Het is nu zaterdag en officieel rustdag. Al gaan we de volgende weken wel Spaanse les krijgen op zaterdagen. Dat wil zeggen dat ik nu in de namiddag terug naar school moet gaan en dat het binnenkort examen is. Spijtig genoeg ben ik er niet op de dag van het examen. Ik zit dan in cochabamba voor een bruiloft. (Wanneer ik dan examens zal hebben, moet ik nog vragen) Gisterenavond ben ik naar een 'rock'cafe geweest. Ik hoorde niet echt rock, maar het was tenminste niet de muziek van hier. Ik meen zelfs een liedje van John Lennon te hebben gehoord. Om 7u30 deze ochtend komt mijn zus de kamer binnen (met heel veel lawaai) dus kon ik niet meer slapen. Eitje klaargemaakt (zoals we elke zaterdag in Belgie doen), en dan de afwas. Sinds onze meid is gaan lopen zonder 1 woord te vertellen moeten we weer alles zelf doen. Mijn zus en vader waren dus al vroeg in de ochtend weg. Cynthia zei dat we deze namiddag gaan wassen. Dus heb ik deze ochtend de strijk al gedaan. Whoe, het is nog geen 10 uur. Straks wil ik graag gaan wandelen, misschien terug een berg beklimmen. Veel te plezant.
Maar ik zal verdergaan waar ik ben gestopt. Chutillos. (De foto's zijn te vinden op facebook.) Ik mocht uiteindelijk bij de meisjes dansen, omdat ik alle pasjes kon. In de ochtend vroeg opgestaan. Cynthia maakte vlechten in mijn haar. En wauw, alle moeders kunnen dat hier. Die kopvlechten zijn prachtig. Maar dan wou Cynthia me sminken. Nog nooit zoveel op mijn gezicht gehad en ik vond het echt niet leuk. Maar blijkbaar had iedereen veel smink aan dus dat was het een deel van de outfit. Ik liep onderweg naar chutillos de hele tijd met die hoed voor mijn gezicht want iedereen bleef maar kijken. Cynthia moest mijn sandalen nog helemaal versieren met blauwe wol. Toen we haar even kwijt waren begon ik wel te stressen. Ik liep daar traditioneel gekleed rond met all stars aan. Zeker toen mijn school aanstalte maakte om te vertrekken wou ik Cynthia terug vinden. Uinteindelijk kwam ze aangelopen en kon ik mijn sandalen aandoen (niet al te handige dansschoenen). Dan vertrokken we dansend met pas 1. Om het +/- uur hielden we een kleine pauze. Dan konden we vlug iets gaan halen om te drinken of te eten. We waren namelijk rond 11uur20 vertrokken dus konden we niet lunchen. Het was vermoeiend, in de vlakke zon, maar super plezant! Ik bleef het leuk vinden tot op het einde. Onderweg wilden vele mensen op de foto met ons. 1 vrouw vergat haar baby in mijn armen nadat ze de foto hadden getrokken. Het was ook wel plezant dat de mensen heel lief waren. Ze zeiden steeds dat we goed aan het dansen waren en klapten wanneer ze ons zagen. Ik heb vaak met Alicia gedanst. Zij heeft me alles aangeleerd. En ook pas 15 lukte goed. Pas 15: pas 8 + pas 6 + pas 3 + pas 11 + pas 4 + vuelta. Iedereen had al jaren ervaring en wij hadden de dans op 4 dagen geleerd. Na de dans mochten we op school eten gaan halen. Natuurlijk was het kip met rijst en frietjes. Mijn zus heeft natuurlijk alle kip opgegeten. Handig, want ik eet het niet meer zo graag.
