Op donderdagavond 26 november zijn we naar een feestje geweest in Small Scarlet (er is een grote en een kleine Scarlet in Nanjing, meestal gaan we altijd naar de grote) Het concept was Mexicaans en Latino, maar de Chinezen kennen dat concept precies niet. Een kerel van ikweetniwaar- zei dat hij tegen Chinezen had gezegd sombreros te kopen, maar in plaats van sobreros te kopen, hebben de Chinezen gewone hoedjes gekocht! Tot zover het Mexicaans concept! De muziek was int begin vrij Mexicaans, maar daarna was het hoe langer hoe mee r&b. Het enige dat er uiteindelijk nog Mexicaans aan was, was de tequilla.
Voor de mensen die het nog niet wisten, ik heb sinds een paar weken (ondertussen al bijna een maand) en Chinees vriendje :) Ik weet wet dat jullie allemaal zeiden ge gaat nog met ne Chinees afkomen! en dat ik het altijd heb afgewimpeld, maar ik kan er zelf ook niet aan doen :) had het niet verwacht, want in het algemeen vind ik Chinezen toch niet zo knap! Maar dus ja.. Hij heet King,常青,het is een sportleraar in het sportcentrum van onze universiteit, 23 jaar en eigenlijk helemaal niet zo Chinees. Alé, langs de buitenkant wel, maar ik vind dat hij toch vrij open-minded is, ondanks hij nog noit buiten China is geweest. Hij kan geen Engels, dus is wel goed voor mijn Chinees :)
Maar dus, hij was er ook donderdag, en we hebben allemaal liggen dansen tot 3uur snachts. Rond een uur of 1 werden er bodyshots gedaan: kerels moesten neerliggen, er werd zout op hun borstkas gestrooid, het meisje moest het zout oplikken (ieeew), dan een tequillashotje opdrinken, en dan een citroentje van tussen zijn mond nemen. Natuurlijk kropen de grootste hoeren als eerste op het podium, was echt maginaal!
Oehja, heb ik al vermeld dat Tessa en nog 2 andere meisjes hebben gedanst met een bewaker? :D alé, niet echt 'gedanst', de bewaker stond er gewoon te staan, en ze zijn ernaast gaan staan en hebben er een foto mee genomen grappig toch! Op alle feestjes zijn er altijd van die bewakers met een kostuum aan, grappiiiiiiiiiig! (check de fotos!)
Op vrijdagavond zijn we samen met een hele groep gaan eten in een Japans restaurant (Bart en Dennis en Steve, als jullie komen aan we er zeker naar toe, want jullie gaan da leuk vinden!) We waren in totaal met 12, we kregen een privékamer en moesten onze schoenen uitdoen (typisch Japans). Voor 15 euro per man konden we zo veel eten en drinken als we wilden. 15 euro is in China veel geld, maar we dachten voor 1x... De jongens begonnen te drinken en te drinken... Tot ze rond en uur of 22 bijna niet meer op hun benen konden staan! Ik schaamde mij echt dood Die denken gewoon oh, gratis drank! en drinken dan zoveel ze kunnen. Er waren een paar Fransmannen bij die zoveel lawaai aant maken waren dat ik echt dacht hier gaan we nooit meer binnenmogen .. Op een gegeven moment waren ze allemaal liedjes aant zingen en gooiden ze een heel glas rode wijn om. De kussens waar we op zaten kunnen ze volgens mij ook beter weggooien! Romain (een Zwitser) was er het ergste aan toe. Hij bleef maar drinken, viel 5x bijna op de tafel,en dus maakten we de wijze beslissing dat we beter naar huis konden gaan. Romain kon zelfs zijn schoenen niet meer aandoen, en ik heb hem dan maar geholpen :D Hij wou echt niet naar huis, en we hebben hem met 3 in een taxi moeten duwen, maar écht duwen! Hij lag daar half levend in de taxi, en al een geluk kunnen de taxideuren langs de linkerkant niet open, want anders was hij eruit gevallen hij wou echt uit die taxi , en wou gaan feesten We hebben hem tot aan zijn kamer begeleid. Hij zal zowiezo wel goed geslapen hebben, maar waarschijnlijk ook met veel hoofdpijn opstaan. Het was me het avondje wel.
Gisterenavond zijn we uitgeweest naar Big Scarlet. Er kwamen vrienden van Julie (die in Qingdao 青岛 studeren) langs, maar blijkbaar vonden ze het toch niet zo fijn in Big Scarlet en zijn ze dan doorgegaan rond een uur of 1. Tessa en Julie zijn doorgegaan om half 2, en ik en Sara om 2 uur J Julie logeerde bij ons gisteren, omdat haar roommate (Klaudia, van Poznan (Polen)) ziek was. Aanvankelijk dachten de dokters in het ziekenhuis dat ze de Mexicaanse griep had, maar ze zeggen dat tegenwoordig nogal snel, vind ik. Ze bleek een bacteriële infectie te hebben. Maar het is toch verstandig van Julie om eventjes bij ons te logeren, want in dezelfde kamer liggen dan iemand die ziek is, is toch niet zon goed idee.
