We zijn nu meer dan 2 jaar later...

Maar ik mis je nog steeds evenveel.

Mijn hart is van jou

en van een jongen

waar jij het vólste vertrouwen in zou hebben.

Soms,

wanneer hij dingen zegt of doet,

word ik aan jou herinnerd.

Heel snel

in een flits.

Je vogels waren jouw hart

omdat ze vlogen in vrijheid

en aten in je nette tuin...

Je lange leven!

Net zoals de zee.

Een lange ochtendwandeling langs het strand,

met je voeten in het water,

denkend over het leven.

Jouw tijd en goede herinneringen rusten nu...

Ik heb ze over de schelpen uitgestrooid,

ik zal hen goed bewaren.

Kon ik maar één minuutje nog bij je zijn

samen met je 6 andere kleinkinderen

waar je zó fier op was.

Dan konden we je zeggen dat we allen van je houden,

dat je voor altijd onze liefste Bompa bent.

Jasmien

28-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

Ik ken een man.

Gezond en héél sterk.

Altijd wat om handen…

Altijd werk!

Zijn tuin, plantjes en bloemen

Zijn levenswerk
zijn leven!

Dan bedenk ik héél even…

Hoe kon dit gebeuren?

Bompa…

Je bent een voorbeeld voor elke mens.

Nooit opgeven

stond geschreven

in je lach.

Elke nieuwe dag,

het leven

tegemoet.

Nooit ziek!

Nooit één pil!

Jij, die zelfs geen spuitje tegen griep wil.

Je bent een doorzetter…

Een groots man,

die toont dat het anders kan.

In discussies…
steeds een grote woordenschat klaar

of een klein gebaar.

Maar je hebt een klein hartje.

Ik leef elke dag,

elk uur

en elke minuut

met je mee.

Ook al heeft niemand nog hoop

en alle dokters schrijven je af…

Ik WEET gewoon dat je geneest!

28-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst