Er zijn al 21 van de 28 fietsdagen voorbij. Hoe intens heb ik de voorbije 3 weken geleefd...

Op mijn km-teller staat intussen al 2082 km. Niet te geloven!

 De teller van mijn BLOG staat al op 2340. Elke dag wordt hij gemiddeld 100 keer gelezen. Dank je wel. Zo voel ik me niet alleen op de weg als het even moeilijk wordt.

Nog 7 fietsdagen te gaan.

21-09-2014 om 16:11 geschreven door Jos  

Het was deftig koud deze morgen. Tot omstreeks het middaguur met fleece over fietstrui en onderhemd gereden. Daar zal de hoogte wel voor iets tussen gezeten hebben.

Deze morgen in één ruk (maar met wel héél veel pedaalslagen) naar een hoogte van 950 meter gefietst. Mijn fiets en ik heel alleen op een slingerende smalle asfaltweg, letterlijk geen kat in de buurt, een overdonderende stilte… Maar man, man, man, wat een panorama weer op de top… Een goudgele diep glooiende vallei, aan de overkant het donkere bergmassief en daar tussen in twee geïsoleerde dorpskernen. Ik ben er even op de grond gaan zitten.

En dan verder via een aantal opeenvolgende afdalingen en beklimmingen naar San Juan de Ortega op 1050 m. San Juan zou rond het jaar 11OO deze verzorgingsplaats voor pelgrims hebben gesticht. Zijn crypte ligt in de prachtig gerestaureerde kerk. Hier ontmoet ik weer veel stappende pelgrims. Zij komen uit het bos naast de kerk en nemen een rustpauze op de grote plaats voor de kerk. Schoenen en kousen uit. Veel beplakte tenen en omzwachtelde voeten. Een levensgrote reclame voor 'compete'! Een kleine bar zorgt er voor de innerlijke mens.

Op enkele lokale mountainbikers na, geen enkele fietser. En nog steeds geen Belgische/Vlaamse pelgrim ontmoet, laat staan een fietsende…

Dan gaat het in dalende lijn naar Burgos (870 m).

Een hotelletje gezocht in het oude centrum van de stad. Hotel La Puebla, voor 51 € een kamer + ontbijt. Vandaag ga ik over mijn dagbudget.

Na fietskledij te hebben gewassen, zet ik een stap in de stad.

Morgen fiets ik naar Carrion de los Condes.

21-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Na de gebruikelijke douche en het schrijven van mijn dagverslag  gisteravond (geen wifi echter),  ben ik nog wat gaan kuieren in de gezellige binnenstad en aansluitend het avondeten in ‘El Rey del Jamon’ genomen. Ik moet nog even wennen aan dat Spaanse tapas en raciones gedoe. Elk op zich heel lekker maar samen een uitdaging voor de maag! Enkele motiliums helpen me uit de nood.

Toen ik omstreeks half tien terug in de Calle San Juan arriveerde, had de straat zich getransformeerd tot één lange uitgaansbuurt.  Werkelijk elk huis aan weerszijden van de lange straat had deur en venster open gezet en zich omgevormd tot een tapas- en wijnbar. Ca. 400 meter tapas- en wijnbars. Een zee van volk zowel in de bars als op straat. En een Spaanse  lawaaierige drukte van jewelste. Een straat om te onthouden, die Calle San Juan.

Daniël was voor Spaanse normen vrij op tijd deze morgen.

Wat gesukkeld om de grote stad uit te geraken. Mijn GPS doet soms rare toeren! De uitvalsweg was voor ca 6 km de ‘Camino’ die de stappers lopen. En dus heb ik er wat gepasseerd, met tientallen – misschien wel honderden- verlieten ze Logroño. Een stoet van ‘rugzakkers’.

Mijn weg vandaag is bondig te omschrijven als: vanuit Logroño op 400 m hoogte geklommen naar een hoogte van 650 m, gedaald tot 500 m, opnieuw geklommen tot bijna 800 m, gedaald tot 560 m en tenslotte geklommen tot 750 m hoogte in Belorado! De laatste 15 km heb ik weer serieus op mijn tanden moeten bijten. Een stevige wind op kop maakte dat de snelheid drastisch daalde.

De hele voormiddag tussen de wijnranken van de Rioja gereden. In de loop van de vroege namiddag verdwenen ze en kwam een oneindige vlakte aan gele korenstoppels van afgemaaid graan in de plaats. Met op de achtergrond een donker massief hooggebergte (de naam ken ik niet).

