chocomel wou, weii!

Vanavond gaan we nog naar de avondmarkt, en op tijd ons bedje in, want morgen gaan we naar de rijstvelden! Jippiii

15-05-2010 om 14:03 geschreven door Katrien  

Hey!

Bart, Dennis en Steve zijn eindelijk aangekomen in China! Vrijdag 7 mei was het zo ver: ik vertrok naar Shanghai met de trein om ze te gaan ophalen. Ik sliep op een vierpersoonsdorm, en natuurlijk waren er weer Aziaatjes die er geen rekening mee hielden dat er mensen vroeg moesten opstaan.. om 1 u ’s nachts knipten ze nog het licht aan, en ze vonden het ook zo euk om bijna de hele nacht hun nachtlampje te laten aanstaan. Omdat het nu in Shanghai wereldexpo is, zijn alle hostels superduur! Er zat dus voor mij niets anders op dan op die dorm te gaan slapen.

Om 5 u ’s ochtends ging de wekker. Moe maar tegelijkertijd ook heel nerveus ging ik naar de luchthaven. Sinds kort is er een metrolijn die ook naar de luchthaven gaat (daarvoor gingen we meestal met de bus). Die is én goedkoop (7 kuai) én vrij snel (ongeveer 1,5u tot aan de luchthaven vanuit het centrum) Spijtig genoeg wist ik niet dat lijn 2 vanaf Guanglan Road die naar de luchthaven gaat, pas vanaf 9 u ’s ochtends rijdt.. En aangzien ze aankwamen om 8u ’s ochtends, was dat geen optie. Toen ik in die halte afstapte, stonden er overal illegale taxi’s te wachten op een prooi./ Aanvankelijk dacht ik gewoon naar buiten te gaan en een legle taxi te zoeken, maar toen ik buitenkwam merkte ik dat dat geen optie was. Het zag er allemaal bouwvallig uit. Toen sprak een Chinees op een brommertje me aan ‘ik breng je naar de plaats van de taxi’s voor 10 kuai’.. Ik dacht al van, jaja, en dan 1 min rijden en beseffen dat ik weer in’t zak gezet word zeker! Er moest nog een andere uitweg zijn, een uitweg waar er wél taxi’s stopten! Een andere kerel zei dat hij me voor 70 kuai van Guanglan Road naar de luchthaven zou brengen, maar ik wist dat dat veel te duur was. Ik besloot terug naar de metro te gaan, en een andere uitweg te zoeken. Het was dan dat ik een Chinees tegenkwam die voorstelde een taxi te delen. Iedereen betaalde 35 kuai (indien ik een legale taxi zou nemen, zou het nog duurder zijn) 35 kuai was een goede deal, vooral voor bijna 45 min taxi. Onderweg pikte hij nog een andere Chinees op, die blijkbaar 50 kuai betaalde! Haha!

Ik kwam om half 8 aan op de luchthaven, vol zenuwtjes en spanning! Hun vlucht kwam een kwartier vroeger aan dan gepland, dus al een geluk dat ik er zo vroeg was! ... ik wachtte en wachtte, maar die bleven maar weg! Dan kreeg ik telefoon van Bart, ik vreesde al het ergste! Blijkbaar moest hij een verblijfadres opgeven in China, en ondanks ik hem daarvoor had gewaarschuwd, had hij dat niet opgeschreven.. hij heeft mijn telefoonnummer dan gegeven, en dan was het in orde. Ik had me nog zo voorgenomen niet te wenen toen ze aankwamen! Maar toen ik ze zag in de verte, kon ik me niet meer inhouden J

Daarna hebben we de Maglev genomen naar het centrum van Shanghai. Met de taxi een uur onderweg, met de Maglev 8 minuutjes. En zoals Bart het per sé wou, hebben we het in de eerste klasse gedaan. 50 kuai voor een normale rit, 100 voor eerste klas. Maglev is de enige (denk ik) trein in de wereld die gaat op magneten. Daardoor heb je geen wrijving, en kan die keisnel gaan! Het is een vliegtrein dus, hihi! Toen ik met mijn mama, Sofie en Annelies de Maglev nam, ging hij (maar) 300 km/h, maar de deze ging nu 431 km/h! Was wel snel, maar als je daar in zit merk je dat zo niet. Ik had al treintickets naar Nanjing gekocht, maar was vergeten dat we de Maglev gingen nemen. Ik had uitgerekend, een uur en half metro, eten, op’t gemakje naar’t station... Maarja, we waren dus veel te vroeg in het centrum hé :D daarna zijn we iets gaan eten in de Ajisen Ramen, want Bart, Dennis en Steve zijn zot van Japanse ramen (noedelsoep). Nadat we ons buikje rond hadden gegeten, merkten we dat we effectief nog veel te veel tijd over hadden. We zijn dan maar in’t station gaan zitten. Iedreeen viel in’t slaap, vooral Steve, die kan blijkbaar altijd en overal maffen :D wel handig eigenlijk! Toen we eventjes aant kaarten waren, kwam er een hele groep Chinezen rondom ons staan, om te kijken hoe ‘de buitenlanders kaart spelen’. Natuurlijk konden ze helemaal niet aanuit aan het spel ‘liegen’! Om half 2 in de namiddag hadden we onze trein, en om 4u kwamen we aan in Nanjing. Ze hebben een beetje geslapen op de trein, en ’s avonds zijn ze (echt zot) nog mee uitgegaan in Nanjing! Zondag was het Julie haar verjaardag, en er moest dus gevierd worden! Rond een uur of 4 lagen we in ons bedje, en ik denk dat ze het uitgaan alledrie wel plezant vonden!

De dag erna, zondag, hebben ze eens goed uitgeslapen. Om half 3 ben ik naar hun hotel geweest om ze wakker te maken, en ze waren net wakker! Niet moeilijk, als je op de eerste dag China al uitgaat. Rond een uur of half 4 zijn we naar een stoffenwinkel geweest om voor hen een kostuum te laten maken. Na een beetje afdingen, hebben ze uiteindelijk 600 kuai betaald (ongeveer 65 euro) voor een volledig op maat gemaakt kostuum, inclusief hemd. En net omdat het zo goedkoop was, hebben ze er ineens 2 per persoon laten maken, haha! ’s Avonds zijn we ‘vlees op een stokje’ gaan eten, en ze vonden het allemaal heel lekker. Zo lekker ze er twee dagen later opnieuw wilden gaan eten haha!

Op maandagochtend 10 mei had ik les. Al een geluk heb ik elke dag maar les tot 12u ’s middags, dus zo erg was dat nu ook niet. Zij sliepen dan gewoon uit tot 11, en kwamen dan naar de voorpoort van onze univ om iets te gaan eten. Aanvankelijk was het plan dat we naar de paarse berg gingen, maar omdat ze om 1u pas klaar waren, en dan nog moesten gaan eten, hadden we niet genoeg tijd om naar de paarse berg te gaan. We gingen dan maar naar de Confuciustempel. Daar hebben we een hele namiddag rondgelopen: we zijn in de tempel zelf geweest, hebben wat gewinkeld, wat geslenterd..

Op dinsdag zijn we naar de Paarse Berg geweest (om meer te weten over de Paarse Berg, check mijn blog van rond november) Het was die dag heel warm, rond de 30 graden, en we moesten een hele dag buiten wandelen. Was wel een beetje vermoeiend, maar liever dat dan regen.. We hebben daar rondgewandeld tot een uur of 5, en zijn dan terug naar ons appartement geweest. Om half 8 ’s avonds had ik buikdansles, en Bart, Dennis en Steve zijn mee naar het sportcentrum geweest om eens te zien hoe het daar aan toegaat. King probeerde er op zijn eigen manier mee te ‘communiceren’, want hij kent geen woord Engels en zij geen woord Chinees. Na het sporten en het douchen zijn we (opnieuw) stokjes gaan eten. Rond een uur of half 12 kon ik gaan slapen, en de dag daarna had ik om 8u les.

Gisteren, op woensdag, zijn we voor Bart een videocamera gaan kopen. Aanvankelijk dacht ik dat het heel goedkoop ging zijn, maar blijkbaar kosten bekende merken zoals Sony in China evenveel dan in België. Na een tijdje zoeken vonden we uiteindelijk een onbekend Chinees merk die zulke videocamera’s verkopen. De oorspronkelijke prijs was 2000 kuai, maar ik heb kunnen afdingen tot 1200. Toen we thuis kwamen, heb ik eens opgezocht op internet hoeveel de winkels in’t algemeen vragen voor zo’n videocamera. En ja, Bart heeft een goede koop gedaan, de andere winkels vroegen er 2400 voor!

’s Avonds zijn we in Talking, een Westerse bar/resuaurant, cocktails gaan drinken/ Voor 15kuai per cocktail kan je immers niet sukkelen J

Vandaag, donderdag, hebben we onze vlucht naar Guilin genomen. Ik zit nu in een rieten stoeltje buiten in de hostel (Wada hostel, vierpersoonskamer 30 kuai pp per nacht mét eigen badkamer), en Bart, Dennis en Steve zijn aant biljarten. Aangezien ik daar niets van kan, zit ik hier maar mijn blogje te schrijven :) Morgen gaat het regenen, dus gaan we naar de Reed Fute Cave, omdat dat binnen (en dus droog) is.

14-05-2010 om 13:02 geschreven door Katrien  

Heey!

Ik weet het, het is schandalig lang geleden dat ik nog eens geblogd heb. Maar ik had het altijd zooo druk, met ons mama en Annelies die vastzaten in China..

Om het kort samen te vatten: zoals jullie allemaal wel weten, was er in Ijsland een vulkaan uitgebarsten. Sofie had nog vrij veel geluk, ze vertrok 15 april naar Belgie, maar is spijtig genoeg maar tot in Duitsland (Munchen) geraakt. Van daar is ze met de trein naar Brussel gegaan, althans dat was toch het plan. Ze hadden in Duitsland te veel ticketjes verkocht, en daardoor waren er rellen op e trein. Iedereen werd van de trein gegooid in Frankfurt. Al een geluk had Sofie nog andere Belgen leren kennen, en konden ze samen met een taxi naar Brussel/ Haar bagage werd een week later opgestuurd naar huis.

Annelies en ons mama hadden minder geluk. Toen ik ze 16 april afzette bij de bus die naar de luchthaven ging, baande ik me met schrik in mn hartje een weg naar het station.. Toen ik op de trein zat, kreeg ik een smsje van Annelies: haar vlucht was afgelast.. Ze moesten wachten tot 2 uur ’s nachts om te weten of de vlucht eventueel nog doorging. Toen iemand me belde om 4u ’s nachts, wist ik al dat het Annelies ging zijn. Ze zei me dat ze moeten wachten tot morgenvroeg, en dat ze nu een plaats moeten zoeken om te overnachten. Het personeel van de luchthaven deed immers niets. Ik gaf ze het adres en de nummer van verschillende hostels, en om 6uur smsten ze me dat ze goed waren aangekomen in de hostel.. Na een paar uurtjes slaap trokken ze opnieuw naar de luchthaven, op hoop van zege. Maar ook toen was er geen goed nieuws.

