Hallo, eerste en vooral het is nu 18u30 en het is 39 graden. Tijdens het rijden hebben we airco en hier komen we juist uit het zwembad, dus het is te doen. We zijn ferm opgeschoten en staan nu op 440 km. van Alice Springs. Vandaag hebben we zo'n 550 km gereden en slechts twee rustposten gepasseerd. Die rustposten zijn goed uitgerust, je kan tanken er is een supermarktje een motel en voor ons van belang je kan er overnachten in de mobilhome met electriciteit en douches. Een tien dagen geleden hebben ze hier geweldig veel regen gehad en dat zie je, de natuur is er opvallend groen en hier en daar zie je grote plassen water. Gisteren zijn we in Woomera geweest en dat is in feite een grote legerbasis. Die plaats is een van de enige plaatsen in de wereld waar ze raketten testen. Ze werken nauw samen met de NASA en ook de chinezen zijn van de partij. Middenin het dorpje staan er raketten en oude vliegtuigen uitgestald. Er is ook een plaats, helemaal overdekt met draad waar de brokstukken liggen van de eerste trap van een raket die afgeschoten werd. Ze hebben die stukken ergens in de woestijn gaan uitgraven. Voor ons is dat gewoon een hoop oud ijzer, rare jongens die Australiërs. Zij beschikken over een terrein van 330.000 vierkante kilometer waar er niemand mag komen. Vandaag zij we in Cooper Pidy geweest. Nog zo een dorpje in het midden van nergens. Deze plaats is gekend voor zij opgravingen van opaal. Overal zie je brokken uitgegraven grond liggen, soms slechts de grootte van een molshoop(maal 10) Niet zo mooi om er door te rijden. Die opgravingen zijn begonnen midden de jaren 1800 en gaan nog steeds door. Het dorp bestaat dan ook voor een deel uit musea en allerlei zaakjes waar iedereen een deel van de koek tracht te krijgen. See you folks
Hallo vanmorgen een tof afscheid op de camping met de caretaker en nog een paar mensen die we daar hebben leren kennen. Heerlijk is dat met veel gezwaai en gekus. We zitten nu op de fameuze route naar de outback. Ver zijn we nog niet, zo'n 300 km. Om te beginnen het is er heel eenzaam, je rijdt meestal alleen en dan bedoel ik alleen, dus geen tegenliggers. Wilde dieren hebben we nog niet gezien al verwittigen ze je er steeds aan. Die wet heet de stuart highway en loopt helemaal van zuid naar noord. Links en rechts zie je vlaktes met kleine doornstruiken en bomen. Die weg loopt niet kaarsrecht maar omhoog en omlaag. Kom je boven dan zie je alleen struikjes. Niet ver van de weg loopt een spoorweg en we hebben al twee treinen gezien. Dat zijn goederentreinen getrokken door twee diesellocomotieven. Die treinen zijn waarschijnlijk een kilometer lang en vervoeren meestal containers. Indrukwekkend om te zien. In tegenstelling tot we dachten zijn er grote zoutmeren, deels uitgedroogd en die zie je een rood met witte vlakte. De overwegend kleur in de outback is dan ook rood. Internet is hier uitstekend dank zij Telstra waar wij een prepaid kaart van hebben. Morgen dus waarschijnlijk meer. Bey folks Oh ja vandaag 42graden, nu is het flink afgekoeld maar er is veel wind, zelfs met een beetje regen.
Hallo vanmorgen vroeg opgestaan en om 7 uur beginnen wandelen. Een prachtige ervaring, we liepen tussen bergjes langs altijd maar smallere paden. Raar maar waar, opeens zie je water en hoe verder je komt hoe meer water tot een stomend riviertje, zelfs met een kleine waterval. Hoe verder je komt hoe meer de zon tussen de bergen komt. De natuur is waarschijnlijk al eeuwen onveranderd met heel dikke bomen en dood hout die er al eeuwen ligt. Rond 9u30 waren we terug, precies op tijd want de zon begon serieus warmte te geven. We zijn naar het stadje gereden waar vrouwke naar de kapper is geweest. Deze namiddag hebben we gedaan wat de meesten doen en dat is binnen blijven met de airco aan. Het was 42 graden en nu de zon onder is kom je nog aan 33gr. Een nadeel, hoe warmer hoe agressiever de vliegen. Morgen vertrekken we naar de outback en ik weet niet of er daar internet is, we zien wel. Chiao folks.