In Sto. Domingo de Calzada door de oude binnenstad gereden en  een dubbele cola gedronken met een portie ravioli (is dat niet Italiaans?)

In Belorada waren alle albergues al completo. Ook in het plaatselijke hotel  geen kamer meer vrij. Na wat heen en weer vragen (toch even een beetje paniek, want die van het hotel zij me dat ik moest doorrijden naar het volgende dorp, 15 km!) toch nog een pensionnetje gevonden waar ik een deftige kamer huur voor 25 €. Nu nog even naar een goede bar en restaurantje op zoek.

Morgen een relatief korte fietsetappe naar Burgos.

20-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Gisteravond veel volk in het (overigens lekker) buffetrestaurant, waarvan de gasten zowel in het hotel als in de albergue, gretig gebruik maken. Ik heb samen gegeten met Antoine, een midden dertiger uit Lorraine. Hij is 4 weken geleden vertrokken uit Arles. Eergisteren heeft hij zijn baas gebeld met de vraag of hij nog 4 weken onbetaald verlof bijkreeg om tot Santiago te stappen. Dat kreeg hij maar zijn baas vond hem toch een beetje ‘fou’. Ik heb Antoine niet gevraagd waarom hij per sé en ongepland tot in Compostella wilde stappen. ‘Chacun a son chemin de Saint-Jacques’, zeggen de Fransen…

Deze morgen nog even het mooie middeleeuwse Puenta La Reina  bezocht, een voorraad water en ‘echte Pims’ ingeslagen en vertrokken. Voorlopig geen chocolatines meer.

Heb gedurende tientallen km op een mooie brede weg gefietst, die om de 10 km vóór een rotonde overging in een 4vaks-rijweg. Geen auto op die weg, maar dan ook geen één! Dat kwam waarschijnlijk omdat 20 m langszij en parallel de A12 liep, een zéér drukke autosnelweg. Ik begin te begrijpen waarom Spanje aan de rand van een bankroet heeft gestaan…

Het was zwaar vandaag. Aanhoudend klimmen en dalen. Mijn gids heeft het woord ‘klims’ vandaag vervangen door ‘heuvels’! Ik zie het verschil niet: ze zijn even steil, even lang en komen snel na mekaar. Het uitzicht boven is telkens wel fenomenaal.

De streek is ook duidelijk droger geworden. De bomen zijn verdwenen en in de plaats zijn er mediterrane struiken gekomen. Het oogt ook veel geler/bruiner.

Wel weer een paar sfeervolle plaatsjes bezocht: Estella, het machtige Monasterio de Irache, en het middeleeuwse en gezellige Viana.

Naarmate de namiddag vordert verschijnen de eerste wijngaarden van de Rioja. Ik verlaat Navarra en rijd de Rioja streek binnen.

Wat ik vandaag ook veel meer dan anders heb gezien, zijn stappende pelgrims. Zij lopen een traject dat zowat parallel loopt met mijn fietsroute, maar dan in de velden. Af en toe kruisen ze de steenweg. Ze zijn met velen. Naarmate ik Logroño nader, lopen ze echt met tientallen achter mekaar.

In Logroño blijken de drie albergues die ik had aangestipt, al ‘completo’. Op zoek dus naar een pensionnetje. In de Calle San Juan in het oude centrum van de stad, waar men mij eerst 100 € vroeg voor een kamer, maar dan de prijs terugschroefde naar 60 €,  toch ééntje gevonden aan een redelijke prijs van 25 €. Op de 4^de verdieping weliswaar maar proper en met nieuw sanitair. Mijn fiets kon ik stallen achteraan in de tapasbar van Daniël, die me de kamer verhuurde. Hij beloofde me morgenvroeg om 8 u de bar open te doen zodat ik aan mijn fiets kon.

Morgen wacht een lange moeilijke klimdag (of moet ik nu ‘heuveltjes-dag zeggen?) naar Belorado.

19-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Estoy en España. Ik ben er dus over geraakt, over de Ibaneta-pas!