Ik heb aan een maat van mij (Romain) gevraagd of hij met hen van Shanghai naar Nanjing kon komen, want ik kon ze toch moeilijk helemaal in Shanghai laten. Annelies zei dat de eerstvolgende vlucht die voor hun beschikbaar was, pas op 28 april was. Dat waren nog 12 dagen! Dat kon toch niet?? .. maar blijkbaar wel.. Nadat ze goed in Nanjing aangekomen waren, begonnen we te zoeken naar alternatieve vluchten, maar alles was superduur (2000euro!). Dan besloten ze maar er het beste van te maken! Ik had examens in Nanjing, dus kon niet weg voor een paar dagen, maar van 25 tot 27 mei zijn we toch nog naar Hangzhou geweest.

Hangzhou staat bekend om zijn ‘Westelijke Meer’, dat bijna een derde van de stad inneemt. We hadden normaal gezien een trein rond 11 uur, maar die had 2 uur vertraging. Daardoor zijn we pas heel laat in Hangzhou aangekomen, rond 18u30.. Dan zijn we direct naar onze hostel gegaan (emerald youth hostel). De hostel ligt op Hupao Road, en ligt maar 20 minuutjes wandelen verwijderd van het meer. Ik had een kamer voor 3 geboekt (50 kuai pp per nacht), maar die kamer hadden ze nog niet gekuist, dus we kregen twee tweepersoonskamers voor dezelfde prijs. Op het eerste zicht leek alles in orde, tot we miertjes zagen op de vloer.. We mochten dan wel op de boerenbuiten zitten, maar ik heb toch liever geen mieren op mijn wc.

De volgende dag, maandag 27 april, zijn we langs het meer gaan wandelen. Dat was groter dan ik dacht! Na een aantal uur wandelen, waren we nog maar in de helft! Het was er supermooi, veel groen, veel plantjes en bloempjes, maar vooral ook veel Chinezen. Chinezen kennen toch vaak geen schaamte he! Dan nemen ze gewoon de kodak boven terwijl je ernaast staat, en verschieten ze dat ik roep ‘awel, wat benje aan het doen!’.. Ik hou mijn mond daar niet meer voor, in’t begin is dat nog wel tof enzo, maar na 8 maand ben je dat wel beu, geloof mij.

Daarna zijn we met een bootje naar eilandjes geweest die ook in het meer lagen. Er waren 2 meisjes van India die geen woord Chinees konden, en ik heb ze geholpen om de uitleg die de gids aant geven was te vertalen naar het Engels. Wat de gids er ons niet had bijverteld, is dat de boot niet terugging naar de plaats waar we waren opgestapt. Daar stonden de meisjes van India nu, konden geen woord Chinees, en hun chauffeur (die enkel Chinees kent) stond aan de andere kant van het meer op hen te wachten. Ik heb hun chauffeur gebeld en de situatie uitgelegd. De meisjes waren me heel dankbaar :)

Daarna hebben we lang moeten wachten op een taxi, en zijn we ergens gaan eten. Later op de avond zijn we langs een avondmarktje geweest, wushanlu yeshi noemde het, en dat was echt de meest leuke avondmarkt die ik ooit al had gezien! Overal verkochten ze kledij, parfum, make-up, nagellak, ... De parfum was waarschijnlijk wel nep (wat wil je, 4 euro voor een flesje ‘echte’ Kenzo parfum?), maar de geur is niet slecht. Daarna gingen we terug naar de hostel.

De volgende dag zijn we naar de ‘oude straat’ 清河坊历史文化街 geweest. Dat was weer een typisch Chinees straatje, met overal winkeltjes. Op elke hoek van de straat verkochten ze typische Hangzhou thee, die rook naar groene thee. En van groene thee heb ik nog een hele voorraad staan :) . Omdat het die dag schitterend weer was, besloten we onze tijd niet te verspillen aan musea en dergelijke, maar om gewoon aan het meer te gaan zonnen! Natuurlijk hadden we ook daar weeral veel beziens :) af en toe kwam er volk langs en vroegen ze of ze met ons op de foto mochten. Indien ze het vragen, geen probleem, maar van stiekem gedoe hou ik niet zo :)

’s avonds vertrokken we met de trein naar Shanghai. En de volgende dag was het al tijd om Annelies en ons mama af te zetten aan de luchthaven. Met pijn in het hartje keerde ik alleen terug naar Nanjing.. Ze zullen wel blij zijn dat ze eindelijk naar huis kunnen!

Ons mama is nog maar net weg, en volgende week is het al tijd aan Bart, Dennis en Steve! Vrijdagavond vertrek in naar Shanghai, en zaterdagochtend ga ik ze oppikken aan op luchthaven. Daarna vertrekken we naar Nanjing, en op donderdag 13 mei vertrekken we met het vliegtuig naar Guilin. Oorspronkelijk wou ik wel met de trein gaan, maar dat is 23 uur onderweg, en Bart, Dennis en Steve vonden dat net iets te lang :) We blijven 4 dagen in Guilin, gaan dan 3 dagen naar Yangshuo en vertrekken daarna met het vliegtuig naar Shanghai, waar de wereldexpo te bezichtigen valt. Ik zie er al naar uit! Vooral naar Guilin en Yangshuo, dat is pure natuuuuuur! Hoge bergen, blauwe rivieren, ... Ik beloof dat ik zeker zal bloggen als ik daar zit!

Tot volgende week!

02-05-2010 om 08:53 geschreven door Katrien  

01-04-2010 om 09:34 geschreven door Katrien  

Heey!

Wat is er de afgelopen dagen zoal gebeurd?

Vrijdag kreeg ik telefoon van mijn buikdanslerares, ze vroeg of ik ’s avonds en zaterdag tijd had. Oorspronkelijk wou ik gaan feesten vrijdagavond, maar nu zouden mijn plannen dus lichtjes veranderen. Vrijdagavond van 9 tot 12 uur was het repetitie, en zaterdagochtend moest ik om half 8 ’s ochtends al terug in de danszaal staan om verder te repeteren.

Er was ook een travestiet die optrad, hij kon enorm hoog zingen en was gekleed als een vrouw. Ok, het was wel wat over the top, maar toch! Zingen dat dat manneke kon! Om half 2 in de namiddag moesten we een dansje opvoeren, en om half 4 een ander dansje. Ik denk dat een van de twee dansjes uitgezonden zal worden op tv :)

We komen op het vrijetijdskanaal van Nanjing, en het programma heet 欢乐大舞台, iets zoals ‘welkom op de dansvloer’ Het programma komt ook op internet te staan, dan kunnen jullie het misschien ook eens zien :)

25-03-2010 om 11:16 geschreven door Katrien  

Heeey!

Het is weer tijd voor een blogje! Jippii!

Vorig weekend (12-14 maart) zijn we (ik, Tessa, Romain, Kien en zijn vriendinnetje Christina) naar Shanghai geweest. Oorspronkelijk wou King ook meegaan, maar aangezien zijn neef binnenkort trouwt, iemand van het sportcentrum ook trouwt, en we in mei naar de expo gaan, besloot hij toch maar niet mee te gaan. Anders moet hij teveel verlof nemen.. Hij komt trouwens in september misschien naar Belgie! Laat ons hopen dat de cultuurshock niet te groot zal zijn..

Om 3 uur in de namiddag namen we de trein naar Shanghai. In het station was het weer superdruk zoals altijd! Rond een uur of half 6 waren we in Shanghai!

Eerst zijn we naar de hostel gegaan met de taxi (want het was ook ineens de verhuis van Kien, hij verblijft vanaf nu in Shanghai, en we hielpen hem en passant met zijn koffers te verslepen). We verbleven in het Blue Mountain hostel, en sliepen op kamers met 4 bedden. Ik en Tessa sliepen in één kamer, de vriendin van Kien in een andere, en Kien en Romain ook in een andere. Onze kamergenootjes waren van Japan.

Daarna zijn we iets gaan eten, en daarna zijn we naar het centrum gegaan met de metro. Aan het metrostation speelde er luide muziek en waren er Chinese koppeltjes aant dansen. Ik en Romain sprongen ertussen en dansten mee, haha! Ze waren wel een beetje aant kijken naar ons :p Het metrosysteem in Shanghai is echt veel beter dan dat in Nanjing! In Nanjing heb je maar 1 lijn,en de halte ligt vrij ver van ons, dus indien we ons verplaatsen nemen we meestal de bus. Dan zijn we in ‘de kurkentrekker’ van Shanghai naar het 91^ste verdiep gegaan. Normaal mag je daar enkel in als je in dat peperdure hotel verblijft, en toen we bewakers vroegen ‘zitten jullie hier in het hotel?’ zeiden we gewoon ‘ja’ en gingen naar boven met de lift Indien je naar het allerhoogste verdiep wil, moet je 80kuai inkom betalen. Dit was misschien wel 5 verdiepingen lager, maar wel gratis haha! De ‘kurkentrekker’ is tot nu het hoogste gebouw van Shanghai (zelfs van China denk ik!), tot in 2005 ofzo was het het hoogste gebouw van de wereld. De Chinezen zijn nu planningen aant maken om een nog hoger gebouw te bouwen. (typisch China he, altijd maar hoger en hoger)

We zijn in de bar van het hotel een cocktail gaan drinken voor 80kuai, en hadden een fantastisch uitzicht! Een van de obers had per ongeluk wat van christina (de vriendin van Kien) over de jas van Romain laten vallen, waardoor zij minder in haar glas had, en Romain een plek op zijn jas. Hij is gaan klagen en eiste een nieuwe cocktail voor Christina. De cocktail kreeg ze, maar toen Romain op het einde vroeg of hij zijn cocktail moest betalen (tenslotte moest hij zijn jas naar de wasserette gaan laten doen), zei de ober ‘ja, je moet betalen’. Hij bood daarna zijn excuses nog maar eens aan, maar Romain liep koelbloedig weg, haha! Dan zijn we in het hotel gaan vragen of we een kamer mochten zien, en hoeveel een standaard tweepersoonskamer per nacht kost. Tessa deed alsof ze een kamer wou boeken voor ‘haar vriendje’ haha! (het moest wel duur zijn, de wc’s in de bar waren de sjiekste die ik ooit heb gezien! Als je de deur opendoet, gaat de wc open en brandt er een lichtje! Ik had wel een beetje bang dat er ineens water tegen mijn poep zou spuiten :D ) Een gewone kamer op de 80ste verdieping zou 300euro per nacht kosten! Haha! En Romain vroeg zo heel serieus aan degene die ons de kamer liet zien ‘mag ik een foto trekken?’ :D natuuurlijk mag dat niet he! Haha!

Daarna zijn we met de ferry over het water gegaan, en zijn terug richting hotel gewandeld. Het duurde wel eventjes vooraleer we vonden waar de ferry was!

’s Ochtends om 6u waren de Japannertjes op onze kamer al wakker ze! En van ‘niet storen’ hadden ze precies nog nooit gehoord! Ze waren maar aant rommelen en aant doen, grr. Om half 10 aten we ontbijt in het hotel, en daarna zijn we naar het oude gedeelte van Shanghai gewandeld, en naar de plaats waar de Yu-tuin zich bevind. We zijn niet in de tuin geweest, omdat ik dat ga bezoeken met ons mama, Annelies en Sofie als die komen! We zijn in de omgeving van de tuin gaan wandelen. Het lijkt er een beetje op de Nanjingse fuzimiao: overal kleine winkeltjes met meestal boecht, maar waar je wel nog goed kan rondsnuffelen! Daarna zijn we naar de Barbiewinkel geweest: 3 etages vol barbiepoppen, barbiekledij voor volwassenen, kinderen enzoverder! Toen ik en Tessa merkten dat ze gratis ‘tattoos’ op kindjes hun handen plakten, gingen we vragen if we er ook een kregen. En ja hoor!

