Mijn ervaring in Peru

Ik vind het eigenlijk best leuk dat het organiseren van excursies mijn grootste taak geworden is. Het sociaal werk aspect is dat ik steeds opzoek ga naar manieren om de lokale mensen te betrekken en hun talenten te engageren. Ons motto is dat we enkel met lokale mensen werken en rekenen op hun liefde voor hun cultuur en geschiedenis! Omdat er wat zaken fout zijn gegaan tijdens onze vorige tour (je mocht niet binnen in de kathedraal met een short of rok), hebben we dit keer gelet om dit soort details. Ik heb gelet om de openingstijden en sluitingsdagen en ik heb ook gevraagd naar het feit of je al dan niet mocht fotograferen. We zijn dit keer dus beter voorbereid en hopelijk lopen er minder dingen fout!

Je moet er erg flexibel zijn als touroperator. Je hebt geen vast uurrooster. Zo werk je soms tot een gat in de nacht aan voorbereidingen, dan weer moet je naar een afspraak met een 'lokal', dan moet je weer naar een restaurant dicht bij één van de sites om een afspraak te bevestigen enz.

Onze volgende tour staat in het teken van de archeologische geschiedenis van deze streek. Deze ochtend zijn Eveline en ik richting Chan Chan gegaan om de prijzen te bekijken. Het museum en de site is één ticket, ideaal! Na dit te hebben bekeken (en zelf even te hebben gestopt voor wat foto's) reden we door naar het dorpje Moche. Moche is erg traditioneel en groen (gezien de vele landbouw). We waren op zoek (op jacht!) naar een geschikt restaurant om onze lunch te nemen zaterdag. Het restaurant moest aan de volgende criteria voldoen:

- het serveren van enkel lokale Peruviaanse gerechten

Het eerste restaurant was te duur en te toeristisch. We reden door naar een volgend restaurant. Dit was bingo! Er worden enkel authentiek Peruviaanse gerechten geserveerd (zoals Cuy, ja Petra, ik heb het eindelijk gevonden en zal het proberen ook :D). De vrouw was zeer vriendelijk en tegelijk zakelijk gericht. We kwamen tot een overeenkomst dat onze groep er mag eten maar we moeten vrijdag bevestiging geven, 50% vooraf betalen en laten weten welke gerechten er nodig zijn. Ik ga vrijdag terug keren om alles te bevestigen en de voorafbetalingen te doen.

Hierna reden we door naar mijn persoonlijke favorieten, de Huaca's del Sol y Luna! Eindelijk! In de buurt van de Cerro Blanco gelegen, zijn ze al te zien van op een afstand. De Huaca del Sol is niet toegankelijk en ligt langs een klein weggetje en moeilijk bereikbaar met de bus. Wij hadden het voordeel dat we ons vervoer geregeld hadden met een man die op lokaal vlak transport regelt naar de sites. Zoals je ziet doen we echt ons best om enkel en alleen met lokale mensen te werken en hen te steunen. We konden even stoppen bij de machtige Huaca del Sol die veel weg heeft van de piramide van Djozer te Sakkara. Ik denk dat ik gerust mag zeggen (voor de Egypteliefhebbers onder jullie) dat de Huaca del Sol eveneens veel gelijkenissen vertoont met de piramiden die in het Middenrijk gebouwd werden (zoals die van Amenemhet III). Doordat ze uit adobe bestaan en de Spanjaarden ze ferm beschadigd hebben, vertonen ze niet meer de glorie die ze ooit getoond hebben. Niettegenstaande zijn ze nog steeds fenomenaal fantastisch!

Na de stop bij de Tempel van de Zon reden we door naar de Huaca de la Luna. Daar is een gids verplicht maar dat vinden wij niet erg. Ik heb reeds een afspraak gemaakt met een vrouw uit de omgeving van Huanchaco die wil gidsen voor ons. Ik doe beroep op haar talenten en geef haar een kans ervaring op te doen die ze kan gebruiken in haar verdere leven. We werken dus eveneens rond empowering van 'de locals'.

Hierna gingen we terug naar Otra Cosa. Dan maakten we nog wat praktische afspraken inzake uurregelingen, de betalingen enz. Ook het volledige kostenplaatje werd opgemaakt. 15 Sol per persoon voor transport, 36 Sol voor de bezoeken en de lunch en we rekenen nog wat extra om de volgende redenen:

- wij betalen de lunch en het transport van onze 'gids'

- een extra bijdrage voor Otra Cosa zodat we o.a. de 50 Sol kunnen terug betalen die ze in ons hebben geïnvesteerd om naar de locaties te gaan (we hebben nog steeds een groot deel uit eigen zak moeten betalen maar het is leuk dat Otra Cosa haar steentje bijdraagt)

- de 'winst' gaat naar de projecten van Otra Cosa

De volgende tour wordt gepland donderdagochtend, als die vergadering niet verplaatst wordt tenminste want om 10u30 heb ik een afspraak met mijn supervisor en Maika, de projectleidster van Help Women, voor mijn thesis (concreet: het bereiken van de doelgroep).

Morgen heb ik ook een afspraak met mijn supervisor maar deze is een korte update van de zaken die ik gedaan heb de voorbije week.

Morgenmiddag is het Wereld Literatuur Dag. Dit wordt 'gevierd' in Otra Cosa door een voorleessessie te houden in de kleine bibliotheek in Cerrito de la Virgen. Een activiteit om lezen bij de kinderen te bevorderen.

Overmorgen heb ik twee vergaderingen en in de middag is het werken op de skateramp. Vrijdag moet ik naar het restaurant om onze 'deal' af te ronden en werken aan mijn eindwerk en/of skateramp.

Vandaag werd ik door Santos uitgenodigd om met hem en zijn gezin te lunchen. De maaltijd was heerlijk! Kip met rijst en groentjes. Ook Jaci, de projectmanager van Otra Cosa was er. Het was een zeer leuk moment en ik was verrast dat ik ook uitgenodigd was. I guess they like me! :D

Het was een drukke, warme dag!

Vandaag heb ik voor mezelf twee hamburgers klaar gemaakt. Kippenhamburgers gebakken met uitjes en dit tussen pistoletjes. Heerlijk!

In deze stage werk ik eigenlijk niet zo hulpverleningsgericht, maar het polyvalente van onze opleiding komt mij wel te passen gezien ik zo'n uiteenlopende taken heb!

Gisterenavond is er een nieuwe meisje toegekomen, genaamd Regina en ze is afkomstig uit Zwitserland, ze werkt in het kantoor van Otra Cosa. De andere twee zijn naar een andere hostel omdat ze niet tevreden waren over deze hostel. Jammer, maar hun keuze en ik accepteer deze en heb er respect voor.

Zondag was ik trouwens een jaartje samen met het allerliefste meisje van de hele wereld! Jolien! <3

Omdat ik er niet bij kon zijn heb ik een PowerPointvoorstelling gemaakt met 'de tien zaken waarom ik zo verlief ben op jou' gevolgd door wat foto's van mooie momenten die we in ons eerste jaartje samen beleefd hebben.

Mijn brief die ik geschreven heb naar Jolien is trouwens toegekomen! Super!

Ik heb eergisteren heel wat voorbereidingswerk gedaan evenals gisteren. Gisteren heb ik 11 uur gewerkt... in de avond ben ik nog gaan onderhandelen voor transport voor dinsdag en heb een gids geregeld. Daarna moest ik nog informatie opzoeken en mij inhoudelijk wat voorbereiden.

Vandaag was het dan zover, maar liefst zestien volunteers hebben ons vergezeld op de trip. Het was een succes! We hadden een aangename en interessante wandeling door Trujillo. Wel heb ik enkele leerdoelen ontdekt voor de volgende trips

- me niet zo opjagen als iets niet volgens plan verloopt

- genoeg praktische voorbereidingen maken zodat we niet voor verrassingen komen te staan die konden vermeden worden

Bijvoorbeeld: in de kathedraal mocht je niet binnen met een rok of een short waardoor slechts drie volunteers effectief binnen mochten...

Bijvoorbeeld: enkele kerken bleken gesloten te zijn... hier konden we niets aan doen maar ik frustreerde me er over.

Een van de interessantste locaties vond ik toch wel de Sint Anna kerk. Korte uitleg over de kerk (komt uit mijn voorbereidingsdocument en is dus de uitleg die ik vandaag gegeven heb):

This church was originally built as a parochy for the indigenous people who had converted themselves (or were forced to) to Christianity. The reason why the indigenous people got their own church was because the Spanish thought the natives were inferior beings or creatures and they should not be mixed with the Spanish. So they got their own place to pay homage to the Christian god. When one of the Chimu leaders died, the Spanish took his body and gave it a Christian funeral, even tough hard protest of the natives. By doing this they wanted to set an example and hoped the other indians would follow this example. In the Church you will see beautiful barroc images. It is abandoned today. About the age of the church not much can been said because they are not sure when exactly it was built.

Nu ben ik echt wel moe! Morgenavond begint mijn weekend. Ik ga samen met Caroline, onze gids voor volgende zaterdag en tevens een experte op vlak van Mochica en Chimu spiritualiteit, gaan mediteren op de 'heilige heuvel', de Cerro de la Virgen. Waarover ik reeds geschreven heb. We gaan er een offer brengen aan de aardgod (kaneel wierook). Dit lijkt mij een zeer bijzondere en aangename manier om op 'bezinning' te gaan en wat te bekomen van de stress. Dit zal eveneens gelegenheid zijn om wat positieve energie en liefde te sturen naar mijn vriendin die het momenteel wat moeilijk heeft na een fout gelopen injectie tegen hernia.

Mijn bachelorproef... ik heb mijn eerste interviews gedaan en deze waren een succes. Maar ik kwam voor een verrassing te staan. Ondanks het feit dat de voorbereidingen goed waren en ik de support van mijn supervisor had... ben ik te weten gekomen dat ik mijn doelgroep van 50 personen niet zal halen, simpelweg omdat er geen vijftig personen participeren aan de projecten in Cerrito de la Virgen! Ik ga dit probleem donderdag bespreken met mijn supervisor.

Graag wil ik nog twee ervaringen delen:

Motortaxi

Toen we deze week met de motortaxi naar Cerrito gingen, was onze chauffeur een jongen die 14 jaar oud was! Hij reed als een cowboy en racete tegen zijn collega. Het was een wilde rit en ik dacht soms toch even: weet dit kereltje wel wat hij doet? Maar dat is hier blijkbaar normaal... cultural differences...

Een tweede ervaring:

Culturele verschillen

Toen Mats dringend moest plassen deed hij zijn behoefte tegen een hoop stenen. We waren op terug weg van Cerrito naar Huanchaco. Soon, een Koreaans meisje dat er ook werkt vergezelde ons. Toen Mats terug bij ons was zei ze nogal boos: 'How can you pee in front of a women?'. Ze was hier erg door geschockeerd. Ik bevraagde dit en bleek dat ze door zo'n zaken beledigd was. Ik vroeg hierop door en blijkbaar is dit in Korea not done. We wisten dit ook niet, maar nu we weten dat zij dit als beledigend beschouwd letten we hier op. Nu... eigenlijk moeten we er niet op letten want ze zal hier school volgen en aangezien het nieuwe schooljaar begonnen is komt ze niet meer naar de skateramp. Het is maar een voorbeeldje van hoe wij bepaalde zaken evident vinden of normaal, anderen dat als beledigend kunnen ervaren. Het beste wat je in dit geval kunt doen is er open over communiceren en hier respect voor opbrengen.

Dit is waardevol materiaal voor mijn reflectieverslag, maar dat zal niet meer voor vandaag zijn.

American social work vs Belgian social work!

Na de afloop van onze tour zat ik in een restaurant met Jaci, onze projectmanager. Zij heeft haar master diploma in het sociaal werk en ze is afkomstig van de VS. Ik vroeg haar of zij net als ons ook de methoden gezien heeft op micro meso en macro. Het was interessant om te horen dat dit daar blijkbaar anders is. Daar kunnen ze een volledig jaar spenderen over één methode als ze zich hierin willen specialiseren. Ze zien ook wel de andere methodes maar niet zo gevarieerd als wij. Jaci heeft zich gespecialiseerd in de samenlevingsopbouw. Ik sprak toen wat over wat wij zagen in onze opleiding van methodieken zoals gezin, social casework, groepswerk, taakgerichte enz. Ze kende dit wel allemaal maar de cursussen zijn volledig anders georganiseerd dan in België. Niet dat ik een oordeel ga vellen over wat nu beter is, maar het was interessant om te weten hoe haar opleiding in elkaar zat :)

Vanavond vroeg in mijn bed!

Sinds ik moet wachten tot maandag met de nieuwe Walking Dead aflevering, zal ik vanavond es beginnen met die fameuze anime serie genaamd Hellsing.

Excursies organiseren: onze eerste excursie vindt zaterdag plaats. Eveline en ik hebben deze ochtend/middag vergaderd hieromtrent. De laatste loodjes werden gelegd en alles staat vast. Ook het concept voor de volgende tour werd aangehaald. De tour zaterdag gaat, zoals in vorig verslag te lezen was, richting Trujillo voor de koloniale geschiedenis. Hierbij maken we enkel gebruik van het openbaar vervoer wat op zich al steun is voor de lokale arbeidsmarkt. We gebruiken geen gidsen. Eveline en ik zullen de gidsen zijn. Voor de volgende tour probeer ik een 'local' als gids mee te krijgen. Deze persoon heeft een zeer rijke kennis van de geschiedenis van de omgeving en het zou naar mijn mening de ideale gelegenheid zijn voor haar om deze kennis te delen, ervaring op te doen en haar Engels te oefenen. Voor het vervoer zullen we rekenen op een lokale aanbieder van transport.
Skate ramp: hier is mijn functie het ondersteunen van het project. Mats is de projectleider en ontwerpt de activiteiten en dergelijke. Vermist ik al een project leidt, samen met Eveline, biedt ik enkel ondersteuning op de skateramp. Dit betekent dat ik speel met de kinderen maar tegelijkertijd ook rolmodel ben (het aanleren van waarden zoals solidariteit enz.). Dit project vindt ik persoonlijk moeilijk omdat kinderen niet mijn doelgroep zijn. Ik koos dit project omdat ik wilde leren omgaan met kinderen en dat is echt een hele opgave. De leeftijdscategorie is ook zeer gevarieerd (van 4 tot 17 jaar). Ik hou rekening met de psychosociale ontwikkelingsstadia van deze kinderen om hun gedrag zo goed mogelijk te begrijpen. Al bij al zijn het wel lieve kinderen, daar zul je me zeker niet over horen klagen ;) Je moet ze gewoon in het oog houden :D
Social research: dit is tevens mijn eindwerkonderwerp. De laatste loodjes voor mijn onderzoeksplan worden gelegd en ik verwacht het morgen volledig af te hebben. Ik heb een aantal keren mogen bijsturen maar mijn laatste gesprek met mijn supervisor heeft mij duidelijkheid gebracht. Ik weet nu concreet wat ik wil te weten komen en ongeveer hoe ik het zal aanpakken. Weliswaar zal bijsturing onderweg onvermijdelijk zijn.

Mijn werkweek ziet er als volgt uit:

ZONDAG en MAANDAG zijn mijn weekend

DINSDAG: tours plannen en in de middag naar de skateramp

WOENSDAG: skateramp plus werken schoolverslagen

DONDERDAG: tours uittesten, afspraken maken, locaties bezoeken, verplaatsing regelen enz.

