Day 4 - donderdag 8 juli 2010Namibia Gariep (Orange) River
Donderdag loopt de wekker al om6 uur af want het ontbijt is om 7uur. Blijkt dat de eigenaars van deze B&B Nederlanders zijn die zich hier 35 jaar geleden vestigden. Onmiddellijk na het eten, worden de koffers ingeladen en we vertrekken rond 8 u.We hebben een lange ritnaar Namibië voor de boeg.Bij het vertrek rijden we over de Olifantsriver.
Er wordt slechts een paar maalgestopt om fotos te nemen, te tanken of een sanitaire stop.s Middags stoppen we op een van de weinige parkings in dit droge, bergachtige gebied en in een minimum van tijd wordt de zijkant van Janis in een keuken omgetoverd. Onze lunch ziet er ongeveer uit zoals gisteren maar, toch weer iets anders. Hoe Jolandy het doet omin zon korte tijd eten te maken voor 11 personen blijft een raadsel. Wie geïnteresseerd is, krijgt van Johannes een uitleg over wat je onder de bodem van de truck zoal kan vinden. Onvoorstelbaar wat ze bij hebben, een volledig uitgeruste keuken, tafels, stoelen, 200 liter water, tenten, 2 reserve wielen, proviand voor een paar dagen, . Ik vind hier een mooie zwarte kever, wat een klopkever blijkt te zijn. Ons eerste rare beest!!
Om 13 uur rijden we verder door the Northern Cape en Namaqualand.
Namqualand is beroemd omwille van zijn prachtige wilde bloemen en de ongelooflijke variëteiten vetplanten, die we aantreffen in de Goegab Reserve op 15 km van SpringbokHet nieuwe Namaqualand Nationale Park nabij Kamieskroon beschermt de plaatselijke flora. Hier groeien meer dan 3000 variëteiten waarvan de meeste nergens anders op deze planeet gevonden worden. De woestijn van Namaqualand verandert 's zomers in een paradijs. De cameras werken op volle toeren en Johannes vertelt Conservation International heeft deze woestijn erkend als de enige droge hotspot op aarde met zoveel biodiversiteit. Daarmee behoort het tot de 25 ecologisch meest waardevolle plaatsen ter wereld. We rijden naar Springbok, de "hoofdstad" van Namaqualand die haar bestaan dankt aan de vondst van koper in het gebied in de jaren 50 van de 19de eeuw. Voor men zich bezig hield met de ontginning van koper noemde het stadje Springbokfontein met als referentie de duizenden springbok antilopen die hier in het gebied kwamen grazen tijdens de lenteperiode.
We krijgen hier nog 20 minuten om enkele aankopen te doen. Jean en ik vertrekken dadelijk naar een Mister Pricewaar we voor mij 2 T-shirts en voor Jean een schort en 5 paar kousen kopen, want we hebben nog steeds geen nieuws over onze bagage. Dus elke avond een wasje en we overleven het voorlopig wel. Zodra we ingestapt zijn, vertrekken we richting grens.Springbok is slechts 120 km verwijderd van het zuiden van de Namibische grens. Aan de grens van Zuid-Afrika hebben we geen problemen; iedereen krijgt een stempel in zijn pasport. Namibië maakt het wel iets moeilijker, papieren invullen en dan naar de immigratiedienst, maar iedereen komt vlot aan zijn visum. Mijn Namibische visumstempel wordt door eennorse vrouw onder mijn uitreisstempel van Zuid-Afrika van 2 jaar geleden gezet ?!?!
Om 5 uur komen we aanin Felix Unite Lodge. Een meer idyllische plaats bestaat er denk ik niet. Elk koppel krijgt een huisje toegewezen. We hebben een prachtig zicht op de Orange River/Gariep River die de grens vormt tussen Zuid-Afrika en Namibië. We zijn nog net op tijd om een prachtige zonsondergang te zien. Zoals ze hier in Afrika achter de horizon verdwijnt, kan je toch nergens anders zien (denken we). Het is genieten met volle teugen.
Daarna wordt er vlug een handwasje gedaan, een korte wandeling langs het zwembad en zo naar de braaiplaats. Johannes heeft koteletjes gebakken tegen 20u en we krijgen daarbij pellepatatjes en broccoli-bloemkool met kaassaus. De wijn die we gisteren bij de bio-wijnboer kochten, zal stilaan op raken. Wij blijven met ons twee nog wat napraten met de crue. Om 22u trekken we naar ons huisje. Ik wil nog wat aan mijn blog werken, maar ik val erboven in slaap. Morgen is er weer een nieuwe dag; Johannes zegt het wel 5 keer per dag:This is not a holiday, this is an expedition and an adventure
Accommodation: Two per room: Felix Unite www.felixunite.com
Facilities: En-suite per room, water not drinkable, bar.
Route: Clanwilliam to Gariep River. ±470 km
Travel time: ±8-9 hrs and a border crossing
Border posts: South Africa: Vioolsdrift, Tel: +27 (27) 277 618 760, Open 24 hours.