Savonds zijn we naar de ktv (karaoke) gegaan met Duitse vrienden van Kien en Karo, en daarna zijn we nog eventjes naar een bar geweest.

De volgende (en laatste) dag zijn we naar het planningcenter van Shanghai geweest. Daar kan je maquettes van Shanghai bewonderen, foto’s van vroeger en nu, de plannen voor de expo,... was echt heel interessant! Op de maquette van de wereldexpo in Shanghau (die op 1 mei start), kan je ook het Belgische pavilioen zien.. het is wel héél klein, wat wil je met zo’n minilandje als Belgie! In het planningcenter stond er een nep-boot waarmee je denkbeeldig op de Huangpu (de rivier die door shanghau vloeit) kan varen. Natuurlijk liet Romain zich volledig gaan, hoor!

De tijd vloog, en voor we het wisten moesten we richting hostel om onze bagage te nemen en naar het station te vertrekken. Tessa kon het niet laten om een witte pruik te proberen, en ik vond persoonlijk dat ze er nog goed mee stond ook! (ookal zag je wel dat het nep was) Das ook het rare aan China, op vele plaatsen kan je pruiken kopen! Wie koopt er nu zomaar een pruik voor het plezier!

Om 21u kwamen we aan in Nanjing!

Vanaf deze dinsdag zijn ze aan het werken onder ons. Werken, dat wil in China zeggen: beginnen boren om 7u ’s ochtends. Woensdagavond kwamen de werkmannen kloppen, omdat ze zeiden dat ze een lek hadden, en het van bij ons kwam.. al een geluk was het niet zo erg. Ze moesten gewoon het telefoonnummer van de huisbaas hebben, ik zou begot niet weten waarom! King heeft subtiel aan de werkmannen duidelijk gemaakt dat we het niet fijn vinden dat ze zo vroeg beginnen werken! .. en jaaa, ze hebben naar ons geluisterd..nu beginnen ze ‘pas’ om 8u ’s ochtends. Da’s wel frustrerend indien je pas om 1 of 2uur moet beginnen werken (zoals king), of indien je geen les hebt (wij op vr-za-zo), of pas om half 10 les hebt! Vloeeeken deden we toen ze dinsdagochtends zo vroeg begonnen kloppen zonder waarschuwing! Ben eens benieuwd wat dat voor morgen gaat geven, ik heb geen les en zou wel graag uitslapen! King heeft me al gewaarschuwd dat het onmogelijk is om daardoor te slapen.. pff.. jeeeeeeeeeeej!

Het weer wordt hier hoe langer hoe beter! Vandaag was het nog een beeetje frisjes, maar morgen wordt het 25graden! Dat wordt picknicken in een park! Spijtig dat je in China voor de openbare parken moet betalen (en nog veel ook! 20of30 yuan!), anders zouden we daar elke dag zitten! Op onze campus is er een grasveldje, maar het probleem is dat ze daar nu aant zaaien zijn, en we daar niet opmogen! Hmm.. we zullen wel zien wat we doen dan hé!

Vergeet vooral de foto's niet te bekijken!

Toedeloeee :)

18-03-2010 om 12:34 geschreven door Katrien  

Hey!

Ondertussen is het nieuwe semester begonnen! Maandagochtend was het onze eerste les. Voordat we naar de les gingen, moesten we eerst onze boeken nog gaan kopen en de punten van het vorige semester gaan opvragen. Ik heb 91 op grammatica en 90 op spreken/luisteren. Op dagelijks werk bij spreken/luisteren heb ik... 100% behaald, haha! Vraag me niet hoe ik dat gedaan heb!

Onze lessenrooster voor komend semester:

Maandag 9u40-11u50 Grammatica

Dinsdag 9u40-11u40 Spreken

Woensdag 8u-11u50 Grammatica

Donderdag 8u-11u50 Spreken

Vrijdag; geen les hihi

Het boek dat we nu voor grammatica gebruiken is wel saaier dan het vorige, maar we hebben een goede lerares die alles traag uitlegt zodat we alles begrijpen. De lerares van spreken is echt gek (maar op een goede manier), en als ze lacht, lacht gegarandeerd de hele klas mee! Elke week moeten we een spreekbeurt houden.. ik ben geen fan van spreekbeurten, maar als dat moet, dan moet dat maar hé.

We zitten met veel nieuwe klasgenootjes, de 2 groepen van het tweede jaar (van vorig semester) zijn bij elkaar gegooid, veel mensen zijn weg, en er zijn er ook veel nieuwe bij. Met de Koreanen van de klas hebben we in’t algemeen niet veel contact (want die zijn altijd stilletjes en gaan nooit uit), maar met de Westerlingen zijn we al goed aan’t socializen! Er is een Amerikaan en een Australier, en daarmee komen we al goed overeen! Vanavond gaan we allemaal samen uit, jippii! Vrij veel vrienden van het vorige semester zijn weg, en dus moeten we onze nieuwe vriendengroep zoeken hé ;)

Op maandagnamiddag heb ik valse nageltjes laten zetten. Een aantal maand geleden heb ik dat ook al laten doen, maar nu zijn ze wel korter (anders krijg ik mijn lenzen niet uit :p), en goedkoper. Ik heb een goedkope plaats gevonden waar ze dat doen hihi! Als ons mama, Sofie en Annelies komen, gaan we dat ook laten doen! (niet per sé valse, je kan ze ook gewoon laten lakken voor nog geen 2 euro :p ) Toen we met die mensjes aan’t babbelen waren, zeiden ze ons dat er in Nanjing maar 2 seizoenen zijn: zomer en winter. Het weer verandert hier heel snel, van de ene week op de andere zal het plots heel warm worden. Laat ons hopen dat het snel verandert, want ik ben dat koude weer echt beu! De laatste dagen doet het niets anders dan regenen en bliksemen, dan heeft ne mens toch écht geen zin om buiten te komen!

Onze Duitse logé heeft ondertussen ook al zijn draai gevonden in ons appartement. Volgend weekend vertrekt hij naar Shanghai, waar hij tot volgend jaar in de wereldexpo zal werken. We gaan hem mee helpen verhuizen, en blijven ineens een weekendje in Shanghai. Op dit moment zit het Duitse meisje Karo al in Shanghai, en dan kunnen we ze ineens gaan bezoeken :)

Binnen 31 dagen komen mijn mama, Sofie en Annelies mij bezoeken wiii ! Ik zie er echt al naar uit, en hoop dat tegen dan het weer wat beter zal zijn!

Voila, dat was het al, een korte blog hihi

Tot de volgende!

05-03-2010 om 06:18 geschreven door Katrien  

Hey!

Wat is er allemaal gebeurd de afgelopen dagen? Niet veel spectaculairs eigenlijk.. daarom hierbij een korte opsomming!

-          King heeft een aantal keer gekookt voor ons allemaal, want de mama had heel veel eten meegegeven toen we van het platteland naar huis vertrokken. Hij lachte ons vierkant uit toen we hem vertelden dat we rijst koken in kokend water (want in China gebruiken ze allemaal een rijstkoker hé). Toen ik enthousiast besloot mee te helpen, zei hij ‘das veel te veel water voor dee rijst!’ Hij heeft een betere, en snellere manier om rijst te koken in kokend water. Eerst en vooral moet de de ongekookte rijst goed wassen in water. (das andere rijst dan bij ons he, ze hebben hier geen snelkookrijst van uncle benz haha). Daarna moet je 1/3 rijst en 2/3 water in de pot hebben. Indien je dus weinig rijst kookt, is er ook maar een bodempje water in de pot. Dan zet je het vuur op (jaja, je laat dus niet eerst water koken en doet dan pas de rijst er in! Zowel de rijst en het water gezamelijk op het vuur!), en indien je toevallig een gedroogde worst thuis hebt liggen, smijt je die er ook bij. Zo krijgt je rijst een smaakje. King kapt (zoals een echte chinees), weijing 味精 op het eten. Dat is naar’t schijnt kankerverwekkend, maar enkel als je er heel veel van gebruikt. Dat ziet er wit uit, een beetje zoals zout, maar iets dikker van structuur. En als je dat proeft, dan proef je echt de smaak van chinees eten erin! Chinezen kappen ook sojasaus op alles. Wel lekker! Spijtig dat ik niet veel mocht meehelpen, hij stond liever alleen in de keuken.. (en deed ook de afwas enzo, zo moet dat!) Hopelijk mag ik de volgende keer meehelpen, ik wil ook Chinees kunnen koken! Dan kan ik na 10 maanden China laten zien wat ik geleerd heb haha!

-          Als King kookt voor mij, dan kook ik natuurlijk ook voor hem! Het was tijd voor macaroni met kaassaus! Bijna alle ingrediënten kwamen van de ‘geïmporteerde’ sectie uit de winkel, want in’t algemeen hebben ze niet zo veel Westerse producten in de supermarkt. Het was vrij duur in totaal, maar voor een keertje mag dat wel eens he! Hij leek het toch lekker te vinden hihi, missie geslaagd!

-          Internet heeft al een aantal dagen problemen.. Vandaag (26 febru) of morgen komt er iemand langs om het te maken. We weten echt niet hoe het komt, want het bakje van internet zegt dat er niets mis is!

-          Ik en Tessa zijn ons opnieuw gaan inscrhvijven aan onze universiteit. Stom eigenlijk dat we daarvoor de volle 10 min moesten wandelen, want het enige wat we moesten doen was onze naam invullen op een blad, zeggen in welke klas de vorig semester zaten, en dat blad afgeven. Daarna besloten we nog eventjes na te genieten in het zonnetje, het was tenslotte 20 graden! Onze campus is echt mooi, dus we zijn gewoon daar gaan zitten. Bij veel parken in China moet je inkom betalen om erop te mogen, en omdat onze campus behoort tot de top vijf van de campussen in heel China, zie je daar vaak ouders met kindjes rondlopen. Het zou maar stom zijn moesten ze elke dag inkom moeten betalen om met hun jonge spruit naar een park te gaan. We hebben daar 2 Amerikanen leren kennen die al 3 jaar werken in Nanjing (geven Engelse les), en hebben met hun liggen frisbeeën. Het was al een hele tijd geleden dat ik dat nog eens had gedaan, dus ik had er wel wat moeite mee haha! Maar al bij al hebben we ons toch geamuseerd!

-          Sara haar mama is vanochtend aangekomen in Shanghai. Vanmiddag nemen ze de trein terug naar Nanjing. Ik wil ook mijn mama weiiiiiiiii! Nog 37 dagen! Dat is niet lang meer hé, hihih! Ik wil de vliegtickets en de hotels beginnen boeken, maar dat gaat enkel als internet werkt he! Grr :) We overwegen om van Nanjin naar Peking te gaan met de trein, een speciale trein die er maar 8 uur (ipv 18 uur) over doet. Ik ga deze week informeren of er ook slaapbedden op die trein zijn, want ik wil geen hele dag verspillen, en zo sparen we ook geld uit van een hotel :) De trein is zo’n 30 a 40 euro goedkoper dan het vliegtuig, en aangezien we in Belgie niet zoiets hebben als slaaptreinen, vind ik dat ze dat eens moeten meegemaakt hebben. Natuurlijk slaap je daar niet zo goed als in een bed in een hotel. Want de trein schommelt veel, en er zijn altijd wel Chinezen die snurken. (mama, natuurlijk krijg jij het laagste bed hé, ik ga het je niet aandoen om tot het derde verdiep van de stapelbedden te klimmen! Want ik geraak daar zelf amper op haha)

-          Morgenvroeg/middag maken we wentelteefjes! En vanavond gaan we feesten!