VRIJDAG: social research uitvoeren plus eventueel participeren aan de skateramp

Het zijn goed gevulde weken. Ik hoef er niet bij te zeggen dat het leren hier enkel tijdens de stage gebeurt. Het leren gebeurt hier 24/24, door te 'leven' in Peru. Nou ... 24/24 ... laten we zeggen dat ik ook nog wat slaap :p

Een ervaring die ik nog wil delen: mijn bezoek aan de 'Mall' van Trujillo... heilige bimbam!

De Mall is het grote (gigantische!) shoppingcenter net voor Trujillo. Ik ben er deze avond (ja, avond, het is open tot 21uur) naartoe geweest met de projectmanager. Na het werken op de skateramp ontmoette ik haar bij de bibliotheek van Huanchaco. Ze moest naar de Mall en ze vroeg of ik meewilde. Ik hapte toe omdat ik er graag es naartoe wilde maar niet alleen wilde gaan.

We gingen er naartoe met een collectivo. Dit zijn kleine minibusjes die continu rijden tussen Trujillo en Huanchaco. Wat een ervaring! De busjes zitten bijna altijd volgepropt en de ritjes zijn wild en snel. Wel zeer goedkoop, even goedkoop als de bus, anderhalve Soles.

Eenmaal bij de Mall toegekomen was het echt 'Waaaw'. Het grootste complex waar ik tot nu toe ben geweest is de Ikea in Gent en zelfs die is klein vergeleken bij de Mall. Hier merk je duidelijk de Amerikaanse invloed op Peru. Binnen was er enorm veel volk (zelfs al was het al avond en donker). Het was er een stressvolle gebeurtenis.Ik kocht wat basics zoals vlees en wat Peruviaanse euhm... ja kijk, ik ben de naam alweer vergeten, maar je kunt het vergelijken met cornflakes. Het is enorm voedzaam en het zal mijn lichaam goed doen.

Bij de kassa aangekomen kon Jaci, de projectmanager, niet betalen met haar credit kaart. Je moet er je paspoort tonen als je met de kaart wil betalen en ze had 'slechts' een kopie bij, deze werd niet aanvaard. Stom! Maar dat zijn hier blijkbaar de regels.

Morgen heb ik mijn eerste interviews! Mijn onderzoeksplan is eigenlijk al volledig opgesteld in die zin dat ik alles op papier had geschreven en met mijn supervisor heb gesproken. Ik moet dit echt dringend over typen en doorsturen naar mijn docent op school. Dit zal ik dit nu in orde brengen, voor ik naar mijn bed ga. Morgen zal het een drukke dag worden!

Gisteren mijn eerste onderhandelingen gedaan in verband met transport voor de excursies. Ik had een afspraak met iemand die het zag zitten om transport te regelen. Na de prijzen te hebben besproken ga ik nu vergelijken met andere mensen die transport aanbieden. We zien wel hoe dit zal uitdraaien.

Hoe dan ook, onze eerste tour staat vast, deze wordt momenteel aangeboden voor zaterdag. Het gaat om een halve dag naar Trujillo waar we de koloniale gebouwen gaan bezichtigen. Klein beginnen :)

De volgende tour wordt morgen besproken. Een ideetje van mij en gebaseerd op het systeem van Imagine in Egypte. In de ochtend een bezoek brengen aan de ruïne stad van Chan Chan (1000 - 1500, van de Chimu cultuur). In de middag eten we in een lokaal traditioneel restaurant, in de namiddag gaan we richting de Huaca's de la Luna y Sol.

Genoeg werk voor de boeg!

Mijn sociaal onderzoek voor mijn thesis gaat ook van start. Meer details hierover volgen!

Ik ga samen met een collega een touroperator opstarten! Dit uit volgende analyse:

- er is meer nood aan sustainable tourism

- we willen de lokale bevolking meer opportuniteit geven om een job te oefenen

- de lokale archeologische sites hebben nood aan meer bekendheid

- de cultuur en geschiedenis van Peru promoten

We gaan zoveel mogelijk samenwerken met de lokale bevolking:

- de lokale bevolking inschakelen om transport te regelen (extra inkomen voor hen)

- de lokale bevolking opleiden als gidsen (ze weten immers veel van hun lokale geschiedenis)

Deze zaken hebben als voordeel:

- de lokale mensen krijgen de kans om Engels te leren, zeer praktijk gericht

- de lokale mensen kunnen ervaring opdoen en meer kans maken op een job in de reguliere arbeidsmarkt en de toeristische sector

- extra inkomen voor Otra Cosa, voor de projecten en de lokale mensen verdienen een centje bij

Zie dit project als een project in de sociale economie maar dan met toerisme als onderwerp!

Dit project in de sociale economie wordt mijn tweede project. Ik zal nu mijn tijd verdelen over deze tour operator en de skateramp. Het geven van Engelse les zal ik opgeven omdat ik anders teveel hooi op mijn vork zal nemen. Ik wil mij volledig focussen op deze twee taken. Dit, samen met het sociale onderzoek (dat tevens mijn eindwerk is) zal mijn dagen goed opvullen.

Onze eerste tour is een idee van Eveline en het bedraagt een wandeling door Trujillo om de koloniale geschiedenis te leren kennen.

De tweede tour is een idee van mij en is geïnspireerd op het concept van Imagine en haar cruisen op de Nijl. We maken in de ochtend een trip naar de ruïnes van Chan Chan, in de middag eten in een lokaal restaurant en in de namiddag een bezoek brengen aan enkele Huaca's.

Het plannen van een tour verloopt in volgende stappen:

- wat bieden we aan, wat wordt er bezocht en is dit mogelijk qua afstanden?

- aanspreken van de lokale bevolking: wie is geïnteresseerd, wie wil/kan?

- onderhandelen over de prijzen voor transport, gidsbeurten enz.

- onderhandelen met lokale restauranten

- de tour zelf uitproberen om een totaal kostenplaatje op te maken

- de tour in een gedetailleerd tourschema gieten met tijdsgrenzen (hoe lang duurt wat?)

- % kosten bijrekenen voor inkomsten Otra Cosa, Projecten

- de lonen van de lokale mensen erbij rekenen

- een aantrekkelijke folder maken

- de tour aanbieden!

Eerst bieden we de tours enkel aan de vrijwilligers van Otra Cosa aan. Zijn deze een succes dan komen ze in het vaste programma. We gaan dan extra stageplaatsen maken voor studenten van de unief van Trujillo en internationale studenten om de lokale bevolking lessen in geschiedenis en talen te geven. Deze lessen zullen een keuzeoptie zijn binnen hun gewone les Engels en dan kunnen ze, als ze willen, meedraaien in de tours en ervaring opdoen (en een centje bij verdienen!).

Sounds good! We gaan ervoor!

Ik geloof voor de volle 100% in dit sociale project en ga er mijn schouders ondersteken. Dit MOET lukken! :D

Wat met de concurrentie van de grotere touroperators?

1) wij zullen ons profileren als sustainable tourism en bieden ook onze projecten aan in de tour

2) vrijwilligers krijgen een korting

3) we kiezen ervoor om kleinschalig te blijven

4) ons motto blijft om de lokale bevolking te empoweren

5) Er zijn quasi geen touroperators in Huanchaco, dus we hebben zo'n beetje een gat in de lokale markt

Ik heb mijn leerdoelen verder uitgewerkt en aangevuld met nieuwe ervaringen. De kinderen beginnen steeds meer te wennen aan mij en ik merk dit ook. Ze zijn meer bereid om te spelen en ze komen ook vaker naar mij of ze roepen naar mij als ze ergens hulp nodig hebben. De band tussen mij en de kinderen begint stilaan gesmeed te worden en dit betekent dat ik actiever aan mijn leerdoelen kan werken. Misschien zal ik wel nieuwe leerdoelen leren. Ik heb ook wat reflecties gemaakt omtrent zaken die hier anders zijn dan in België. Wat betekent voor mij het feit dat een begrafenisstoet hier volledig anders is dan in België? Ik ben ook nagegaan wat mijn invloed kan zijn op de kinderen? Wat is het effect van een nieuwe blanke persoon op het project? Welke invloed heeft dit op de interactie tussen de kinderen en mij? Zoals je leest, ik heb toch wel serieus m'n hoofd gebroken over allerlei reflectievragen.

Na het schoolwerk trok ik de straten op. Het was zaterdag en dus was het enorm druk op het strand. Ik zag er een man verkleed als Mochica priester. Je kon samen op de foto met hem en je kon dan een bijdrage naar keuze betalen. Ik ben hier sceptisch tegenover. Soms vrees ik dat mensen dit enkel voor de toeristen doen. Daarom besloot ik een gesprek met dit heerschap aan te gaan. Ik vroeg hem zijn motieven. Hij zei dat hij trots is op zijn cultuur en door dit te doen, dat zijn cultuur onder de aandacht komt. Inderdaad, vooral onder de aandacht van de toeristen, maar het is een manier van overleven zei hij. Het is een manier om te tonen dat we er nog steeds zijn. Een vriend van hem stond er ook bij en hij vertelde mij uitermate waardevolle informatie omtrent de heuvel Cerro de la Virgen in het dorpje Cerrito. Het verhaal van de tunnels onder de heuvel blijkt inderdaad te kloppen, ze werden zelfs geplunderd door de Spanjaarden en de kerk had inderdaad het doel de tunnels af te dekken. Ik heb dit correct afgeleid uit de feiten die ik reeds gehoord had.

Het nieuwe was, dat de heuvel gewijd was aan de god Naylamp, de god van de aarde van de Mochica en Chimu. Het was een plaats waar rituelen uitgevoerd werden. Na dit gesprek was ik al weer heel wat wijzer. De man verwees mij ook naar een restaurant waar een Nederlandse vrouw werkt. De vrouw is getrouwd met een Peruviaan en deze is archeoloog. Van die persoon zal ik hopelijk ook wat interessante informatie krijgen. Maar ik ben er nog niet geraakt.

Daarna nam ik een kijkje in de lokale toeristenmarkt. Ik geraakte er aan de praat met een vrouw, Carla genaamd. Ze heeft een standje waar ze zelfgemaakte kettinkjes verkoopt en nog andere artisanale objecten. Kopieën van historisch materiaal enzo. Ze graf mij wat info over de spiritualiteit van de Mochica. Zij zorgt, niet officieel, voor transport naar verschillende archeologische sites voor toeristen. Ik hou dit feit in mijn achterhoofd.

Ik kwam er ook Carolina tegen, die af en toe werkt op het skaterampproject. Ook met haar maakte ik een praatje. We hadden een afspraak voor zondag, we zouden samen naar de heuvel gaan en zij zou mij er alles wat ze er van weet vertellen.

later in de avond besloten Rebecca en ik om naar de carnavalsoptocht te gaan kijken. Dit was echt een hele ervaring. Er waren allemaal verklede mensen die meededen aan een wedstrijd (de beste praalwagen/act). Er was vuurwerk en alle bars zaten vol. Het was een zeer amusant gebeuren en de moeite waard om het mee te maken. Mijn favorieten waren de praalwagen van the Little Mermaid, de Zombiewagen en Freddy Krueger act.

Zondagochtend was het met kleine oogjes op staan en een beetje verkouden. Maar ik trok erop uit want ik had een afspraak met Carolina.

We hadden deze ochtend trouwens geen water in de hostel, ik ergerde me er wat aan in het begin, maar toen ik besefte dat er in Cerrito helemaal geen water is, was die ergernis eigenlijk niet verantwoord.

Een tijdje later ontmoette ik Carolina voor de kathedraal. We begonnen onze weg naar de heuvel en ze vertelde me de geschiedenis van de heuvel. Op de heuvel werden blijkbaar ook mensenoffers gebracht, weliswaar in mindere mate dan in het dorp Moche. Huanchaco, Chan Chan en de Cerro waren gewijd aan Naylamp en Moche was gewijd aan de god van de dood. In Moche werden op zeer regelmatige basis mensen geofferd. Vooral dieven, mensen die iets mispeuterd hadden enz. Zelfs bedrog plegen op je partner zou een reden geweest zijn om geofferd te worden. Veel mensen verlieten daarom Moche en kwamen in Chan Chan wonen. Moche staat nu nog bekend als een plek waar ze op traditionele Moche manier leven. Ik zou die plek wel graag eens bezoeken.

Op zondagmiddag werkte ik voor Otra Cosa. Ik heb informatie verzameld en een powerpointpresentatie gemaakt voor de vergadering van morgen. Morgen gaan we proberen een excursie te plannen en er zou eventueel een nieuw project in zitten. Dit project hou ik nog even geheim, eens zien wat er van zal komen :)

Ik heb gisteren weer wat bijgeleerd over de Mochica cultuur. Santos heeft mij getoond hoe ze de rieten bootjes maken. Hij was bezig miniatuurbootjes te maken om te verkopen in Lima. Het proces om miniatuurtjes te maken is net hetzelfde als voor de echte boten. Ik vind het fantastisch deze eeuwenoude traditie nog in stand gehouden wordt en ik wil zoveel mogelijk leren van deze cultuur.

Nadat hij mij toonde hoe ze gemaakt worden, kreeg ik van hem zo'n miniatuurtje, gemaakt van echt 'totora' riet.

Volgend weekend neemt hij mij mee voor een boottochtje met zijn rieten bootje. Hij zal mij dan meer leren over zijn cultuur. Ik zou mij graag ook wat verdiepen in de Mochica spiritualiteit. Vele gebruiken van de Mochica leven nog in Huanchaco, soms wat verdoken maar wie luistert en observeert kan hier heel wat leren.

Het drinken van bloed bijvoorbeeld, is iets wat hier nog gebeurt. De Mochica offerden (alhoewel niet zo vaak) mensen. Dit waren krijgsgevangenen. Voor deze geofferd weden, werd hun bloed afgetapt en werd dit opgedronken. In het lokale Medical Center, hier in Huanchaco, verkopen ze bloedcakes. Deze zijn, inderdaad, gemaakt met bloed.

Peru is een land waar ik veel kan leren over inheemse culturen. Dit land en haar bevolking, geeft mij de kans om eindelijk in levende lijve te kunnen leren over inheemse culturen. Thuis moet ik het stellen met boeken maar hier heb ik, zoals ze zeggen, 'bevoorrechte getuigen'.

Mijn studie naar de heilige plek van de Chimu, net buiten Cerrito, heeft mij nieuwe informatie opgeleverd. Er zou een tunnel lopen onder de heuvel richting de kathedraal van Huanchaco. Mijn vermoeden is het volgende: deze kathedraal werd in 1537 gebouwd, dat is 6 jaar na de val van het Inca rijk. De tunnel die van die bepaalde plek naar de heuvel liep, was voor de christenen een doorn in het oog. Om de boel te kerstenen, hebben ze waarschijnlijk te heuvel toegewijd aan Maria en aan de ingang van de tunnel een kathedraal gezet. Zondag heb ik een afspraak met een 'local' die mij meer zal leren over deze plek. De vrouw woont in de buurt en zij wil Engels leren. We hebben de deal gemaakt dat ik mijn Spaans zal oefenen en Spaans zal spreken tegen haar en zij zal Engels spreken tegen mij.

