Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
28-02-2012
Goed begonnen
Ik ben deze week in ieder geval goed begonnen. Voor een stuk dan toch. Er stond normaal gezien een training van 60 minuten gepland. Omdat er nog redelijk wat gepland was in de namiddag, besloot ik om gewoon een training van 10 km te doen. Aangezien men in het Rivierenhof een parcours heeft uitgestippeld van exact 10 km, leek het me een goed idee om deze omloop te verkennen.Tot en met km 5 ging alles prima. Daarna moest ik even improviseren. Men is namelijk grote veranderingswerken aan het doen in het park. Hierdoor moest ik even het park uit. Geen nood. Het voetpad liep parallel met het looppad; nog op schema dus. Toen ik richting kilometerpunt 6 liep, ging er iets mis. De bordjes op die plaats waren niet te zien, dus koos ik een pad dat ik dacht dat het het juiste pad was. Niet dus. Hierdoor heb ik ongeveer een kilometer minder gelopen. Verder heb ik op andere plaatsen dan weer extra lussen gelopen om de schade enigszins te beperken. Ik houd het aantal gelopen kilometers op negen. De tijd heb ik niet meer in het oog gehouden. Ik kon redelijk gemakkelijk mijn ritme houden. Dat gaat toch al de goede richting uit. Al bij al is de training goed meegevallen. Het parcours is aangenaam om te lopen. Hoewel het na de middag was, was het zeer rustig en ontspannen lopen. De ondergrond is voor mij ideaal. Veel verhard zand, afgewisseld met een paar stroken asfalt. Deze omloop ga ik in de toekomst meer lopen. Vandaag nog iets leuk ontdekt. Toen ik deze morgen met de auto rond het Fort van Wommelgem (fortengordel rond Antwerpen) reed, zag ik dat de gemeente Wommelgem is begonnen met het aanleggen van een Finse piste. Spijtig genoeg kon ik niet lezen wanneer deze af zal zijn. Maar dat kom ik nog wel te weten. Weer iets om naar uit te kijken.
Zondag was het dus zover. De eerste keer een wedstrijd dit jaar. De eigen veldloop van de club. Hoewel ik bijna de volledige maand januari niet had kunnen trainen, was ik toch benieuwd hoe ik het er vanaf zou brengen. Er was heel wat minder volk aan de start dan vorig jaar. Vorig jaar waren er ongeveer 80 starters, dit jaar ongeveer een vijftigtal. Ik was dus zeker dat ik een beter plaats zou lopen dan vorig jaar . Ik ben tenslotte op plaats 45 geëindigd. Deze keer was ik rustiger gestart, maar nadien bleek dat ik toch nog te snel weg was. De conditie zal er voor iets tussen zitten, denk ik. Ik geraakte slecht in mijn ritme. Bovendien waren er drie zware modderstroken op het parcours. Vijf ronden wil dus zeggen vijftien modderstroken. Ik had voor de start, tijdens het inlopen, al besloten om er een goede training van te maken. Ik heb op geen enkel moment geforceerd, maar was wel goed moe na de finish. Dus toch een goede training geweest. Het spijtige van de zaak is dat ik toch nog geen vergelijking kan maken met vorig jaar. Toen ik maandag de uitslag nakeek, bleek er achter mijn naam geen tijdsnotering te staan. Zelfs de helft van de deelnemers had deze niet. Toch een minpunt van de organisatie, vind ik. Je wilt als loper toch weten of je vorderingen maakt. Nu moest ik alleen op mijn gevoel afgaan en dat is een dubbel gevoel. Enerzijds tevreden met de inspanning, maar anderzijds had ik het gevoel dat het veel moeizamer ging dan vorig jaar toen het een licht bevroren parcours was. Hoeplijk blijft dit bij dit eenmalige mankement. Het belangrijkste is dat ik ongeschonden de winter ben doorgeraakt. Het trainingsschema zal voorlopig nog op een klein vuurtje staan. Schoonmoeder is nu wel verhuisd, maar nu ben ik bezig met het appartement op te ruimen. Wat je toch niet over hebt voor je schoonmoeder. We zullen ons dan maar concentreren op het zomerschema en misschien iets plannen voor het najaar, want nu staat de conditie echt nog niet waar ik het zou willen hebben.
