Hallo we staan nu in Adelaide. Gisternamiddag en vandaag hebben we het stadje verkend. In vergelijking met Sydney en Melbourne is het een rustige stad. Er is veel minder hoogbouw en er zijn meer historische gebouwen. Door de Tour down under hebben ze een compleet dorp gemaakt waar je de nieuwste koersfietsen kan bewonderen, kledij kan kopen enz.. Er staan zelfs relaxzetels waar je de koers kan volgen. Die duurt nog tot zondag en eindigt hier in Adelaide. Her is de eerste keer dat we wielertoeristen zien en ze zijn in grote getale aanwezig. Pesoonlijk vind ik het gevaarlijk fietsen, de wegen zijn daar nu eenmaal niet op voorzien en de Australiërs rijden gevaarlijk dicht bij de fietsers. We zijn op de stand van Trek geweest en werden daar zeer goed ontvangen, vooral toen we vertelden dat we Belgen waren en ik een van de eerste carbonfietsen bezit. We hebben ook de botanic garden bezocht, wat een rust en kalmte midden in een stad. Morgen trekken we verder richting west-Australië. See you. Ik lees dat het erg koud is in Belgie, wees niet jaloers maar vandaag was het 35 graden.
Jow, we zijn weer terug in de bewoonde wereld. Gisteren zijn we gestrand in een dorp genaamd Jamestown. Een typisch dorp brede straten, een hotel bordjes over hun geschiedenis en liefst drie kerken, zonder kerktoren. We zijn in zo'n kerk binnen geweest, toen we een misboek opensloegen was het eerste die opviel een psalm met bovenaan stille nacht heilige nacht geschreven. Raar hier zo iets aan te treffen. Ergens is het spijtig dat we de outback voorbij zijn want het blijft toch een unieke ervaring, ergens moeilijk over te brengen als je het zelf niet hebt gezien. De weidsheid, het gevoel van oneindigheid als je de horizon ziet, de fantastisch mooie zonsondergangen. De kilometers lange ledige wegen. We staan nu op een grote camping in Adelaide. Voor het ogenblik is de Tour down under bezig en daardoor hebben we verschillende campings moeten bellen om plaats te vinden. De weg hier naartoe was heel verscheiden. Eerst heuvelachtig, dan overal landbouw, met weeral vooral graangewassen, dan zijn we een stukje door een wijnstreek gereden. In de wijnstreek zag je vooral de invloed van de Duitsers die naar hier zijn geëmigreerd. Dit is opvallend voor bijna gans Australië waar we zijn doorgereden. Morgen meer over Adelaide. See you folks
Hallo folks, we zijn aan de terugweg naar Adelaide. Na twee dagen reizen zijn we op een toffe camping in Woomera, het stadje van de raketten. Er is hier een heel relaxte sfeer met een kleine bar. We zijn er geweest om een pintje te drinken en je voelt je er onmiddellijk thuis, precies of je bent er een stamgast. Nog een woordje over Coober Peby, 90% van de opalen in de wereld worden daar gevonden. Het stadje heeft dus altijd veel gelukzoekers aangetrokken. Er leven liefst 45 nationaliteiten naast elkaar. In feite worden de meeste opalen gevonden door gelukzoekers en door de hoge kost om die boven te halen is het niet rendabel om de ontginning commercieel uit te baten. De opalen zijn ontstaan in de ijstijd door het verschuiven van de gletsjers. De outback waar wij doorrijden was in de oertijd een zee. Ik heb ook geklaagd dat er zijn weinig wildlife te zien is. Dit komt in feite door de vele regen die ze uitzonderlijk gehad hebben. Normaal komen die beesten naar de wegen om water te zoeken wat nu niet nodig is. De Australiërs zijn niet zot van kangoeroes, volgens hen kunnen de mannetjes heel agressief zijn en je ernstig verwonden. Morgen zijn we weer in de normale wereld. Cheers.
