Hallo, sedert gisteren logeren we in een dorp,genaamd Mullewa. Het eerste dorp die je tegenkomt na 98 km rijden door een grotendeels verlaten landschap. Dit dorp doet echt zijn best voor de toeristen, waarvan wij op een koppel na de enigen zijn. Ze hebben wandelpaden aangelegd met overal informatieborden met tekst en foto. Wandelpaden die wij gisteren en vandaag allemaal gelopen hebben. Een probleem, de hitte hoewel het nu 6 uur in de namiddag is bedraagt de temperatuur 36 graden. Er is weinig luchtvochtigheid en dus goed te verdragen. Wij vinden het een ervaring want zoiets komt in Belgie nu eenmaal weinig voor. We staan op een camping van de gemeente die heel mooi is aangelegd mer veel bomen en verzorgde grasvelden, wellicht de mooiste camping die we al gedaan hebben. Niets dan tevreden gezichten dus baaikes.
Yow, gisteren tegen onze principes een toertocht geboekt. Zonder dat we het wisten was het een goede beslissing. Het park is gesloten door wegenwerken en de enige die erin mogen zijn de mensen van de toertocht. Vanmorgen om 7uur moesten we al klaar staan. De bus is een soort kooi die gemonteerd wordt op het chassis van een lichte vrachtwagen. Airco inbegrepen. Het park zelf is weer eens gigantisch groot en voor het grootste deel ontoegankelijk. De voornaamste atractie is een rivier die door het park meandert. De rivier loopt door de rotsen die diep zijn uitgesneden. De rotsen zien er uit als mille feuilles en bestaan uit veel verschillende laagjes. Sommige rotsen zijn dieprood, andere crèmekleurig en verder alle kleuren ertussen. Een kunstenaar zou het zo mooi niet kunnen maken. Eerste stop, een afdaling van een 500 m en daar heb je een fantastisch gezicht op de meanderende rivier. Bovenaan staat een soort rots die eruit ziet als een venster. De selfies werden weer druk gemaakt. Tweede stop weer een afdaling met fantastische vergezichten tot gevolg. Nadien reed de bus langs een smal weggetje over rotsen naar beneden. Vanaf dan was het te voet verder met de rugzak. Het einddoel de rivier waar er kano's klaar lagen. Ik moet zeggen, dat varen ging ons niet goed af. Elk had een peddel maar door ik meer macht heb moest ik constant tegensturen. Ik denk dat we de afstand dubbel hebben afgelegd. Het doorgaan ging goed want het was stroomafwaarts. Aan het eind hebben we een kolonie zwarte zwanen gestoord. Prachtig om die vogels te zien opstijgen en overvliegen. De jongste konden nog niet vliegen, alhoewel ze krampachtig probeerden. Het gevolg was een soort lopen op het water al molenwiekend met hun kleine vleugels die aan het eind ervan wit uitzien. Supermooi om zien. Om terug te keren moest er nog flink geklommen worden door een kloof. Alleen zou men daar nooit kunnen komen. Alweer een mooie belevenis en helaas het einde begint te naderen. Groetjes
Hallo, vanmorgen zijn we uit Geralton vertrokken richting noord. We staan nu in Kalbarri een nationaal park 150 km.hoger. Geralton was interessant om boodschappen te doen en naar de kapper te gaan. In Australie zijn er twee winkelketens die er bovenuit steken en dat zijn Cools en Woolworths, die vindt je in alle grote steden. Verder heb je IGA die vindt je in kleinere plaatsen en vooral hier in het westen. Er is steeds een ruim.aanbod aan verse groenten en fruit, brood vlees en vis en verder alles wat je in een grootwarenhuis aantreft. Ik ben ginds tweemaal in zee gaan zwemmen en daar was ik helemaal alleen inclusief een strandje hoe zalig is dat niet. Kalbarri is een zeer mooi stadje gelegen aan een baai. Tegen onze principes hebben we ons ingeschreven voor een toertocht, inclusief kanovaren, morgenochtend om.7 uur op,het appel, morgen meer daarover. We zijn juist terug van een voettocht over de kliffen, prachtige vergezichten over de uitgesleten rotsen beneden ons. We hebben hier enorm last van de vliegen,tijdens het wandelen zaten ze massaal.op ons. Ik zit hier buiten te schrijven met een vliegennet over mijn hoofd anders is het niet te harden. Die vliegen zijn in vergelijking bij ons heel klein en hoe warmer hoe actiever. Ze vallen je echt lastig en zitten op je ogen en oren of je mond. Over deze plaag zwijgen de Australiërs wijselijk. Nog iets over hier, een Australiër moet geen pas hebben ze moeten ook hun rijbewijs niet op zak hebben. Ze zijn in feite geen goede chauffeurs wat wil je de wegen zijn meestal kaarsrecht en er zijn hier nooit geen files. Per staat mag de bevolking stemmen over bepaalde zaken. Dit verklaart bijvoorbeeld,de verschillende uurregelingen. Ze verdienen goed en ze worden progressief belast volgens inkomen. Gezondheidszorg is hier gratis. Van politiek trekken die gasten zich niet veel aan. Ze zijn heel streng met snelheidsbeperkingen en houden zich eraan. Sigaretten zijn er ontzettend duur, omgerekend in euro ongeveer 35 euro per pakje met het fantastische opschrift smoking kills inclusief een foto van zwarte longen. Een Australiër drinkt wel veel, alhoewel bier ook heel duur is. Wat ook raar is dat iedereen die buiten werkt, inclusief vrachtwagenchauffeurs, een soort uniform draagt in twee kleuren, ofwel fluo en blauw, ofwel oranje en blauw. Ze hebben ook allemaal grote schoenen aan die je hier overal te koop ziet. See you next time folks
Hei folks, gisteren zijn we de beroemde zandduinen gaan bezoeken. De duinen zijn soms meer dan 20 meter hoog en verplaatsen zich voortdurend door de wind. Toen wij er waren was er veel wind en het regende daardoor was er bijna geen volk. Normaal kun je een plank huren en zo de duinen afgaan. Sommigen slagen er zelfs in al rechtstaand. De Australiërs die nu eenmaal geen wandelaars zijn rijden erover met hun jeeps, al zijn ze voorzichtig en volgen ze de sporen die er zijn. Toen we te voet de camping verlieten kwam er een man ons achterna, niet te geloven het was de eerste Belg die wij ontmoeten. Die kerel komt al vanaf de jaren tachtig naar Australie om te surfen. Hij was precies ook content om Belgen te ontmoeten want hij bleef maar babbelen. In de de namiddag kwam hij nog naar de motorhome onder het mom van een krantje die hij bij had. Enfin een heel boeiende gast. De avond ervoor stonden er Fransen naast ons die geen Engels konden. Zij waren natuurlijk ook tevreden om eens goed te kletsen. Die vrouw is rap bang en daarom hadden ze de overgang van Adelaide naar Perth gedaan met het vliegtuig in plaats van de oversteek met de mobilhome. We zijn nu 300 km noordelijker in een stadje genaamd Geralton. Onderweg zijn we nog een attractie tegengekomen genaamd the pinacles. Die zijn allemaal rotjes die verspreid staan op een grote zandvlakte. Die rotsen zijn in feite versteende plantenresten die ontstaan zijn 500.000 jaar geleden. Die rotsen zijn altijd bedekt geweest en nog maar een maar een paar honderd jaar blootgelegd door de erosie. Zo blijft Australië ons verbazen. Tot de volgende.
