Ik heb mijn leerdoelen verder uitgewerkt en aangevuld met nieuwe ervaringen. De kinderen beginnen steeds meer te wennen aan mij en ik merk dit ook. Ze zijn meer bereid om te spelen en ze komen ook vaker naar mij of ze roepen naar mij als ze ergens hulp nodig hebben. De band tussen mij en de kinderen begint stilaan gesmeed te worden en dit betekent dat ik actiever aan mijn leerdoelen kan werken. Misschien zal ik wel nieuwe leerdoelen leren. Ik heb ook wat reflecties gemaakt omtrent zaken die hier anders zijn dan in België. Wat betekent voor mij het feit dat een begrafenisstoet hier volledig anders is dan in België? Ik ben ook nagegaan wat mijn invloed kan zijn op de kinderen? Wat is het effect van een nieuwe blanke persoon op het project? Welke invloed heeft dit op de interactie tussen de kinderen en mij? Zoals je leest, ik heb toch wel serieus m'n hoofd gebroken over allerlei reflectievragen.

Na het schoolwerk trok ik de straten op. Het was zaterdag en dus was het enorm druk op het strand. Ik zag er een man verkleed als Mochica priester. Je kon samen op de foto met hem en je kon dan een bijdrage naar keuze betalen. Ik ben hier sceptisch tegenover. Soms vrees ik dat mensen dit enkel voor de toeristen doen. Daarom besloot ik een gesprek met dit heerschap aan te gaan. Ik vroeg hem zijn motieven. Hij zei dat hij trots is op zijn cultuur en door dit te doen, dat zijn cultuur onder de aandacht komt. Inderdaad, vooral onder de aandacht van de toeristen, maar het is een manier van overleven zei hij. Het is een manier om te tonen dat we er nog steeds zijn. Een vriend van hem stond er ook bij en hij vertelde mij uitermate waardevolle informatie omtrent de heuvel Cerro de la Virgen in het dorpje Cerrito. Het verhaal van de tunnels onder de heuvel blijkt inderdaad te kloppen, ze werden zelfs geplunderd door de Spanjaarden en de kerk had inderdaad het doel de tunnels af te dekken. Ik heb dit correct afgeleid uit de feiten die ik reeds gehoord had.

Het nieuwe was, dat de heuvel gewijd was aan de god Naylamp, de god van de aarde van de Mochica en Chimu. Het was een plaats waar rituelen uitgevoerd werden. Na dit gesprek was ik al weer heel wat wijzer. De man verwees mij ook naar een restaurant waar een Nederlandse vrouw werkt. De vrouw is getrouwd met een Peruviaan en deze is archeoloog. Van die persoon zal ik hopelijk ook wat interessante informatie krijgen. Maar ik ben er nog niet geraakt.

Daarna nam ik een kijkje in de lokale toeristenmarkt. Ik geraakte er aan de praat met een vrouw, Carla genaamd. Ze heeft een standje waar ze zelfgemaakte kettinkjes verkoopt en nog andere artisanale objecten. Kopieën van historisch materiaal enzo. Ze graf mij wat info over de spiritualiteit van de Mochica. Zij zorgt, niet officieel, voor transport naar verschillende archeologische sites voor toeristen. Ik hou dit feit in mijn achterhoofd.

Ik kwam er ook Carolina tegen, die af en toe werkt op het skaterampproject. Ook met haar maakte ik een praatje. We hadden een afspraak voor zondag, we zouden samen naar de heuvel gaan en zij zou mij er alles wat ze er van weet vertellen.

later in de avond besloten Rebecca en ik om naar de carnavalsoptocht te gaan kijken. Dit was echt een hele ervaring. Er waren allemaal verklede mensen die meededen aan een wedstrijd (de beste praalwagen/act). Er was vuurwerk en alle bars zaten vol. Het was een zeer amusant gebeuren en de moeite waard om het mee te maken. Mijn favorieten waren de praalwagen van the Little Mermaid, de Zombiewagen en Freddy Krueger act.

