Day 8 - maandag 12 juli 2010                                      Namibia - Namib-Naukluft National Park

Het wordt hier met de dag gekker. De wekker loopt af om 4u45. We krijgen een ontbijtpakket, hijsen ons en in Janis en draaien ons in de dekens die we meepikten uit ons guesthouse. Mannen, het vriest hier echt! We rijden door het donker om om 6u aan de ‘gate’ te staan. Het waait zo hard dat we geen hand voor ogen zien.   De parking is het uiterste punt dat bereikbaar is met een niet-4x4 wagen.  Nu is het nog 4 kilometers door diep zand tot aan de Sossusvlei.  We worden overgeladen in een 4X4 en een paar km verder gaan we te voet verder.

Een grappige bushman neemt ons mee op een tocht door de rode duinen. De camera’s raken hier oververmoeid, want de duinen kleuren van abrikoos tot fel oranje en dieprood. De warme tinten van het zand, variërend van abrikoos tot oranje, rood en kastanjebruin, zijn een levendig contrast met de staalblauwe hemel.  

Sossus staat voor 'blinde vloed' in Nama-taal. Vlei is het Afrikaans voor een vallei die (in dit geval: 'af en toe') water bevat. De Sossusvlei ligt aan het einde van de droge Tsauchab rivier.  Hoewel het landschap dit niet doet vermoeden, gebeurt het dat de Tsauchab rivier het volledige gebied onder water zet.  De Sossusvlei is het uiterste punt tot waar het water van de rivier kan komen.  Hier vind je de laatste bomen en struiken in een immens grote zandwoestijn van 32 duizend vierkante kilometer groot.  Ooit zal ook deze vegetatie aan de droogte ten onder gaan want de duinen aan de linker- en rechterzijde van de Tsauchab komen steeds dichter naar elkaar toe waardoor bij een volgende overstroming het water misschien niet meer tot aan de Sossusvlei zal kunnen komen. 

Verscholen achter een zee van duinen ligt Death Vlei, een tot op het bot uitgedroogde vallei witte klei vlakte waar gemummificeerde boomstammen van oude kameel-doorn bomen, met koolstof gedateerd tussen de 500 en 600 jaar oud, hun zwartgeblakerde takken wanhopig naar de hemel heffen, als om zich te verweren tegen de brandende zon. De lucht is polaroidblauw, de zandduinen rondom schitterend terracotta, de bodem gebarsten en gespleten – een ultiem surrealistisch decor voor reclamespots en bioscoopfilms en wij durvzen onze camera met moeite te gebruiken omwille van het opwaaiende zand.
Voor ons is dit één van de mooiste plaatsen van Namibië die we tot nu toe zagen.
Op een bepaald ogenblik staan we boven op zo’n hoge duin en onze gids zegt ons naar beneden te lopen op de manier die we zelf willen. Hij springt als een echte berggeit en Jean gaat er direct achteraan. Ik kan het niet laten en leg mij op mijn zij om eraf te rollen. Enig probleem: ik kan onderweg niet even stoppen en rol dus helemaal tot beneden. Dit is voor herhaling vatbaar, alleen spijtig dat je dan eerst terug tot helemaal boven moet klauteren. Onze bushman gids bedankt ons met veel geklik met zijn tong en vingers, en heupwiegen dat die man kan. Hij zet ons terug af bij Janis en we rijden naar de befaamde Dune 45

Dit is niet de grootste duin, maar het is misschien wel een van de bekendste duinen in dit gebied. Duin 45 is erg fotogeniek en het is een van de eerste grote duinen waar je langs komt op de weg naar Sossusvlei. Jean is dapper genoeg om de felle wind te trotseren en geraakt tot helemaal boven. Het zicht is niet zo spectaculair omdat hij zijn ogen bijna niet kan open houden van het zand dat opwaait.