Day 3- woensdag 7juli 2010 South Africa Cederberg Mountain Region
Om 7u30 staan we terug op Greenmarket bij Reshma. We moeten nog wat papierwerk in orde brengen, maken kennis met onze gidsen Johannes, Yolandi Lourens en een Duitstalige gids Julie. We worden voorgesteld aan Janis. Ja, ja onze truck heeft een naam en als we van truck of bus spreken, mogen we 5 Rand in het spaarvarken van Johannes steken. Zeker een fan van Janis Joplin. We reizen het eerste stuk van de reis samen met Christa (48j) en haar dochter Eva (18j): Oostenrijkers.Er reizen nog 2 mannen en 2 vrouwen met ons mee, maar pas s avonds vernemen we dat het 4 Portugese apothekers zijn. De enige die Engels spreekt is Gabriella.
We laten Kaapstad achter ons en stoppen nog een laatste keer om naar een panorama van de machtige Tafelberg uit zandsteen te kijken. Immens en oh zo mooi!! Zouden we hem ooit nog terugzien?
We rijden ongeveer een uurtje door Zwartland. In de afgelopen jaren is het Swartland uitermate succesvol geweest bij de productie van eersteklas Pinotage wijnen. Dan wordt er gestopt aan een supermarkt. Jojo gaat hier inkopen doen om de volgende dagen ons eten te bereiden. Jean en ik kopen vlug wat hoogstnoodzakelijk toiletgerief en een T-shirt voor elk. Als we buitenkomen, helpen we de crue met het inladen van de truck/ euh Jannis. We gaan nog vaak verbaasd staan van al wat er in en uit deze omgebouwde truck komt! Dit type van voertuig heeft vorig jaar een internationale prijs gekregen als beste safarivoertuig.
We rijden verder en zitten nu echt in de wijnstreek van de Western Cape. We stoppen bij Orc du Rac een bio-wijnteler, bezoeken de wijnmakerij, de kelders en de wijngaarden. We kunnen hier toch niet vertrekken voor we hun product geproefd hebben: een rose, een Merlot, een Shira en een Cabarnet Sauvignon. Whaw, we worden er licht van in ons hoofd en zijn blij dat als we buiten komen Jolande een lekkere lunch voor ons heeft klaargemaakt. We hebben de keuze tussen boterhammen met allerlei soorten confituur van fruitsoorten die we niet eens kennen, sla, tomaatjes, komkommer, een soort cheddar kaas en drie soorten fijne vleeswaren. Alles ligt praktisch geschikt op aluminium schotels. We krijgen dezelfdesoort borden en er is voor iedereen en beker met lekker maar zoet fruitsap. Voor we beginnen met eten is iedereen verplicht zijn handen te wassen met ontsmettingszeep. Het is zelfbediening en er is een tafel voorzien waar we kunnen eten, maar niemand gaat daar zitten omdat er een ijskoude wind waait. Jean vindt achter het gebouw een plekje uit de wind en in de zon; hier is het goed uit te houden. Alle borden en bekers worden in bakken gestoken en de vaat wordt vanavond wel gedaan.
Rond 13 u vertrekken we via de Cederberg Mountains naar de eerste slaapplaats van onze trip in Clanwilliam.
De streek rond Clanwilliam is rooiboswereld: de enige streek ter wereld waar rooibos-thee groeit. Het dorpje zelf is ook zeer aangenaam en ligt bovendien aan de voet van de Cederbergen: een gebergte van zacht gesteente met veel ijzeroxide waardoor grillige vormen zijn ontstaan die vooral aan het einde van de dag fel rood opkleuren. Dit rustige dorpje behoort tot de tien oudste dorpen van Zuid-Afrika. De eerste boerderij werd hier in 1726 gebouwd. Ook tegenwoordig worden hier nog verschillende landbouwproducten verbouwd. De belangrijkste is de rooibosthee, maar we zien hier ook veel sinaasappels en ander fruit. De gekleurde bevolking maakte als eerste thee van rooibos. De thee wordt op dezelfde manier bereid en geserveerd als gewone thee en is erg gezond. In de maanden juli tot september bloeien hier de prachtigste Namaqualandbloemen.
De relatief hoge regenval in dit gebied (760 a 1270mm per jaar) is van groot belang voor de bevoorrading van de Olifantsrivier en haar irrigatiesysteem. Vandaar ook dat je hier zoveel groen ziet.
De hoogste toppen van het gebergte zijn de Sneeuberg (2063m), Corridor Peak (1971m), Table Mountain (1969m en niet te verwarren met Tafelberg in Kaapstad), Jurie's berg (1939m) en Wolfberg die dan vooral gekend is voor zijn schitterende rotsformaties.