Lap alweer een dag voorbij, vandaag de mooiste wandeling gemaakt van mijn leven. We zijn terug geweest naar het reservaat en 45 kilometer doorgereden naar een grote rotsformatie genaamd kata tjuta. In plaats van een gigantische rotsblok zijn dit verschillende rotsen naast elkaar. We hebben de grote toer gewandeld (wat bijna niemand doet). Het pad is zeer verschillend en bestaat uit moeilijke paden van losse rotsblokken. Het pad gaat eerst steil naar boven, je moet zelfs een rotswand oversteken, soms een klein riviertje. De ganse tijd loop je tussen gigantische rotsen. Langs het pad liggen reusachtige stenen die precies bestaan uit aparte keien samengevoegd door aarde. Heel mooi om te zien. Op een bepaald moment moet je tussen de rotsen door een kloof. Heel steil omhoog, sta je boven dan heb je een fantastisch uitzicht over de omgeving, die buiten de rotsen gewoon vlak is. Vanaf daar is het bijna weer constant afdalen tot het beginpunt. Het weer was niet te warm zodat het zalig wandelen was. Zoveel kilometers om hier te geraken worden dus dubbel beloond door de fantastische natuur. Morgen beginnen we aan de terugkeer naar de bewoonde wereld. Bijna 1600 km naar Adelaide, but who's counting nietwaar.
Een hoogtepunt van onze reis, ayers rock. Iedereen kent waarschijnlijk de foto's van de beroemdste rots van Australie. Eerst moet je wel 50 dollar betalen om het park binnen te rijden. Dan is nog 20 kilometer rijden. Maar het is de moeite waard om het met je eigen ogen te zien. Een grote massieve roodkleurige rotsblok die precies uit de grond rijst, grond die anders vlak is. Die rots verandert precies van kleur volgens de lichtinval. We zijn er helemaal te voet rond geweest, een tocht van ongeveer drie uur. Je zou denken op foto is de rots vlak maar dit is helemaal niet zo. Er zijn gaten in, soms is er een stuk afgebroken, waar het water naar beneden komt zijn het grote zwarte geulen, precies pek die je ziet. Soms rijst de rots bijna 'loodrecht omhoog en zie je allemaal schuine strepen. We voelden ons gelukkig dit allemaal te mogen zien. Toen we er waren verdween de zon soms achter de wolken en dan zag je de schaduw ervan over de rots bewegen. Kortom echt een hoogtepunt. Over die plaats is al veel geschreven en strijd gevoerd. De aboriginals zien de rots als een heilige plaats, waar zij al eeuwen leven. Officieel is de plaats nu van hen en soms staan er borden dat je niet mag fotograferen wegens zijnde een voor hen gevoelige plaats. Zij raden ook zeer sterk af de rots te beklimmen. Tot de volgende.
Hai folks, na een ritje van 440 km zijn we nu in Yulara. Dit ligt in het hartje van Australië en is vlak bij de toegangspoort naar het Ulluru national park. Inderdaad die van de beroemde Ayers Rock. Zie je foto's van Australie dan staat die rots erop. We mogen niet logeren in het national park en daarom staan we in een dorp genaamd Yulara. Veel stelt het niet voor maar het is een plaats met chique hotels en resorts. We zijn er binnen geweest en daar zit volk die je verwacht op een cruiseschip. Er rijden hier oa gratis shuttle bussen rond want zulke mensen lopen niet te voet. We dachten aan informatie te geraken dus gingen we binnen in zo'n centrum. Precies een luchthaven met allerlei balies met oa hertz een balie voor dagtrips met de bus of wat dacht je van een trip per helikopter. Wat ben ik blij niet bij zulke mensen te horen maar gewoon mijn gedacht te doen en te reizen zonder veel planning. De prijs van een hotelkamer bedraagt dan ook meer dan 500 dollar per dag. Morgen en overmorgen bezoeken we het park. See you folks. PS ik zit hier te schrijven om 21u30 en het is hier nog meer dan 30 graden. Zalig gewoon.
Hallo, we zijn nog steeds in Alice Springs. Gisteren en vandaag mooie wandelingen gemaakt door de natuur. Een probleem gisteren we hadden geen drank genoeg mee door het vele zweten. Wat deed een koele cola deugd achteraf. Vandaag zijn we 88 km verder gereden. Daar hebben ze wondermooie kreken. Stel je voor, hoge rotsen en daartussen water. Na vruchteloos zoeken achter het wandelpad zijn we dan maar zelf de natuur ingetrokken. Al onze veronderstellingen over de outback zijn verkeerd. Het is hier enorm groen, vannacht heeft het flink geregend, wilde dieren hebben we nog bijna niet gezien. Rij je hier over de wegen dan gaat het steeds op en neer. Telkens wordt je verwittigd voor floating zones. Het water loopt dus gewoon over de weg. Op die zones staan hoogtemeters zodat je kan zien hoe diep het water is. Vandaag zijn we een paar keer door het water gereden. Zoals over alles wordt je op tijd verwittigd als er water staat. Ze hebben hier echt over alles regeltjes en wetjes. We wilden zopas portwijn kopen in de liquor store dat kon niet drank met een hoog alcoholgehalte mag alleen verkocht na 18 uur. Je ziet hier trouwens geregeld borden staan met alcohol free zone, waar je dus geen alcohol mag gebruiken. Sluukes
Ook ne goeiendag we zijn nu in Alice Springs. Vandaag moesten we 440 km rijden, meestal alleen. Zoals reeds vermeld is alles groen en dat is voor de aussies ook niet normaal, alles zou moeten verdort zijn nu. Ze hebben abnormaal veel regen gekregen en volgens hen wordt het nog mooier en zullen er bloemen bloeien. Wat hier raar is dat iedere staat steeds zijn uur verandert. Je bent aan het rijden, kom binnen in the northern territory en je horloge moet een uur achteruit. Dit is een enorm grote staat, voornamelijk onbewoond. Van hier tot Darwin(het noorden) is het nog meer dan 2600 km. Het gebied is ook anders, je ziet veel bergjes die precies uit losse stenen bestaan. Morgen gaan we op onderzoek, te voet wel te verstaan. Alice Springs is heel raar, het is een stadje en je beseft niet hoe ver je van alles bent. Het is hier momenteel heel kalm, want de aussies komen niet wegens te warm. Er lopen hier veen aboriginals rond en dat is een raar volk. Ik moet zeggen mooie mensen zijn het niet, meestal te dik heel onverzorgd, lekker ruiken is anders en ze zijn heel zwart met dikke neuzen. Maar daar gaat het niet over, er zit absoluut niets in die mensen ze staan daar maar of zitten in het gras, ze roepen luid naar elkaar, enfin ze vallen op. Ik heb de indruk dat de aussies hen niet mogen maar daarover hangt grote stilte. Hier in de camping hangt overal uit dat je alles goed moet afsluiten, vraag je waarom dan krijg je een nietszeggend antwoord. Sluukes
Hallo, eerste en vooral het is nu 18u30 en het is 39 graden. Tijdens het rijden hebben we airco en hier komen we juist uit het zwembad, dus het is te doen. We zijn ferm opgeschoten en staan nu op 440 km. van Alice Springs. Vandaag hebben we zo'n 550 km gereden en slechts twee rustposten gepasseerd. Die rustposten zijn goed uitgerust, je kan tanken er is een supermarktje een motel en voor ons van belang je kan er overnachten in de mobilhome met electriciteit en douches. Een tien dagen geleden hebben ze hier geweldig veel regen gehad en dat zie je, de natuur is er opvallend groen en hier en daar zie je grote plassen water. Gisteren zijn we in Woomera geweest en dat is in feite een grote legerbasis. Die plaats is een van de enige plaatsen in de wereld waar ze raketten testen. Ze werken nauw samen met de NASA en ook de chinezen zijn van de partij. Middenin het dorpje staan er raketten en oude vliegtuigen uitgestald. Er is ook een plaats, helemaal overdekt met draad waar de brokstukken liggen van de eerste trap van een raket die afgeschoten werd. Ze hebben die stukken ergens in de woestijn gaan uitgraven. Voor ons is dat gewoon een hoop oud ijzer, rare jongens die Australiërs. Zij beschikken over een terrein van 330.000 vierkante kilometer waar er niemand mag komen. Vandaag zij we in Cooper Pidy geweest. Nog zo een dorpje in het midden van nergens. Deze plaats is gekend voor zij opgravingen van opaal. Overal zie je brokken uitgegraven grond liggen, soms slechts de grootte van een molshoop(maal 10) Niet zo mooi om er door te rijden. Die opgravingen zijn begonnen midden de jaren 1800 en gaan nog steeds door. Het dorp bestaat dan ook voor een deel uit musea en allerlei zaakjes waar iedereen een deel van de koek tracht te krijgen. See you folks
Hallo vanmorgen een tof afscheid op de camping met de caretaker en nog een paar mensen die we daar hebben leren kennen. Heerlijk is dat met veel gezwaai en gekus. We zitten nu op de fameuze route naar de outback. Ver zijn we nog niet, zo'n 300 km. Om te beginnen het is er heel eenzaam, je rijdt meestal alleen en dan bedoel ik alleen, dus geen tegenliggers. Wilde dieren hebben we nog niet gezien al verwittigen ze je er steeds aan. Die wet heet de stuart highway en loopt helemaal van zuid naar noord. Links en rechts zie je vlaktes met kleine doornstruiken en bomen. Die weg loopt niet kaarsrecht maar omhoog en omlaag. Kom je boven dan zie je alleen struikjes. Niet ver van de weg loopt een spoorweg en we hebben al twee treinen gezien. Dat zijn goederentreinen getrokken door twee diesellocomotieven. Die treinen zijn waarschijnlijk een kilometer lang en vervoeren meestal containers. Indrukwekkend om te zien. In tegenstelling tot we dachten zijn er grote zoutmeren, deels uitgedroogd en die zie je een rood met witte vlakte. De overwegend kleur in de outback is dan ook rood. Internet is hier uitstekend dank zij Telstra waar wij een prepaid kaart van hebben. Morgen dus waarschijnlijk meer. Bey folks Oh ja vandaag 42graden, nu is het flink afgekoeld maar er is veel wind, zelfs met een beetje regen.
Hallo vanmorgen vroeg opgestaan en om 7 uur beginnen wandelen. Een prachtige ervaring, we liepen tussen bergjes langs altijd maar smallere paden. Raar maar waar, opeens zie je water en hoe verder je komt hoe meer water tot een stomend riviertje, zelfs met een kleine waterval. Hoe verder je komt hoe meer de zon tussen de bergen komt. De natuur is waarschijnlijk al eeuwen onveranderd met heel dikke bomen en dood hout die er al eeuwen ligt. Rond 9u30 waren we terug, precies op tijd want de zon begon serieus warmte te geven. We zijn naar het stadje gereden waar vrouwke naar de kapper is geweest. Deze namiddag hebben we gedaan wat de meesten doen en dat is binnen blijven met de airco aan. Het was 42 graden en nu de zon onder is kom je nog aan 33gr. Een nadeel, hoe warmer hoe agressiever de vliegen. Morgen vertrekken we naar de outback en ik weet niet of er daar internet is, we zien wel. Chiao folks.
Hai folks, vanavond staan we op een hele toffe camping op 18 km van de weg echt in het midden van de natuur, rondom zijn er bergen en veel kleine struiken. Het is hier droog en stoffig met temperaturen rond de veertig graden. We zijn juist terug van een plaatsje buiten de camping waar we een wondermooie zonsondergang hebben gezien. De zon zakt achter de bergen in de verte en dan kleurt alles bloedrood tot oranje. Daar wordt een mens stil van. Achteraf hebben we staan praten met anderen waaronder een zwarte die uit Londen komt een Duitse een Hollandse en een Italiaan. Heerlijk om met iedereen te praten en te lachen. Bij het naar hier rijden bemerkten we een reusachtige witte paal. Daarop is een soort systeem die de zon opvangt en dat heeft een hitte tot boven de 600 graden, Met die hitte verwarmen ze het zeewater en halen ze er uit zout uit. Met dat water voorzien ze reusachtige serres met tomaten. Het restwater doet een turbine draaien waarmee ze electriciteit opwekken, geniaal. Morgen staan we heel vroeg op om een wandeling te maken van een drietal uur. Wegens de hitte is het beter om vroeg te gaan. De eigenaar van deze camping is een schapenboer. Die beesten lopen hier los rond op een heel groot terrein. Het zijn echte vleesschapen die hun wol verliezen door de doornige struiken, ze worden dus nooit geschoren. See you
hallo gisteravond was heel plezant, we waren er heel alleen en dat was genieten. Alleen een jonge gast met zijn hond kwam langs waar ik een half uur mee staan babbelen heb. Zo verneem je meer hoe het leven in Australie is. Op het eerste zicht is het hier heel goed, geen bedreigingen geen oorlogen maar Australië is enorm op regeltjes en wetjes gebouwd, en dat is niet precies mijn ding. Bijvoorbeeld ze waren op de radio bezig hoe je een hond moet houden en verzorgen. Ik moet wel zeggen, het werkt, het verkeer verloopt ordelijk, nergens tref je huisvuil aan langs de straat. De Australiërs houden ook van die regeltjes. Ik ben al een paar keer voor iemands neus uitgekomen en dan worden ze agressief, ze gaan dicht achter je rijden of steken je over, zelfs al is er een doorlopende witte lijn. De reden waarom je geen fruit of groenten mag inbrengen heeft te maken met de enorme vliegenplaag. Die beestjes kweken in verrot fruit en vermenigvuldigen razendsnel. We staan nu in een kuststadje genaamd Walloroo. Het ziet er heel chique uit met allemaal nieuwe huizen en lagunes. We wilden het bezoeken maar het was te warm, 32 graden en alleen maar zon. We naderen stilaan de outback en daar kijken we naar uit. PS de mobilhome is gekeurd en we krijgen ons geld terug. Morgen vervolg.
Hallo juist geland in een dorpje genaamd Keith. Dit ligt langs de highway richting Adelaide. Vanmorgen de watervallen gaan bezoeken, wondermooi tegen een staalblauwe lucht. We zijn afgedaald en langs een paadje verder gewandeld. Weer een mooie ervaring rijker. Dit is een zeer druk bezochte plaats en daarom waren we er vroeg. Na de middag zijn we vertrokken richting Adelaide waar we morgen willen aankomen. We moeten naar Apollo om de motorhome te laten nazien na mijn offroad ervaring. We zijn nu ook in een andere staat South Australia. Iedere staat heeft hier zijn eigen wetten. Eerste ervaring, de klok moet een half uur terug gedraaid. Met grote borden langs de weg staat dat het verboden is groenten, fruit en wijnen binnen te brengen. Een groot bord wijst de afslag naar de bin (vuilbak) waar we alles kunnen dumpen wat niet mag. Wij hadden een black out en konden die tekst niet vertalen en zijn dan maar doorgereden. Het gebied waar we doorrijden is de graanschuur van Australie. Zover je kan kijken zijner overal immense graanvelden. Momenteel is het oogsttijd de pikdorsers zijn tweemaal zo breed als bij ons en soms rijden ze met twee langs elkaar. Eerst dachten we dat alles dor was maar de halmen zijn veel kleiner dan bij ons. Het graan wordt buiten opgeslagen op enorm grote hopen(via speciale transportbanden) en dan afgedekt met plastiek. Groot zoals alles hier dus, inclusief de vrachtwagens die het graan aanvoeren. We staan nu weer op een showground, helemaal alleen maar we hebben water electriciteit wc en douche. Tot de volgende.
Jow, blij dat de nieuwjaarsdagen voorbij zijn, zodat we weer kunnen trekken. Zaterdag en zondag hebben we mooie wandelingen gemaakt langs de ruwe kusten, heel mooi en eenzaam. Eenmaal zijn we verdwaald in de duinen, we vonden een heleboel sporen waarvan we dachten dat het van honden waren. Het waren vossen die we zelfs zien lopen hebben. Oudejaar hebben we niet gevierd en vroeg gaan slapen met oordoppen in, want de Australiërs denken dat feestvieren zich ladderzat drinken is, vooral met een soort breezers. Nu staan we in een natuurpark, genaamd de Grampians. Het meest bekende in Australie na de great ocean road. Je rijdt door een vlak land en opeens rijzen er bergen op die volledig begroeid zijn. Op aanraden van een vriendelijke dame hebben we er een beklommen, hoogte 810 meter langs een klein ruw pad. In 2010 hebben ze hier noodweer gehad met twee dagen immense regen waarvan je duidelijk de sporen ziet, precies zoals gletsjers in de Alpen. Het water heeft diepe voren getrokken en alles meegesleurd wat het tegen kwam. We staan nu 70 km. verder en gaan morgenochtend de beroemde Victoria watervallen bezoeken. Ik wil niet zeuren maar het weer sloeg de laatste dagen ferm tegen met temperaturen van 16 graden. Voor de Australiërs is dat ook niet normaal. Nu is de lucht weer hemelsblauw wat prachtige vergezichten oplevert. Cheers Guys.
Dear folks, sinds gisteren staan we in een kuststadje genaamd Warrnambool. We hebben ons lesje geleerd en eerst de campings gebeld. Deze keer was er plaats, we mochten zelfs kiezen en hebben een rustig plaatsje achteraan gekozen met het oog op het oude jaar. Iets dat wij 10 uur vroeger zullen vieren. Aan allen die dit lezen GELUKKIG NIEUWJAAR. Stel U voor je stapt binnen bij de apotheker, doet uw schoen af, kous uit zet je voet op een verhoog en toont was er scheelt. De apotheker geeft je een zalfje en slaat intussen een praatje met je. Dit gebeurt als je hier bij de apotheker binnenstapt. Zij geven altijd medisch advies. De kinderen hier worden veel strenger opgevoed, de ouders zeggen constant wat ze moeten doen in alles wat ze doen. Vandaag en morgen doen wij het rustig aan. Maandag rijden we richting Adelaide, wat nog 610 km. is. See you en vele goede wensen van ons beide.
Hallo vandaag aangekomen in een kuststadje op het einde van de coast highway. Een ding hadden we geen rekening gehouden, de Australiërs zijn massaal in verlof. De highway is in het begin heel mooi, je rijdt langs de kust op en neer met zeer mooie gezichten op de zee en de kliffen. Het meeste van die weg loopt echter in het binnenland, heel raar links zie je in de verte de zee, rechts ben je precies in de Alpen aan het rijden met glooiende weiden. Rond vier uur wilden we een camping zoeken maar helaas alles volgeboekt. De stadjes langs de kust zijn heel toeristisch, precies de kust bij ons op een zomerse dag. Na een paar campings hebben we de rest opgebeld maar overal hetzelfde, no vacancys. Een eindje over Apollo Beach vinden we een weg die het bos inloopt. Wij dachten, hier vinden we een open plaats om te overnachten. 19 km. over smalle niet geasfalteerde boswegen nog altijd niets. Dan loopt het mis, ik wijk iets teveel naar links, de mobilhome glijdt weg en we komen vast te zitten in een grachtje. We bellen Apollo maar die man begrijpt niet wat we willen, na veel gebabbel belooft hij een takelwagen te zenden. Die weg loopt naar twee watervallen en geregeld passeren er mensen. Bijna iedereen stopt om te vragen of we iets nodig hebben. De mensen zijn hier echt bezorgd en dat heeft een fantastisch gevoel. Ook jonge mensen leven mee. Dan stopt een echte australier met een oude pick up, hij zegt gewoon I pull you out mate. Hij zegt gewoon hoe ik mijn wielen moet zetten en na twee pogingen staan we weer op de weg. De mobilhome in slijk maar verder geen schade. We zijn dan maar terug gekeerd en vinden een kramikkige camping een viertal kilometer van de weg. Dat was kamperen oude stijl, iedereen kris kras door elkaar, overal vliegen maar we konden toch slapen. Morgen de rest van het verhaal chiao.
Hai helaas moesten wij vanmorgen de camping verlaten wegens volgeboekt. Geen nood,wij hebben de camper in een zijstraat gezet en dan de tram genomen. Voor alle zekerheid hebben wij aangebeld aan het huis waar we stonden, geen probleem zei de goede man oftewel no worrys mate. Melbourne vonden wij in feite geen mooie stad, zoals alle Australische steden een mengelmoes van oude gebouwen en gegantische torens met veel spiegelglas. Verder winkels en nog een winkels afgewisseld met take away standjes van de Chinees tot de hamburgertenten, die trouwens zeer veel voorkomen in Australië. De stad wordt doorsneden met tramsporen, de nieuwste trams gemaakt door Bombardier, trots trots. We staan nu in Geelong een stadje met de grote van Kortrijk een 70 km van Melbourne. Het weer doet hier echt eigenaardig. Bij aankomst hier was het 38 graden en een hevige wind. Je loopt precies onder een haardroger. Midden Australië is getroffen door hevige stormen met veel regen, juist het gebied van Alice Springs waar wij naar toe willen. Morgens nog zo een onrustige weerdag en dan zal het beter worden. We zien wel. Cheers mates PS morgen trekken we via de beroemde great ocean road.
Eindelijk we zijn in Melbourne beland. De gps leidde ons midden in stad, zweten geblazen met die brede mobilhome door kleine straatjes. Zoals in London is rijden in stad betalend, gelukkig hebben wij vooraf betaald om dit te doen. Het gevolg is wel dat er niet veel verkeer door de stad rijdt. Hallo Brussel? Gelukkig hebben we een fantastische app genaamd wiki Camps die ons naar de juiste plaats bracht, 11 km verder aub. Tweede tegenslag, de camping is volgeboekt, we konden nog een plaatsje krijgen voor een nacht, we zien morgen wel. Na tien minuten stappen van hier kun je de tram nemen naar stad. Melbourne, groot natuurlijk een mengeling van oude victoriaanse huizen en torenhoge gebouwen. Mits betaling zijn in het hoogste gebouw geweest. 88 verdiepingen in 30 sec. Je verstand is nog beneden en je lichaam is al boven. Daar boven kun je in een glazen box staan die aan het gebouw hangt, weer te betalen natuurlijk. Om binnen te mogen waren er veel veiligheidsmaatregelen, dank zij onze terroristische vrienden. Ook hier zijn ze dus bang. Verder, zeer veel volk natuurlijk waaronder onze Aziatische selfie en fotograferende medemens die overal in grote getale is waar het toeristisch is. Tot volgende.
Na drie nachten hebben we de reismicrobe weer te pakken. Gisteren was het de ganse dag merry Christmas tegen iedereen tegen je tegenkwam. Zalig hoe hartverwarmend iedereen is. We zijn nu een 220 km opgeschoven en hebben vandaag een groot natuurpark bezocht genaamd Wilsons promontery national park. Je passeert een soort houten poort en dan is het een dertigtal km tot einde. We wilden er slapen maar het is er heel duur en je krijgt er weinig faciliteiten voor terug. Een nadeel zeer toeristisch en vandaag is het boxing day en dan zijn veel Australiërs onderweg. Het is voor hen zoals bij ons als het grote vakantie is. Het natuurpark hangt als een soort appendix onderaan Australië. Het landschap is zeer divers, beboste bergen, zee, grote moerasvlakten. Kortom de moeite van het bezoeken waard. We staan nu op een camping juist buiten het park. Niet te netjes maar dit is juist het plezante aan reizen zonder planning. Je weet nooit waar je terecht komt. chiao