De conditie komt stilletjes aan terug. Ik ben nu al een paar keer hetzelfde traject aan het lopen zodat ik mooi kan vergelijken. Vorige vrijdag liep ik het parcours (8,2 km) in 43 minuten rond, wat al merkelijk beter was dan maandag daarvoor. Nu dook ik zelfs onder de 43 minuten. Ik had nochtans niet het gevoel dat ik sneller aan het lopen was. Raar hoe het gevoel soms kan bedriegen. Ondanks dat mindere gevoel bleef mijn hartslag tot laag genoeg. Kwestie is nu rustig verder werken om dan eventueel op zondag de veldloop van de club mee te doen. Het hangt er allemaal van af wanneer we terug thuis zijn van het scoutsweekend van Jordi. Indien ik meeloop, ga ik toch proberen om mijn tijd van vorig jaar (30'30") te verbeteren.
8,2 km - 0:42:42 - 11,52 km/u - 05:12 /km - HS na : 121 bpm
Normaal stond er dinsdagavond 6 x 8oom op het menu. De winterse omstandigheden beslisten er anders over. Door de aangevroren sneeuw was de piste niet beloopbaar. Je kon er alleen maar kwetsuren bekomen. Daarom werd er een duurloop rond het par Rivierenhof gelopen. Dit is een grote blok rond lopen, in totaal een vijftal kilometer. We waren slechts met drie. Maar geen nood. Met drie is het ook aangenaam lopen. Aangezien Kim de traagste is, mocht zij het tempo aangeven. Voor mij werd het dus rustig ontspannen met een babbeltje er tussendoor. Toch werd er niet echt geslenterd. Kim hield er een mooi tempo op na. In totaal werd er 5100 meter gelopen in een tijd van 28 minuten, wat een gemiddelde snelheid van 10,93 km/u geeft. Toch niet slecht voor een rustig duurloopje. Daardoor was de training een stuk vroeger afgelopen dan anders. Hopelijk blijft het niet al te lang meer vriezen. Laat de Elfstedentocht doorgaan en daarna mag het onmiddellijk gaan dooien. Het is toch aangenamer lopen als je niet voortdurend moet opletten voor gladde plekken. Voorlopig houden we dan maar op rustige trainingen. Zo klim ik stillletjes aan weer naar de conditie van voor de feestdagen en dat moet ik hebben. Misschien kan ik toch nog vlammen op de veldloop. Wie weet.
Eindelijk is de verhuis en de daarbij horende dingen achter de rug. Tijd om de draad weer op te nemen. Normaal stond er een rustige duurloop van 60 minuten op het programma. Ik heb echter besloten om deze week gewoon iedere keer de ronde van 8 kilometer te doen. Kwestie van rustig weer op te bouwen. Het is voor mij een aangename training geworden. Het terug kunnen beginnen was al een opsteker. De loopomstandigheden vielen heel goed mee, op een paar plekken na helemaal achterin op kleinere wegen tussen de velden. Maar de fietspaden waren sneeuw- en ijsvrij. In Borsbeek en Wommelgem wordt dit zeer goed onderhouden. De gemeente verdient hier zeker een pluim. Ik had voor alle zekerheid mijn benen met reflexspray bespoten om de koude wat tegen te gaan. Ook de nieuwe compressiekousen werden aangedaan. Ik had deze bij de clubtraining reeds uitgeprobeerd en ze waren me goed bevallen. In een rustig tempo de training vlot afgewerkt. Alleen de hartslag na de training was wat hoger dan anders, maar dat is normaal gezien de lange inactiviteit. Dinsdag staat er 6 x 800m op het programma. Dat zal ook weer rustiger worden afgewerkt dan anders. Het blijft rustig lopen tot de veldloop van 19/02. Dan zal de conditie bepalen of er wat geknald wordt of dat het een doorgedreven training wordt. Als we in april maar klaar zijn voor de job.