Op de teugweg naar onze verblijfplaats brengt Janis ons naar de Sesriem Canyon. Volgens de legende waren er zes riemen van ossenhuid nodig om met een emmer water uit de kloof te halen, vandaar de naam Sesriem. Deze canyon  ligt op 4 kilometer van Sesriem en is ongeveer 1 kilometer lang en 30 meter diep.  We dalen af in de kloof. Na een tijdje door de kloof gelopen te hebben, gaan we naar boven en lopen langs de rand van de kloof terug naar de truck.

Terug in Hammerstein gaan we naar de Caracals en de Cheeta’s kijken en ik mag er zelfs een aaien.

’s Avonds eten we in de eetzaal lekkere vis met aardappelpure en een soort advocado gevuld met gesmolten kaas. Baye lekker .. (of zoiets).

Accommodation: Two per room: Hammerstein Lodge www.hammerstein.com.na

Facilities: En-suite per room, hot showers, pool

Route: Hammerstein to Sossusvlei. ±230 km

Travel time: ±3-4 hrs

12-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 7 - zondag 11 juli 2010    Namibia - Bushman Community – Namib-Naukluft Park

Om 7U3O ontbijt, inladen en na een uurtje komen we op een punt aan de Naukluft Mountains waar we door een 4X4 opgepikt worden en naar een locatie een 5-tal km in het Nationaal Park gebracht worden waar 4 bushmen en een gids ons opwachten. 

San of Bosjesmannen is een verzamelnaam voor verschillende bevolkingsgroepen in zuidelijk Afrika, Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Angola. Ze behoren tot de Khoisan-groep en zijn verwant aan de Khoikhoi. Ze spreken aan elkaar verwante Khoisan-talen of kliktalen. Bushmen en Basarwa zijn andere aanduidingen voor de San. Ze hebben voor zichzelf echter geen collectieve naam. Ze kennen een gebarentaal die wordt gebruikt voor de jacht. De San leven nog steeds op hun traditionele wijze in de afgelegen gebieden zoals de Kalahari woestijn.  Alhoewel ze niet meer helemaal meer leven volgens de oude tradities, proberen ze dit toch zoveel mogelijk in stand te houden. Onze gids vertaalt wat de bosjesmannen ons eerst met veel geklik en gebaren trachten uit te leggen. Zij doen dit zo beeldend dat de vertaling van de gids soms overbodig is.

Na de lunch rijden we door het Nabib-Naukluft National Park naar onze volgende lodge die juist buiten de NP Sossusvlei ligt. Onderweg zien we nog tientallen weversnesten en nu stopt Johannes bij eentje en geeft ons de uitleg. Zo’n nest is een echte gemeenschap: er kunnen tot 400 wevers (kleine geelgrijze vogeltjes) in leven. Zij bouwen dit nest altijd maar verder uit. Onderaan hangen wespennesten die de aanvallers van de vogels wegjagen en bovenop nest vaak nog een valk die ervoor zorgt dat er geen slangen of ander ongedierte de vrede komt verstoren. Zij bouwen tot de tak afbreekt onder het gewicht en ze ergens anders opnieuw kunnen beginnen.

Voor het avondeten gaan Jean en ik nog wat op verkenning en we zien een gemsbok die aangevallen wordt door twee cheeta’s. Alles is hier gelukkig goed omheind. We eten rond het kampvuur en maken dan dat we binnen zijn om de finale tussen Nederland en Spanje te zien. Het is hier buiten en binnen ijskoud. Hoe die mensen dat hier willen doen zonder verwarming blijft ons een raadsel.
Ik kan ’s nachts bijna niet slapen door het lawaai van mijn tanden die klapperen en dan nog in 2 beddekes.!!!!