Ik, Tessa en Sara hebben vliegtickets geboekt naar Xian西安. Xian is vooral bekend om zijn terracottaleger. Het Terracottaleger is een verzamelnaam voor de beelden die meegegeven werden in hat graf van de eerste keizer van China, Qin Shi Huang Di . Er was een tentoonstelling van in Maaseik, maar naar de echte stad in China zelf gaan is toch spectaculairder We vertrekken met de vlieger vanuit Nanjing op donderdag 10 december om 19u Chinese tijd. Kirsten, die in Leuven in dezelfde klas dan ons studeerde, studeert voor een half jaar in Xian, dus dat is ineens een leuke gelegenheid om haar te gaan bezoeken! We blijven in Xian tot zondagochtend, en nemen dan de trein naar Luoyang洛阳 (ongeveer 4 uurtjes) . Daar gaan we in de eerste plaats naar toe om de grote uitgehouen Boeddhas in de rotsen te bekijken. Op dinsdagavond vertrekken we terug met de trein naar Nanjing, waar we sochtends zullen aankomen. Ben eens benieuwd hoelang we erover zullen doen met de trein, de ene site zegt 11uur, maar de andere zegt wel tot 20uur. We kunnen pas een week voor we vertrekken treintickets boeken, de goedkoopste tickets zullen er wel langer over doen dan de duurdere. We moeten zowiezo zachte bedden-tickets kopen, want een hele nacht op een stoeltje zitten is ook niets :) met wat geluk slapen we goed en komen we fris als een hoentje aan! :) (wat waarschijnlijk wel niet zal zijn met al die snurkende en stinkende Chinezen rondom ons :p )
Het weer is hier ondertussen weer compleet omgeslagen, het was vandaag 19 graden! Dat is naart schijnt typisch in Nanjing: de ene keer koud, de andere keer warm.. Ent is zo dat ne mens een snotvalling krijgt hé! Dat ik er maar van gespaard blijf, pfu!
Wist je dat ze in Shanghai een Disneyland gaan bouwen? :D
Het weekendje Wuzhen 乌镇 was heel fijn!
Op vrijdag 20 november is Anne Sophie naar ons gekomen met de bus vanuit Hefei. Op zaterdag vertrokken ik, Tessa, Sara, Anne Sophie, Julie, Wing ( Nederlander) en Romain (Zwitser) om half 7 s ochtends naar Xitang 西塘. Xitang ligt ongeveer op een uurtje en half rijden van Wuzhen en op vier uur rijden van Nanjing. Omdat Wuwhen zon kleine stad is, deden we met het reisbureau dus twee steden op één weekend. De bus zat maar halfvol, dus veel mensen konden alleen zitten en zo gemakkelijker slapen. Ik heb geprobeerd te slapen op de bus, maar het is me uiteindelijk niet gelukt.. Vier uurtjes later kwamen we moe maar tevreden aan in Xitang!
De reisgids haalde onmiddellijk een flashy oranje vlag boven (op de fotos is de reisgids de kerel met de oranje trui aan) zodat we elkaar niet zouden kwijtspelen. Xitang is een van de waterstadjes van de provincie Zhejiang 浙江. We zijn met een houten bootje tot aan de ingang gevaren, en terwijl we aant varen waren was er een Chinese trees altijd van de ene kant naar de andere aant rennen (en het bootje was héél klein), waardoor we schommelden. In Xitang wonen veel mensen, ze leven vaak van het toerisme. We hebben meermaals langs de kant gezien hoe Chinese oude vrouwtjes hun kledij aan het wassen waren in de rivier. Echt proper kan dat niet zijn, maar als je niets anders hebt...
De hele stad is versierd met Chinese lapionnetjes die s avonds worden aangestoken. Wist je trouwens dat de film mission impossible 3 deels is opgenomen in Xitang? Er stonden plakkaten met Tom Cruise erop aan de zijkant van de rivier. Wij hebben ook op de brug gewandeld waar Tom Cruise heeft gestaan! Haha!
In het dorpje zelf kon je allerlei dingen bezichtigen, zoals tempels, musea, ... Oorspronkelijk gingen we met de hele groep mee, maar na 5 minuten hebben we besloten dat we zelf onze eigen weg gingen gaan. Ik hou namelijk niet van dat opgejaagde gevoel, je kan nergens rustig blijven staan, en waar zij te lang blijven stilstaan, wil ik al doorgaan omdat het zo saai is.. We spiltsten ons vanaf dan dus af van de groep, en moesten om half 7 s avonds aan de grote ingang verzamelen.
