Oef, de baasjes hebben het beestje dat mijn mat bezet hield, weggegeven aan een of ander klein mensenkindje dat pas geboren was. Oef, ik kan weer gerust zijn en op mijn twee flappies slapen.
Voor de rest gebeurt hier niet veel: ikke probeer nog altijd de leukste te zijn. Baasjes proberen mij wat in te tomen . Ikke ben veel van mijn pluimenhaar verloren, waardoor ik wat dunner lijk. Ik bewonder mijn figuur dan ook graag in de oven van de nieuwe keuken. Die zit op mijn hoogte, daar kan ik goed in kijken. Mijn baasjes vinden dat minder, ze vinden dat ik daar met mijn natte neus vanaf moet blijven, maar ze zien het toch niet als ik het doe.
Die keuken is trouwens nog altijd niet af, omwille van allerlei redenenen, waaronder: de baasjes vonden geen muurbekleding naar hun goesting en er zijn allerlei bouwkunnige tegenslagen geweest (o.a.vloertegels die los zijn gekomen) tot geen goesting om vandaag iets te doen. Vooral dat laatste zorgt voor de vertraging.
Maar er komt Schot in de zaak (wat die Schot in deze winkel komt doen, weet ik ook niet ). De muurbekleding ligt klaar. Nu nog een baasje vinden dat de Schot aan de gang wil schieten.
Nu het zo warm is geworden, wil mijn pels niet meer aan mij plakken en valt uit.
Mijn baasje vindt dat heel leuk. Hij wl mij de hele dag plukken. Maar ik vind dat niet leuk, al dat Kippetje Pluk als ik lig te soezen. En borstelen vind ik eigenlijk ook niet leuk, dus dan wil ook zo snel mogelijk weg.
Het is toch nog een hete zomer geworden... zucht....
ik ben zojuist terug van een weekje vakantie bij Tante Monique en Ome Filip en hun 23 (of zoiets, ik kan zo hoog niet tellen) leonbergers.
Mijn baasjes zijn op verlof geweest en dan mag ik soms mee, maar deze keer niet. Deze keer dus terug naar mijn geboorteplek.
Tante Monique was niet helemaal tevreden met mijn houding . Ikke een beetje stout geweest en soms wat gekibbeld met mijn vriendjes en vriendinnetjes. En als het regende, wilde ik niet naar binnen komen, ik hou nu eenmaal zo van de regen. Nu heb ik daar wel een beetje spijt van . Volgende keer zal ik beter luisteren. Beloofd...
Maar voor de rest was het heel leuk en ik was ook heel blij dat mijn baasjes terug zijn. Nu kan ik eindelijk wat uitrusten van die week ravotten.
gewoon effe om te zeggen dat ik mijn baasjes meegenomen heb voor een kleine wandeling aan de Maas. Er was water, er was groen, de zon scheen, de sinjoren zoemden op de dijk voorbij op hun elekkofietsen, de jongere mensen op hun koersfietsen, en ik heb het allemaal gezien.
Ik wilde ook nog in de konijnenput, maar mijn baasjes wilden niet meegaan, dan heb ik het ook maar gelaten. Het schijnt dat daar heel veel konijntjes te zitten wachten dat ik kom spelen. Wel, volgende keer misschien.
Nu wil mijn baasje regelmatig met mij gaan wandelen, maar nu zegt ie dat ik loofs ben en dat ik de mannenhondjes op onze weg alleen maar zou opjutten. Ikke? de onschuld zelve??
Dus blijven we voorlopig maar thuis.
Maar verleden week was het ook plezant thuis. Er waren mensen voor een babbelknoei. Je kent dat wel: er wordt gebabbeld en er wordt met eten geknoeid. Mijn vriendinnetje Jennifer was er ook. Ze wilde met mij spelen, maar ik had natuurlijk alleen oog en kwijl voor de knoei die af en toe mijn richting uit kwam. De mensjes weerstaan immers niet aan mijn hypnotiserende hondenblik, en zo krijg ik mijn buikje vol. .
Twee foto's:
Zolang er geen eten te snuffelen valt, wil ik wel spelen, natuurlijk!
Mijn lange tong is toch nog niet lang genoeg om aan de tafel te geraken.
mijn baasje is al twee dagen met mij wandelen geweest. Benieuwd hoe lang hij dit volhoudt.
