Momenteel zijn al onze leerlingen weer bezig aan het één of andere project.
De leerlingen van het eerste jaar beëindigen deze week het project rond "Bedreigde diersoorten".
In het tweede jaar hebben ze voor Nederlands net het project in verband met de Tungri Run gepresenteerd. Voor dit project hebben ze een reclamecampagne gemaakt rond de Tungri Run. Affiches, posters, reclamespots, ... alles kwam aan bod. Er zijn echt pareltjes ingeleverd. Je kan één van de voorbeelden bekijken via de onderstaande link.
Deze week gaan de leerlingen van het tweede jaar ook een biotoopstudie doen met de leerlingen van de Mijlpaal. Volgende week volgt er hierover een toonmoment in de Mijlpaal.
3 en 4 Methode gaan samen een project doen rond de stad Luik. Ze moeten gidsen in de stad en informatie geven over de historische bezienswaardigheden.
Pendant les
cours de français, nous avons réalisé le projet « Faire des courses ».
Le but
était daller faire des courses dans deux magasins différents. Donc on devait créer les dialogues par
deux. Il y avait le rôle du client
(cliente) et celui du vendeur (vendeuse).
Il y avait beaucoup de magasins : des magasins de vêtements, un
magasin de fleurs, un magasin de bonbons, une librairie, un magasin avec des
articles de bain (des canards de bain), une boulangerie, un magasin de
chaussures, un magasin pour animaux, une bijouterie,
Ce nétait
pas seulement amusant mais on devait beaucoup travailler avant de pouvoir faire les dialogues. Dabord on devait préparer des sources, à savoir les sources de
vocabulaire, de lecture, découte. On
devait également remplir un journal de bord et lauto-évaluation à la fin. Les présentations ont été prises au sérieux.
Non seulement les textes ont été bien répétés, il y avait aussi beaucoup
de matériel : des gâteaux, des livres, des vêtements, des chaussures, des
canards de bain,
Le projet
était vraiment très amusant !
Frauke Stox, 2 LaMePro
Ik vond het project voor Frans « Faire des
courses » echt geweldig ! Het was een origineel idee en we hadden erg
veel mogelijkheden. We moesten een
winkel oprichten en onze eigen dialoogjes maken. We hebben erg veel verschillende winkels
gezien zoals: een bakker, een boekenwinkel, een snoepwinkel, een
badeendenwinkel, een dierenwinkel en nog vele andere winkels. We mochten spulletjes meenemen zodat het op
een echte winkel leek en sommigen hadden zich verkleed. Het was ook leuk dat we onze eigen dialogen
mochten maken. Elke dialoog was
verschillend maar ze waren allemaal supergoed!
We mochten echt acteren en ik vind dat iedereen zijn winkeltje goed
gelukt was. Het was een leuk project om
te doen en ik kijk al uit naar het volgende project .
Caro Jans, 2LaMe
Faire des courses, zo heette het nieuwe project dat we
gingen doen met Frans. Waarschijnlijk is
iedereen het er mee eens, het was geweldig !
Zoals bij elk project begonnen we met de bronnen en met telkens het
logboek in te vullen. Dit vind ik het
minst leuk, maar toch is het een goede methode om de leerstof toch te
leren. De presentaties waren natuurlijk
het leukst ! Iedereen had originele
dialogen en af en toe kwam er ook wat lekkers aan te pas.
Kortom, het project was enorm origineel, groots en lekkers
en het grootste project dat we ooit hebben gedaan met Frans! Ik kijk alvast uit naar het volgende !
Toen ik bijna sliep hoorde ik mijn deur open gaan. Met een ruk vloog ik overeind. Niemand te zien, het was zeker de wind geweest. Een paar uur later werd ik opnieuw wakker van het geluid van de deur. Op de grond lagen allemaal druppels bloed. En toen zag ik haar, in de hoek van mijn kamer, een klein meisje. Ze huilde. 'Wie ben jij?' vroeg ik met een bibberende stem. Het meisje keek op en ik zag dat haar gezicht onder het bloed zat. Kreupel kwam het meisje naar mij toe. Net vooraleer ik iets kon doen voelde ik de stekende pijn van het glinsterende bebloede mes waarmee ze diepe sneden maakte in mijn lichaam. Ik zag nog net haar knalrode ogen en haar ijskoude glimlach...
De leerlingen van 2 methode hebben net het project "Vriendschap" achter de rug. In het kader hiervan hebben ze creatieve werkjes gemaakt rond "vriendschap". Eén van onze leerlingen schreef dit mooie gedicht.
Vriendschap is ...
Vriendschap is rozengeur en maneschijn
plezier hebben, want dat is toch zo fijn!
Vriendschap is in tijden van goed en in tijden van kwaad
ruzies hebben en gewoon wachten tot het overgaat.
Vriendschap is als de wolken en de zon
herinneringen over hoe dit alles begon.
Vriendschap is genieten van de dingen binnen je bereik
vriendschap is soms zo verschillend, maar toch altijd gelijk!
De leerlingen van 1 methode hebben teksten geschreven over hun eerste maanden in het Atheneum.Je kan hier lezen hoe zij de eerste maanden ervaren hebben.
Welkom in het Atheneum
Wij zitten hier nu al bijna een half jaar op school en voelen ons hier echt thuis door de vriendelijkheid van het personeel en de leerkrachten waar je eigenlijk alles tegen kan zeggen.
