Tijd voor weer een China-avontuur! De afgelopen dagen waren te gek voor woorden!

Zoals ik in de vorige blog al had geschreven, ben ik maandag maandagnamiddag samen met Lin en Amelie vertrokken naar de Investment and Trade Fair in Suqian. Suqian ligt op ongeveer 3h rijden van Nanjing. Toen we daar toekwamen, kregen we eerst de kamers te zien. Die waren supergroot en supermooi, ze hadden allemaal een bad en een gigantisch bed, en de kamer van Amelie had zelfs een living en 2 wcs! Waarvoor heb je in godsnaam 2 wcs nodig, haha! Daarna was er een meeting met de burgemeester van Suqian. En toen begon het spel al, toen ik in de kamer binnenkwan, dacht ik van ‘Amai, mooie zeteltjes, wie zou hier zitten...’ en toen zag ik het: MIJN naam op een naamkaartje! Om alles nog eens extra zot te maken, mocht ik vlak naast de burgemeester zitten, dat is zowat de belangrijkste plaats van allemaal! Hij heeft in het kort info gegeven over Suqian, en daarna mochten we met een stuk of 10 andere mensen gaan eten. We kregen de plaatselijke delicatessen te eten, en daar kwam natuurlijk ook de plaatselijke alcoholische drank bij kijken. Ik denk dat ik in totaal toch zon 15x ben moeten rechtstaan om te tsjingen met iedereen. Ze wilden blijkbaar ook graag dat ik een speech gaf in het Chinees, ik heb dat dan maar gedaan, want tenslotte vertegenwoordigde ik de Europese Kamer van Koophandel. Ze waren heel enthousiast, en toen ik een paar Chinese spreekwoorden bovenhaalde, kon de pret niet meer op. Amelie en Lin hadden de Chineezekes wijsgemaakt dat ik hun baas was, dus dan was ik in hun ogen nog wat belangrijker dan ze dachten haha! Wanneer ze vragen stelden over de Kamer aan Amelie en Lin, en zij er niet echt een antwoord op konden geven (omdat ze helemaal niet bij de Kamer werken), sprong ik hen maar al te graag te hulp. Ik denk dat we in totaal ongeveer 2h hebben besteed aan het avondmaal, dat zegt al genoeg. Lin en Amelie en ik mochten niet naast elkaar zitten, dat was wel stom, maar uiteindelijk hebben we dat heel goed gedaan! Savonds heb ik een uitgebreid bad genomen, en daarna zijn we in de gigantische kamer van Amelie wat tv gaan zien. We kropen vroeg onder de wol, want de dag erna zou er een hele drukke worden.

De volgende ochtend zijn we eerst gaan ontbijten in het hotel. Er was superveel keuze, maar het was wel duidelijk een typisch Chinees ontbijt. Heb ik al vermeld dat ons hotel het hoogste gebouw was in heel Suqian? Daarna was het tijd voor de openingsceremonie van het Investment and Trade fair. Toen ze de roltrappen opgingen, zag ik vanboven een groot tvscherm staan.. raad eens wat op dat scherm stond! In grote Chinese letters ‘Welkom Katrien Maes van de Europese Kamer van Koophandel’.. Ik was letterlijk in shock. Ik was nog aan het wachten tot het bord ging verspringen naar een andere naam, maar dat deed het niet!! Ik was zo geschrokken dat ik er niet aan gedacht heb er een foto van te maken, haha! Op het evenement waren ongeveer 500 mensen aanwezig, de hoogste pieten van de Chinese bedrijven waren er allemaal. Er gingen zogezegd 100 buitenlanders zijn, maar als ik er al 10 heb gezien, zal het al veel geweest zijn. Ook op deze openingsceremonie was alles tot in de puntjes geregeld, en ik zag mijn naamkaartje al staan op de voorste rij. Amelie en Lin zaten vlak achter mij, dus dat was wel tof. De ceremonie op zich was vrij saai, ze legden gewoon uit waarom Suqian zo aantrekkelijk is om in te investeren. Ik kreeg ook stiekem een kaartje toegeschoven, waarop stond dat ik op een gegeven moment het podium op moest. Ik heb dan maar gevraagd of ik iets moest zeggen, want dat was niet gepland en dat was ik dus ook niet van plan. 500 man, iets te veel naar mijn goesting :p Al een geluk moest ik daar gewoon staan, met nog 10 andere mensen, terwijl een of andere belangrijke Chineesjes iets moesten ondertekenen. Om 12h was de ceremonie gedaan, en was het weer tijd om te gaan eten.

Ik, Amelie en Lin zaten aan de meest belangrijke tafel, dat konden we zien aan het feit dat er maar 1 lange tafel was, waar wij aan zaten, en de rest zat aan ronde tafels. Amelie zat ergens ver weg, terwijl ik en Lin naast elkaar werden gezet. Chinese logica, ik snap er niets van! Er was veel eten, te veel, en vaak wist ik niet wat het exact was, omdat het er zo vraagd uitzag. Maarja, zolang het maar lekker smaakt, is het goed voor mij! Ook nu weer moesten we veel tsjingen met andere Chinezen, en hebben we veel businesskaartjes uitgewisseld.

Daarna zijn we nog eventjes een paar bezienswaardigheden van Suqian gaan bezichtigen, om 18h mochten we snel iets eten aan het buffet, en daarna was het tijd om terug naar Nanjing te keren. Tegen 22h was ik thuis, moe maar voldaan kroop ik in mijn bedje, nog steeds niet gelovend dat dit allemaal echt gebeurd is!

Vergeet zeker niet naar de fotos op mijn fotosite te kijken (rechts vanboven op mijn blog), het is de moeite,haha!  

19-10-2011 om 14:41 geschreven door Katrien  

1162 kilometer of 11 uur. Zo ver ligt Beijing van Nanjing. Dat is ongeveer 5x van bij ons thuis naar de zee en terug. En zo lang was ik  op maandagavond onderweg met de trein.

De trein vertrok om 23h ’s avonds, en King heeft me naar het station gebracht. Dat was de allereerste keer dat ik alleen een nachttrein heb genomen, en ik moet zeggen, het viel heel goed mee. Ik ben direct in mijn bed gekropen, het hoogste bed van de drie, het was wel even spannend toen ik bijna mijn evenwicht verloor, maar voor de rest is alles goed verlopen. Rond 12h ’s nachts gingen de lichten uit. Ik heb vrij goed geslapen, al was het soms eventjes wennen aan het geschok van de trein. Om 7h gingen de lichten aan en werd er Chinese muziek gespeeld. Ik ben blijven liggen tot 9h, en om 10h kwam ik eindelijk aan in Beijing. Op zich is de tijd echt vooruit gevlogen, omdat ik toch een beetje heb kunnen slapen. Toen ik aankwam, moest ik direct met de metro naar de Kamer van Koophandel van Beijing, omdat zij mij de hele dag gingen helpen met de aanvraagprocedure van het visum. De dag ervoor was ik al mijn gerief aan’t bij elkaarrapen, en vond ik mijn pasfoto’s niet meer. Maar die pasfoto’s zijn natuurlijk wel nodig om een visum te kunnen aanvragen! Ik denk dat ik die de vorige keer in Hong Kong ergens ben kwijtgespeeld.. Ik heb dan snelsnel nieuwe pasfoto’s laten trekken, en heb die dan meegenomen naar Beijing. Uiteindelijk heb ik heel snel de office van de Kamer van Beijing gevonden; maar eer ik er toekwam, was het al 11h30.. Ze zeiden me dat ik best tegen half 2 in de namiddag terugkwam, want dat de politie ’s middags gesloten is.

Ik ben dan op de middag maar gaat eten met Leen (van’t jokot), en om half 2 moest ik eerst naar een plaats in een garage (beetje verdacht) om mijn ‘verblijfspapieren’ te gaan halen. Officieel woon ik nu dus eventjes in Beijing. Wat een mens toch al niet moet doen voor een stom visum. Daarna gingen we naar het politiekantoor, waar ze ons precies toch een beetje verdacht vonden. Al een geluk had ik mijn treinticket nog bijgehouden, want ze moesten een bewijs hebben van wanneer ik in Beijing was aangekomen. Daarna zijn we naar het visum application center gegaan, en ik krijg nu een viusm voor 3 maand. Niet zo erg, want ik kan mijn volgend visum gewoon in België aanvragen wanneer ik naar huis ga tijdens Kerst. Nu maar hopen dat ze mij in België een visum geven voor 6 maand, en geen voor 2x3 maand, want dat wil zeggen dat ik eind maart eventjes de grens overmoet om dan terug in China binnen te gaan. Ingewikkeld allemaal.

’s avonds ben ik met Leen en Nathan Japans gaan eten, en daarna zijn we iets gaan drinken in een bar. Ik heb onderweg hondjes gezien met sloefkes aan, haha zo schattig! De taxichauffeur toen we naar huis gingen was echt grappig. Dat was precies een belgische ‘johnny’ met een getunede taxiwagen. In de auto speelde er luide muziek, en hij reed ook vrij snel. Blij dat we dat overleefd hebben! Haha! Tegen 23h kropen we al onder we wol, ik mocht bij Leen op het appartement slapen, want die had nog een extra slaapkamer. Om 7h liep de wekker af, en moest ik de trein al halen naar Nanjing. Deze keer had ik een iets snellere trein genomen, die was ‘maar’ 7h onderweg en vertrok om 9h30. Ik moet wel zeggen, na een tijdje vind ik zo lang stilzitten niet zo saai meer. Er zit niets anders op, want de vluchten waren veel te duur en dus geen optie. Ik heb nu tot de 20^ste geen paspoort op zak, omdat dat nog altijd in Beijing ligt. Die van de Kamer gaan dat ophalen voor mij en opsturen naar Nanjing. Ik heb wel een kopie, maar dat is al. Daarom dat met het vliegtuig van Beijing naar Nanjing gaan ook helemaal niet kon, want ik ben paspoort-loos..

Donderdagavond ben ik gratis buikdansles gaan volgen in het sportcentrum van King. Het niveau lag wat laag, maar al bij al was het wel tof! Wel spijtig dat het tribal is, een stijl die ik persoonlijk niet zo mooi vind. Daarna ben ik met King en zijn collega’s iets gaan eten.

Vrijdagavond mocht ik gratis naar het Jazzfestival in Nanjing; en ik mocht ook nog 2 extra personen meenemen, Lin en Amelie. Dat allemaal omdat de organisator van het festival lid is van de Kamer van Nanjing.


Morgen, zondag, is er een huwelijk van iemand van’t sportcentrum, en ik mocht er van ’s ochtends al bijzijn. Ik denk toch dat ik ga passen en pas in de namiddag ga gaan, ik wil liever nog eventjes genieten van het weekend voordat er weer een drukke werkweek aankomt! Maandag ga ik naar de investment&trade fair in Suqian, samen met andere mensen van de Kamer. Er zullen int totaal ongeveer  500 mensen aanwezig zijn. Amelie en Lin mogen ook mee, omdat er te weinig buitenlanders zijn, haha, maar ze moeten wel doen alsof ze werken bij de Kamer met mij :p Da’s wel leuk, want de enige andere persoon die ik ken dat gaat, is een Amerikaan die ik al een paar keer heb gezien. Maarja, na een tijdje, wat zeg je daar dan nog tegen hé! Dinsdagnamiddag komen we terug!
Ik heb mijn businesskaartjes gekregen, haha, wel grappig, nu kan ik die overal ronddelen zoals een echte Chinees  :p

Tot de volgende keer!

15-10-2011 om 00:00 geschreven door Katrien  

Hallo!

