Zijn keeltje is nog niet volledig toe, maar zag er wel mooi uit.

Er zitten nu klevers op die er nog een week dienen op te blijven.

De eerstvolgende kijkoperatie staat op agenda voor donderdag 18 april.

Het gaat voor het ogenblik heel goed. Laat ons hopen dat het zo blijft lopen en dat de kijkoperatie goed nieuws kan geven.

Voila, de intensieve periode zit er weer op en we hopen dat deze niet meer terug gaat komen. We willen jullie nogmaals allemaal bedanken voor jullie steun. We zullen vanaf nu nog nog maar af en toe iets op de blog zetten.

Lieve groetjes,

Jesse, Bavo & Marijke

Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr wat is het hier koud en je voelt duidelijk het verschil in luchtkwaliteit. 

Net voordat het zover was kwam de post aan met een hoop pakjes. Wat was hij blij.

In één van de pakjes vond hij een zakje snoep. Deze nam hij mee naar de behandelingskamer, hield deze heel de tijd in zijn handen en kreeg zelfs de geur van snoepjes. Wanneer alles achter de rug was en het roesje werd stopgezet begon hij heel hard nog nog nog te roepen. Wat wilde hij graag terug naar snoepjesland.

Morgen vertrekken we naar huis. Zijn draadjes in zijn keeltje zouden er vrijdag nog in België uit moeten en binnen 3 maand zou er in België ook een kijkoperatie dienen plaats te vinden. Binnen 6 maand verwachten de artsen ons hier terug om alles na te kijken.

Een dikke dank u aan jullie allemaal voor alle smsjes, mails, berichtjes, kaartjes en pakjes.

Het langste gedeelte is het stukje dat langs buiten zat. Het rondje eraan is het stopje waarmee de T werd afgesloten. Het kortste gedeelte zat naar boven. Hier zie je dat ze er een stukje hebben van afgesneden voor het littekenweefsel dat onder zijn stembanden was ontstaan.

Het leukste was voor 's avonds. Jesse leerde 3 kindjes kennen. Hij was met hun in de gang aan het rondlopen wanneer ze vroegen of hij verder mee in de gang mocht gaan rijden. Super leuk vond hij dit. Wanneer we erna in de kamer waren kwamen ze vragen of hij niet nog mee mocht komen spelen. Daar reden ze dan in het verlaten gedeelte van het ziekenhuis (15j, 10j, 10j en onze ietsiepietsiemini). 

Hij kreeg zelfs een helikopter van één van hen. Wat was hij trots.

Hierbij een heel onduidelijke foto van het leuke groepje.

Daarstraks wilden ze Jesse zijn nekje verzorgen, maar hij wilde dat het lieve studentje het deed. Deze mocht het doen zonder dat hij ook maar wegtrok of begon te wenen.

Daarnet kwamen ze Jesse halen om mee te komen spelen. Hij wilde niet mee wanneer hij de mevrouw zag tot hij in de gaten kreeg dat er in de gang een jonger meisje (+/- 18j) stond. Hiermee wilde hij heel graag mee en kon er zelfs geen dag mama meer af.

Et voila.... voor de eerste keer is mijne zoon weg zonder zijn mama, papa, mams, nona of dokter. Wat een leven zonder canule niet kan doen.

Joeke, onze zoon wordt groot en wij gaan hem meer en meer "moeten/kunnen" loslaten.