Don't dream your life, live your dream ! From the 21 of january I am backpacking through South America for half a year. I'll try to update this blog several times and I hope U enjoy reading it.
Grtz Don Zozé
07-02-2008
Peninsula Valdez
Ah schatjes
't Is alweer een tijdje geleden da'k iets heb laten horen, maar bij deze een nieuw bericht. Enkele dagen geleden de Peninsula bezocht, je weet wel, de kraamkliniek van Zuid Amerika. We hadden, na enige rondvraag, onze tocht geboekt bij bij Fugu travel (goedkoopste optie hier), dus s morgens om 08h paraat aan de ingang van het hostel om daar opgepikt te worden door het busje. Na een korte interessante inleiding kwamen we aan op het schiereiland (Peninsula Valdez). De ingang van PV ligt op het smalste deel van het schiereiland en heeft naast een klein (niet zo interessant) museum ook een uitkijktoren waardoor je beide baaien aan weerszijden van het schiereiland kan zien. Daarnaast zie je ook het 'Isla de los Pagaros' (Vogeleiland). Dit eiland werd wereldberoemd vanwege een passage in het boek 'De Kleine Prins' (Antoine de st Exupery) waarin de vorm van het eiland vergeleken wordt met een boa die een olifant verslindt. Haaaaallllllooooo, ik heb er mij minstens 10 min op blindgestaard vanuit alle mogelijke perspectieven, maar nee, k zie het er niet in. Ach ja, na deze eerste kennismaking met wat we konden zien op het eiland reden we richting Punto Norte. Onderweg enkele guanaco's zien rondspringen, nen bruine vos gezien (kleine beesten trouwens), nen hele hoop wol (met een beetje schaap eronder),... Aangekomen in Punta Norte uit het busje gesprongen en richting strand gewandeld waar je in volle harmonie zeeleeuwen, zeeolifanten en zeehonden samen in de zon ziet genieten. Je kan ze benaderen tot +- 50m, wat een impressionante ervaring is. De kleintjes maken een hels kabaal en af en toe zie je vader zeeolifant zich efkes stellen tegenover zijn buurman om die duidelijk te maken wie er de chef is. Na dit schouwspel terug richting busje waar plots een gordeldier tevoorschijn kwam. Dit is volgens mij een van de minst ontwikkelde diersoorten doorheen de jaren. Interessant om eens van dichtbij te zien, maar gevaarlijk voor mensen op slippers. 'k Weet nie of dat het aan de 'ietwat bedwelmende' geur of aan de 'lekker uitziende' tenen van mij lag, maar plots komt da beest op mij af om zo maar efkes in mijnen teen te bijten. Chance da'k bij de pinken was en mijn dikken teen nog kon wegtrekken of ik had het vlaggen. 't Beestje liet echter nie af en begon zowaar in mijn slipper te bijten maar al gauw was duidelijk dat plastic niet zijn ding was. Enkele seconden later zie'k wa verder een Amerikaanse toeriste (ge haalt ze er zo uit, --> wel handig als je een beetje schaduw wilt) die da beestje staat te lokken met TUCskes (ge weet wel, van die koekskes) omdat ze efkes met da beestje op de foto wil. Haaaallllllloooo??? Ge zou toch ter plaatse slecht komen, wetend dat er op ne meter naast haar een gigantisch bord staat dat vraagt om de beesten niet te voederen EN dat de tourguide dat nog eens expliciet gevraagd heeft. Jongens toch!! Na dit voorval ben ik nog eens naar de (echte) zeeolifanten gaan kijken en daarna terug op de bus gesprongen richting Caleta Valdez, een ander punt op PV. Onderweg nog gestopt bij een kolonie Magelhaenpinguins (dacht da ze groter waren) die op zo'n 3 meter van de omheining kwamen staan. Gelukkig stond er een omheining of die USA'se had er gegarandeerd een uitgehaald voor een fotootje. Een kleine tip voor de lieve 'misschien ooit pinguins ziende' lezers, raak nooit een pinguin aan, niet omdat het gevaarlijk is, want dat is het niet, maar wel omdat deze dieren de geur van mensen heel snel opnemen en dat de jongen mogelijk verstoten worden door de moeder. De volwassen pinguins kunnen erdoor in stresstoestand komen. Daarna naar Caleta Valdez (nog zeeolifanten) waar da'k efkes met nen opzichter gebabbeld heb die me wist te vertellen dat de vrouwtjes (als