Hierbij een kort overzicht van de voorbije dagen:

Woensdag 28 oktober was het Klaudia haar verjaardag. We zijn een flashyroze taart gaan kopen en ze was heel lekker, haha!

Donderdag 29 oktober zijn ik, Tessa en Sara iets gaan drinken met een van onze sportleraars (‘King’), in een Latin-bar! Het was heel gezellig. We waren al een tijdje op zoek naar een café waar we gewoon iets konden gaan drinken. Er waren ook Chinezen op een podium live aant zingen waren, en die konden er wat van, amai!

Vandaag, 31 oktober, gaan we naar een verkleedfeestje in Scarlet. Ik ga als indiaan (heb gewoon wat pluimen moeten kopen, de rest haal ik wel uit mijn kleerkast :p ), Sara en Tessa gaan als piraat!

Morgen ga ik van 13 tot 16u buikdansen, want ik moet 7 oktober optreden en ik ken het dansje nog niet volledig.. Savonds gaan ik en Tessa les geven aan Chinese kindjes tussen 8 en 10 jaar, we moeten ze al spelend Engels leren en met hun Engelse liedjes zingen. Dit is maar één keertje dat we dat moeten doen, maar we worden er wel betaald voor en als ze ons daarna ooit nog eens nodig hebben, gaan ze ons zeker contacteren.

9 november beginnen mijn examens. Ik heb er nu al geen zin in :D Ik moet nog veel leren, maar volgens de lerares zal het nog gemakkelijker zijn dan de testjes die we tussendoor krijgen (en die zijn al hééél gemakkelijk!); dus als ik ze mag geloven, zal het allemaal wel goed komen!

Sofie zei me onlangs dat ze niet wist dat alle winkels hier zo laat open zijn. Dus bij deze: alle winkels zijn hier open tot snachts, en gaan weer open rond een uur of 6 ’s ochtends. Das echt héél handig, want als savonds je wcpapier op is, kan je gemakkelijk nieuw gaan kopen haha :D

31-10-2009 om 00:00 geschreven door Katrien  

Op 23 oktober was het zo ver: om kwart na zijn we 5 opgestaan omdat we om 7uur ’s ochtends vertrokken naar de Gele Berg 黄山! Sara voelde zich ’s ochtends niet goed, en heeft dus de wijze beslissing genomen om niet mee te gaan.. Als je ziek bent de berg beklimmen is immers niet zo’n goed idee..

We waren met z’n 16, schoolgenootjes van allerlei verschillende jaren. Meer dan de helft kenden we al, maar het is ook altijd fijn om weg te gaan met mensen die je nog niet goed kent, zo leer je ze immers beter kennen! Het was 6 uur rijden met de bus, maar we hebben er uiteindelijk maar 5 uur over gedaan omdat de bus heel snel reed.. Bussen op de linkerrijstrook? Dat kan hier allemaal! Ik heb bewust niet naar buiten gekeken, vooral niet op het moment dat we het berggebied inreden.. De buschauffeur moest zeker zijn leven beu geweest zijn, anders rij je zo snel niet op zo’n gevaarlijke wegen! Haha! Ik was heel moe en heb bijna niets kunnen slapen op de bus omdat de weg veel te oneffen was, de bus schokkelde en schokkelde… Als ik een secondje in slaap gevallen was, was ik de volgende minuut al wakker door de stomme weg..

We kwamen rond 12 uur aan in ons hotel in ‘Gele Berg-Stad’. De hele stad is genoemd naar de berg en is duidelijk volledig gebaseerd op toerisme. Nadat we onze kamers waren ingetrokken (die heel deftig waren: douche op elke kamer, kamers van 2 of 3 personen), moesten we beslissen wat we die namiddag nog gingen doen. We gingen de berg immers pas beklimmen vanaf zaterdag 24 oktober. We zijn naar de ‘negen watervallen’ geweest met een busje dat werd geregeld door het reisbureau. De hele reis was geregeld door een reisbureau, en uiteindelijk hebben daardoor we bijna de helft bespaard op onze reis! In het busje weerklonk het geluid van foute Chinese technomuziek, ik zat vlak naast de chauffeur die ook met hoge snelheid in de bochtjes scheurde, en af en toe moest ik me echt vasthouden, anders vloog ik op zijne schoot!

