Dear folks, sinds gisteren staan we in een kuststadje genaamd Warrnambool. We hebben ons lesje geleerd en eerst de campings gebeld. Deze keer was er plaats, we mochten zelfs kiezen en hebben een rustig plaatsje achteraan gekozen met het oog op het oude jaar. Iets dat wij 10 uur vroeger zullen vieren. Aan allen die dit lezen GELUKKIG NIEUWJAAR. Stel U voor je stapt binnen bij de apotheker, doet uw schoen af, kous uit zet je voet op een verhoog en toont was er scheelt. De apotheker geeft je een zalfje en slaat intussen een praatje met je. Dit gebeurt als je hier bij de apotheker binnenstapt. Zij geven altijd medisch advies. De kinderen hier worden veel strenger opgevoed, de ouders zeggen constant wat ze moeten doen in alles wat ze doen. Vandaag en morgen doen wij het rustig aan. Maandag rijden we richting Adelaide, wat nog 610 km. is. See you en vele goede wensen van ons beide.
Hallo vandaag aangekomen in een kuststadje op het einde van de coast highway. Een ding hadden we geen rekening gehouden, de Australiërs zijn massaal in verlof. De highway is in het begin heel mooi, je rijdt langs de kust op en neer met zeer mooie gezichten op de zee en de kliffen. Het meeste van die weg loopt echter in het binnenland, heel raar links zie je in de verte de zee, rechts ben je precies in de Alpen aan het rijden met glooiende weiden. Rond vier uur wilden we een camping zoeken maar helaas alles volgeboekt. De stadjes langs de kust zijn heel toeristisch, precies de kust bij ons op een zomerse dag. Na een paar campings hebben we de rest opgebeld maar overal hetzelfde, no vacancys. Een eindje over Apollo Beach vinden we een weg die het bos inloopt. Wij dachten, hier vinden we een open plaats om te overnachten. 19 km. over smalle niet geasfalteerde boswegen nog altijd niets. Dan loopt het mis, ik wijk iets teveel naar links, de mobilhome glijdt weg en we komen vast te zitten in een grachtje. We bellen Apollo maar die man begrijpt niet wat we willen, na veel gebabbel belooft hij een takelwagen te zenden. Die weg loopt naar twee watervallen en geregeld passeren er mensen. Bijna iedereen stopt om te vragen of we iets nodig hebben. De mensen zijn hier echt bezorgd en dat heeft een fantastisch gevoel. Ook jonge mensen leven mee. Dan stopt een echte australier met een oude pick up, hij zegt gewoon I pull you out mate. Hij zegt gewoon hoe ik mijn wielen moet zetten en na twee pogingen staan we weer op de weg. De mobilhome in slijk maar verder geen schade. We zijn dan maar terug gekeerd en vinden een kramikkige camping een viertal kilometer van de weg. Dat was kamperen oude stijl, iedereen kris kras door elkaar, overal vliegen maar we konden toch slapen. Morgen de rest van het verhaal chiao.
Hai helaas moesten wij vanmorgen de camping verlaten wegens volgeboekt. Geen nood,wij hebben de camper in een zijstraat gezet en dan de tram genomen. Voor alle zekerheid hebben wij aangebeld aan het huis waar we stonden, geen probleem zei de goede man oftewel no worrys mate. Melbourne vonden wij in feite geen mooie stad, zoals alle Australische steden een mengelmoes van oude gebouwen en gegantische torens met veel spiegelglas. Verder winkels en nog een winkels afgewisseld met take away standjes van de Chinees tot de hamburgertenten, die trouwens zeer veel voorkomen in Australië. De stad wordt doorsneden met tramsporen, de nieuwste trams gemaakt door Bombardier, trots trots. We staan nu in Geelong een stadje met de grote van Kortrijk een 70 km van Melbourne. Het weer doet hier echt eigenaardig. Bij aankomst hier was het 38 graden en een hevige wind. Je loopt precies onder een haardroger. Midden Australië is getroffen door hevige stormen met veel regen, juist het gebied van Alice Springs waar wij naar toe willen. Morgens nog zo een onrustige weerdag en dan zal het beter worden. We zien wel. Cheers mates PS morgen trekken we via de beroemde great ocean road.
Eindelijk we zijn in Melbourne beland. De gps leidde ons midden in stad, zweten geblazen met die brede mobilhome door kleine straatjes. Zoals in London is rijden in stad betalend, gelukkig hebben wij vooraf betaald om dit te doen. Het gevolg is wel dat er niet veel verkeer door de stad rijdt. Hallo Brussel? Gelukkig hebben we een fantastische app genaamd wiki Camps die ons naar de juiste plaats bracht, 11 km verder aub. Tweede tegenslag, de camping is volgeboekt, we konden nog een plaatsje krijgen voor een nacht, we zien morgen wel. Na tien minuten stappen van hier kun je de tram nemen naar stad. Melbourne, groot natuurlijk een mengeling van oude victoriaanse huizen en torenhoge gebouwen. Mits betaling zijn in het hoogste gebouw geweest. 88 verdiepingen in 30 sec. Je verstand is nog beneden en je lichaam is al boven. Daar boven kun je in een glazen box staan die aan het gebouw hangt, weer te betalen natuurlijk. Om binnen te mogen waren er veel veiligheidsmaatregelen, dank zij onze terroristische vrienden. Ook hier zijn ze dus bang. Verder, zeer veel volk natuurlijk waaronder onze Aziatische selfie en fotograferende medemens die overal in grote getale is waar het toeristisch is. Tot volgende.
Na drie nachten hebben we de reismicrobe weer te pakken. Gisteren was het de ganse dag merry Christmas tegen iedereen tegen je tegenkwam. Zalig hoe hartverwarmend iedereen is. We zijn nu een 220 km opgeschoven en hebben vandaag een groot natuurpark bezocht genaamd Wilsons promontery national park. Je passeert een soort houten poort en dan is het een dertigtal km tot einde. We wilden er slapen maar het is er heel duur en je krijgt er weinig faciliteiten voor terug. Een nadeel zeer toeristisch en vandaag is het boxing day en dan zijn veel Australiërs onderweg. Het is voor hen zoals bij ons als het grote vakantie is. Het natuurpark hangt als een soort appendix onderaan Australië. Het landschap is zeer divers, beboste bergen, zee, grote moerasvlakten. Kortom de moeite van het bezoeken waard. We staan nu op een camping juist buiten het park. Niet te netjes maar dit is juist het plezante aan reizen zonder planning. Je weet nooit waar je terecht komt. chiao