Zondagochtend was het met kleine oogjes op staan en een beetje verkouden. Maar ik trok erop uit want ik had een afspraak met Carolina.

We hadden deze ochtend trouwens geen water in de hostel, ik ergerde me er wat aan in het begin, maar toen ik besefte dat er in Cerrito helemaal geen water is, was die ergernis eigenlijk niet verantwoord.

Een tijdje later ontmoette ik Carolina voor de kathedraal. We begonnen onze weg naar de heuvel en ze vertelde me de geschiedenis van de heuvel. Op de heuvel werden blijkbaar ook mensenoffers gebracht, weliswaar in mindere mate dan in het dorp Moche. Huanchaco, Chan Chan en de Cerro waren gewijd aan Naylamp en Moche was gewijd aan de god van de dood. In Moche werden op zeer regelmatige basis mensen geofferd. Vooral dieven, mensen die iets mispeuterd hadden enz. Zelfs bedrog plegen op je partner zou een reden geweest zijn om geofferd te worden. Veel mensen verlieten daarom Moche en kwamen in Chan Chan wonen. Moche staat nu nog bekend als een plek waar ze op traditionele Moche manier leven. Ik zou die plek wel graag eens bezoeken.

Op zondagmiddag werkte ik voor Otra Cosa. Ik heb informatie verzameld en een powerpointpresentatie gemaakt voor de vergadering van morgen. Morgen gaan we proberen een excursie te plannen en er zou eventueel een nieuw project in zitten. Dit project hou ik nog even geheim, eens zien wat er van zal komen :)

Ik heb gisteren weer wat bijgeleerd over de Mochica cultuur. Santos heeft mij getoond hoe ze de rieten bootjes maken. Hij was bezig miniatuurbootjes te maken om te verkopen in Lima. Het proces om miniatuurtjes te maken is net hetzelfde als voor de echte boten. Ik vind het fantastisch deze eeuwenoude traditie nog in stand gehouden wordt en ik wil zoveel mogelijk leren van deze cultuur.

Nadat hij mij toonde hoe ze gemaakt worden, kreeg ik van hem zo'n miniatuurtje, gemaakt van echt 'totora' riet.

Volgend weekend neemt hij mij mee voor een boottochtje met zijn rieten bootje. Hij zal mij dan meer leren over zijn cultuur. Ik zou mij graag ook wat verdiepen in de Mochica spiritualiteit. Vele gebruiken van de Mochica leven nog in Huanchaco, soms wat verdoken maar wie luistert en observeert kan hier heel wat leren.

Het drinken van bloed bijvoorbeeld, is iets wat hier nog gebeurt. De Mochica offerden (alhoewel  niet zo vaak) mensen. Dit waren krijgsgevangenen. Voor deze geofferd weden, werd hun bloed afgetapt en werd dit opgedronken. In het lokale Medical Center, hier in Huanchaco, verkopen ze bloedcakes. Deze zijn, inderdaad, gemaakt met bloed. 

Peru is een land waar ik veel kan leren over inheemse culturen. Dit land en haar bevolking, geeft mij de kans om eindelijk in levende lijve te kunnen leren over inheemse culturen. Thuis moet ik het stellen met boeken maar hier heb ik, zoals ze zeggen, 'bevoorrechte getuigen'.

Mijn studie naar de heilige plek van de Chimu, net buiten Cerrito, heeft mij nieuwe informatie opgeleverd. Er zou een tunnel lopen onder de heuvel richting de kathedraal van Huanchaco. Mijn vermoeden is het volgende: deze kathedraal werd in 1537 gebouwd, dat is 6 jaar na de val van het Inca rijk. De tunnel die van die bepaalde plek naar de heuvel liep, was voor de christenen een doorn in het oog. Om de boel te kerstenen, hebben ze waarschijnlijk te heuvel toegewijd aan Maria en aan de ingang van de tunnel een kathedraal gezet. Zondag heb ik een afspraak met een 'local' die mij meer zal leren over deze plek. De vrouw woont in de buurt en zij wil Engels leren. We hebben de deal gemaakt dat ik mijn Spaans zal oefenen en Spaans zal spreken tegen haar en zij zal Engels spreken tegen mij. 