Een tijdje geleden ging ik met de bus naar school. Ik passeer meestal 1 bepaalde straat waar ze vlees verkopen. Heel vroeg worden er bakken met kip geleverd aan de winkels. Die worden dan op straat gezet tot de winkels opengaan en het binnenhalen. Heel onhygienisch, want de kippen liggen er bloot in zonder bescherming. Toen kwam er een hond en moest naar toilet. Dat deed hij natuurlijk tegen de kippen. En aangezien ik geen kip met pis wil eten, eet ik een minimum aan vlees nu. (Een pak minder dan in belgie mama, denk maar aan minder dan helft van mijn biefstuk) Geen probleem natuurlijk, want mijn zus eet al de rest van mijn kip op. Al een tijdje, want nu vraagt ze zelfs niet meer of ik mijn kip nog moet hebben. Ze eet het gewoon op. Zoals ik eerder al zei, eet ik geen soep op zondag. Gelukkig maar, want vorige week deden ze maar iets raar in de soep. Jullie weten allemaal dat ik heel graag zoute chips eet, maar in de soep gaat er toch over. Ben ik blij dat ik dat niet moest proeven. Ze houden hier ook wel rekening mee dat ik geen chocolade of zoetigheden eet. Mijn zus vindt dat wel leuk, dan kan zij alle snoep opeten. Gisterenavond zijn we naar de winkel geweest. De enige supermarkt van potosi. Hier in Bolivia mag je niet met een rugzak of handtas de winkel binnengaan. Ze hebben geen beveilingscamera's. Alle zakken worden in kastjes gezet, en met de sleutel loop je rond in de winkel. Het was enkel Blanqui, Rene en ik. Dat wil zeggen dan Blanqui en ik alles mochten kopen wat we graag wilden eten. Ik heb nu terug cornflakes, (Een reuzezak, van een halve meter hoog) rode vruchtenconfituur en melk. De kauwgom heeft mijn zus verstopt in de kast en verteld dat het onze geheime voorraad is? Ik vind die met watermeloensmaak wel lekker.
Nu ben ik waarschijnlijk heel veel vergeten te zeggen. Mijn dagboek vond ik ook 6 dagen niet meer. Wanneer ik dan vroeg of iemand wist waar hij lag, lag hij op het nachtkastje van Cynthia. En mijn zus had in mijn dagboek geschreven. Gelukkig dat ze toch niets kunnen verstaan, anders zou ik niet goedgezind zijn. Ik ga mijn Spaanse tijden herhalen. Het examen is easy. We moeten maar 1 tijd van het verleden kennen, en 1 tijd van de toekomst. En we mogen kiezen welke. Hoe eenvoudig kan het zijn. Des te beter, want aan de hand van dat examen wordt er beslist of we naar de universiteit mogen gaan of niet. De imperatief, T.T., de tijd met estar + ... ando/iendo, moeten we ook wel kennen maar die zijn nog makkelijker. De vocabulaire zal wel het meeste leren zijn. Ik denk dat ik die Spaanse lessen nog ga missen. Aangezien we daarna in de namiddag wel naar school moeten gaan. En ik heb echt geen zin in Engels les. Ik heb deze week even met de leerkracht van Engels gesproken. Wel, ik dacht dat de leerkracht van mijn vorige school slecht was in Engels. Dan had ik haar nog niet gehoord. Waar ik niet mee kan lachen. Hoe kunnen de Bolivanen nu ooit deftig Engels kunnen spreken als hun leerkrachten fouten maken. Dan vroeg ik aan iemand van mijn klas wat hij in Engels kon zeggen. Hello en let's go was zijn antwoord. Ik hoop dat de president (die iedereen die in de stad leeft haat) daar iets aan gaat veranderen. Nu we in de ochtend 2 uur (zonder pauze) onze eerste les hebben en daarna een anderhalf uur (ook zonder pauze) onze tweede les hebben, is het echt niet meer plezant. Zeker niet als het fysica is en we leerstof zien dat ik allemaal al ooit eens heb moeten leren. Nog drie maand te gaan en het is vakantie. En daarna eindelijk universiteit. Gelukkig gaan we in oktober op schoolreis. We gaan waarschijnlijk naar het amazone! Als dat doorgaat, ben ik super gelukkig. Kan ik eindelijk kokodrillen en slangen in het echt zien en niet in een kooi. Volgende week dinsdag is het vergadering en dan zal ik hopelijk weten waar we naartoe gaan. Het is enkel met onze klas, tijdens de schooldagen. Voor 1 week. Ik zie het helemaal zitten! Ik heb gemerkt dat ik precies niet de hele tijd in Potosi ga verblijven. Dat is wel leuk, want ik wil heel Bolivia zien. Ik ga jullie laten, en laat jullie nog iets weten naar waar ik op vakantie ga! Besos
