Lap alweer een dag voorbij, vandaag de mooiste wandeling gemaakt van mijn leven. We zijn terug geweest naar het reservaat en 45 kilometer doorgereden naar een grote rotsformatie genaamd kata tjuta. In plaats van een gigantische rotsblok zijn dit verschillende rotsen naast elkaar. We hebben de grote toer gewandeld (wat bijna niemand doet). Het pad is zeer verschillend en bestaat uit moeilijke paden van losse rotsblokken. Het pad gaat eerst steil naar boven, je moet zelfs een rotswand oversteken, soms een klein riviertje. De ganse tijd loop je tussen gigantische rotsen. Langs het pad liggen reusachtige stenen die precies bestaan uit aparte keien samengevoegd door aarde. Heel mooi om te zien. Op een bepaald moment moet je tussen de rotsen door een kloof. Heel steil omhoog, sta je boven dan heb je een fantastisch uitzicht over de omgeving, die buiten de rotsen gewoon vlak is. Vanaf daar is het bijna weer constant afdalen tot het beginpunt. Het weer was niet te warm zodat het zalig wandelen was. Zoveel kilometers om hier te geraken worden dus dubbel beloond door de fantastische natuur. Morgen beginnen we aan de terugkeer naar de bewoonde wereld. Bijna 1600 km naar Adelaide, but who's counting nietwaar.
Een hoogtepunt van onze reis, ayers rock. Iedereen kent waarschijnlijk de foto's van de beroemdste rots van Australie. Eerst moet je wel 50 dollar betalen om het park binnen te rijden. Dan is nog 20 kilometer rijden. Maar het is de moeite waard om het met je eigen ogen te zien. Een grote massieve roodkleurige rotsblok die precies uit de grond rijst, grond die anders vlak is. Die rots verandert precies van kleur volgens de lichtinval. We zijn er helemaal te voet rond geweest, een tocht van ongeveer drie uur. Je zou denken op foto is de rots vlak maar dit is helemaal niet zo. Er zijn gaten in, soms is er een stuk afgebroken, waar het water naar beneden komt zijn het grote zwarte geulen, precies pek die je ziet. Soms rijst de rots bijna 'loodrecht omhoog en zie je allemaal schuine strepen. We voelden ons gelukkig dit allemaal te mogen zien. Toen we er waren verdween de zon soms achter de wolken en dan zag je de schaduw ervan over de rots bewegen. Kortom echt een hoogtepunt. Over die plaats is al veel geschreven en strijd gevoerd. De aboriginals zien de rots als een heilige plaats, waar zij al eeuwen leven. Officieel is de plaats nu van hen en soms staan er borden dat je niet mag fotograferen wegens zijnde een voor hen gevoelige plaats. Zij raden ook zeer sterk af de rots te beklimmen. Tot de volgende.
Hai folks, na een ritje van 440 km zijn we nu in Yulara. Dit ligt in het hartje van Australië en is vlak bij de toegangspoort naar het Ulluru national park. Inderdaad die van de beroemde Ayers Rock. Zie je foto's van Australie dan staat die rots erop. We mogen niet logeren in het national park en daarom staan we in een dorp genaamd Yulara. Veel stelt het niet voor maar het is een plaats met chique hotels en resorts. We zijn er binnen geweest en daar zit volk die je verwacht op een cruiseschip. Er rijden hier oa gratis shuttle bussen rond want zulke mensen lopen niet te voet. We dachten aan informatie te geraken dus gingen we binnen in zo'n centrum. Precies een luchthaven met allerlei balies met oa hertz een balie voor dagtrips met de bus of wat dacht je van een trip per helikopter. Wat ben ik blij niet bij zulke mensen te horen maar gewoon mijn gedacht te doen en te reizen zonder veel planning. De prijs van een hotelkamer bedraagt dan ook meer dan 500 dollar per dag. Morgen en overmorgen bezoeken we het park. See you folks. PS ik zit hier te schrijven om 21u30 en het is hier nog meer dan 30 graden. Zalig gewoon.
Hallo, we zijn nog steeds in Alice Springs. Gisteren en vandaag mooie wandelingen gemaakt door de natuur. Een probleem gisteren we hadden geen drank genoeg mee door het vele zweten. Wat deed een koele cola deugd achteraf. Vandaag zijn we 88 km verder gereden. Daar hebben ze wondermooie kreken. Stel je voor, hoge rotsen en daartussen water. Na vruchteloos zoeken achter het wandelpad zijn we dan maar zelf de natuur ingetrokken. Al onze veronderstellingen over de outback zijn verkeerd. Het is hier enorm groen, vannacht heeft het flink geregend, wilde dieren hebben we nog bijna niet gezien. Rij je hier over de wegen dan gaat het steeds op en neer. Telkens wordt je verwittigd voor floating zones. Het water loopt dus gewoon over de weg. Op die zones staan hoogtemeters zodat je kan zien hoe diep het water is. Vandaag zijn we een paar keer door het water gereden. Zoals over alles wordt je op tijd verwittigd als er water staat. Ze hebben hier echt over alles regeltjes en wetjes. We wilden zopas portwijn kopen in de liquor store dat kon niet drank met een hoog alcoholgehalte mag alleen verkocht na 18 uur. Je ziet hier trouwens geregeld borden staan met alcohol free zone, waar je dus geen alcohol mag gebruiken. Sluukes
Ook ne goeiendag we zijn nu in Alice Springs. Vandaag moesten we 440 km rijden, meestal alleen. Zoals reeds vermeld is alles groen en dat is voor de aussies ook niet normaal, alles zou moeten verdort zijn nu. Ze hebben abnormaal veel regen gekregen en volgens hen wordt het nog mooier en zullen er bloemen bloeien. Wat hier raar is dat iedere staat steeds zijn uur verandert. Je bent aan het rijden, kom binnen in the northern territory en je horloge moet een uur achteruit. Dit is een enorm grote staat, voornamelijk onbewoond. Van hier tot Darwin(het noorden) is het nog meer dan 2600 km. Het gebied is ook anders, je ziet veel bergjes die precies uit losse stenen bestaan. Morgen gaan we op onderzoek, te voet wel te verstaan. Alice Springs is heel raar, het is een stadje en je beseft niet hoe ver je van alles bent. Het is hier momenteel heel kalm, want de aussies komen niet wegens te warm. Er lopen hier veen aboriginals rond en dat is een raar volk. Ik moet zeggen mooie mensen zijn het niet, meestal te dik heel onverzorgd, lekker ruiken is anders en ze zijn heel zwart met dikke neuzen. Maar daar gaat het niet over, er zit absoluut niets in die mensen ze staan daar maar of zitten in het gras, ze roepen luid naar elkaar, enfin ze vallen op. Ik heb de indruk dat de aussies hen niet mogen maar daarover hangt grote stilte. Hier in de camping hangt overal uit dat je alles goed moet afsluiten, vraag je waarom dan krijg je een nietszeggend antwoord. Sluukes