Ik denk dat ik meer inzicht moet hebben in de psychosociale ontwikkeling van kinderen om hun gedrag beter te begrijpen (en om er beter op in te kunnen spelen).Vooral bij de jongsten zou dit handig zijn. Ik heb gisteren eigenlijk weinig skateles kunnen geven omdat ik zowat iedereen in het oog moest houden terwijl Mats de nodige reparaties aan de infrastructuur uitvoerde. Ik speelde eerst wat lego met de kleinsten en probeerde hun creativiteit te triggeren door hun een piramide te laten maken. Ik bouwde er eerst eentje en liet ze hem dan namaken. Ze waren erg jong dus ze misten af en toe. Ik stuurde bij waar nodig. Ik gaf positieve feedback wanneer ze hem goed gemaakt hadden. De succeservaring zorgde ervoor dat ze hem nog eens wilde maken. Tot mijn verbazing wisten ze er ook bij te zeggen dat de piramiden in Egypte staan. De kinderen waren nog erg jong en ik schat vier of vijf jaar.

Daarna speelde ik wat met de kinderen op de skateramp. Een meisje wilde met haar kleine broertje de skateramp op maar ze wilde geen bescherming dragen. Ik hield voet bij stuk en liet haar pas spelen wanneer ze bescherming aan had. Ik wilde niet dat één van hen gewond raakte.

We blijft wel nog steeds werken aan het feit dat de kinderen iets moeten vragen voor ze iets nemen.

Mijn leerdoel was om assertiever op te treden en sneller opmerkingen te maken. Ik heb dit in mijn achterhoofd gehouden en hier actief aan proberen te werken. Ik denk dat ik gisteren wel stappen in de goede richting gezet heb. Vooral bijvoorbeeld wanneer we moesten sluiten. Er waren nog enkele meisjes op de ramp aan het spelen. Ze waren tussen de veertien en zeventien jaar oud en volop in pubertijd. Ze wilden niet luisteren maar ik bleef erbij staan en bleef zeggen dat ze moesten vertrekken. Uiteindelijk luisterden ze en hebben ze al hun materiaal opgeborgen. Het is typisch aan die leeftijd dat ze grenzen gaan aftasten en kijken hoe ver ze kunnen gaan. Hier is het dus uitermate belangrijk om voet bij stuk te houden. 

Het viel mij ook op dat de kinderen nooit iets bij hebben om te drinken. De huizen hier hebben geen stromend water en dus moeten ze altijd hun water kopen. Het zou volgens mij een goed idee zijn om zo'n waterbak te installeren op het project. Je weet wel, zo'n grote waterfles die je omgekeerd zet en waar je met bekertjes water van kunt halen. We hebben hen geleerd dat ze altijd hun handen moeten wassen. Als we nu eens zorgen dat ze genoeg kunnen drinken op het project, is dit bevorderend voor hun gezondheid. We hebben de kinderen al aangespoord om het project te onderhouden en te helpen schoonmaken. We proberen hierdoor hun verantwoordelijkheidsgevoel aan te sporen. Het lijkt mij goed dat we enkele van onze taken over geven aan hen, zo worden ze zoveel mogelijk betrokken bij het project en zijn ze niet enkel 'gebruikers'. Ik geloof sterk in participatie en denk dat het die kinderen deugd doet dat ze ergens bij betrokken worden.

In de avond was er een kookavond bij Otra Cosa maar ik was echt uitgeput. Het leek mij beter eens vroeg in mijn bedje te kruipen en inderdaad, ik heb tot tien uur de volgende ochtend geslapen.

Deze ochtend geld gaan afhalen bij de geldautomaten. Ik moet daarvoor langs het strand. Ik zag daar een klein meisje (12 jaar?) snoep en appels verkopen aan toeristen. Kinderarbeid is hier een manier voor gezinnen om wat extra inkomen te krijgen. Ik weet eigenlijk niet wat ik hiervan moet denken. Soms is dit inderdaad goed omdat de gezinnen dan kunnen overleven. Maar naar mijn mening, als de (financiële) mogelijkheid er is om kinderen naar school te laten gaan, dan zou dit wenselijk zijn.

Terwijl ik aan mijn blog werk zit ik op het terrasje van mijn hostel. Ik heb wat muziek opgelegd (Manowar, Metallica, AC/DC, Dokken en Judas Priest). Peru mag dan een prachtig land zijn, maar de muziek is eentonig. Ofwel is het rap of reggae. Mijn metalziel kan dat niet aan, zoveel van hetzelfde hahaha. Gelukkig heb ik m'n eigen muziek mee ;)

De traditionele muziek van Peru, vind ik dan wel weer super :)

Voor mijn eindwerk ben ik nog niet verder geraakt omdat ik nog steeds een afspraak probeer te maken met mijn supervisor. Het is een chaotisch moment voor Otra Cosa omdat Juany, de manager, terug naar Engeland vertrekt en alles moet over gelaten worden aan de twee fulltime assistenten waaronder mijn supervisor. Ik verwacht pas binnen de komende twee weken een afspraak te krijgen met mijn supervisor, maar ik hoop zo snel mogelijk!

Tot zover voor vandaag. See you later!

Het was een leuke dag op het skateramp project. Enkele kinderen waren aan het skaten, anderen waren in het rond aan het rennen, achter elkaar aan. De anderen waren met Lego aan het spelen en nog anderen waren bezig met Mats skateboards te beschilderen.

Een van de straathonden kwam mee met een van de kinderen. Het was een lieve, vriendelijke en speelse hond. Natuurlijk moest ook ik het beestje knuffelen en aaien. Toch goed m'n handen gewassen daarna. Er kwam ook plotseling een kip tevoorschijn. De kip werd door een vrouw terug meegenomen. Daarna hadden de kinderen een muisje in een plastic zak gevonden. Het diertje leefde nog en probeerde uit de zak te geraken. Ik liet het diertje terug gaan, maar wel buiten de muren van het project.

Om half zes trakteerde Mats de kinderen op een watermeloen. Hier zijn ze verlekkerd op en het was een groot succes!

We hebben de kinderen nu ook geleerd dat ze na het buitenspelen hun handen moeten wassen. Dit moet een automatisme worden zodat ze minder snel ziek worden. Dit is een preventieactie. Meer bepaald primaire of secundaire preventie. De tekenen zijn er en we moeten optreden zodat het niet tot een probleem komt.

Vandaag heb ik ook geprobeerd om op m'n strepen te staan. Als de kinderen iets willen moeten ze niet gewoon roepen of het nemen, maar het eerst vragen. Zo kam een van de kinderen naar mij toe en zei hij gewoon 'agua'. Waarop ik zei: "pregunta me'. Wat betekent: vraag het mij. Zo probeer ik hen wat te leren dat ze niet zomaar iets kunnen nemen. Hoewel ze zeer los zijn en niet echt over formele omgangsvormen beschikken, of bijvoorbeeld geleerd hebben iets te vragen aan andere mensen, zijn ze aardig en speels. Ze kleden zich stoer en gedragen zich stoer maar van binnen zijn ze onzeker. Ze hebben heel wat negatieve ervaringen gehad. Maar stuk voor stuk zijn dit kinderen die heel wat talenten hebben, die heel wat mogelijkheden hebben en die ook de wil hebben om iets te leren. Dat bewijst ook hun medewerking aan mijn skatelessen. Ze leren snel en willen 'beter' worden in wat ze doen. Ze hebben talenten maar ze moeten de kans krijgen die te uiten.

