Hallo, vanmorgen gaan wandelen, eerst langs de zee en dan terug door binnenland. De Australiërs zijn geen wandelaars en daardoor vindt je bijna geen aparte paden. Na een drietal uur waren we terug. We besloten te gaan eten en daarna een museum te bezoeken een dertigtal kilometer van hier. Wee oh wee de auto wilde niet starten. Wij gebeld naar apollo waar ze na veel uitleg iemand gingen sturen. Na anderhalf uur kwam er iemand van hier die voor newholland (landbouwmachines) werkt. Een supervriendelijke mens en heel behulpzaam zoals alleen de Australiërs kunnen. De oorzaak is de ontsteking die versleten is. Je kan starten mits een produkt in de luchtfilter te spuiten een beetje zoals vlugzout bij de mensen denk ik. Eens de motor draait kan je de hele dag voort. Apollo zal ons morgen opbellen want naar het schijnt kan alleen Mercedes dit oplossen. Een klein probleempje Mercedes is ofwel in Adelaide, een kleine 700 km terug, ofwel in Perth, een 2600 km verder. We zien wel. Lekker gegeten in het dorp, Amerikaanse porties, dus heel veel en daarna toch naar het museum gereden. Na 20 km was de rest over onverharde wegen. Heel mooi en heuvelachtig. Het museum was de moeite en evoceert de geschiedenis vanaf 1840, het jaar dat de blanken hier kwamen. Veel landbouwmachines, verder een soort Bokrijk met oude huisjes, een oud schooltje. Voor ons heel plezant en vooral herkenbaar. De banken op school met een inktpot, de pennen en geschriften waarin wij nog hebben leren schrijven. Al bij al een heerlijke dag vol onverwachte dingen en zo hebben wij het graag. De uitbater van het museum was een heel innemende mens die echt geïnteresseerd luisterde naar ons, hij kwam zelfs mee om ons uit te zwaaien. Was iedereen in ons landje maar zo. See you Guys.
Hallo, gisteren zijn we vanuit Adelaide naar Walloroo gereden, waar we eerder al gecampeerd hebben. Gezien het vandaar over de weg nog een kleine 400 km was tot waar we wilden zijn hebben we de Ferry genomen. Adelaide ligt aan een uitsprong, alsook Eyre Peninsula een groot gebied waar we nu op bezoek zijn. De overtocht was heel ruw en duurde 2u30, het gevolg de helft van de passagiers was zeeziek. De kotszakjes werden goed gebruikt mag ik zeggen. Na landing zijn we een kleine 10 km verder gereden tot Cowell een zeer klein dorpje zo uit de achttiende eeuw gegrepen. We zijn van plan dit gebied grondig te verkennen want het is hier supermooi. De grootste stad is Port Lincoln, waar we binnen enkele dagen naartoe gaan. We staan nu in Murray Bay een rustig dorpje aan zee, kilometers ongerepte stranden, stilte, een staalblauwe lucht. Wat wil een mens nog meer in de winter. Morgen blijven we hier om een mooie grote wandeling te maken. Oh ja we hadden daarnet een ontmoeting met een albatros, een wel zeer grote vogel, totaal niet schuw. Dat beest zat daarnet op een paal wat een indrukwekkend gezicht is. Beye now.
Hallo we staan nu in Adelaide. Gisternamiddag en vandaag hebben we het stadje verkend. In vergelijking met Sydney en Melbourne is het een rustige stad. Er is veel minder hoogbouw en er zijn meer historische gebouwen. Door de Tour down under hebben ze een compleet dorp gemaakt waar je de nieuwste koersfietsen kan bewonderen, kledij kan kopen enz.. Er staan zelfs relaxzetels waar je de koers kan volgen. Die duurt nog tot zondag en eindigt hier in Adelaide. Her is de eerste keer dat we wielertoeristen zien en ze zijn in grote getale aanwezig. Pesoonlijk vind ik het gevaarlijk fietsen, de wegen zijn daar nu eenmaal niet op voorzien en de Australiërs rijden gevaarlijk dicht bij de fietsers. We zijn op de stand van Trek geweest en werden daar zeer goed ontvangen, vooral toen we vertelden dat we Belgen waren en ik een van de eerste carbonfietsen bezit. We hebben ook de botanic garden bezocht, wat een rust en kalmte midden in een stad. Morgen trekken we verder richting west-Australië. See you. Ik lees dat het erg koud is in Belgie, wees niet jaloers maar vandaag was het 35 graden.
Jow, we zijn weer terug in de bewoonde wereld. Gisteren zijn we gestrand in een dorp genaamd Jamestown. Een typisch dorp brede straten, een hotel bordjes over hun geschiedenis en liefst drie kerken, zonder kerktoren. We zijn in zo'n kerk binnen geweest, toen we een misboek opensloegen was het eerste die opviel een psalm met bovenaan stille nacht heilige nacht geschreven. Raar hier zo iets aan te treffen. Ergens is het spijtig dat we de outback voorbij zijn want het blijft toch een unieke ervaring, ergens moeilijk over te brengen als je het zelf niet hebt gezien. De weidsheid, het gevoel van oneindigheid als je de horizon ziet, de fantastisch mooie zonsondergangen. De kilometers lange ledige wegen. We staan nu op een grote camping in Adelaide. Voor het ogenblik is de Tour down under bezig en daardoor hebben we verschillende campings moeten bellen om plaats te vinden. De weg hier naartoe was heel verscheiden. Eerst heuvelachtig, dan overal landbouw, met weeral vooral graangewassen, dan zijn we een stukje door een wijnstreek gereden. In de wijnstreek zag je vooral de invloed van de Duitsers die naar hier zijn geëmigreerd. Dit is opvallend voor bijna gans Australië waar we zijn doorgereden. Morgen meer over Adelaide. See you folks
Hallo folks, we zijn aan de terugweg naar Adelaide. Na twee dagen reizen zijn we op een toffe camping in Woomera, het stadje van de raketten. Er is hier een heel relaxte sfeer met een kleine bar. We zijn er geweest om een pintje te drinken en je voelt je er onmiddellijk thuis, precies of je bent er een stamgast. Nog een woordje over Coober Peby, 90% van de opalen in de wereld worden daar gevonden. Het stadje heeft dus altijd veel gelukzoekers aangetrokken. Er leven liefst 45 nationaliteiten naast elkaar. In feite worden de meeste opalen gevonden door gelukzoekers en door de hoge kost om die boven te halen is het niet rendabel om de ontginning commercieel uit te baten. De opalen zijn ontstaan in de ijstijd door het verschuiven van de gletsjers. De outback waar wij doorrijden was in de oertijd een zee. Ik heb ook geklaagd dat er zijn weinig wildlife te zien is. Dit komt in feite door de vele regen die ze uitzonderlijk gehad hebben. Normaal komen die beesten naar de wegen om water te zoeken wat nu niet nodig is. De Australiërs zijn niet zot van kangoeroes, volgens hen kunnen de mannetjes heel agressief zijn en je ernstig verwonden. Morgen zijn we weer in de normale wereld. Cheers.
