In de ochtend bezocht ik Chan Chan (opnieuw). Maar dit keer besloot ik eerst even off road te gaan. Chan Chan is een gigantische site en slechts een klein gedeelte is gerestaureerd, waar het grote publiek naartoe gaat. De rest van de site ligt er gewoon te verkommeren. Ik ben op m'n eentje de andere ruïnes gaan verkennen en ik belandde in een van de paleizen. Het Nik An paleis is datgene wat gerestaureerd is.

Het was super, er waren twee Duitse meisjes die het ook aandurfden om op verkenning te gaan. Het gevoel dat ik had, terwijl ik de ruïnes op m'n eentje doorwandelde, was onbeschrijfelijk. Het was fantastisch om helemaal alleen, in alle vrijheid, te wandelen in het verleden. Deze vrijheid brengt echter wel een verantwoordelijkheid met zich mee, eentje die mijn voorgangers niet wisten op te nemen want er lagen af en toe hopen vuil en lege flessen.

Ik liep zelfs even verloren, ik was diep doorgedrongen in de ruïnes en wist eventjes niet meer van waar ik kwam. Gelukkig duurde het niet lang voor ik weer op de baan stond. Dan ging ik naar het Nik An paleis, kocht een ticketje en bezocht de site. Toevallig waren de Duitse meisjes daar ook. We maakten kennis. Sinds ik er eerder was geweest, en een zekere kennis heb opgebouwd omtrent de Chimu cultuur, vroegen ze of ik hun gids wilde zijn. De officiële gidsen waren 'uitverkocht', want er was echt een massa volk. Het was immers pasen en velen hebben dan vrij.

Na het bezoek aan Chan Chan nam ik de bus richting de Mall, waar ik een taxi nam richting Huaca Esmeralda, een kleine Chimu tempel. Niet zo heel goed bewaard maar, als je gebeten bent door de geschiedenismicrobe, de moeite waard. Na dit avontuur keerde ik terug naar Huanchaco. Dit door de taxi terug te nemen naar de Mall en daar opnieuw de bus te nemen. Deze manier lijkt wat omslachtig maar het bespaart geld :)

In de middag kreeg ik lunch aangeboden door de familie van mijn hostel. Sinds het Goede Vrijdag is, was het vis. Het voorgerecht bestond uit Ceviche (vis gekookt in citroensap of lemoensap en rauw opgediend met groenten). De Ceviche was lekker maar ik ben geen grote viseter. Het hoofdgerecht bestond uit vis met rijst, aardappelpuree en ui. Opnieuw was het nogal lekker, afgezien van de graten dan...

Na de lunch had ik een kort skypegesprek met mijn ouders en mijn vriendin en daarna vertrok ik opnieuw op trip. Dit keer naar de Huaca Arco Iris ook wel El Dragon genoemd. Dit was een grotere en goed gerestaureerde tempel. Voor vijftien soles kon ik een gids huren. Ik heb veel bij geleerd over de Chimu cultuur en ik moet zeggen dat een bezoek aan deze tempel zeker de moeite waard is. De naam Arco Iris (regenboog) werd gegeven nadat archeologen de decoraties ontdekten. Deze bestaat uit een grote slang die de hemel en de regen voorstelt. Het lichaam van de slag bestaat uit horizontale strepen. De horizontale strepen kregen de naam van regenboog en dus was de naam Tempel van de Regenboog geboren. De Draak stelt zowel de slang voor, als de andere figuren. Er waren ook zeepaarden afgebeeld, die op draken lijken. Opnieuw, vandaar de naam.

Toen ik terug in de hostel was dronk ik een biertje samen met Santos. Hij zei me dat er een processie was in de avond. Inderdaad, in de avond vond er een processie plaats. Enkele dienaren van de kerk droegen een glazen kist met een pop die het lichaam van Jezus moest voorstellen, gevolgd door een orkest en een hoopje mensen. De mensen die de processie volgden waren vooral ouderen. Als er jongere mensen aanwezig waren, dan waren dit jonge vrouwen.

Dit was het dan voor vandaag.

Morgen wat werken voor school, skypen met mijn ouders en mijn vriendin (wie ik heel erg mis) en mezelf es trakteren op chicharron in een restaurant! Chicharron bestaat uit vlees of vis gerold in, ik denk maïs of deeg of zoiets en gefrituurd. M.a.w. chicharron is een moeilijk woord voor kippennuggets en visnuggets ;)

Er waren reeds plannen om de skateramp op het skaterampproject te herstellen. Daar zijn we gisteren mee begonnen. Na een hele chaotische rompslomp kon Mats eindelijk de houten planken meenemen uit de winkel te Trujillo. Het eerste wat diende te gebeuren was de nieuwe planken verven en vernissen. De opperste laag van de ramp was gedeeltelijk verwijderd en dus konden de kinderen er niet op spelen.

De kinderen liepen toch op de ramp en dus hielden de andere vrijwilligers ze wat bezig. Maar je zag dat de kinderen zich verveelden. Ik zat bovenaan op de ramp te kijken naar het project en toen dacht ik: ik ben een professioneel, ik ben hier als sociaal werker en deze kinderen zitten zich te vervelen. Dit project is er om verveling tegen te gaan voor de kinderen... ik ging even in "reflectie modus". Ik dacht na: hoe kan ik een meerwaarde betekenen op dit moment, wat kan ik doen doen om deze dag niet 'zinloos' voorbij te laten gaan voor de kinderen.

(Even vermelden: Mats was bezig samen met andere oudere jongeren de planken te schilderen. Dus hij was actief bezig met de participatie van de oudere jongeren. Deze jongeren waren enorm blij dat ze mochten helpen. Ze zijn het gewoon van te klussen dus hen laten participeren was een meerwaarde, zowel voor ons als voor hen).

Ik dacht na... hoe kan ik een meerwaarde betekenen... en toen *ping!* Ik kreeg een idee. Ik ging naar Mats en ik zei dat ik de kinderen mee zou nemen naar het basketplein om wat te basketballen of te voetballen. Mats zei dat dit een zeer goed idee was. Ik riep wie er zin had om te voetballen en ik werd bijna overrompeld door de kinderen. We namen de basketbal en de voetbal en we gingen naar het plein. Er werd niet veel basketbal gespeeld want iedereen wilde voetballen. Er werd een wedstrijdje gespeeld. Gezien ik amper kan voetballen was ik diegene die in het doel stond (en zelfs dat maakte niet veel uit). Maar, ik had nog steeds de idee van professionaliteit in mij. Daarom, gezien ik toch geen meerwaarde was in het spel zelf haha, probeerde ik te zien hoe ik hier als sociaal werker actief kon zijn. Daarom hield ik een oog op fair play (normen en waarden) en de participatie van iedereen. Een van de jongens vroeg of hij in het doel kon staan, ik stond dit toe en speelde mee in het veld (of althans, ik probeerde dit). Spelen tegen Zuid-Amerikaanse kinderen is echt geen makkie, die zijn echt super in voetbal. Ik zag al snel dat de doeljongen zich begon te vervelen en ik wisselde hem af. Dit gebeurde nog een paar keer, zo zorgde ik ervoor dat de jongeren de kans kregen eens in het veld en in het doel te staan. 

De volgende dag was fase twee van de werken aangebroken. Dit keer moesten we alle schroeven uit de opperste laag verwijderen. Dit was een hels karweitje sinds velen vastgeroest of gebogen waren. De boor begaf het na enkele schroeven en dus haalden we de schroeven eruit met hamers, nijptangen en alles wat maar een beetje kon helpen. Ik kreeg hulp van enkele oudere jongens (ze zijn altijd bereid om te klussen, ze doen dit graag en het is goed dat we hen laten participeren want zo verhogen we het gevoel dat dit project ook hun project is. We doen dit project niet voor hun maar ook met hun, dit is zeer belangrijk). Opnieuw liepen de kleinere jongens wat 'in de weg'. Ik nam opnieuw de beslissing om met hen op het plein te gaan spelen. Mats had de werken goed onder controle dus het kon geen kwaad.

Dit keer speelden we met de skateboards. Ik skate dit keer niet omdat er niet genoeg skateboards waren. Ik speelde wat basket op mezelf, een sport waar ik beter in ben dan in voetbal (tijdens het vijfde en zesde middelbaar speelde ik altijd basket over de middag met vrienden). Er waren wat kinderen bijgekomen en die hadden geen skateboard. Ze kwamen naar mij en vroegen een skateboard. Ik zei hen dat er geen meer waren, dat ze het moesten vragen aan de kinderen die er eentje hadden of ze die even mochten gebruiken of mochten meespelen. Een van de kinderen vroeg mij dan: wil jij zeggen dat ze het skateboard aan mij geven? Ik antwoordde hierop dat hij dit zelf moest doen. Ik zei hem: ga naar die jongen, vraag of je alsjeblief mag meespelen of de board even mag gebruiken. De jongen ging er naartoe, de jongen met de board weigerde die te geven. Ik ging er naartoe en vroeg de jongen of hij zijn board wilde delen. Ik zei eigenlijk: X zou graag even willen spelen met de board, mag hij meespelen? Of mag hij je board even gebruiken? Toen stemde de jongen wel toe. Ik zei hem dat het belangrijk was te delen omdat iedereen dan kan genieten van de skateboards. Ik merkte dat deze aanpak succes had want even later kwam er weer een jongetje naar mij met exact dezelfde vraag (ik wil een een skateboard en wil jij zeggen aan hem dat hij hem geeft). Ik zei opnieuw dat hij het zelf moest vragen en alsjeblieft zeggen. Het jongetje deed dit en hij kreeg de board. Succes! Op enkele uitzonderingen na wilden ze hun skateboard delen met elkaar. Ik merkte dat het vertrouwen in mij verhoogd is evenals het feit dat ik meer gezag kreeg van de kinderen want toen ik zeg dat het tijd was om op te ruimen en de skates naar de ramp te brengen luisterden dit keer 3/4de van de kinderen in plaats van enkelen. Ik was trots op mezelf en ik had een goed gevoel. Maar op m'n eentje zes ravottende kinderen in het oog houden... iedere keer als er eentje schreeuwt of luid roept denk je dat hij/zij zich bezeerd heeft of ruzie heeft maar dan zie je dat ze enkel spelen... toch een bijzondere ervaring. Maar ik zal goed slapen vannacht...

Dit weekend is het paasweekend, wat betekent: verlengd weekend! Het weekend duurt van vrijdag tot en met maandag.

Vrijdag is de ramp gesloten omdat Mats weg is op meerdaagse excursie. Ik ga ook een klein tripje maken vrijdag. Zoals jullie weten ben ik geïnteresseerd (of eerder: geobsedeerd!) door geschiedenis. Er zijn nog twee tempels in de buurt die ik wil gezien hebben. De Huaca Arco Iris en de Huaca Esmeralde. Beiden zijn tempels gebouwd door de Chimu Cultuur. Niet zo indrukwekkend als de Huaca de la Luna en de Huaca del Sol, maar toch de moeite waard als geschiedenis je interesseert. Ik ga waarschijnlijk ook opnieuw een bezoekje brengen aan Chan Chan, dit keer als toerist in plaats van als stagiair (vorig bezoek was als tour operator en moesten we zorgen dat iedereen mee was en op tijd was enz.).

In het weekend zal ik wat verder knutselen aan mijn eindwerk, lang uitslapen, en gewoon wat ontspannen.

Sinds de 'zomer' hier voorbij is, is het heel wat frisser in de avonden. Vandaag was de eerste keer dat ik een trui droeg in de middag en in de avond. De voorbije nachten slaap ik ook meer met een deken over me. Het is 'koud' aan het worden. De koudste nacht tot nu toe was eentje met 18°C. Eigenlijk hoeven we echt nog niet te klagen hehe.

Tot de volgende!

Na al ons harde werk, alle voorbereidingen en vergaderingen, ging onze tour van start. We vertrokken rond 9u30 richting Chan Chan, de hoofdstad van het Chimu-rijk (900 - 1470). In Chan Chan bezochten we het Ni Kan paleis, ook wel het Tchudi paleis genoemd (Tchudi, de Duitse archeoloog die het paleis opgegraven heeft). Het was prachtig! De Chimu hielden van wetenschap en symmetrie en dit komt ook tot uiting in hun bouwstijl. Overal vind je de symmetrie terug. Vreemd genoeg geen afbeeldingen van goden maar enkel zaken die in de natuur voorkomen, zoals dieren, de zee en ... de maan! De maan was erg belangrijk voor de Chimu. 

Onze gids vertelde alles in het Spaans, wat een goede oefening was voor ons. Hij probeerde niet te snel te spreken maar het was soms moeilijk om alles te begrijpen.

Het interessantst vond ik het grafcomplex, de gelijkenissen met het Oude Egypte waren echt frappant! 

Eveline en ik, die alles georganiseerd hebben, haalden de tickets af, regelden de gidsen bij de sites enz. We moesten dus wel werken die dag, en dus niet gewoon de toerist uithangen.

Het is wel jammer dat de Spanjaarden zoveel schade hebben toegebracht aan de monumenten. Evenals de regen heeft de aboden gebouwen geen goed gedaan. Echt jammer.

Na Chan Chan bezochten we het kleine museum van Chan Chan. Daarna gingen we naar de tempel van de Zon van de Mochica's (100 - 800). Ik hou van dit indrukwekkende bouwwerk en heb er dus heel wat foto's van genomen. Ook met de bouwwerken van de Mochica's zie ik heel wat linken met het Oude Egypte. Ik zou er zelfs kunnen aan toevoegen dat ik linken zie met de Mississippi culturen en de Midden-Amerikaanse culturen. Echt schitterend. Hier hadden we geen gids, bij de tempel van de Zon, dus gaf ik een korte uitleg over de geschiedenis van dit gebouw.