Wij hebben ervoor gekozen om methode te doen. Methode is eigenlijk ook gewoon les, maar wij mogen meer samenwerken. We hebben wel gewoon dezelfde boeken en leerstof als de anderen.
In de gewone klassen, 1A en 1B, hebben ze meer leerkrachten dan in
methode. Bijvoorbeeld: zij hebben meneer Quintens voor één vak, dus maar
één uur, maar in methode hebben wij hem drie uur.
We hebben nieuwe vakken gekregen: N.A.W., Engels en techniek. De leerlingen van moderne hebben dan nog "W.W." en "leren leren" tijdens de uren dat de Latinisten Latijn krijgen.
In heb begin verdwaalden we heel snel, maar er waren altijd andere leerlingen die zeiden: "Daar is dat lokaal." Het waren natuurlijk heel grote gebouwen met verschillende gangen en blokken. Na een tijdje zijn we het zo gewoon geworden dat we de school op ons duimpje kennen.
In het begin dat we onze boeken kregen, dachten we: "O nee, zo veel boeken!" en ze waren zo zwaar, maar uiteindelijk bleken ze echt superleuk te zijn.
We moeten er nog steeds aan wennen dat we pas om 10.55 u een koekje mogen gaan eten in plaats van om 10.00 . We gaan ook pas eten om 12.50 u.
Zo nu weten jullie wat meer over de school!
Nikki Curfs en Gwendoline Verding
Hallo, ik zit in het 1ste jaar en ik volg methode.
Wat houdt methode in? Methode is een soort 'richting' die je kunt kiezen. Je krijgt dezelfde vakken en leerstof maar toch is het anders. Je leert in methode veel samenwerken. Dit gebeurt met projecten. Je zit ook meestal in je methodeklas, dan hoef je niet de hele tijd te verwisselen van klas.
Bij een project kiezen we eerst een thema. Dat thema moet wel iets zijn waar je bij Nederlands, wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis aan moet werken. Ik geef een voorbeeld: we hadden het project Tongeren en daar konden we met Nederlands de kinderen van het 5de en 6de van de Mijlpaal uitnodigen en rondleiden. In de les wiskunde gingen we Tongeren in cijfers doen. Bij aardrijkskunde gingen we de oude kaart van Tongeren zoeken. En met geschiedenis gingen we gewoon de geschiedenis van Tongeren onderzoeken. En op dit moment zijn we nog een nieuw project aan het verzinnen.
In methode kun je ook altijd over je problemen praten met de leerkracht en de klasgroep. Dit doen we in de praatronde. Er wordt ook altijd een oplossing voor je probleem gezocht. Na 3 maanden ben je de school al een beetje gewoon en ken je de leerkrachten al een beetje. Dan mag je een vertrouwensleerkracht kiezen. Daarmee kan je steeds praten.
Enkele weetjes over de school:
- de school start om 8 uur 25 en eindigt om 3 uur 20.
- 's middags kun je je boterhammen opeten in de refter of je kan een broodje bestellen.
Storm De Prest
Hallo allemaal
Zoals jullie weten is dit het Atheneum. Deze school is klein maar tegelijkertijd heel gezellig. Ook de klasgroepen zijn klein waardoor je ook een hechtere band hebt met elkaar. De leerkrachten luisteren altijd en helpen je als je problemen hebt, ze begrijpen je en ze kennen je beter.
De eerste dag was voor ons best eng want het was onze eerste dag in het middelbaar. Het was ook raar om de overstap van oudste naar jongste te doen. De eerste twee weken was het wel wat wennen, maar dan verliep alles wel heel vlot. De eerste week liepen we nog met ons plannetje, lessenrooster rond omdat we nog niet goed wisten waar alles was. Ook de namen waren moeilijk te onthouden. En niet te vergeten: "mevrouw" en "meneer"! In het begin was het even wennen: wij dachten dat we onze vakken en lokalen nooit gingen kennen.
We hadden ook een aantal nieuwe vakken bv.: PO, MO, 2 uur LO, techniek, Engels, Latijn, NAW, aardrijkskunde, geschiedenis (vroeger WO). Omdat we zoveel verschillende vakken hebben, hebben we natuurlijk ook veel boeken. De eerste dag gingen we al onze boeken halen. Toen we al onze boeken zagen, werden we al bang, maar het valt heeeeel goed mee.
Het dagschema is wel een heel grote verandering want we hebben 6 à 7 lessen per dag. Niet alleen de lessen waren een grote verandering, ook de speeltijden. We moesten in het begin altijd tijdens de lessen naar het toilet en hadden ook altijd honger.
Zo, nu weten jullie wat meer over onze eerste dagen op school.
Jonas Carolus, Marie Houben, Ilona Morcinek
De eerste schooldag
De zomervakantie was voorbij en ik ging opnieuw beginnen op een nieuwe school.
Ik stond vroeg op en ging naar school. Op het speelplein stonden er allemaal kinderen. Ik herkende niemand. Alle eerstejaars gingen naar de gymzaal. Daar deden we een "leefsleutelspel": dan leerde je elkaar kennen. We werden vervolgens ingedeeld. Ik kwam in een kleine, gezellige klas die bestond uit 9 leerlingen.