enige dieren in de wereld) ALTIJD zwanger zijn. Ze hebben namelijk 2 baarmoeders, 1 waarin een bevruchte eicel zit en een 2de waarin een andere bevruchte eicel zich ontwikkeld tot nieuw leven. Nu, ikzelf zal nooit weten hoe het is zwanger te zijn, maar ik heb een donkerblauw vermoeden dat de vrouwelijke lezers hier een zucht van opluchting slaken. Onze laatste stop van de dag was in een '1 straat groot' dorpje in PV, Puerto Pyramides genaamd. Nie veel te beleven daar tenzij je een boottocht wil ondernemen om orca's en walvissen te zien (vooral tss juni -december) of voor als je duiklessen wil nemen. Wij hadden enkel de tijd om efkes de borst nat te maken en een zwemmeke te doen, maar we hebben het gelaten voor wat het was en zijn daar maar wat gaan rondwandelen. We kwamen hier op het einde van onze tour en k moet zeggen da'k wa gemengde gevoelens had erbij. Dat je de PV moet bezoeken is zeker, maar al dan niet met touroperator is iets anders. Je bezoekt nl niet het hele eiland en krijgt nie veel tijd om te blijven kijken naar al t schoons dat er te zien is, dus da's beetje jammer. Beter is een auto te huren met wa andere backpackers en op eigen ritme het schiereiland te bezoeken. Nadeel is dat je dan minder info krijgt, maar ne keer babbelen tegen zo'n opzichter kan je al veel wijzer maken. Al bij al zeker in je reis inlassen als je Argentinië bezoekt!!
Terug aangekomen in de hostel beslisten we (met behulp van enige Argentijnse schuimforellen, ook bier genoemd )om de vlgde dag ons liftavontuur verder te zetten.
Weer begonnen aan het liftavontuur! Vanuit Puerto Madryn de bus genomen naar het dichtsbijzijnde estacion de servicios (benzinestation) langs de ruta 3 die vanuit Bs As tot in Ushuaia loopt. Weer redelijk vlotjes weggeraakt uit de stad met den Daniel, nen NAVO sergeant die op conge ging bij zijn familie in Caleta Olivia. Dit was onze eerste lift met een auto en meteen ne geestigen ook. Af en toe leek het meer of een ritje op de roetsjbaan, vooral door de zware rukwinden die er die dag waren. Nu zijn windstoten van 80 km/h hier schering en inslag, maar dit was naar Patagonische normen zelfs een heftig windje. Dit is dan ook een van de winderigste plaatsen ter wereld die ook wel de roaring Forties en de Furious Fifties genoemd worden verwijzend naar de 40ste en 50ste graad zuiderlengte. Dat zegt wel genoeg denk ik!
Tjdens de rit hebben we weer kennis mogen maken met de belangrijkste godsdienst hier, namelijk voetbal. Er was die avond DE match tussen Boca Juniors en River Plate en den Daniel is dus fan van River Plate. Je kan deze match een beetje vergelijken met Club Brugge Anderlecht maar hier wordt het toch net iets (lees echt gigantisch) vuriger beleeft. Nu had onzen Daniel in zijne 'naar Argentijnse normen' getunede Ford Escort 2 joekels van boxen zitten in de koffer. k Zweer het, je kunt er een feestzaal van 500 man mee aant dansen krijgen. Da was eigenlijk geen probleem zolang dat de verslaggeving van de voetbal nog nie begonnen was, maar dan Ik zat achteraan in de wagen met die 2 boxen net achter mij en da was nie normaal, echt niet. t Leek alsof dak temidden het stadion stond. ZZZZZZZZZZZZOOOOOOOOOOTTTTT Ikke onmiddelijk heel mijne rugzak omploegen op zoek naar mijn oordoppen, maar zelfs dan nog was het nie te harden. En ge moet nie peinzen da den Daniel dat dus zachter ging zetten he, nee nee, nie gemankeerd zette hij het nog luider als River Plate druk zette op de tegenploeg!!
River Plate stond aan de rust 3-1 voor (gelukkig voor ons), maar na 10 min in de 2de helft begon den Daniel toch aardig te stressen toen het 3-2 werd. Dit natuurlijk gevolgd door een Louis de Pelsmaeker is er niks tegen ongekende GGGGOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAALLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL.
Boca Juniors bleef druk zetten en den Daniel begon hoe langer hoe meer te stressen zodat ie wel eens een rood licht miste, een middenberm toucheerde enz. Nog nooit gezien!
