Het rood van mijn tapijtje trekt de zonnestralen aan, die mijn hart opwarmen. Een rustgevend gevoel wordt gekoesterd, wanneer de gillende meeuwen over het groen trekken.
Woorden stemmen fietsende kinderen en een zomerse beat op de achtergrond.
De zwerm witte madeliefjes lacht me toe terwijl ik enkele snaargeluidjes in mijn gedachten sluit. Grote bruine kinderogen staren me aan. Een zwarte glanzende hond ontmoet mijn kleine teen en drukt zijn natte neus kort tegen me aan. Op dat moment dringt het tot me door...
Héérlijk zo'n zonnige zondag in't park. Zon, doe je best, kom maar op, brand keihard, en waak over mijn Baudelopark.
Auto's racen voorbij, ik hoor enkel het gedempte geluid van natte banden op het gladde wegdek schuilend achter het glas van mijn raam naast het bed.
Enkel het licht van mijn gsm schijnt door de kamer en ik vang af en toe voorbijschuivende lichtsporen op, van de koplampen, die ik volg door deze donkere plek tot ze in het niets uitsterven.
Steeds harder en sneller vallen druppels uit de lucht, alsof ze competitief zijn ingesteld vanavond.
Even bedenk ik dat de velux het zal begeven maar dan is mijn trouwe kat daar om zich geruststellend tegen me aan te wrijven.
Liters vallen uit de hemel en ik lig hier rustig en droog, genietend van de zachte percussie op mijn dak tot die rotmug mijn zalige moment verstoort.
Dag vredig gevoel, hallo elektrisch raket, in de aanval gezet tegen deze ongewenste parasiet.
Ik sla in het wilde weg en miste hem wellicht al verschillende malen.
Eindelijk vind ik de moed om grabbelend overeind te komen en op zoek te gaan naar meer licht om deze dader te vangen.
Zucht... Wachten tot het gezoem weerklinkt in mijn kamer.
Tot plots ik hem daar opmerk in die kleine hoek!
MEP!!!
Mijn buur zal wakker zijn, denk ik bij mezelf terwijl het rottige beest langzaam doodbloedt op mijn egale, witte muur.
Nu maar hopen dat hij geen tijd had om zijn vrienden in te lichten over mijn heerlijke bloed, alvorens ik de moord beging.
Na het tweede slachtoffer, (vermoeddelijk zijn broer) dat ik maakte tijdens mijn 'bedwar!', begraaf ik mijn strijdbijl en tuur nog even rond, op zoek naar onrust.
Hier lig ik dan... Zelfvoldaan in de donkere ruimte, waar ik de slaap maar niet kan vatten. Een sprankel, een groots gevoel overweldigt mij. Plots lijkt mijn hart letterlijk te groeien. De randen van dat hart kennen geen grenzen en ik vraag me af of het dàt is wat men noemt: 'Gelukkig zijn'. Mijn net huisje mijn toffe job mijn toekomst met leuke vooruitzichten mijn heerlijk betrouwbare vrienden mijn gevoel mijn liefde mijn geluk. Wat ik nu voel, kan niemand beschrijven. - Het luchtige gevoel dat je longen groot worden na een dagje aan zee de frisse zeelucht ingeademd te hebben. - Het overwinnende gevoel wanneer je de vrijheid ervaart bij het zelfstandig in de auto klimmen en je eerste rit ooit maken naar de supermarkt, zonder begeleider en met je vast rijbewijs. - Het zaligmakende gevoel dat je ervaart wanneer je een sollicitatie deed en alles van een leien dakje leek te lopen. - Het voldane gevoel na die schitterende, zelfbereidde maaltijd die je naar binnen werkte. - Het bevrijdende gevoel van een opluchtende huilbui bij een melig lied of een emofilm. - Het deugdmakende gevoel dat over je heen komt, na die inspanning en overwinnende sportprestatie. - Het lekkere gevoel van kleverig deeg aan je vingers bij het kneden van verse pasta. - Het vredige gevoel wanneer je 's avonds laat, moederziel alleen in het wassalon, naar je ronddraaiende was kijkt en bedenkt hoe rustig je ervan wordt.