Toen ik gisteravond omstreeks 21u30 de kamer in kwam – na het schrijven en verzenden van mijn dagrapportje- waren alle bedden – op één na-  bezet. 7 mensen in 4 stapelbedden op ca 20 m2. Het is druk in de Auberge, zoals het druk was in het stadje. Heeft er me daar vannacht toch éne gesnurkt!! Lawaai dat die kerel heeft gemaakt. Moest ik nu die oordopjes gevonden hebben, die ik al twee weken meedraag in mijn bagage…

Deze morgen ontbeten met een ouder Canadees koppel (‘oud’ vanuit het perspectief van een 62-jarige…). Zij had het zo niet op ‘cyclists’. ‘Why have they to go so fast down hill. They scare me!’. Tja, wat antwoord je daarop: ‘ because they do not know where the brakes are…! Tijdens het ontbijt komen mijn twee Braziliaanse vrienden mij een lintje geven, zo eentje om rond je pols of je enkel te binden. ‘To remember’, zeggen ze. Ik wist even niet wat zeggen.

Hij viel nogal mee, de Ibaneta-pas. Een zachte aanloop van ca 8 km, bij de Spaanse grens en verder vanaf Villacarlos even vrij steil (tot 9 %) en nadien ‘gestaag’ klimmend, zoals mijn boekje dat zegt. De zweetdruppels vielen ook ‘gestaag’ van de klep van mijn pet. Drijfnat in het zweet en toch enigzins fris. Daarom een extra fleece aangedaan. Rond km 20 kreeg ik het moeilijk. Regelmatig gestopt om op adem te komen en bij te drinken. Eindelijk, pal op km 26, het bord: Puenta Ibaneta – 1056 m. Ik was blij dat ik boven was.

Ter plekke even gezocht naar een metalen kruisje dat twee wandelmaten daar twee jaar geleden geplant hebben, tussen de vele andere houten kruisjes en zelfs achtergelaten versleten wandelschoenen. Het stond er nog. Ik heb een foto genomen.

Na enkele kilometers afdaling verrijst het machtige klooster van Roncevalles, in de Middeleeuwen het opvangcentrum voor pelgrims na de barre tocht over de pas. Het telt 400 kamers. Ter plekke een ‘café con leche’ gedronken en aan de praat geraakt met een groep van 6 Nederlanders, die ‘hospitaleros’ bleken te zijn in het klooster; dat zijn mensen die op vrijwillige basis gedurende één à twee weken pelgrims opvangen en begeleiden in de albergue van het klooster. Ook vanuit Vlaanderen vertrekken op regelmatige basis hospitaleros naar diverse ‘Albergues’ in Spanje.

Na een flinke afdaling biedt de route mij ter hoogte van het stadje Erro twee alternatieven: ofwel door Pamplona met twee extra klims, ofwel langs Pamplona via de mooie vallei van de rivier de Erro. Ik heb voor het laatste gekozen. Ik had effe geen zin meer in klimmen… En die vallei was de moeite waard.

Mijn voorraad drinkwater was bijna op. Geen nood, in het eerstvolgende dorpje even stoppen. Ik was evenwel iets uit het oog verloren. Ik ben in Spanje en daar houden ze siësta van 12 tot 16u! De winkel dus  gesloten! Cerrada! Dus nog even verder zonder water.

En dan gebeurt er wat elke cyclotoerist kent bij gebrek aan te weinig drinken en eten: de man met de hamer komt langs! En die was al flink op mijn kop aan het timmeren, toen ik bij het binnenrijden van Campanas langs de weg een benzinestation passeerde, met een winkel! Twee cola’s gedronken en aansluitend een liter water. Wat deed dat deugd.

Ik slaap vannacht in ‘Hotel Jakue’, juist voor het middeleeuws stadje Punta La Reine. De ernaast liggende ‘Albergue de péregrino’s’ was volzet en ik had echt geen zin meer om nog wat verder te rijden. Ik ben duidelijk niet de enige pelgrim in het hotel.

Morgen fiets ik naar Logroño.

18-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Deze morgen las ik in mijn gids: ‘Vandaag krijgt de fietser een voorproefje voorgeschoteld met de beklimming van de Col Ozquis, 5 km lang  waarvan 3 km  aan 8 %... In de Tour wellicht een niemendalletje van 3de of 4^de categorie maar met mijn 30 kg fiets en bagage + 3 liter water niet te onderschatten. Bij de bakker wat extra chocolatines gekocht en op weg. Mij de eerste 40 km in de aanloop ervan mentaal voorbereid door mezelf wat op te peppen, zoiets van ‘ge kunt dat… ge kunt dat…’

Uiteindelijk vrij vlot naar boven gegaan. Heb 3 keer gestopt om op adem te komen en wat bij te drinken. Boven op de top een grote cola gedronken in het eerste café dat ik tegenkwam.