Na dit schouwspel lichtelijk geamuseerd en een beetje gestresseerd gevolgd te hebben werden we op het marktplein van Caleta afgezet waar er een optocht van River Plate supporters was (als hadden ze de Champions League gewonnen). Autos met roodwitte vlaggen, claxonerend door het centrum en supporters die de clubliederen aan het zingen waren. En dit voor een competitiematch?! Soit, t is dus duidelijk dat koning voetbal regeert in Argentinië.
Na dit intermezzo efkes te hebben gevolgd zijn we op zoek gegaan naar onze volgende lift, maar s nachts om 2h bleek da wa moeilijk te zijn, dus hebben we ons maar in een veld te slapen gelegd naast het benzinestation. Hier hebben we wa meer miserie gehad om een lift te vinden (+-7h gewacht) en eerlijk gezegd was het niet de meest ideale plaats om lang te wachten. T Was weer zon dagje met sterke windvlagen en daar het benzinestation temidden de prairie lag waren we dus na enkele uren gezandstraald, uitgewaaid en (David, de reiscompagnon) verbrand. Maar ale, toch een lift gevonden en hupse weer op weg. T Was maar voor 150 km, maar we wilden absoluut weg uit da windgat.
Een 2tal uur later aangekomen in het godvergeten gat Fitz Roy (niet de berg) waar Pier en Pol zelfs nie naar toe willen gaan. Moet het natuurlijk lukken dat we daar geen lift inden, en na 1 dag en half besluiten we dan maar wa geld uit te geven en de nachtbus te pakken (15 ) voor de resterende 600 km die ons in Rio Gallegos (belangrijke hub voor zowel trucks als bussen) zou brengen.
Daar even gecheckt of we konden doorreizen per bus naar Ushuaia, maar de bussen bleken al volzet voor de komende 2 dagen en de prijs was daarbij nog eens verdubbeld in tegenstelling tot wat we gehoord hadden in het busstation van Puerto Madryn. Vraag en aanbod zeker?? Wij dus niet te veel meer gevraagd en direct een ander aanbod bekeken, namelijk ons aller geliefd voertuig: de camion. Nu waren we niet de enigen die dat idee hadden, want toen we bij het benzinestation aankwamen stonden er zowaar 3 koppels te wachten op een lift. Na wa rondvraag bleken er slechts 2 koppels naar Ushuaia te gaan, en het ene koppel is 10 min na onze aankomst reeds vertrokken, gevolg was dus da we dachten dat dit een makkie ging zijn. Niet dus! We hebben even met een koppel Argentijnen gesproken die daar al 1,5 dag stonden te wachten. Tja, t leven van een lifter is soms nie gemakkelijk. Maar, een uurke later bolt het Argenmtijns koppel het af om ergens anders hun geluk te gaan beproeven en wat blijkt, een kwartierke later itten David en ik op de camion richting Rio Grande (200 km van Ushuaia).
De rest van het verhaal zal voor later zijn, want heb hier al ruimschoots mijn tijd overschreden die ik mag doorbrengen aan de PC. Dus k ga jullie moeten laten, maar weest niet getreurd, Ill be back!!
Eergisteren hebben we Bs As achter ons gelaten en zijn we aan het grote liftavontuur begonnen. En wat voor een! In Bs As hebben we tevergeefs een ganse dag geprobeerd een lift te versieren, maar da is nie zo simpel alst lijkt. We hebben 10-tallen chauffeurs aangesproken en zoals het Porteños betaamd krijg je hier van elke chauffeur nen anderen uitleg over waar je best op zoek gaat naar een lift. Ze hebben allemaal hun eigen gedacht daarover, maar als je vraagt of zij je kunnen meenemen, ajajaj, nee dat gaat niet. Ze kennen meestal wel iemand die naar t zuiden gaat, maar die persoon is er (natuurlijk) niet op dat moment. Dus na een dagje vol gezever en door de hele haven gezocht te hebben naar een lift besloten we eens de andere opties te overlopen. Een daarvan was de nachtbus nemen tot buiten de stad en van daaruit beginnen liften omdat daar de chauffeurs passeren die naar het zuiden aan het rijden zijn. We hebben die optie dan maar genomen omdat David (de reiscompagnon) zijn voeten openlagen (2 grote blaren die er nie zo gezond uitzagen in dit stadium) en hij het nie meer zag zitten om nog langer rond te tsjolen. Wij dus op de nachtbus richting Bahia Blanca. Voordeel hiervan, je bespaart nog eens een overnachting uit ook. Eerlijk is eerlijk, de slaapplaats op de bus was