Met zo weinig leerlingen begonnen we elkaar heel goed te kennen en methode houdt ook in dat je goed moet kunnen samenwerken.
Een paar dagen later had ik al een paar vrienden. Deze school vind ik echt tof!
De leerlingen van 1 methode hebben vrije teksten geschreven. Jullie kunnen er hier twee lezen.
ETEN IN DE TOEKOMST
Is eten in de toekomst wel nog eten? Of is het een soort pap geworden? Deze vraag stelt Marc zich heel veel. Dus gaat hij hier vertellen hoe in zijn fantasie het eten van de toekomst eruitziet. Marc denkt dat er geen dieren meer bestaan omdat ze allemaal zijn uitgestorven. Marc denkt ook dat je het eten niet zomaar kan eten maar dat het in spuiten zit. En dus bestaat het eten alleen nog maar uit vet en andere vieze en ongezonde troep. En Marc denkt dat er geen geld meer bestaat, omdat de "robots" al het werk doen dat niet leuk is, zoals in de winkel staan, eten maken en alle werken waar we nu voor betaald worden. Alle mensen zijn superdik volgens Marc want ze doen niet meer aan sport en IEDEREEN zit in een rijdende stoel. Dus beweging is er niet meer in de toekomst. En trouwens over het eten; er is zelfs voor mensen die willen een pil waardoor je nooit honger krijgt. Maar veel mensen doen dat niet want iedereen verveelt zich, dus iedereen eet maar zoveel ze kunnen. De aarde is volgens Marc eigenlijk een soort afvalplaats. De aarde is zo vervuild dat de mensen in een megagroot ruimteschip wonen. Zo groot als de aarde zelf. En het afval droppen ze gewoon op de aarde. Er worden ook geen kinderen meer geboren dus de mens gaat ook uitsterven. Er is één jongen en hij is 13 jaar, denkt Marc, en hij gaat dus het langste overleven. Buiten de robots dan. Marc hoopt dat de lezers nu geleerd hebben dat we het milieu niet meer mogen vervuilen. Wat ik denk dat jullie niet in zo'n wereld willen leven... Einde!!!
Storm De Prest
VAARWEL ELLEN!
Ellen komt de kamer binnen, gooit haar schooltas onder haar bureau en laat zich op het bed vallen.
Na een paar minuten begint ze te wenen. "Waarom vindt niemand mij leuk?" Ze vindt maar geen antwoord, ze stelt zich nog een vraag: "Waarom kan ik voor niemand iets goed doen?" Ze droogt haar tranen en gaat naar beneden.
Ze gaat naar de keuken en schenkt een glas fruitsap uit. Dan valt plots haar oog op de post die op de tafel ligt. Daar ziet ze een foldertje liggen. Er staat in grote letters op: MANEGE THE YOUNG RIDERS II. Ze leest een beetje verder.
"Opendeurdag in manege The young riders II. Kom jij ook eens rijden op onze lieve paarden?"
Ze stopt met lezen en zet de bus fruitsap in de koelkast. Ze neemt haar glas en het foldertje en gaat naar boven. Opeens hoort ze de deur opengaan. "O nee toch," zegt ze, "mama is daar!" "Ellen, kom eens naar beneden!" roept mama. Ellen roept terug: "Wat is er nu weer?" Ellen loopt de trap af. Mama heeft zich al in haar luie zetel neergeploft. Mama antwoordt boos: "Geef de afstandsbediening eens en nu dat je toch bezig bent, wil je me dan een glas cola geven?" Nadat Ellen de afstandsbediening gegeven heeft, loopt ze naar de koelkast. Ellen zegt tegen mama: "De cola is op!" Waarop mama geïrriteerd zegt: "a, ga dan naar de winkel, hé!"
Ellen zoekt wat geld bij elkaar, neemt haar fiets en fietst naar de winkel. Op het einde van de straat begint ze opeens te wenen. "Had ik nu maar ouders die me graag zagen en me apprecieerden."
Eindelijk komt ze aan. Aan de winkel zet ze haar fiets tegen de muur en wandelt naar binnen. Na een beetje rondwandelen in de winkel neemt ze een fles cola en betaalt. Met de fles cola in haar hand fietst ze naar huis. Eigenlijk wou ze liever naar oma fietsen, want oma was haar enige steun. Links van haar ligt oma's huis. Zonder na te denken, fietst ze naar links. Ze stopt voor oma's huis, zet haar fiets voor de deur en belt aan. "Ding dong", weerklinkt het. Na ene paar seconden doet oma de deur al open. "Dag schatje van me", zegt oma. Spontaan begint Ellen te wenen. "Ach meisje toch, kom binnen", zegt oma. "Oma", zegt Ellen, "ik heb iets voor je." Voorzichtig haalt Ellen het foldertje uit haar broekzak. Oma leest het foldertje helemaal door. Ze zegt: "Zal ik je morgen daarheen brengen?" Met een brede glimlach antwoordt Ellen: "Ja!"Ondertussen is het al donker geworden. "Wil je hier blijven slapen?" Waarop Ellen antwoordt: "Ja!"
De ochtend is aangebroken. De haan begint te kraaien. Ellen wordt stilaan wakker. Daar komt oma de kamer al binnen. "Goedemorgen", zegt ze. Ellen ruikt de verse broodgeur zachtjes in haar kamer. Dan schiet haar opeens iets te binnen: "Ik ben mama vergeten een berichtje te sturen." Ze kijkt op haar gsm: 1 berichtje en 10 gemiste oproepen. Ze leest het bericht voor aan oma: "WAAR BLIJF JE TOCH, ROTKIND!!!!"
