En de zuurstof is voorlopig weg. Als hij straks slaapt zal hij terug wat nodig hebben, maar hij doet het ondertussen toch al 3,5uur zonder. Hij is nog altijd wel heel moe, maar als hij morgen wat minder moe is kunnen we misschien terug met hem even naar buiten. Zal goed zijn voor hem.
Gisteren was ons Jesske er terug. Lief, flink, speels. We hebben voor de eerste keer op skype gezeten met mams en bompa. Jess vond het super, maar liet de nodige traantjes wanneer hij ze zag en achteraf de verbinding verbroken werd. De cliniclowns kwamen ook even op bezoek.
Hij werd weer in quarantaine geplaatst vermits hij heel veel last heeft van diarree.
Na een goede nacht zou hij vandaag toch naar een gewone kamer mogen (nog altijd onder quarantaine).
Vandaag is Jesse minder vrolijk en futloos. Hij wil niet eten en heeft nog altijd veel zuurstof nodig. Hopen dat hij straks terug beter is
We hopen dat de NKO artsen de plakkers rond de wond aan zijn canule en ribben willen veranderen. Deze zijn nog altijd dezelfde als vrijdag en zijn helemaal nat. We hopen ook al en datum te krijgen voor de kijkoperatie.
Ondertussen is Jesse terug gelukkiger. Als alles goed blijft gaan, gaan we straks naar een gewone kamer. Morgen weten we iets meer ivm de kijkoperatie en zouden ze wonden verzorgen.
Nadat Jess zijn ogen opendeed begon de hel terug zoals gisteren. Hij mag zijn hoofd maar een beetje bewegen en niet naar achteren brengen. Hij werd hysterisch omdat zijn boterham niet op tijd bij hem was en sprong bijna uit zijn bed. De deel van de draadjes van zijn drain zijn verder losgekomen, zijn zuurstof en infuus moesten eraan geloven. Alles hing vol bloed en hij wilde echt niet rustig worden.
Wij vlogen buiten en Jesse kreeg weer een paardenmiddel om in slaap te geraken. Blijkbaar heeft hij het moeilijker als wij er zijn. We zijn dan maar even zelf iets gaan eten. Toen we terugkwamen had hij gegeten en was hij plop aan het kijken. Net weer 2 woedeaanvallen achter de rug voor een tutje en omdat het zakje van de koekjes stuk was.
Laat ons hopen dat hij nu zo blijft en dat de stent nog op zijn plaats zit. Anders was alles voor niets.
Als ouder is het zoooo vermoeiend en je voelt je zoooo slecht. Laat ons hopen dat morgen een betere dag is, maar ja dit is niets t.o.v. wat Jesse allemaal doormaakt.
Als er straks plaats is op soin continu verhuist hij naar daar. Dan kunnen we ook terug bij hem blijven slapen en dient er 24u terug iemand van ons bij hem te blijven.
Operatie is goed gelukt. Rond 12u was Jesse op intensieve. Hij had veel zuurstof nodig en zijn rechter long zou toezitten, maar na een paar uurtjes deed hij zijn ogen open en ging het al wat beter. Hij mag zijn hoofd niet naar achter bewegen en moet rustig blijven zodat de stent blijft zitten. Maar toen kwaé er eten bij de buren en hij mocht alleen maar pap hebben......
We moesten hem met 4 tegenhouden en hem morfine geven, na 15 min kreeg hij weer een woedeuitbarsting. In overleg met de verpleegster en de dokter hebben we beslist om Jesse volledig in slaap te laten brengen zodat hij zich niet kan bezeren. Morgen bekijken we het weer verder.
Operatie was gepland om 11u - Jesse is al vanaf 9u15 naar de operatiezaal mogen gaan (was er een (on?)fortuinlijk overlijden - wie zal het zeggen. alle kindjes aan het wenen, Jesse was aan het spelen en mocht met Piet Piraat, alias Anes de Anesthesist, mee naar de ok. Mama en papa gaven geen knuffels of kusjes want Jessetje was blij. We projectieleerden nog een laatste hand op mond beweging naar het kleine dappere ventje en weg was hij.Tot seffens klein Bavootje, bel maar als je in de recoverykamer ligt van de ICU.
Gisteren hebben we een vrije dag (en nacht) gehad - en wat doen we dan : de metro nemen naar het uiteinde van de stad waar het water ons tegemoet kwam. Fonteintjes om met de voetjes in te dabben, pannekoekskes van een krameke, en uiteraard het obligate ritje of 2 op de paardenmolen. Getuige de geweldige fotootjes onderaan dit bericht. Laatste volledige dag dat we Jesse zijn ministemmetje nog konden horen, nu minstens 2 maanden wachten vooraleer hij weer zijn favoriete woordje kan zeggen, i.e. PAPA!