Chutillos komt dichterbij en ik weet nog steeds niet met wie ik ga dansen. Waarschijnlijk vandaag want morgen moet ik dansen. Dinsdagavond (denk ik) heb ik samen met mijn school in de straten gedanst. Het was in de avond en dus redelijk koud maar van het dansen krijg je warm. En bij elke pauze gaan we met de klas in een kring staan. Is wel grappig. Ik heb ook mijn kledij besteld voor chutillos. Een zwart lang kleed (mijn eerste keer in een lang kleed want ik vind dat ambetant om te dragen) met bloemen op. Dan een blauwe onderrok en sandalen. Mijn haar in 2 vlechten die worden verlengd met van die bollen enzo (Jaja...) Dan een hoed, help! En iets op mijn rug, iets rood en groen als weet ik niet wat het is. Ik zal het vandaag wel zien want dan ga ik alles halen. Ik ga er echt uitzien als een boliviaanse met traditionele kledij. Foto's zal ik wel moeten laten zien want mijn familie is van plan om er veel te trekken. Vandaag dus nog veel oefenen! Btw, de dans noemt 'Jalkas'. Het bestaat uit 20 verschillende pasjes. Vooraan staat er iemand die een nummer zegt. Het pasje van dat nummer moet je dan dansen. Dus elke keer dansen we anders. Helemaal anders dan hier in Belgie, wanneer je weet in welke volgorde je de pasjes moet dansen. Ik ken er nog maar 11 , maar niet alle dansjes worden gedanst. Gelukkig!
Sinds enkele dagen hebben we een voltijdse meid. Ze is nog maar 19 jaar. Door haar begin ik de verschillende standen pas echt te merken. Ik zie op de straat wel arme mensen, net zoals in Brussel dus valt het niet zo hard op. De familie van Naida (ik hoop dat ik haar naam juist schrijf) woont in een dorpje dichtbij Manquiri. 2 uurtjes rijden dus. Ze heeft hier wel een oom in de stad wonen. Ze kookt, kuist, wast, strijkt, ... Numoet ik hier helemaal niets meer doen. Wat ik super erg vind want een meisje van 19 jaar moet mijn was toch niet doen? Ik help haar altijd als Cynthia niet thuis is. Dan droog ik af samen met haar, ... Ik ruim ook altijd mijn spullen op, na het eten of iets anders. Dan heeft zij minder werk. Wat ik nog erger vind is dat ik haar elke ochtend moet opsluiten. Zij heeft geen sleutel en ik moet als ik naar school vertrek steeds de deur op slot doen. Wat als er brand is? Dan kan dat meisje niet naar buiten. Ik heb pannenkoeken voor haar gemaakt, en ze vond het heel lekker. Het is leuk als ze lacht. Meestal is ze heel stil, wat ik wel begrijp zo ver van je familie. Ik heb gevraagd hoeveel het kost om een meid te hebben. Voor 1 maand (24/24) moet je amper 40 euro betalen! Dat is toch veel te weinig! Voor haar zal dat waarschijnlijk niet zijn. Ze spreekt quechua en spaans (niet perfect) en draagt traditionele kledij. Ik heb haar nog nooit zonder 2 vlechten en een hoed gezien. Cynthia ziet haar wel als een meid. En op de voorbereidingsweekends van AFS heb ik geleerd om haar beter ook te beschouwen als een meid. Wanneer je omgaat met een langere stand kan dat voor problemen zorgen tussen jou en je familie. Wat ik echt niet kan snappen want ik Belgie ga ik om met iedereen dat ik wil. Dus geef ik haar enkel fanta en pannenkoeken als we alleen thuis zijn. Met Cynthia kom ik al veel beter overweg. Ze heeft me deze ochtend oorbellen kadoo gedaan. Oh, ik moet gaan. Tijd uit het oog verloren. Vertrekken naar school om dan weer de hele ochtend te dansen, ole. Ciao!