We zijn iets gaan eten, en daarna terug de straatjes gaan verkennen! In de straatjes waren er allemaal winkeltjes: eetstandjes, kledingwinkels, enzoverder. In de kledingwinkels hadden ze zon mooie kleren! Allemaal Indisch enzo! Ik heb toch de wijze beslissing gemaakt om niets te kopen, want ik vond het een beetje duur.
Op een gegeven moment zagen we een man, rechtstaand in een boot, en op de zijkant van de boot zaten allemaal vogels. Sara vertelde me dat het een vissersbootje was: de vogels hebben een koordje rond hun nek, hebben honger, gaan het water in om vissen te vangen, kunnen het niet doorslikken door de koord om hun nek, en spuwen de vis uit op de boot. Natuurlijk wordt het koordje er af en toe afgedaan, zodat de beestjes kunnen eten. .. een handige manier om vissen te vangen, al zeg ik het zelf!
Tessa heeft zich gewaagd aan het eten van een soort slak, maar uiteindelijk bleek het toch niet zo lekker te zijn dan verwacht!
Langs de oever van de rivier werd er af en toe een stukje Chinese Opera opgevoerd: een meisje in een lang blauw gewaad zong Chinese liedjes, begeleid door live muziek.
Na een paar uurtjes te hebben rondgewandeld en langzaam tot het besef te komen dat we hier al eens gepasseerd zijn (het stadje was kleiner dan verwacht), besloten we thee te gaan drinken en jungle speed te spelen. Jungle speed is een spel dat Sara opgestuurd heeft gekregen van thuis, en dat echt superleuk is! .. na een paar uur thee drinken en spelletjes spelen, gingen we verder op pad! Het begon ondertussen toch al wat laat te worden. Rond hald 6 s avonds was het buiten al volledig donker, en dat gaf heel mooie tafereeltjes. Alle Chinese lapionnetjes gingen aan, buiten op straat werden er papieren bootjes verkocht waar je dan een kaarsje kon in laten branden en kon laten drijven op de rivier. Romantisch toch, allemaal!
Rond een uur of 6 besloten we terug naar de uitgang te wandelen waar we met onze groep hadden afgesproken. Door de donkere paadjes en de straatjes die allemaal op elkaar lijken, waren we natuurlijk de verkeerde kant op gegaan. Om kwart na 6 krijgt Wing telefoon van onze reisgids waar zijn jullie? Iedereen is er al buiten jullie! Maja, we hadden pas afgesproken om half 7, dus we hadden nog een kwartier hé! Wing vroeg de juiste weg aan een of andere Chinees die we tegenkwamen, en uiteindelijk hebben we de juiste weg toch gevonden.
Dan moesten we nog 1,5u in de bus rijden richting een of ander dorpje tussen Xitang en Wuzhen. Blijkbaar sliepen we in Motel 168 haha! De kamers waren heel deftig en de douche ook, enkel spijtig dat er alleen maar koud water uit kwam. Van 9u tot 12u hebben we op de kamer van Wing en Romain nog Jungle Speed liggen spelen en vooral heel veel gelachen. Vooral wanneer we Romain de zin de poetsier poetst de postkoets met postkoetspoets wilden aanleren, lag iedereen plat van het lachen!
De volgende dag, op zondag 22 november, moesten we om 9u al paraat staan om te vertrekken met de bus naar Wuzhen.. of dat dachten we toch! Dan bleek dat we eerst nig een uur konden gaan shoppen! Wie wil er nu shoppen als je een uur langer kan slapen! We hebben wel onze kamersleutel al moeten afgeven.. Dus dan besloten we maar te gaan ontbijten in de motel! Om 11u vertrokken we naar Wuzhen en een half uurtje later kwamen we daar aan. Onze eerste reatie was amai, dat lijkt op Xitang, met het enige verschil dat dit stadje nóg kleiner was dan Xitang, er waren namelijk maar 2 lange straten, en dat was alles! Het was wel heel gezellig en moooi, maar we waren wel blij dat we om 14u al moesten verzamelen om terug naar Nanjing te vertrekken. Ook hier waren er allerlei musea in het toeristische stadje zelf. Het mooiste vond ik de plaats waar ze stof schilderden om tassen van te maken. De lange blauwe lappen stof hongen te drogen aan bamboelatten, en dat was wel een fijn zicht J We zijn ook naar een beddenmuseum geweest met bedden van honderden jaren oud.
Om 18u s avonds kwamen we terug aan in Nanjing. Het was een fijne reis, ik raad het anderen aan omdat het zo klein en schattig is, maar als je het hebt gezien heb je het ook écht gezien. Na een tijdje is het gewoon een van de vele waterstadjes van China, maar ik persoonlijk vond het toch de moeite waard!
grappig toch! Op alle feestjes zijn er altijd van die bewakers met een kostuum aan, grappiiiiiiiiiig! (check de fotos!)