-          Vanaf deze zondag hebben we een logé in ons appartement: Kien (de Duitser, weet je nog?) Hij heeft geen appartement meer in Nanjing vanaf 1 maart, en begint pas aan zijn stage in Shanghai op 15 maart. Hij blijft dus 2 weekjes bij ons logeren! (wel op de sofa he, hihi, mijn bed is bezet! )

-          Op 21 april trouwt de zoon van de jongere broer van de papa van King! En natuurlijk vroegen ze of ik ook wou gaan. Lijkt niet echt een probleem, maar ik ga eerst eens horen bij de univ, want we hebben examens eind april. Ook ben ik van 4 tot 16 april niet naar de les gegaan want mijn mammie en Sofie en Annelies komen dan), en zal ik van 10 tot 24 mei ook niet naar de les kunnen (want Bart, Dennis en Steve komen dan!) En als er bezoek is, ga ik niet naar de les he! Pfu! Tenzij ze zeggen dat ik geen beursgeld meer krijg, dan zal ik wel overwegen om te gaan.. hihi. Want indien je meer dan 4dagen na elkaar afwezig bent, moet de prof dat melden aan de decaan.

-          Ik heb mijn vliegicket geboekt om terug naar Belgie te gaan. Oorspronkelijk kwam ik pas 26 augutus terug, maar Sofie mag waarschijnlijk begin augustus naar’t buitenland voor haar thesis, en anders zou ik ze veel te lang niet zien... Hierbij mijn vluchtroute:

Ik vlieg tot in Amsterdam, omdat dat 200euro goedkoper was dan tot in Brussel/

-          Vandaag gaan we onze punten halen van de examens! Ben benieuwd :)

Voila, dat was een korte update! Tot de volgende! Ik mis julliiie!

27-02-2010 om 10:35 geschreven door Katrien  

Hey!

Zoals sommigen van jullie misschien al wisten, ben ik 12 febru ’s ochtends naar Yancheng 盐城 vertrokken, naar het platteland, om daar Chinees nieuwjaar te vieren bij King en zijn familie.

Er ging vrij veel voorbereiding aan vooraf: we moesten nieuwe kledij gaan kopen (’t is uiteindelijk iets van de h&m geworden, haha!), wijn gaan kopen om mee te nemen, bustickets gaan kopen, ...

Ik wist helemaal niet wat ik me bij ‘het platteland’ moest voorstellen, maar King had me al gewaarschuwd: ze zullen me aanstaren, en er zal weinig luxe zijn. Er zou geen airco/verwarming zijn, geen warm water (enkel kokend water van de waterkoker), geen douche en geen deftige wc.

Hij zei me ook dat de mensen daar in publieke douches gaan douchen.. en me zullen aanstaren moest ik meegaan. Met de schrik in het hartje vertrokken we de 12^de ’s ochtends vroeg naar Yancheng..

Rond een uur of 12 ’s middags, na 4 uur rijden, kwamen we aan in Dongtai 东台, waar King vroeger woonde. Daar moesten we nog een plaatselijke taxi nemen naar de openbare bussen. Het busje was echt het goorste; vuilste busje dat ik ooit al had gezien. En natuurlijk begonnen ze al volop te staren. Welja; niets aan te doen zeker.

Om 3u ’s middags kwamen we dan uiteindelijk aan bij hem thuis. De mama zag er op’t eerste gezicht héél lief uit, en we kregen direct al verschillende gerechten voor onze neus geschoven. Allemaal zeevruchten en vis, want we zaten aan de zee. Het huis leek een beetje op een typisch vuil Chinees restaurant, en de mama spoorde ons aan boven te gaan eten, omdat we anders te veel beziens zouden hebben. De meeste mensen hebben daar trouwens nog nooit een buitenlander gezien. Boven aangekomen, vond ik het huis nog niet zo lelijk en oud. Ok, het was ijskoud, en de muren konden wel een likje verf gebruiken, maar ik had het me allemaal veel erger voorgesteld. Het huis is groot, maar vrij kaal. Net een appartement in verbouwing. Vooral de badkamer vond ik vreemd geplaatst: er waren 3 slaapkamers, en ergens daartussen in een inhammetje stond er een poembak en een bad. Dat bad wordt natuurlijk nooit of te nimmer gebruikt, want er is geen warm water. De papa was toen nog niet thuis, hij was gaan werken. ’s Avonds moest ik naart wc.. en King zegt vol schaamte tegen mij ‘ge zult op deze pot moeten’! Ik dacht bij mezelf: neeeeeeeeeee, da meen je niet !! ne pispot! Hahaha ! De dag daarna heb ik mijn moed bij elkaar geraapt en gevraagd waar zij dan naar’t wc gingen. Dat was buiten ergens, voor de hele straat, gewoon een gat in de grond, waar je alles in ziet liggen van de voorganger (best niet naar beneden kijken), en waar je op zn Chinees gehurkt moet over gaan staan. Toen de mama zag dat King me daar naartoe nam, zei de ‘neee, neem dat kind toch niet mee naar daar’! Maar ik vind dat ik niet anders moet doen dan de rest, gewoon omdat ik buitenlander ben. Overdag gaan de dus op die wc, en vanaf het donker wordt (rond een uur of 5-6), gaan ze op de pispot! Jeej! Ik ging dan gewoon rond een uur of 5 naar’t wc zodat ik ’s nachts niet op die pot moest, haha!

13 febru was het tijd om het hele huis te versieren voor nieuwjaar. Zowel binnen als buiten worden er elk jaar versieringen en spreuken omhoog gehangen. Alle versieringen hebben een rode kleur, deze kleur staat voor geluk/overvloed. Alles van het jaar ervoor wordt eraf gehaald, en het nieuwe op dezelfde plaats gehangen. Nieuwjaar staat in teken van ‘met een nieuwe lei beginnen’, en dus moet alles van het jaar ervoor weg. De papieren versieringen werden gewoon buiten op de grond gegooid, en af en toe komt er een manneke den boel buiten een beetje opkuisen. Moet je niet vragen hoe proper het daar is ;-) Bij ramen met 3 ramen, wordt er in het midden een 福 geplakt, dat staat voor geluk, en aan de zijkanten daarvan worden er een Chinees mannetje en vrouwtje geplakt, die geld in hun handen hebben. Dat staat allemaal voor ‘hopelijk verdienen we veel geld volgend jaar, en zijn de geldgoden ons goed gezind’. Boven elke deur worden er 3 dunne rode blaadjes met 福 op geplakt, en bij een raam van 2 ramen wordt het zelfde langs de buitenkant tussen de 2 ramen geplakt. (klinkt ingewikkeld, maar is het niet) Als de wind waait, wappert dat hihi. Enkel de goede geesten kunnen zo het huis betreden, en de slechte blijven weg. Buiten aan de hoofdingang worden er 5 福 blaadjes gehangen.Tijdens het decoreren had King me een kartonnen hoed opgezet met een tijger op (het is het jaar  vd tijger), en zei 'ga zo eens naar buiten, de buren zullen lachen!' en inderdaad, ze gaapten wel een beetje naar mij haha! De papa en mama vonden dat ook keigrappig, dat ik daar met een kartonnen tijgerhoedje door het huis liep

Met het hele huis te versieren zijn we zeker 5 uur beziggeweest. Het bovenste (tweede) verdiep van het huis is niet zo mooi als het eerste, in de ene kamer liggen er worsten te drogen aan een balk, en de andere is een soort van offerzaal, met boeddha-achtige figuren, veel wierrook en kaarsen.

Ze spreken daar trouwens een enorm dialect, dat ik niet versta. De mama kan geen standaard-Chinees, enkel haar dialect, dus dat was soms wel lastig. Al een geluk kon King wat vertalen hihi. De papa, indien hij zijn best deed, verstond ik beter. Ik had het altijd snel door als ze over mij bezig waren, want dan hoorde ik ‘ze verstaat het niet’.. grr, soms wel frustrerend, maar voor King is het even frustrerend wanneer ik met Sara en Tessa Nederlands praat.

Daarna zijn we naar de oma en de opa geweest. De typische oma gaf ons een hele zak snoep, en we mochten niet weg voor die op was, ze! ‘eet nog een beeeeeeetje!’

’s Avonds, op 'oudejaarsavond', hebben we héél veel gegeten. Ik had verwacht dat de opa en oma er ook zouden bijzijn (want die wonen heel dicht bij hen), maar dat was niet het geval. Er waren heel veel gerechten, maar dat aantal mag nooit zeven zijn, want dat doet denken aan het herdenken van een overleden familielid. Bij Chinezen is het ‘hoe meer geslurp en geboer aan tafel, hoe beter’, compleet het tegenovergestelde van bij ons dus. Oehja, en ze speken daar gewoon in de living op de grond. Proper! Haha! Ale, wat je een living kan noemen.. Wanneer ik 1 secondje niet at, zeiden ze ‘ale Katrien, eet nog wat! Eeeeet!’ en om beleefd te zijn, ja, dan eet ik, he.. De mama stond de hele avond in de keuken te koken, en pas op het einde, als alles op tafel staat, komt zij erbij zitten. Iedere keer er een nieuw gerecht op tafel werd gezet, moest ik er als eerste van proeven. .. en toen zag ik iets vreemd afkomen, dat ik van ver herkende : ingewanden. Chinezen eten echt alles van een dier, zelfs de hersenen! En opnieuw was het ‘Katrien, eeeet!’.. en uit beleefdheid heb ik het maar opgegeten. Er was zelfs een keertje dat er dikke darm van de koe op het menu stond, en dat heb ik dan ook maar opgegeten. Indien je in China heel kieskeurig bent in je eten, dan heb je echt een probleem Ik begrijp niet hoe de Chinezen het doen, maar die kunnen een volledige scampi in hun mond steken, het vlees scheiden van de rest, en de rest prefect uitspeken op tafel. Alles dat je niet kon opeten of niet mocht, speken ze gewoon uit op tafel, das hier allemaal geen probleem! Het is hier ook de gewoonte dat je je eerst vult met alle gerechten die op tafel komen te staan, en op het einde pas rijst eet. De papa vroeg me eens ‘eten jullie ook rijst in Belgie?’ en toen ik ‘nee, aardappelen’ zei, bekeek hij me raar. Aardappelen wordt hier eenmaal gezien als een gerecht 菜, en niet als iets dat rijst kan vervangen. Ze hadden er ook geen idee van dat ik in Belgie ook al Chinees had gegeten. Natuurlijk andere Chinees dan de Chinees van China, maarja. Ik vind persoonlijk de Chinese Chinees lekkerder hihi. Chinezen eten ook een hele dag door zonnebloempitten. En hier van’t zelfde:die steken dat in hun mond, en enkel de buitenkant speken ze terug uit. Probeer dat maar eens: moeilijk!

