|
Gisteravond veel volk in het (overigens lekker)
buffetrestaurant, waarvan de gasten zowel in het hotel als in de albergue,
gretig gebruik maken. Ik heb samen gegeten met Antoine, een midden dertiger uit
Lorraine. Hij is 4 weken geleden vertrokken uit Arles. Eergisteren heeft hij
zijn baas gebeld met de vraag of hij nog 4 weken onbetaald verlof bijkreeg om
tot Santiago te stappen. Dat kreeg hij maar zijn baas vond hem toch een beetje
fou. Ik heb Antoine niet gevraagd waarom hij per sé en ongepland tot in
Compostella wilde stappen. Chacun a son chemin de Saint-Jacques, zeggen de
Fransen
Deze morgen nog even het mooie middeleeuwse Puenta La
Reina bezocht, een voorraad water en
echte Pims ingeslagen en vertrokken. Voorlopig geen chocolatines meer.
Heb gedurende tientallen km op een mooie brede weg gefietst,
die om de 10 km vóór een rotonde overging in een 4vaks-rijweg. Geen auto op die
weg, maar dan ook geen één! Dat kwam waarschijnlijk omdat 20 m langszij en
parallel de A12 liep, een zéér drukke autosnelweg. Ik begin te begrijpen waarom
Spanje aan de rand van een bankroet heeft gestaan
Het was zwaar vandaag. Aanhoudend klimmen en dalen. Mijn
gids heeft het woord klims vandaag vervangen door heuvels! Ik zie het
verschil niet: ze zijn even steil, even lang en komen snel na mekaar. Het
uitzicht boven is telkens wel fenomenaal.
De streek is ook duidelijk droger geworden. De bomen zijn
verdwenen en in de plaats zijn er mediterrane struiken gekomen. Het oogt ook
veel geler/bruiner.
Wel weer een paar sfeervolle plaatsjes bezocht: Estella, het
machtige Monasterio de Irache, en het middeleeuwse en gezellige Viana.
Naarmate de namiddag vordert verschijnen de eerste
wijngaarden van de Rioja. Ik verlaat Navarra en rijd de Rioja streek binnen.
Wat ik vandaag ook veel meer dan anders heb gezien, zijn
stappende pelgrims. Zij lopen een traject dat zowat parallel loopt met mijn
fietsroute, maar dan in de velden. Af en toe kruisen ze de steenweg. Ze zijn
met velen. Naarmate ik Logroño nader, lopen ze echt met tientallen achter
mekaar.
In Logroño blijken de drie albergues die ik had aangestipt,
al completo. Op zoek dus naar een pensionnetje. In de Calle San Juan in het
oude centrum van de stad, waar men mij eerst 100 vroeg voor een kamer, maar
dan de prijs terugschroefde naar 60 , toch ééntje gevonden aan een redelijke prijs
van 25 . Op de 4de verdieping weliswaar maar proper en met nieuw
sanitair. Mijn fiets kon ik stallen achteraan in de tapasbar van Daniël, die me
de kamer verhuurde. Hij beloofde me morgenvroeg om 8 u de bar open te doen
zodat ik aan mijn fiets kon.
Morgen wacht een lange moeilijke klimdag (of moet ik nu
heuveltjes-dag zeggen?) naar Belorado.
|