8,2 km - 0:43:43 - 11,25 km/u - 05:20 /km - HS na : 136 bpm
Dinsdagavond ben ik dan eindelijk weer van start kunnen gaan. De schilderwerken zijn achter de rug. Tijd om de conditie weer op te krikken. Het lopen zal voorlopig nog op een laag pitje staan, maar de kop is er af. Deze keer stond er een tempoloop van 3000 meter op het programma. Voor mezelf was het tegelijk een leuk begin omwille van het egale tempo dat je jezelf oplegt en een test om te zien wat er nog restte van de conditie van voor de feestdagen. Mijn doel was om zeker onder de 15 minuten te lopen, wat een gemiddelde snelheid van minstens 12 km/u betekende. Al bij al is het nog meegevallen. Ik was bewust niet te snel vertrokken. Ik liet de snellere lopers lopen en bleef bij de tragere groep gedurende de eerste kilometer. De laatste 100 meter hiervan nam ik over en kwam door in 4'43". Toen ik wat versnelde heb ik de rest van de loop op mijn eentje gelopen. Gelukkig stond er praktisch geen wind en viel er een heel klein beetje regen. De overige twee kilometer heb ik een zelfde tempo kunnen aanhouden zonder in de problemen te komen, met het gevoel van sneller te kunnen. Ik heb bewust niet sneller gelopen om de benen de kans te geven terug aan het lopen te wennen. Met een tijd van 13'42" zit ik wel een eindje onder mijn persoonlijke tijd (12'38") maar ben wel tevreden wat betreft de geleverde inspanning. De veldloop zal heel waarschijnlijk een doorgedreven training worden gezien ik voorlopig nog enkel maar 1 keer per week kan trainen. Ook wil de coach met de groep naar het Belgisch Kampioenschap gaan, maar daar pas ik voor. Die tijd is volgens mij veel te kort (25/03) en daarom focus ik mij op de maand april. Zien wat dat wordt.
Het aftellen is begonnen. De schilderwerken komen in de laatste fase. De grotere ruimten zijn bijna klaar. Na het weekend zijn het alleen nog maar kleinere oppervlakken. Dat gaat een stuk sneller. Dus is het nu aftellen naar dinsdagavond. De alternatieve weg naar Geel voor de zwemtraining van Jordi is in het geheugen geprent zodat Sandra nu alleen naar ginder kan rijden, hopelijk zonder te verdwalen (je kent dat probleem van vrouwen en de weg wel ). Dinsdagavond kan ik dan eindelijk weer gaan trainen. Voorlopig zal het bij eenmaal per week blijven tot alles achter de rug is. Maar zo komen we ook rustig in het tempo. Hierdoor zal de veldloop in februari waarschijnlijk als een doorgedreven training beschouwd worden afhankelijk van het aantal gelopen kilometers en de conditie van dat moment. Hoofddoel is om zonder kleerscheuren naar april toe te werken. Daar zou ik graag op punt zijn. Maar eerst nog wat werken en nog een beetje geduld hebben.
Het jaar is voor mij op het gebied van lopen niet al te best van start gegaan. Ik heb tot op dit moment nog geen meter gelopen. Hoe mooi je planning ook is, als er iets tussen komt dan loopt alles in het honderd. Schoonmoeder verhuist binnenkort en er is weeral iemand aangewezen om alles te schilderen. Je kan waarschijnlijk al raden wie dat is. Ik dus. Alle dagen ben ik al in de weer zodat het lopen gewoon stil ligt. Donderdag hoop ik om de eerste meters af te leggen. Dan is het een duurlooptraining op de club. Daar kan ik dan in mijn eigen rustig tempo het nieuwe jaar inzetten. Hopelijk start ik verstandig genoeg zodat ik nadien nergens last zal hebben. Volgende week is het grootste werk gedaan. Dan kan het trainingsschema misschien lichtjes aangepast worden om dan in februari weer op normaal schema te zitten. Maar zolang zal het bij 1 maal per week blijven, vrees ik. Eerst rustig januari doorkomen en dan weer stilletjes de beuk er weer in. Ik heb er eerlijk gezegd nu al zin in om dat te doen. Maar ja, geduld is een mooi, maar moeilijk iets.
. Ik ben tenslotte op plaats 45 geëindigd.
). Dinsdagavond kan ik dan eindelijk weer gaan trainen. Voorlopig zal het bij eenmaal per week blijven tot alles achter de rug is. Maar zo komen we ook rustig in het tempo. Hierdoor zal de veldloop in februari waarschijnlijk als een doorgedreven training beschouwd worden afhankelijk van het aantal gelopen kilometers en de conditie van dat moment. Hoofddoel is om zonder kleerscheuren naar april toe te werken. Daar zou ik graag op punt zijn. Maar eerst nog wat werken en nog een beetje geduld hebben.