Ellen begint weer te wenen. Oma antwoordt: "Ach kind, trek je er niets van aan. Kom maar ontbijten en dan breng ik je naar de manege." Ellen glimlacht een beetje. Ze kleedt zich om en gaat een lekkere boterham met choco eten. "Klaar om te gaan?" vraagt oma. Ellen glimlacht weer. Ze stappen in de auto en rijden naar de manege.
Wanneer ze op de manege aankomen, ziet Ellen een mooi zwart paard met mooie, zwarte, golvende manen in de wei staan. Aan het eerste meisje dat ze tegenkomt, vraagt ze hoe dit wondermooie paard heet. Het meisje antwoordt: "Dit paard heet Naarah. Heb je misschien zin om er eens op te rijden?" Zonder enige twijfel zegt Ellen: "Ja!" Samen halen ze Naarah uit de wei en zetten haar in haar box. Op haar box stond in sierlijke letters NAARAH. Samen zadelen ze het paard op. En dan is de tijd aangebroken, Ellen stijgt op en laat Naarah sierlijke voltes maken. Ze mocht zelfs al wat sneller. Ze klemt haar voeten een beetje tegen de buik en ze is aan het draven. Even later stijgt ze terug af. "Het is zo fijn", zegt ze tegen het meisje. Hier kom ik zeker paardrijden.
Toen ze alle paarden geïnspecteerd had, was het tijd om terug naar huis te gaan. Ze pakt nog snel een kaartje met alle info van de manege erop en loopt de straat over. Zonder te kijken! Terwijl ze over de straat loopt, rijdt een auto haar omver.
"Ellen is dood", zegt oma. Ze heeft nog een fijne laatste dag gehad. Nu moet ze zich geen zorgen meer maken over haar ouders en vrienden. De volgende dag stond in alle kranten dat Ellen omver gereden was. Ook op het nieuws hoorde je over haar. Maar Ellen is nu gelukkig: dat telt!
De leerlingen van het eerste jaar hebben gisteren hun project van toerisme afgerond.
Eerst hebben zij zelf een boekje gemaakt over de toeristische bezienswaardigheden in Tongeren en gisteren hebben ze dan de leerlingen van de 3e graad van de Mijlpaal rondgeleid in Tongeren. Ze gaven o.a. uitleg over de Moerenpoort, Ambiorix, het stadhuis, ... en zorgden daarna telkens voor een quiz, een spelletje, ...
Ook dit jaar gaan we jullie via deze blog weer op de hoogte houden van de gebeurtenissen in onze methodeklassen.
Momenteel zijn we in de eerste graad druk in de weer met het uitwerken van verschillende projecten.
Onze leerlingen van het eerste jaar gaan binnenkort een toeristische rondleiding geven in Tongeren en zijn hiervoor al enkele weken druk aan de slag. Ze zoeken informatie, schrijven teksten, zoeken passende foto's, zorgen voor een creatieve en originele opdracht, ... Dit gebeurt uiteraard in verschillende lessen, want dit is een vakoverschrijdend project voor de vakken Nederlands, geschiedenis, aardrijkskunde en wiskunde.
Onze tweedejaars werken rond het zelfgekozen project "Sport". Ze werken in groepjes en ook individueel iets uit over een interessante sport. Binnenkort kunnen de ouders van deze leerlingen dan ook weer eens een kijkje komen nemen wanneer ze dit gaan presenteren. Als afsluiting van dit project gaan we natuurlijk ook een beetje sporten.
In drie en vier werken we rond media: kranten, tv, internet, ... De leerlingen hebben al een bezoekje gebracht aan TVL en het is de bedoeling is om binnen enkele weken een heuse schoolkrant in elkaar te steken.
We zitten dus weer niet stil! Hebben jullie vragen, opmerkingen, ... aarzel dan niet om ons te contacteren!!!
Bezoek ook regelmatig deze blog, want er zullen ook dit jaar weer regelmatig teksten, nieuwtjes, foto's, ... enz. verschijnen.
De leerlingen van 2 methode hebben 'samen' een verhaal geschreven. Het onderwerp werd met een kleine enquête beslist en de winnaar werd het begrip nachtmerrie. In stukjes en beetjes werden de inleiding (3 leerlingen), het midden (4 leerlingen) en het slot (3 leerlingen) geschreven. Elke les werden de verschillende versies onder de loep genomen, zodat een heleboel leerplandoelstellingen bereikt werden: verhaalstructuur, verhaalinhoud/-lijn, taalbeschouwing (directe rede, spelling (-t regel, meervoud, apostrof,...), ... In een democratische setting werd een inleiding verkozen en die diende dan als basis voor het midden. Dan volgde een verkiezing voor het midden en daarna was uiteindelijk het slot aan de beurt. Hieronder kunnen jullie het eindresultaat van het verhaal lezen. Geniet ervan!