Gelukkig heeft de hoofdverpleegster beslist dat Jesse gisteren dan toch uit isolatie mocht. Alle resultaten waren nog niet binnen, maar ze had met ons te doen. Kregen zelfs voor ons wat te drinken en een stuk fruit.
Op de verdieping van Jesse (11de verdiep) is er een buitenspeeltuin met een super mooi uitzicht over het meer en de bergen.
Om 17u hebben we de dokters gezien en ze stonden toe dat we Jesse met ons meenamen naar het Intervalle. Zo hebben we toch nog een leuke avond met 3tjes buiten de ziekenhuis muren kunnen hebben en samen kunnen slapen.
Vandaag moesten we er om 11 u terug zijn voor kiné e.d. Jesse heeft ondertussen frietjes met kip gegeten en is vertrokken naar dromenland.
Morgen zou de operatie om 11u doorgaan. We hebben gevraagd om Jesse na zijn dutje dan ook terug te mogen meenemen tot morgenvroeg. In principe zou dit mogen als we voor 8u terug zijn. De dokter dient sebiet nog zijn GO te geven en dan kunnen we vertrekken naar het meer.
We zitten nog steeds te wachten tot Jesse naar de operatiekamer mag gaan. We weten zelfs niet of het voor vandaag nog gaat zijn. Hij heeft super veel honger, is boos en verdrietig
Nog altijd op de kamer. Jesse is als eerste aan de beurt, maar er zou toch al vertraging zijn? Nu zolang Jesse plop kan zien en met zijn bed kan spelen (omhoog, omlaag) valt het voorlopig nog wel mee voor hem. Voor mama en papa daarentegen....
Vandaag was het schitterend weer in Lausanne. We hebben hier zowel in de voormiddag als in de namiddag even van kunnen genieten. Met Jesse naar het park, de speeltuin en het Intervalle geweest. We hebben ook een ijsje gegeten.
Ondertussen moet hij iets minder hoesten en is zijn saturatie terug beter. De kiné helpt hem super.
Dr. Monnier is vanmorgen ook even op de kamer geweest om alles nogmaals te overlopen. De operatie zou morgen +/- 2,5 uur duren. Hij is morgen als eerste aan de beurt. (+/- 7u).
Voor degene die graag post naar Jesse sturen heb ik hierbij eindelijk het adres kunnen vragen: Intervalle, tav. Janssens (chambre 1), Avenue de Beaumont 6, 1012 Lausanne, Suisse (Mams, Bavo zou graag zijn vrouwenboekje ontvangen en Marijke wat roddels DANK U! Je bent het pakketje toch al gaan halen?)
We hopen dat we hier deze nacht allemaal toch wat slaap kunnen vinden en dat alles morgen goed verloopt.
Het gaat een stent worden. Hebben ondertussen al een hoop dokters op de kamer gehad. Prof. Monnier of Dr. Sandu hebben we echter nog niet gezien.
Ze nemen een stukje van Jesse zijn ribben weg en deze komt als stent tussen zijn stembanden. Hiervoor zullen ze zijn keeltje moeten openmaken en zal hij een aantal dagen op intensieve dienen te blijven. Na 7-10 dagen doen ze een kijkoperatie. Indien deze oké is en de wonde staat mooi mogen we naar huis gaan. Anders dienen we nog wat langer te blijven.
Na 2 maanden dienen we dan terug op controle te komen om te kijken of er ondertussen voldoende plaats is tussen zijn stembanden. Wanneer dit het geval is kan de stent eruit en kan de canule op hetzelfde moment er ook uit. (Als er geen extra littekenweefsel is ontstaan,indien dit het geval is dienen we nog een extra keer terug te komen voor dit kan gebeuren) Wanneer er niet voldoende plaats is dienen we elke keer terug te komen tot ze tevreden zijn over de opening.
Ondertussen is Jesse terug wat beter. Hij heeft vandaag percussie kiné gehad. Deze helpt heel goed.
Morgen mogen we tussendoor even met hem naar buiten gaan. Hopen dat het goed weer is en we met hem naar de speeltuin kunnen of aan het meer kunnen gaan wandelen. Hij (en wij) beginnen de quarantaine een beetje beu te worden.
Na een lange en zware nacht konden mama en zoon rond 5u dan toch eens voor een iets langere periode hun oogjes toedoen. Papa hoorde in zijn kamer langs alle kanten kindjes.
Jesse had na de kijkoperatie even moeite om zijn oogjes open te doen en had een hoge zuurstofnood. Ondertussen doet hij het terug zonder hulpmiddelen en is hij in de kamer.