comfortabeler dan in de hostel in Bs As en je krijgt ook nog eens een goeie maaltijd met rode wijn voorgeschoteld, njamies njamies. Na dit godenmaal een kort tukske gedaan om dan te 4en s morgens aan te komen in Bahia Blanca. Aangezien dit de 1e grote stad was na ons vertrek in Bs As besloten we daar af te stappen ondanks de waarschuwingen van de Lonely Planet dat daar geen bal te beleven is. Ewel, ze hebben gelijk, Bahia Blanca is een stad met meer dan 400000 inwoners en een van de belangrijkste havensteden in Argentinie, maar edoch, er is daar nu ne keer niks maar dan ook niks te beleven. Ja, Pier en Pol en nen hond met een klakske lopen daar rond, maar daarvoor moeje het dus niet doen. Aan de andere kant was't wel handig om in een grootstad te stoppen aangezien den David naar t ziekenhuis wou gaan voor zijn 'ondertussen redelijk zwaar' ontstoken voeten. Na dit verplichte nummertje zijn we op zoek gegaan naar een lift en zowaar een half uur later, praise the lord, zaten we op vrachtwagen bij señor Eduardo, chaufeur voor ESSO. Nogal grappig eigenlijk, carpoolen met ne kerel die werkt voor een benzinebedrijf dat overleeft/profiteert om zoveel mogelijk naft te verbruiken. Ach ja, wij trokken er ons nie te veel van aan, net zo min als onze 'vriend' Eduardo die echter wel zei dat we stil moesten zijn als zijnen baas belde omdat die daar nie zo content mee zou zijn. ettelijke 100en km's verder scheidden onze wegen en toen hebben we ne keer goed gevloekt (vooral David). Dus, we komen aan bij een benzinestation, we laden alles uit, springen uit de camion, wensen de chauffeur nog veel chance toe en nen dikke merci en we slaan de deur van de camion toe. Enkele minuten later willen we ons boeltje pakken om wa verder in de schaduw te gaan zitten en komen tot de vaststelling dat David zijne rugzak nog in de camion ligt. De betere Vlaamse en Engelse scheldwoorden galmen door de Pampas (oneindige vlakte hier in Arg.) bij deze vaststelling, maar helaas niks meer aan te doen. Of toch? We wisten ongeveer waar de chauffeur naar toe ging, dus wij alle mogelijkheden afgaan om die chauffeur te kunnen bereiken. De ganse avond rondgebeld, benzinestations afgeschuimd en rondgekeken of we de camion niet zagen passeren, maar er kwam niks positiefs uit de bus (en bijgevolg ook nie uit de camion). David kreeg op een bepaald moment wel de chaufeeur aan de lijn, maar die zei dat er niks in zijne camion lag, hmmmm, strange.. Ondertussen wast 3h s nachts en besloten dan maar om ons tentje op te slaan langs de weg en de vlgde dag nog wa rond te vragen naar eventuele oplossingen en dan een nieuwe lift te zoeken naar Puerto Madryn. De volgende morgen nog wa rondgebeld en de beste oplossing uitgedacht voor hoe het nu verder moest. We besloten door te trekken en onderweg nieuwe dingen te kopen om ne nieuwe rugzak te maken. Gelukkig had hij zijn documenten en camera nog bij zich, dus t enige dat weg is zijn wa kleren en matje, slaapzak,... Jammer, helemaal nie geestig, maar ale 't kon slechter. Op onze tweede plaats ook nie langer dan een half uur moeten wachten vooraleer we een lift aangeboden kregen van een chauffeur uit Bs As die zo maar efkes naar El Calafate reed (diepe zuiden van Arg.). Weeral geluk dat we daar nie te lang moesten wachten, maar een beetje geluk zo af en toe mag wel na week waarin ik bestolen ben geweest, David al 2 ziekenhuizen gezien heeft, al de flu gehad heeft en zijne rugzak kwijtgespeeld is. Zo zijn we, na 2 dagen liften, ondertussen in Puerto Madryn (1600 km van Bs As) aangekomen waar we morgen Peninsula Valdez gaan bezoeken alias de kraamkliniek van Zuid Amerika (zie vorige post) om zeehondjes, zeeolifanten, zeeleeuwen, lama's, vossen, orca's en dergelijke te bezoeken. Daarna trekken we richting Ushuaia, naar wat gezegd wordt het meest zuidelijke punt van de wereld (wat eigenlijk niet klopt, want er ligt nog een gehucht onder Ushuaia, nl Puerto Williams). Anyway, t belooft schitterend te worden de komende dagen (laten we hopen --> er mogen altijd kaarsjes gebrand worden, offers gedaan worden,... om ons geluk wa op te krikken).
