22-03-2009 om 20:19 geschreven door jeroen  

Vandaag kreeg ik onverwachts bezoek van Wim Moens, de broer van mijn oom Hugo! Allez, helemaal onverwachts was het niet want ik had woensdag al een telefoontje gekregen van het thuisfront om dat aan te kondigen. Maar het was toch net als een verrassing!

Wim werkt voor BRS (de Belgian Raiffeisen Foundation, die zich bezig houdt met sociale financiering: meer op www.brs-vzw.be) en landde donderdag in Kigali. Doel van zijn reis is het opvolgen van een aantal projecten in Rwanda, Burundi en Uganda. Gisteren was hij in Ngozi, op zowat een uurtje rijden van Kirundo, waar de ngo Louvain Développement (gekoppeld aan de universiteit van Louvain-la-Neuve, www.louvaindev.org) een koffieproject lopen heeft in samenwerking met UCODE, een lokaal actief agentschap voor microfinanciering. Het interessante van de zaak is dat de mensen van UCODE ook actief zijn in Kirundo, én dus een toekomstige partner zijn voor mijn project (het project PADAP). Aangezien lokale boerenassociaties vaak kampen met een tekort aan garanties om microkredieten te bekomen, zou PADAP een garantiefonds beschikbaar stellen om die boeren toch de kans te geven bij UCODE aan te kloppen.

Aangezien het etenstijd was, ging de hele ploeg een hapje eten en ze wisten het juiste adres te vinden: een restaurantje waar volgens velen de beste kip van Burundi wordt geserveerd! De bende was talrijk - naast mensen van UCODE en Louvain Développement was er ook een adviseur van het Nederlandse Terrafina (www.terrafina.nl) – maar toch kon ik er moeiteloos de heer Moens uithalen; ofschoon er enkele cruciale details ontbreken, heeft hij toch veel van mijn oom weg.

En het was naast interessant ook zeer plezant!!

Bezoekers zijn hier dus altijd welkom!!

21-03-2009 om 20:22 geschreven door jeroen  

Hij komt, hij komt... Op dag 1 in Kirundo was het al prijs. Monsieur le Président komt Kirundo bezoeken! Niet dat dit zo uitzonderlijk is, Pierre Nkurunziza, in de volksmond Pita genoemd, doorkruist de laatste maanden het hele land om overal het goeie voorbeeld te geven door de handen uit de mouwen te steken. Bovendien is het een uitstekende manier om zijn populariteit veilig te stellen. Hij werd ontvangen door zowat de helft van de inwoners en er werd zelfs even geheupwiegt op het ritme van enkele liedjes gezongen door een bende keurig uitgedoste schoolkinderen. Doel van zijn komst was het planten van een paar boompjes op een strook grond gelegen langsheen de kersverse weg naar Kigali (Rwanda). Ontbossing is een pijnpunt in dit land en daar wil de president duidelijk iets aan doen. Na zijn inspanningen spoorde hij de bevolking eveneens aan zijn werk voort te zetten tijdens de 'travaux communautaires', de verplichte gemeenschapsdienst op zaterdagochtend van 8 tot 10 uur.

Vervolgens vertrok hij weer, en met hem zijn kolonne bestaande uit enkele zware en geblindeerde jeeps, een ziekenwagen en een reeks pick-ups volgeladen met militairen. Ik besefte maar al te goed dat ik het advies van mijn werkgever in de wind had geslagen... maar ik heb me wel voorgenomen in het vervolg dergelijke volkstoelopen te vermijden, hoe zeer mijn collega's me ook trachten te overtuigen. Desalniettemin is de kans op een aanslag drastisch afgenomen sinds op 4 december 2008 een akkoord ondertekend werd met de laatste actieve Burundese rebellengroepering (FNL/Palipehutu). Haar militanten zouden zich ondertussen aan het terugtrekken zijn uit het nationaal park van Kibira, waar ze zich verscholen hielden onder het dikke lover van het laatste stukje tropisch regenwoud dat Burundi nog rest...

17-03-2009 om 21:09 geschreven door jeroen