NACHTMERRIE
Het is koud, zo koud dat ik niet in slaap kan vallen. Dat
is nog niet alles, ik moet steeds terug denken aan de griezelige beelden die ik
op tv heb gezien. Er was maar een woord voor: afschuwelijk. Ik hoor de trap
kraken, hou mijn adem in. Er is maar een verklaring voor:er komt iemand naar mijn kamer. Ik hoor nagels
over mijn deur krassen. Dat geluid doet me rillen en doet me maar aan een ding
denken en dat is: dit is misschien mijn laatste adem. Miiaaauw! Oef, het was de
kat, ik doe mijn ogen dicht en val in slaap.
Ik stap uit mijn bed en ga naar beneden, mijn mama is aan
te koken. Mama? Wat ben je aan het koken? Ze draait zich om en kijkt me
ellendig aan. Knoopogen! Dat kan toch niet. Ze vraagt of ik aan tafel kom
zitten. Ik word gelokt door de overheerlijke geur van kip. Pa zet een stoel
voor me klaar, en vraagt of ik ga zitten. Krak! Ik zak door mijn stoel en val
in een diepe zwarte tunnel.
De tunnel was diep en het leek alsof er nooit een einde
aan kwam. Ik zag al mijn nachtmerries en angsten in het rond vliegen .. en een
stukje van de kip was ook rond mij aan het dwarrelen. De tunnel kwam uit op een
woonkamer die verrassend veel op onze woonkamer leek. Maar deze was gewoon
blijer Ik liep in het rond en hoorde de planken onder mij kraken. Bij elke
stap die ik zette, had ik het gevoel dat er iets mis was.
Plots verscheen er een kast uit het niets. Ik liep naar
de kast en ik kwam langzaamaan dichterbij met mijn hand. Ik zweette, en zweette
me kapot. Mijn hart ging tekeer alsof er een tornado was losgeslagen in mijn
borstkas. Ik opende de kast en .. kleren overal kleren. Er waren niet alleen
veel kleren, maar ze leken ook ontzettend veel op MIJN kleren. Ik was in een parallel
universum gekomen, en ik vertrouwde het zaakje nog altijd niet. Ik liep door de
deur en kwam in een lange gang terecht. Ik ging af op mijn intuïtie en ging
naar rechts. Ik voelde aan elke deur, maar ze waren allemaal gesloten.
Helemaal op het einde van de gang zag ik een open deur
die op een kier stond. Er flikkerde een lamp waardoor ik op de muur voor mij
een schaduw zag die stil stond. Ik liep naar die muur en keek de schaduw aan.
Uit het niets gingen er twee ogen open die op de muur verschenen. De schaduw
was nu een monster geworden. Ik liep stilletjes achteruit terwijl de schaduw
zich uit de muur rukte en mijn naam riep: Jacob. Met een geniepige stem liep
de geest op mij af en ik rende voor mijn leven! Ik rende en rende en liep door
de laatste deur aan de andere kant van de gang. Ik sloot de deur en hoorde
krassen aan de andere kant van de muur terwijl de geest zei: Ik vind je wel
Ik kwam aan in een nog donkere gang en liep heel rustig maar oplettend door de
gang.
Ik hoorde minivoetstapjes heel snel op mij aflopen en zag
een kleine schaduw op de muur verschijnen. Ineens voelde ik een serieuze klap
op mijn voorhoofd en ik viel bewusteloos op de grond.
Toen ik weer bij bewustzijn kwam, zag ik een lange ,
slanke man die mij aankeek terwijl hij een hamer vasthield. Ik probeerde aan
mijn hoofd te voelen maar mijn handen waren vastgebonden aan de stoel, waarop
ik zat. Ik begon in paniek te geraken... Wie is deze man? Wat doet hij hier?
Waarom heeft hij mij vastgebonden? Dat waren een paar van de vragen die door
mijn hoofdschoten. Toen begon de man te
spreken: Mijn naam is Hephaistos, je
kent mij waarschijnlijk niet, want ik ben een figuur uit de Griekse
mythologie. Ik vroeg: Waar zijn we? We zijn waar je denkt dat we
zijnwant dit gebeurt namelijk in jouw
verbeelding. Dus dit is allemaal niet echt?, vroeg ik. Is het omdat het in
jouw hoofd gebeurt ook niet echt, denk je?. Deze conversatie gaf me al genoeg
denkmateriaal om mijn hoofd over te breken. Dit is dus een droom? vroeg ik.
Jacob, je bent momenteel in een coma, het wezen dat achter jou aan kwam, wil
jou in deze wereld houden zodat je sterft.
Ineens brak in een hoek van de kamer een stuk van het
plafond af. Het huis waarin wij ons bevonden, begon te daveren. De man begon
mij los te maken en schreeuwde: Jouw hersenen beginnen uit te vallen, Jacob,
maak dat je weg komt!!. En jij dan?! schreeuwde ik. Maar hij was helaas al
verdwenen. Ik trok de deur open en begon instinctief naar de linkerkant van de
gang te hollen, bang dat het wezen dat uit de muur kwam, mij zou volgen.
Eenmaal in de kamer, waar mijn kleerkast stond, hoorde ik een hels geschreeuw.
Nee riep ik. Wanhopig keek ik naar de muur, de muur waaruit ik gekomen was.
De gang was nergens te bespeuren Toen, ineens stond het beest dat uit de muur
kwam achter mij, ik voelde zijn aanwezigheid, en draaide mij om. Hij leek
verdomd veel op de Smeagol van In de Ban van de Ring. Als mijn laatste
wanhoopsdaad rende ik recht op de muur af waar de gang hoorde te zitten. BAM.
