Wie het weeshuis "HOGAR ESPERANZA" financieel wil steunen kan dit op volgende rekening: 745-0184733-17op naam van "Stassen Jennifer in Chili"
Beoordeel dit blog
jennifer in chili
17-11-2007
Een hele boel te vertellen
Ja, ja ik leef nog (lol). Ik heb bijna 2 weken niets meer van mij laten horen (schandalig, ik weet het, het schaamrood staat op mijn wangen) maar ik ga het proberen goed te maken met volgend blog bericht.
Donderdag 8 november Namiddag zijn we met de 5-6 jarige naar een soort leerboerderij geweest. (Ik hield mijn hart vast, want we hadden de vedetten mee.) Aangekomen op de boerderij kregen we enkele mandjes met mais en mochten de kinderen de kippen en ander loslopend gevogelte voederen. Ik heb nog nooit kippen zo hard zien weg lopen van hun voer als toen. Onze kinderen strooiden de mais niet mooi op de grond zoals dat hoort, neen de kippen werden geattaceerd door 10 kinderen die de mais toch wel redelijk krachtig gooiden om te raken (lol voor ons en de kinderen, iets minder lollig voor de kippen). Ook mochten ze het varken, de ezels, de konijntjes en ander klein gedierte voederen (deze zaten mooi in een hokje). De boer des huizes had vrij snel door welk vlees hij in de kuip had en liet een hele bende berggeiten op ons los. Deze kwamen toch aan een behoorlijke snelheid afgestormd. Enkele (een 4 tal) vonden dit niet zo tof en waren sinds toen niet meer weg te slaan van de tia's. De 'echte' vedetten zetten het in eerste instantie op een lopen, maar die schrik keerde snel om in een kat en muis spel met de geitjes. Ik heb toen stiekem de tip aan zuster Lucienne gegeven om ook een 5 tal geitjes in het weeshuis te halen, dan waren de kinderen s'avonds dood moe als ze gingen slapen. Maar Lucienne was er niet erg voor te vinden!!(lol).
Verder hebben ze brood gemaakt en gebakken, de koe gemolken (heb hier toffe foto's van), eitjes gezocht tussen het stro. op het einde van die namiddag kregen ze hun zelf gebakken brood, met een eitje en wat melk. We hebben ook nog iets typisch chileens gedrongen, een soort bloem met water bij(maar ben de naam nu effe kwijt). Het smaakte naar een mengeling met koffie en cacao(ofzoiets).
Als afsluiter mochten ze nog allemaal hun plantje mee naar huis nemen en een ritje maken op het paard. De boer drong aan dat ook de tia's even een ritje zouden maken!! Wat hij er wel vergat bij te vertellen is dat hij het paard na de eerste 2 stappen losliet!!!! En uiteraard als vrijwilligster ben ik eerst moeten gaan. Maar het was een braaf paard!
Het was een mooie en leerrijke namiddag voor de kinderen (en ook voor mij)
Zaterdag 10 november. Zijn we met het bezoek uit Nederland en de braafsten van de bende naar de zee geweest. Hier was de zee erg kalm, en was het een wit strand. Ook veel meer toerisme. Hier leek het of ik in Zuid-Frankrijk aan zee was. We zijn er een vaina(heb geen idee hoe je het schrijft) gaan drinken(iets typisch Chileens) Het zag er uit als Bailys met 2cm opgeklopt eiwit erboven op. Lekker maar straffe boel.(wetende dat ik 2 maand niets alcoholisch gedrongen heb, de hele nm fijn geravot met de kinderen in de zon. Ik kan u garanderen dat ik erg blij was dat we vlak erna terug naar huis gingen. Voor ik de auto in stapte heb ik nog snel wat soeveniers mee gebracht. Die mensen hadden geluk dat ik nog niet genoeg Castiliaans kon, want die hebben mij serieus in 't zak gezet (ben er nog altijd niet goed van). Onderweg zijn we gestopt bij een kraampje waar er typisch Chileense potjes en andere dingetjes gemaakt werden. Ieder kind mocht er een soeveniertje uitkiezen. Ook ik kreeg een klein varkentje op 3 pootjes (een geluksbrenger). Omdat dat varkentje kan blijven staan op 3 pootjes! Deed me wel plezier. Het staat nu op mijn nachtkastje. Moet eerlijk toegeven, dat als ik 's morgens mijn wekker afgeduwd heb, dat dat varkentje altijd op zijn zij ligt!!!!!!!!! Maar ik vond het toch een mooi gebaar van zuster Lucienne.
Woensdag 14 november. Ben ik weer mogen gaan 'bratsen'(plat Mallers voor: meegaan). 's morgens vroeg zijn we naar Concepcion gegaan. Daar hebben we een bezoekje gebracht bij de Belgische Consul. Een zeer vriendelijke vrouw en zijn we mogen blijven eten (vrij sjiek) super lekker trouwens. Na heel wat bijgepraat te hebben zijn we weer naar een ander stukje zee geweest in Dichato. Je moest het plekje echt weten liggen, want een toerist zou het nooit vinden. Ook weer super mooi. Het waaide wel erg hard. Ik had vrij snel gezien dat op die ene rots een visser stond. Uiteraard zo nieuwsgierig als ik ben, moest ik effe gaan uitzoeken hoe die op die rots kwam. Natuurlijk ben ik naar boven geklommen om dat gaan uit te spitten. Een super mooi zicht trouwens. Die rots liep een eindje het water in. Als je naar beneden keek (wat ik niet direct iemand aanraadt) veel water, rotsen en zeewier.
Daarna zijn we doorgereden naar 'salta de laja' Een erg mooie waterval (zoals je hierboven kan zien). Langs de waterval was een pad dat je helemaal kon volgen tot boven. Als je beneden stond leek dat of er boven een rivier was de diepte van een 'kanaal'(bij wijze van spreken) maar boven zag je dat dat eigenlijk helemaal niet zo diep was (eigenlijk belachelijk weinig water) Maar een super mooi zicht.
's avonds zagen we op het nieuws dat er in het noorden een serieuze aardbevind was geweest. Het epicentrum lag in Antofagasta. Tot in Santiago hebben ze het gevoeld. Aangezien ik nog een 5 uur rijden onder Santiago ben, hebben wij er helemaal niets van gevoeld. Er is daar heel wat schade aangericht. Maar gene paniek thuis, ik mankeer niets!
Voor de rest vul ik mijn dagen vooral met kerstkaarten schrijven naar alle mensen die peterschappen hebben in dit tehuis.(En dat zijn er heel wat hoor) en activiteiten doen met de kinderen uiteraard.
Meer informatie hierover en foto's over de mooie landschappen volgen (hopelijk) snel. (Als ik iets meer tijd heb)
Ja, ja ik leef nog (lol). Ik heb bijna 2 weken niets meer van mij laten horen (schandalig, ik weet het, het schaamrood staat op mijn wangen) maar ik ga het proberen goed te maken met volgend blog bericht.
