Wie het weeshuis "HOGAR ESPERANZA" financieel wil steunen kan dit op volgende rekening: 745-0184733-17op naam van "Stassen Jennifer in Chili"
Beoordeel dit blog
jennifer in chili
29-03-2008
Ja ja wij leven nog.... We zijn de heel week goed op de 'brats' geweest zodat we eigenlijk bijna geen tijd hadden om op de blog te komen. Maar zet je schap want het volgende ga je niet op 5 min gelezen hebben...
Ik ben dit keer de uitvoerder van dienst de auteur is ons mama. (wat had ge dan gedacht...(lol))
Hier gaan we dan...
De voorbereiding.(Dag 1) Nog nooit was koffers pakken zo moeilijk. Ik wilde graag alles meenemen, maar dat kon natuurlijk niet. Na wat wikken en wegen (vooral veel wegen) hadden we ongeveer een 8kg eigen bagage en 95 kg aan schoenen, ondergoed, schoolgerief, paaseieren en chocolade mee. Om 13u was het dan zover. Afscheid nemen van Jeoffrey. Gelukkig mochten we rekenen op onze chauffeur Lidy en co-piloot Marie- Therese. In Brussel - Zuid wachtte Debke (Deborah) ons al op. Om 16u een beetje geemotioneerd afscheid genomen. Het idee dat het maar voor 13 dagen was in plaats van 10 maanden hielp wel. Om 16.07 vertrok de TGV richting Charles de Gaulles. Daar aangekomen bagage inchecken, sjieke winkels bekijken en wat eten. Ineens wisten we dat er iets op til was. Overal politie, het leger en DOVO. Alles werd afgezet. Het bleek om een bomalarm te gaan. Op hun teken moesten we de oren dicht houden en boem het was gebeurd. Achteraf bleek het om een rugzak met schoolboeken te gaan. Enfin, best spannend, dit hadden we dan ook weer meegemaakt. Eindelijk was het dan zover de vliegtuig motoren draaide op volle toeren. Na 15.13u zouden we landen. Best wel lang maar we hadden er zo naar uit gekeken.
Vrijdag (Dag 2) Aangekomen in Santiago. Even rond kijken hoe en waar we naartoe moesten. Maar ineens als een duiveltje in een doosje stond ze voor ons 'ONS JENNIFER'. Dat het een zeer emotioneel weerzien was kan je je wel voorstellen. Nu nog de busrit van 6 uur voor de boeg, tijd om haar alle groeten van iedereen over te brengen. In de terminal van Chillan aangekomen een typisch Chileense taxi genomen (zo eentje die hier al jaren niet meer door de keuring zou komen) Na heel wat sleuren met onze bagage kwamen we in het apartementje waar Jennifer verblijft aan. Best gezellig en netjes. Doodmoe maar oh zo gelukkig zochten we ons bed op. Kort samengevat een goede reis en een groot geluk dat Jennifer de taal al zo machtig was. Want ik vermoed dat we anders toch wel wat problemen hadden gehad, met Frans en Engels ben je hier echt niets.
Zaterdag (Dag 3) Samen ontbijten, wat hebben we van mekaars gezelschap genoten. Als Debke en Jeof er nog bijwaren was ons geluk compleet. Rondleiding in de kindertehuizen. Eerste indruk hier wordt keihard gewerkt en er is al ongelofelijk veel gerealiseerd met geld uit Belgiê en Nederland. Kennismaken met zuster Lucienne, de tia's en de schattige kindjes. Dan volgde er een foto sessie, wat vonden ze dat fijn. Het deed deugd om te zien hoe gek ze op tia Jennifer waren. Namiddag moesten we nog paaskorfjes afwerken. Materiaal: herbruikbare karton en de kinderen hun zelf ingekleurde tekeningen.
Kennismaken met Mimi en Bart uit Aalst. Mimi werd geadopteerd door een Belgisch koppel toen ze 2 maand oud was en komt nu (op 26 jarige leeftijd) haar roots terug opzoeken. 's Avonds om 22 u met zijn allen naar de Paasmis. De gezangen waren prachtig, gelukkig maar want na een mis van 2.30u was het wel mooi geweest.