Ik word in een schok wakker. Mijn moeder, vader en broer
staan om me heen. Mijn moeder omhelst me. Mama. Jacob jongen. In een
fractie van een seconde lijkt het alsof twee gele ogen mij vanuit de muur
aanstaren
Een aantal weken geleden hebben de leerlingen van 2 methode een eigen 'wiki' geschreven over een aantal interessante onderwerpen. Enkele voorbeelden van onderwerpen die aan bod kwamen: - Wat is de functie van nagels? - Welke overtredingen bestaan er bij basketbal? - Waarom geeuwt men? - Hoe komt het dat men een kramp krijgt? ... We hebben allemaal (inclusief de leerkracht ;-)) een heleboel bijgeleerd.
De klassen van het eerste jaar moesten hun lievelingsgedicht kiezen en hier een vrije tekst over schrijven. Ze mochten daarna elkaars teksten beoordelen. De leerlingen van 1 Latijn-Methode kozen de tekst van Fleur Vandersmissen als mooiste tekst omdat ze de tekst heel ontroerend vonden. Zij schreef niet alleen de tekst, maar ook het gedicht! In 1 Moderne-Methode kreeg Merel Bortels de meeste streepjes achter naar naam. Ze vond het gedicht op internet en schreef er zelf een tekstje bij. Beide teksten vinden jullie hier terug. Veel leesplezier!
Zo mooi Jouw bruine ogen, zo mooi ... Jouw volle lippen, zo mooi ... Jouw goedhartige karakter, zo mooi ... Lieve oma, jij was zo mooi ...
Mijn gedicht doet mij denken aan mijn oma. Mijn oma is overleden aan een ziekte. Ze zei altijd dat ik zo mooi was. Daarom dat ik dit schreef. Wij lagen samen in de zetel tv te kijken. Ze streelde de onderkant van mijn arm waardoor ik in slaap viel. Dat deed ze altijd. De deurbel maakte me wakker. Nadat het bezoek weer weg was, zei ze: "Jij bent echt zo mooi."
Fleur Vandersmissen, 1 Latijn-Methode
Springen
Langzaam loop ik naar de rand. Meters diep zie ik de afgrond. Voel mijn angst om te springen. Wil me omdraaien, maar ik kan het niet. En ik wil het niet. Sluit mijn ogen, haal diep adem. En ik spring!
Dit gedicht doet mij denken aan Inias. De jongen die zelfmoord heeft gepleegd. Hij heeft zelfmoord gepleegd omdat hij gepest werd. Hij moest iedere maand zijn zakgeld aan hen afgeven. Via Facebook werd hij ook gepest. Inias kon er niet meer tegen, hij ging 's morgens vroeg naar een brug boven de E40 en sprong ervan af. Als ik dit hoor, word ik boos en verdrietig, omdat er mensen zelfmoord plegen als ze gepest worden. Wat ik ook niet begrijp is waarom ze iemand pesten, dat is toch voor niets nodig!
Onze jaarlijkse projectweek komt er weer aan! Van maandag 25 maart tot en met vrijdag 29 maart vinden er weer allerlei activiteiten plaats:
- de eerste graad gaat op bosklassen in Xhoris. Je kan hun belevenissen volgend op www.bosklassen2013.weebly.com; - de tweede graad vertrekt voor 5 dagen naar Berlijn; - onze leerlingen van het vijfde jaar gaan zich voorbereiden op hun latere studies door een dagje naar Leuven te gaan, hogescholen te bezoeken, ... - de zesdejaars brengen 10 dagen door in Italië en bezoeken heel wat interessante steden (Pisa, Rome, Firenze, Venetië, ...)
De thuisblijvers hebben de keuze tussen twee verschillende projecten:
- een projectweek met uitstappen, sport, circustechnieken, ... - deelnemen aan het podiumproject.
We wensen alle leerlingen een leuke, leerrijke week toe!!!
Onze tweedejaars hebben vorige op donderdag 7 maart een bezoek gebracht aan de redactie van "Het Belang van Limburg". Op de website zie je enkele foto's van hun bezoek:
Toen ik hier aankwam op 3 september 2012, vond ik het heel eng. Dit was allemaal nieuw voor mij. Ik kende hier maar een paar meisjes en dat waren meisjes van mijn oude school.
De eerste schooldag was ik heel zenuwachtig. Ik kende geen enkele leerkracht. De eerste dagen hadden we nog geen les. Wij maakten kennis met de leraren en de klasgenootjes.
Nu zit ik in de klas 1 Moderne Methode. Ik heb gekozen voor methode omdat ik van kleins af aan (dus als kleuter) al in methode zit. En ik heb gekozen voor moderne omdat ik geen Latijn wou doen want dat leek me helemaal niet leuk.
Na een paar dagen kende ik de hele klas en was ik er bevriend mee. We hadden heel toffe en lieve leerkrachten.
In de grote vakantie was ik erg bang dat ik de weg in de school niet ging vinden en dat ik hier niemand ging kennen enz. Maar na een week of twee wist ik de weg en waar welke klas lag. Door hier rond te lopen, kwam dat vanzelf.