Ik denk dat ik meer inzicht moet hebben in de psychosociale ontwikkeling van kinderen om hun gedrag beter te begrijpen (en om er beter op in te kunnen spelen).Vooral bij de jongsten zou dit handig zijn. Ik heb gisteren eigenlijk weinig skateles kunnen geven omdat ik zowat iedereen in het oog moest houden terwijl Mats de nodige reparaties aan de infrastructuur uitvoerde. Ik speelde eerst wat lego met de kleinsten en probeerde hun creativiteit te triggeren door hun een piramide te laten maken. Ik bouwde er eerst eentje en liet ze hem dan namaken. Ze waren erg jong dus ze misten af en toe. Ik stuurde bij waar nodig. Ik gaf positieve feedback wanneer ze hem goed gemaakt hadden. De succeservaring zorgde ervoor dat ze hem nog eens wilde maken. Tot mijn verbazing wisten ze er ook bij te zeggen dat de piramiden in Egypte staan. De kinderen waren nog erg jong en ik schat vier of vijf jaar.

Daarna speelde ik wat met de kinderen op de skateramp. Een meisje wilde met haar kleine broertje de skateramp op maar ze wilde geen bescherming dragen. Ik hield voet bij stuk en liet haar pas spelen wanneer ze bescherming aan had. Ik wilde niet dat één van hen gewond raakte.

We blijft wel nog steeds werken aan het feit dat de kinderen iets moeten vragen voor ze iets nemen.

Mijn leerdoel was om assertiever op te treden en sneller opmerkingen te maken. Ik heb dit in mijn achterhoofd gehouden en hier actief aan proberen te werken. Ik denk dat ik gisteren wel stappen in de goede richting gezet heb. Vooral bijvoorbeeld wanneer we moesten sluiten. Er waren nog enkele meisjes op de ramp aan het spelen. Ze waren tussen de veertien en zeventien jaar oud en volop in pubertijd. Ze wilden niet luisteren maar ik bleef erbij staan en bleef zeggen dat ze moesten vertrekken. Uiteindelijk luisterden ze en hebben ze al hun materiaal opgeborgen. Het is typisch aan die leeftijd dat ze grenzen gaan aftasten en kijken hoe ver ze kunnen gaan. Hier is het dus uitermate belangrijk om voet bij stuk te houden.

Het viel mij ook op dat de kinderen nooit iets bij hebben om te drinken. De huizen hier hebben geen stromend water en dus moeten ze altijd hun water kopen. Het zou volgens mij een goed idee zijn om zo'n waterbak te installeren op het project. Je weet wel, zo'n grote waterfles die je omgekeerd zet en waar je met bekertjes water van kunt halen. We hebben hen geleerd dat ze altijd hun handen moeten wassen. Als we nu eens zorgen dat ze genoeg kunnen drinken op het project, is dit bevorderend voor hun gezondheid. We hebben de kinderen al aangespoord om het project te onderhouden en te helpen schoonmaken. We proberen hierdoor hun verantwoordelijkheidsgevoel aan te sporen. Het lijkt mij goed dat we enkele van onze taken over geven aan hen, zo worden ze zoveel mogelijk betrokken bij het project en zijn ze niet enkel 'gebruikers'. Ik geloof sterk in participatie en denk dat het die kinderen deugd doet dat ze ergens bij betrokken worden.

In de avond was er een kookavond bij Otra Cosa maar ik was echt uitgeput. Het leek mij beter eens vroeg in mijn bedje te kruipen en inderdaad, ik heb tot tien uur de volgende ochtend geslapen.

Deze ochtend geld gaan afhalen bij de geldautomaten. Ik moet daarvoor langs het strand. Ik zag daar een klein meisje (12 jaar?) snoep en appels verkopen aan toeristen. Kinderarbeid is hier een manier voor gezinnen om wat extra inkomen te krijgen. Ik weet eigenlijk niet wat ik hiervan moet denken. Soms is dit inderdaad goed omdat de gezinnen dan kunnen overleven. Maar naar mijn mening, als de (financiële) mogelijkheid er is om kinderen naar school te laten gaan, dan zou dit wenselijk zijn.

Terwijl ik aan mijn blog werk zit ik op het terrasje van mijn hostel. Ik heb wat muziek opgelegd (Manowar, Metallica, AC/DC, Dokken en Judas Priest). Peru mag dan een prachtig land zijn, maar de muziek is eentonig. Ofwel is het rap of reggae. Mijn metalziel kan dat niet aan, zoveel van hetzelfde hahaha. Gelukkig heb ik m'n eigen muziek mee ;)

De traditionele muziek van Peru, vind ik dan wel weer super :)

Voor mijn eindwerk ben ik nog niet verder geraakt omdat ik nog steeds een afspraak probeer te maken met mijn supervisor. Het is een chaotisch moment voor Otra Cosa omdat Juany, de manager, terug naar Engeland vertrekt en alles moet over gelaten worden aan de twee fulltime assistenten waaronder mijn supervisor. Ik verwacht pas binnen de komende twee weken een afspraak te krijgen met mijn supervisor, maar ik hoop zo snel mogelijk!

Tot zover voor vandaag. See you later!

Het was een leuke dag op het skateramp project. Enkele kinderen waren aan het skaten, anderen waren in het rond aan het rennen, achter elkaar aan. De anderen waren met Lego aan het spelen en nog anderen waren bezig met Mats skateboards te beschilderen.

Een van de straathonden kwam mee met een van de kinderen. Het was een lieve, vriendelijke en speelse hond. Natuurlijk moest ook ik het beestje knuffelen en aaien. Toch goed m'n handen gewassen daarna. Er kwam ook plotseling een kip tevoorschijn. De kip werd door een vrouw terug meegenomen. Daarna hadden de kinderen een muisje in een plastic zak gevonden. Het diertje leefde nog en probeerde uit de zak te geraken. Ik liet het diertje terug gaan, maar wel buiten de muren van het project.

Om half zes trakteerde Mats de kinderen op een watermeloen. Hier zijn ze verlekkerd op en het was een groot succes!

We hebben de kinderen nu ook geleerd dat ze na het buitenspelen hun handen moeten wassen. Dit moet een automatisme worden zodat ze minder snel ziek worden. Dit is een preventieactie. Meer bepaald primaire of secundaire preventie. De tekenen zijn er en we moeten optreden zodat het niet tot een probleem komt.

Vandaag heb ik ook geprobeerd om op m'n strepen te staan. Als de kinderen iets willen moeten ze niet gewoon roepen of het nemen, maar het eerst vragen. Zo kam een van de kinderen naar mij toe en zei hij gewoon 'agua'. Waarop ik zei: "pregunta me'. Wat betekent: vraag het mij. Zo probeer ik hen wat te leren dat ze niet zomaar iets kunnen nemen. Hoewel ze zeer los zijn en niet echt over formele omgangsvormen beschikken, of bijvoorbeeld geleerd hebben iets te vragen aan andere mensen, zijn ze aardig en speels. Ze kleden zich stoer en gedragen zich stoer maar van binnen zijn ze onzeker. Ze hebben heel wat negatieve ervaringen gehad. Maar stuk voor stuk zijn dit kinderen die heel wat talenten hebben, die heel wat mogelijkheden hebben en die ook de wil hebben om iets te leren. Dat bewijst ook hun medewerking aan mijn skatelessen. Ze leren snel en willen 'beter' worden in wat ze doen. Ze hebben talenten maar ze moeten de kans krijgen die te uiten.

Voor ik het vergeet. In de middag gingen we met het hele team gaan eten in een traditioneel Mochica restaurant. we aten vis met rijst en groeten. De vis was erg lekker maar ik moest eerst de graten eruit peuzelen. Daarna kregen we een glas Chicha. Chicha is een eeuwenoude alcoholische drank gebrouwen van maïs en suikerriet. Het was heerlijk! De man, de uitbater van het restaurant, hield zich ook bezig met de eeuwenoude traditie van het beschilderen van kalebassen. Ik heb er twee gekocht en heb 14 soles betaald. Diegenen die ik gekocht heb dienen als drinkbeker. Het is een kunst die vermoedelijk dateert van de Mochica's. De kalebassen zijn eveneens beschilderd met traditionele Mochica patronen.

