1. Een beeld van het dagdagelijkse uitzicht hier in Puerto Natales.
2. De pier in de 'oude' haven.
3. De toegangsweg naar Torres del Paine.
4. Op de overzetboot in het nat. park krijg je al een mooi beeld over wat dit park te bieden heeft. Dit is de centrale bergketen Cuernos del Paine met toppen van 2600m. Dit park biedt een grote diversiteit aan zowel fauna als flora. Je kan in dit park perfect een ganse week vertoeven door de grote toer te doen. Een andere 'bekende' route om te volgen is de 'W' die je langs de belangrijkste (= mooiste) plaatsen in dit park brengt. Wij hebben een tocht van 4 dagen gedaan die nogal in de beentjes kruipt, maar die zeer de moeite waard is.
4. Aangekomen aan het ponton krijg je een ander beeld over de centrale keten dat je een beetje intimideert. Nu zijn wij helemaal niet te intimideren, dus begonnen met volle moed aan onze eerste staptocht van 20km. En euh, na die eerste tocht bekijk dit toch net iets anders. Hier regeert de natuur en ben jij diegene die zich moet aanpassen. Zowel de hoogteverschillen (niet zo groot, maar intensief als je ne rugzak van ettelijke kilo's met eten en tent meehebt) als het weer veranderen hier constant zodat je het ene moment loopt te hijgen en te zweten en t ander moment passeert er een ijzig windje waardoor je het koud krijgt. Dit zorgt ervoor dat je zo'n 100 keer per dag je pull aan- en uittrekt.
3. Onderweg naar onze eerste stop (Grey gletsjer) krijg je na een intense klim dit beeld te zien. Jipjip, I was impressed!! Dit zijn veel ijsblokjes bij elkaar. Al deze gletjsers in het park hebben wel hun voordeel, namelijk je mag hier uit ieder meer of uit elke rivier drinken aangezien dit het zuiverste water is. Leuk leuk, dit kom je jammergenoeg niet meer tegen in ons Belgenland. Een ander opmerkelijk feit is dat de nationale parken hier brandschoon zijn. Je vindt hier geen plastic, papier of andere vuiligheid die achtergelaten wordt door reizigers. Iedereen wordt geacht om alle afval terug mee te nemen uit het park en ondanks het feit dat er geen toezicht is op de naleving hiervan en er geen boetes zijn op lozen van vuilnis wordt dit perfect nageleefd door iedereen. Schitterend !! Zelfs sigarettepeuken worden niet achtellos weggegooid, maar opgeborgen en meegenomen tot je een vuilbak tegenkomt (wat overigens erg schaars is).
4. Een uurtje later kom je aan bij de Mirador del Glaciar (viewpoint aan Grey gletsjer) die je een goed beeld geeft van deze prachtige gletsjer. Schilders zouden jaloers worden op de alle schakeringen blauw die je hier ziet in deze ijsmassa. Zoals de meeste gletsjers (met uitzondering van Perito Moreno gletsjer die elk jaar nog 2m aangroeit, maar daarbij niet groter wordt, maar 'constant' blijft) is ook deze onderhevig aan de opwarming van de aarde, wat maakt dat er zo af en toe stukken ijs afbreken. Dit gaat gepaard met een oorverdovend lawaai en zorgt ervoor dat je vanop de camping naast de gletsjer zo af en toe een ijsberg ziet voorbij drijven.
5. De volgende morgen zijn we een kijkje gaan nemen nog dichterbij de gletsjer en je valt achterover van de omvang hiervan. Het stuk dat je ziet op de foto is ong 1 km lang en 200m breed. IMPOSANT !! Deze foto geeft maar een klein stukje weer van de totale omvang van de gletsjer, dus je bent wel even stil bij de aanblik ervan. Hier bevindt zich trouwens de derde grootste ijsmassa ter wereld (na Antarctica en Groenland).