Dit wordt een kort berichtje. Deze ochtend was het super. We zijn door de arme buurt helemaal naar de top van een berg gestapt. Vermoeiend, maar het was zeker de moeite waard! Het uitzicht was prachtig! Ik kon heel Potosi zien, dan de meren waar de stoffen van de mijnen werden gezuiverd en de cerro rico zonder dat er iets het uitzicht verhinderde. Ik vond het prachtig maar kon er niet super lang blijven. Vandaag was het namelijk generale repetitie voor de chutillos. Oei oei, en ik heb nu 5 dagen de tijd om de dans te leren want volgende week is het voor echt. Het was prachtig om te zien, alle soorten dansen. Mijn zus, 2 neven, nicht en mijn broer heb ik zien dansen. Mijn zus precies niet zo enthousiast maar misschien betert het wanneer het voor echt is. Ik zal foto's zeker op internet zetten. Ik hoop vandaag naar de discotheek te gaan. We'll see. Dus ik ga even rusten want ik heb vandaag nog alleen maar gezeten tijdens de lunch en mijn ontbijt. (Ik had ontbijt voor mijn zusje gemaakt nu we alleen thuis zijn). Daag!
Ps: Patrick, ik heb geprobeerd je vele foto's door te sturen maar het lukte niet heel goed. Ik zal nog een keer proberen en dan de foto's die ik vandaag heb getrokken op het puntje van de berg ook erbij toevoegen.
Ik heb niet veel geslapen, en al gemerkt dat ik fouten schrijf. Ik zal mijn best doen om erop te letten. Ondertussen heb ik nog een verjaardagsfeestje meegemaakt. De cocktails (zonder alcohol, denk ik) waren wel lekker gemaakt. Al had ik wel zin in een pintje. Zondagochtend ben ik naar La Paz vertrokken. (Daar heb ik stella artois gezien!) Gelukkig, want er was die ochtend geen elektriciteit in Potosi. Onderweg ben ik het huis van de duivel tegengekomen. Het was een grot, en ik mocht er niet binnen, waarom? Omdat de duivel er woont... De lucht was helderblauw en het uitzicht was prachtig onderweg. Mijn papa stopte soms voor mij om foto's te nemen. Ik heb een rivier (de naam vergeten) gezien die ook in argentinie en paraguay stroomt. Daarna 2 wilde ezels zien, die maar niet met mij op de foto wilden en steeds richting de zon liepen. Waardoor ik dus geen deftige foto kon nemen. Dan beneden die berg lang een reuzehaas dood op de weg. Ocharme, want het was niet al te leuk om het aan te zien. En dan is het altijd zo eng want die gekke autochauffeurs rijden steeds op het verkeerde baanvak, zelfs in de bochten. Dan, waar er veel lama's waren, even gestopt. Ik heb ze niet kunnen aaien maar ik was op een anderhalve meter verwijderd van die beesten. Zalig, die waren super nieuwsgierig. Maar eerst een tussenstop naar Oruro om familie te bezoeken. Daar heeft mijn papa mij voor het eerst (bij mijn weten) zijn dochter genoemd. De vrouw (verre familie) was even geshockt totdat mijn vader zei dat ik gewoon een uitwisselingsstudent was. Ze hadden een tuin met gras. Heerlijk om terug gras te voelen. Als ik thuis kom ga ik de hele dag in de tuin liggen. Dan zijn we ergens gestopt waar we kaaskoekjes (jaja, kaaskoekjes!!) en bananenijs (voor mij) en een fruittaartje hebben gekocht. Het fruittaartje staat op fb, het ijs was al op. Ahja, en ik had er al eens van gebeten. Het was lekker! En de kaaskoekjes, Brazilie gaan ze nooit verslaan, maar ik vond ze wel ook super lekker! Voor de rest ga ik niet vertellen wat ik nog allemaal heb gegeten die dag. Dan verder gereden naar La Paz. Belgie: Noord-Zuid: +/- 3 uur. La Paz: Noord-Zuid: 2 dagen. En al die dorpen dat we voorbij reden leken zo verlaten. En ze leken soms op Brazilie. Tof gevoel. Onderweg veel geslapen want ik had hoofdpijn. Dan zijn we in de avond op restaurant gegaan. En