De rest van de rit verliep vrij rustig. Nog wat op en en af en daar was Saint-Jean Pied de Port, hét verzamelpunt van de pelgrims die de Camino Francés willen stappen. Een gezellig middeleeuws stadje langs de contouren van een citadel gebouwd door Vauban .Erg toeristisch  ook. Er is veel volk. Rugzakkers stromen de ganse dag van alle kanten constant toe.

Ik slaap in een gïte ‘Auberge de Pélerin’ . Ik deel de kamer met twee Braziliaanse vrienden, veertigers, die de Camino voor de tweede keer lopen. Ze zijn 6 dagen eerder in Lourdes vertrokken. Wat bezielt mensen toch om zo’n verre reis te maken om hier wat te komen afzien?

Ben naar het lokale postkantoor geweest en heb gevraagd naar een standaardzending naar België. Heb een doos gevuld met overbodige bagage die ik tot op heden niet heb gebruikt (bijna 3 kg…) en opgestuurd naar het thuisadres. Elke kg die ik niet over de Pyreneeën moet meenemen is er een gewonnen.  Nadat ik mijn was heb gedaan, nog even het fietsschema voor morgen heb doorgenomen, zoek ik een goed restaurantje op, aanbevolen daar de garcon, waar ik eerder een pintje heb gedronken. Weer heerlijk gegeten voor 23,5 €.

Morgen is het dus D-day. Dan maak ik via de Ibaneta-pas de grote oversteek naar Spanje. 23 km klimmen. Ik kijk er naar uit en ik kijk er tegen op…

Bij leven en welzijn maak ik morgen mijn dagberichtje vanuit Pamplona of daar ergens in de buurt.

17-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Gisterennamiddag na bezoek aan de ‘Grot’ had ik zin in een goeie pint bier.  En waar valt mijn (geoefend) oog op? Een bar/café genoemd: Aux Armes de Belgique. Ik dacht, als ze hier geen Duvel hebben, dan nergens. En, Edgard en maten van de kookclub van LG Neerwinden, gisteren effectief na 16 dagen mijn eerste Duvel (eigenlijk 2) gedronken. En dat die gesmaakt hebben!

Vannacht nog eens geslapen in een gezellig familiehotel van Auberges de France: ‘Hotel de Nevers’. Nette kamer, heerlijke maaltijd gisteravond en navenant ontbijt deze morgen. De rekening was wel wat hoger dan mijn gemiddeld vooropgesteld dagbudget, maar uitzonderlijk mag dat wel eens. Dat budget ligt trouwens op ca. 50 € per dag bij een verblijf in een gïte (de pélerin): 15 à 20 € voor de overnachting, 15 à 20 € voor een repas (de pélerin) en ca 10 € om de dag door te komen (chocoladekoeken en water en andere noodzakelijke overlevingsmiddelen…)

Vandaag weer een prachtige rit. Tussen Lourdes en Nay langs de wildwater rivier ‘Gave de Pau’ gefietst. Vanaf Nay op een hoge heuvelkam gedurende ca 20 km een rustige land- en bosweg gevolgd met langs me diepe steile Pyreneeën weiden met ‘bellende’ koeien en verder zicht op het wel heel nabije massieve hooggebergte. Wat een landschap! Wat een panorama! Geen woorden kunnen dit beschrijven, geen foto kan dit vastleggen. Hiervoor doe ik het (o.m.). Tussendoor 2 klimmetjes van een km van 6%. Pff, 6% , die steek ik intussen in mijn binnenzak…De laatste 15 km de vallei in en dan in strak tempo aan 25 km/u langzaam dalend naar Oloron Ste-Marie.

Slaap vannacht weer in een prachtige gïte: ‘Le Relai du Bastet’. Voor mij 5 sterren deze keer. Frankrijk verzorgt zijn ‘pélerins’.  Intussen zijn verschillende stappers toegekomen. Ik hoor verschillende talen spreken: frans, spaans, italiaans.  Ik deel de kamer vannacht (niet het bed wel te verstaan!) met Caroline, een jonge sympathieke Zwitserse (dit is het moment waarop Maryse een beetje ongerust wordt!?), die op 19 augustus in Arles is vertrokken, intussen al 600 km heeft afgelegd (te voet met rugzak!!) en helemaal tot in Compostella wil stappen. Zij rekent tenminste 10 weken nodig te hebben. Later op de namiddag heeft de 68-jarige Daniël, die in Toulouse is vertrokken, het derde bed van onze kamen ingenomen.