King heeft me een ring gegeven voor valentijn. Hij heeft ook een ring, dezelfde, maar dan mannenformaat. We zijn precies getrouwd nu, haha!

Na het eten, hebben ze twee dode vissen, geld en zoete koekjes geofferd aan de goden. Alles werd op een rood papier gelegd (want rood trekt de goede goden aan), en dan gingen we naar’t tweede verdiep bij het altaartje. De papa stak de twee kaarsen aan, nam een bos wierrook, stak het aan, boog 3 keer voorover en stak het in een pot met zand. Daarna gingen we naar beneden, hebben we bianpao 鞭炮 afgestoken. Bianpao is een soort van vuurwerk, maar in de hele ruime betekenis van het woord. Je hebt zowel lange slierten die dan een heel luid knetterend geluid geven, als kokertjes die je moet aansteken, ontploffen en in de lucht schieten. Hierdoor gaan alle slechte geesten weg. Uren aan een stuk hoor je niets anders dan ‘knal knal knal’ buiten, tot rond een uur of 11, toen we gingen slapen.  En vanaf 6u sochtends beginnen ze opnieuw.

Omdat er binnen geen verwarming was, was het altijd een pijniging om je pyjama aan te doen. Dat was altijd zo kouuuuud! ’s Nachts hadden we het nooit koud, want we lagen met 2 in een bed en hadden dikke dekens :)

De volgende ochtend moesten we om 7u opstaan, omdat het Chinees nieuwjaar was. Veel nut had het toch niet om langer te slapen, want vanaf 6u ’s ochtends begonnen ze weeral bianpao af te steken. Het eerste wat we moesten zeggen als we wakkerwerden was gongxi facai恭喜发财, wat gelukkig nieuwjaar betekent (weer in de betekenis van, ik hoop dat je veel geld zal verdienen dit jaar), en moesten we een zoet koekje eten, hetzelfde dat we hadden geofferd aan de goden.

Chinezen eten als ontbijt hetzelfde dan ’s middags en ’s avonds: rijst, groenten, vlees, ... soms ook niangao 年糕, zoete witte papperige vierkantjes. Heel lekker, vind ik persoonlijk hihi. Wij Westerlingen zijn niet gewoon om zo’n zwaar ontbijt te hebben hé. Een paar weken terug heb ik King een Westers ontbijt laten proeven; met croissants van de Duitse Bakkerij hier, zachtgekookt eitje, nutella choco, speculaaspasta, ... Vooral het eitje vond hij heel lekker, hij had dat nog nooit zo gegeten! Die eten altijd hardgekookte eitjes, soms gekookt in thee. Niet slecht, maar geef me toch maar een zachtgekookt eitje hihi. Wist je dat dee nog nooit van zijn leven kaas had gegeten? Of choco? Of confituur? Vreemd he, maar het is zo!

De rest van nieuwjaarsdag hebben we niet zo veel gedaan.. we probeerden ons vooral zo warm mogelijk te houden. Het sneeuwde ook; en dus moest ik in de sneeuw buiten naar’t wc haha, was wel een beeetje frisjes!

De overburen hebben een keischattig hondje! De honden in China zijn precies de katten van bij ons, die lopen gewoon buiten, gaan en staan waar ze willen, liggen uitgestrekt te zonnen.. da woefke liep van de ene kant naar de andere haha!

Af en toe kwam er geen water uit de kraan op’t eerste verdiep, dan moesten we met een emmer naar’t gelijkvloers, daar water gaan halen, en dan zo met een bekertje onze tanden poetsen. Elke dag wasten we ons aan de kraan, men neme een deeltje koud water uit de kraan, een deeltje kokend water van de waterkoker, en wassen maar! Natuurlijk moesten we eerst de mama en papa waarschuwen, want die ‘badkamer’ is niet afgemaakt. Mijn haar wassen deed ik met de korte pijn: onder lopend ijskoud water. Gaf wel een beetje een festivalgevoel! Ik heb me dus niet samen met de mama in de openbare douches gaan douchen, zij zei ook dat het het beste was dat ik me gewoon daar aan de poembak waste; anders zouden ze me immers veel te hard aangapen!

De cadeautjes dat ik haar heb gegeven ( belgische chocola en een stempel met 福 (geluk) op), vond ze heeel leuk! De ouders vonden mij echt superleuk! Wel spijtig dat ik de mama niet altijd goed verstond, maarja.. Ik vond die mama echt een mooie! Omdat die altijd aan’t lachen was naar mij hihi! Op een gegeven moment zei de papa ‘Katrien, vergeet niet dat je in China nu ook een thuis hebt hé! Als er problemen zijn, bel ons en we helpen je! En als je nog eens wil langskomen, altijd welkom!” kdacht echt van “oooh zo liiief”

We zijn ook eens naar de zee geweest met de papa. Het is me nog niet helemaal duidelijk wat voor werk ze doen, maar ik denk dat ze schaaldieren inkopen (of zelf gaan opvissen, wie weet), en dan verkopen aan anderen. De living/eetkamer staat vol met gele zakken waar schelpen in zitten, en de mama zit bijna een ganse dag ofwel vis te kuisen (van die vers gevangen die nog half springt ieeuw) of schelpjes open te breken om het schaaldiertje eruit te halen. Ze hebben daar echt compleet andere vis dan bij ons!

De zee is anders dan in die in Belgie, geen strand, maar gewoon een dijk die tussen het water loopt, en in het water zo van die sprieten gras. In de verte kan je allemaal vissersbootjes zien, en soms ligt er ook eentje aangemeerd. Dat zijn echt nog van die oude, houten vissersbootjes die precies elk moment kunnen zinken, maar dus blijkbaar nog wel functioneren om mee te gaan vissen. De weg naar ze dee was zeer hobbelig, af en toe moesten we door een hele plas water rijden. Soms durfde ik echt niet naar buiten te kijken!

Na een paar dagen in de kou, hadden ik en King een beetje een verkoudheid opgelopen. Geen zware hoor, gewoon een stotvalling. Ondanks dat ik wel 5 lagen kleren aan had, kon ik er toch niet aan ontsnappen, weii.

Oehja, als deurslot gebruiken die een.. fietsslot! Ziede ze dat bij ons in Belgie al doen? 1 knipje met de schaar en je zit binnen! Ok, er zijn keiveel Chinezen, dus dat openbreken zonder dat iemand het zou zien is bijna onmogelijk, maar dan nog!

Als er op die 8 dagen geen 30 mensen aan mij hebben gevraagd ‘versta je sjineeeeeeeeees?’ dan weet ik het ook nimeer! Echt, bijna iedereen die King kende, vroeg eerst of ik Chinees kon. Ik zou begot niet weten wat ik in dat boerengat zou komen doen moest ik geen Chinees kunnen, vooral omdat niemand anders Engels kan daar. De kindjes leren hoe langer hoe meer Engels, maar de oudere bevolking en jongeren kunnen over’t algemeen geen woord Engels..

En toen ik buiten zat, keken zeker 9op de 10 Chinezen naar mij, haha! Was wel grappig!

Op een gegeven moment, toen ik boven zat, zei King tegen mij dat er beneden een hele zwerm Chinezen stond, die ‘de Europeaan wilden zien’, maar hij zei dat ik boven aan’t slapen was hihi! Ik ben echt blij dat de ouders van King me behandelen zoals de Chinzen (buiten met die wc dan), want ik had echt bang dat die aan mijn haar en aan mijn neus zouden willen komen. Hihi.

17 febru zijn we naar een verjaardagsfeestje geweest van. Euh, laat me even denken, was het de man van de jongere zus van de mama, of iets met een oma of..euu.. welja, ’t was de verjaardag van ne kerel :D Terwijl het huis van King zijn ouders meer in het iets drukkere deel van het platteland was, was dit huis echt op de boerenbuiten, met overal velden. Er was heel veel volk, en het weer viel ook goed mee. Er waren 4 kleine kindjes van rond de 10 jaar, 2 jongetjes en 2 meisjes, en die vonden mij keileuuuk! We hebben spelletjes gespeeld. ’s Namiddags stond er pasta op het menu. Kdacht ale, Chinezen die eens pasta maken, ben benieuwd! Maar op tafel stonden er gewone Chinese gerechten, en we kregen een grote kom met pasta voor ons geschoteld. Niets van tomatensaus of niets, haha! De Chinezen weten dus duidelijk niet hoe ze pasta maken! De kindjes vonden mij zo leuk, dat ze per sé naast mij wilden zitten. King moest dan maar ergens anders gaan zitten haha! De propten mij daar ook weeral vol met snoepjes en koekjes!

’s Middags hebben we ook taart gegeten, mmm!

Tijdens het avondeten, werden ik en King aan de tafel van de bommakes gezet. Er was er een bij die volgens mij niet meer besefte dat ze leefde haha! Die bommakes van ernaast moesten al het eten in die haar mond proppen!

Chinezen drinken bij hun eten vaak baijiu 白酒, een soort sterke drank dat naar lavendel smaakt en 60% sterk is. Echt niet lekker! Natuurlijk was er een kerel die King pushte om baijiu te drinken, maar hij had daar écht geen zin in! Hij kapte dus de baijiu die hij had gekregen bij iemand anders in zijn glas, en dee kerel werd echt boos. Dee zag dat als een belediging dat hij da ni wou drinken. Dusja, er zat niets anders op, bijkappen maar.. De vrouwen drinken hier soms baijiu, maar soms ook gewoon wijn of iets zonder alcohol. Maar dat was buiten de bommakes gerekend! Die kappen die baijiu naar binnen alsof het water is haha!

Ook met eten is het zo. In het midden van de tafel staan er allemaal gerechten, en je kan er dan zelf wat van nemen. Maar vaak, uit beleefdheid (vinden zij, ik vind dat opdringerigheid) nemen anderen dan stukken vlees uit het midden van de tafel en kappen je bord vol, terwijl je daar helemaal niet voor gevraagd hebt. Als je dan eventjes naar’t wc gaat, en dan terugkomt, ligt je bord plots vol. En niet opeten gaat niet, dat is onbeleefd. Maar een van de bommakes vloog toch bijna uit, omdat ze écht geen honger meer had, en heeft het dan ook niet opgegeten.

We hebben ook speciale verjaardagsbolletjes gegeten, lijkt op smoutebollen, met daarin dousha 豆沙, iets gemaakt van rode bonen.

Ze hadden daar trouwens een waterput buiten, waar ze water uit pompen om mee te koken, hihi, zo ‘plattelands’ :D En ze hadden daar ook een geit! Als ik daartegen ‘meiiii’ zei, dan riep die terug! Volgens mij vond ze me wel leuk! Hihi!

Het is me onlangs opgevallen dat ik in China nog bijna geen enkele vlieg of bij heb gezien! En géén sterren, door de vervuiling. Bij King thuis is het de eerste keer dat ik de sterretjes heb kunnen bewonderen vanaf in in China zit!

De tijd bij zijn ouders ging heel snel voorbij, voor ik het wist was het al 19 februari en moesten we naar huis vertrekken! De buschauffeur wist de weg niet goed en was fout gereden, daardoor zijn we 2 uur te laat in Nanjing aan gekomen. De mama liet ondertussen al weten dat ze me mist, en dat ik altijd welkom ben;, hihi. Ik denk nu niet dat ik er helemaal alleen naartoe zou gaan, maar wie weet hé, misschien volgend jaar opnieuw met Chinees nieuwjaar!