Zondagmorgen een lange wandeling gemaakt samen met mijn vriendinnetje Jennifer en haar mammie en pappie. We zijn bij hun in de buurt gaan wandelen door de velden en de weiden. Het was heel leuk, met vele bruggetjes om de zompige stukken te kunnen oversteken. Gelukkig heb ik geen schrik op bruggetjes. Zelfs de wildpoortjes waren geen probleem, al waren de driehoekige exemplaren soms toch wat moeilijk voor mij. Gelukkig ben ik nog niet zo stram en stijf als mijn baasje . En soms liep ik er gewoon onder door. (ik kan mij klein maken als het moet ).
Hieronder een foto van mij en mijn vriendinnetje. Je ziet dat ik goed ben ingesnoerd. Mijn baasje is wat bang om alleen de halti te gebruiken. Maar ik ben nochtans heel braaf. Het enige wat ik gedaan heb, is een damewandelaarster een lekkere lebber op de snoet en een jas vol kwijl gegeven bij het voorbijwandelen. Jenni kan mij toch niet houden... .
En maandag zijn baasje en ik bij ons thuis een kleine wandeling gaan maken, gewoon effe het blokje om. Was ook leuk, maar veel te kort
Na de nieuwe boiler room die ik moet bewaken, hebben de baasjes ook een nieuwe keuken besteld. Mijn groot baasje is daar een hele tijd mee bezig geweest om alle glijdingen van water en stroom (water en stroom is toch hetzelfde ? ) aan te passen en te verleggen.
Nu moet ik de nieuwe keuken dus ook nog bewaken. Een puppy heeft een zwaar leven.
Hier zie je mij op patrouille tussen al de nieuwe spullen.
Hier zie je mij in bewakingsmodus. Niemand kan er langs zonder mij wakker te maken
de afgelopen weken is het hier in huis van mijn baasjes wat druk geweest. Drie vriendjes zijn de hele week hier geweest om een zonneboiler te installeren en een gasketel. Ik weet niet wat dat is, maar het was wel plezant, al die aandacht voor mij tussen de werken door.
Minder plezant was dat mijn vriendjes eerst mijn eigen huisje hebben moeten afbreken, want de buizen moesten er door. Maar ondertussen is dat weer helemaal in orde en kan ik rustig terug in mijn eigen huisje slapen.
De veranda werd nu omgedoopt tot Boiler Room en natuurlijk moet ik die boiler bewaken.
vandaag wat rondgedwarreld in de sneeuw. Baasje wilde actiefoto's, maar natuurlijk ben ik veel te snel voor zijn camera. Daarom vooral wat "stillevens"
mijn baasjes zijn dit weekend naar mijn vriendjes met de sledes gaan kijken. Het sneeuwde wel, maar er was toch niet genoeg sneeuw om de slee te gebruiken, dus liep alles op wieltjes. Hieronder enkele foto's. Het aantal puppies was dit jaar veel minder dan andere jaren. Tenminste: die indruk hadden mijn baasjes.
Mijn baasjes zijn gisteren naar Tante Monique en Ome Filip geweest om de nieuwe puppies te bekijken. Ze zijn terug gekomen met deze foto van twee puppies die knusjes liggen te slapen.
Mijn baasje heeft ze wel al klaar, maar jullie moeten nog een maandje geduld hebben, of toch tenminste tot de baasjes hun kaart naar hun vrienden en familie verstuurd hebben en ze ongeveer allemaal zijn aangekomen. Dan pas verschijnt ze op hier op de blog.
Ikzelf sta er natuurlijk ook op.
Alhoewel ik niet goed weet wat ik van die kaart moet denken....
Om het wachten wat draaglijk te maken, hieronder enkele kaarten van vorige jaren....
verleden weekend ben ik op bezoek geweest bij mijn verre vriendje Killian. Het was onze eerste keer dat we samen mochten spelen.
Ik wist niet dat er grotere hondjes zijn dan ikke zelf, of dat er hondjes zijn die nog actiever zijn dan ikke
Eerst was ik wat onder de indruk van die stoere, slanke, grote verschijning en zijn wilde kuren, maar bij het naar huis gaan, had ik dat donkere beest toch al wat getemd, dankzij mijn natuurlijke charme .
We mochten in de tuin spelen, en ik heb ook een - zij het wat ongewilde - duik genomen in de vijver. De vijver wordt binnenkort gedempt, maar ik heb toch effe de diepte van het aanwezige regenwater getest. Wij, Leo's, laten ons niet afschrikken door wat water.
Enfin, hieronder wat foto's van mijzelf en deze stoere bink.
.
). De muurbekleding ligt klaar. Nu nog een baasje vinden dat de Schot aan de gang wil schieten. 
) aan te passen en te verleggen.