Over de Mochica gesproken. Ik heb gehoord dat deze groep nog steeds rituelen uitvoert bij de Huaca's del Sol y de Luna. Het gaat om zuiveringsrituelen waarbij het lichaam gevuld wordt met positiviteit en de negativiteit verdreven wordt. Santos zal mij hier meer uitleg over geven, hij behoort immers tot de Mochica.

Bij Otra Cosa willen ze enkele uitstappen naar de historische sites plannen (eindelijk! groepsuitstappen zodat ik niet alleen moet!) en ze willen dat ik de informatie over de sites bezorg. Een taak die ik met heel veel (héél véél!) plezier op mij neem.

Verder heb ik volgende week een gesprek met mijn supervisor. Mijn supervisie hier zal waarschijnlijk zo geregeld worden dat ik iemand heb voor mijn thesis en iemand voor mijn stage. Ik zou mijn stage graag willen uitbreiden door ook les engels te geven aan de kinderen zodat ik een gevarieerder takenpakket krijg. Ik zal nog zien hoe ik dat kan regelen.

Er is deze avond een nieuw meisje toegekomen in de hostel. Ze heet Rebecca en is van Australië. Ze logeert in de kamer tegenover mij. Ze zal ook werken voor Otra Cosa. Ze wil werken bij de surfschool maar heeft ook interesse in de skateramp.

Nu nog een aflevering van the Walking Dead meepikken (bijna de seizoensfinale!) en morgen terug een spannende dag beleven op de stageplaats.

Ik mis wel mijn vriendinnetje Jolien :)

Hasta la proxima! :D

De confrontatie vond plaats in de middag toen ik wilde vertrekken naar mijn stageplaats. Ik zag iets zwart/bruins op mijn muur en dacht eerst dat het een vlek was. Tot mijn grote ontsteltenis bleek het een spin te zijn. Direct schoten allerlei gedachten door mijn hoofd (voornamelijk het f*** woord). Ik bekeek het wezentje van op een afstand. Het probleem is dat ik niet weet of ze giftig zijn of niet. Gelukkig was hij niet zo goor. Misschien anderhalve centimeter. Dus besloot ik een glas en een stukje papier te nemen. Toen ik het glas over het dier zette, positioneerde hij/zij zich in aanvalshouding. Ik liep snel naar buiten (ik was continu bang dat het dier uit het glas zou klimmen) en liet het dier daar weer vrij. In de avond vroeg ik aan mijn hosteluitbater, Santos, of die giftig was (ik toonde ook de foto die ik er van had genomen. Hij zei me dat deze spin niet giftig is maar de beet kan wel prikken. Er bestaat wel een andere variant van deze spin, zijn zogenaamde grote broer, die wel giftig is. Aangezien de kleine variant in de kamer aanwezig was heeft Santos besloten om morgen mijn kamer te behandelen met anti insecten spray en mijn kamer te doorzoeken naar spinnen. De grote variant laat zich soms nogal es vallen op mensen schijnt het. Fantastisch. Santos zei dat ik gerust kan slapen omdat hij/zij zich waarschijnlijk niet zal laten zien en misschien zelfs niet eens in de kamer aanwezig is (hoop ik :D )

Mijn afspraak met mijn stagesupervisor deze ochtend ging niet door, ze was niet aanwezig. In de middag at ik opnieuw een licht soepje om mijn maag niet te veel te belasten. Vanaf overmorgen mag ik weer eten wat ik wil.

Deze middag was het weer een intensieve dag op het project. Ik heb de kinderen leren skaten. Door middel van positieve bekrachtiging stimuleer ik hen om zich in te zetten en te trainen met wat ze graag doen. Ik heb het soms nogal wat moeilijk met bepaald gedrag van hen, zoals de manier van omgaan met elkaar of hun materiaal overal laten rondslingeren. We moeten hier echter rekening houden met het feit dat ze geen rolmodel hebben en het leven van de straat gewoon zijn. Hoewel ze geen gemakkelijk leven hebben, zijn het vriendelijke kinderen. In feite hebben ze echt nood aan ons project waar ze gewoon kind kunnen zijn en spelen. Waar ze veilig zijn en vriendschap krijgen. De komende dagen gaan we kijken om het project wat te verbeteren. We gaan de infrastructuur aanpakken en Mats, de leider van het project en mijn sociaal werk genoot, stelt een activiteiten plan op. De skateramp is van speelplaats langzaam aan aan het evolueren naar een soort van buurtcentrum. Waar de kinderen komen spelen, rusten, relaxen en waar ook de moeders zich soms eens laten zien. Er is trouwens ook ruimte voor laagdrempelige educatie die de basiskennis van de kinderen wat verstevigd. Anyway, het is een zeer interessant project maar niet altijd even makkelijk. De kinderen hebben me nu al gezien en waren vandaag ook iets meer open naar mij toe. We zijn op de goede weg! :)

één van de vrouwen van Cerrito, die ook aanwezig was op het project, heeft mij aangeboden om mijn Spaans wat bij te schaven (gratis) als ik haar help met Engels. Zou wel handig zijn!

Verder ben ik ook bezig met het op poten stellen van een onderzoeksplan. Maar ik hoop nu vooral zo snel mogelijk een afspraak te maken met mijn stagesupervisor. Flexibiliteit is hier echt wel een must en structuur is soms ver zoek, maar ik zie dit als een uitdaging! :)

Het was wel ontroerend hoe één kindje haast begon te wenen dat het zes uur gepasseerd was. Het project gaat dan sluiten en dan moeten ze terug naar huis. Het voelt goed te weten dat ze zich amuseren en zich goed voelen op ons project!

Vandaag ook drie grote roofvogels gezien boven de heuvel achter Cerrito. Prachtig!

De hoeveelheid straathonden is hier enorm. Zowel rottweilers, labradors, enz. lopen hier verwaarloosd rond. Mensen laten ze met rust. Ik zou ze allemaal willen knuffelen en verzorgen en eten geven. Maar helaas behoort dat niet tot mijn mogelijkheden.

Ik ga mij straks douchen en nog een aflevering van The Walking Dead bekijken.

en nog iets: Peruviaans brood is héééérlijk! :D

Morgen teamlunch! (1 keer per week gaan we met het voltallige team gaan eten).

Met mij ging het gisteren eigenlijk niet zo heel goed. Last van keelpijn. Toch een kleine excursie gemaakt op mezelf. Ik ben naar de heuvel achter Cerrito de la Virgen geweest. De heuvel, de Cerro de la Virgen, was ooit een heilige plek voor de Chimu en de Inca's. Nu is het een christelijke pelgrimsplek. De heuvel bestaat volledig uit graniet gesteente en natuurlijk heb ik enkele stukjes steen mee. Het was een korte, intensieve klim naar de top en je had er een prachtig zicht over het dorp en de woestijn. Bovenaan waren mooie schilderingen van christelijke taferelen.

In de middag ben ik thuis gebleven en heb ik wat gewerkt voor school en geskyped met mijn vriendin en John, een Amerikaanse vriend van mij.

Deze ochtend (19/02) stond ik op met, opnieuw, keelpijn. Ik dacht: ik ga nu toch even naar het hoofdkantoor. Daar zeiden ze me dat de keeltabletten niet zouden helpen omdat ik met een bacterie zit. Typisch voor nieuwelingen hier in Peru. Daarop bracht mijn stagesupervisor mij naar de apotheker waar ik wat probiotica kreeg die mijn immuunstysteem zullen 'pimpen' om beter het Peruviaanse voedsel te kunnen verdragen. Ze raadde mij ook aan om een drankje te maken met limoensap, honing en water. Ik heb dit gedaan en na een tijdje was een groot deel van mijn keelpijn weg! Super!