Het leuke aan methode is dat we projecten doen, samen in groepjes werken, alleen werken en dat de leerkrachten alles goed uitleggen. Als je iets niet begrijpt, dan moet je dat gewoon tegen de leerkracht zeggen en die legt dat dan opnieuw uit. Desnoods tien keer. Ze blijven het uitleggen tot je het begrijpt.
Eerst was ik aan het twijfelen of ik naar een andere school zou gaan, maar nu weet ik het antwoord: ik blijf op deze school!
Onze methodeleerlingen hebben de laatste maanden aan heel wat wedstrijden deelgenomen. Hier volgen de resultaten.
Gedichtenwedstrijd KA Tongeren.
Onze school heeft in het teken van de gedichtendag een poëziewedstrijd georganiseerd rond het thema "Muziek". Caro Jans heeft met haar gedicht de prijs van het eerste jaar gewonnen. Ook James Jaenen viel in de prijzen met zijn gedicht. Proficiat, Caro en James!!!
Milieuprijs stad Tongeren
De stad Tongeren was op zoek naar een slogan om jongeren meer met de fiets naar school te laten gaan. Wij hebben heel wat slogans ingestuurd, maar de eerste plaats was voor onze collega's van het KTA. We hebben echter niet getreurd want we hebben enkele mooie prijzen in ontvangst mogen nemen.
Juniorjournalist
Juniorjournalist ging dit jaar de culinaire toer op. De leerlingen van de eerste graad mochten een fictionele tekst schrijven die te maken had met koken.
Maar liefst drie methodeleerlingen zijn geselecteerd voor de lokale voorronde. Op 16 maart komen ze te weten of ze ook daadwerkelijk in de prijzen vallen. Toch verdienen Ine en Hanne Meers en Frauke Stox al een dikke proficiat!!! Wij duimen voor jullie!!! (De resultaten verschijnen na 16 maart ook op de blog!)
Once upon a time a hedgehog , Fleur, was really sad
cause her boyfriend dumped her. She was crying all the time. She knew she
could be happy again if there was someone of her friends who wanted to give her
a hug. But nobody wanted to hug a hedgehog of course. When she found out that
was the reason nobody wanted to give her a hug, she wasnt crying about her
ex-boyfriend every night but because she
wouldnt ever get a hug with those stupid spines .
One day she had an idea, she could hug herself but she hurt herself by doing
that. Fleur couldnt handle so much sadness so she became depressed. Luckily
for Fleur God saw her.
The next day she woke up without those really painful spines. She was so happy.
She went to the garden to boast. Everyone thought she was on drugs and that her
health was so bad that her spines fell off. So still nobody wanted to hug her.
Fleur told them it was because of God but nobody believed her. That night the
poor hedgehog killed herself and she married God. So she lived happily ever
after in heaven.
Isa Claeys - 3 Hum-Met
My bizarre beast
Once upon a time Ashley the bee was tired of being so ugly and hated.
She had the most awful color yellow and black you can imagine and every time
she came too close to humans they started screaming and running.
Ashley often saw other bees get killed by a human. She was tired of it! She
wanted to be admired by the humans not be ran away from. She also wanted to
have a more quiet life. Ashley flew every day to make honey and it was really tiring. She started
dreaming of being transformed into a wonderful beast with beautiful colors,
that would also be able to fly.
The next morning when she woke up she was surrounded by the most beautiful
flowers in the world and when she flew past a mirror she saw what a wonderful
butterfly she was transformed in. It became the best day of her life. She went
to the humans and she saw them taking pictures of her, admiring her. She
was so happy and she even had the
brightest colors and the most beautiful pattern of wings ever seen. From that
day on she was no longer known as
Ashley the bee but as Ashley the beautiful butterfly.
Meer dan 12 jaar geleden was mijn mama zwanger van mij en mijn zus Ine. Om de spanning erin te houden wilden mijn ouders ons geslacht niet verklappen aan de familie. Op een dag ging mijn mama samen met haar tante Odette winkelen. Om mijn groottante te misleiden stapte ze richting de jongenskleren. Vanaf dat moment was Odette ervan overtuigd dat het 2 jongens waren. Het ging zelfs zo ver dat ze twee koosnaampjes voor de baby's verzon, namelijk Jefke en Louiske. Na de bevalling kon mijn groottante haar ogen niet geloven; dat wij twee meisjes waren. Omdat wij 5 weken te vroeg waren geboren, moesten wij op de afdeling premature verblijven. Wat bleek daar ... onze buurjongens bleken een tweeling te zijn genaamd Jefke en Louiske.
Ongeloofwaardig maar toch 100 % waar!
Hanne Meers 1 Latijn-Methode
"Posso"
Ik was zo'n twee jaar geleden met mijn moeder en mijn zusje Helene in een klein restaurantje. het restaurantje had uitzicht op het Italiaanse meer Lago di Bolsena.
Toen de ober de zoveelste gang kwam ophalen, zei mijn moeder in het Italiaans het woord "posso" dat zo veel betekent als "mag ik". Mijn moeder antwoordde heel gewoontjes en nonchalant "posso". De ober keek haar niet-begrijpend aan en herhaalde nog eens "posso". Mama herhaalde heel vrolijk "posso" en zo ging het dan nog een stuk of drie keer verder tot mijn moeder het eindelijk begreep.