In het Blommenberg Guesthouse aangekomen, hebben we nog een uurtje tot het diner dat weer klaargemaakt wordt door Jolande, maar nu in de keuken van de B&B.We eten om 7u in de eetkamer die echt Hollands aanvoelt. Het is hier reuzegezellig en de lasagne en het slaatje zijn lekker. Iedereen moet zich na het eten uitgebreid voorstellen en Johannes vertelt ons wat we de volgende dagen mogen verwachten. Rond 22u trekken we doodmoe naar onze kamer waar het intussen steenkoud is. Er ligt wel een elektrisch deken en na 5 minuutjes kunnen we ophouden met klappertanden en zien we tijdens de halve finale van de Wereldbeker de Spanjaarden winnen van de Duitsers. Hopelijk raken onze valiezen van Istambul tot in Kaapstad.
Accommodation: Two per room: Blommenberg Guesthousewww.blommenberg.co.za
Facilities: En-suites per room, hot showers, swimming pool.
Maandag 5 juli 2010vliegen we met Turkisch Airlines (TK 1940) richting Zuid-Afrika. Ons vertrek in Zaventem is voorzien om 17.30, maar we vertrekken met een uurtje vertraging waardoor we rond 11 landen in Istambul i.p.v. zoals voorzien om 21.50. Door de vertraging moeten we lopen om TK 40 van 23.25 te halen. Na een korte tussenstop in Johannesburg en een zachte landing komen we in Cape Town aan op dinsdag 6 juli om 11.40. Vanuit de lucht hebben we een prachtig zicht op de Tafelberg, Lionhead en de baai.Ik was bijna vergeten hoe mooi het hier is.
Alles is vlot verlopen, maar nu ...Waar we altijd voor vrezen, overkomt ons: de bagage. Onze twee zakken zijn waarschijnlijk in Istambul op de tarmak blijven staan, want ze komen hier niet uit de buik van ons vliegtuig. Een bediende maakt onze papieren op, maar het zal niet eenvoudig zijn om ons de volgende dagen te vinden omdat we geen twee nachten op dezelfde plaats verblijven. Laat ons het beste hopen. Gelukkig zitten de stukken van waarde en voor elk twee onderbroeken, kousen, een T-shirt en de dagelijkse medicijnen in de handbagage.
Een vriendelijk (blanke) man wil ons even 250 Rand (25) armer maken om ons naar Long Street te brengen, maar mijn hersenen werkennog snel genoeg om te beseffen dat dit wel wat teveel is. Na wat navragen, vinden we een bus die ons voor 50 Rand naar het havengebied brengt en vandaar met een ander bus tot in Long Street 47 waar Two Oceans, onze backpacker, is.Onze slaapplaats ligt maar op 5Om van het kantoor van Nomad Tour (1ste verdiep, Leadership House, 40 Shortmarket St, Greenmarket Square)
We lopen vlug even tot daar om aan Resmha te vragen of zij de avonturen van onze bagage kan opvolgen. Terug in de backpacker nemen we een vlugge douche en trekken we terug naar Greenmarket, omdat je hier een mooie verzameling van souvenirventers vindt. Mijn camera begin aan zijn werk!!
We kopen niets en trekken naar Waterfront.Dit stadsgedeelte is heel toeristisch, maar van hier heb je een machtig mooi zicht op de tafelberg en ik wil de 4 nobelprijswinnaars nog eens op een rijtje zien staan. Heel de stad loopt vol met in oranje geklede, toeterende gekken. 65000 voetbalfreaks maken een hels kabaal, maar zorgen ook voor een speciale sfeer.We zakken af naar de droogdekken en wandelen rond in Albert and Victoria Warf. Ik kan het niet laten en koop een mooie hangloper met zebras op.
Ze hebben hier een reuzenrad gebouwd, wat ons een beetje aan Santa Monica in California doet denken. We zien het voetbalstadion en horen het gebrul van de Hollanders. We zoeken iets om te eten maar alles zit vol of er staan lange rijen wachtende voor ons. We eten dan maar een wrap uit het vuistje. Rond 10u beginnen we aan onze teugtocht naar Longstreet, maar onze benen willen ons niet meer dragen. Een taxi? Te eenvoudig we gaan voor een fietstaxi. Ik zou niet graag in dat manneke zijn plaats geweest zijn. Uit medelijden hebben we hem maar halfweg Longstreet laten stoppen, want hij zou zich doodgetrapt hebben voor zijn 4.
We zien de laatste 2 goals van de Nederlanders in de living van onze jeugdherberg en beseffen dat we nog veel vuvuzelas (of hoe dat spul ook mag heten) zullen horen.
Jan heeft als reactie op het nieuws dat onze bagage vermist was een sms gestuurd met als boodschap:Jullie hebben elkaar, geld en de camera, dus hebben jullie het belangrijkste en daar zullen we het dan voorlopig ook moeten mee doen.
Het is bijna zover. Op 5 juli begint ons avontuur. We trekken in 51 dagen van Kaapstad in Zuid-Afrika naar Nairobi in Kenia. Diegene onder jullie die mee willen op onze tocht zullen tevreden moeten zijn met af en toe een berichtje en wat foto's. Hou er wel rekening mee dat we niet altijd op internet zullen kunnen en de verhalen dus onregelmatig zullen doorkomen. We zijn ook niet aan 't werk dus sorry als er al eens een fout of een andere onvolmaaktheid in onze teksten staat.
