Wie het weeshuis "HOGAR ESPERANZA" financieel wil steunen kan dit op volgende rekening: 745-0184733-17op naam van "Stassen Jennifer in Chili"
Beoordeel dit blog
jennifer in chili
14-01-2008
Een oud bericht : 'Den toerist'
Dit bericht moest ik eigenlijk begin december op mijn blog plaatsen, maar wegens tijd gebrek...
Begin december zijn we met het bezoek uit België naar het zuiden getrokken voor 4 dagen. Ge kent dat wel, gelijk ene echte toerist: korte broek, open bloesje, pet op en mijne rugzak met bagage. Ge kon der niet langs kijken. Blij en nieuwsgierig naar wat we gingen bezichtigen zocht ik mijn vertrouwde plaatsje op vanachter in de minibus. Veel last hebben ze van mij tijdens het rijden niet gehad, 3/4de van de tijd sliep ik(tis precies als ik aan niets moet denken dat mijne computer hier vanboven volledig stil valt). Het andere 4de vulde ik op met lezen, muziek beluisteren en genieten van de natuur.
Vrijdag De eerste stopplaats was richting Villarica. Op een parking effe picnicken. Maar wat ik niet wist was dat er ook choco gekocht was, en dan nog wel echte nutella choco. Van toen af stond het vast, het feest was nu echt begonnen.
In Villarica aangekomen zijn we eerst onze cabaña gaan bespreken. Erg mooi, ik had eigenlijk spijt dat we er maar 1 nachtje bleven. Daarna zijn we nog een dorpje verder gereden naar Pucon waar we voor een groot stuk de vulkaan zijn opgereden (zie vorig bericht). Pucon is een klein stadje, met veel toerisme. Het ene winkeltje naast het andere heeft wel gidsen die je begeleiden tijdens wandelingen, het beklimmen van de vulkaan, historische bezichtigingen, rafting en nog zoveel meer. Toen ik op de vulkaanberg stond met een super mooi uitzicht op het landschap en een immens groot meer zei ik tegen zuster Lucienne, hier kom ik nog terug voor ik naar België vertrek. Ik zou erg graag de vulkaan willen 'beklimmen' om boven eens in de krater te 'loeren'.
Zaterdag In Villarica zijn we naar het maputche(indianen) dorpje geweest. Net zoals de maputches vroeger leefden, erg mooi. Ook de vele artisania (soeveniers, typisch van die streek) winkeltjes hebben we een voor een doorlopen. Tegen de middag vertrokken we richting Valdivia. Na een korte wandeling langs het kanaal, kwamen we terecht op een vis, groenen en fruit markt. Het wondermooie hieraan, was dat net achter de verkoop'tafels'(kartonnen dozen op hun kant met een plank over) de vis werd schoongemaakt en dat de afval vis lekker gesmaakt werd door de zeeleeuwen die op amper een halve meter van de verkopers afzaten. Echt zot. Ik kon mijn ogen niet geloven. Een gigantisch dier dat op zijn gemakje zit te lunchen maar evenzeer 'geniet' van alle aandacht. Ik kon er wel uren naar kijken!!! In de late namiddag reden we verder naar Puerte Montt. Vanaf hier vind je heel wat eilanden tot aan het puntje van Chili. mooi, maar als je 1 stad gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Overal dezelfde winkelcentrea's,... geef mij maar natuur, dat is overal anders.
Zondag Zondag hadden we om 10u afgesproken met mesen die in de campo(bergen )woonden, die Lucienne kende. We gingen er een dagje doorbrengen. Ze toonden ons de weg, want in de bergen lijkt alles hetzelfde, maar is het helemaal niet, je komt er zelden een huis tegen om effe 'de weg aan te vragen'. Hier heb ik mijn hat kunnen luchten. Tot hiertoe hadden we enkel op mooie betonnen weg gereden, nu begon het echte werk. Zuster Lucienne snorde over de dikke keien, het stof waaide zo danig op dat je niets meer door de vensters zag. Door de hitte moesten we wel een venster openzetten: als ik ooit last krijg van 'stof longen'(of hoe zeggen ze dat) dan weet ge van waar he(lol). We reden zo'n dikke 35 km over serieus hobbelende weg, hoger en verder de bergen in. Een moment leek het of we bijna in de wolken aan het rijden waren. Echt sjiek om te zien. Wat typisch is aan de Chilenen is dat als ze weten dat er bezoek komt, er een feestmaaltijd wordt bereid, zodat de gasten maar niets te kort zouden hebben (goed wetende dat ze waarschijnlijk de rest van de week serieus op hun kin moeten kloppen). Ik voel me hierdoor telkens erg gegeneerd, maar ze blijven echt aandringen: eet je wel genoeg, ist niet lekker,... ??? Als middagmaal kregen we schaapsvlees. De heer des huizes had achter hun huisje een vuurtje gemaakt en was er een half schaap op klaar aan het maken. In 2 of 3 stukken gesneden en jawel eigenhandig rond aan het draaien.'t Liet me dat effe aan kamp denken. En dan was het ook nog eens verschrikkelijk lekker, echt voor duimen en wijsvingers af te likken, hmmm. Op een 3 km van hun huisje (nog verder de bergen in) lag een groot meer. In dat meer lagen telkens kleine platformen. Heel de namiddag hoorden we een helicopter heen en weer vliegen (wat ik best wel storend vond ). Deze haalde de platvormen, alle de visnetten op en bracht dat naar de kwekerij iets verder op. ik heb geen idee om welk soort vis het ging, hij leek op forel.( maar aangezien ik buiten zalm en forel geen andere vissoorten ken is dat niet echt een referentie he(hihi)) Buiten het helicopter geschal (dat nog eens zo hard klonk tussen de bergen in) was het er erg mooi en rustig, slechts enkele buurtbewoners kwamen er hun 'vislijn' uitgooien, om 's avonds wat te eten. Zo'n plekken weten enkel de buurtbewoners zijn, als toerist kom je hier niet. Ook wisten ze in de buurt nog een mooie waterval zijn. En echt, tot op 10 m van de waterval af zag je hem niet, je hoorde hem wel. Je moet het echt weten zijn!! En waaaaaaw een waterval zoals in een tekenfilm (dacht pocahantas)ongelofelijk mooi, eigenlijk nog mooier dan de saltos de laja (op you tube vind je er filmpjes van). ik geraak er eigenlijk niet over uit gestoefd!!
Maandag Zijn we verder gereden naar Puerte Vares met delicatesse artisania winkeltjes. Echt, zelfs in euro's viel je nog omver van de prijzen, maar er waren echt mooie spullen bij. Ook zijn we nog effe in Frutillar gestopt. een Duits dorpje. De huizen zijn er echt op zijn Duits gebouwd, en er wordt hier en daar nog duits gesproken. nadat we daar nog lekker gegeten hadden zijn we terug gereden naar Chillan.
De rit van Chillan naar Puerte Montt is ongeveer een 600 km zonder 'zij-wegjes'.