Pasen (Dag 4) Lekker paasontbijten. Wat smaakten de met ajuinen geverfde paaseieren(merci tant Marie- therese). 's Middags waren we uitgenodigd bij zuster Lucienne. Bart had de eer om paashaas te spelen. (Jennifer wist wel waarom ze deze taak met plezier doorschoof naar Bart). Met pritt besmeerde zuster Lucienne met plezier zijn aangezicht en handen zeer royaal, zodat de er zeker van was dat de watten goed zouden plakken. Van wat een grote vreugde mochten we getuige zijn. Zoveel pretoogjes bij het rapen van de eitjes. Dankzij de belgische eitjes sponsers hadden ze weer wat extra's. 's Avonds gingen we naar El Carmen. Daar bezochten we het kindertehuis dat Elisa Mattard had opgericht en zagen haar standbeeld. Zuster Lucienne was zo vriendelijk om met ons nog naar de 'Campo' (de bergen) te gaan. Het verschil tussen rijk en arm was enorm. de grote boeren bezaten hectaren grond en de armen wonen in krotten. Echt wraak roepend.
Maandag (Dag 5) Jennifer zag dat er wat scheelde. We moesten inderdaad toegeven dat we ons opgesloten voelde. Hoge hekken, prikkeldraad en overal tralies voor de ramen. Ja mama en papa ze kunnen hier niet anders. De criminaliteit is zo groot dat al wat niet te heet of te zwaar is gestolen word. En als vrouw is het echt af te raden om s'avonds alleen buiten te gaan. Dus besloten we om samen met Bart en Mimi de stad Chillan te bezoeken. Het was er markt (iedere dag trouwens). Het mooiste waren de kiosken. Een vierde van wat we bij ons in de kleine GB vinden was daar uitgesteld op maximum 4 mª. Echt ongelofelijk van ondergoed tot aansteker, noem maar op. s' Avonds gingen we met onze koffers naar zuster Lucienne. 1 koffer vol ondergoed, 1 koffer vol schoolgerief 49 paar schoenen en een cheque van 5725 dat daar tevredenheid was spreekt voor zich. Nogmaals aan jullie allen ene dikke merci!!!
Dinsdag (Dag 6) Jennifer bracht elke morgen de kinderen naar school, voor de rest had ze vrij gekregen. Wat voor ons een luxe was, een persoonlijke gids in zo'n ver vreemd land. Zuster Lucienne had voorgesteld om chauffeur te zijn dus reden we naar Talcahuano(dichtbij Concepcion zo'n 100 km verder). Daar op de vismijn aangekomen zagen we zeeleeuwen die wachtten op afval om op te eten, best fascinerend. Dan samen gaan eten in een visrestaurant. zo steunen we de Chileense bevolking weer, de extra fooi werd zeer begeerd. Dan naar 'Desobocadura'(waar de grote bio bio rivier uitmond in de zee). Totaal niet te vergelijken met onze noordzee. Hemelsblauw water, golven om u tegen te zeggen, graniet grijs strand en prachtige rotsen. Je geniet van het mooie uitzicht en ineens wordt je weer geconfronteerd met de armoede. Tussen de rotsen stond een huisje gemaakt uit alle materiaal dat uit de zee aanspoelde. Niet te geloven dat mensen zo moeten leven, echt mens onwaardig. Dan wordt je weer even wakker geschud en besef je hoe goed we het in ons belgen landje wel hebben.