Accommodation: Two per room: Hammerstein Lodge www.hammerstein.com.na

Facilities: En-suite per room, hot showers, pool

Route: Mariental to Hammerstein. ±350 km

Travel time: ±5-6 hrs

11-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 6 - zaterdag 10 juli 2010              Namibia - Fish River Canyon -Kokerboom Forest

Om 5u45 loopt de wekker af, 6u30 bagage in Janis en daarna ontbijt op z’n Engels in het restaurant. We rijden een klein stukje op verharde wegen en komen dan terug op grindwegen terecht. Rond 10u komen we aan de Fish River Canyon, in het Koubis massief. Het is de tweede grootste canyon na de Grand Canyon.  Dat zou je om heel eerlijk te zijn niet zeggen als je er bent. Het is groot, heel groot en je voelt je klein, heel klein en het is heel indrukwekkend, maar ik dacht wel: Goh, echt diep is het niet. Dat komt omdat het de op 1 na grootste canyon ter wereld is QUA VOLUME.(jeweetwel: lengte x diepte x breedte). We voelen ons ontzettend verwend dat we dit schouwspel kunnen zien.

De Fish River Canyon (lokaal ook: Visrivier Canyon of Visrivier Afgronde), is een bijzonder indrukwekkend landschap. Wat hier vooral opvalt is de stilte, de afwezigheid van bebouwing, verharde wegen, neonverlichting en massa's toeristen.  De Visrivier is met 650 km de langste rivier in het land. Het water is oranjegekleurd. De canyon is gelegen aan de benedenloop van de rivier. De kloof is circa 160 km lang, tot 27 km breed en is op sommige plaatsen tot 550 meter diep. De canyon begint bij het plaatsje Seeheim en eindigt bij Ai-Ais. Daarna mondt de rivier uit in de Oranjerivier. Deze Canyon is waarschijnlijk circa 500 miljoen jaar geleden ontstaan. Door erosie is de kloof dieper en dieper geworden.

Hier leven klipdassies, klipspringers, eekhoorns, zebra's en kudu's. Ook de luipaard durft hier wel eens opduiken. Het enig dat wij te zien krijgen, is een grijze eekhoorn die wel zo lief is dat hij even wil poseren voor de foto.

Na van het panorama genoten te hebben, maken we  een wandeling langs de rand van de canyon.

We rijden weer 2u op erbarmelijke wegen en komen geen tegenliggers tegen. Ons moeder zou zeggen:”Jeeseke is hier nog niet gepasseerd’. We stoppen in Keetmanshoop voor de aankoop van proviand. José, één van de Portugezen wordt aangeklampt door 2 jonge gastjes die ons eerst aanspraken. Ik heb vlug Jean zijn arm gegrepen en mijn zak hing goed vast onder mijn arm. José heeft minder geluk, want ze gaan met zijn fototoestel lopen.  Johannes loopt achter hen aan maar ze zijn hem te vlug af. De politie wordt erbij gehaald en een papier voor de verzekering wordt opgemaakt.

We zijn in het Kalahari gebied beland en rijden door naar het Kokerboomwoud en Tuin der Goden (= Giants Playground)

Deze mooie en geheimzinnige naam is gegeven aan een gebied dat vol ligt met bizarre rotsblokken (Giants Playground). Deze rotsblokken zijn natuurlijk niet handmatig gestapeld maar de sedimenten waarin deze rotsblokken ooit lagen, zijn miljoenen jaren geleden weggespoeld. We bezoeken  het nabijgelegen bos met kokerbomen (quivertrees). De eigenzinnige kokerboom is een belangrijke boom geweest voor de Bushman (bosjesmannen). Zij gebruikten de holle stam als koker voor hun pijlen. De kokerboom groeit eigenlijk altijd tegen of op een stuk rots. Deze rots neemt overdag de warmte van de zon op en geeft deze warmte ’s nachts af aan de boom die daardoor onder constante temperaturen kan doorgroeien. De nachten kunnen namelijk verraderlijk koud zijn, met temperaturen tot of onder het vriespunt. De boom kan zeer goed tegen de droge omstandigheden en slaat het water op in haar takken en stam. Het bos is sinds 1955 een nationaal monument.     De Kokerboom (Quivertree) is geen boom, maar een aloësoort, die bijna 8 m hoog kan worden. Veel van de aloë's zijn meer dan 200 jaar oud. Pas na 20 tot 30 jaar komen ze voor de eerste keer tot bloei. In juni en juli krijgen ze geelkleurige bloemen. We hebben geluk: er zijn er een paar die in volle bloei staan. Deze plant (boom) komt alleen voor in Namibië en Zuid Afrika.

Beide plaatsen liggen kort bij Gariganus een dorpje op enkele kilometer van Keetmanshoop.

Deze twee natuurspelingen zijn gelegen op privé-land dat behoort tot de farm Gariganus van Coenie en Ingrid Nolte. We eten onze lunch weer uit op een bizarre manier: in Janis. De wind waait hier zodat er niets op ons bord blijft liggen: tonijn met koude rijstsla en tomaatjes.. Bij het buiten rijden van dit reservaat zien we onze eerste drie cheeta’s. Ik kan de eerste keer mijn telelens bovenhalen.

We rijden nog een uur of twee door na zonsondergang en komen pas rond 19u aan in Stampriet Historical Guesthouse. Een vriendelijke dame staat ons al op te wachten met …. onze bagage. We hebben eindelijk onze spulletjes terug. Rond 20u krijgen we spaghetti voorgeschoteld en daarna herladen we heel onze bagage. Ik kan nog even op ’t internet en zet voor de eerste keer stukken op onze blog. Het lukt nog niet zo goed met de foto’s maar we zullen het wel leren.
Om 23u zit onze dag erop en we denken nog eens terug aan 26 jaar geleden want, ...... toen is onze Koen geboren.
Onvoorstelbaar.   

Accommodation: Two per room: Stampriet Historical Guesthouse

www.wheretostayonline.com/accommodation-StamprietHistoricalGuesthouse

Facilities: En-suite per room, hot showers.

Route: Ais Ais to Kalahari. ±560 km                                       

Travel time: ±7-8 hrs

10-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 5 - vrijdag 9 juli 2010                         Namibia - Gariep(Orange) River – Ai-Ais

Vandaag gaat het rustig dag worden. We ontbijten eerst om 8 uur  en om 8u30 vertrekken Krista, Eva, Julie, Jean en ik samen met een gids om de Gariep (Oranje Rivier) per kano te verkennen. Onze Portugese koppels blijven in de B&B op ons wachten want wij zijn een trip van 2 uur vertrokken. Ik ben wel geen held op het water, maar het valt het heel goed mee, de Gariep is nu een heel kalme rivier dus kon ik volop genieten van de natuur en de dieren die we langsheen de stroom zien. Hier en daar wordt het soms wat woeliger, maar met de gids op kop lukt het ons om redelijk droog door deze stukken te komen.  Bij onze aankomst staat Johannes ons op te wachten. We krijgen een kwartier om te douchen.  Na een 20 km is het gedaan met de geasfalteerde banen, het worden nu grindbanen maar nog wel redelijk vlak.  We rijden door een gebied waar enkel schapen, springbokken en struisvogels op sommige plaatsen kunnen overleven zo droog is het hier. Per jaar valt hier slechts 10 millimeter regen. We lunchen op de campingplaats van Ais-Ais en hebben daarna de namiddag vrij om te zwemmen en de spa te verkennen. Jean en ik hebben pech want zonder zwempak of –broek wordt het wel moeilijk. We maken een wandeling en verkennen het gebied.

We zitten hier vlakbij de beroemde Fish River Canyon. De Ai-Ais warmwaterbronnen zijn ideaal  om heerlijk te ontspannen. Ais-Ais betekent (brandend water’ in de Nama taal die hier nog door de oorspronkelijke bevolking gesproken wordt. De legende zegt dat deze solferhoudende warmwaterbronnen ontdekt werden door een schaapsherder die een verloren schaapje zocht..

Onder de sterrenhemel kun je buiten in het buitenzwembad (dat is gevuld met natuurlijk warm water van de bron) genieten van de duizenden sterren. Vrijwel nergens ter wereld is de sterrenhemel zo indrukwekkend en helder als in Namibië! Probeer in de diepe nacht het zuiderkruis maar eens te ontdekken. Wij zoeken en vinden er veel maar welke wat is, weten we niet.  Ook is het mogelijk om van het binnenzwembad gebruik te maken, wat doet denken aan een tropisch zwemparadijs, waar het water van de bron afkomstig is.

Onze kamer heeft een achterdeur direct naar het binnenzwembad. Het is hier allemaal splinternieuw en heel mooi verzorgd. Afrika laat zich hier van zijn mooie kant zien. Om 20u heeft Jojo weer een heerlijk eetfestijn gemaakt in een potjie: een zwarte gietijzeren pot op pootjes die in een open vuur wordt geplaatst. Er zitten aardappeltjes, worteltjes, kolen, varkensvlees en een boel kruiden in en we krijgen het samen met rijst. Na een glaasje wijn worden de tongen losser en ook de Portugezen beginnen mee te doen aan de gesprekken.

Accommodation: Two per room: Ais Ais www.nwr.com.na/ai_ais_hotspring_spa.html

Facilities: En-suite per room, hot springs, restaurant.

Route: Orange/Gariep River to Fish River Canyon. ±180 km                  

Travel time: ±4-5 hrs

09-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 4 - donderdag 8 juli 2010                                           Namibia – Gariep (Orange) River

Donderdag loopt de wekker al om  6 uur af want het ontbijt is om 7uur. Blijkt dat de eigenaars van deze B&B Nederlanders zijn die zich hier 35 jaar geleden vestigden.  Onmiddellijk na het eten, worden de koffers ingeladen en we vertrekken rond 8 u.  We hebben een lange rit  naar Namibië voor de boeg.  Bij het vertrek rijden we over de Olifantsriver.

Er wordt slechts een paar maal  gestopt om foto’s te nemen, te tanken of een sanitaire stop.  ’s Middags stoppen we op een van de weinige parkings in dit droge, bergachtige gebied en in een minimum van tijd wordt de zijkant van Janis in een keuken omgetoverd. Onze lunch ziet er ongeveer uit zoals gisteren maar, toch weer iets anders. Hoe Jolandy het doet om  in zo’n korte tijd eten te maken voor 11 personen blijft een raadsel. Wie geïnteresseerd is, krijgt van Johannes een uitleg over wat je onder de bodem van de truck zoal kan vinden. Onvoorstelbaar wat ze bij hebben, een volledig uitgeruste keuken, tafels, stoelen, 200 liter water, tenten, 2 reserve wielen, proviand voor een paar dagen, ….
Ik vind hier een mooie zwarte kever, wat een klopkever blijkt te zijn. Ons eerste rare beest!!

Om 13 uur rijden we verder door the Northern Cape en Namaqualand.

Namqualand is beroemd omwille van zijn prachtige wilde bloemen en de ongelooflijke variëteiten vetplanten, die we aantreffen in de Goegab Reserve op 15 km van Springbok  Het nieuwe Namaqualand Nationale Park nabij Kamieskroon beschermt de plaatselijke flora. Hier groeien meer dan 3000 variëteiten waarvan de meeste nergens anders op deze planeet gevonden worden. De woestijn van Namaqualand verandert 's zomers in een paradijs. De camera’s werken op volle toeren en Johannes vertelt …
Conservation International heeft deze woestijn erkend als de enige droge hotspot op aarde met zoveel biodiversiteit. Daarmee behoort het tot de 25 ecologisch meest waardevolle plaatsen ter wereld.
We rijden naar Springbok, de "hoofdstad" van Namaqualand die haar bestaan dankt aan de vondst van koper in het gebied in de jaren 50 van de 19de eeuw. Voor men zich bezig hield met de ontginning van koper noemde het stadje Springbokfontein met als referentie de duizenden springbok antilopen die hier in het gebied kwamen grazen tijdens de lenteperiode.