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN!

20-02-2010 om 00:00 geschreven door Katrien  

Hey!

Op 31 januari namen ik en Sara de trein vanuit Tianjin naar Harbin, wat onze laatste bestemming zou worden. Harbin is de hoofdstad van de provincie Heilongjiang, en er heerst een Russische sfeer. De 3 miljoen inwoners tellende stad Harbin is met zijn Russische architectuur, lanen en parken erg aantrekkelijk, ondanks het harde en onherbergzame klimaat. Slechts tussen de 90 en 120 dagen zijn vorstvrij.

De trein vertrok aanvankelijk om half 8 ’s avonds, maar had blijkbaar drie uur vertraging opgelopen, alé, dat begon al goed. Naast ons zat er een heel vriendelijke Chinees, die toevallig ook een ticket had in dezelfde wagon dan ons (in China heeft iedereen vaste plaatsen, staat op je ticketje)., en hij was ook zo vriendelijk om Sara’s valies te dragen. We hebben nog moeten lopen naar onze wagon, want die was een van de verste vanachter, en als de trein zou vertrekken zou dat wel pech geweest zijn!

Op de trein aangekomen, dachten we ‘oh nee, waar zijn wij aan begonnen!’ Overal stonden Chinezen, zelfs in het gangpad! De trein was verdeeld in rijden van 2-3, en over iedereen was er nog eens een rij, over je zat dus zowiezo een Chinees die wel eens zou willen zien hoe een Westerling in’t slaap valt. Om half 11 ’s avonds zaten we dus in de trein (we hadden zitplaatsen, 12uur neerzitten op harde zittertjes; jeej) en normaal gezien kwamen we aan om half 8 ’s ochtends, maar dat zou nu dus half 11 worden! Ole!

Vanaf het moment dat de Chinezen hoorden dat we Chinees konden (soms kan je niet anders, als je er per ongeluk iets uitfloept.. we proberen altijd te doen alsof we geen Chinees kunnen, maar uiteindelijk hebben ze ons altijd door), begonnen ze met ons te tetteren. Ik wou zoveel mogelijk proberen te slapen (of rusten): met mijn valies onder mijn benen, mijn tas op mijn schoot, mijn jas op mijn tas, en dan mijn hoofd daatop! Echt lekker ligt dat niet, maar als er geen andere mogelijkheid is.. Rond een uur of 1 ’s nacht waren bijna alle Chineesjes mooi aant maffen, en degenen die geen zitplaats hadden stonden nog recht, zonder hun mondje open te doen! Flink zo! .. buiten de Chinezen die naast ons zaten, natuurlijk! Ik en Sara zaten op een rij van 3, en een  Chinees had natuurlijk het beste plekje: aan het raam! Hij vond het zo leuk om tot 5 uur, ja ik herhaal 5 uur onder de morgen lawaai te maken met zijn overbuur! En over wat dan nog! Over theebekers enzo, interessant! Ik en Sara waren binnenin aan’t koken, want we waren supermoe.. Om een uur of 5 besloten ze hun mond te houden, en net op dat moment geraakte ik niet meer in slaap. Ik besloot dan maar wat muziek te luisteren.. tot ik een hand op mijn been voelde! Dee Chinees van naast mij was aant dromen over ik weet niet wat, en kneep gewoon in mijn been! Ieeuw! En niet 1 keer, zeker 5 keer! Iedere keer kon ik door me een beetje opzij te wringen, hem pushen zijn hand van mijn been te halen. Tot op een gegeven moment, wat ik ook deed, dat hand bleef op mijn been liggen! Ik zei het tegen Sara, en Sara nam heel serieus zijn hand, en legde het op zijn schoot. Hij schoot wakker, en zag er wel een beetje beschaamd uit, haha! Vanaf dan is het niet meer gebeurd!

Maar het was ondertussen al 6 uur ’s ochtend en ik had nog niets geslapen.. Toen de Chinees naast mij wegging om heet water te gaan halen (dat is overal aanwezig op de treinen), zag ik mijn kans schoon om zijn plaats in te pikken (hij had tenslotte geen zitplaatsticketje, en ik wel, dus pfu!). Vanaf dan heb ik toch ongeveer 2 uurtjes goed en diep geslapen! Om half 11 kwamen we aan in Harbin, we hadden ons op voorhand al goed ingepakt als voorbereiding op de kou, het zou ongeveer -28 graden worden, en de volgende dagen zou het nog kouder worden!

De eerste indruk toen ik uistapte was ‘fok! Koud!’ en de tweede indruk was ‘oh, ik heb me precies wel goed ingepakt, hihi!’

Daarna gingen we tickets kopen naar Nanjing. We hadden echt bang dat we geen treintickets met slaapbed te pakken zouden krijgen. Al een geluk waren er wel nog! Op 3 februari om 10u ’s ochtends vertrekt de slaaptrein naar Nanjing, ik en Sara hebben wel de bovenste bedden (en dat is écht lastig, je kan niet rechtop zitten, en dat is zo hoog dat je er bijna niet opgeraakt. Bovendien staat je valies beneden, en is dat ook niet altijd even veilig), maar een bed is natuurlijk beter dan geen bed hé! Want we komen pas de volgende dag om 13uur aan in Nanjing! 28 uur onderweg dus, jippi! Al een geluk heb ik muziek en een boek mee! Uiteindelijk gaan we nog langer onderweg zijn van en naar Harbin, dan dat we er geweest zijn!

Ik en Sara logerenn in het Little Fir Youth Hostel, vrij ver van het centrum, maar wel goedkoop. Op internet en in het boek gaven de lovende kritiek over de hostel, maar eens aangekomen hadden we door dat die helemaal niet klopt. Het is niet gezellig, enkel internet als je in een dubbel bed slaapt(en dus geen aparte bedden, pff), minikruipkamertjes, 1 stekker in elke kamer, niets om te eten beschikbaar (buiten van die noedels waar je water moet bij kappen, natuurlijk, dat is er overal! ), geen eigen douche of wc, maar een vieze stinkende Chineze wc.. Al een geluk zitten we hier maar 2 nachten!

In de namiddag zijn we eerst iets gaan eten, en dan zijn we naar het centrum geweest. In de Zhongyang Dajie 中央大街staan er in oude gebouwen gevestigde warenhuizen en winkels naast elkaar. Ook zijn er al voorproevertjes van het ijssculpturenfestival te zien; overal op de straat staan er figuren uitgehouwen in ijs. Vooral ’s avonds, als de lichtjes erop schijnen, geeft dit een mooi effect.

We zijn, om eventjes te bekomen van de koude, in een Russisch café in een zijstraat van de Zhongyang Dajie (Café Russia 1914) een chocolademelkje gaan drinken en een cakeje gaan eten. Njam!

Onze wimpers waren door de koude bevrozen, en doordat we een mondmasker op hadden tegen de koude, condenseerde dat, werd onze froe nat, en was die ook bevrozen! Haha! (’s Avonds aangekomen merkte ik trouwens dat mijn lenzenvloeistof volledig in ijs was veranderd! Ik heb echt bang dat mijn lenzen hard gaan worden in mijn ogen haha! )

Daarna zijn we de Russisch-orthodoxe Sophiakathedraal 圣素菲亚教堂. De kathedraal is een mengeling van verschillende stijlen. Byzantijnse elementen zijn gecombineerd met romaanse vensters en een Russische uivormige toren. Tegenwoordig is in de kerk het Harbincentrum voor Architectuur en Kunst 哈尔滨建筑艺术管gehuisvest, dat een interessante fototentoonstelling biedt over de geschiedenis van de stad als voorpost van de Russische spoorwegen.

Toen we al half dood waren gevrozen, besloten we de bus terug naar onze hostel te nemen. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want in China kennen het het principe niet van ‘aan de overkant is er een bus in de zelfde richting terug’. Na het ongeveer vijf keer aan verschillende mensen gevraagd te hebben, en nog altijd geen juiste bushalte gevonden te hebben, besloten we met de taxi naar huis te gaan. Ok, ja, dat is wel duurder dan de bus (veel duurder eigenlijk, taxi was 20yuan voor 2 en de bus 2 yuan voor 2 ), maar mijn kaken waren er al half afgevroren en ik kon het echt nietmeer aan! Haha!

 ===

Op 2 februari zijn ik en Sara eerst naar het safaripark van de Siberische tijger geweest 东北虎林园. Hier legen negentis Mantsjoerijse tijgers die, als ze groot genoeg zijn, weer in de wildernis worden vrijgelaten. Normaal zaten er ook witte tijgers, maar die hebben we spijtig genoeg niet gezien. Het was een hele uitdaging om het te vinden, we moesten met 2 bussen en nog een heel eind tevoet in de vrieskou. Al een geluk zijn Chineesjes altijd behulpzaam, en hebben ze ons goed geholpen met de weg uit te leggen! De foto’s daarvan staan mee op mijn fotosite :)

Daarna wilden we ons eventjes gaan verwarmen in een kotteke van het safaripark, maar alles was gesloten.. we bevrozen zowat dood in de -28graden, en nu moesten we nog op zoek naar een taxi die ons naar de ijsculpturententoonstelling 冰雪大世界zou brengen. Ik kan hier weinig over zeggen, ik zou zeggen, kijk naar de fotos! Alle gebouwen die je ziet met de lampjes in zijn van ijs gemaakt! Gigantisch groot, en supermooi! Er waren ook glijbanen van ijs gemaakt, en ik en Sara konden daar natuurlijk niet aan weerstaan! Na ongeveer een half uur had ik het gevoel dat mijn voeten er gingen afvallen (want de vloer was van sneeuw, en ondanks ik 4paar kousen en Uggs aanhad, had ik het toch ijskoud aan mijn teentjes!) We zijn eventjes een melktheetje gaan drinken in een hokje daar, was wel heel duur, maar anders hield ik het écht niet vol! We hebben ook een foto getrokken met de Flair op, en wanneer internet thuis weer werkt, zullen we hem doorsturen, en dan komen we hopelijk in de Flair! Wii  

De volgende dag was het tijd voor de 30 uur durende treinrit terug naar Nanjing. We hadden al een geluk slaapbedden, maar wel de allerhoogste, 3^e verdiep, en enkel een klein trapje om erop te geraken. Al een geluk zijn er in de treincoupon ook klapstoeltjes, zodat we daarop konden zitten tot het avond werd en we in onze bedden moesten klimmen. Het nadeel van het hoogste bed is ook dat je niet rechtop kan zitten, je hebt daarvoor veel te weinig plek boven je. Maarja, liever een kramikkelig bed, dan een zetel!

Er waren natuurlijk weer Chinezen die sociaal tegen ons aant doen waren, maar ’t waren echt toffe Chinezen, ze gingen al naar huis om nieuwjaar te vieren de 14^e. Er was ook een kindje bij, en dee was zoo schattig! ‘papaa, het water van in die rivier ziet geel (van de roest hé, haha); is dat de gele riviiier?’ :D

Op een gegeven moment zegt Sara tegen mij “er ligt daar vanboven iemand vastgeketend aan zijn bed met keizware kettingen!” Ik keek, en het was inderdaad zo.. de Chineesjes waarmee we aant babbelen waren, zeiden dat het een crimineel was.. een crimineel? In de treincoupon waar IK ook inzit? Help! Er waren wel 4 politieagenten bij die hem goed in’t oog hielden, maar ik vond het toch een beetje eng.