Voor ik het vergeet. In de middag gingen we met het hele team gaan eten in een traditioneel Mochica restaurant. we aten vis met rijst en groeten. De vis was erg lekker maar ik moest eerst de graten eruit peuzelen. Daarna kregen we een glas Chicha. Chicha is een eeuwenoude alcoholische drank gebrouwen van maïs en suikerriet. Het was heerlijk! De man, de uitbater van het restaurant, hield zich ook bezig met de eeuwenoude traditie van het beschilderen van kalebassen. Ik heb er twee gekocht en heb 14 soles betaald. Diegenen die ik gekocht heb dienen als drinkbeker. Het is een kunst die vermoedelijk dateert van de Mochica's. De kalebassen zijn eveneens beschilderd met traditionele Mochica patronen.

Over de Mochica gesproken. Ik heb gehoord dat deze groep nog steeds rituelen uitvoert bij de Huaca's del Sol y de Luna. Het gaat om zuiveringsrituelen waarbij het lichaam gevuld wordt met positiviteit en de negativiteit verdreven wordt. Santos zal mij hier meer uitleg over geven, hij behoort immers tot de Mochica.

Bij Otra Cosa willen ze enkele uitstappen naar de historische sites plannen (eindelijk! groepsuitstappen zodat ik niet alleen moet!) en ze willen dat ik de informatie over de sites bezorg. Een taak die ik met heel veel (héél véél!) plezier op mij neem.

Verder heb ik volgende week een gesprek met mijn supervisor. Mijn supervisie hier zal waarschijnlijk zo geregeld worden dat ik iemand heb voor mijn thesis en iemand voor mijn stage. Ik zou mijn stage graag willen uitbreiden door ook les engels te geven aan de kinderen zodat ik een gevarieerder takenpakket krijg. Ik zal nog zien hoe ik dat kan regelen.

Er is deze avond een nieuw meisje toegekomen in de hostel. Ze heet Rebecca en is van Australië. Ze logeert in de kamer tegenover mij. Ze zal ook werken voor Otra Cosa. Ze wil werken bij de surfschool maar heeft ook interesse in de skateramp.

Nu nog een aflevering van the Walking Dead meepikken (bijna de seizoensfinale!) en morgen terug een spannende dag beleven op de stageplaats.

Ik mis wel mijn vriendinnetje Jolien :)

Hasta la proxima! :D

De confrontatie vond plaats in de middag toen ik wilde vertrekken naar mijn stageplaats. Ik zag iets zwart/bruins op mijn muur en dacht eerst dat het een vlek was. Tot mijn grote ontsteltenis bleek het een spin te zijn. Direct schoten allerlei gedachten door mijn hoofd (voornamelijk het f*** woord). Ik bekeek het wezentje van op een afstand. Het probleem is dat ik niet weet of ze giftig zijn of niet. Gelukkig was hij niet zo goor. Misschien anderhalve centimeter. Dus besloot ik een glas en een stukje papier te nemen. Toen ik het glas over het dier zette, positioneerde hij/zij zich in aanvalshouding. Ik liep snel naar buiten (ik was continu bang dat het dier uit het glas zou klimmen) en liet het dier daar weer vrij. In de avond vroeg ik aan mijn hosteluitbater, Santos, of die giftig was (ik toonde ook de foto die ik er van had genomen. Hij zei me dat deze spin niet giftig is maar de beet kan wel prikken. Er bestaat wel een andere variant van deze spin, zijn zogenaamde grote broer, die wel giftig is. Aangezien de kleine variant in de kamer aanwezig was heeft Santos besloten om morgen mijn kamer te behandelen met anti insecten spray en mijn kamer te doorzoeken naar spinnen. De grote variant laat zich soms nogal es vallen op mensen schijnt het. Fantastisch. Santos zei dat ik gerust kan slapen omdat hij/zij zich waarschijnlijk niet zal laten zien en misschien zelfs niet eens in de kamer aanwezig is (hoop ik :D )

Mijn afspraak met mijn stagesupervisor deze ochtend ging niet door, ze was niet aanwezig. In de middag at ik opnieuw een licht soepje om mijn maag niet te veel te belasten. Vanaf overmorgen mag ik weer eten wat ik wil.