We krijgen hier nog 20 minuten om enkele aankopen te doen. Jean en ik vertrekken dadelijk naar een Mister Price  waar we voor mij 2 T-shirts en voor Jean een schort en 5 paar kousen kopen, want we hebben nog steeds geen nieuws over onze bagage. Dus elke avond een wasje en we overleven het voorlopig wel. Zodra we ingestapt zijn, vertrekken we richting grens.  Springbok is slechts 120 km verwijderd van het zuiden van de Namibische grens. Aan de grens van Zuid-Afrika hebben we geen problemen; iedereen krijgt een stempel in zijn pasport. Namibië maakt het wel iets moeilijker, papieren invullen en dan naar de immigratiedienst, maar iedereen komt vlot aan zijn visum. Mijn Namibische visumstempel wordt door een  norse vrouw onder mijn uitreisstempel van Zuid-Afrika van 2 jaar geleden gezet ?!?!

Om 5 uur komen we aan  in  Felix Unite Lodge. Een meer idyllische plaats bestaat er denk ik niet. Elk koppel krijgt een huisje toegewezen. We hebben een prachtig zicht op de Orange River/Gariep River die de grens vormt tussen Zuid-Afrika en Namibië. We zijn nog net op tijd om een prachtige zonsondergang te zien. Zoals ze hier in Afrika achter de horizon verdwijnt, kan je toch nergens anders zien (denken we). Het is genieten met volle teugen.

Daarna wordt er vlug een handwasje gedaan, een korte wandeling langs het zwembad en zo naar de braaiplaats. Johannes heeft koteletjes gebakken tegen 20u en we krijgen daarbij pellepatatjes en broccoli-bloemkool met kaassaus. De wijn die we gisteren bij de bio-wijnboer kochten, zal stilaan op raken. Wij blijven met ons twee nog wat napraten met de crue. Om 22u trekken we naar ons huisje. Ik wil nog wat aan mijn blog werken, maar ik val erboven in slaap. Morgen is er weer een nieuwe dag; Johannes zegt het wel 5 keer per dag:”This is not a holiday, this is an expedition and an adventure”

Accommodation: Two per room: Felix Unite www.felixunite.com 

Facilities: En-suite per room, water not drinkable, bar.

Route: Clanwilliam to Gariep River. ±470 km                  

Travel time: ±8-9 hrs and a border crossing

Border posts: South Africa: Vioolsdrift, Tel: +27 (27) 277 618 760, Open 24 hours.

                   Namibia: Noordoewer, Tel: +264 (0) 63 297 122, Open 24 hours.

08-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 3- woensdag 7juli 2010                       South Africa – Cederberg Mountain Region

Om 7u30 staan we terug op Greenmarket bij Reshma. We moeten nog wat papierwerk in orde brengen, maken kennis met onze gidsen Johannes, Yolandi Lourens en een Duitstalige gids Julie. We worden voorgesteld aan Janis. Ja, ja onze truck heeft een naam en als we van truck of bus spreken, mogen we 5 Rand in het spaarvarken van Johannes steken. Zeker een fan van Janis Joplin. We reizen het eerste stuk van de reis samen met Christa (48j) en haar dochter Eva (18j): Oostenrijkers.  Er reizen nog 2 mannen en 2 vrouwen met ons mee, maar pas ’s avonds vernemen we dat het 4 Portugese apothekers zijn. De enige die Engels spreekt is Gabriella.

We laten Kaapstad achter ons en stoppen nog een laatste keer om naar een panorama van de machtige Tafelberg uit zandsteen te kijken. Immens en oh zo mooi!!  Zouden we hem ooit nog terugzien?

We rijden ongeveer een uurtje door Zwartland. In de afgelopen jaren is het Swartland uitermate succesvol geweest bij de productie van eersteklas Pinotage wijnen. Dan wordt er gestopt aan een supermarkt. Jojo gaat hier inkopen doen om de volgende dagen ons eten te bereiden. Jean en ik kopen vlug wat hoogstnoodzakelijk toiletgerief en een T-shirt voor elk. Als we buitenkomen, helpen we de crue met het inladen van de truck/ euh Jannis. We gaan nog vaak verbaasd staan van al wat er in en uit deze omgebouwde truck komt! Dit type van voertuig heeft vorig jaar een internationale prijs gekregen als beste safarivoertuig.