Hij heeft net kiné achter de rug.
Nu wachten of we de dokter vandaag nog te zien krijgen.
Na een vlotte trip met weinig verkeer op de baan zijn we rond 14u goed aangekomen. We hadden onderweg wel regen regen regen regen. Jesse was tijdens de trip maar heel slap en had zuurstof nodig. Heel de tijd hoesten en veel slijmpjes.
Voor de kijkoperatie van morgen zou dit geen kwaad kunnen. Hij krijgt wel aërosol en kiné.
Zowel het ontvangst op de kinderafdeling als in "het opvangtehuis voor gestrande ouders" was heel warm. We voelden ons direct welkom. Jesse heeft hier ook al wat harten doen laten smelten. Het opvangtehuis ligt op ongeveer 300 meter van het ziekenhuis. Vandaag mag Bavo er slapen.
Vermits Jesse de laatste 6 maanden is opgenomen geweest in een ander ziekenhuis hadden ze verschillende uitstrijkjes nodig. Tot hiervan de resultaten gekend zijn ligt hij in quarantaine. Hij mag niet af de kamer.
Hij heeft net een badje genomen met "speciale zeep" voor de kijkoperatie van morgen.
Morgen staat hij als eerste op agenda. (+/- 8u). We hopen snel iets meer te weten.
Net een emotioneel weerzien tussen mama en zoon. Amai wat heb ik mijn klein venteke gemist. Bavo zal ook blij zijn als hem straks zijn monsterke terug kan vastpakken.
Jesse was een paar dagen op vakantie in de Limmerik (www.limmerik.be). Hij had het er super naar zijn zin: in de bossen wandelen, naar de speeltuin gaan, paard- en ezelrijden.... TOP begeleiding.
Ondertussen konden wij even bijslapen voor de trip die ons te wachten staat en de laatste dingen in orde maken. Duizend en één vragen hebben we ondertussen al aan Cathy gesteld. (Dank je om ons zoveel mogelijk te helpen)
Bedankt voor alle duimen die al de laatste dagen in de lucht steken, (Tegen woensdag denk ik dat er sommige al fameus stijve vingers gaan hebben), de kaarsjes die branden, de gelukwens blokken, plopjes en boeken.
"even" gaan genieten,"even" onze zorgen vergeten "even" een echte vakantie.... We wilden voordat we aan onze zware trip dienden te beginnen nog even gaan genieten.
We begonnen alvast goed. We hadden toelating van Center Parcs gekregen om elke morgen voor het openingsuur te mogen gaan zwemmen en de Wasabi's met Daantje, Nona en opa en Mams en Bompa kwamen op bezoek.
Jesse had de tijd van zijn leven en wij genoten ook super hard, maar uiteraard kunnen mooie liedjes bij ons nooit lang duren. Na 3 dagen werd Jesse ziek en begaven onze probes het ook zodat we zijn saturatie niet meer op de monitor konden volgen.
We zijn dan maar vroeger terug naar huis gekomen. Die eerste dagen kunnen ze ons echter niet meer afnemen.
Nog minder dan een maand en het is zover... Het aftellen is nu echt wel begonnen.
Aan één kant zouden we willen dat we morgen al konden vertrekken. Dat we weer een stapje dichter bij een "normaal leven" zijn, maar aan de andere kant geeft het ook een raar gevoel.
Het is ons enige hoop die we nog hebben. Als ze daar zeggen dat ze niets kunnen doen of dat we nog een aantal jaar moeten wachten.
En als ze ingrepen dienen uit te voeren dat deze niet te pijnlijk gaan zijn en zonder risico's voor Jesse.
Zoveel vragen die we hebben en waar we maar net voor de ingreep antwoord op gaan krijgen.
Gaan ze ons kunnen verder helpen? Wat gaan ze juist doen? Wat zijn de gevolgen voor ons klein ventje? Hoelang dienen we te blijven? Hoe vaak dienen we terug naar daar te gaan ............
Volgens de dokter kan het extra littekenweefsel geen kwaad. Verder een zalfje blijven smeren. Er zit ondertussen ook een nieuwe canule in Jesse zijn keeltje. Dan zie je pas hoeveel extra weefsel er ontstaan is. Gelukkig ging de canulewissel vlot.
Dossier van Jesse is bekeken door de raadsheer van CM. Het was geen enkel probleem. We zouden een E112 tot eind maart 2013 krijgen. Zo dienen we niet telkens toelating te vragen. Toch een beetje geluk.
"even" gaan genieten,"even" onze zorgen vergeten "even" een echte vakantie....