De ‘negen watervallen’ waren supermooi, veel watervallen (logisch), veel rotsen en veel Chinezen.. We hebben daar een hele dag rondgewandeld, tot een uur of 6 ’s avonds. Langer konden we niet wegblijven, want het wordt snel donker en dan zouden we misschien onze weg niet meer terugvinden.. Terug bij ons hotel aangekomen, besloten we ergens anders te eten dan in ons hotelletje.. Het was daar immers vrij duur.. Toen we weggingen zeiden ze ‘als je hier eet, krijgen jullie 6 flessen bier gratis!’ (Chinese flessen bier zijn halve literflessen met 2% alcohol in, haha!  Dat proeft naar bier met water! Maar ja, gratis is altijd fijn!) We zijn toch in de buurt maar gaan rondkijken, maar daar bleek dat er niets goedkoper was.. dus dan zijn we gewoon terug naar ons hotel gegaan, en gezegd dat we daar eten als we 8 gratis flessen bier krijgen, we daar gaan eten! En natuuurlijk mocht dat haha!

Na het eten kregen we allemaal ons klopje.. we waren moe van de drukke dag, en van het vroeg opstaan die ochtend.. We zijn nog eventjes op een bankje gaan zitten voor een supermarkt waar ze luide muziek speelden, en rond een uur of acht ben ik mij gaan wassen (want er was alleen water van zeven tot negen ’s avonds), en rond een uur of negen zijn ik en Julie, met wie ik een kamer deelde, gaan slapen.. De wekker liep de volgende ochtend al af om zeven uur…

Om half acht vertrok de bus naar het punt waar we de Gele Berg gingen beklimmen.. Bij het allereerste deeltje ging de gids nog mee, het waren allemaal trappen, er kwam maar geen eind aan! Na 40 minuutjes waren we pas bij de ‘echte’ ingang van de berg, en we waren al moe de gids ging met de kabellift, en vroeg wie er nog allemaal mee wou. Twee Duitse meisjes zijn mee met de kabellift gegaan, maar ik besloot dat ik het met de groep te voet ging doen! Ten eerste kostte de kabellift bijna 9 euro, en ten tweede zou het voor mij ook een hele prestatie zijn moest ik het helemaal te voet tot boven halen! Rond half 12 ‘s middags moesten we op het volgende punt aankomen..

De jongens gingen met een spurt de trappen op, maar ik en de rest deden het een beetje op ons gemakje. Dat was al vermoeiend genoeg! Aan de trappen kwam maar geen einde! Om de zoveel trappen moesten we uitrusten, anders zouden we het nooit tot boven halen.. Rond 11 uur zijn we de jongens terug tegengekomen, en ik hoopte dus stiekem dat we er bijna waren hihi.. Toen ik vroeg aan Wing (een Nederlander die er Chinees uitziet) waar we ergens op de kaart waren, toonde hij me dat we nog maar in de helft waren van het eerste ontmoetingspunt met de gids.. Sloeg dat even tegen! .. maar we bleven trapjes beklimmen! Af en toe kwamen we Chinezen tegen die loodzware pakken droegen, ter bevoorrading van de winkeltjes op de berg.. Voor een flesje water op de berg betaalde ik 10 yuan, terwijl het in de gewone winkel maar 1,5 yuan kost.. Maar ja, het water moet er geraken ook hé! En dorst hebben is ook geen optie! Op zoveel meters hoogte is het moeilijk om aan water en dergelijke te geraken.. Om half 1 kwamen we aan op het ontmoetingspunt met de gids. Dan moesten we nog 9 km omhoog en omlaag doen, vooraleer we bij onze hostel waren. Dat padje viel al een geluk al iets beter mee dan het eerste… Om vier uur kwamen we aan bij de plaats waar we gingen eten.. We hadden een uur pauze, want het restaurant was gereserveerd om 5uur. We zijn op een rots geklommen en hebben daar in de zon uitgerust. Ik had totaal niet door dat ik een beetje verbrand was in mijn gezicht door de zon! (Chinezen zouden zeggen: ‘heb je geen bang om bruin te worden??’ omdat hun schoonheidsideaal wit is..) Ik was stiekem wel blij met wat zon op mijn snoetje!

Na het eten was het al donker en moesten we nog 1 km doen tot onze hostel. Langs de buitenkant zag de hostel er echt wel deftig uit, maar toen we in de slaapzaal kwamen dachten we ‘oeioei..’.. er waren zeker 100 bedden in een grote kamer: stapelbedden, tentjes, normale bedden.. Blijkbaar was dit de slaapzaal van de jongens. Toen ze op hun bed gingen zitten, voelden ze dat er geen matras op lag! Ze sliepen dus quasi op een houten plank.. Onze slaapkamer was iets beter, ik sliep samen met 7 meisjes en had een vrij deftige matras, en Tessa en Julie sliepen in de gang hun ‘kamer’ was gewoon een kleine gang waar de twee deuren van toekonden, en waar er twee matrassen op de vloer gegooid waren