Ondertussen waren we ookal aant socializen met de politieagenten (ze waren in burgeruniform om geen paniek op te wekken.. ook toen dee crimineel naart wc moest, deden ze een jas over zijn handboeien zodat de mensen op de trein niet zouden merken dat er een crimineel op de trein zat) Ik zei tegen die Chineesjes dat ik een beetje bang had, en ze zeiden zo ‘hoe vervoeren ze die in België dan? Met het vlieguig?” .. euh, met de combi, België is superklein :D

Om half 10 ’s avonds deden ze de lichten al uit, en om 7 uur ’s ochtends begonnen ze vollenbak Chinese opera te spelen :D Ik heb geslapen tot 9uur, en heb eigenlijk wel vrij goed geslapen! Natuurlijk ben ik wel een keer of 6 wakkergeworden door het wiebelen van de trein, en lag mijn bed ook niet echt comfortabel, omdat mijn tas, mijn jas en mijn thermische kleren ook in mijn bed lagen (mijn valies lag onder het onderste bed, is altijd wel vrij betrouwbaar). Om half 2 in de namiddag kwamen we aan in Nanjing. King had een uur verlof aangevraagd om mij eventjes te kunnen zien hihi! 12 dagen is echt lang!

We vertrekken rond de 10^de naar mijn schoonfamilie om nieuwjaar te vieren. King zei me dat ik niets van kado”s moest kopen, maar ik kon het toch niet laten hihi! Ik heb Belgische chocolade, een stempel met daarin het teken voor geluk 福 ingegraveerd.  Ik heb wel wat zenuwtjes om naar zijn stadje te gaan, want dat is op het platteland, en is niet zo.. euh.. modern als in de stad natuurlijk! Ik weer echt niet wat ik me erbij moet voorstellen :) maarja, we zien wel he! Hij zei dat ze er al naar uitzien om me te ontmoeten, en dat iedereen in zijn straat mij waarschijnlijk zal aanstaren.. hihi.  We blijven er ongeveer een week, en ik zal daar ook geen internet hebben, dus een verslag van Chinees nieuwjaar bij de Chinezen zal ik pas later kunnen geven :)

Oehja, heb ik al vermeld dat ik King drop heb laten proeven (ben vergeten of ik het al gezegd had of niet)? Hij vond het afschuwelijk en heeft het direct in de vuilbak gespuwd :D

Oehja, Bart, Dennis en Steve, indien jullie het zien zitten, zou ik jullie graag meenemen naar Guilin wanneer jullie in mei komen, dat ligt in Yunnan, en daar zijn rijstvelden te zien J het liefst van al op een trein, ik gok dat het 20u ofzo zal zijn, haha! Jullie zijn jong he, en moeten dat maar eens meegemaakt hebben! Indien jullie het écht niet zien zitten, nemen we wel de vlieger, maar dat is altijd veel duurder natuurlijk :) we kunnen ook heen gaan met de vlieger en terugkomen met de trein J hiih!

01-02-2010 om 00:00 geschreven door Katrien  

Op 29 janu vertrokken we naar Tianjin met de trein! Om 3 uur in de namiddag kwamen we aan in yangliuqing 杨柳青, dat op een half uur bus van Tianjin ligt. Daarna zijn we in Tianjin station treintickets naar Harbin gaan kopen. De trees aant loket zei dat er geen zitplaatsen meer waren, en het zou dan 14uur half rechtstaan-half zitten zijn. Ik en Sara besloten dat dan maar te doen, want als er geen andere oplossing is.. toen ik de tickets had gekocht, zag ik dat er toch zitplaatsen op stonden! 31 janu om half 8 's avonds vertrekken we naar Harbin, we hebben wel geen slaapbedden maarja, we gaan wel hééél goedkoop naar het noorden! 12 uur onderweg!
Daarna bleek dat het adres van onze hostel niet klopte. Een Chinees meisje zag dat we verward waren, en heeft ons geholpen met een slaapplaats te vinden. We zitten op de universiteit waar zij morgen examen moet afleggen, daar is blijkbaar ook een hotel. We betalen niet veel, 60yuan per nacht, en hebben een prvébadkamer. Drie vrienden van haar hebben ons geholpen de bagage te dragen, haha! Handiiig! Waar we verblijven, is een universiteit van de ruimtedinges, 民航大学 ale, hoe zeg je dat ookal weer :D swat :D
ik ben heel moe nu, van de hele dag trein op, trein af, bus op bus af te gaan.. pff! Ik zal vandaag op tijd in mijn bed liggen denk ik!
===

Op 30 janu zijn ik en Sara de stad Tianjin gaan verkennen. Tianjin is met zijn acht miljoen inwoners de derde stad van China. In 1984 behoorde Tianjin tot de veertien steden die gunstige voorwaarden mochten aanbieden voor buitenlandse investeerders, en daarmee was het startschot gegeven voor een razendsnelle modernizering. Tianjin is een van de concessiegebieden die China ten gevolge van opgedrongen oorlogen en ‘ongelijke verdragen’ aan buitenlandse mogendheden moest afstaan, zodat die op deze manier hun koloniale handelsactiviteiten met China konden voortzetten.

We zijn in de Oude Cultuurstraat古文化街 gewandeld, waar er allemaal typisch Chinese winkeltjes te zien waren. Daar was een Chinees die van suiker figuurtjes zoals insecten en een roos kon maken! Echt leuk om te zien! Er waren ook stalletjes met gigantische kalligrafiepenselen, en Sara heeft met een penseeltje het道karakter geschreven! Haha! We moesten toch laten zien dat we van de kalligrafieles in Leuven wat hebben opgestoken hé! Haha! In deze straat bevind zich ook het Paleis van de Hemelsgodin 天后宫. Deze godin geldt als de beschermster van de zeevaarders. Er loopt een groot kanaal door Tianjin, dat vandaag volledig bevrozen was, ondans dat het vrij warm was buiten! (toch een graad of 10! Vreemd, aangezien we al ver int noorden zitten! Dat zal wat worden als we naar Harbin gaan waar het -30 is op’t moment) Op dat bevrozen kanaal waren er allemaal Chineesjes aant vissen. Ze zaten op het ijs, boorden een gaatje in het ijs, en dan vissen maar! Het leek wel een beetje gevaarlijk, want het ijs zag er echt niet dik uit! We zijn ook een paar ijsberen (van die mensen hé, niet de beesten :D ) tegengekomen in hun zwembroekje, haha !

Daarna zijn we op zoek gegaan naar een toren (zo zei Sara, haha), waar we een uitzicht zouden hebben over de hele stad. En ’s savonds, met de lichtjes zou dat een enorm mooi zicht geven! Dus wij, op zoek naar dat ‘Tianjin jinwan plaza 天津津湾广场, na een uur lopen hadden we het nog altijd niet gevonden! Haha! Dan vroegen we onze weg maar aan een of andere bewaker, en hij zei ‘oh, je bent er, tis hier!’ maar geen enkel hoog gebouw te bespeuren! Sloeg dat tegen! Dan zijn we maar iets gaan zoeken om te eten en zijn we terug naar ons hotel gegaan.

We nemen in elke stad trouwens altijd de bus, nooit de taxi, en hebben zo al veel geld uitgespaard! Ok, de bus is niet atijd even handig, vooral als je je weg niet kent in een gigantische stad als Tianjin. Ik moet zeggen dat ik deze stad echt wel mooi vind, ondanks alle hoge gebouwen! Dat heeft wel iets, vooral ’s avonds met de lichtjes! En de klok aan het station, die vind ik echt fantastisch mooi! :D

Gisteren heb ik al een hostel geboekt in Harbin, omdat het daar nu heel druk is en we wel zeker willen zijn van een slaapplaats :)

Morgen is het onze laatste dag Tianjin en ’s avonds vertrekken we al naar Harbin. We hebben het gevoel dat we alle belangrijke dingen in Tianjin gezien hebben, dus we zullen wel zien wat morgen brengt! Misschien eens een lekkerlui dagje hihi!

Vergeet de fotos niet te bekijken!

29-01-2010 om 00:00 geschreven door Katrien  

 Hey!

Op 26 januari ging de wekker om 6u ’s ochtends af, en om half 9 vertrok de trein naar Qingdao! In Qingdao heerst een provinciaal Duitse sfeer. Het is een vrij ‘on-Chinese’ stad, omdat het vroeger een kolonie is geweest van Duitsland. Daardoor zijn de meeste gebouwen Duits geïnspireerd. Het was een Duitse stad van voor de Eerste Wereldoorlog, en het huidig stadsbestuur wilde deze Duitse bouwtraditie graag verderzetten. Hierdoor is de architectuur de belangrijkste bezienswaardigheid van Qingdao. Qingdao is gebouwd op heuvels en is gelegen aan de kust. 

Om 14uur kwamen we al aan in Qingdao, veel vroeger dan we verwacht hadden! Daarna zijn we met de taxi naar het station gegaan om een ticket te kopen naar Tianjin 天津. We vetrtekken vrijdag 29 januari om 11u ’s ochtends, en zullen ongeveer 4u onderweg zijn. Deze keer hebben we gekozen voor de trein ipv de bus, omdat we nu nóg langer onderweg zullen zijn, en we geen zin hebben om opnieuw zo lang op de bus te zitten.

Toen we aankwamen in het hotel (dat blijkbaar veel dichter lag dan de aanvankelijk dachten), zagen we dat de prijzen op internet en de prijzen die daar stonden niet hetzelfde waren. Op internet stond dat we 80 yuan moesten betalen voor een kamer met twee (dus 40 yuan per persoon), maar hier zeiden ze dat we 160 yuan moesten betalen voor een kamer! Aangezien we al hadden opgemerkt dat er veel hostels in de straat waren, besloten we gewoon weg te gaan en verder te gaan zoeken. Op het moment dat we ons omdraaiden, zeiden ze ‘stop, het is goed, voor 80yuan krijgen jullie een kamer!’ .. da’s de eerste keer dat ik weet dat je kan afdingen in een hostel! Onze kamer is deftig en we hebben een eigen badkamer, dus we komen niets te kort!

Na een uurtje te pauzeren op onze kamer, zijn we naar de zee geweest! De zeeeeeee! Er was een pier die een beetje leek op de pier van Blankenberge, haha! Het strand was vrij rotsachtig, en het water zag er nog behoorlijk blauw uit voor Chinese normen. Op dat moment was het nog maar 4uur in de namiddag, dus besloten we nog wat meer te gaan bezichtigen. We hebben de Tsingdao club bezocht; waar vroeger de elite vertoefde, het voormalige zeemanshuis, de st. Michaelskathedraal en het gebouw van de Steylermissie. Spijtig was wel dat we nergens inkonden, we konden enkel de buitenkant bekijken.. maarja! Daarna zijn we gaan eten en het toeristisch bureau gaan zoeken. We plannen immers om morgen de Qingdaobrouwerij te gaan bezoeken. Deze brouwerij ligt vrij ver uit het centrum, maar is met de bus gemakkelijk bereikbaar. In Sara haar reisgids stond dat we het best met een groep en een reisgids kunnen gaan, omdat we er misschien anders niet inmogen. Maar bij het toeristisch bureau zeiden ze ons dat we gerust op ons eigen kunnen gaan! Overmorgen gaan we naar 崂山, waar de eerste keizer van China, Qin Shi Huang Di zijn onderdanen naartoe stuurde om op zoek te gaan naar het mythische eiland der onsterfelijken! Maar dat is dus voor later, eerst morgen: de brouwerij! Jeej!