Op de markt
Ik was in datzelfde jaar met mijn zus, een vriendin Lotta en haar broertje Vincent losgelaten op de markt. Natuurlijk gingen we naar binnen bij het speelgoedwinkeltje op het marktplein, daar zag ik zo'n glibberige nepslang. De staart zag er echt uit maar het hoofd niet. De slang kostte 5. Lotta en ik twijfelden maar we kochten de slang uiteindelijk toch.
Thuis legde ik de slang in de badkamer met het hoofd achter een pak wc-papier zodat de staart duidelijk te zien was als je naar de wc ging. Toen ging ik naar bed en wachtte af tot de volgend morgen.
Toen ik sliep, moest mijn moeder naar de wc. Ze ging net zitten. Toen ze de slang zag, stond ze meteen op en liep naar mijn vader en vroeg wat ze nu moesten doen. Mijn moeder ging uit alle voorzorg op de bank staan en mijn vader pakte een bezem en ging in de badkuip staan, met de punt van de bezemsteel duwde hij voorzichtig tegen de slang. Pas na een tijdje merkte hij dat de slang van rubber was. Mijn moeder legde de slag demonstratief op tafel met een vork erdoor en een deksel van een pan op het hoofd. De volgende morgen kwam de moeder van Lotta en Vincent naar beneden en dacht ook dat het een echte slang was die door mijn ouders vermoord was.
Die morgen vertelde mijn moeder hoe het de nacht daarvoor allemaal gelopen was. In het begin was ze boos omdat ze zich enorm verschrokken had. Maar daarna kon ze er wel om lachen!
Op 9 oktober ging de hele eerste graad naar de film "Intouchables" kijken in De Velinx.
De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat gaat over een jongeman, genaamd Driss, die zijn laatste stempel voor zijn werkloosheidsuitkering gaat halen bij de Franse, rijke, gehandicapte Philippe. Als Philippe Driss ziet, wil hij hem aannemen maar Driss wil dat eerst niet. Wanneer hij van zijn tante niet meer thuis mag blijven, besluit hij het baantje als persoonlijke verzorger van Philippe toch maar aan te nemen. Philippe en Driss kunnen wonderwel goed met elkaar opschieten waardoor er een bijzondere band ontstaat. Driss zet Philippe zijn wereld op zijn kop: van het strikte leven van Philippe maakt hij een losbandig leven. Ook als hij te weten komt dat Philippe al maanden met zijn pennenvriendin Eleanor schrijft en als blijkt dat haar telefoonnummer bij één van de brieven zit, belt hij haar meteen op. Maar na een paar telefoontjes wil Eleanor meer: ze wil een foto. Driss overtuigt Philippe om een foto op te sturen en een afspraak te maken. Maar als ze niet komt opdagen, zakt de moed in Philippe zijn schoenen. Hij en Driss zetten zich er overheen als echte vrienden en gaan gewoon verder met hun leven tot plotseling het broertje van Driss aan de deur staat. Hij vertelt Driss dat hij drugs heeft gedeald maar ermee wou stoppen. Ze hebben hem toen een pak slaag gegeven. Driss verlaat Philippe om zijn broertje te gaan helpen. Na een lange tijd en vele nieuwe verzorgers later, kom Driss terug maar niet meer voor lang. Hij moest nog één ding regelen ...
Ik vond het een mooie film over liefde en vriendschap. Ik was ontroerd!
Op een zonnige dinsdag namiddag gingen wij (de leerlingen van 2 Meth.) een bezoek brengen aan een imker. Dit deden we voor het vak W.W. (wetenschappelijk werk). We wandelden via het natuurreservaat 'De Kevie' tot we in de Oude Blaarstraat kwamen, daar woonde de imker. Toen we de imkerij binnenkwamen stelde de man zich voor en gaf meteen uitleg over zijn beroep. We wisten al veel over 'bijen' uit de lessen W.W. , maar de imker vertelde ons nog veel interresante dingen die we nog niet wisten.
Nadien gingen we een kijkje nemen in de winkel van de imker. Hier kon je zien welke producten hij allemaal verkocht. Hij gaf ons nog wat uitleg en deelde honingsnoepjes uit aan iedereen. Dit smaakte heerlijk, sommigen kregen er maar niet genoeg van... (hé Ferre! ). De imker trok zijn imkerpak aan waarna we weer naar buiten gingen om een kaste bijen te bekijken. We stonden op 2 meter afstand te kijken en konden de bijen heel goed zien. Nadien mochten we 4 verschillende soorten honing proeven (acaciahoning, woudhoning, zonnebloemhoning en de vierde soort ben ik vergeten ). De honing was zeer lekker!
We mochten in de imker zijn atelier nog ieder een kaars rollen van honingwas. Deze mochten we mee naar huis nemen. Als afsluiter konden we honing of andere producten kopen en kreeg meneer Wolters heel veel honingsnoepjes mee. Die deelde hij onderweg aan ons uit. We moesten ons haasten om op tijd terug te zijn op school, daarom wandelden wij (Claudia, Lorre en ik) redelijk snel. Meneer Wolters kon maar niet begrijpen hoe 'zo kleine beentjes' zo snel konden wandelen. Maar toch, het kan!!! Uiteindelijk kwamen we aan op school en mochten we naar huis. Het was een zeer leuke uitstap!
--- geschreven door Tessa Swennen en Astrid Proesmans ---
We weten eindelijk wie in de prijzen gevallen is bij de regionale ronde van Junior Journalist.
).