ik heb gemerkt, verschillende keren, dat ik echt moet ophouden in het Nederlands te praten als ik verschiet. Elke keer als ik tegen een (En dat moet dan natuurlijke een mannelijke zijn) boliviaan loop, zeg ik 'Ola? van het verschieten. Zij denken steeds dat ik 'Hola' zeg, om hen te begroeten. En elke keer moet ik snel weglopen. Dus, stoppen met die gewoonte. De volgende ochtend wakker gemaakt door mijn oma die dacht dan Blanqui bij mij in bed lag. Maar Blanqui zat nog in Potosi (vanwege examens). Oh, ik heb een shisha gekocht in La Paz. Later uitproberen. De laatste nacht sliepen Marita en ik samen. Dacht ik de hele nacht dat we met 3 in bed lagen. Geen idee waarom. Dan komt Ceci (mijn nicht) in de kamer, want ze wou er bij komen liggen. Zegt ze de volgende ochtend dat ze dat niet heeft gedaan omdat ze dacht dat we al met drie in bed lagen. Marita wou er niet meer slapen haha. Maar die avond zijn we vertrokken. Nu zit ik alleen met Blanqui thuis. Rene is in peru, voor zijn werk. Cynthia is in cochabamba. Geen idee tot wanneer. Vandaag bij de grootouders gegeten. Ik ben het echt niet gewoon om door een meid bediend te worden. Is ook totaal niet leuk aangezien ze niet eens aan onze tafel mee mag eten. Ze is wel super lief en kan goed koken. Maar ik ben door. Dag!
Dit weekend was het super druk. Vrijdag was het afscheidsfeestje van Marita. Maar ik mocht zaterdag uitslapen tot 12 uur van mijn mama! Ik heb tot 11u15 geslapen. Dan moesten we gaan lunchen bij de grootouders. Speech speech. Mijn kleine zus was te veel ah wenen dus ze kon niets meer zeggen. Dan naar huis en ons klaarmaken voor de 15e verjaardag van een (nog steeds) onbekend meisje. Maar eerst gaan dineren bij Manuel, mijn broer. We hebben paella gegeten, het was super lekker. Ik heb een speech voor mijn zus gehouden, en ik voel me nog steeds schuldig. De hele familie was ah wenen, en dat was dus niet de bedoeling. Dan heeft men kleinste zus met tranen in haar ogen gezegd dat ze nog maar net kende, maar me als een zus beschouwde en me super graag zag. Dan, veel te laat en op zen Boliviaans, vertrokken naar het feestje. Ik had mijn kleedje van nikita aan, en dat was dus precies niet sjiek genoeg. Iedereen had galakleedjes aan en stiletto's. En ze waren allemaal rond de 15 jaar. Elinen en ik verschoten wel. Dan was er enkel coca cola te drinken. Dan op het einde heeft die jarige, die ons heeft uitgenodigd omdat we blank zijn, een trouwkleed aan. Dan met al haar bruidsmeisjes rond haar, luisteren naar een speech van haar papa. Dan, net zoals op een bruiloft, danst ze met haar papa en daarna met een kerel die veel ouder is als haar en in de klas van Eline zit. Het was dus eerder een bruiloft dan een verjaardagsfeestje. Dan zondag terug gaan lunchen bij de grootouders en daarna naar het stadion! We zijn real potosi gaan zien, en ze zijn gewonnen met 1-0. Leuk om voetbal te gaan kijken, en zeker omdat het enkel de vrouwen van de familie waren die mee gingen kijken. Ik wil zeker nog eens terug gaan. We hebben wel veel te veel gegeten. Finke en ik gaan op zoek naar een sport. We will not be AFS. Dan vandaag gingen mijn zus en ik een vlag kopen. Dan zijn we onze tante tegengekomen die voor de vlag heeft betaald. Straks gaat men zus als eerste iets schrijven. Oh en de desfile, help! Ik zag er vreselijk uit, in de schooluniform met een ruitjesrok alsof ik recht uit schotland kwam. En dan kwam die directrice persoonlijk tegen me zeggen dat ik er mooi uitzag. Had ze beter niet gedaan want het meisje naast mij was boos omdat de directrice het enkel tegen mij zei en niet tegen de