Hierna gingen we naar het restaurant, waar we lekker gegeten hebben. Ik heb er Cuy gegeten, geroosterde cavia. Het was heerlijk maar helaas hangt er weinig vlees aan zo'n beestje.

Na de maaltijd gingen we naar de tempel van de Maan. Ik vond dit een enorm fantastisch monument. Echt fenomenaal. De kunst van de Mochica was prachtig! Het verhaal achter de tempel was ook zeer interessant. De Chimu bouwden hun monumenten horizontaal uit. Dat wil zeggen, als één van de heersers stierf kwam er een nieuwe en die bouwde dan zijn eigen deel aan Chan Chan maar breidde het bestaande paleis op zich niet uit. De Mochica's briedden hun tempels uit in de hoogte. Wanneer één van hun heersers stierf, en de nieuwe kwam aan dacht, dan bouwde hij een nieuwe laag op de bestaande tempels. Zo werden grote tempels gebouwd.

De Mochica hadden ook mensenoffers. Naast de tempel, maar er eveneens ingebouwd (zeer bijzonder!) was een kleine arena waar twee krijgers een duel hadden. De verliezer werd naar boven gebracht waar zij de komende dagen werd gezuiverd om geofferd te worden. Geofferd worden was hier een soort van eer omdat je nieuw lieven zal schenken aan het volk. De zuivering gebeurde door de persoon in kwestie weinig te eten te geven en veel cactussap te laten drinken. Dit sap had een soort verdovende werking, waardoor de persoon 'weg van de wereld' was. Daarna werd de keel over gesneden en al het bloed afgetapt. Dit bloed werd uitgegoten over de akkers zodat eigenlijk 'nieuw leven' aan de aarde werd gegeven.

De Chimu hadden geen mensenoffers, naar mijn weten, maar wanneer de heerser stierf werden zijn vrouwen ook gedood zodat deze hem konden blijven dienen in het hiernamaals.

Ik hoef er niet bij te zeggen dat ik verschillende souvenirs heb gekocht bij de sites ;) o.a. een mooi geschenkje voor mijn allerliefste vriendin :D

Dit was dus onze succesvolle archeologische tour. Otra Cosa respecteert mijn interesse en kennis van geschiedenis enorme en ze geven mij de kans om dit uit te werken. De link met sociaal werk wordt hierin niet verbroken aangezien Sociaal Werkers ook moeten kunnen plannen en organiseren. Eveneens wordt er aandacht geschonken aan de lokale cultuur en krijgen lokale mensen (vb. het traditionele restaurant) de kans om wat bij te verdienen. Zo wordt er aan sustainable tourism gedaan.

Momenteel ben ik alweer bezig aan twee nieuwe zaken. Enerzijds een trip met de zogenaamde caballito de totoras voor onze vrijwilligers en anderzijds een lunch klaar gemaakt door de vrouwen van het Help Women project. Een woordje uitleg:

De caballito's zijn rieten bootjes, gebruikt door de Mochica's om te vissen. Mijn hosteleigenaar, Santos, biedt tripjes aan met deze bootjes. Dit zou leuk zijn voor onze vrijwilligers en een goede aanvulling op vorige tour. Dit keer kunnen ze de Mochica cultuur zelf ondervinden. Dit wordt gevolgd door een traditioneel Peruviaanse maaltijd.

Het andere concept waar ik aan bezig ben, is een lunch gemaakt door de vrouwen van het Help Women project. In dit project leren ze verschillende vaardigheden zoals naaien, koken, enz. één van hun wensen was om te koken voor onze vrijwilligers. We willen ingaan op deze wens en hun de kans geven hun talenten te bewijzen door een maaltijd te koken voor ons. Dit zal een super ervaring voor hun worden gezien hun talenten dan eindelijk gezien en erkend worden. Dit zal een belangrijke stap zijn in het empoweren van deze vrouwen. Voor de rest staan er eigenlijk geen grote excursies meer gepland, maar dit is goed want dan kan ik mij wat meer focussen op mijn thesis.

Deze week zal ik de hele week werken op de skateramp, en werken aan de concepten waaraan ik reeds begonnen ben. Het is ook Pasen binnenkort, ik ben benieuwd hoe ze dat hier zullen vieren.

Ik heb deze ochtend een mango als ontbijt gegeten. Echt lekker, ik denk dat ik dat meer ga doen ;) Ik begin ook meer bananen te bakken voor mijn eten. Dit soms als ontbijt, middagmaal of als extraatje bij het avondmaal. Ze zijn gezond en het schijnt een goed middel te zijn om wat bij te komen ;)