Ik moet erop letten dat ik genoeg water per dag drink en de eerste twee dagen mag ik niets van zoetigheid of vet eten. Ik zal het dus maar mij soep en brood houden. Peruviaans brood is zeer lekker dus eigenlijk vind ik dat niet zo erg. Ik kan mijn buikje gerust vullen stukjes brood met wat boter en confituur.

Deze middag heb ik ook wat gewerkt aan mijn eindwerk. Het theoretische gedeelte wat bijgewerkt en aangevuld met de nieuw verzamelde informatie. Ik hoop snel aan het praktische gedeelte te kunnen beginnen!

Een grote verrassing voor mij (ik, die zo geïnteresseerd ben in indianen en hun cultuur) was toen mijn hosteluitbater, Santos, mij zei dat hij en zijn familie behoren tot de Mochica-cultuur. Mijn mond viel open van verbazing. Zij dragen de erfenis van een eeuwenoude cultuur, die nog voor de Chimu en de Inca's kwam! Hij vaart en vist nog steeds op de traditionele Mochica wijze, met de rieten bootjes genaamd Caballito Totora. Voor tien soles wil hij een tripje op zee maken met zijn bootje. Ik doe dat met plezier. Hij vraagt er geld voor omdat hij ook z'n materiaal bijeen moet rapen om zijn bootje te maken en te onderhouden. Hij zal mij ook leren over zijn cultuur en de geschiedenis van de Mochica. Interessant! :D

Ik heb hem ook uitgevraagd over het bezoeken van de ruïnes. Hij zei dat Chan Chan (Chimu) perfect op je eentje te bezoeken is en dat het veilig is zolang je waakzaam blijft. De tempels van de Zon en de Maan daarentegen doe je best per twee. Niet omdat de sites zelf onveilig zijn, maar omdat je door de grootstad moet. Ik zou ze graag allemaal zien! De tempels van de Zon en de Maan (van de Mochica), de tempel van de Draak (ook wel de tempel van de Regenboog genoemd), de Esmeralda tempel (van de Chimu). Wat ik ook wil bezoeken, maar relatief ver ligt (+/- 30 km) zijn de Tempels der Demonen of de Tempel van de Heks (Mochica) en de Witte Tempel (Huaca Blanca, ook van de Mochica's). We zien wel hoever ik geraak. Misschien kunnen we er een groepsuitstap van maken. Ze staan allemaal op mijn verlanglijstje en mocht ik er een paar van kunnen meepikken, zou ik al enorm tevreden zijn. Nu weet ik in ieder geval waarom ze deze streek 'Het Egypte' van Peru noemen.

Morgen begint het werken weer op de stageplek. We gaan ons beste beentje voor zetten om de Skateramp zo goed mogelijk uit te bouwen voor de straatkinderen van Cerrito. Morgen heb ik eveneens een afspraak met mijn stagesupervisor omtrent mijn eindwerk.

Nog iets, en nu niet ongerust worden, maar er is iets mis met mijn visum. Ik heb een stempeltje gekregen dat ik toegelaten ben in het land, maar er staat geen stempel bij die de einddatum aangeeft. Vreemd, ik vroeg in de luchthaven aan de vrouw of ik voor 183 dagen mocht blijven. Ze zei dat het goed was en ze zette een stempel in mijn visum. Ik dacht dus dat het daarbij in orde was, niet dus. Morgen dit eveneens in orde brengen met mijn stagesupervisor. Zo zie je maar, always check double (Ook al pushen ze je om door te gaan en alles snel te laten verlopen).

Bon, ik ga es vroeg in mijn bedje kruipen. Het is nu maandag en Huanchaco is doods in de week (eindelijk stilte! Geen feestjes maar pure stilte! Dat is welkom na drie dagen van wild gefeest!). Ik ga wel nog een afleveringetje meepikken van The Walking Dead via mijn laptop.

Voor mij geen feestjes deze week. Nog maar net ziek geweest dus rustig aan doen met het nachtleven. Misschien volgende week weer een feestje meepikken :)

Ondertussen was het middag geworden. In de hostel zeiden ze me dat, sinds ik ziekjes ben geweest (gisteren had ik reizigersdiarree), ik best soep zou eten. Dus ik at in de hostel, ik at er soep. Vraag me niet welke soep: er zat een stuk tomaat in, pasta, en stukjes vis. De soep was relatief lekker :) En licht verteerbaar.

Het was tijd om mijn kleren af te halen. Ik ging terug naar de lavanderia, betaalde en keerde terug naar de hostel want het was tijd om te skypen met Jolien, mijn vriendin. Toen ik mijn laptop had opgestart, zag ik dat het internet was uitgevallen. Shit!

Dan maar naar het internetcafé gaan. Ik heb er drie opgezocht en alle drie waren ze gesloten. Ondertussen waren we een uur verder. Ik kwam één van mijn collega's tegen die zei waarom ik dan niet gewoon skypete in het hoofdkantoor van Otra Cosa. Goed idee! Ik vluchtte terug naar de hostel, nam mijn laptop, en crosste naar het hoofdgebouw. Daar had ik eindelijk internet! Natuurlijk had ik nog maar een halfuurtje, het was toen 14u45 en om 15u30 had ik mijn surfles! Ik moest dus om 15u15 vertrekken.

Mijn vriendin was niet meer online, dus ik ging op facebook, sprak er een vriend aan (Christophe) en vroeg hem mijn ouders te bellen zodat zij Jolien kunnen verwittigen, trouw als hij was, deed hij dat direct ;)

Even later skypete ik met mijn liefje :D

Daarna was het surfavontuur aangebroken. Normaal kosten de lessen 50 soles maar ik mocht voor 30 omdat ik een 'voluntario' ben bij Otra Cosa. Jhon (de naam is juist geschrepen, je spreekt het uit als J (j van joeri) en ohn dus niet Djohn) is surfleerkracht en traint eveneens zijn broer, die kampioen is van Peru in de klasse van de junioren.

Het surfen was echt een avontuur. Het was wel opletten voor de zeeëgels en de rotsen. Het surfen verliep met vallen en opstaan. Ik maakte me geen zorgen om de haaien, die er wel zitten, maar de kans om door een haai aangevallen te worden is uitermate miniem. So no worries, be happy!

Ik lag op mijn surfboard en peddelde om de volgende golf te proberen en toen vloog er plotseling, rakelings een pelikaan boven mijn hoofd! Ik ben gewoon van die dieren in de zoo te zien dus om er eentje van zo dicht bij te zien, vond ik fantastisch!

Ik heb vandaag ook een leuk souvenirwinkeltje gezien. Ze verkopen er kopies van archeologische vondsten, voornamelijk van de Chimu en Mochica cultuur. De inkomsten worden gebruikt om de sites te onderhouden. Ik denk dat ik, voor ik vertrek, daar nog wat aankoopjes ga doen! Ik heb ook wat leuke dingen gezien die ik als cadeau kan geven aan mijn vriendin, maar ik zal nog niet zeggen wat! ;)

Dit was dus mijn dagje, morgen gaan we een wandeltocht doen naar de top van de berg achter Huanchaco. Ben benieuwd :D

Zoveel nieuwe ervaringen opgedaan! Het begon in de ochtend...