===

27 janu zijn we de bierbrouwerij van Qingdao gaan bezoeken! Ondertussen zijn er ongeveer 5 Qingdao brouwerijen in China, maar oorspronkelijk was er maar ééntje: in Qingdao. Zoals ik al had vermeld, was Qingdao vroeger een Duitse kolonie. Het waren dan ook de Duitsers die deze brouwerij hebben opgericht rond het jaar 1900. We zijn een museum gaan bezoeken waar de originele machines te bezichtigen waren, echt de moeite waard :) Het ‘speciale ‘aan dit bier is dat het gemaakt wordt met rijst! Later is het overgenomen door de Chinese partij. Qingdao bier wordt ook geëxporteerd naar andere landen (zelfs naar Belgie! Dat wist ik dus niet he! Haha!), en de smaak van elk biertje verschilt naargelang het land waarnaar het geëxporteerd wordt. Zo is er in Taiwan ook een brouwerij, maar het bier is daar veel lichter dan in China. Er bestaat ook een bruin Qingdaobier! We mochten ook langs de echte fabriek lopen, en de werkende mensen daar waren weeral aan’t staren zenne per minuut worden er ongeveer 60 flesjes bier gemaakt! Op het einde hebben we bier mogen proeven (njamm), Sara moest dat van haar niet hebben, dus ik heb dat van haar ook maar opgedronken, haha! Ze hadden daar een of andere kamer waar we inmochten, en die muren stonden scheef, zodat het leek alsof je zat was! En ik moet toegeven: dat was écht precies zo! Haha! Rond een uur of 3 in de namiddag was het bezoekje al afgelopen, we hebben dan gewoon nog wat in de stad rondgelopen!

===

28 janu zijn we naar de Laoshan 崂山 geweest. Zoals ik ervoor al heb vermeld, speelde deze berg een grote rol in het leven van de eerste keizer, Qing Shi Huangdi. Hij stuurde daar zijn gezanten naartoe om het levenselixir en het eiland der onsterfelijken te vinden (wat hij niet gevonden heeft, want hij is dooooood).

We zijn met de bus naar de berg gegaan. Eerst een uur op de openbare bus, daarna met een busje van Laoshan zelf. Een gids sprak ons aan en vroeg of we geen tour wilden met haar erbij. Normaal doen we dat nooit, maar met bergen is het altijd wel handig. Want indien je verloren loopt, geraak dan maar eens terug beneden! Na ongeveer 20min op hun busje waren we er. Eerst gingen we een Taoïstische tempel bezoeken. En hier is het me weer opgevallen hoe irritant Chinezen soms kunnen zijn! We waren een hokje binnengegaan, en daar zat een man, die ‘mijn toekomst ging voorspellen’.. allemaal goed en wel, maar van mij krijgen ze geen geld! Haha! Ik ging neerzitten, zoals de gids me beveelde. Hij begon maar te lallen over het feit dat ik veeel geluk zal hebben, ne goede man zal vinden, blablabla! Ik verstond er maar de helft van, maar twas allemaal rozengeur en maneschijn volgens hem. Dan moest ik een briefje invullen met mijn naam en de plaats vanwaar ik afkomstig was. Daarachter moest ik ‘gewoon een bedrag opschrijven, maakt niet uit hoeveel!’ Ik (en Sara ook) dacht dat dat een denkbeeldig bedrag was dat ik wou schenken aan de tempel. Ik heb de gids herhaaldelijk gevraagd ‘hoeveel moet ik opschrijven, ik moet toch niets geven he!’ en zij zo ‘neenee, schrijf gewoon maar iets op!’ Van mijn voorgangers zag ik dat ze ‘1000 yuan, 2500 yuan, 800 yuan ‘ enzovoort hadden opgeschreven. Ik dacht, ale, kzal 700 yuan opschrijven, whatever, tis toch niet zo belangrijk. Dan zei die kerel tegen mij ‘maar je gaat heeel veel geluk hebben in de komende 3 jaar, zou je niets schrijven met meer negens in? Dat brengt meer geluk!’ .. dus ik die twee nulletjes veranderd naar een negen. Haha! Dan schreef hij voor mij een spreuk neer, en kreeg ik een gouden kaartje dat ik in mijn portefeuille moest steken en dat me veeel geluk zou opleveren. Kdacht ‘allemaal goed en wel he, daaaag!’ En dan zei hij’jamaar, en je geld?’ Kzeg ‘hoe, welk geld?’ aahja, je 799 yuan! Ik zeg euuh, nee, ik wil geen geld geven ze! De gids voelde zich ongemakkelijk worden en zei ‘oh, maar je kan ook een beetje geven, 100yuan ofzo’ ik zeg ‘nee, das te veel! Ik wil niets geven!’ dee vent weer ‘ale, schrijf dan op hoeveel je wil geven voor de tempel’ ik weer ‘ik wil niets geven!’ Hij zei ‘dan moet je da papiertje en da kaartje teruggeven’ Ik dacht ‘fine by me, zolang ik maar niets moet betalen’... voila, en we waren daar weg.

De gids voelde zich ongemakkelijk, maar daat trek ik mij niets van aan. Ik vind het écht spijtig dat het magische en het fijne van de tempels overwoekerd wordt door commercieel gedoe. Overal, bij elke aftakking van de tempel daar, zie je grote bakken waar je geld in kan doneren, je kan een lotusje laten drijven op water (daar moet je wel 30 yuan voor betalen!) en zouden al je dromen uitkomen. Nooit geweten dat je voor goed geluk moet betalen! Daar doe ik niet mee mee, hoor! Om 3 stokjes wierrook te branden moest je ook 100 yuan geven. Hallo! Ik ben nog niet gek geworden! De gids kon denken van ons wat ze wilde, maar ik doe niet mee aan die dingen! Ze heeft ons ook meegenomen naar een theehuis waar we thee konden proeven. Natuurlijk verwachtte ze op het einde dat we thee gingen kopen (omdat ze er hoogstwaarschijnlijk een procentje op krijgt). De thee was superduur, ik zal bij ons in de supermarkt wel goedkope thee gaan kopen als ik thee wil!

Daarna zijn we de berg gaan beklimmen. Spijtig genoeg hadden we maar een uurtje tijd, dus zijn we helemaal niet zo ver kunnen gaan. We waren ondertussen aant socializen met de Chineesjes die mee op onze bus zaten, bleken nog toffe kerels te zijn! Een van die Chinezen stelde voor dat we met hun busje (gratis) terug mochten gaan! Natuurlijk zeggen we niet nee! Ze waren met meer dan 10 man plus een gids, dus veel ergs kon er niet gebeuren :) we zijn met hun busje eerst nog maar de plek geweest waar de zeilwedstrijd plaatsvond van de Olympische Spelen, en daarna zijn ik en Sara teruggegaan om te gaan eten.

Morgen om 11u ’s ochtends vertrekken we met de trein naar Tianjin, een heel moderne stad waar naar’t schijnt niet zo veel te zien is, haha! Maar dan zijn we daar toch maar geweest! Tianjin ligt heel dicht tegen Beijing, maar aangezien ik met Sofie, Annelies en mijn mammie in april al naar Beijing ga, ga ik nu naar Tianjin! We komen normaal gezien rond een uur of 3 in de namiddag aan. Morgen zullen we ook weten of we treintickets vinden naar Harbin (want dat is nog héél ver, zeker 20uur trein) We hopen 31 janu ’s avonds naar Harbin te kunnen vertrekken, zodat we ineens de prijs van een hostel uitsparen! :)

Tot morgen iedereen!

26-01-2010 om 00:00 geschreven door Katrien  

Heeey!

Zoals beloofd zal ik jullie regelmatig een overzichtje geven van de reis ! Ik zal bij deze blogpost elke dag wat bij proberen te schrijven!

Op 24 januari vertrokken ik en Sara naar Qufu, de geboortestad van Confucius. De madam van de ticketverkoop zei ons dat we ongeveer 6u op de bus zouden zitten. De bus is altijd goedkoper dan de trein of het vliegtuig :) handig !

Om half 7 ging de wekker. Het was eigenlijk wel pijnlijk om King achter te laten. In Nanjing zie ik hem elke dag, en nu zou ik hem voor 12dagen niet zien.. al een geluk bestaat er iets zoals sms en msn; hihi

Op de bus gestapt, merkten we dat er een vreemde visgeur hong. Achterin de bus stonden er allemaal gele pakketjes, god weet wat daar inzat! Na vier uur rijden was mijn poep al stijf! Er stapten ook hoe langer hoe meer Chinezen op, en ze hadden de meest vreemde dingen bij! Zakken om ter grootst, waar een vreemd geurtje aanhing. En altijd kregen we de blik van ‘wat komen die buitenlanders op deze bus doen? Haha’ Er was zelfs een Chinees die 3 plastieken gigantische badkuip-achtige dingen bijhad! En allemaal moest dat in die bus passen! Er waren zoveel Chinezen in de bus, dat ze op krukjes in het gangpad moesten gaan zitten. We zagen dat we hoe langer hoe meer de snelweg verlieten en in de meer ‘armere’ gebieden van China kwamen. Na zes uur waren we nog steeds niet op onze bestemming; en we begonnen een beetje ongeduldig te worden. Toen stopten we en de Chinzen begonnen hun gele pakketjes uit te laden. Eentje was stukgegaan, en wat zien we buiten liggen? Halfdode schildpadden in groene zakken! We zagen ze spartelen, de ene al wat meer bebloed dan de andere, echt zielig! Mijn maag keerde toch wel even.. De laatste keer toen we naar Hefei gingen lag er een levende eend in de koffer, nu schildpadden.. wat zal het de volgende keer zij? Een koe? Onderweg hebben we ook dode geiten gezien die op elkaar gestapled lagen.. hun hoofdjes bewogen bij elke bobbel die het brommertje tegenkwam. Ziiielig! Na zeven uur op de bus stopten we in een stadje genaamd 济宁 Jining. We dachten bij onszelf: euh? Waar is Qufu gebleven? :D

Daarna bleek dat ik en Sara nog een andere bus moesten nemen, van Jinning naar Qufu. Al een geluk was dat nog maar een uurtje, dat namen we er dan nog wel bij!

In Qufu aangekomen, was de eerste indruk ‘hmm, deze stad ziet er ook wel arm uit’.. We zijn direct een busticket naar Qingdao gaan kopen. We vertrekken dinsdagochtend om half 9 ’s ochtends en zullen 7 uur onderweg zijn. In Qufu is er niet zoveel te zien, enkel het graf, verblijfplaats en het ‘bos’ van Confucius. Ik zou begot niet weten waarom Confucius een bos had of wat dan ook, aangezien ik me nog vanuit mijn cursus herinner dat hij arm was. Whatever, we zullen wel zien wat dat bos ons brengt :D maar dus, al die plaatsen zijn heel dicht bij elkaar, en dus kunnen we dat gemakkelijk op 1 dagje doen!

Onze hostel is een international youth hostel, we weten uiit ervaring dat het én goedkoop én goed is. We betalen ieder 45 kuai (iets minder dan 5 euro) per nacht, we zitten in een kamer met 2, en hebben onze eigen badkamer.