6. Zoals ik al zei zie je dus vanop de camping zo af en toe een ijsberg(je) langsdrijven. Het meer geeft nogthans de indruk dat je daar perfect een zwemmeke kan doen, maar geloof me, als je er 10 seconden uwen dikken teen ingestoken hebt dan verander je wel van gedacht.
7. Op weg naar de volgende viewpoint kom je langs deze bergketen (Paine Grande 3050m) die de moeite waard is vanwege het feit dat hier af en toe tonnen sneeuw en ijs naar beneden donderen wat een schitterend schouwspel is. Dit zorgt er ook voor dat het waterniveau van het riviertje dat aan onze volgende camping passeerde in no time zo maar efkes een meter of twee steeg. Jammer als je dan je tentje langs de loop van de rivier gezet hebt. (wat wij, intelligent gelijk we zijn, dus NIET gedaan hebben) Deze route leidde naar de Valle del Frances waar je omsingeld wordt door bergketens die allemaal op je af lijken te komen. Is het door de in spanning of enkele door de verschijning van deze immense bergen, ik zou het niet weten, maar t geeft alleszins een raar gevoel.
8. Ook dit is dezelfde keten zoals op vorige foto, maar getrokken s avonds op weg naar onze volgend stop. Op dit stuk van de wandelroute merk je het verschil in de fauna die hier is. Torres del Paine heeft 4 verschillende vegetaties. Een pre-Andes struikvegetatie langs rivieren en meren, Magallaen-bossen die vooral bestaan uit vooral Nothofagus-bomen, Magallaense toendra en als laatste de hoge vegetatie die langzaamaan verdwijnt naarmate je hoger en hoger komt.
9. Dit zijn de Cuernos del Paine (de Horens van Paine). Deze keten geeft een mooi beeld wat de verschillende lagen gesteente die hier 10 miljoen jaar geleden gevormd werden. Als je goed kijkt zie je een onderscheid tussen zwarte en lichtere, grijze tectonische lagen. De zwarte laag bovenaan is puur graniet. Voor de geinteresseerden --> Geology of the Paine Massif consists of Cretaceous sedimentary rocks that have been intruded by a Miocene-aged laccolith. Subsequently, orogenic and erosional processes have shaped the present-day topography, being the glacial erosion the main one responsible for the sculpturing of the massif in the last tens of thousands of years. A good example of the latter are the Cuernos del Paine, whose central bands of nicely exposed granite strongly contrast with the dark aspect of their tops, which are remnants of a heavily eroded sedimentary strata. In the case of Las Torres, what once was their overlying sedimentary rock layer have been completely eroded away, leaving behind the more resistant granite.
10. Dit zijn de befaamde Torres, de 3 granieten torens die uitgesleten zijn in dezelfde bergwand. De tocht naar deze Torres is een redelijk zware inspanning (zeker om 06h45 s morgens) maar zeker de moeite waard. Je moet een steil stuk door en over rotsblokken klauteren, maar eens boven geniet je van het zicht op de Torens. De reden waarom we zo vroeg gingen is omdat het hier de ronde doet dat de Torens s morgens tijdens de zonsopgang vuurrood zijn. Vandaar da we dus afgezien hebben om dit te aanschouwen. Bij het bovenkomen zie je dus dit zicht, nl een meerke, 3 granieten pieken, een mini-gletsjertje, ... Mooi mooi!!! Kleine tip --> ge zweet u dood tijdens het stijgen naar de Torens, maar eens boven waait het er keihard --> een mutske en vest misstaan dus niet, tenzij je ziek wil worden natuurlijk.
11. Close up van de Torens.
12. Een fotootse van uw corespondent ter plaatse (voor diegene die me dit vroegen --> nee, k ben dus nog niet volledig verwilderd -- ja, mijnen baard staat er nog altijd -- ja, ik was de stand-in van Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean -- nee, ik ben hier nog niet opgepakt) k Hoop dat ik hiermee aan ieder zijn vragen voldaan heb, indien nog onduidelijkheden laat het me weten en, goede ziel zoals ik ben, zal ik jullie dan weer voorzien van een antwoord.