We zijn op de bedden van de jongens gaan zitten en hebben daar ons eigen mini-feestje gebouwd. Toen bleek dat er al Chinezen waren die wilden gaan slapen, hebben we ons in de ‘kamer’ van Tessa en Julie gezet. Martin (een Engelsman) maakte een goed punt: ‘wie had tien jaar geleden gedacht dat we op dit moment in China,op een berg op 2000m hoogte, in een gang op matrassen zouden zitten?’ :lol Toen we allemaal een beetje moe begonnen te worden, vroeg iemand aan Tessa ‘hoe laat is het?’ .. en Tessa zei ‘ 9 uur ’s avonds, haha!’ We waren allemaal zo moe van het bergbeklimmen!! Oorspronkelijk wouden we niet slapen ’s nachts, omdat we de ochtend erna naar de zonsopgang zouden gaan kijken.. Maar uiteindelijk hebben we de wijze beslissing gemaakt om toch te gaan slapen, de dag erna moesten we immers heel de berg opnieuw afdalen! Te voet! Ocharme mijn beentjes..  

De ochtend erna liep op 5uur onze wekker af. De toiletten waren niet om aan te zien! Chinezen kunnen echt zo vuil zijn! Iemand had blijkbaar last van zijn maag in 1 toilet, want die lag vol met..jaja, ‘grote boodschap’, zo veel dat het onmogelijk door te trekken was! Julie zat in het toilet in het kotje erna (er waren maar 2 wc’s, Chinese wc’s hé, geen Westerse) , en haar lippenbalsem viel uit haar zak,recht in…het andere wc kotje, in de grote boodschap :lol Eruit vissen was géén optie, als je dat had gezien!

.. om half 6 gingen we naar de zonsopgang kijken. Het was heel koud, maar het was het waard! Het was moooooooi! Om 7 uur begonnen we aan de tocht naar beneden. Op het eerste zicht lijkt dat veel gemakkelijker dan naar boven, maar na een tijdje begonnen mijn beetjes te bibberen van al die trapjes naar beneden. Ik had ook wel wat bang, want op 2000meter hoogte op trapjes naar beneden lopen waar er geen ballustrade is, is niet het veiligste dat je kan meemaken.. Vooral niet als er af en toe een zwaargeladen Chinees de trap op wil komen.. Ik liep altijd langs de kant waar er wat berg was, zo voelde ik me veiliger.. Die zwaargeladen Chinezen hielden echt geen rekening met ons! Die zakken schommelden maar op hun rug, en soms botste er een tegen mij en viel ik bijna.. Veel Chinezen denken trouwens dat wij van Rusland zijn; dan hoor ik in de verte ‘kijk Russen!’ of ‘kijk, Amerikanen!’ Ik heb eens teruggezegd ‘nee, we zijn van België!’ Dan verschieten ze en zeggen ze ‘aaah, Belgie!’ .. dan zeg ik ‘Weet je waar dat ligt?’  ‘jajaa!’  ‘Waaar?’… en dan vallen ze stil weinig Chinezen weten dat België bestaat, maar je kan het hen niet kwalijk nemen hé, België is maar een klein landje op onze grote aardbol :)

Ik heb mijn voet lichtjes verstuikt op de berg: ik had niet gezien dat er nog een trapje was en heb mijn voet scheefgeslagen.. oververmoeid en met pijn begon ik te wenen, een zwaargeladen Chinees zag dat en bood zijn wandelstok aan, lief hé! Oh, ik vond dat echt zoo vriendelijk van dee Chinees! Die zijn allemaal uitgemergeld en hebben weinig kleren aan, maar toch wou hij zijn stokje aan mij geven! Ik heb het niet aangenomen hoor, want zodra ik op mijn voet steunde voelde ik dat het al bij al wel meeviel. Er was geen andere oplossing dan de tocht naar beneden verder te zetten..

De tocht naar beneden was een andere dan degene die we naar boven hebben genomen, deze was veel korter maar wel veel steiler.. Na ongeveer 3 uur waren we beneden, en blij dat ik was!

Vanochtend kon ik amper wandelen door de beenkramp die ik heb overgehouden van de tocht door de berg, zoveel trapjes, mijn beentjes zijn dat niet gewoon hé! Maar uiteindelijk was het het allemaal waard, ik ben echt blij dat ik alles te voet heb kunnen doen!

Binnen een maand ofzo gaan we zeker nog eens zo’n tripje naar ergens doen. Nu natuurlijk geen berg meer, maar een mooie stad in de buurt.. Laat het volgende tripje maar komen!

26-10-2009 om 00:00 geschreven door Katrien