All righdie, tot zover weer een update. Misschien morgen nog meer nieuws, na de visite aan Peninsula Valdez. Amigos y amigas, tot laters.
Bij deze een nieuwe update van jullie correspondent in Zuid Amerika die met volle teugen aant genieten is en jullie met alle plezier wil laten meegenieten van dit (nu al) schitterend continent. 'k Zit momenteel nog in Buenos Aires, maar morgen vertrekken we zuidwaarts richting Puerto Madryn waar we Peninsula Valdez gaan bezoeken dat als UNESCO natuurgebied is beschermd. Dit is een schiereiland dat een indrukwekkend dierenbestand heeft (zeeleeuwen, zeeolifanten, dolfijnen, orca's, walvissen, pinguins, maar ook landdieren zoals nandoes, gordeldieren, guanacos,...). De zeezoogdieren zoeken hier een plaats om veilig hun kalveren ter wereld te brengen mede vanwege het microklimaat dat er heerst, een gevolg van de warme Golfstroom die vanuit Brazilië langs dit schiereiland stroomt. Het wordt dan ook de kraamkliniek van de zuidelijke Atlantische oceaan genoemd. Dit gebied staat ook bekend om een uniek fenomeen, namelijk dat walvissen tot OP, ja tot op, het strand komen om babyzeehondjes op te eten. Dit fenomeen komt enkel voor tijdens de maanden juli - december als de kraamkliniek op volle toeren begint te draaien. Desalniettemin blijft dit een plaats die je moet bezoeken tijdens een Argentinië-reis.
Ondertussen heb ik de voorbije dagen de ganse stad doorcruised op een gezapig (hoe kan het ook anders) tempo en begin deze stad beter en beter te kennen. Als je hier rondtoert merk je de Europese invloeden in deze stad (Madrid in het microcentro van Bs As, Parijs in de chiquere wijken in het noorden van de stad , Napels in de zuidelijke volkswijk La Boca) en er wordt ook gezegd dat Porteños (inwoners Bs As) zichzelf eerder beschouwen als zijnde Europees dan als Zuid Amerikaans (wat op gemengde gevoelens kan rekenen in de rest van van het land).
Als je hier toekomt krijg je ergens een gevoel van ontgoocheling te verwerken omdat veel dingen mooier voorgesteld worden (in reisgidsen en folders) dan ze eigenlijk zijn, maar je leert deze stad pas kennen en apprecieren door er volledig in op te gaan en rond te stappen. Eigenlijk kan je de stad in 2 delen onderverdelen, het rijkere noorden (Recoleta, Palermo, Belgrano) en het armere zuiden (San Telmo en La Boca wijk). De oorsprong van de stad ligt in het, nu althans, armere zuiden waar eind 19de eeuw veel Spaanse en Italiaanse immigranten aanmeerden met de hoop op een beter leven. Toendertijd was de wijk San Telmo de rijkere buurt van de stad, maar een zware epidemie van gele koorts deed de rijken uitwijken naar waar nu de buurten Recoleta, Belgrano en Palermo liggen.
Na eerst de wijken La Boca en San Telmo bezocht te hebben (zie vorige blog) heb ik de voorbije dagen vooral de noordelijke kant van de stad bezocht. Het verschil met de zuidelijke kant is soms (zoniet meestal) schrijnend. In (laat ik het voor het gemak) upper Bs As noemen vind je veel parken (groene long van de stad met maté,een soort thee, drinkende Porteños in het weekend), de upperclass huizen, musea en dergelijke meer. Enkele bezienswaardigheden in upper Bs As zijn het Recoletakerkhof dat doet denken aan Père Lachaise in Parijs (waar oa Jim Morrison begraven ligt). In het Recoletakerkhof zijn sommige graven groter dan een gemiddeld kot in Gent en kregen de hoge pieten en pietinnen uit de Argentijnse geschiedenis een laatste rustplaats zoals Eva 'Evita' Peron, generaal Alvear, president Sarmiento,...). Deze laatste kreeg trouwens in de buurt van het kerkhof een standbeeld waar een grappige anekdote aan verbonden is. Het standbeeld werd gemaakt door Auguste Rodin (Frans kunstenaar die ook het standbeeld 'De Denker' ontwierp, denk ik) en toen de Argentijnse afgevaardigden het beeld gingen bestellen in Parijs hebben ze daar echter zoveel geld erdoor gejaagd dat er enkel nog geld overschoot voor een buste. Nu, Rodin nodigde hen uit in zijn atelier om naar zijn reservestukken te gaan kijken wat dus resulteerde in een standbeeld dat wel het hoofd van president Sarmiento heeft, maar dat dus op een ander lichaam staat. Prachtig toch?! Voor de rest is er nog het gigantische park met een Japanse Tuin, een rozentuin,.... Een beetje verder staat de Floris Generica, een redelijk imposant, beweegbaare monument dat een grote bloem vertegenwoordigt en gemaakt is uit roestvrij staal en aluminium. Dit kunstwerk is zo gebouwd dat de bloembladen (+- 4 ton elk) 's avonds dichtgaan zoals sommige bloemen ook wel doen. (Kunstwerk van Eduardo Catalano) Last but not least vind je hier nog architectonische pareltjes en vele monumenten, waarvan het ene al meer de moeite waard is dan het andere.