andere meisjes. Dan moesten Finke en ik, omdat we blank zijn, met de leerkracht van muziek op de foto. Dan super lang moeten luisteren naar de speech van een belangrijke kerel en dan stappen. Ik stond helemaal vooraan omdat ik de grootste was en al die mensen namen foto's. Er keken zoveel mensen alsof het het evenement van het jaar was. Mijn voeten waren kapot want ik had nog niet in die schoenen gelopen. Zo snel mogelijk de taxi naar huis. Die kleren wil ik dus niet meer aandoen. Maar mijn COOLE tante heeft gezegd dat ik mijn eigen rokje kan maken. Dan moet dat niet zo hoog zitten en ziet het er veel beter uit. Morgen komt ze naar mijn school en ga ik het eens vragen. Ik moet het rokje toch pas in september aandoen. Nu volstaat een broek, wit hemdje en onze das. Maar ik moet gaan naar de Spaanse lessen. Oh, en ik heb amper les want wanneer ze examens hebben moet ik niet naar school komen. Dan kan ik mijn strijk inhalen want daar heb ik zelfs geen tijd voor. Ah dat wil zeggen dat ik op voorhand met jullie kan afspreken wanneer ik op de pc kan komen! Ik laat nog iets weten, dikke zoen
Dus ik ga nu proberen op een kwartier zoveel mogelijk te schrijven, want dan moet ik naar school vertrekken. Ik zal alles proberen in te halen. En als ik nu geen tijd heb schrijf ik vanavond verder. Sinds ik mijn dagboek hier heb schrijf ik dus niet meer op mijn blog heb ik gemerkt. Verandering in brengen dus. Intussen is Sophie al lang weg ....Ik ben nog niet super veel naar de danslessen geweest, want mijn zus heeft dan 'buikpijn' of het is te koud waardoor we geen lessen hebben. Vanavond misschien wel. Maandag was het -4 graden, we hadden in de namiddag geen school. Ondertussen ben ik naar La Paz geweest, in het appartement van mijn ouders daar. Samen met Marita, Cynthia en Ely (mijn tante). Mijn tante heeft ervoor gezorgd dat ik nu op een andere school zit. Mijn schooluniform heb ik nu aan. Vrijdag moet ik in de stoet meelopen. Zo 2-3uur stappen gaat waarschijnlijk te koud zijn. Gisteren moesten we tijdens LO oefenen. (BTW, ik kan hier dus echt niet lopen, het is hier veel te hoog. Maar we hadden basket examen en de lk zei dat het heel goed was) De jongens kregen slaag met de houten stok als ze niet juist liepen! Dat moeten ze toch niet bij mij proberen. Dan is de directrice zich persoonlijk komen voorstellen aan mij, ik had eerst niet door dat ze een directrice was, maar een nieuwsgierige leerkracht. Nu zit ik mt Finke in de klas, veel beter. En gisteren was het feestje van zijn broer, Horacio. Verrassingsfeestje omdat hij vertrekt. Das echt erg, ik was ah praten en dan staat er zo een hele groep mensen rondom u om te horen wat ge zegt. Bij Finke is het net hetzelfde. Maar ik de leerlingen van mijn klas zijn wel lief. We zitten nu met 43 mensen in de klas, dus ik ken totaal nog niet veel mensen. Het irritante is dat zij allemaal mijn naam weten, en ik niet die van hen. Maar het was dus een leuk feestje, buiten dan dat ik te laat thuis was. Ik moest met Pieter naar huis, met de taxi. Maar die hadden heel laat gebeld. Dus straks zie ik mjin ouders. Ik ben benieuwd. Ik denk dat ik deze week niet meer moet vragen om naar de discotheek te gaan. Ho mama, ik mis echt u vrijheid hoor. Mijn zus was nog wakker toen ik thuiskwam. Naar mijn ouders ben ik niet gaan zien, hoewel hun licht nog brandde. Maar we hebben ons geamuseerd, en veel gesproken met de Bolivianen. Ik kan al veel beter gewoon gesprekken voeren en zinnen vormen zonder al te veel na te denken. Maar ik moet doorgaan! Ik schrijf vanavond wel nog wat ik de afgelopen weken heb gedaan. Daag!