Woensdag (Dag 7) Vandaag zouden we naar 'Laguna de Laja' gaan. Daar zuster Lucienne niet vrij kon nemen (wat zeer begrijpelijk was) besloten we dan maar om een wagen te huren. Jennifer was de enige die een internationaal rijbewijs op zak had. Dus was de keuze snel gemaakt wie zou rijden. Voor haar was het ook wel even wennen. Na meer dan 6 maanden niet meer achter het stuur gezeten te hebben en wetende als er wat gebeurde je onmiddelijk de gevangenis in vloog. Dat was best wel even slikken. Maar zoals we Jennifer kennen deed ze ook dit weer uitstekend (hmmm stoef, stoef ) Ze toonde ons watervallen die we alleen maar kende van op tv. Nu mochten we ze echt aanschouwen. Echt ongelofelijk mooi. Het moment dat Jennifer en ik mekaar vast hielden en samen de prachtige watervallen bewonderden zal ik nooit meer vergeten. Zowel onze gedachten, onze harten, als de prachtige natuur waren èèn. Eeuwig zal ik dat gevoel van verbondenheid koesteren. We hebben dan een flinke wandeling gemaakt door de lava vallei. Deze werd gevormd na een hevige uitbarsting van de Antuco vulkaan van 1873. Onvoorstelbaar wat zo'n lavastroom hier verwoest heeft. De weder opbouw is al jaren bezig. Ze zijn er zelfs een skigebied aan het aanleggen. Nu afschied nemen van dit prachtige natuurgebied. Nog 230 km terug richting Chillan.
Donderdag (Dag 8) Vandaag mogen we met de wagen van zuster Lucienne op stap. Jennifer als chauffeur, Pope (Prosperina) als gids, Mimi en Bart (een mooi en sympathiek koppel) als vast gezelschap. We trokken naar de Termas van Chillan (een vulkaan). Oh god wat hebben we daar moeten klimmen! Eens boven gekomen konden we de natuurlijke modderbaden zien (wat een hitte). En de vulkaan dampen (wat stonken die, net rotte eieren). Zoals we Jennifer kennen, wilde die de top bereiken, tot ze op een 200 meter van de top in de gaten kreeg dat er een Condor (grootste roofvogel ter wereld) boven haar cirkelde. Ineens waren het er 2. Jen: Er kwam ineens een flits aardrijkskunde van de lagere school boven, waarin ik me herinnerde dat als vogels in cirkels vliegen dat ze honger hebben en hun prooi willen aanvallen.... Maar die prooi was ik!!!! Nu had ze begrepen dat ze maar beter snel de benen kon nemen. Dan weer gans dat traject naar beneden. Wat waren we moe en vuil. Na een goede douche hebben we geslapen gelijk rozen.
Vrijdag (Dag 9) Vandaag gingen we naar Villa Alegre, de wijnstreek. Na het bezoek aan een grote industriêle wijnboer waar 220 mensen waren tewerk gesteld, bezochten we ook een wijn museum. Best wel interessant. Dat we niet zonder wijn naar huis konden keren spreekt voor zich. 's Avonds nog een bbq, ons afscheid van Bart en Mimi, want die vertrokken morgen naar haar broer in Pucon. Dat we een goede keuze in wijn gemaakt hadden wat de wijn betrof kon iedereen beamen. Zoals jullie weten kan ik echt niet tegen alcohol, dus ik hoef er geen tekening bij te maken....
Zaterdag (Dag 10) Vandaag vertelden we de kinderen dat tia Joseline en tio Ghislain morgen richting Santiago vertrekken om maandag het vliegtuig te nemen. Het eerste wat ze vroegen was of we tia Jennifer meenamen. Toen Jennifer vertelde dat ze nog tot Juli bleef waren ze dol gelukkig. Namiddag de artisania winkeltjes gaan bezoeken ( winkels met typisch chileense soeveniers). Jennifer tracteerde ons op een super lekkere ijscreme(ze wist de plaatsjes wel te kiezen). Hoogtijd om alles op de blog te zetten en ook jullie op de hoogte te houden van onze avonturen.
Zondag (Dag 11) Vandaag plannen we koffers pakken, afscheid nemen van de kinderen, tia's en Lucienne en om 16u nm vertrekt onze bus naar Santiago. Daar overnachten we in hotel Monte Carlos. Om maandag om 15u afscheid te nemen van ons Jennifer. Dinsdag om 14.20u komen we terug aan in Brussel- Zuid.
Hopelijk hebben jullie nu een idee hoe onze week er uitzag. We danken Jennifer voor de prachtige tijd en kijken uit naat 10 juli.
