Dus ik ga nu proberen op een kwartier zoveel mogelijk te schrijven, want dan moet ik naar school vertrekken. Ik zal alles proberen in te halen. En als ik nu geen tijd heb schrijf ik vanavond verder. Sinds ik mijn dagboek hier heb schrijf ik dus niet meer op mijn blog heb ik gemerkt. Verandering in brengen dus. Intussen is Sophie al lang weg ....Ik ben nog niet super veel naar de danslessen geweest, want mijn zus heeft dan 'buikpijn' of het is te koud waardoor we geen lessen hebben. Vanavond misschien wel. Maandag was het -4 graden, we hadden in de namiddag geen school. Ondertussen ben ik naar La Paz geweest, in het appartement van mijn ouders daar. Samen met Marita, Cynthia en Ely (mijn tante). Mijn tante heeft ervoor gezorgd dat ik nu op een andere school zit. Mijn schooluniform heb ik nu aan. Vrijdag moet ik in de stoet meelopen. Zo 2-3uur stappen gaat waarschijnlijk te koud zijn. Gisteren moesten we tijdens LO oefenen. (BTW, ik kan hier dus echt niet lopen, het is hier veel te hoog. Maar we hadden basket examen en de lk zei dat het heel goed was) De jongens kregen slaag met de houten stok als ze niet juist liepen! Dat moeten ze toch niet bij mij proberen. Dan is de directrice zich persoonlijk komen voorstellen aan mij, ik had eerst niet door dat ze een directrice was, maar een nieuwsgierige leerkracht. Nu zit ik mt Finke in de klas, veel beter. En gisteren was het feestje van zijn broer, Horacio. Verrassingsfeestje omdat hij vertrekt. Das echt erg, ik was ah praten en dan staat er zo een hele groep mensen rondom u om te horen wat ge zegt. Bij Finke is het net hetzelfde. Maar ik de leerlingen van mijn klas zijn wel lief. We zitten nu met 43 mensen in de klas, dus ik ken totaal nog niet veel mensen. Het irritante is dat zij allemaal mijn naam weten, en ik niet die van hen. Maar het was dus een leuk feestje, buiten dan dat ik te laat thuis was. Ik moest met Pieter naar huis, met de taxi. Maar die hadden heel laat gebeld. Dus straks zie ik mjin ouders. Ik ben benieuwd. Ik denk dat ik deze week niet meer moet vragen om naar de discotheek te gaan. Ho mama, ik mis echt u vrijheid hoor. Mijn zus was nog wakker toen ik thuiskwam. Naar mijn ouders ben ik niet gaan zien, hoewel hun licht nog brandde. Maar we hebben ons geamuseerd, en veel gesproken met de Bolivianen. Ik kan al veel beter gewoon gesprekken voeren en zinnen vormen zonder al te veel na te denken. Maar ik moet doorgaan! Ik schrijf vanavond wel nog wat ik de afgelopen weken heb gedaan. Daag!