Dit allemaal gezegd zijnde ga'k jullie laten, want zou graag nog een slaapke doen vooraleer da'k hier aan het grote 'lift'avontuur begin morgen. 't Zit er dik in daj een paar dagen niks te horen krijgt vqan jullie correspondent hier want k ben van plan om een afstand te overbruggen van een kleine 2000 km en al liftend zal da waarschijnlijk nie lukken in nen dag of 2. Anyway, we zien wel en k hou jullie op de hoogte.
Greetz from sunny Bs As waar het momenteel aant regenen is bij een temperatuur van 25 graden (om 5h s nachts), hehe!
Que tal? Hier alles ok (buiten het feit da'k eergisteren nacht bestolen geweest ben toen ik 's avonds op stap geweest ben). Ik had het 'lumineuze' idee gehad om Bs As by night te bezoeken om wa fotoots te trekken. Nu, 'k was op wandel in 1 van de meer toeristische cotes van de stad, wa fotootses aant trekken, klapke doen met wa andere backpackers daj tegenkomt (later meer daarover), pilsje nuttigen en dergelijke toestanden. Na het grootste deel daarvan gezien te hebben besloot ik nog naar Avenida 9 de julio te gaan (avenue van 140m breed) waar ook de Obelisco staat, een van de belangrijkste monumenten die Bs As kent. Ik dus ne keer checken op mijn kaartje wat de kortste weg naar de Obelisco was. 'k Zie (op da kaartje) da'k via een zijstraatje een groot stuk kan van de route kan inkorten, dus dacht ik die route maar te nemen. Tot zo ver het lumineuze van mijn idee, want toen ik efkes aant wandelen ben in da straatje (waar da'k om een of andere reden de enige wandelaar was??) wordt ik vanuit het niets omsingeld door 5 lowlifes die rond mij komen staan en mijn geld eisen. Tja, wat is de beste oplossing dan?? Kloppen tot je er bij neervalt en je alles kwijt bent met de kans daje in't ziekenhuis beland of even worse? Nee dus, het leek me beter om die gasten mijn geld te geven da'k op da moment zitten had (+-150 us dollars, I know veel te veel maar moest hostel dezelfde avond betalen). Daarbij moet het natuurlijk lukken dat ik toen nog mijn portefeuille in mijn achterzak had (aangezien da'k 5 minuten eerder betaald had in da cafeetje en uit gewoonte mijn portefeuille in achterzak gedeponeerd had). Mal chance (gewoon dom zelfs) , dus dan heb ik maar een deel van mijn geld afgegeven. 'k Zweer het u, razend kwaad zijn (deels op mezelf door zo stom te zijn om daar rond te gaan lopen) en toch proberen om helder na te denken en rationeel te handelen, 't is nie gemakkelijk als je door 5 man geimponeerd wordt. Nu ja, heel de situatie heeft nie langer dan 5 minuten geduurd en 't kon een stukske erger aflopen, maar ben er zonder kleerscheuren vanaf gekomen mede door't feit da'k wa Spaans spreek wat hier toch op iets van respect kan rekenen, zelfs bij de lowlifes (anders was ik mijne rugzak ook en camera ook kwijt). Na heel die situatie was de avond wel naar de kl*ten, dus ben ik maar, al vloekend en Bs As verwensend, teruggekeerd naar de hostel waar da'k wa andere backpackers erop gewezen heb daar nie te gaan rondstruinen. Ook Sara (1 van de Belgische expats hier van 't hostel) op de hoogte gebracht van de situatie die me zei dat het normaal gezien geen gevaarlijke cote is om rond te lopen, maar ja, zeg nooit nooit. Anyway, ik ben ok, en da's het belangrijkste. Ondertussen ook met backpackers hier afgesproken om toch zoveel mogelijk uitstappen te doen met 2 of meer personen wat n stuk safer is natuurlijk. Zo zijn we (David, ook nen Belg en ik) gisteren naar La Boca en door San Telmo (waar ons