Zoals jullie hebben kunnen lezen in het blog bericht van mama en papa was het inderdaad een prachtige week geweest. Mooi weer, goed gezelschap, wat wil een mens nog meer.

Zoals velen weten komen hier regelmatig belgen logeren voor een paar weken. Meestal zijn dat mensen tussen de 20 en 30 jaar die van kindzijnde geadopteerd zijn en graag hun 'roots' komen opzoeken.

Nu voor dat ze werkelijk hun reis boeken naar chili is er al heel wat opzoekingswerk verricht door Lucienne. Dikwijls hebben de kinderen een idee van mijn mama moet ongeveer zo oud zijn, is van daar afkomstig,.... Hun info is dikwijls schaars, en erg verouderd (van toen zij geadopteerd zijn). Dan pas begint de klus voor Lucienne. Het adoptiedossier terug opzoeken. Eens gaan rondrijden in het gebied waar zij woonde, hier en daar eens vragen. Maar in alle discretie. Want dikwijls weten de familieleden van de moeder niet dat ze een kind in adoptie gegeven heeft.
Haalt de rondvraag in de buurt niets uit, dan maar eens naar 'registro civil' en daar samen met de bediende in de computer alle namen van de mensen in die regio die ongeveel zo oud kunnen zijn beginnen zoeken. Ik kan u garanderen, er steekt tijd en werk in. Afhankelijk van het aantal informatie dat de kinderen hebben wordt de moeder snel en vaak terug gevonden.

Als op het registro civil een paar kans hebbers blijken te zijn gaat Lucienne een voor een naar die persoon toe en spreekt ze onder 4 ogen (alle 6 want ik mocht telkens mee). De eerste reactie van de moeders is dikwijls erg verward. Er komt iemand die ze niet kennen naar hun toe wil hen onder 4 ogen spreken en vraagt of ze ooit een kind in adoptie gegeven hebben....
Maar de moeders willen uiteindelijk allemaal weten hoe het nu is met hun kind, of ze het goed stellen, werk, huis, kinderen,...
Vaak weten de moeders niet meer wie of waar de vader is. De moeders hebben toen die beslissing (moeten) nemen en hebben al die tijd hun verdriet voor hun gehouden.
Als de kinderen dan uiteindelijk naar Chili komen, vinden de ontmoetingen dikwijls plaats vanachter in de kerk,... omdat de moeder dikwijls wenst dat er niemand van op de hoogte komt.

Op die tijd dat ik hier ben, ben ik 6 maal mogen meegaan om moeders op te zoeken.

Een mooi moment was zeker toen we de moeder van een meisje gingen opzoeken in San Carlos. Lucienne had na lang zoeken de telefoon nummer vast gekregen van de mama. Nadat Lucienne haar gebeld had gingen we naar de ontmoetingsplaats op het plein van San Carlos. Aan telefoon had de mama verteld welke kledij dat ze aanhad zodat we haar herkende. Nadat Lucienne haar vroeg of ze een dochter in adoptie gegeven had, kon haar geluk niet op. Ze was zelf al jaren aan het zoeken naar haar dochter. Maar de wet op de privacy in chili zegt dat van de moment een kind in adoptie gegeven is er geen enkele info terug mag gaan naar de moeder. Dus haar zoektocht stopte bij het registro civil waar ze enkel de geboorte akte gekregen had, die ze na al die jaren nog steeds met haar mee droeg. Toen Lucienne een foto van haar dochter gaf kwamen de vreugde tranen. We moesten kost wat kost mee naar haar zoon en schoondochter om het nieuws te vertellen dat ze haar 'verloren' dochter terug gevonden had. Ook zoon, schoondochter, nichtjes als de rest van de familie waren zeer tevreden.
Ik vond het een zeer ontroerend moment en ben erg blij dat ik er getuigen mocht van zijn.

Dit is slechts één verhaal van de 6...

15-04-2008 om 19:18 geschreven door jennifer