Heb vanavond heerlijk gegeten in een klein restaurantje recht over de gïte. Wie ooit in Oloron passeert, een adres om te onthouden: ‘Aux Instants Gourmands’  op de Place de la Résistance. Ik was de enige gast van de mensen die in de gite verblijven. Stappers doen het in de regel zuiniger. Zij koken hun eigen potje s’avonds. Zij zijn immers langer onderweg.

Nog steeds geen Vlaming/Belg ontmoet of een fietsende pelgrim. Een uitstervend ras…?

Morgen fiets ik naar Saint-Jean Pied de Port.

16-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Vandaag maandag ben ik al 15 dagen onderweg. Dat is in tijd meer dan over de helft.

Op de kilometerteller staat intussen 1510 km. Nog 900 te gaan... maar niet van de gemakkelijkste.

Mijn BLOG teller staat intussen op 1860. Die is in de voorbije week dus  ca 13O keer per dag open gedaan.  Dank je wel lieve mensen om mij te lezen.

Als ik het even moeilijk heb, dan denk ik aan jullie

15-09-2014 om 18:32 geschreven door Jos  

15-09-2014 om 18:23 geschreven door Jos  

Geloof het of niet, deze morgen bij het ontbijt vraagt Mme Michel me of ik in haar Facebook pagina een appreciatie wil achterlaten. Ik beloof haar dat ik dat zal doen. Alleen, ik zoek in mijn bewoordingen nog naar het juiste evenwicht tussen het hartelijk onthaal en gezelschap en de (iets) minder confortabele gïte…

Vandaag een vrijwel vlakke rit gereden. Een beetje zoals een zondagse fietsuitstap met Maryse, maar dan zonder terrasje. Ik hou me voorlopig aan mijn dagelijkse ‘dieet’: om het 1,5 uur een vettige chocolatine, afgewisseld met een vettige rozijnenkoek. Ik denk éénmaal thuis, dat ik geen chocoladekoek meer kan zien of ruiken… Ik hoop dat mijn cholesterol-pilletjes hun werk doen…

Ik ben er vandaag steeds dichter naartoe gereden, de Pyrenéen, bedoel ik. Gesluierd in gitzwarte donderwolken, maar ik kon heel duidelijk de besneeuwde flanken van het hooggebergte zien.

Wat me ook constant gezelschap hield, was de maïs langs weerszijden van de weg. Gedurende tientallen kilometers maïs, maïs en nog eens maïs. Van een monocultuur gesproken!

Een heerlijke fietstocht in een vallei met zicht op het hooggebergte. Alleen kwam op ca. 10 km van Lourdes de regen wat roet strooien in het fietsplezier. Maar ik klaag niet. Een mens mag niet alles verlangen. Ik heb de voorbije 14 dagen in optimale weeromstandigheden kunnen fietsen: zon, 25° en  de wind in de rug. Mijn weer-engel (of zijn het toch de weergoden…?) heeft zijn werk goed gedaan.

Volledig uitgeregend (een beter woord is ‘zeiknat’)  arriveer ik in Lourdes. Maar geloof het of niet, op het moment dat ik de stad binnenrijd, gaat de zon  schijnen. Wat een heerlijk gevoel.

Eerst een gezellig hotelletje gezocht, een warme douche en dan een wandeling naar ‘de grot’.

Ik heb er 4 kaarsjes aangestoken. Eentje voor mezelf (egoïst) met de vraag voor een veilige verderzetting van mijn reis, eentje voor Maryse, mijn kinderen en mijn kleinzoon, dat ze een goed en gelukkig leven mogen hebben, zoals ik er tot op vandaag één heb gehad. Eentje voor de familie, vrienden en kennissen, vooral voor die, die vandaag (erg) ziek zijn, dat ze mogen genezen en nog een tijd verder genieten van het leven. En eentje voor een vriendin van dochter Klara aan wie ik dat speciaal beloofd heb. Even toch een emotioneel moment in die kapel.

Morgen fiets ik naar Oloron.

15-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos