Don't dream your life, live your dream ! From the 21 of january I am backpacking through South America for half a year. I'll try to update this blog several times and I hope U enjoy reading it.
Grtz Don Zozé
10-02-2008
foto's Ushuaia
Enkele foto's Ushuaia bij toch ietwat mistig weer. Af en toe wat regen zelf. Voel me precies een beetje in Belgie. Nog paar dagen hier rondhangen en dan richting Punto Arenas of El Calafate. k Zie wel. Gisteren bergske beklommen, afgezien maar view was beestig.
FOTO 1: Vanaf kamping getrokken.Ushuaia ligt in t hoekske daar.
FORO 2: Wandelpad richting gletsjer die we gisteren beklommen hebben.
FOTO 1: La Casa Rosada (Het Roze Huis), officieel gekend als het Palacio de Gobierno (Gouvernementspaleis), is de officiele zetel van de regering van Argentinie. Het paleis ligt op de Plaza de Mayo, een stille getuige van vele emotionele en hartbrekende momenten in de Argentijnse geschiedenis. Het centrum van Buenos Aires bevindt zich rond Plaza de Mayo dat zijn naam heeft gekregen op 25 mei 1810 (mayo = mei) de dag van de eerste burgerregering. Vanaf 1976 demonstreert elke donderdag een groep vrouwen (Las Locas ofwel de Dwaze Moeders) om aandacht te vragen voor verdwijning van hun geliefde familieleden.
FOTO 2 & 3: La Boca is Buenos Aires kleurrijkste en gevaarlijkste barrio (buurt) als je iets te ver van het toeristisch traject afwijkt. Het werd gebouwd door Italiaanse immigranten langs de Riachuelo, een bochtrijke waterloop met opslagplaatsen en voormalige vleesverwerkingsbedrijven. El Caminito is HET kleurrijkste straatje van La Boca. De Argentijnse schilder Quinquela Martin heeft de huizen van deze voormalig arme buurt een fikse opknapbeurt gegeven. Alle huizen hebben nu verschillende felle kleuren en er zijn verschillende beeldhouwwerken neergezet. In 1959 werd El Caminito officieel een voetgangersstraat. Tegenwoordig is er elke dag een kunstmarkt en wordt het wel het Place du Têtre' van Buenos Aires genoemd..
FOTO 4: Congresgebouw op de Plaza de Congreso. Het gebouw is een replica van het Capitool in Washington. Op het plein voor het gebouw zitten honderden duiven en bijgevolg moeje daar dus geen boterhammekes gaan opeten over de middag of ge wordt geattakeerd. (met dank aan de Chinese toerist die mij liet genieten van dit schouwspel, die mens was wel wa geschrokken van aantal duiven die hem attakeerden: Leek op Hitchcockscene uit 'Birds').
FOTO 5: Floris Generica, een imposant, beweegbaare monument dat een bloem vertegenwoordigt en gemaakt is uit roestvrij staal en aluminium. Dit kunstwerk is zo gebouwd dat de bloembladen(+- 4 ton elk) 's avonds dichtgaan zoals sommige bloemen ook wel doen. (Kunstwerk van Eduardo Catalano)
FOTO 6: HET monument van Buenos Aires is zonder twijfel de enorme Obelisk op het kruispunt van 9 de Julio en Corrientes avenidas. De obelisk werd gebouwd in Mei 1936 om de 400ste verjaardag te herdenken van oprichting van de stad. Het staat in het center van de Plaza de la República (Plein van de Republiek), de plaats waar de Argentijnse vlag voor het eerst werd opgehangen in Buenos Aires. Zijn totale hoogte is 67 meter en zijn grondvlakte beslaat 49 vierkante meter.
FOTO 7: Gordeldier in Peninsula Valdez. Hij is miljoenen jaren bijna onveranderd gebleven en kan 6 minuten op het water blijven drijven door zijn maag als een ballon op te blazen en zijn adem in te houden.
FOTO 8: Zeeleeuw in Peninsula Valdez. Zeeleeuwen zijn 'robben met oren', in de zin dat de zeeleeuwen in tegenstelling tot de zeehonden kleine uitwendige oren bezitten. Onder water blijven deze gesloten. Kort na de geboorte van de jongen vechten de volwassen mannetjes met elkaar om hun territorium af te palen. Daarbij gebruiken ze bepaalde dreiggebaren om mannelijke indringers af te schrikken. Het komt echter zelden tot een echt gevecht. Elk volwassen mannetje verzamelt een harem van vrouwtjes en jongen om zich heen. Gedurende deze periode heeft de stier geen tijd om te eten en moet hij op zijn dikke vetlaag teren.De zeeleeuw brengt zijn tijd afwisselend door met rusten op het land en jagen in de zee. Ondanks zijn zware cylindrische lichaam is hij op het land zeer behendig en beweegt hij zich voort door het lichaam van de grond te tillen, daarbij steunend op zijn vinachtige ledematen.
FOTO 9: Magelhaenpinguin. Wordt in de Falklandeilanden soms ook Jackass pinguin genoemd. Dit diertje is zo'n 60 cm groot en in tegenstelling tot andere soorten broeden de beide ouders de eieren uit. Bij andere pinguins is dit meestal de man die deze taak op zich neemt terwijl het vrouwtje voedsel zoekt.
FOTO 10: Zonsondergang in Fitz Roy. (enige goede herinnering aan dat gehucht)
De Argentijnen hebben duidelijk iets met maté. Van jong tot oud, van dokwerker tot professor, iedereen zit hier aan de mate. De papfles van peuters wordt bij wijze van spreken gevuld met het nationale drankje. Wat is mate? Yerba maté staat bekend als drank, getrokken uit de gedroogde bladeren en steeltjes van de boom Ilex paraguarensis. Het is een groene boom die behoort tot de hulstfamilie. Hij groeit in Argentinië, Chili, Peru en Brazilië, maar meest overvloedig in Paraguay, waar hij ook wordt gecultiveerd. De plant is nogal vaag geclassificeerd, volgens de Westerse kruidenleer, als aromatisch, stimulerend, bitter, laxerend, sterk, vochtafdrijvend, zuiverend, zweetopwekkend en koortsverminderend. Maté bevat veel vitaminen en mineralen. Yerba maté (letterlijk 'maté kruid') heeft zijn naam te danken aan de traditionele kop (ook 'maté' genaamd) waaruit het wordt gedronken. Deze kop was vroeger een gedroogde en versierde kalebas, maar tegenwoordig kun je ze gemaakt van alle mogelijke materialen vinden. In Zuid-Amerika wordt het nog steeds uit de speciale maté kop gedronken, waarbij men de drank opzuigt door een metalen of houten filter/rietje (bombilla genaamd). Effecten: Hoewel maté nu vooral gedronken wordt voor de gezelligheid, zijn de inheemse Guarani nooit afgeweken van het bereiden van de thee voor gezondheidbevorderende doeleinden. Maté ondersteunt het immuunsysteem, helpt in stress-situaties, ondersteunt het zuiveren en ontgiften, versterkt het zenuwstelsel, gaat veroudering tegen, geeft de geest een oppepper, ter ondersteuning van de (vet) stofwisseling en tegen verzwakking en vermoeidheid. Maté staat bekend als een gezonde drank, het bevat allerlei vitamines en mineralen zoals vitamine C en A. De werking van maté treedt na ongeveer een half uur op en kan 3-5 uur aanhouden. Gebruik: Om een maté infusie te bereiden, worden gedroogde en gekneusde bladeren van de yerba maté in een kop, de maté, gedaan, waaraan heet water toegevoegd wordt. De drank wordt opgezogen door een metalen pijpje genaamd bombilla, die onderaan een filter heeft zodat de bladeren niet bij de mond kunnen komen. Er zijn net zoveel verschillende bereidingswijzen als matédrinkers, maar hier is een veelgebruikte, traditionele methode: * Vul de maté voor 3/4 met yerba maté.* Bedek de maté met je hand, draai ondersteboven en schud enkele keren zodat de kleinere deeltjes van het kruid bovenaan komen te liggen.* Zorg ervoor dat de yerba zich onder een hoek van 45º bevindt.in de maté.* Giet een kleine hoeveelheid water op de yerba om het te bevochtigen.* Neem de bombilla, bedek het tuitje en steek het rietje in de maté tot op de bodem, bovenop de yerba.* Giet er heet water (+/-70ºC, mag niet gekookt hebben!) bij totdat de yerba helemaal vochtig is, maar niet onder water staat. Maté zonder suiker heet amargo. Sommige mensen voegen suiker toe (maté dulce) en/of andere kruiden, munt bijvoorbeeld. Anderen vervangen het water door melk, speciaal voor kinderen. Je kunt blijven drinken en opnieuw water toevoegen totdat de vloeistof bijna geen smaak meer heeft. Het drinken van maté is een sociale aangelegenheid. Deze gewoonte in Zuid-Amerika is vergelijkbaar met de Westerse consumptie van koffie en thee. Eender welk moment, plaats of gelegenheid is goed om maté te drinken. Iemand staat in voor de bereiding en zorgt ervoor dat de maté de hele groep rondgaat. Nadat iemand gedronken heeft, wordt de maté teruggegeven aan de serveerder die weer water toevoegt voor de volgende en de smaak op peil houdt
Wel grappig, om van Rio Gallegos (Argentinie) naar Rio Grande (Argentinie) te gaan moet je dus de grens met Chili oversteken. Snappe wie snappen kan, maar hier blijft da nog steeds een hekel punt. De grenzen in het Zuidelijke deel van Patagonie en Vuurland liggen ongeveer vast, maar beide landen claimen dat het hun eigendom is. Veel gepalaver tussen Argentijnse en Chileense regering zonder dat ze tot een oplossing komen. Tja, wij gaan daar weinig aan kunnen veranderen dus wij maar braafjes de beide (Argentijnse & Chileense liggen 7 km van elkaar, daartussen is het niemandsland) grensposten door om in Chili te geraken. In dit deel moet je ook de veerboot nemen naar Vuurland door de Magelhaenstraat (die eigenlijk een zeeweg is) over te steken. De naam Vuurland komt van de vele vuren die de inboorlingen op de eilanden stookten en die te zien waren vanaf de zee en de naam is bedacht door Magellaen (1480-1521), de eerste Europeaan (een Portugees in Spaanse loondienst ?!) die door de zeestraat voer tussen het vaste land en het hoofdeiland en zo als eerste de doorgang naar de Stille oceaan ontdekte. Na de overzet moesten we opnieuw de formaliteiten aan de grensposten vervullen waarna we weer in Argentinië waren. PS: Er is wel 1 voordeel verbonden aan het feit dat je de grens moet oversteken, namelijk dat je reispas weer vernieuwd wordt voor 90 dagen. Handig! Op weg naar Rio Grande een beetje het landschap afgetuurd wat nie veel voorstelt (veel dorre grasvlaktes met hier en daar wa schapen, guanaco's,...). In Rio Grande aangekomen hebben we beslist om daar wa op adem te komen. Dit stadje is een paradijs voor vissers die hier in de talrijke riviertjes, meren en beken kunnen vissen op forel en zalm. Nie voor mij weggelegd dus. Twee dagen later beslist om richting Ushuaia te trekken. Ondertussen in het hostel in Rio Grande aan de klap geraakt met Manuel, ne Spanjaard uit Sevilla die kettingskes en dergelijke verkoopt op het strand in Griekenland en die hier zijn materialen komt kopen in combinatie met wa rondreizen. Zo zijn we ondertussen met drie, maar da maakt het nie gemakkelijker om te liften. We beslisten om ons op te splitsen en spraken af op een camping in Ushuaia. Zo gezegd zo gedaan en een uurke later zat ik op ne camion richting 'de stad die naar het Zuiden is gericht' (Ushuaia). Vanuit Rio Grande is het zo'n 220 km naar Ushuaia en de eerste 100 km's is er geen bal te beleven. Maar dan zie je plots de uitlopers van de Cordillera de los Andes voor je opduiken die er zo ongerept uitziet dat je je als eerste in dit gebied waant. Echt schitterend, fenomenaal en nog meer van die uitdrukkingen. De laatste 50 km voor aankomst in Ushuaia rij je door het Andesgebergte en je voelt je nietig. Dit is een van de mooiste landschappen (zoniet het mooiste) die ik ooit heb gezien. Dit belooft leuk te worden. Dus vanaf vandaag zit ik in de meest zuidelijke stad ter wereld met een overweldigende natuur en met 4 seizoenen in 1 dag (zo wordt hier gezegd, mr ondertussen weten we dat je de uitspraken van Argentijnen met een korrel(tje) zout moet nemen). Zo kan het de ene dag lekker warm en bijna onbewolkt zijn, terwijl er de andere dag een stevige, ijskoude koude wind staat en een winddichte winterjas, handschoenen, sjaal en muts noodzaak zijn. Ushuaia is eigenlijk van oorsprong een gevangenisstad waar zware criminelen naar toe werden gestuurd. Door de afgelegen ligging werd dit als een ideale lokatie gezien: de plaats is omringd door uitlopers van de Andes en ligt aan ijskoud water, nl. het Beagle-kanaal. Het kanaal is vernoemd naar het schip (MS Beagle) van Charles Darwin, die op zijn reis langs deze contreien zijn evolutietheorie ontwikkelde. Maar de belangrijkste reden van mijn verblijf hier blijft toch de natuurpracht hier. Met sneeuw beklede bergtoppen, helderblauwe en turquoise meren,... Ik hou jullie op de hoogte van alle goeie en misschien ook mindere gode indrukken op dit continent.
Groeten Joost
Leuk feitje: alles, maar dan ook echt alles eindigt hier op del fin del mundo (van het einde van de wereld). Dus bv. vuurtoren van het einde van de wereld, stad op het einde van de wereld,... Vrijwel alle souvenirs hebben deze tekst erop staan. Men gebruikt het zelfs in Hotmail e-mailadressen! Toerisme, tja je kan er niet om heen.
Weer begonnen aan het liftavontuur! Vanuit Puerto Madryn de bus genomen naar het dichtsbijzijnde estacion de servicios (benzinestation) langs de ruta 3 die vanuit Bs As tot in Ushuaia loopt. Weer redelijk vlotjes weggeraakt uit de stad met den Daniel, nen NAVO sergeant die op conge ging bij zijn familie in Caleta Olivia. Dit was onze eerste lift met een auto en meteen ne geestigen ook. Af en toe leek het meer of een ritje op de roetsjbaan, vooral door de zware rukwinden die er die dag waren. Nu zijn windstoten van 80 km/h hier schering en inslag, maar dit was naar Patagonische normen zelfs een heftig windje. Dit is dan ook een van de winderigste plaatsen ter wereld die ook wel de roaring Forties en de Furious Fifties genoemd worden verwijzend naar de 40ste en 50ste graad zuiderlengte. Dat zegt wel genoeg denk ik!
Tjdens de rit hebben we weer kennis mogen maken met de belangrijkste godsdienst hier, namelijk voetbal. Er was die avond DE match tussen Boca Juniors en River Plate en den Daniel is dus fan van River Plate. Je kan deze match een beetje vergelijken met Club Brugge Anderlecht maar hier wordt het toch net iets (lees echt gigantisch) vuriger beleeft. Nu had onzen Daniel in zijne 'naar Argentijnse normen' getunede Ford Escort 2 joekels van boxen zitten in de koffer. k Zweer het, je kunt er een feestzaal van 500 man mee aant dansen krijgen. Da was eigenlijk geen probleem zolang dat de verslaggeving van de voetbal nog nie begonnen was, maar dan Ik zat achteraan in de wagen met die 2 boxen net achter mij en da was nie normaal, echt niet. t Leek alsof dak temidden het stadion stond. ZZZZZZZZZZZZOOOOOOOOOOTTTTT Ikke onmiddelijk heel mijne rugzak omploegen op zoek naar mijn oordoppen, maar zelfs dan nog was het nie te harden. En ge moet nie peinzen da den Daniel dat dus zachter ging zetten he, nee nee, nie gemankeerd zette hij het nog luider als River Plate druk zette op de tegenploeg!!