Ik heb even tijd, want we gaan bijna op restaurant omdat Sophie en Thibaut naar Chili doorreizen. Het is hier nog steeds even plezant! Gisteren ben ik met Sophie en Thibaut naar het centrum (lang moeten nadenken om het woord in het Nederlands te vinden) geweest. Eerst namen we de bus naar het centrum. Super plezant, ik ga vragen of mijn zussen een paar keer willen meegaan dat ik alleen de bus kan nemen, want zij nemen enkel de taxi. We gingen afspreken met Gladys, die blijkbaar nog in Sucre zat, die ochtend. Uiteindelijk konden we pas om 17uur afspreken. Ze is super lief en ik heb gehoord van Sophie en een ander Belgisch meisje, ik ben haar naam vergeten, dat we veel mogen. Blijkbaar kost dat visum maar 80 dollars ipv 300... Maar we krijgen ons geld niet terug. Ik ga waarschijnlijk vaak naar haar gaan, ze heeft een chocoladewinkeltje dichtbij het centrum. Dan zijn we gaan shoppen, ik heb dus nu al 3 warme pullen (Van lamavacht, geschoren en niet gedood), super warme sokken. (Mama, Papa, Evi en Fie, ik ga er voor jullie zeker kopen want ze zijn super warm en zacht!) Dan heb ik mijn armbandje van Bolivia gekocht, dus dat is ook in orde. Ik ga waarschijnlijk nog een steen van de cerro rico kopen als herinnering. Sophie heeft gezegd dat ik vandaag een dagboek moet kopen omdat die makkelijker is om alles te onthouden. Ik merk net dat da lamawol precies wel een beetje afgaat op mijn zwarte broek. Ho, en wat is het met lama's en elektriciteit? Alle pullen, sokken, kleren van lama staan onder elektriciteit. En de eerste nacht trok ik mijn laken naar omhoog en ik zag gewoon elektricteitsvonkjes uit het bed komen, gelukkig doet het geen pijn. Dan heb ik nog een super warme jas, in dat mooie groen (zoals de pull die ik aan had op de luchthaven) gekocht. De verkoopster was super lief, als ik hulp nodig had met het leren van Spaans mocht ik altijd afkomen om het te leren. Ze heeft de jas zelf gemaakt. (Hij was maar 12 euro!) Tilleyke, als jij hier zo zijn zou jij zoveel pullen kopen! (Helemaal u smaak!) Ohja, ik heb een goed doel gesteund, 1 van mijn pullen en mijn armbandje heb ik gekocht in een winkel die kinderen (ik weet niet in welke situatie, zo goed in mijn Spaans nog niet) steunt. Straks ga ik een andere super mooie kopen, de winkel was gisteren dicht. Dan zijn we iets gaan eten en heb ik een uur alleen rondgewandeld. Ik heb een plaats gevonden en ben op een muurtje gaan zitten met een prachtig uitzocht op de stad en de cerro rico. Dan kwam er een kerel en die is mij blijven volgen tot ik terug op de plaza was. Ik had toch even schrik! Daarna zijn we dan naar een cafe geweest en heb ik super lekkere thee gedronken (genaamd tutti frutti). Dan torta con 3 leches gegeten, allez een paar hapjes want mijn buik deed super veel zeer. En er was een beetje chocolade op... Ik denk dat alle chocola al op is, want ik vind er geen meer in het huis. Vanochtend was er geen warm water, blijkbaar is dat hier soms, en heel soms zelfs 2 dagen lang! Ik ga jullie laten, ciao!