Zoals jullie allemaal mss wel weten, ben ik naar het platteland, naar King zijn ouders, geweest. Dinsdagochtend om 8h vertrok ik met de bus, King heeft me aan het busstation afgezet om zeker te zijn dat ik wel op de juiste bus zou stappen! Naast mij zat een Chinese vrouw met haar superschattig kindje, we hebben wat liggen babbelen, en ’t kindje heeft wat liedjes liggen zingen. Na een lange en saaie busrit van 5h kwam ik eindelijk aan in Jianggang. Het enige probleem was dat ik niet wist waar ik juist moest afstappen.. Ik ben gewoon blijven zitten tot de eindhalte, en King zijn papa stond daar al met zijn auto op mij te wachten. Dan zijn we naar hun thuis gereden, en stond de mama buiten al te wachten op mij. En natuurlijk, zoals het gaat op zn Chinees, heb je geen tijd om te bekomen, maar word je direct volgepropt met eten. Lekker, maar veel te veel eten. ( en ‘nee, ik heb genoeg’ zeggen is geen optie :P Dan kappen ze gewoon nog wa meer op je bord! ) Wat me als eerste opviel toen ik in Jianggang aankwam, was de mooie blauwe lucht! Precies de lucht van België! Zo’n mooie lucht heb ik al in meer dan een maand in Nanjing niet meer gezien! Toen ik naar boven, naar de slaapkamer, ging, merkte ik op dat bijna heel het huis is gerenoveerd. Alles is herschilderd, er zijn gordijnen nu, een giga-kleerkast,... ze hebben er hun werk van gemaakt! Ook merkte ik op dat de schoonmama een tandenborstel, tandpasta, nieuwe slefkes voor in’t huis,... had gekocht voor mij. Voor de tandenporstel ga ik passen, ookal zat die nog in zijn nieuwe verpakking, maar tegen de slefkes zeg ik niet ‘nee’! Na het eten ben ik naar het huis van de opa en oma gegaan, dat op 2min wandelen van hen ligt. Ik moet zeggen dat ik het plaatselijk dialect hoe langer hoe meer versta! Toen de oma me zag, kwam ze al afgelopen en gaf ze mij een dikke knuffel, haha, die was precies content om mij terug te zien! Zelf vinden ze het wel lastig, maar langs de andere kant ook leuk, om op te merken hoe iedereen mij hier aanstaart. En dan zeggen ze met opgeheven hoofd ‘jajaa, dat is ze’ haha. Maar kvind het wel leuk dat die familie hier mij ni zo ophemelt, en mij gewoon beschouwt alsof ik een Chinese zou zijn. Da’s wel tof. Want een paar stalkers die constant foto’s van mij willen trekken, heb ik al genoeg, en die wil ik zeker niet als mijn schoonfamilie :P Op straat waren er 2 meisjes die verlegen aan mij vroegen of ze een foto van mij mochten trekken. Dat vind ik niet zo erg, want die zijn schattig en die vragen dat lief. Maar toen ik ’s avonds met de schoonmama op’t straat ging dansen bij de andere Chineesjes, was er een oudere man die –onsubtiel- foto’s van mij wou trekken. Ik vroeg hem vriendelijk dat niet te doen. Toen hij van geen ophouden bleef, en besefte dat hij nooit mijn gezicht kon trekken maar enkel mijn rug, kwam hij naar mij en eiste hij een verklaring waarom ik niet wou dat hij een foto van me trok. Ik, en de schoonmama inclusief, werden daar vrij geirriteerd van, dus ik legde hem gewoon uit dat hij niet de eerste Chinees was die van mij een foto wou trekken, en dat ik wel eens graag zou willen weten wat hij met die foto gaat doen! ‘Oh, ik wil die op internet zetten zodat iedereen kan zien dat er in ons klein dorpje een buitenlander is geweest’.. hmm.. Toestemming voor een foto kon hij nu wel vergeten ! Maar zoals ik al zei, hij gaf niet op.. en hij heeft daar zeker een kwartier gestaan met die kodak in zijn handen, en alsof dat nog niet erg genoeg was, haalde hij nu ook zijn videocamera boven!! Ik wist niet waar ik het had, en kheb dan maar wat ambras met hem liggen maken op’t straat tot hij wegging. Die heeft zijn lesje weeral geleerd.

Woensdagochtend heb ik uitgeslapen tot 9h (voor Chinese plattelandsnormen is dat uitslapen), ik had goed geslapen, enkel spijtig dat er blijkbaar een huwelijk was in de buurt en ze om 12h ’s nachts, toen ik nét in’t slaap was gevallen, besloten om vuurwerk af te steken. Én ook spijtig dat iemand de schoonpapa heeft gebeld om 3h ’s nachts, waardoor ik ook ben wakkergeworden.. Maar voor de rest alles cava! Haha! ’s Ochtends, na het ontbijt (dat als middagmaal kan doordoen) ben ik met de schoonmama gaan fietsen in de buurt. Er zijn hier ook een paar joint ventures, en bij een van die bedrijven hong er een Belgisch vlag buiten! Is dat nu enkel voor de show, of is dat nu echt ‘foreign invested’, daar heb ik het rieken naar :) Daarna zijn we naar een tempel in de buurt gegaan, hebben we wierrook aangestoken en zijn we naar de boeddhabeeldjes gaan kijken. Was wel tof, al kan ik hier niet naar buiten gaan zonder ze me aanstaren. Toen we naar huis fietsten, was er een auto die wel erg traag naast ons aant rijden was, en alle hoofdjes draaiden onze richting uit. Ze vroegen aan mij (int Chinees) ‘Naar waar gaan jullie?’; en ik in mijn platste Jianggang dialect (ik heb hier wat dialectwoordjes geleerd, vrij interessant!) ‘我们去shuaaazi’ (We gaan ons amuzeren), en die mensen natuurlijk lachen omdat ze zich niet verwachten dat ik een beetje plaatselijk dialect kan. Natuuuurlijk moesten ook zij hun kodak bovenhalen, grr; ze hebben enkel een foto gekregen van mijn hand dat voor mijn gezicht was, waarom kunnen die nu ni gewoon kijken en geen foto trekken! Welja!
Blijkbaar heeft de bomma een groot stuk grond waar ze pinda’s en ‘een plant waar olie van gemaakt wordt’ op gezaaid worden. Was de eerste keer dat ik een pindaplantje heb gezien! Kunnen pinda’s overal groeien? Bij ons hebben ze da toch ni he?
’s middags werd ik weer volgepropt met allemaal lekkers van de zee: krab, scampi’s, verse vis, en nog een hele hoop andere schaaldieren die ik in België nog nooit heb gezien! Njamnjam! Toch handig als uw schoonfamilie vlak bij de zee woont, ja ;-)
De buren van de ouders van King hebben trouwens een keischattig kleinkind! De eerste dag had ze nog wat bang van mij, maar woensdag heb ik er een hele dag mee liggen spelen buiten! Soms verstaat zij me niet zo goed en soms versta ik haar niet zo goed, maar uiteindelijk hebben we ons toch goed geamuseerd! En toen ze viel, dacht ik van ‘oeioei, die gaat hier beginnen weeeenen...’, maar die weende niets! Ik vroeg of het pijn deed, en zij van ‘neeneee’, een Belgisch kind had al lang liggen wenen, want da was wel ne fameuzen bots op de grond! :D
Daarna zijn we naar de zee geweest, want de schoonpapa moest schaaldieren gaan opkopen. ‘k heb daar een beetje rondgewandeld, en natuurlijk had ik daar weeral veel beziens! Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben ze me weer volgepropt met eten, njam!

Donderdag, de laatste dag, zijn we ’s ochtends eerst schaaldieren gaan afzetten aan een sjiek hotel hier in de buurt. Een paar meisjes begonnen met me te babbelen, enja, wat kan ik anders doen dan antwoorden. Hoe hard dat die verschoten waren toen die hoorden da ik Chinees kon! Ik begrijp dat toch niet, hoor, hoe denken die anders dat ik hier naar het platteland kon komen? Als ik geen Chinees kan, en de plaatselijke bevolking hier kan geen Engels, hoe kunnen wij dan in godsnaam communiceren? Het grappigste van al vond ik dat ze vroegen of ik geen ‘knappe broer’ heb, om hem aan hen voor te stellen! Haha! Ik heb hen dan ook vriendelijk meegedeeld dat ik alleen maar zussen heb, spijtig voor hen :p
De vrouw van de neef van King is zwanger, en blijkbaar is het de gewoonte in China om je kind chirurgisch uit je buik te halen dan zelf te bevallen, maar zij gaat wel op een natuurlijke wijze bevallen. Goede keuze!

 In de namiddag zijn we gaan eten bij de opa van King. En zoals altijd, wouden ze me weeral volproppen met eten! ’s Avonds ben ik met de schoonmama gaan dansen (deze keer was het paar-dansen), en omdat zij niet wou dansen, heeft ze me praktisch gedwongen om 1 liedje met een andere kerel te dansen. Alé, waar gaan we dat schrijven, blijkbaar zijn mensen van’t platteland toch niet zo preuts! Daarna heb ik met 4 schattige Chinese kindjes gespeeld!

De volgende dag was het alweer tijd om terug naar Nanjing te gaan. Om 12h had ik de bus, en de ouders van King hadden een grote doos meegegeven met allemaal eten in. Omdat dat zo zwaar was, moest King mij komen ophalen aan’t busstation in Nanjing, want alleen kreeg ik dat ding niet tot op ons appartement gesleept!

Vandaag, zaterdag 8 oktober, moest ik gaan werken omdat we vakantie hebben gehad. Ik moest maar werken tot half4, omdat ik nog naar het politiekantoor moest om mij te laten registreren. Dat was immers nodig, omdat ik mij dinsdag in Beijing opnieuw ga moeten laten registreren om mijn nieuw visum te krijgen, en als ik dat nog niet in Nanjing heb gedaan, dan lukt dat in Beijing ook niet. De visumaanvraag duurt blijkbaar 5dagen, maar die van de Kamer gaan dat opsturen naar Nanjing, wel lief en gemakkelijk! Ik moet enkel naar Beijing gaan om de aanvraag in te dienen, en dan nog gaan die van de Kamer mee met mij. Da’s wel leuk, dan moet ik dat niet allemaal alleen gaan uitzoeken! Onderweg naar het politiekantoor, was er een zwarte auto die me volgde. Van ver hoode ik al ‘chellooooowwww, chellooooow’, en kdacht al van, oeioei, hier gaan we weer.. Toen ik vertraagde, vertraagde hij ook, en toen ik sneller wandelde, wandelde hij ook sneller. Tot ik er genoeg van had, en ik zei tegen hem int Chinees‘Als ge niets anders kunt zeggen, hou dan uwe mond!!’ Hij verschoot en vroeg of ik student was. Daarna vroeg hij of hij me moest vervoeren in de auto, en of hij mijn nummer kreeg. Wat denkt dee nu! Dat ik met ne vreemde ga meerijden in den auto?? En mijn nummer heeft hij ook ni gekregen. Ik heb nog altijd last van die twee stalkers die mijn nummer vroegen int vliegtuig van Shenzhen naar Nanjing! Ik ga morgen langs de China Mobile en zien of ik hun nummers niet kan laten blokkeren. En ja, anders dan wacht ik wel gewoon tot ze het beu geraken. Maar die zijn slim zenne! Toen mijn vlucht naar huis was vervroegd, kreeg ik plots telefoon van Guangzhou. De hoofdzetel van Hainan Airlines is in Guangzhou, dus ik dacht dat dat die vliegtuigmaatschappij was. Nu bleek dat toch die kerel van in het vliegtuig te zijn zeker!! ‘Waarom laat je niets weeeteeeeen’.. Grr, irritant. En mijn gsmnr laat ik niet veranderen, ze, da heb ik er nu ook weeral niet voor over. Gewoon hopen dat ze het snel genoeg opgeven hé!

Mijn volgende blogpost zal zijn nadat ik van Beijing terugben, en mijn visum hopelijk in orde is! Tot de volgende en veeeel groetjes vanuit Nanjing!

08-10-2011 om 12:14 geschreven door Katrien  

- Morgen vertrek ik naar de ouders van King met de bus, King gaat me afzetten aan de bushalte. Hij heeft geen tijd om mee te gaan, dus dan ga ik maar alleen hé, anders zit ik hier toch maar helemaal alleen op't appartement te koekeloeren! Vrijdag kom ik terug, omdat ik zaterdag en zondag moet werken! De busrit duurt ongeveer 6h (ja, echt NIETS is dicht in China!), maar ja, met muziek zal dat hopelijk wat sneller vooruit gaan! Ik vewacht me aan veel gestaar, omdat niemand echt verwacht dat ik, een buitenlander, alleen naar het platteland ga gaan (waar ze geen 'mooi' chinees praten, maar een dialect waarvan ik niet veel versta :D) Ik ga mijn laptop meenemen, omdat daar eigenlijk niet zo veel te beleven valt, en dan kan ik nog eens een filmpje ofzo zien! Internet hebben ze daar ook niet, maar hun buren wel, dus dan ga ik dat wel eens inpikken om mijn mails te checken! Ik zal daar ook wel eens gaan wandelen, want't is daar veel properder en rustiger dan in Nanjing ! Alhoewel, properder? Zeg maar gewoon 'rustiger': als je chance hebt, kan je de sterren zien! En wsl zal de schoonmama me weeral meenemen om samen met haar tussen de Chinezekes te gaan dansen op't straat :D

Voor de rest is er niet zo veel gebeurd.. Het is hier heel hard afgekoeld, nu nog maar 15graden, maar volgende week wordt het terug warm!

再见！

03-10-2011 om 11:53 geschreven door Katrien  

Hallo!
Er is weer (bijna) een weekje voorbijgegaan, en er is veel gebeurd, dus tijd voor een update!

Vrijdagnamiddag was het een ‘hr forum’ van de kamer van koophandel: dat was eigenlijk een infosessie over de nieuwe sociale-zekerheids-wetgeving voor Westerse bedrijven in China. En aangezien ik nu bij de kamer werk, moest ik daar dus ook bijzijn. De infosessie werd gegeven in het Chinees, en de meeste personen die aanwezig waren waren dan ook Chinezen. Toen heb ik al ontdekt: ik moet zo snel mogelijk naamkaartjes laten maken, want dat is hier echt wel belangrijk op van die events. ZO blijf je in contact met alle belangrijke leden, én weten zij ook wie je juist bent. Daarna ben ik in mijn werkoutfit (incl hoge hakken) naar Sancho gegaan, een bar in Nanjing. Een Chinees die ik net via Kwon (‘de koreaan’) heb leren kennen, vertrok alweer voor een paar jaar naar Canada. We hebben gebbq’t en ik heb daar een superschattige poes gezien! Spijtig dat ik Chinese katten niet zo vertrouw.. volgens mij zitten die allemaal vol vlooien! Niet aaien dus!

