Op vrijdag 9 oktober 2009 zijn we naar het toneelstuk Sleutelveld van Bronks gaan kijken. We waren natuurlijk heel nieuwsgierig naar waar het toneelstuk over zou gaan. Een leuk en creatief spel maakte dat duidelijk. Tijdens Nederlands kregen we allemaal een blad met kadertjes. In de eerste kader moesten we een plaats tekenen waar je heel graag bent en in het tweede vakje moest je diezelfde plaats tekenen of beschrijven na een oorlog. Daardoor kwamen we erachter dat het toneelstuk over oorlog ging.
Een lerares van een jaar of 30 (Hannah), een 13-jarig meisje, een jongen van ongeveer 14 jaar en al hun klasgenootjes vluchtten voor de oorlog die uitbrak in hun land. Ze belandden in een Duits dorpje Schlüsselfeld. Daarvan komt ook de naam: Schlüsselfeld à Sleutelveld. Maar hier was er ook oorlog en telkens als hun huis waar ze in verbleven werd gebombardeerd, vertelde Hannah een sprookje om haar leerlingen wat af te leiden van de realiteit.
De acteurs die in het toneelstuk meespeelden waren: Veerle Dobbelaere, Stefanie Claes en Greg Timmermans. Zij speelden dus Hannah, het 13-jarige meisje (Ilka) en de jongen van ongeveer 14 jaar (Joachim). Ik vond dat het heel goed gespeeld was. Vooral Stefanie Claes, die Ilka speelde, vond ik een zeer goede actrice. Ze bracht het stuk heel overtuigend en op sommige momenten kon je wel met haar lachen. Op een gegeven moment zong ze bijvoorbeeld een liedje en dat was opzettelijk zeer vals gezongen en dat kwam heel grappig over.
Ik vond dat het decor heel leuk was en goed gebruikt werd. Ze gebruikten het hele podium. Door het decor kwam je ook in de sfeer van oorlog. Er lagen overal wrakstukken en er waren grote doeken aan weerszijde van het podium waarop vaak beelden werden weergegeven waardoor je beter kon begrijpen waar de personages zich op dat ogenblik bevonden. Ik vond dat je aan het decor goed kon zien waarover het verhaal ging en waar men op dat moment was. Het decor was dus zeer goed in dit toneelstuk!
Over het geluid en de muziek... Ik vond dat ook dit heel goed was. De geluiden van alarmen, kanonschoten en de muziek er tussenin vond ik zeer goed gedaan. Telkens wanneer er in het toneelstuk bombardementen waren ging er een alarm aan en hoorde je allemaal geluiden van schietpartijen en bommen. Ook kwamen er een paar bekende liedjes in voor die tussendoor heel even werden afgespeeld.
Over het algemeen waren de speciale effecten goed gebracht. Vuur, videobeelden en rook zijn maar een paar voorbeelden van de dingen die werden getoond. De werking met het licht vond ik ook zeer goed gelukt. Soms viel het licht ineens uit en ging toen weer ineens aan. Zeer goed gedaan!
Door de kledij van de personages zag je goed dat het zich in de oorlog afspeelde. Het kostuum van Ilka bestond bijvoorbeeld uit een joggingbroek en een oude lap stof waar men een trui van had gemaakt. Door de armzalige kleren en het feit dat ze die nooit uitdeden of nooit wasten, was het duidelijk dat het oorlog was...
De conclusie van dit toneelstuk is dus dat er goede acteurs in meespeelden, de speciale effecten goed waren en er op het decor en de geluiden ook niets aan te merken was, maar het was niet echt een superverhaal. Je kon het moeilijk volgen en het was te ingewikkeld en onsamenhangend. Dat is jammer, want anders denk ik dat het een zeer aangrijpend en mooi toneelstuk zou zijn geweest!
Voor het vak aardrijkskunde komen er weldra een barometer, anemometer, hygrometer, wereldbol, regenmeter, thermometer en een 5-tal kompassen om zo de lessen met didactisch materiaal te kunnen demonstreren en zelf waarnemingen te doen.