Dag België, (Het uurverschil = 6 uur, hier is het nu 15u, in België 21 uur)
Dinsdag ben ik in Bolivia aangekomen. Eerst ben ik naar Madrid gevlogen, daarna naar Lima (Peru), en dan naar La Paz. Daar bleven we met alle AFS-ers van België voor 2 dagen. Die avond aten we lama, het vlees was een beetje taai. Tijdens de ochtend dronken we coca-thee en dat helpt wel tegen de hoogte. Maar ik raad je niet aan om op die blaadjes te kauwen want dat smaakt echt vies. De nerven mag je niet opeten of je krijgt buikpijn. De dag erna hadden we oriëntatiedag. Ze vertelden ons hoe de Boliviaanse bevolking ons kan bestelen. Oude vrouwtjes vallen op de grond en als je hen wil helpen spuiten ze een verdovend middel in je gezicht en bestelen ze je, en nog andere methodes. Les: help geen vreemde mensen. Vrijdagochtend (15/07/11) vertrok ik om 8u30 naar de luchthaven. We vlogen een halfuurtje naar Sucre. Op de luchthaven stonden kapotte vliegtuigen geparkeerd op het gras... Mooie stad en super warm! Wanneer we aankwamen had ik veel meer energie omdat ik opeens niet meer zo hoog was. Daarna vertrokken we met 2 auto's naar Potosí. We reden 2-3 uur en het uizicht was prachtig. We zagen verschillende zwijnen en ezels en honden die los op de weg liepen. Vooral straathonden hebben we vaak gezien. Als eerste zagen we 'Cerro Rico', een berg in Potosí waarin 120 mijnen zich bevinden. Dan kwamen we aan in onze stad en zijn we op restaurant geweest. Vroeger maakten ze Bolivianos (munten) op deze plaats. Ik heb voor de eerste keer een hamburger gegeten, te veel vlees en te weinig groenten! We hebben de verantwoordelijke van AFS Potosí leren kennen, een super lieve oude vrouw. Ze heeft verteld dat we met alle AFS-ers van Bolivia naar het titicacmeer gaan, en uyuni, de zoutvlakte! Met alle mensen van Potosí gaan we naar Cochabamba en Tarjita. En ik ga met mijn familie in december en januari naar Cochabamba voor 2 maand! We hebben hier 3 maand vakantie! Daarna kwamen Sophie, Thibaut en Blanca (mijn Boliviaanse zus) mij ophalen. Sophie en Thibaut blijven nog enkele dagen, zij slapen nu op mijn kamer, dus ik slaap op de kamer van Blanca, en Blanca slaapt bij Marita (Mijn oudste zus). Daarna mag ik in mijn kamer en die heeft een eigen badkamer :). Het huis heeft 3 badkamers, en 4 wc's. Het is hier nog tamelijk groot, we hebben geen tuin. Ik moet zelf wassen maar Sophie heeft gezegd dat ik naar de wasserij kan gaan, voor 1 euro per kilo was. Super weinig dus! Oh en vandaag zijn we naar een restaurant geweest om het typische gerecht te eten, de foto's staan onderaan. De soep met een vulkanisch gesteente in, lekker maar pikant! En wanneer je hier met de auto rijdt, word je gek! Ze toeteren hier bij elk kruispunt, en de persoon die het eerst toetert heeft voorrang, dus geen voorrang van rechts! De bussen zijn hier super tof, ook een foto onderaan. De ouders hebben me pillen gegeven voor de hoofdpijn dus ik heb nu niets meer, behalve een beetje keelpijn van de kou. Gisteren zijn we naar de cinema geweest en ik heb er bijna niets van verstaan, daarna hebben we pizza (met maïs!) gegeten. Lekker, maar de Italiaanse zijn beter. Vandaag pasta met kaas en olijven in de oven. Heel lekker maar ik had totaal geen honger door die ckalaphurka. Vanavond hoop ik niet meer te eten, want ze blijven hier eten, ze eten hier 4 keer op een dag en 2 keer warm! Ik ga de foto's uploaden en wanneer ik tijd heb post ik mijn volgende bericht.
Daag! Jana (In Quechua betekent 'Jana' zwart (huidskleur) hebben ze me verteld) PS: Pierre, je hebt gelijk, ze dragen inderdaad hier nog bolhoedjes! Oh en sorry, ik kan al geen Nederlands meer schrijven...