Zaterdag was het een drukke dag voor mij, ik moest nl. alles doen waar ik in de week met mijn werk geen tijd voor heb: buskaart herladen, kaartjes opsturen met de post (jaja, eerste lading is al onderweg!), en een nieuwe bankkaart aanvragen voor mijn salaris. Daarna zijn we met een hele groep mensen naar een Italiaans restaurant gegaan dat superlekker en supergoedkoop (1eur voor pasta, 2eur voor pizza) was. Nadat dat op was, zijn we nog naar ene nieuwe bar gegaan, vika, maar daar zat geen kat.. niemand weet dat blijkbaar nog niet zijn!

Op zondag zijn we het sportcentrum van Nanjing Normal University gaan bekijken om te zien of de lessen nog eve, goed zijn dan ervoor.. Voor iemand die niet studeert, zou het abonnement voor een jaar ongeveer 200euro kosten, maar King heeft al eens met hen gebabbeld en blijkbaar kan er wel ‘over de prijs gepraat worden’.. typisch Chinees dus! De lessen zagen er wel ok uit, wel niet zo goed als 2 jaar geleden, maar voor die prijs kan het er wel mee door.

Maandag wou ik me wagen aan ‘spek met eieren à la chinoise’, en ik ben dus eerst in de supermarkt ‘Chinees spek’ gaan kopen. Dat is niet mooi voorverpakt in een plastiekje, neee, dat is dus gewoon ne klomp vlees. Ik heb mijn best gedaan, maar de volgende keer ga ik toch iets minder ‘spek’ gebruiken, want dat was echt heeeel zout!

Woensdag,vandaag dus, ben ik tussen de middag samen met Lin en Amelie naar de opening van het sportcentrum waar King gaat werken geweest. Omdat buitenlanders in China altijd ‘aanzien’ geven aan een bedrijf, en wij daar, om daar gewoon wat te staan, heel goed voor betaald werden, vond ik het niet erg om twee uurtjes van mijn tijd daar te spenderen. Daarna ben ik met de Kamer op bedrijsbezoek geweest, naar Aveco (Iveco), een bedrijf dat auto’s maakt. Dat was heel interessant, en we mochten ook met een elektrisch busje heel de fabriek door. En toen merkte ik weeral dat ik echt wel zo snel mogelijk naamkaartjes nodig heb! :D Ik ben net thuis, en mijn voetjes doen pijn van een hele dag recht te staan! ‘k ga sebiet een serietje zien, en daarna op tijd het bedje in! Aahja, ik heb blijkbaar vannacht in mijn slaap in’t Chinees liggen praten :D haha! Hopelijk slaap ik goed vannacht, want kheb heel wat slaap in te halen! King kwam gisteren pas om 11h naar huis (door opening van’t sportcentrum is’t heeel druk daar nu), ik denk dat we rond half 1 zijn gaan slapen, en om 6h ging zijn wekker al af en was ik ook wakker.. dus veel slaap heb ik niet gehad! Vergeet niet naar de fotootjes op mijn blog te kijken!

Toedeloe!

Katrien

28-09-2011 om 13:08 geschreven door Katrien  

Hallo iedereen!

Het is weer tijd voor een blogje! Het is  heel druk nu op het werk,er moet vanalles en nog wat gebeuren, en de manager is vandaag voor 2 weken weg! Ik moet zeggen, elke dag wanneer ik van het appartement naar bededen of naar boven ga, kijken de buren precies net iets minder naar mij, haha, ze worden misschien langzaam aan gewoon dat ze naast een buitenlander wonen!
Gisterenavond ben ik met Amelie en Lin naar Xinjiekou iets gaan eten, en daarna zijn we wat gaan winkelen. Ik heb nog 2 bloesjes gekocht die ik kan aandoen op het werk, met lange mouwen, want het werd al iets frisser, althans, dat dacht ik toch! Want vandaag was het opnieuw warm! Ik kan echt niet meer aan dit weer aanuit :D De bloesjes zijn iets kleurrijker, en dan in combinatie met mijn zwarte broek en zwart vestje en zwarte schoenen mag dat wel, vind ik!Ik ben langzaam aan wel gewoon aan’t worden aan de kleren die ik voort werk moet dragen! Dat was een heel goedkope winkel, en de volgende keer ga ik bij de mannenafdeling is zien of ik daar geen vestje in een andere kleur kan kopen voor mijn werk (bij de vrouwen heb ik da niet zien liggen) :p

Wanneer ik iedere ochtend in mijn fancy kleren naar het werk ga, voelt dat wel goed, haha, ik voel mij keibelangrijk dan :p Met de bus ben ik in totaal (wandelen inbegrepen) zo’n 25min onderweg. Met mijn hakken steek ik met kop en schouders overal bovenuit: op de bus, in de lift op het werk, haha, da’s wel grappig! En wanneer ik ’s middags dan in een klein restantje iets gaan eten, blijven de Chinezen altijd denken dat ik geen woord Chinees kan..En als ze me dan horen, draaien alle hoofdjes mooi in mijn richting! Ik vind de kleinste; goedkoopste restaurantjes vaak de lekkerste van allemaal! En de rest van de mensen van mijn werk eet als middageten ‘ne koffie’ of ‘een yohgurtje’, maar dat is toch niet aan mij besteed zenne, geef mij maar een goeie portie rijst of noedels met vlees en groentjes!
Nu onze bazin op reis is, heb ik 3 grote taken.. ik mijn contract staat dat ik daar nix over mag zeggen, haha, laat ons erbij houden dat ik nu evenementen moet organiseren voor de leden, westerse bedrijven moet contacteren en de contactgegevens van de leden moet updaten. Simpel gezegd, maar moeiljlker in praktijk! Vrijdag is er een lezing over de nieuwe insurance law van China, en ik moet er ook op aanwezig zijn om foto’s te nemen en er een artikel voor de nieuwsbrief over te schrijven.

Aahja, nog eens over de bus ’s ochtends en ’s avonds. Beeld je in dat een bus propvol zit. Maar dan echt, prop-propvol.. en jij moet daar nog bij.. wel, zo is het elke dag bij mij! Haha!Het voordeel is wel dat je niet zo gemakkelijk omver valt wanneer de bus stopt, maar af en toe ben ik toch al eens bijna op de grond gegaan.. Al een geluk kan ik er altijd wel mee lachen!

Oehja, en nog iets! Ik zit dus op de 30^ste verdieping, en van daaruit heb je echt een mooi uitzicht over alles! Iedere ochtend zie je de Chinese middelbaarstudenten sporten, precies miertjes, zo klein! Gisteren hebben ze ook een of ander gebouw opgeblazen, en dan zitten wij ook op de eerste rij, haha! Ik heb een foto van het gebouw waarin in werk en het kantoor ik ‘Nanjing2’ gezet! Mijn bureau is achteraan rechts, bij het raam! We zitten er maar met 5, dus het is wel gezellig!

Van 3oktober tot 7oktober heb ik vakantie, jeej, het is dan de nationale feestdag(week) van China. Natuurlijk moet ik wel zaterdag en zondag gaan werken (chinese manier van ‘verlof hebben’) Ik ga waarschijnlijk van maandag 10 tot woensdag12 oktober naar Beijing om mijn visum te laten verlengen, nu hopelijk voor de laatste keer! Ik kan bij Leen (een Belgische) op haar appartement gaan slapen, en ik ga waarschijnlijk met de slaaptrein gaan, dat is ongeveer 13h onderweg, maar je hebt wel bedden, dus je kan slapen he, en dat is veel goedkoper dan een vliegtuig! ‘k mag wel niet vergeten het bovenste bed te nemen, anders bestaat de kans dat er ratten of kakkerlakken in mijn teentjes komen bijten (iemand heeft dat echt al eens meegemaakt, gene zwans :D)

Oke, dit was het weer voor deze keer! Veel Nanjingse groetjes!

21-09-2011 om 13:35 geschreven door Katrien  

Hallo iedereen!

Woensdagnamiddag ben ik naar Hong Kong vertrokken om mijn visum te regelen. Ik had een rechtstreekse vlucht naar Hong Kong genomen, omdat dat even duur was dan via Shenzhen en dan met de bus. Ik vloog blijkbaar met ‘dragonair’, op het eerste zicht leek mij dat maar een bochtvliegtuig met een vreemde naam, maar toen ik instapte was het wel andere koek: eigen tv’tjes, supergroot vliegtuig,... en dat voor maar 2h vliegen! De vlucht had een uur vertraging, met als gevolg dat ik pas rond half 6 in Hong Kong Airport aankwam. Nadat ik door de douane was gegaan, moest ik de bus naar de hostel zien te vinden. Nergens stond aangegeven waar de bussen aankwamen, en toen ik het vroeg aan verschillende mensen aan de balie werd ik van het kaske naar de muur gestuurd. Dat begon al goed. Na veel vragen en veel rondlopen, zag ik uiteindelijk het bordje met ‘bussen’. Maar welke bus moest ik nu nemen? Ik wist dat ik in Nathan Road in Kowloon moest zijn, maar hoe ik daar moest geraken? Geen idee. Ik heb dan maar gebeld naar de hostel, en blijkbaar moest ik op bus 21 zitten. Op naar de bushalte dan.. na nog eens een half uur zoeken, had ik uiteindelijk de bushalte gevonden. Blijkbaar moest je gepast betalen op de bus, maar dat kon ik niet, omdat ik alleen groot geld bij had (net rmb in Hong Kong dollars gewisseld bij de bank). Een heel lief Hong Kongs meisje heeft mij gewoon 10 dollar gegeven om de bus te nemen! Kvond dat echt zo lief! En van toen af aan besefte ik al: de mentaliteit van de Hong Kongers is anders dan die van de Chinezen. En inderdaad: mensen van Hong Kong speken niet op de vloer,  tuuten niet om de 5 seconden in de auto, en bovendien kunnen ze allemaal Engels! Ik vind persoonlijk dat Cantonees wel grappig is, dat lijkt allemaal hetzelfde: hok, mok, sjeuung, shieeeng enzoverder :p Geef mij toch maar Mandarijns :p
Toen ik aankwam in Nathan Road met de bus, was het zoeken geblazen naar de hostel. In Nathan road zelf stonden allemaal Indiërs die naar mijn zeggen iets te irritant waren: hoteeel hoteeel, bags, watches, bââââgs.. en die lopen dus achter u hé! Uiteindelijk vond ik het gebouw van mijn hostel, het zag er allesbehalve deftig uit, maar hoe kan het anders voor 5 euro per nacht. Toen ik mijn kamer binnenging, zag ik tot mijn verbazing dat er maar 2 bedden in stonden, terwijl op internet stond dat ik in een dorm met 12 mensen ging slapen. Ik vroeg ter bevestiging ‘ik slaap hier alleen? Er komt niemand anders?’ en Hij zei verbaasd ‘natuurlijk slaap je hier alleen!’ Ikke blij! De badkamer en wc was wel gedeeld.. alé, wat je een badkamer kan noemen,: een poembak en een klein sproeierke, net genoeg om je haar te kunnen wassen. Welja, voor 2 nachten maakte me dat niet zo uit, hoe goedkoper hoe liever, ik was niet van plan om 30euro per nacht te betalen voor een fancy kamer! Daarna ging ik aan de kerel van de hostel vragen of hij misschien wist hoe ik bij het visumbureau kon geraken. Hij zei dat er in het gebouw van de hostel ook een visumdienst was. Toen ik vroeg hoe lang het duurde, en of het tegen vrijdag kon klaar zijn, zei hij ‘neee, dat is onmogelijk, dat duurt altijd veel langer’ Ik: ‘jamaar.. ik heb mijn vlucht terug naar Nanjing vrijdag?’ Hij’ ja, dat zal dan niet lukken he’.. hmm.. eerste domper van de dag. Ik besloot om de volgende dag heel vroeg op te staan om naar het viusmbureau te gaan, zodat ik zeker de eerste ben. Op de kamer aangekomen, wil ik me neerploffen in mijn bedje dat eruitzag alsof het al een paar nachten beslapen was geweest, en plots zag ik het: triptriptrip... een kakkerlak huppelde vrolijk op mijn bed. Toen kreeg ik het: ik begon te wenen, was moe, en wou liefst zo snel mogelijk terug naar Nanjing gaan. Indien mijn visum niet in orde kon geraken tegen vrijdag, was mijn vlucht van Shenzhen naar Nanjing voor niets gekocht, en moest ik minimum 3dagen langer blijven, omdat het visumbureau in het weekend gesloten is.. Daarna ben ik nog eventjes naar buiten gegaan, heb ik in mezelf liggen lachen met de dubbeldekker bussen-en trams (hihi, dat is echt grappig, zo Engels! Laaaange bus! Hong Kong is in de jaren 1850 van Engeland geweest, het is ook daarom dat de meeste Hong Kongers Engels kunnnen!) Ze rijden daar ook aan de linkerkant! Aahja, ze hebben blijkbaar ook andere stekkers in Hong Kong.. stond ik daar schoon met mijn Chinees mini-haardrogertje en mijn pas gewassen haar :D Kheb aan die van de hostel een adapter gevraagd, en ze hebben mij er eentje kunnen lenen. Fiew. Ik heb me in het donsdekenovertrek gewikkeld, zodat ik een soort van ‘slaapzak’ had, en de kakkerlakken ’s nachts niet aan mijn tenen konden knabbelen. Don’t let the bed bugs bite you!