River Plate stond aan de rust 3-1 voor (gelukkig voor ons), maar na 10 min in de 2de helft begon den Daniel toch aardig te stressen toen het 3-2 werd. Dit natuurlijk gevolgd door een Louis de Pelsmaeker is er niks tegen ongekende GGGGOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAALLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL.
Boca Juniors bleef druk zetten en den Daniel begon hoe langer hoe meer te stressen zodat ie wel eens een rood licht miste, een middenberm toucheerde enz. Nog nooit gezien!
Na dit schouwspel lichtelijk geamuseerd en een beetje gestresseerd gevolgd te hebben werden we op het marktplein van Caleta afgezet waar er een optocht van River Plate supporters was (als hadden ze de Champions League gewonnen). Autos met roodwitte vlaggen, claxonerend door het centrum en supporters die de clubliederen aan het zingen waren. En dit voor een competitiematch?! Soit, t is dus duidelijk dat koning voetbal regeert in Argentinië.
Na dit intermezzo efkes te hebben gevolgd zijn we op zoek gegaan naar onze volgende lift, maar s nachts om 2h bleek da wa moeilijk te zijn, dus hebben we ons maar in een veld te slapen gelegd naast het benzinestation. Hier hebben we wa meer miserie gehad om een lift te vinden (+-7h gewacht) en eerlijk gezegd was het niet de meest ideale plaats om lang te wachten. T Was weer zon dagje met sterke windvlagen en daar het benzinestation temidden de prairie lag waren we dus na enkele uren gezandstraald, uitgewaaid en (David, de reiscompagnon) verbrand. Maar ale, toch een lift gevonden en hupse weer op weg. T Was maar voor 150 km, maar we wilden absoluut weg uit da windgat.
Een 2tal uur later aangekomen in het godvergeten gat Fitz Roy (niet de berg) waar Pier en Pol zelfs nie naar toe willen gaan. Moet het natuurlijk lukken dat we daar geen lift inden, en na 1 dag en half besluiten we dan maar wa geld uit te geven en de nachtbus te pakken (15 ) voor de resterende 600 km die ons in Rio Gallegos (belangrijke hub voor zowel trucks als bussen) zou brengen.
Daar even gecheckt of we konden doorreizen per bus naar Ushuaia, maar de bussen bleken al volzet voor de komende 2 dagen en de prijs was daarbij nog eens verdubbeld in tegenstelling tot wat we gehoord hadden in het busstation van Puerto Madryn. Vraag en aanbod zeker?? Wij dus niet te veel meer gevraagd en direct een ander aanbod bekeken, namelijk ons aller geliefd voertuig: de camion. Nu waren we niet de enigen die dat idee hadden, want toen we bij het benzinestation aankwamen stonden er zowaar 3 koppels te wachten op een lift. Na wa rondvraag bleken er slechts 2 koppels naar Ushuaia te gaan, en het ene koppel is 10 min na onze aankomst reeds vertrokken, gevolg was dus da we dachten dat dit een makkie ging zijn. Niet dus! We hebben even met een koppel Argentijnen gesproken die daar al 1,5 dag stonden te wachten. Tja, t leven van een lifter is soms nie gemakkelijk. Maar, een uurke later bolt het Argenmtijns koppel het af om ergens anders hun geluk te gaan beproeven en wat blijkt, een kwartierke later itten David en ik op de camion richting Rio Grande (200 km van Ushuaia).
De rest van het verhaal zal voor later zijn, want heb hier al ruimschoots mijn tijd overschreden die ik mag doorbrengen aan de PC. Dus k ga jullie moeten laten, maar weest niet getreurd, Ill be back!!
