Oef, de baasjes hebben het beestje dat mijn mat bezet hield, weggegeven aan een of ander klein mensenkindje dat pas geboren was. Oef, ik kan weer gerust zijn en op mijn twee flappies slapen.
Voor de rest gebeurt hier niet veel: ikke probeer nog altijd de leukste te zijn. Baasjes proberen mij wat in te tomen . Ikke ben veel van mijn pluimenhaar verloren, waardoor ik wat dunner lijk. Ik bewonder mijn figuur dan ook graag in de oven van de nieuwe keuken. Die zit op mijn hoogte, daar kan ik goed in kijken. Mijn baasjes vinden dat minder, ze vinden dat ik daar met mijn natte neus vanaf moet blijven, maar ze zien het toch niet als ik het doe.
Die keuken is trouwens nog altijd niet af, omwille van allerlei redenenen, waaronder: de baasjes vonden geen muurbekleding naar hun goesting en er zijn allerlei bouwkunnige tegenslagen geweest (o.a.vloertegels die los zijn gekomen) tot geen goesting om vandaag iets te doen. Vooral dat laatste zorgt voor de vertraging.
Maar er komt Schot in de zaak (wat die Schot in deze winkel komt doen, weet ik ook niet ). De muurbekleding ligt klaar. Nu nog een baasje vinden dat de Schot aan de gang wil schieten.
Nu het zo warm is geworden, wil mijn pels niet meer aan mij plakken en valt uit.
Mijn baasje vindt dat heel leuk. Hij wl mij de hele dag plukken. Maar ik vind dat niet leuk, al dat Kippetje Pluk als ik lig te soezen. En borstelen vind ik eigenlijk ook niet leuk, dus dan wil ook zo snel mogelijk weg.
Het is toch nog een hete zomer geworden... zucht....
ik ben zojuist terug van een weekje vakantie bij Tante Monique en Ome Filip en hun 23 (of zoiets, ik kan zo hoog niet tellen) leonbergers.
Mijn baasjes zijn op verlof geweest en dan mag ik soms mee, maar deze keer niet. Deze keer dus terug naar mijn geboorteplek.
Tante Monique was niet helemaal tevreden met mijn houding . Ikke een beetje stout geweest en soms wat gekibbeld met mijn vriendjes en vriendinnetjes. En als het regende, wilde ik niet naar binnen komen, ik hou nu eenmaal zo van de regen. Nu heb ik daar wel een beetje spijt van . Volgende keer zal ik beter luisteren. Beloofd...
Maar voor de rest was het heel leuk en ik was ook heel blij dat mijn baasjes terug zijn. Nu kan ik eindelijk wat uitrusten van die week ravotten.
gewoon effe om te zeggen dat ik mijn baasjes meegenomen heb voor een kleine wandeling aan de Maas. Er was water, er was groen, de zon scheen, de sinjoren zoemden op de dijk voorbij op hun elekkofietsen, de jongere mensen op hun koersfietsen, en ik heb het allemaal gezien.
Ik wilde ook nog in de konijnenput, maar mijn baasjes wilden niet meegaan, dan heb ik het ook maar gelaten. Het schijnt dat daar heel veel konijntjes te zitten wachten dat ik kom spelen. Wel, volgende keer misschien.
Nu wil mijn baasje regelmatig met mij gaan wandelen, maar nu zegt ie dat ik loofs ben en dat ik de mannenhondjes op onze weg alleen maar zou opjutten. Ikke? de onschuld zelve??
Dus blijven we voorlopig maar thuis.
Maar verleden week was het ook plezant thuis. Er waren mensen voor een babbelknoei. Je kent dat wel: er wordt gebabbeld en er wordt met eten geknoeid. Mijn vriendinnetje Jennifer was er ook. Ze wilde met mij spelen, maar ik had natuurlijk alleen oog en kwijl voor de knoei die af en toe mijn richting uit kwam. De mensjes weerstaan immers niet aan mijn hypnotiserende hondenblik, en zo krijg ik mijn buikje vol. .
Twee foto's:
Zolang er geen eten te snuffelen valt, wil ik wel spelen, natuurlijk!
Mijn lange tong is toch nog niet lang genoeg om aan de tafel te geraken.
.
). De muurbekleding ligt klaar. Nu nog een baasje vinden dat de Schot aan de gang wil schieten. 