Hai folks, vanavond staan we op een hele toffe camping op 18 km van de weg echt in het midden van de natuur, rondom zijn er bergen en veel kleine struiken. Het is hier droog en stoffig met temperaturen rond de veertig graden. We zijn juist terug van een plaatsje buiten de camping waar we een wondermooie zonsondergang hebben gezien. De zon zakt achter de bergen in de verte en dan kleurt alles bloedrood tot oranje. Daar wordt een mens stil van. Achteraf hebben we staan praten met anderen waaronder een zwarte die uit Londen komt een Duitse een Hollandse en een Italiaan. Heerlijk om met iedereen te praten en te lachen. Bij het naar hier rijden bemerkten we een reusachtige witte paal. Daarop is een soort systeem die de zon opvangt en dat heeft een hitte tot boven de 600 graden, Met die hitte verwarmen ze het zeewater en halen ze er uit zout uit. Met dat water voorzien ze reusachtige serres met tomaten. Het restwater doet een turbine draaien waarmee ze electriciteit opwekken, geniaal. Morgen staan we heel vroeg op om een wandeling te maken van een drietal uur. Wegens de hitte is het beter om vroeg te gaan. De eigenaar van deze camping is een schapenboer. Die beesten lopen hier los rond op een heel groot terrein. Het zijn echte vleesschapen die hun wol verliezen door de doornige struiken, ze worden dus nooit geschoren. See you
hallo gisteravond was heel plezant, we waren er heel alleen en dat was genieten. Alleen een jonge gast met zijn hond kwam langs waar ik een half uur mee staan babbelen heb. Zo verneem je meer hoe het leven in Australie is. Op het eerste zicht is het hier heel goed, geen bedreigingen geen oorlogen maar Australië is enorm op regeltjes en wetjes gebouwd, en dat is niet precies mijn ding. Bijvoorbeeld ze waren op de radio bezig hoe je een hond moet houden en verzorgen. Ik moet wel zeggen, het werkt, het verkeer verloopt ordelijk, nergens tref je huisvuil aan langs de straat. De Australiërs houden ook van die regeltjes. Ik ben al een paar keer voor iemands neus uitgekomen en dan worden ze agressief, ze gaan dicht achter je rijden of steken je over, zelfs al is er een doorlopende witte lijn. De reden waarom je geen fruit of groenten mag inbrengen heeft te maken met de enorme vliegenplaag. Die beestjes kweken in verrot fruit en vermenigvuldigen razendsnel. We staan nu in een kuststadje genaamd Walloroo. Het ziet er heel chique uit met allemaal nieuwe huizen en lagunes. We wilden het bezoeken maar het was te warm, 32 graden en alleen maar zon. We naderen stilaan de outback en daar kijken we naar uit. PS de mobilhome is gekeurd en we krijgen ons geld terug. Morgen vervolg.
Hallo juist geland in een dorpje genaamd Keith. Dit ligt langs de highway richting Adelaide. Vanmorgen de watervallen gaan bezoeken, wondermooi tegen een staalblauwe lucht. We zijn afgedaald en langs een paadje verder gewandeld. Weer een mooie ervaring rijker. Dit is een zeer druk bezochte plaats en daarom waren we er vroeg. Na de middag zijn we vertrokken richting Adelaide waar we morgen willen aankomen. We moeten naar Apollo om de motorhome te laten nazien na mijn offroad ervaring. We zijn nu ook in een andere staat South Australia. Iedere staat heeft hier zijn eigen wetten. Eerste ervaring, de klok moet een half uur terug gedraaid. Met grote borden langs de weg staat dat het verboden is groenten, fruit en wijnen binnen te brengen. Een groot bord wijst de afslag naar de bin (vuilbak) waar we alles kunnen dumpen wat niet mag. Wij hadden een black out en konden die tekst niet vertalen en zijn dan maar doorgereden. Het gebied waar we doorrijden is de graanschuur van Australie. Zover je kan kijken zijner overal immense graanvelden. Momenteel is het oogsttijd de pikdorsers zijn tweemaal zo breed als bij ons en soms rijden ze met twee langs elkaar. Eerst dachten we dat alles dor was maar de halmen zijn veel kleiner dan bij ons. Het graan wordt buiten opgeslagen op enorm grote hopen(via speciale transportbanden) en dan afgedekt met plastiek. Groot zoals alles hier dus, inclusief de vrachtwagens die het graan aanvoeren. We staan nu weer op een showground, helemaal alleen maar we hebben water electriciteit wc en douche. Tot de volgende.
Jow, blij dat de nieuwjaarsdagen voorbij zijn, zodat we weer kunnen trekken. Zaterdag en zondag hebben we mooie wandelingen gemaakt langs de ruwe kusten, heel mooi en eenzaam. Eenmaal zijn we verdwaald in de duinen, we vonden een heleboel sporen waarvan we dachten dat het van honden waren. Het waren vossen die we zelfs zien lopen hebben. Oudejaar hebben we niet gevierd en vroeg gaan slapen met oordoppen in, want de Australiërs denken dat feestvieren zich ladderzat drinken is, vooral met een soort breezers. Nu staan we in een natuurpark, genaamd de Grampians. Het meest bekende in Australie na de great ocean road. Je rijdt door een vlak land en opeens rijzen er bergen op die volledig begroeid zijn. Op aanraden van een vriendelijke dame hebben we er een beklommen, hoogte 810 meter langs een klein ruw pad. In 2010 hebben ze hier noodweer gehad met twee dagen immense regen waarvan je duidelijk de sporen ziet, precies zoals gletsjers in de Alpen. Het water heeft diepe voren getrokken en alles meegesleurd wat het tegen kwam. We staan nu 70 km. verder en gaan morgenochtend de beroemde Victoria watervallen bezoeken. Ik wil niet zeuren maar het weer sloeg de laatste dagen ferm tegen met temperaturen van 16 graden. Voor de Australiërs is dat ook niet normaal. Nu is de lucht weer hemelsblauw wat prachtige vergezichten oplevert. Cheers Guys.