Om 10u had ik een introductietour met medewerkers, ook vrijwillgers, van Otra Cosa. Het waren twee vrouwen. De ene is een Finse en heet Anna, zij studeert geografie en werkt als coördinator en Eveline, uit Nederland, werkt ook als coördinator. Ze toonden mij waar ik mijn kleren kan laten wassen, waar ik brood kan kopen, waar de post is enz. Ik weet nu eindelijk waar ik brood kan kopen want daar was ik al een tijdje naar op zoek. We zijn ook naar de markt geweest, dat was een leuke ervaring. Het was er druk en alle goederen liggen open en bloot op tafels. Met alle goederen bedoel vis, vlees, groenten, fruit, enz. Ik heb er twintig stukken brood (vergelijkbaar met sandwiches) gekocht voor 2,2 soles, vergelijkbaar met 0,5 euro. Verder heb ik vijftien eieren gekocht voor 1.5 euro en nog wat groenten en fruit. Heel goedkoop dus.

In de namiddag was het tijd om naar het project te Cerrito de la Virgen te gaan. Man... wat een ervaring!

Het begon al met een ritje met de 'moped', dat zijn motors waaraan een karretje gevestigd is om personen te vervoeren. Het was erg hobbelig en nogal in cowboy stijl. Wat een contrast van het mediterraan uitziende Huanchaco naar de sloppenwijken van Cerrito! De omgeving van Cerrito is prachtig! het ligt middenin de woestijn en erachter liggen de voorlopers van de Andes.

Eenmaal op het project van de skateramp leerde ik enkele straatkinderen kennen. Het zijn allemaal zeer actieve, speelse en vriendelijke kinderen. De hele middag hebben we gespeeld met hen. Voetbal, skateboarding en educatieve spelletjes. Het was enorm vermoeiend want die kinderen hebben zoveel energie en wij zijn het niet gewoon om intensief te spelen en te sporten in de volle zon bij 26 tot 30 graden. Het was zwaar. Momenteel is het hier 23u50 en ik heb moeite om wakker te blijven maar ik wil deze ervaring op blog zetten voor ik enkele belangrijke details zou vergeten.

Spelen met kinderen... dat lijkt toch niet zo bijzonder? Wel... je moet rekening houden dat dit project, één van de weinige plaatsen is waar deze kinderen 'kind' kunnen en mogen zijn. Ze krijgen de aandacht van ons die ze thuis missen. De skateramp is niet een doel op zich, maar een middel. Het doel is om de kinderen te ondersteunen in het doorlopen van een gezonde, motiverende ontwikkeling. Zodat ze zichzelf kunnen ontplooien en hun talenten ontwikkelen. De skateramp is daar het middel toe, door kinderen een plaats en een gelegenheid te geven tot spelen en leren, tot het leren omgaan met elkaar en volwassenen. Natuurlijk, bij ons 'volwassenen' komt het kind terug boven wanneer we deze kinderen vrolijk zien spelen.

Ik moet wel bekennen dat het voor mij moeilijk was. Ik wist niet goed hoe ze te benaderen maar uiteindelijk gebeurde dit vanzelf. Een jongetje nodigde mij uit om te voetballen en zo was het ijs gebroken. Natuurlijk zijn de kinderen tegen mij nog wat afstandelijk soms omdat ik nog een nieuwtje ben. De anderen kennen ze al langer, mij nog maar één dag. Maar dat komt wel goed, ik denk dat ik een goede eerste indruk heb gemaakt maar ik moet opletten dat ik niet onzeker overkom. De kinderen hebben nood aan iemand met zelfvertrouwen, iemand die een rolmodel kan zijn.

In Cerrito heerst er veel armoede. Er is huiselijk geweld en alcoholmisbruik. De hygiënische omstandigheden laten te wensen over. Zo is er in vele huizen geen water noch elektriciteit. De toiletten... die zijn er simpel weg niet, die bestaan uit een overdekte put waar de uitwerpselen in gedumpt worden. Er lopen vele straathonden rond en in ommuurde stukjes die bij de huizen horen lopen kippen, varkens en geiten.

De vrouwen blijven thuis en doen het huishouden en de mannen zijn de hele dag uit werken.

Na al deze ervaringen was het tijd om terug te keren naar Huanchaco, dit te voet. We gingen nog even naar de kathedraal om naar de zonsondergang te kijken. Die was fantastisch! het is tevens een populair plekje voor koppeltjes; De kathedraal ligt op een heuvel en biedt een prachtig uitzicht over de streek. Het is de tweede oudste kathedraal van Peru maar het jaartal weet ik niet.

Noch dit, voor ik het vergeet, ik heb deze middag een begrafenisprocessie gezien. Dit was nogal een shock omdat het niet was wat je ervan verwachtte. Ik zal het zo goed mogelijk beschrijven: Ik liep in de hoofdstraat van Huanchaco en ik hoorde een orkestje. Ik dacht 'oh fijn, een straatband!'. Maar achter het orkest, daar door de straat wandelde, liepen mensen die een kist op hun schouders droegen. Daarachter volgde een grote groep mensen die weenden, die lachten, enz. Er werden bloemen gegooid en mensen begroetten elkaar. Ik stond erbij en ik keek er naar, ik had geen idee hoe te reageren. Ik ging dus naar de kant, liet de stoet passeren en vervolgde toen mijn weg. Ik wist van op de voorbereidingsdag dat begrafenissen hier een feestelijk gebeuren is. Het leven van de overledene wordt gevierd en er wordt gevierd dat de persoon naar een 'betere wereld' is. Totaal tegenover gesteld aan wat wij gewoon zijn. Het was vreemd.

In de avond gingen we uit eten naar de Polleria, een kiprestaurant. Ik bestelde een '1/4de' deel van een kip met frieten en een Inka Kola (extreem zoete limonade). Het was overheerlijk! De kip was heerlijk gekruid! Verrassend was de muziekgroep die er optrad, het waren straatartiesten.

Beste lezer, waarschijnlijk hebt u ook al op een avondmarkt of rommelmarkt gewandeld en hebt u Zuid Amerikaanse artiesten gezien die muziek spelen, playbacken en cd's willen verkopen. Wel, stel je deze mensen voor, maar die live muziek spelen. Het was zeer aangenaam.

Morgen gaan we op bezoek naar de andere projecten van Otra Cosa en in de middag weer werken op de skateramp. In de weekends doe ik mijn eerste excursies. Zaterdag ga ik werken voor school, mijn kleren laten wassen en misschien nog wat inkopen doen. In de middag ga ik gaan surfen met de zoon van de uitbater van de hostel. Hij werkt als surfleerkracht. Surflessen kosten 50 soles maar omdat ik hier als student ben en werk als stagiair/vrijwilliger, moet ik maar 30 soles betalen. Niet veel voor een middagje surfplezier!

Voor zondag staat een zware trip gepland. Achter Huanchaco liggen de voorlopers van de Andes. de dichtstbijzijnde berg heet 'de slapende aap'. Hoe hoog die is weet ik niet maar het zou rond de 1000 meter zijn. De berg is volledig beklimbaar te voet maar het zou in totaal een goeie 7 à 9 uur duren. Samen met enkele andere studenten/medewerkers/vrijwilligers, hebben we besloten de uitdaging aan te gaan. Zondag maken we een trip naar de berg en zullen we hem proberen te beklimmen. Spannend!

Oh! Het was vandaag Valentijn! Eerst en vooral wens ik mijn lieve vriendin Jolien een gelukkige Valentijn en ik dank haar nogmaals voor het geschenkje. Voor we vertrokken heeft ze een geschenkje in mijn koffer gestoken. Ik op mijn beurt heb bij mij thuis een cadeautje achter gelaten dat Jolien pas mocht openen op de 14de, vandaag is, of eigenlijk gisteren want het is twaalf uur gepasseerd. Ik kreeg een mooie kaart met een beertje erop en een superlief gedichtje. Jolien kreeg ook een gedichtje en een knuffelbeer. Ze was super blij en ik ook.

Tot zover mijn tweede dag. Ik ga nu snel douchen en in bed kruipen want ik ben ongelooflijk moe. Morgen er om 6u weer uit.

Buenas noches me amigos! Hasta la proxima!