We rijden verder en zitten nu echt in de wijnstreek van de Western Cape. We stoppen bij ‘Orc’ du Rac’ een bio-wijnteler, bezoeken de wijnmakerij, de kelders en de wijngaarden. We kunnen hier toch niet vertrekken voor we hun product geproefd hebben: een rose, een Merlot, een Shira en een Cabarnet Sauvignon. Whaw, we worden er licht van in ons hoofd en zijn blij dat als we buiten komen Jolande een lekkere lunch voor ons heeft klaargemaakt. We hebben de keuze tussen boterhammen met allerlei soorten confituur van fruitsoorten die we niet eens kennen, sla, tomaatjes, komkommer, een soort cheddar kaas en drie soorten fijne vleeswaren. Alles ligt praktisch geschikt op aluminium schotels. We krijgen dezelfde  soort borden en er is voor iedereen en beker met lekker maar zoet fruitsap. Voor we beginnen met eten is iedereen verplicht zijn handen te wassen met ontsmettingszeep. Het is zelfbediening en er is een tafel voorzien waar we kunnen eten,  maar niemand gaat daar zitten omdat er een ijskoude wind waait. Jean vindt achter het gebouw een plekje uit de wind en in de zon; hier is het goed uit te houden. Alle borden en bekers worden in bakken gestoken en de vaat wordt vanavond wel gedaan.

Rond 13 u vertrekken we via de Cederberg Mountains naar de eerste slaapplaats van onze trip in Clanwilliam.

De streek rond Clanwilliam is rooiboswereld: de enige streek ter wereld waar rooibos-thee groeit. Het dorpje zelf is ook zeer aangenaam en ligt bovendien aan de voet van de Cederbergen: een gebergte van zacht gesteente met veel ijzeroxide waardoor grillige vormen zijn ontstaan die vooral aan het einde van de dag fel rood opkleuren. Dit rustige dorpje behoort tot de tien oudste dorpen van Zuid-Afrika. De eerste boerderij werd hier in 1726 gebouwd. Ook tegenwoordig worden hier nog verschillende landbouwproducten verbouwd. De belangrijkste is de rooibosthee, maar we zien hier ook veel sinaasappels en ander fruit. De gekleurde bevolking maakte als eerste thee van rooibos. De thee wordt op dezelfde manier bereid en geserveerd als gewone thee en is erg gezond. In de maanden juli tot september bloeien hier de prachtigste Namaqualandbloemen.

De relatief hoge regenval in dit gebied (760 a 1270mm per jaar) is van groot belang voor de bevoorrading van de Olifantsrivier en haar irrigatiesysteem. Vandaar ook dat je hier zoveel groen ziet.

De hoogste toppen van het gebergte zijn de Sneeuberg (2063m), Corridor Peak (1971m), Table Mountain (1969m en niet te verwarren met Tafelberg in Kaapstad), Jurie's berg (1939m) en Wolfberg die dan vooral gekend is voor zijn schitterende rotsformaties.

In het Blommenberg Guesthouse aangekomen, hebben we nog een uurtje tot het diner dat weer klaargemaakt wordt door Jolande, maar nu in de keuken van de B&B.  We eten om 7u in de eetkamer die echt Hollands aanvoelt. Het is hier reuzegezellig en de lasagne en het slaatje zijn lekker. Iedereen moet zich na het eten uitgebreid voorstellen en Johannes vertelt ons wat we de volgende dagen mogen verwachten. Rond 22u trekken we doodmoe naar onze kamer waar het intussen steenkoud is. Er ligt wel een elektrisch deken en na 5 minuutjes kunnen we ophouden met klappertanden en zien we tijdens de halve finale van de Wereldbeker de Spanjaarden winnen van de Duitsers. Hopelijk raken onze valiezen van Istambul tot in Kaapstad.

Accommodation: Two per room: Blommenberg Guesthouse  www.blommenberg.co.za

Facilities: En-suites per room, hot showers, swimming pool.

Route: Cape Town to Clanwilliam. ±260 km                   

Travel time: ±5 hrs

07-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Eindelijk is het zover.  Ons avontuur kan beginnen.

Maandag 5 juli 2010  vliegen we met Turkisch Airlines (TK 1940) richting Zuid-Afrika. Ons vertrek in Zaventem is voorzien om 17.30, maar we vertrekken met een uurtje vertraging waardoor we rond 11 landen in Istambul i.p.v. zoals voorzien om 21.50. Door de vertraging moeten we lopen om TK 40 van 23.25 te halen. Na een korte tussenstop in Johannesburg en een zachte landing komen we in Cape Town aan op dinsdag 6 juli om 11.40. Vanuit de lucht hebben we een prachtig zicht op de Tafelberg, Lionhead en de baai.  Ik was bijna vergeten hoe mooi het hier is.

Alles is vlot verlopen, maar nu ……...Waar we altijd voor vrezen, overkomt ons: de bagage. Onze twee zakken zijn waarschijnlijk in Istambul op de tarmak blijven staan, want ze komen hier niet uit de buik van ons vliegtuig. Een bediende maakt onze papieren op, maar het zal niet eenvoudig zijn om ons de volgende dagen te vinden omdat we geen twee nachten op dezelfde plaats verblijven. Laat ons het beste hopen. Gelukkig zitten de stukken van waarde en voor elk twee onderbroeken, kousen, een T-shirt en de dagelijkse medicijnen in de handbagage.

Een vriendelijk (blanke) man wil ons even 250 Rand (€25) armer maken om ons naar Long Street te brengen, maar mijn hersenen werken  nog snel genoeg om te beseffen dat dit wel wat teveel is. Na wat navragen, vinden we een bus die ons voor 50 Rand naar het havengebied brengt en vandaar met een ander bus tot in Long Street 47 waar “Two Oceans”, onze backpacker, is.  Onze slaapplaats ligt maar op 5Om van het kantoor van Nomad Tour (1^ste verdiep, Leadership House, 40 Shortmarket St, Greenmarket Square)

We lopen vlug even tot daar om aan Resmha te vragen of zij de avonturen van onze bagage kan opvolgen. Terug in de backpacker nemen we een vlugge douche en trekken we terug naar Greenmarket, omdat je hier een mooie verzameling van souvenirventers vindt. Mijn camera begin aan zijn werk!!

We kopen niets en trekken naar “Waterfront”.  Dit stadsgedeelte is heel toeristisch, maar van hier heb je een machtig mooi zicht op de tafelberg en ik wil de 4 nobelprijswinnaars nog eens op een rijtje zien staan.  Heel de stad loopt vol met in oranje geklede, toeterende gekken. 65000 voetbalfreaks maken een hels kabaal, maar zorgen ook voor een speciale sfeer.  We zakken af naar de droogdekken en wandelen rond in Albert and Victoria Warf. Ik kan het niet laten en koop een mooie ‘hangloper’ met zebra’s op.

Ze hebben hier een reuzenrad gebouwd, wat ons een beetje aan Santa Monica in California doet denken. We zien het voetbalstadion en horen het gebrul van de Hollanders. We zoeken iets om te eten maar alles zit vol of er staan lange rijen wachtende voor ons. We eten dan maar een wrap uit het vuistje. Rond 10u beginnen we aan onze teugtocht naar Longstreet, maar onze benen willen ons niet meer dragen. Een taxi? Te eenvoudig … we gaan voor een fietstaxi. Ik zou niet graag in dat manneke zijn plaats geweest zijn. Uit medelijden hebben we hem maar halfweg Longstreet laten stoppen, want hij zou zich doodgetrapt hebben voor zijn €4.

We zien de laatste 2 goals van de Nederlanders in de living van onze jeugdherberg en beseffen dat we nog veel vuvuzela’s (of hoe dat spul ook mag heten) zullen horen.

Jan heeft als reactie op het nieuws dat onze bagage vermist was een sms gestuurd met als boodschap:”Jullie hebben elkaar, geld en de camera, dus hebben jullie het belangrijkste” en daar zullen we het dan voorlopig ook moeten mee doen.

06-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

01-07-2010 om 21:09 geschreven door Jean en Marleen