Om 6h ’s ochtends de volgende dag liep mijn wekker af. Met moe-e oogjes en al mijn papieren voor mijn visum nam ik de Metro tot Wan Chai. Van daaruit moest ik nog een eindje wandelen. Hong Kong bestaat uit 3 grote delen: het Hong Kong eiland, Kowloon, en de ‘new territories’. Mijn hostel was gelegen in Kowloon, en nu moest ik met de metro naar het eiland. Daar aangekomen, zocht ik, met kaartje in de hand, de weg. Ik heb op die 3 dagen tijd misschien aan 100 mensen de weg gevraagd :p da’s veel handiger dan een kaartje! Op Hong Kong eiland zijn er verschillende voetgangersbruggen die ook voor gebouwen lopen. Op zich heel handig, maar je moet wel weten hoe je op zo’n brug geraakt, anders kan je de straat niet over! Na lang zoeken kwam ik om 7h30 aan bij het visumbureau, er stonden al 2 mensen te wachten en ik schoof netjes mee aan in de rij. Tegen 9h ging het open, en tegen dan stonden er al zeker meer dan 50 mensen aan te schuiven. Goed dus, dat ik zo vroeg ben vertrokken. Het goede nieuws was: ze deden niet moeilijk over mijn visum, en het kon de volgende dag ’s ochtends in orde zijn (spoedprocedure), jeeej! Nadeel was: ik kreeg een visum met 2 entries van elk 30 dagen, dit wil dus zeggen dat ik binnen een maand naar Beijing moet om mijn visum te laten verlengen. Dan kan ik Leen ineens gaan bezoeken in Beijing, haha! Zo ingewikkeld, een businessvisum aanvragen! Daarna ben ik voor Loic 2 ipads gaan kopen, hij had mij geld meegegeven, en ik moest het gwn gaan kopen en heel mee terug naar Nanjing brengen. In Nanjing hebben ze geen wifi-3g ofzoiets, en in Hong Kong wel,daarmee. Daarna heb ik nog een beetje Hong Kong eiland verkend, en daarna heb ik een uurtje geslapen in de hostel. Of er een kakkerlak op mij zou springen kon me op dat moment niet veel schelen, ik was supermoe. Na het korte maar zalige dutje, ben ik mijn busticket gaan kopen om de volgende dag van Hong Kong naar Shenzhen airport te gaan. Bustickets kan je kopen in Kowloon metrostation, en van daaruit vertrekken ook de bussen. Shenzhen ligt, voor degegen die het niet weten, in China, en ‘binnenlandse’ vluchten zijn goedkoper dan ‘buitenlandse’ (Hong Kong). Met de bus is dat ongeveer 2h onderweg, valt wel mee dus. Daarna ben ik iets gaan eten, en heb ik nog wat rondgewandeld in Kowloon in de buurt van de hostel, en ’s avonds ben ik vroeg onder de wol gekropen omdat ik de volgende dag opnieuw om 6h moest opstaan om mijn visum te gaan halen.

In het visumbureau mocht je blijkbaar niet binnen met valiezen of elektronica, maar ik heb lief gevraagd of ik de twee ipads mee naar binnen mocht nemen, omdat dat toch iets te duur is om buiten te laten liggen. Al een geluk was het geen probleem. Na het ophalen van het visum ben ik naar de bushalte vertrokken om mijn bus naar Shenzhen te halen, ik was er al om 11h en mijn ticket was normaal om 13h, maar ik heb gevraagd of ik een bus vroeger mocht nemen en dat was geen probleem. In het midden van de busrit, kwamen we aan in Shenzhen en moesten we door de douane, en daarna gingen we verder met de bus naar de luchthaven. Ik was er al om 13h, en mijn vlucht was pas om 18h, maar beter te vroeg dan te laat. Tijdens de controle op de luchthaven, wilden ze per se mijn paraplu controleren :D ikke zo ‘euuh, ja, tuurlijk, doe mijn paraplu maar open’ :D grappig! De wc’s op de luchthaven waren allemaal Chinees, behalve die voor de gehandicapten, er hong een bordje op ‘for weak only’.. Ik ben weak, want ik moet naar’t wc, dus ik mag dat gebruiken! :D Om 18h zat ik op de vlieger.. en natuuuurlijk moesten we weeral een uur wachten voor we konden opstijgen! Mijn buren waren wel grappig, en de stewardess haar engels trok op niet veel, dus al een geluk dat ik Chinees kan! Tijdens de vlucht was het aant bliksemen in de wolkjes onder ons, was wel leuk om te zien! Ik heb een ganse vlucht gebabbeld met die Chinezen van naast mij, en natuuuurlijk vroegen die mijn gsmnr.. kdacht alé, die hebben precies geen bijbedoelingen, waarom ook niet. Maar toen ik vanochtend opstond, had ik al 2 smsjes van hen ‘wat ben  je aant doen’ ‘waarom sms je niet terug’ en 3gemiste oproepen. Sorry hoor, maar dat gaat er bij mij een beetje over. Ik ga ze dus gwn negeren, en hopen dat ze mij snel gerustlaten :D

Ok, dat was het zo een beetje voor Hong Kong, de foto’s staan op mijn fotosite (rechts bovenaan klikken), hopelijk vonden jullie het een beetje een toffe blogpost!

17-09-2011 om 09:11 geschreven door Katrien  

Hey!

De plannen hier zijn supersnel gewijzigd: vandaag hebben ze alle papieren voor mijn visumaanvraag in Hong Kong in orde gebracht, en morgennamiddag vlieg ik naar Hong Kong! Hong Kong is officieel GEEN chinees grondgebied; dit wil zeggen: andere munteenheid en geen netwerkverbinding met je gsm. Ik ga morgen toch mijn gsmverbinding openen in Nanjing, zodat ik in Hong Kong ook bereik heb, indien ik Particia van de Kamer van Koophandel moet bereiken, dan kan ik dat zonder probleem! Aahja, nog iets.. Hong Kong is dus buitenland.. en ik heb maar 1 entry voor China, dat wil dus zeggen dat indien in geen visum krijg in Hong Kong, China niet mee binnenmag.. Maarnormaal gzien komt alles goed, de kans bestaat wel dat ik enkel een visum ga krijgen voor een maand, en nog naar Peking moet binnen de maand om mijn visum te laten verlengen..

Morgen om 14h10 Chinese tijd vlieg ik rechtstreeks naar Hong Kong. Wanneer ik daar aankom is het al te laat om mijn visum aan te vragen, dus het plan is dat ik donderdagochtend héél vroeg opsta om als eerste aan het visumkantoor te staan. Een visumaanvraag duurt 24h, en mijn terugvlucht naar Nanjing is op vrijdagom 18h.. nog een klein addertje onder het gras: omdat Hong Kong ‘buitenland’ is, zijn rechtstreekse vluchten naar Hong Kong duurder dan wanneer je een omweg maakt. Omdat mijn ticket heen pas een dag ervoor is geboekt, maakte dat weinig uit qua prijs, maar ik ga terug moeten via Shenzhen: eerst een uur en half op de bus van Hong Kong naar Shenzhen, en dan van Shenzhen met de vlieger naar Nanjing. Andere optie was de trein, maar dat is 24h en dat vind ik toch ietsje te lang :p

Mijn werkgever compenseert grootendeels mijn vliegtuigkosten, maar ik december ga ik opnieuw  een businessvisum moeten aanvragen in Belgie. In Belgie is dat wel gemakkelijker dan in Hong Kong, als ik de keuze heb tussen de 2, dan weet ik het wel :p

Toedeloe, ik laat jullie nog wel weten hoe het reisje naar Hong Kong was!

13-09-2011 om 16:44 geschreven door Katrien  

 Heey, aangezien ik niet weet waar mijn brieven aankomen op mijn appartement, is het het beste dat alles naar mijn werk gestuurd wordt!

Maes Katrien
European Chamber of Commerce in China
中国欧盟商会
中国，南京市珠江路1号
珠江1号大厦30楼E1座
CHINA

电话13770686653

11-09-2011 om 10:22 geschreven door Katrien  

Hey!

De afgelopen dagen was het vrij druk. Donderdag was het mijn eerste werkdag bij de Europese Kamer van Koophandel  in China, en kheb al direct vanalles moeten doen. Ik mag niet te veel zeggen over de job zelf, want kheb zwijgplicht :p Ik moet verschillende Europese bedrijven in Zhenjiang contacteren en daar bepaald gegevens over te weten komen, en dan moet ik een soort van ‘plan voor nieuwe leden’ van de Kamer maken. Als dat plan klaar is, dan moet ik meetings organiseren en met die bedrijven afspreken samen met de manager. Mijn lijst van ‘taken’ is echt lang, kga ook artikels moeten schrijven voor de nieuwsbrief enzo.. We zijn maar met 5 daar, dus dat is wel leuk! Mijn visum gaat wel nog lastig worden, ik heb nu nog geen contract omdat ik nog met een toeristenvisum hier zit, dus ik moet zo snel mogelijk naar Hong Kong om mijn businessvisum aan te vragen. De Kamer sponsort mij wel een beetje met de vlucht, maar kzal content zijn als dat allemaal in orde is! Ik krijg ook 20 verlofdagen en ook alle Chinese feestdagen. Maandag is het bijvoorbeeld al een feestdag (Mid autumn festival), joepie =)

Gisteren (zaterdag) is Romain aangekomen in Nanjing. Romain heeft 2jaar geleden samen met mij gestustudeerd in Nanjing en is van Zwitserland. Hij doet nu een stage in Shanghai bij Swatch en is voor een weekendje naar Nanjing gekomen? Gisterenavond zijn we naar Ellen’s bar iets gaan drinken, en vandaag gaan we naar de Confuciustempel. Wat de plannen zijn voor morgen weet ik nog niet, maar kmoet ook nog wat artikels lezen voor mijn job, dus ’t weekend zal weer goed gevuld zijn!

Dit was een kort blogje, hopelijk volgende keer meer! :p

11-09-2011 om 09:51 geschreven door Katrien  

Hey!

Maandag ben ik in de voormiddag met Margot naar het Mochou Lake 莫愁湖 geweest (foto’s staan op mijn blog), en daarna zijn we samen gaan eten. In de namiddag ben ik naar de Europese Kamer van Koophandel geweest, en daar heb ik wat testjes moeten doen. Eerst moest ik in het Chinees wat vragen beantwoorden van een Chinese (simpele dingen, zoals hoeveel jaar ben je al in Nanjing geweest, wat zijn je hobby’s, ...) en dan moest ik tolken van Engels naar Chinees en omgekeerd in verband met de Kamer. Blijkbaar waren ze erg onder de indruk van mijn Chinees, en was mijn Chinees zelfs beter dan de Zwitserse manager :) joepie! Dinsdag gingen ze me bellen, omdat we heel sterk in een team moeten samenwerken en het dus belangrijk is dat iedereen mij een beetje tof vindt.. Daarom ging ze maandagnamiddag met het team praten, en het resultaat me dinsdag laten weten! Ik heb ondertussen telefoon gehad, en voor degenen die het nog niet zouden weten, ik ben aangenomen! :D

Snel hé, op 2 weken tijd een job vinden! Morgen (donderdag) moet ik langsgaan om het contract te tekenen en te bespreken hoe we het visum het beste kunnen regelen. Waarschijnlijk ga ik zowiezo naar Hong Kong moeten, en daarna nog naar Beijing om het te laten verlengen.
Wat moet ik nu doen bij de Kamer van Koophandel? Ik moet verschillende leden contacteren en hun GM (general manager) opbellen, die kunnen naar’t schijnt soms wel eens lastig doen, en dan meetings organiseren in de desbetreffende stad. Omdat de manager haar Chinees slechter is dan dat van mij, ga ik ze moeten bijstaan bij contact met Chinezen, en met haar vaak voor een dagje naar een andere stad moeten (vooral steden in Jiangsu, bv Wuxi of Changzhou). Op de meetings kom ik dan in contact met allemaal bedrijven die lid zijn van de Kamer, en ik moet daar ook foto’s trekken zei ze, omdat ze daar zelf geen tijd voor heeft (:p). Soms zullen de meetings op een zaterdag zijn, maar dan kan ik gewoon maandag of dinsdag een dagje verlof nemen om het te compenseren. Ook moet ik de ledenlijsten updaten, mee aan de nieuwsbrief en het maandelijks magazine werken,... Ik krijg 20 vakantiedagen, dus ik kan gemakkelijk in december naar huis komen, dat is geen enkel probleem. Op de Chinese feestdagen heb ik ook vakantie. Voor de mensen die me in april willen komen bezoeken, ik ga vragen of ik geen onbetaald verlof kan krijgen, ik vraag het volgende maand! Indien dat niet mogelijk is, kan ik altijd 2 weken vroeger stoppen met werken in juni, en dan gaan reizen met jullie? We zullen zien hoe het loopt!