hostel is) gewandeld. Deze wijken maken deel uit van het zuidelijk district van Buenos Aires. La Boca ligt aan de oude haven en is vooral gekend om de kleurrijke, van hout en golfplaat gemaakte huizen. Dit is de traditionele woonplaats van de arbeiders, de vissers,... Een niet altijd even veilig buurtje eigenlijk. Enkele straten zijn echter toeristisch (plaats Caminito) maar je wijkt best niet af van de toeristische route. Dit is ook de plek waar de mensen van Bs As elkaar ontmoeten om te dineren en te dansen. La Boca is eveneens thuishaven van de wereldberoemde voetbalclub Boca Juniors. Het stadion, La Bombonera (wat chocoladedoos betekent vanwege de vorm van 't stadion) staat middenin deze volkswijk. Dan is er ook San Telmo met schitterende koloniale architectuur (die jammergenoeg eerder in slechte dan in goede staat is), en is de wijk van de antiquiteitenhandelaren en kunstenaars. In de jaren zestig leefden hier talloze kunstenaars en intellectuelen die het gebied weer lieten opleven. Naast de ateliers en antiekwinkels lokt de barrio veel toeristen en ook Porteños, met zijn uitstekende en redelijk goedkoop geprijsde restaurants. Op zondag is er vlooienmarkt op de Plaza Dorrego die blijkbaar zeer de moeite waard blijkt te zijn, dus allen daarheen zondag. De stadswijk beschikt ook over de oudste en bekendste tangokroegen.
Nu, 'k ga't stoppen want er zijn hier nog mensen die hunne blog willen updaten, dus dames und herren, hasta la proxima.
Alles goe in ´t Belgenland? Hier in Bs As alleszins wel, een goeie 30 graden dus mij ga je nie horen klagen. Alleen gisteren wat t'enn (= beetje kwaad door een te lange dag in een vlieger met te weinig beenruimte) gekomen toen ik in Washington aankwam om 14h. Ik had normaal van daaruit een verbinding naar Bs As om 21h ´s avonds (7H wachten) maar door overtollige sneeuwval zijn we pas om 01h30 vertrokken. Achteraf gezien geen probleem, want onze piloot heeft er voor gezorgd dat we toch op 't zelfde moment aankwamen als normaal voorzien. In Bs As geen enkel probleem gehad bij douane, enkel 't feit dat sommige denken da'k ne Porteño ben (= inwoner van Bs As) en er mij op wezen da'k stond aan te schuiven in de rij voor de buitenlandse douane en niet bij de rij van de Argentijnse staatsburgers. Ikke ne keer van 'huh??' gedaan en dan in mijn beste Spaans geexpliqueerd da'k nen Belg was en da'k dus in de juiste rij stond. Vergeet da dus maar (dacht die douanier) want ik moest dus in de rij van de Argentijnse staatsburgers gaan staan wat da'k helemaal nie erg vond, want daardoor ging alles veel veel vlugger, werd ik nie gecontroleerd en kon ik gewoon 't land binnenhuppelen terwijl dat mij buurman vanop het vliegtuig (die er helemaal niks van begreep, want had hem verteld da'k Belg was) zwaar gecontroleerd werd. (heb wel gecheckt of da'k de juiste stempels gekregen heb, en ja alles was in orde).
Ondertussen ben'k aangekomen in mijn jeugdhotel (Viavia hostel, da wordt uitgebaat door 'n Belgische en link heeft met reismaatschappij Joker uit België). Heb vanuit luchthaven transfer moeten zoeken naar 't stad en mijnen Bijbel (Lonely Planet) adviseerde Tienda Leon maatschappij, dus ikke daar naar op zoek. Da bestaat dus wel (dank u Lonely Planet), maar de richtgeving van de prijzen die Lonely planet meegeeft moeje dus wel met een korrel (ne grote korrel) zout nemen (waarvoor minder dank aan Lonely Planet uitgave van eind 2007). Soit, 'k zal der nie om treuren, want het blijft goedkoop.
