Aan hen die ons niet kennen. Wij zijn twee prille zestigers, verliefd op het leven en voor een fikse wandeling zijn we snel verleid. Meer is er echt niet te vertellen, zij die ons wel kennen weten dat dit de zuivere waarheid is. In maart 2012 ben ik thuis buiten gestapt en alleen naar Compostela vertrokken terwijl mijn vrouw, Mariette nog ijverig aan het werken was. Na drie maanden bereikte ik het einde van de wereld en de bodem van mijn geldbeugel. Daar aan het einde van de wereld wist ik reeds dat dit niet de laatste keer zou zijn, maar wat ik niet wist was het feit dat ik Mariette had besmet had mijn bacterie. Begin dit jaar heeft zij het arbeidersbestaan vaarwel gezegd samen met mijn plannen om naar Rome te lopen. Drie maanden zonder onze kleinkinderen is een beetje van het goede teveel voor haar, dus werd er gezocht naar de gulden middenweg. Als lid van het Vlaams Compostela Genootschap kan men iedere zaterdag in Mechelen terecht om met ervaringsdeskundigen te praten over het pelgrimeren naar Compostela en daar werd ons de mogelijkheid toegereikt om van uit Lourdes te vertrekken. Twee minuten en dertig seconden later stond ons besluit vast, Lourdes leek ons ideaal als vertrekpunt voor onze pelgrimage. Ondertussen heeft Thomas Cook ons beloofd om ons op 9 mei naar Lourdes te vliegen. De rest zullen we zelf moeten doen. Dat Sint Jacobus de pelgrims een warm hart toedraagt blijkt nog mar eens uit het volgende. Op een nacht werd mijn nicht Magda door Sint Jacobus gewekt met de vraag of haar rugzak die werkloos al een tijdje in de kast lag Mariette niet kon vergezellen naar Compostela. Ondertussen is de rugzak al tientallen malen in en uitgeladen, vele kilometers in binnen en buitenland heeft hij de achterkant van Mariette versierd om uiteindelijk dikke vrienden te worden. We zijn nog niet aan onze pelgrimstocht begonnen en Sint Jacobus waakt al over ons, een rustgevend gevoel noem ik dat. De nodige gidsen en wandelkaarten zijn aangekocht, het internet is afgeschuimd naar nuttige informatie. Nog enkele weken resten ons om nog wat kilometers te vermalen afscheid te nemen van familie en vrienden om dan samen aan ONZE pelgrimstocht te beginnen. Een tocht die niet loopt van punt A naar punt B, maar hopelijk een tocht met een open kijk naar iedereen die we onderweg ontmoeten en een innerlijke reis naar onszelf. De start in Lourdes zal beginnen met het branden van een kaars, daarna is het aan ons om de kaars brandende te houden.
Bedankt beste lezer om deze blog te bezoeken, we hopen om wekelijks onze belevenissen met de postduif te versturen richting thuisfront, want pelgrimeren is volgens mij ook een beetje afstand doen van ons luxe leventje, dus voor ons onderweg weinig of geen hotels maar refuges waar we samen met de medepelgrims snurkend en winden latend iedere avond de nacht in duiken.