Deze middag was het weer een intensieve dag op het project. Ik heb de kinderen leren skaten. Door middel van positieve bekrachtiging stimuleer ik hen om zich in te zetten en te trainen met wat ze graag doen. Ik heb het soms nogal wat moeilijk met bepaald gedrag van hen, zoals de manier van omgaan met elkaar of hun materiaal overal laten rondslingeren. We moeten hier echter rekening houden met het feit dat ze geen rolmodel hebben en het leven van de straat gewoon zijn. Hoewel ze geen gemakkelijk leven hebben, zijn het vriendelijke kinderen. In feite hebben ze echt nood aan ons project waar ze gewoon kind kunnen zijn en spelen. Waar ze veilig zijn en vriendschap krijgen. De komende dagen gaan we kijken om het project wat te verbeteren. We gaan de infrastructuur aanpakken en Mats, de leider van het project en mijn sociaal werk genoot, stelt een activiteiten plan op. De skateramp is van speelplaats langzaam aan aan het evolueren naar een soort van buurtcentrum. Waar de kinderen komen spelen, rusten, relaxen en waar ook de moeders zich soms eens laten zien. Er is trouwens ook ruimte voor laagdrempelige educatie die de basiskennis van de kinderen wat verstevigd. Anyway, het is een zeer interessant project maar niet altijd even makkelijk. De kinderen hebben me nu al gezien en waren vandaag ook iets meer open naar mij toe. We zijn op de goede weg! :)

één van de vrouwen van Cerrito, die ook aanwezig was op het project, heeft mij aangeboden om mijn Spaans wat bij te schaven (gratis) als ik haar help met Engels. Zou wel handig zijn!

Verder ben ik ook bezig met het op poten stellen van een onderzoeksplan. Maar ik hoop nu vooral zo snel mogelijk een afspraak te maken met mijn stagesupervisor. Flexibiliteit is hier echt wel een must en structuur is soms ver zoek, maar ik zie dit als een uitdaging! :)

Het was wel ontroerend hoe één kindje haast begon te wenen dat het zes uur gepasseerd was. Het project gaat dan sluiten en dan moeten ze terug naar huis. Het voelt goed te weten dat ze zich amuseren en zich goed voelen op ons project!

Vandaag ook drie grote roofvogels gezien boven de heuvel achter Cerrito. Prachtig!

De hoeveelheid straathonden is hier enorm. Zowel rottweilers, labradors, enz. lopen hier verwaarloosd rond. Mensen laten ze met rust. Ik zou ze allemaal willen knuffelen en verzorgen en eten geven. Maar helaas behoort dat niet tot mijn mogelijkheden.

Ik ga mij straks douchen en nog een aflevering van The Walking Dead bekijken.

en nog iets: Peruviaans brood is héééérlijk! :D

Morgen teamlunch! (1 keer per week gaan we met het voltallige team gaan eten).

Met mij ging het gisteren eigenlijk niet zo heel goed. Last van keelpijn. Toch een kleine excursie gemaakt op mezelf. Ik ben naar de heuvel achter Cerrito de la Virgen geweest. De heuvel, de Cerro de la Virgen, was ooit een heilige plek voor de Chimu en de Inca's. Nu is het een christelijke pelgrimsplek. De heuvel bestaat volledig uit graniet gesteente en natuurlijk heb ik enkele stukjes steen mee. Het was een korte, intensieve klim naar de top en je had er een prachtig zicht over het dorp en de woestijn. Bovenaan waren mooie schilderingen van christelijke taferelen.

In de middag ben ik thuis gebleven en heb ik wat gewerkt voor school en geskyped met mijn vriendin en John, een Amerikaanse vriend van mij.

Deze ochtend (19/02) stond ik op met, opnieuw, keelpijn. Ik dacht: ik ga nu toch even naar het hoofdkantoor. Daar zeiden ze me dat de keeltabletten niet zouden helpen omdat ik met een bacterie zit. Typisch voor nieuwelingen hier in Peru. Daarop bracht mijn stagesupervisor mij naar de apotheker waar ik wat probiotica kreeg die mijn immuunstysteem zullen 'pimpen' om beter het Peruviaanse voedsel te kunnen verdragen. Ze raadde mij ook aan om een drankje te maken met limoensap, honing en water. Ik heb dit gedaan en na een tijdje was een groot deel van mijn keelpijn weg! Super!

Ik moet erop letten dat ik genoeg water per dag drink en de eerste twee dagen mag ik niets van zoetigheid of vet eten. Ik zal het dus maar mij soep en brood houden. Peruviaans brood is zeer lekker dus eigenlijk vind ik dat niet zo erg. Ik kan mijn buikje gerust vullen stukjes brood met wat boter en confituur.

Deze middag heb ik ook wat gewerkt aan mijn eindwerk. Het theoretische gedeelte wat bijgewerkt en aangevuld met de nieuw verzamelde informatie. Ik hoop snel aan het praktische gedeelte te kunnen beginnen!

Een grote verrassing voor mij (ik, die zo geïnteresseerd ben in indianen en hun cultuur) was toen mijn hosteluitbater, Santos, mij zei dat hij en zijn familie behoren tot de Mochica-cultuur. Mijn mond viel open van verbazing. Zij dragen de erfenis van een eeuwenoude cultuur, die nog voor de Chimu en de Inca's kwam! Hij vaart en vist nog steeds op de traditionele Mochica wijze, met de rieten bootjes genaamd Caballito Totora. Voor tien soles wil hij een tripje op zee maken met zijn bootje. Ik doe dat met plezier. Hij vraagt er geld voor omdat hij ook z'n materiaal bijeen moet rapen om zijn bootje te maken en te onderhouden. Hij zal mij ook leren over zijn cultuur en de geschiedenis van de Mochica. Interessant! :D

Ik heb hem ook uitgevraagd over het bezoeken van de ruïnes. Hij zei dat Chan Chan (Chimu) perfect op je eentje te bezoeken is en dat het veilig is zolang je waakzaam blijft. De tempels van de Zon en de Maan daarentegen doe je best per twee. Niet omdat de sites zelf onveilig zijn, maar omdat je door de grootstad moet. Ik zou ze graag allemaal zien! De tempels van de Zon en de Maan (van de Mochica), de tempel van de Draak (ook wel de tempel van de Regenboog genoemd), de Esmeralda tempel (van de Chimu). Wat ik ook wil bezoeken, maar relatief ver ligt (+/- 30 km) zijn de Tempels der Demonen of de Tempel van de Heks (Mochica) en de Witte Tempel (Huaca Blanca, ook van de Mochica's). We zien wel hoever ik geraak. Misschien kunnen we er een groepsuitstap van maken. Ze staan allemaal op mijn verlanglijstje en mocht ik er een paar van kunnen meepikken, zou ik al enorm tevreden zijn.  Nu weet ik in ieder geval waarom ze deze streek 'Het Egypte' van Peru noemen.

Morgen begint het werken weer op de stageplek. We gaan ons beste beentje voor zetten om de Skateramp zo goed mogelijk uit te bouwen voor de straatkinderen van Cerrito. Morgen heb ik eveneens een afspraak met mijn stagesupervisor omtrent mijn eindwerk.

Nog iets, en nu niet ongerust worden, maar er is iets mis met mijn visum. Ik heb een stempeltje gekregen dat ik toegelaten ben in het land, maar er staat geen stempel bij die de einddatum aangeeft. Vreemd, ik vroeg in de luchthaven aan de vrouw of ik voor 183 dagen mocht blijven. Ze zei dat het goed was en ze zette een stempel in mijn visum. Ik dacht dus dat het daarbij in orde was, niet dus. Morgen dit eveneens in orde brengen met mijn stagesupervisor. Zo zie je maar, always check double (Ook al pushen ze je om door te gaan en alles snel te laten verlopen).

Bon, ik ga es vroeg in mijn bedje kruipen. Het is nu maandag en Huanchaco is doods in de week (eindelijk stilte! Geen feestjes maar pure stilte! Dat is welkom na drie dagen van wild gefeest!). Ik ga wel nog een afleveringetje meepikken van The Walking Dead via mijn laptop.