Wel, lieve lezertjes, ik ga er mee stoppen voor vandaag want ik ben nie naar hier gekomen om te zitten typen (wat nog nie zo simpel is met qwerty-bord), maar wel om 't stad te zien. Houd julder ollemaole ant ges he.
Alles is eindelijk in kannen en kruiken. Nu nog alles in mijne rugzak krijgen en 't is helemaal in orde. De voorbije weken nog naar her en der moeten crossen omdat alles weer op zijn 'Joosts' moest gebeuren, dwz waarom alles een tijd op voorhand regelen als het op de laatste knip ook nog kan?! 'k Weet het, niet altijd ideaal, maar 't is toch gelukt om alles in orde te krijgen. Dit met dank aan: 1) Gemeente Zwevegem voor mijn internationaal rijbewijs (da lukt dus in enkele dagen tijd). 2) Dexia voor mijn kredietkaart (da lukt dus ook in enkele dagen, mits een geblokkeerde spaarrekening waar ik ze nie zo dankbaar voor ben). 3) www.vliegwinkel.nl voor goedkopere vlucht dan eerst gepland. 4) and last but not least mijn ouders voor hun stressbestendigheid en hulp.
Soit, alles is dus in orde. Ook alle nodige vaccinaties gekregen, want voor een trip als deze heb je een aantal inentingen nodig. Zo'n 6 maanden in een gebied waar de hygiëne op een minder hoog (zoniet laag) niveau staat als bij ons en waar ziektes voorkomen die wij in West Europa niet (meer) kennen. Ten eerste is vaccinatie tegen Hepatitis A & B (een ernstigere versie van A) verplicht, 3 spuiten over een periode van 6 maand zorgen dat je 25 jaar beschermd bent, als je de gecombineerde vaccinatie neemt (Twinrix) dan ben je zelfs levenslang beschermd. Ten tweede is er het vaccin tegen DTP (DifterieTetanusPolio) waardoor je de komende 10 jaar goed zit (voor Polio levenslang). Ten derde is er vaccin tegen buiktyfus, die wel maar drie jaar geldig is. Ten vierde en tevens ook de laatste vaccinatie is tegen gele koorts. Gele koorts is een zeldzame maar ernstige tropische ziekte en wordt veroorzaakt door besmetting met (hoe kan het ook anders) het gele koorts virus dat met name door muggen kan worden overgedragen. Gele koorts kan dodelijk zijn. Een aantal Zuid Amerikaanse landen zoals Peru en Equador vereisen dat je een gele koorts vaccinatie hebt voor je het land binnenkomt. Hiermee ben ik voorlopig wel weer even beschermd. Een andere mogelijke vaccinatie is hondsdolheid, maar hiervan is het risico dermate klein dat het niet geadviseerd wordt. Trouwens, over advies gesproken: Gebruik je gezond verstand als het gaat over vaccinaties en (ondanks de redelijk hoge prijzen) neem je ze beter allemaal tenzij je voor de rest van je leven wil sukkelen. Het is een kleine financiele inspanning die echter een wereld van verschil kan maken. (en nee, 't is niet van Vermaelens Projects) Naast al deze inentingen heb ik ook nog een voorraadje Malariatabletten (Malarone) mee en nog ne hele boel andere apothekerstuff, want bij navraag blijkt nie iedereen even goed bestand tegen de Zuid Amerikaanse keuken. Voor de rest ook nog wat financiele inspanningen gedaan om toch een (heel klein) beetje comfortabel te kunnen reizen, zoals aankoop van nieuwe bergschoenen, muskietennet, rugzak,... Dat zijn zo van die dingen die niet echt extra comfort bieden, maar die hoogstnoodzakelijk zijn om een tocht van 15000 à 20000 km tot een goed einde te brengen.
En nu, na enkele maanden van voorbereidingen (veel), wijzigingen (veel te veel) en niet gebudgetteerde uitgaven (ça va nog) is het dus zover. Nog 4 dagen in ons Belgenland en dan hup, het vliegtuig op richting Zuid Amerika. Dit wordt zonder twijfel het grootste avontuur waar ik ooit aan begonnen ben. Ik weet niet wat me allemaal te wachten staat, maar ik kijk er naar uit om op 22 jan. om 11h25 (plaatselijke tijd) uit het vliegtuig te stappen en het avontuur tegemoet te gaan.
Maar niet zonder nog een afscheidsdrink(je), maar 't relaas daarvan volgt nog wel.
