|
Geloof het of niet, deze morgen bij het ontbijt vraagt Mme
Michel me of ik in haar Facebook pagina een appreciatie wil achterlaten. Ik
beloof haar dat ik dat zal doen. Alleen, ik zoek in mijn bewoordingen nog naar
het juiste evenwicht tussen het hartelijk onthaal en gezelschap en de (iets) minder
confortabele gïte
Vandaag een vrijwel vlakke rit gereden. Een beetje zoals een
zondagse fietsuitstap met Maryse, maar dan zonder terrasje. Ik hou me voorlopig
aan mijn dagelijkse dieet: om het 1,5 uur een vettige chocolatine,
afgewisseld met een vettige rozijnenkoek. Ik denk éénmaal thuis, dat ik geen
chocoladekoek meer kan zien of ruiken
Ik hoop dat mijn cholesterol-pilletjes
hun werk doen
Ik ben er vandaag steeds dichter naartoe gereden, de
Pyrenéen, bedoel ik. Gesluierd in gitzwarte donderwolken, maar ik kon heel
duidelijk de besneeuwde flanken van het hooggebergte zien.
Wat me ook constant gezelschap hield, was de maïs langs
weerszijden van de weg. Gedurende tientallen kilometers maïs, maïs en nog eens
maïs. Van een monocultuur gesproken!
Een heerlijke fietstocht in een vallei met zicht op het
hooggebergte. Alleen kwam op ca. 10 km van Lourdes de regen wat roet strooien
in het fietsplezier. Maar ik klaag niet. Een mens mag niet alles verlangen. Ik
heb de voorbije 14 dagen in optimale weeromstandigheden kunnen fietsen: zon, 25°
en de wind in de rug. Mijn weer-engel
(of zijn het toch de weergoden
?) heeft zijn werk goed gedaan.
Volledig uitgeregend (een beter woord is zeiknat) arriveer ik in Lourdes. Maar geloof het of
niet, op het moment dat ik de stad binnenrijd, gaat de zon schijnen. Wat een heerlijk gevoel.
Eerst een gezellig hotelletje gezocht, een warme douche en
dan een wandeling naar de grot.
Ik heb er 4 kaarsjes aangestoken. Eentje voor mezelf
(egoïst) met de vraag voor een veilige verderzetting van mijn reis, eentje voor
Maryse, mijn kinderen en mijn kleinzoon, dat ze een goed en gelukkig leven
mogen hebben, zoals ik er tot op vandaag één heb gehad. Eentje voor de familie,
vrienden en kennissen, vooral voor die, die vandaag (erg) ziek zijn, dat ze
mogen genezen en nog een tijd verder genieten van het leven. En eentje voor
een vriendin van dochter Klara aan wie ik dat speciaal beloofd heb. Even toch
een emotioneel moment in die kapel.
Morgen fiets ik naar Oloron.
|