Ik ben echt suuuuperblij dat ik ben aangenomen!

Gisterenavond ben ik met Margot, Lin en Amelie hotpot gaat eten bij ce Confucius tempel 夫子庙, en daarna hebben we daar in de buurt nog wat rondgewandeld. Foto’s hiervan staan eveneens op mijn fotosite!

Vanmiddag ga ik met Margot, Lin en Amelie ofwel naar het Nanjing Massacre museum, ofwel naar Xinjiekou, want Margot wil een nep-chanel handtas :) We zullen dus zien wat het wordt!

Groetjes vanuit het warme Nanjing!

07-09-2011 om 04:06 geschreven door Katrien  

Gisteren ben ik ’s ochtends heel vroeg opgestaan om Lin en Amelie op te pikken aan het treinstation in Shanghai. Ik kwam er om 7h30 toe, en moest nog eventjes wachten. Op die 45min tijd dat ik gewacht heb, zijn er 3 bedelaars langsgekomen en moest ik ook met iemand op de foto. Dat Chinees madammeke was wel vriendelijk, dus dan maak ik daar geen probleem van. Toch vraag ik me nog steeds af wat ze altijd met die foto’s doen! Ik voelde me tijdens het wachten een beetje zoals ‘Find Wally’: zoek Katrien tussen alle Chinese hoofdjes :p We hadden wel een vaste plek afgesproken waar we gingen afspreken, maar dan nog, Shanghai Station heeft 2 pleinen, en elk plein is erg goot. Maar eventjes later zag ik ze dan toch: 2 blonde hoofdjes tussen al dat zwarte Chinese haar! Snel zullen we elkaar niet kunnen kwijtspelen, haha!
Toen ze aangekomen waren, moesten we nog 3h wachten op onze trein. We zijn dan maar een cola gaan drinken in de Mc Donald’s :D Daarna zijn we vertrokken richting treinstation, en het was er zoals altijd erg druk. Om 13h30 kwamen we aan in Nanjing, en dan was het weer zoeken naar de hostel.
De taxichauffeurs aan het station van Nanjing wilden ons aanvankelijk niet meenemen (want ‘de koffers waren veeeel te groot, 放不下,放不下！ ) Maar na veel aandringen zijn de valiezen toch in de koffer geraakt.. alleen geraakte de koffer nu niet meer toe :p We hielden ons hart al vast, want als er een koffer uitviel, zou dat toch wel vrij lastig zijn.. Uiteindelijk zijn we goed en wel bij de hostel geraakt, een Afrikaan heeft hen nog geholpen de koffers naar de hostel te dragen, vriendelijke mensen toch!
Daarna zijn we iets gaan eten, want we rammelden van de honger! Indra, een ander Belgisch meisje dat van maandag al in Nanjing zit, gaat net zoals Amelie aan Nanjing Normal University studeren. Zij zijn dus onder hun tweetjes naar de universiteit gegaan om het kot en de registratie in orde te brengen, en ik nam samen met Lin de bus naar Southeast University om alles van haar kant in orde te brengen. De busrit was heeeel lang, ik denk dat ze beter in’t vervolg een fiets neemt, want de bus rijdt een groot stuk om! Na heel lang zoeken hebben we uiteindelijk de universiteit gevonden, en haar kot is ook vastgelegd. Vanaf maandag mag ze er op.

Straks gaan we samen Chinees ontbijten, en daarna ga ik met hen een Chinese simkaart en Chinese gsm kopen, want die hebben ze nog niet. Daarna gaan we waarschijnlijk naar xinjiekou, zodat ik nog saaie zwarte schoenen kan kopen voor mijn tweede gesprek morgen bij de Kamer van Koophandel.

Ik laat jullie morgen zeker weten of ik er ben binnengeraakt! Ik ben zelf ook heel hard benieuwd!

04-09-2011 om 02:36 geschreven door Katrien  

Hallo iedereen!

31 augustus ben ik op gesprek gegaan bij de Europese Kamer van Koophandel. Patricia (de manager) zag mij er superlief uit! Ze heeft me alles uitgelegd over wat ze juist doen, en zei ook dat indien ik daar kan beginnen ze me een businessvisum willen geven, maar dat ik dat dan wel in Hong Kong moet gaan halen.. Ik weet dat je daar niet met de vlieger kan geraken, dus dan moet ik met trein.. Als het zo ver is, gaat King misschien wel mee, hij is daar ook nog nooit geweest. Maandag weet ik of ik daar ben aangenomen, spannend spannend! Ik zou dan ook verlof krijgen om in december naar huis te gaan, dat is wel goed want de meeste bedrijven doen daar moeilijk over. Als ik ben aangenomen, ga ik ook polsen om 2 weekjes vrijaf te krijgen in april, zodat iedereen die wil mij kan komen bezoeken!
Daarna ben ik treintickets gaan komen om Amelie en Lin, 2 Belgische meisjes die in Nanjing gaan studeren, te gaan ophalen in Shanghai zaterdag. Ik neem de trein ’s ochtends om 6h, kom in Shanghai aan om 7h30, en om 12h nemen we samen de trein naar Nanjing! Het is hun eerste keer in China, dus het is dan wel eens leuk dat ze iemand hebben die de weg een beetje kent!

1 september ging ik normaal nog op een ander gesprek, maar die kerel die mij daarvoor opbelde, leek mij helemaal niet zo vriendelijk en zelfs wat gemeen.. Ik kreeg zo zijn gsmnr, en ik heb de gewoonte om een gsmnr per 2 of 3 cijfers te zeggen, maar blijkbaar is dat bij de Chinezen anders, en dan zei hij zo ‘oh, uw Chinees is blijkbaar ni zo goe’.. ik dacht te zeggen ‘is horen hoe ‘goe’ uw engels is!’ stomme kerel. Kheb dus geen zin meer om daar naartoe te gaan zenne, dee sprak ook heel formeel Chinees, ik verstond da wel, maar kmoest toch wel wa moeite doen! Plus, dat bedrijf is ook vrij ver.. Ik heb hem gebeld en gelogen dat ik ergens anders ben aangenomen, hij vroeg ‘hoeveel verdien je’, en ik zei zo mijn verwachtte Chinese loon, en hij zei gewoon ‘ok’ en legde dan af. Dat zegt genoeg, niet? Welja, ik heb er geen spijt van.

Die van DHL hebben ondertussen al iemand gevonden met meer ervaring, dus daar moet ik ook al nimeer naartoe gaan.. Hopen op de Kamer van Koophandel hé, en als dat niet gaat, dan zoek ik gewoon verder! Heb een visum nu voor 2 maanden, dus ik kan nog eventjes voort!

Ik ben begonnen met het appartement te kuisen, amai, hoe vuil dat dat hier was! De slaapkamer en ijskast zijn al gekuisd!
De foto’s van het appartement staan online, jullie gaan misschien denken ‘ieeuw, wat is dat voor een vies appartement’, maar dit zijn nu eenmaal Chinese appartementen.. J Ook nog niet letten op de rommel, King moet nog wat gerief van hem opruimen!

Trouwens, in de straat vlak bij ons is er een bakker en die maakt Belgisch-achtig brood! Rozijnenbrood en croissants enzo, allemaal heel goedkoop (6 kuai, evenveel dan een vies brood in de supermarkt!) mjammjam!

Vandaag, vrijdag 2 september, ben ik naar de h&m geweest om deftige kleren te kopen. Ik heb 1 volledige outfit (zwarte geklede broek, zwarte kokerrok, zwart vestje) en nog 3 bloesjes gekocht voor mijn werk. Ik heb echt wel deftig gerief nodig, want Chinese kleren zijn veel te klein en de kwaliteit ervan is ook niet alles. Als ik bij de Kamer van Koophandel binnengeraak, ga ik die outfit naar een kleermaker doen en vragen hoeveel het kost om dat volledig te laten namaken maar dan in een andere kleur (dat is waarschijnlijk goedkoper dan opnieuw een outfit te kopen in de h&m). Tijdens het sollicitatiegesprek zei ze dat ik er enkel ‘heel deftig’ moet bijlopen op businessmeetings, maar blijkbaar vond ze mijn belgische deftige outfit niet deftig genoeg (en die was echt wel héél deftig (mama, ik had dat nieuw kleedje aangedaan dat Annelies ook heeft, dat is toch wel deftig, ni? :D) ), hoe saaier hoe beter dus! Kleur mag, maar het moet allemaal wel sjiek zijn.. kga dus morgen of overmorgen nog een paar zwarte hakken kopen, dan ben ik helemaal op en top saai, net zoals ze willen. King werkt daar bij die h&m in de buurt (bij xinjiekou), en ik heb inees ook iedereen van zijn werk ontmoet. Terwijl ik aan het winkelen was, kwam er een Chinees op mij af “Spreek je Chinees?” “Ja” “Mag ik je vriendje zijn?” “Nee” “Mag is je gsmnr?” “Nee” Ik wou nog vragen “Mag ik u slagen” haha, maar dat zou er misschien een beetje over gaan. Wat denkt dee nu? Sukkel.

Zoals ik al zei, moet ik morgen om half 5 ’s ochtends opstaan om Lin en Amelie in Shanghai te gaan halen. Dan is het in België 22h30.. vreemd hé, dat tijdverschil! :D Ik sta op, en jullie gaan slapen!

Indien iemand zich geroepen voelt om een kaartje te sturen, mijn adres is:

Katrien Maes
西康路24号2单504室
鼓楼区  邮编：210024
南京市Nanjing
中国 CHINA
电话13770686653

(best adres kopieren en afdrukken, en zo op de enveloppe plakken dan)

Tot de volgende iedereen, en veel Chinese groetjes! ;)

02-09-2011 om 00:00 geschreven door Katrien  

Hallo iedereen !大家好!

Jullie zitten allemaal waarschijnlijk al op hete kolen te wachten om mijn eerste blog te lezen? ；）
Mijn vlucht naar Shanghai was wel ok, op de vlieger van Londen naar Shanghai zat ik natuurlijk opnieuw aan het gangpad (terwijl ik expliciet had gevraagd om een plekje aan het raam te krijgen), maar in het midden (er waren 3 stoelen) zat niemand, dus dat was wel goed! Ik had een vrij toffee kerel bij mij zitten, een Spanjaard die een jaar tennisles ging geven in Shanghai! We hebben emailadressen uitgewisseld en gaan zeker nog eens afspreken als ik in Shanghai ben!

De rit naar Nanjing was weer heel vermoeiend, lang gewacht op een trein, rond een uur of 4 in de namiddag Chinese tijd kwam ik aan. Ik heb op het vliegtuig niets kunnen slapen, dus was op dat moment wel wat moe! Het appartement is dus op Xikang Lu, niet zo ver van waar ik het jaar ervoor zat! Ik ken mijn weg dus toch een beetje, das al iets, haha! We moeten wel nog iets zacht kopen om op ons bed te leggen, want Chinezen slapen graag op zo een 'strandmat',want dat is lekker koud in de zomer.. ok, dat is fris, maar ik wil toch iets zacht! Ik heb de voorbije dagen dus met een donsdeken onder mij geslapen..beter dan niets! Voor de rest hebben we alles: een keuken, een badkamer,... er is enkel nog vrij veel opkuiswerk aan, haha!

Gisteren (dinsdag) mocht ik op gesprek bij BASF Nanjing. Dat is heel ver gelegen, maar we hadden afgesproken met de baas van een vertaalbureau ergens bij de carrefour aan die grote brug in Nanjing. BASF schakelde een vertaalbureau in, en zij waren dus verantwoodelijk om goede vertalers te vinden (Chinees-Engels en omgekeerd). Dus, aangekomen bij de carrefour, kwam die kerel ons oppikken om ons met de auto naar BASF te vervoeren. Dat was nog 45min rijden, maar indien ik daar zou binnengeraken zou ik wel gemakkelijk naar daar kunnen geraken met een of andere bus van het bedrijf zelf! We waren in totaal met 6, en ze hebben 4 mensen nodig. Op het sollicitatiegesprek moest ik een klein stukje vertalen naar het Chinees. Woorden zoals 'synthaxis' en 'water cooler' moest ik blijkbaar kennen :p ik heb een poging gedaan, en ze zeiden dat het goed was, maar ik geloof er toch niet zoveel van, haha! Ik heb hen ook ineens maar gezegd dat ik met kestmis naar huis wil gaan, en ze waren daar precies niet zo blij mee :p aahja, en nog iets, als ik daar binnengeraak moet ik 12h per dag werken, soms met de dag en soms met de nacht... haha :D ok, toch maar niet voor mij dan! :D

Gisterenavond zijn we op de avondmarkt een kleerkast gaan kopen uit stof (want degene die hiet staat is veel te klein), en wat kuisgerief!Vandaag ben ik alleen op het appartement, mijn vriendje is gaan werken, om 2h heb ik een sollicitatiegesprek bij de Europese kamer van koophandel, hopelijk willen zij mij aannemen :) Sebiet begin in aan het appartement wat te kuisen en mijn gerief wat deftig leggen, want het is hier een beetje een mesthoop nu.. haha! Ik hou jullie nog op de hoogte he, ik probeer zo snel mogelijk opnieuw te bloggen!

再见!

31-08-2011 om 03:11 geschreven door Katrien  

Tot in China!

25-08-2011 om 15:06 geschreven door Katrien  

Hey!

Ik weet dat het wéér lang geleden is dat ik geblogd heb, en dat ik beloofde iets te schrijven over de expo, maar om eerlijk te zijn: over de expo valt toch weinig te schrijven? Ja, er was véél volk, ja, het was interessant, en ja, het was vooral lang aanschuiven. We zijn twee dagen geweest, maar hebben in totaal nog niet meer dan 1/5 van alle pavilioenen gezien. In het Chinese pavilioen zijn we natuurlijk ook geweest, het was wel indrukwekkend, maar meer langs de buitenkant dan vanbinnen. Het was zo typisch Chinees: via filmpjes laten tonen aan iedereen dat China zo’n groots en goed land is, blabla. Het meest toffe was het feit dat ze een soort van ‘attractie’ hadden: karrekes waar we moesten gaan inzitten, en dan werden we geloodsd door verschillende dingen.. hmm, ik weet zelfs al niet meer wat er net te zien was, zo interessant was het, haha! Het mooiste pavilioen binnenin vond ik dat van Canada; het was niet gigantisch en spectaculair, maar ze hadden mooie kunstige filmpjes! In het Belgische pavilioen kon je (natuuurlijk) frietjes en wafels eten! Spijtig genoeg (en tot grote verbazing) stonden er Chinezen in’t frietkot! :D .. en hadden ze geen joppiesaus, enkel mayonaise..  snif. Binnen was er info over elke belangrijke stad in Belgie, en bij Antwerpen stonden de diamanten natuurlijk centraal. Je kon ook zien hoe ze chocolade maakten, en toen we een kletsje maakten met de chocolademaker (die wél Belgisch was, in tegenstelling tot de mensen van’t frietkot!), en hij ons versgemaakte chocolade aanbood, sprongen ineens alle Chinezen op ons om toch maar een stukje te pakken te krijgen... hmm, typisch Chinees hé, ze zijn al met zoveel, en dan moeten ze maar staan duwen om een ietsiepietsiebeetje chocolade van ons te kunnenn pikken! Zie je da in België al gebeuren?

Op vrijdag 4 juni zijn ik en King naar Shanghai geweest om info te vragen voor zijn visum voor Belgie... en wie had nu gedacht dat daar zoveel voorbereiding voor moest gebeuren! Ik dacht aanvankelijk, oh, we gaan gewoon naar dat consulaat, vullen wat papieren in, en da’s in orde hé.. niet dus! Hij moet zijn vliegticket hebben, een bewijs van zijn loon in China, een bewijs van mij dat ik heb uitnodig, een speciale reisverzekering, formulieren van zijn werk... En nu wilt zijn baas op’t werk die formulieren toch niet geven zeker! Na lang aandringen, heeft hij het toch gedaan gekregen dat zijn baas hem dat document zal geven, enkel zo kan hij op een andere plaats in Nanjing al die documenten van zijn werk eerst laten ‘legaliseren’. En als dat nog niet voldoende is, moet hij ook alles laten vertalen naar het Engels! Ik hou mijn hart al vast.. Het plan is nu dat we op 29 juni naar Shanghai gaan (ik moet toch zowiezo gaan, want de 30^ste is mijn vlucht naar Belgie), en dat we dan opnieuw naar het consulaat gaan, en dat tegen dan hopelijk alles in orde is zodat ik met een gerust hart naar Belgie kan gaan.. Ik hoop het echtechtecht, dat alles in orde komt! En dus, als alles goed gaat, komt hij rond 4 september naar Belgie, en vertrekt terug naar China op 2 oktober (jaja, bijna een maand, wii! ). Moest het nu echt niet lukken, ga ik in september wel naar China. Een Chinees visum aanvragen is nét iets gemakkelijker dan een Belgisch..

Toen ik 3 juni treintickets ging kopen voor de 4^e om naar Shanghai te gaan, dacht ik ‘best savonds pas terug naar Nanjing gaan, wie weet kunnen we in Shanghai nog iets regelen voor zijn visum’.. niet dus hé! Om half 11 ’s ochtends waren we al uit het consulaat, en we hebben daana gewoon liggen rondwandelen in de oude buurt van Shanghai. We zijn naar een grote tempel geweest, waar King wierrook heeft aangestoken, en op zijn knietjes liggen bidden (is dat bidden? Da’s eigenlijk gewoon met hun twee handen tegen elkaar en dan naar voor buiten, en nog eens naar voor buigen...) Geen idee eigenlijk wat voor tempel het was: Confucianistisch, Taoistisch, misschien zelfs Boeddhistisch? Ik gok Boeddhistisch. Voor Chinezen maakt het in’t algemeen niet zo uit voor welke ‘god’ ze gaan bidden, zolang ze maar gewoon wat bidden, zullen ze goed geluk krijgen.

’s Avonds om 19u namen we uitgeput de trein terug naar Nanjing...

Op dit moment (maandag 14 juni), zit ik bij King zijn ouders op het platteland. (weetje nog, waar ik 14 februari Chinees nieuwjaar ben gaan vieren?) Gisteren, na een lange busrit van 6 uur, kwamen we aan in JingGang, het dorpje waar zijn ouders wonen. Dan moesten we nog een half uurtje op de bus. Vanaf het moment dat ik die bus opstap –woefff-, al die koppekes draaien naar mij. Ja, een mens wordt er echt ongemakkelijk van. Maarja, in zo’n boerengat, verwacht je niets anders. Aangekomen bij King thuis, moest in driiingend naar’t wc.. ik wist al van in de winter dat die wc buiten vrij goor is: gewoon een gat in de grond. Maar nu vond ik wel dat de beerputkerels eens mochten langskomen hoor :D Het mocht wel eens geledigd worden! En warmte=vliegen=ieeeuw als je naar’t wc moet! Die vliegen dus echt letterlijk gewoon rond uw poep é :D goorgoor! Maar ja, als de nood het hoogst is...

’s avonds hebben we lekker gegeten: JingGang bevindt zich vlak aan de zee (denk niet aan een zee zoals de Belgische kust hé, de zee is hier veel vuiler en er is geen strand), en dus zijn er veel schaaldieren en visjes! Toen we gingen slapen, merkte ik al dat de matras van het bed was, en dat er enkel nog maar een rieten matje oplag. Jaja, zulke rieten matjes dat wij in Belgie aan de kust gebruiken om op’t strand mee te liggen, dat lag nu dus op dat bed! Kan je je al inbeelden hoe ‘zacht’ dat was? Ze doen dat dus gewoon omdat dat ‘koeler’ is, zo’n rieten matje tegenover een matras. Maar wat ik niet begrijp,is dat ze dan toch wel een dik deken op hun lijf leggen! Logica.. Ik dacht bij mezelf, oh, op festivals heb ik dat ookal gedaan he, op iets hard (de grond) geslapen.. Maar da was toch niet dat hoor! Ik heb een hele nacht liggen draaien en keren, en draaaien en keren.. Slecht geslapen dus.. Deze nacht leg ik wel een deken onder mij, zodat het toch iets malser ligt..

Gisterenavond ben ik met King naar de ‘tandarts ‘ geweest, hij had al een aantal dagen last van zijn tand. Het was al donker, en de tandarts had blijkbaar geen licht in haar huis. Dus moest King zich gewoon buiten zetten, zodat de straatlampen in zijn mond schenen. Ze zei tegen hem ‘oh, das niets erg ze, er is een tand scheef aant groeien tegen een andere rechte tand, dermee datta zeer doet! Slik wat pillekes, en binnen een aantal dagen in’t wel voorbij! ’ Ik tegen King ‘euuh, gaan dee rechte tand dan ook niet scheef beginnen groeien omdat dee scheve daartegen duwt??’  Oehja, heb ik al vermeld dat ze de apperatuur om mee in zijn mond te zitten gewoon afspoelt onder kraantjeswater (dat je niet mag drinken, maar blijkbaar wel mee in iemand zijn mond mag leuteren?) En tanden poetsen voor we naar de tandarts gaan? Maarneeeeee tuurlijk niet!

’s Avonds gingen we in de straat nog wat wandelen, en op’t eind van ’t straat stonden er overal mensen te dansen! Op’t platteland is dat de gewoonte niet, er stonden zeker 200 mensen allemaal hetzelfde pasje te doen! Vandaag ga ik met de mama samen buiten dansen met iedereen, haha! Dat wordt leuk!

Vandaag zijn we in de namiddag naar de zee geweest! Jippii !

---

Het is vandaag dinsdag 5 mei. Gisterenavond ben ik zoals gepland met de mama van King gaan dansen in’t straat, en natuurlijk had ik vrij veel beziens. Ik trok me het in’t algemeen niet zi erg aan, hoor, want het was al donker, en dus keek niet iedereen naar mij (maar toch wel meer dan de helft mensen aanwezig). De muziek was vrij rustige typisch Chinese muziek, en de pasjes waren toch wel vrij ingewikkeld. Toch kon iedereen ,buiten mezelf (omdat het mijn eerste keer was), goed volgen! Soms gingen de beenpasjes toch iets te snel voor mij, hoor! Maar ik heb me al bij al goed geamuseerd! Wel spijtig dat er kleine kindjes plots in’t Engels tegen mij begonnen (schattig na 1 keer, vervelend na de 10^de keer, omdat ik wel nog steeds wil dansen) De opa van King, die ook hier in’t straat woont, is stiekem komen kijken terwijl we aant dansen waren, hihi!

Om 21u was het dansen gedaan, en hebben we gegeten. Gisteren was het Dragon Boat Festival, en daarom heeft iedereen verlof van maandag tot woensdag. We hebben Zongzi 粽子 gegeten, wat blijkbaar typisch gegeten wordt die dag. 粽子 is een pakketje speciaal gekookte rijst, gewikkeld in een soort bladeren.. hoe het exact gemaakt wordt, weet ik ook niet, maar het was wel lekker! Oehja, in die gekookte rijst zitten dadels, mjammie!

Daarna hebben we ons gewassen. Er is nu wel al warm water blijkbaar, van waar dat komt weet ik niet, maar een deur in de badkamer, daar doet de familie Chang nog steeds niet aan mee :p Dus moet je elke keer je je gaat wassen tegen de rest zeggen ‘kga me wassen hé, kom niet naar boven! :D ‘ toch fijn dat ik me kon wassen met lekker warm water!

Ik heb die nacht beter geslapen dan de nacht ervoor. Nu hadden we een deken onder ons gelegd, om het wat zachter te maken.Natuurlijk wordt het zo wel een bakoventje, maar liever zo dan rugpijn van het rieten matje. De muggen waren weer talrijk aanwezig in de slaapkamer. En natuurlijk hebben ze nog nooit ‘buitenlands bloed’ gedronken, en staken ze mij liever dan King. Waarom heeft ne mens nog een muskietennet nodig, als Katrien in de kamer ligt?! :D Je denkt misschien ‘uh, is Chinees bloed niet hetzelfde dan Belgisch?’, en het antwoord is ‘nee!’. Waarom? Omdat Chinezen altijd rhesusnegatief bloed hebben. Mijn bloed is rhesuspostief, en dat zullen de muggen wel geweten hebben! Er was vorig semester een meisje van Amerika in mijn klas, Liz. Ze was zwanger, en zij was rhesusnegatief en haar man rhesuspositief. Daar moet je als zwangere vrouw normaal een spuitje voor krijgen hé, omdat ‘iets vreemd je lichaam binnentreed’, nl, het rhesuspositieve. Maar aangezien ze in China allemaal negatief zijn, hadden ze dat hier dus niet hé! Na een tijdje zoeken hebben ze het uiteindelijk toch gevonden.

Maar swat, die muggen dus. Ondanks we een’ding hadden om in de pries te steken’ tegen de muggen, hielp dat precies toch niet zo goed. Want toen ik ’s ochtends wakkerwerd, merkte ik dat mijn oog dikker aanvoelde dan normaal.. jaja, je hoort me al afkomen, die mug is zo tof geweest om in mijn ooglid te prikken! Na een uur of 2 was de zwelling bijna volledig weg. Waarom prikt een mug nu in ‘een oog’?? Dan kan dee toch beter in mijn grote teen prikken ofzo? Welja, Chinese muggen.

Daarna zijn we gaan ontbijten, en hebben we Zhou 粥 gegeten, een soort van havermoutpap maar dan van rijst gemaakt. De ochtend na het Dragon Boat Festival moet je dat eten, dan krijg je goed geluk :) Nu zit ik in de kamer, en was samen met King een filmpje aant zien, tot iemand hem beneden riep.

Er zitten hier trouwens keischattige kleine zwaluwtjes bij de buren, en nu vliegt heel de buurt rond met grotere zwaluwen om die te eten te geven! schattigschattigschattiiiiiiiiig

Morgen rond de middag keren we terug naar Nanjing met de bus, opnieuw 6 uur onderweg, en daarna beginnen de voorbereidingen voor de examens. Op zondag 20 juni heb ik HSK examen, een examen om je niveau Chinees te testen. En 22 en 23 juni heb ik examen grammatica en spreken. Bij de examens in april had ik met grammaticd 73 en spreken in de 80, terwijl ik maar twee dagen tijd had om te studeren :) maar ik vrees dat het nu niet zo gemakkelijk zal zijn.. welja, de 23 ste krijg ik mijn bewijs van mijn jaar studie in Nanjing, en daarna pas mijn punten, dus of die nu goed zijn of niet, maakt eigenlijk niets uit :p maar toch wil ik niet buizen ze :D

Nog exact 2 weken en ik vertrek naar Shanghai om de dag erna mijn vlucht naar huis te nemen.. De tijd in Nanjing is echt voorbij gevlogen, ik zal het missen, maar zal ook wel blij zijn als ik terug naar huis kan..

16-06-2010 om 14:51 geschreven door Katrien  

Heey!

Hierbij het vervolg van de reis met Bart, Dennis en Steve!

Op 16 mei zijn we met een reisgids van de hostel naar de rijstvelden van Longsheng gegaan. Oorspronkelijk wilden we op 1 dag zowel de rijstvelden als de warmwaterbronnen doen, maar de hostel zei dat dat onmogelijk was.. we zouden zeker tot 15u op de rijstvelden zitten, en de laatste bus naar Guilin was al om 18u.. Dan hebben we maar besloten enkel de rijstvelden te doen. De weg naar de rijstvelden was weer zo typisch ‘Guilin’: een drukke baan, en langs de zijkanten de gigantische bergen. Na een uurtje of twee kwamen we aan bij een dorpje waar de Yao-minoriteit verblijft. We konden kiezen; ofwel 60 kuai betalen voor de show; ofwel een uur buiten bij de winkeltjes wachten. De reisgids drong ons een beetje op om naar de show te gaan zien, en aangezien we daar maar 1 keer gingen komen, hebben we dat dan maar gedaan. De show op zich sloeg eigenlijk een beetje tegen. Het was precies raprap ineen geflanst om toch maar een manier te vinden om geld af te troggelen van de toeristen. Opt einde kregen we toch wat we allemaal wilden zien: ze deden hun haar los, en het hong bijna tot op de grond! Na een uurtje was de show afgelopen, en als kers op de taart knepen ze in ons poep toen we naar buiten gingen (in hun cultuur wordt dat gezien als ‘iemand graag hebben’). We waren nog niet buiten, of er kwamen Yao-mensjes van alle kanten af om ons postkaartjes, hoeden, tassen, ... te verkopen. Van commerce gesproken :)

Daarna moesten we nog eventjes in een locaal busje gaan zitten die ons naar de rijstvelden zelf bracht. Toen we de heuvel aant beklimmen waren (om naar de top te geraken om zo het mooiste uitzicht te hebben over de rijstvelden), zagen we allemaal winkeltjes aan de kant van de weg. Soms waren er ook vrouwen van de Yao-minoriteit die tegen betaling hun haar wilden laten zien, en met je op de foto wilden. Toen we aan’t klimmen waren, zei de reisgids plots ‘hier kan je bamboerijst en bamboekip eten! Een specialiteit van deze streek!’ ...ik had eigenlijk verwacht dat dat dus in onze prijs inbegrepen zou zijn, maar iets later bleek dat we alles zelf konden betalen. Natuurlijk kreeg de reisgids een procentje omdat hij ons naar data bracht. Hoe wordt bamboerijst-en kip nu gemaakt? Wel, je hebt een holle bamboestok, en daar proppen ze dan rijst of kip in. Dan leggen ze dat op een vuur of in een pot, en daardoor wordt de smaak van de bamboe gemengt met de rijst en de kip. Aparte smaak, dat wel, maar niet superlekker. Bovendien hong er aan de kip nog veel bot, en was het eerder ‘bot mer kip’ dan ‘kip met bot’. Dus ik raad aan aan degenen die in de toekomst een tripje naar de rijstvelden via het Wada-hostel boeken: ga gewoon ergens anders eten! Daar hebben ze zowiezo ook lekker eten, dat veel goedkoper is! Toen we op de top stonden, was het uitzicht wel mooi: overal waar je maar kon zien rijstvelden. Het spijtige hiervan was wel, dat we duidelijk merkten dat er geen water op de velden stond, wat dus wil zeggen dat het overgrote deel van de velden niet meer gebruikt wordt. Volgens mij leven ze daar tegenwoordig hoe langer hoe meer van het toerisme, waardoor ze geen rijst meer moeten telen. Nu kon je de rijstvelden nog duidelijk zien, maar ik vrees dat het na een aantal jaren volledig verwilderd zal zijn. Zonde!

Om 15u30 namen we de bus terug naar het hostel, en om 17u30 kwamen we weer aan in Guilin! Savonds zaten we weer in de bar van de hostel, en was ik weer met het katje van de hostel aan’t spelen :) zo’n schattig wit beestje!

Plots loeiden er Nederlandse schlagers door de speakers van de hostel. ‘ik heb een booooooooooot, ik heb een hele mooie splinternieuwe boooooot’, en nog veel van die marginale liedjes. Toevallig zaten er ook Nederlanders in de hostel, ik vroeg ze of ze soms toevallig de cd aan de mensen van de hostel hadden gegeven, maar dat was niet het geval :) .. en de schlagers bleven maar geven....

Op 18 mei vertrokken we om 12u ’s middags op een bamboevlot (en met al onze bagage) naar Yangshuo. De Li-rivier die door Guilin loopt, gaat ook naar Yangshuo. Het uitzicht was fenomenaal: overal bergen! We zijn onderweg gestopt om in een plaatselijk restaurantje aan de rivier verse vis te gaan eten. Dit maal was het niet verplicht, zoals bij de rijstterrassen :) ze hebben daar een verse vis uit de rivier gevangen, en voor ons klaar gemaakt. En ik moet zeggen, dat was de beste vis die ik ooit al had gegeten! Echt suuuperlekker! Daarna zijn we verder de rivier opgegaan. Ik moet zeggen, ik betrouwde het allemaal niet zo goed, mijn valies op dat kramikkelig bootje, voort zelfde geld kapseisen wij en ligt alles int water! Haha! Soms was het wel woelig op de rivier, vooral wanneer we andere grote boten passeerden. Na ongeveer 3 uur op het vlotje kwamen we aan in Xingping 兴平, en van daar moesten we met een rammelbusje (ma echt, ik heb nog nooit zo gerammeld in een busje :D ) naar het busstation. Het toffe (!) was ook dat dat crappy busje dicht tegen de rand reed, en dat we zo een mooi uitzicht hadden op de afgrond :p. Vanuit het busstation namen we de bus naar Yangshuo.

We verbleven in het Yangshuo 11 hostel, 35 kuai pp voor een kamer van 2. Het nadeel van dit hostel was wel dat er alleen Chinese wc’s waren, zelfs in de tweepersoonskamers, en dat er geen bar was. Het voordeel van deze hostel was dan weer dat je het hoogste dakterras had van de hele omgeving, en zo boven alle huisjes kon kijken. Het uitzicht was echt fantastisch! Overal bergen! Niets is zo fijn dan ’s avonds als het afkoelt op het terras te gaan zitten met drankjes! Bovendien hadden we ook leuke muziek van de hostel naast ons.

Omdat we daar dus geen bar hadden, zijn we op zoek gegaan naar een bar van een andere hostel :p We zijn uitgekomen bij ‘Monkey Jane’s’, en daar was de meeste sfeer van heel de geburen! Ze hadden daar ‘snake shots’: een soort van alcoholkruik, waar dan een dode slang in drijft. En ook hier dachten we ‘we zijn hier maar 1 keer!’ en hebben dat dus gedronken! Ze deden er ook war tabasco in, en uiteindelijk was het niet verschikkelijk vies. Ik zou het wel niet nog eens drinken :p omdat we elke avond in Monkey Jane’s cocktails gingen drinken, kregen we bij onze laatste dag een gratis t-shirt! (alé, ik en dennis hebben er een gekregen hihi)

De volgende dag, op 18 mei, was het stralend mooi weer. We hebben een fiets gehuurd bij de hostel voor 10 kuai per fiets, en zijn erop uit getrokken. Ons plan was om naar de Maansikkelheuvel te fietsen, en de langere, mooiere weg te nemen. Daar zijn we nooit geraakt :p Hoe komt dat? Wel, we fietsten en fietsten, zagen een kleiner weggetje, en besloten langs daar te gaan, zagen een nog kleiner weggetje,... en zo rij je dus verloren hé :D uiteindelijk hebben we wel een heel mooi uitzicht gehad: we reden met onze fiets vlak tussen de rijstvelden; buiten rijstvelden waren er andere rijstvelden, de boeren werkten op het land, de stieren (ossen?) liepen los op de weg,... Hiervoor kwamen we naar daar! Voor dat uitzicht! Guilin was in vergelijking met Yangshuo veel toeristischer, veel stedelijker. Yangshuo was ook heel toeristisch, maar het was daar veel gemakkelijker om uit dat toeristische uit te geraken: je huurt gewoon een fiets, en je gaat naar waar je wil. Onze hostel lag in een minizijstraatje van West Street 西路, een straat vol winkeltjes en Westerlingen. Spijtig genoeg ool vol mensen die ‘hallooooo, bambooraftiiiiiiiing’ riepen :D na 10 x werden we dat wel wat beu J

Maar dus, we fietsten en fietsten tussen het groen, zijn een bruggetje overgestoken en zagen daar oveal toeristen ‘bambooraften’. Echt raften kan je dat niet noemen, ze zaten gewoon op een vlotje op quasi stil water. Dat hebben we dus niiet gedaan, té toeristisch en té saai. Langs de weg zagen we ossen, begraafplaatsen, velden, ... soms viel het wel eens voor dat we plots op een dode weg uitkwamen en een beetje moesten terugkeren. Iedereen die we tegenwamen was supervriendelijk, viel dat mee! .. Rond een uur of 4-5 merkten we dat we precies niet meer terug aan de overkan van de rivier geraakten.. en aan de overkant lang Yangshuo, en onze hostel.. we kwamen een boer tegen, en die zei dat ze in deze buurt geen enkele brug meer was naar de overkant. Hij wou ons naar de overkant brengen met zijn bamboevlot voor een beetje geld. Onze fietsen wogen vrij zwaar, en al snel merkten we dat we met ons poep in’t water gingen zitten. Het vlotje zonk een beetje, maar kon ons toch nog veilig naar de overkant brengen :) van daar zijn we met de fiets verder gereden, terug de stad in, naar onze hostel.

Na de fietstocht waren we allemaal uitgeput en deed onze poep pijn! Ook waren we een beetje verbrand door het stralende zonnetje. ’s Avonds zijn we weer naar Monkey Jane gegaan om iets te gaan drinken.

De dag era was het vies weer, veel regen, en zijn we in de hostel gebleven. 20 mei zijn we een brommer gaan huren (2 bromers, 100 kuai per brommer voor een hele dag), en zijn we ver uit Yangshuo gegaan. Toen zijn we de maansikkelheuvel tegengekomen (die we oorspronkelijk twee dagen eerder moesten tegenkomen :p). We hebben een hele dag rondgereden, veel kleine steden gezien. We konden wel niet zo zot doen als met de fiets :)

De blog over de expo in Shanghai volgt nog!

25-05-2010 om 11:44 geschreven door Katrien  

Halloooo!

Eergisteren kwamen we aan in Guilin. Op het eerste zicht is Guilin een stad gebouwd tussen de bergen: overal waar je rijdt, zie je bergjes langs de weg.

Gisteren, vrijdag 14 mei, zijn we eerst naar de Reed Flute Cave geweest: een grot verlicht met gekleurde lampjes. Met de taxi was het ongeveer 20 kuai vanaf het Wada hostel. De grot zelf was wel mooi, het enige lastige was dat we bij de groep moesten blijven, omdat anders de lichtjes na een tijdje uitgingen en we dus amper iets dagen in de donkerte. We zijn er toch in geslaagd om een beetje achter de groep te blijven, en door te wandelen net op het moment dat de lichtjes uitgingen :)

Daarna zijn we naar het Zeven Sterrenpark geweest. Van de grot tot aan het park was het ook ongeveer 20 kuai. In het park aangekomen, zeiden ze ons dat er ook een grot was in het park.. we namen dus eens een kijkje, aangezien het net begon te regenen. De hele dag was het niet zo koud, ongeveer 20 graden, maar het goot af en toe, en dat was wel vrij lastig. De grot in het Zeven Sterrenpark was bijna exact hetzelfde dan dat van de Reed Flute Cave, dus moesten we dat op voorhand geweten hebben, zouden we enkel die van dat park hebben gedaan, en konden we zo 90 kuai pp uitsparen.. maarja! Zo konden we toch een beetje vergelijken tussen de twee grotjes :p De grot van in het park was wel ruimer dan het andere park, en we kregen er op een gegeven moment ook een klein ‘showtje’ bij: een madam van een minoriteitengroep met haar tot op de grond, en een andere madam met koperen dingen rond haar nek om dat langer te maken. Natuurlijk wilden ze geld opt einde en dan hebben we ze niet gegeven :p

We wandelden en wandelden in het park, en plots zei Dennis ‘aaa, een slang!’ We dachten van ja, Dennis, dat zal wel! .. we draaiden ons hoofdje om, en wat zagen we? Een kei lange slang! Vies beest! .. daarnaaa, we wandelden en wandelden, en Steve zei ineens ‘eej kijk, ne mens in deen boom!’ , en inderdaad! Daar zat een madam in den boom besjes te plukken! Haha! Dan zijn we een weggetje ingeslagen waar aapjes gingen zitten. Maarja, wat is de kans dat we een aap gingen tegenkomen! Plots zei Dennis ‘heey, kijk daar, een aap op de weg!’ en inderdaad, daar zat een schattig aapje op de weg! ’t Ging wortetjes eten aan de kant van de weg. Bart heeft een half uur geprobeerd om er een deftige foto van te trekken, en na een half uur lukte het dat hem ook.

Daarna zijn we iets gaan eten bij een Japanner, en het sloeg iets pikanter uit dan Bart, Dennis en Steve hadden verwacht. ’s Avonds in de hostel hebben we nog cocktails liggen drinken (zoals elke dag sinds we hier zijn :p ), en daarna voelde Steve iets borrelen in zijn maagje... toen hij terug van’t wc kwam, riep hij ‘FIREASS!’, blijkbaar had het pikante eten geen goede invloed op hun maag! Haha! ’s Nachts zijn ze alledrie om de beurt naar’t wc gemoeten, en hadden ze allemaal een pijnlijke poep door het pikante eten van die avond ;D

Vandaag, zaterdag 15 mei, zijn we naar de Beautypeak geweest. Vanaf de hostel tot daar was het ongeveer 10 kuai. Veel ‘beauty’ vond ik er eigenlijk niet aan, ik had meer verwacht dat dee piek tussen de natuur ging liggen, maar dat was dus niet waar. Het lag tussen de voormalige residentie van Wang Cheng, een vorst uit de Ming dynastie. Nu is die restdentie de campus van de studenten van Guangxi Normal University. De berg stond achteraan de campus, we hebben ze beklommen en hadden zo een uitzichtje over Guilin.

Daarna hebben we de taxi genomen naar de Olifantenheuvel. Dat was wel de moeite. We hebben er wat rondgewandeld, en hebben een tourtje gedaan op een bamboevlot. Toen we stroomopwaarts gingen, dachten we eventjes dat de motor ging stilvallen, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd.

Nu zitten we in de hostel uit te rusten, Bart en Dennis zijn aant biljarten, en hebben weer cocktails besteld, terwijl ik een chocomel wou, weii!

Vanavond gaan we nog naar de avondmarkt, en op tijd ons bedje in, want morgen gaan we naar de rijstvelden! Jippiii

15-05-2010 om 14:03 geschreven door Katrien  

Hey!

Bart, Dennis en Steve zijn eindelijk aangekomen in China! Vrijdag 7 mei was het zo ver: ik vertrok naar Shanghai met de trein om ze te gaan ophalen. Ik sliep op een vierpersoonsdorm, en natuurlijk waren er weer Aziaatjes die er geen rekening mee hielden dat er mensen vroeg moesten opstaan.. om 1 u ’s nachts knipten ze nog het licht aan, en ze vonden het ook zo euk om bijna de hele nacht hun nachtlampje te laten aanstaan. Omdat het nu in Shanghai wereldexpo is, zijn alle hostels superduur! Er zat dus voor mij niets anders op dan op die dorm te gaan slapen.

Om 5 u ’s ochtends ging de wekker. Moe maar tegelijkertijd ook heel nerveus ging ik naar de luchthaven. Sinds kort is er een metrolijn die ook naar de luchthaven gaat (daarvoor gingen we meestal met de bus). Die is én goedkoop (7 kuai) én vrij snel (ongeveer 1,5u tot aan de luchthaven vanuit het centrum) Spijtig genoeg wist ik niet dat lijn 2 vanaf Guanglan Road die naar de luchthaven gaat, pas vanaf 9 u ’s ochtends rijdt.. En aangzien ze aankwamen om 8u ’s ochtends, was dat geen optie. Toen ik in die halte afstapte, stonden er overal illegale taxi’s te wachten op een prooi./ Aanvankelijk dacht ik gewoon naar buiten te gaan en een legle taxi te zoeken, maar toen ik buitenkwam merkte ik dat dat geen optie was. Het zag er allemaal bouwvallig uit. Toen sprak een Chinees op een brommertje me aan ‘ik breng je naar de plaats van de taxi’s voor 10 kuai’.. Ik dacht al van, jaja, en dan 1 min rijden en beseffen dat ik weer in’t zak gezet word zeker! Er moest nog een andere uitweg zijn, een uitweg waar er wél taxi’s stopten! Een andere kerel zei dat hij me voor 70 kuai van Guanglan Road naar de luchthaven zou brengen, maar ik wist dat dat veel te duur was. Ik besloot terug naar de metro te gaan, en een andere uitweg te zoeken. Het was dan dat ik een Chinees tegenkwam die voorstelde een taxi te delen. Iedereen betaalde 35 kuai (indien ik een legale taxi zou nemen, zou het nog duurder zijn) 35 kuai was een goede deal, vooral voor bijna 45 min taxi. Onderweg pikte hij nog een andere Chinees op, die blijkbaar 50 kuai betaalde! Haha!

Ik kwam om half 8 aan op de luchthaven, vol zenuwtjes en spanning! Hun vlucht kwam een kwartier vroeger aan dan gepland, dus al een geluk dat ik er zo vroeg was! ... ik wachtte en wachtte, maar die bleven maar weg! Dan kreeg ik telefoon van Bart, ik vreesde al het ergste! Blijkbaar moest hij een verblijfadres opgeven in China, en ondanks ik hem daarvoor had gewaarschuwd, had hij dat niet opgeschreven.. hij heeft mijn telefoonnummer dan gegeven, en dan was het in orde. Ik had me nog zo voorgenomen niet te wenen toen ze aankwamen! Maar toen ik ze zag in de verte, kon ik me niet meer inhouden J

Daarna hebben we de Maglev genomen naar het centrum van Shanghai. Met de taxi een uur onderweg, met de Maglev 8 minuutjes. En zoals Bart het per sé wou, hebben we het in de eerste klasse gedaan. 50 kuai voor een normale rit, 100 voor eerste klas. Maglev is de enige (denk ik) trein in de wereld die gaat op magneten. Daardoor heb je geen wrijving, en kan die keisnel gaan! Het is een vliegtrein dus, hihi! Toen ik met mijn mama, Sofie en Annelies de Maglev nam, ging hij (maar) 300 km/h, maar de deze ging nu 431 km/h! Was wel snel, maar als je daar in zit merk je dat zo niet. Ik had al treintickets naar Nanjing gekocht, maar was vergeten dat we de Maglev gingen nemen. Ik had uitgerekend, een uur en half metro, eten, op’t gemakje naar’t station... Maarja, we waren dus veel te vroeg in het centrum hé :D daarna zijn we iets gaan eten in de Ajisen Ramen, want Bart, Dennis en Steve zijn zot van Japanse ramen (noedelsoep). Nadat we ons buikje rond hadden gegeten, merkten we dat we effectief nog veel te veel tijd over hadden. We zijn dan maar in’t station gaan zitten. Iedreeen viel in’t slaap, vooral Steve, die kan blijkbaar altijd en overal maffen :D wel handig eigenlijk! Toen we eventjes aant kaarten waren, kwam er een hele groep Chinezen rondom ons staan, om te kijken hoe ‘de buitenlanders kaart spelen’. Natuurlijk konden ze helemaal niet aanuit aan het spel ‘liegen’! Om half 2 in de namiddag hadden we onze trein, en om 4u kwamen we aan in Nanjing. Ze hebben een beetje geslapen op de trein, en ’s avonds zijn ze (echt zot) nog mee uitgegaan in Nanjing! Zondag was het Julie haar verjaardag, en er moest dus gevierd worden! Rond een uur of 4 lagen we in ons bedje, en ik denk dat ze het uitgaan alledrie wel plezant vonden!

De dag erna, zondag, hebben ze eens goed uitgeslapen. Om half 3 ben ik naar hun hotel geweest om ze wakker te maken, en ze waren net wakker! Niet moeilijk, als je op de eerste dag China al uitgaat. Rond een uur of half 4 zijn we naar een stoffenwinkel geweest om voor hen een kostuum te laten maken. Na een beetje afdingen, hebben ze uiteindelijk 600 kuai betaald (ongeveer 65 euro) voor een volledig op maat gemaakt kostuum, inclusief hemd. En net omdat het zo goedkoop was, hebben ze er ineens 2 per persoon laten maken, haha! ’s Avonds zijn we ‘vlees op een stokje’ gaan eten, en ze vonden het allemaal heel lekker. Zo lekker ze er twee dagen later opnieuw wilden gaan eten haha!

Op maandagochtend 10 mei had ik les. Al een geluk heb ik elke dag maar les tot 12u ’s middags, dus zo erg was dat nu ook niet. Zij sliepen dan gewoon uit tot 11, en kwamen dan naar de voorpoort van onze univ om iets te gaan eten. Aanvankelijk was het plan dat we naar de paarse berg gingen, maar omdat ze om 1u pas klaar waren, en dan nog moesten gaan eten, hadden we niet genoeg tijd om naar de paarse berg te gaan. We gingen dan maar naar de Confuciustempel. Daar hebben we een hele namiddag rondgelopen: we zijn in de tempel zelf geweest, hebben wat gewinkeld, wat geslenterd..

Op dinsdag zijn we naar de Paarse Berg geweest (om meer te weten over de Paarse Berg, check mijn blog van rond november) Het was die dag heel warm, rond de 30 graden, en we moesten een hele dag buiten wandelen. Was wel een beetje vermoeiend, maar liever dat dan regen.. We hebben daar rondgewandeld tot een uur of 5, en zijn dan terug naar ons appartement geweest. Om half 8 ’s avonds had ik buikdansles, en Bart, Dennis en Steve zijn mee naar het sportcentrum geweest om eens te zien hoe het daar aan toegaat. King probeerde er op zijn eigen manier mee te ‘communiceren’, want hij kent geen woord Engels en zij geen woord Chinees. Na het sporten en het douchen zijn we (opnieuw) stokjes gaan eten. Rond een uur of half 12 kon ik gaan slapen, en de dag daarna had ik om 8u les.

Gisteren, op woensdag, zijn we voor Bart een videocamera gaan kopen. Aanvankelijk dacht ik dat het heel goedkoop ging zijn, maar blijkbaar kosten bekende merken zoals Sony in China evenveel dan in België. Na een tijdje zoeken vonden we uiteindelijk een onbekend Chinees merk die zulke videocamera’s verkopen. De oorspronkelijke prijs was 2000 kuai, maar ik heb kunnen afdingen tot 1200. Toen we thuis kwamen, heb ik eens opgezocht op internet hoeveel de winkels in’t algemeen vragen voor zo’n videocamera. En ja, Bart heeft een goede koop gedaan, de andere winkels vroegen er 2400 voor!

’s Avonds zijn we in Talking, een Westerse bar/resuaurant, cocktails gaan drinken/ Voor 15kuai per cocktail kan je immers niet sukkelen J

Vandaag, donderdag, hebben we onze vlucht naar Guilin genomen. Ik zit nu in een rieten stoeltje buiten in de hostel (Wada hostel, vierpersoonskamer 30 kuai pp per nacht mét eigen badkamer), en Bart, Dennis en Steve zijn aant biljarten. Aangezien ik daar niets van kan, zit ik hier maar mijn blogje te schrijven :) Morgen gaat het regenen, dus gaan we naar de Reed Fute Cave, omdat dat binnen (en dus droog) is.

14-05-2010 om 13:02 geschreven door Katrien