Het is nu zaterdag en officieel rustdag. Al gaan we de volgende weken wel Spaanse les krijgen op zaterdagen. Dat wil zeggen dat ik nu in de namiddag terug naar school moet gaan en dat het binnenkort examen is. Spijtig genoeg ben ik er niet op de dag van het examen. Ik zit dan in cochabamba voor een bruiloft. (Wanneer ik dan examens zal hebben, moet ik nog vragen) Gisterenavond ben ik naar een 'rock'cafe geweest. Ik hoorde niet echt rock, maar het was tenminste niet de muziek van hier. Ik meen zelfs een liedje van John Lennon te hebben gehoord. Om 7u30 deze ochtend komt mijn zus de kamer binnen (met heel veel lawaai) dus kon ik niet meer slapen. Eitje klaargemaakt (zoals we elke zaterdag in Belgie doen), en dan de afwas. Sinds onze meid is gaan lopen zonder 1 woord te vertellen moeten we weer alles zelf doen. Mijn zus en vader waren dus al vroeg in de ochtend weg. Cynthia zei dat we deze namiddag gaan wassen. Dus heb ik deze ochtend de strijk al gedaan. Whoe, het is nog geen 10 uur. Straks wil ik graag gaan wandelen, misschien terug een berg beklimmen. Veel te plezant.
Maar ik zal verdergaan waar ik ben gestopt. Chutillos. (De foto's zijn te vinden op facebook.) Ik mocht uiteindelijk bij de meisjes dansen, omdat ik alle pasjes kon. In de ochtend vroeg opgestaan. Cynthia maakte vlechten in mijn haar. En wauw, alle moeders kunnen dat hier. Die kopvlechten zijn prachtig. Maar dan wou Cynthia me sminken. Nog nooit zoveel op mijn gezicht gehad en ik vond het echt niet leuk. Maar blijkbaar had iedereen veel smink aan dus dat was het een deel van de outfit. Ik liep onderweg naar chutillos de hele tijd met die hoed voor mijn gezicht want iedereen bleef maar kijken. Cynthia moest mijn sandalen nog helemaal versieren met blauwe wol. Toen we haar even kwijt waren begon ik wel te stressen. Ik liep daar traditioneel gekleed rond met all stars aan. Zeker toen mijn school aanstalte maakte om te vertrekken wou ik Cynthia terug vinden. Uinteindelijk kwam ze aangelopen en kon ik mijn sandalen aandoen (niet al te handige dansschoenen). Dan vertrokken we dansend met pas 1. Om het +/- uur hielden we een kleine pauze. Dan konden we vlug iets gaan halen om te drinken of te eten. We waren namelijk rond 11uur20 vertrokken dus konden we niet lunchen. Het was vermoeiend, in de vlakke zon, maar super plezant! Ik bleef het leuk vinden tot op het einde. Onderweg wilden vele mensen op de foto met ons. 1 vrouw vergat haar baby in mijn armen nadat ze de foto hadden getrokken. Het was ook wel plezant dat de mensen heel lief waren. Ze zeiden steeds dat we goed aan het dansen waren en klapten wanneer ze ons zagen. Ik heb vaak met Alicia gedanst. Zij heeft me alles aangeleerd. En ook pas 15 lukte goed. Pas 15: pas 8 + pas 6 + pas 3 + pas 11 + pas 4 + vuelta. Iedereen had al jaren ervaring en wij hadden de dans op 4 dagen geleerd. Na de dans mochten we op school eten gaan halen. Natuurlijk was het kip met rijst en frietjes. Mijn zus heeft natuurlijk alle kip opgegeten. Handig, want ik eet het niet meer zo graag.
Een tijdje geleden ging ik met de bus naar school. Ik passeer meestal 1 bepaalde straat waar ze vlees verkopen. Heel vroeg worden er bakken met kip geleverd aan de winkels. Die worden dan op straat gezet tot de winkels opengaan en het binnenhalen. Heel onhygienisch, want de kippen liggen er bloot in zonder bescherming. Toen kwam er een hond en moest naar toilet. Dat deed hij natuurlijk tegen de kippen. En aangezien ik geen kip met pis wil eten, eet ik een minimum aan vlees nu. (Een pak minder dan in belgie mama, denk maar aan minder dan helft van mijn biefstuk) Geen probleem natuurlijk, want mijn zus eet al de rest van mijn kip op. Al een tijdje, want nu vraagt ze zelfs niet meer of ik mijn kip nog moet hebben. Ze eet het gewoon op. Zoals ik eerder al zei, eet ik geen soep op zondag. Gelukkig maar, want vorige week deden ze maar iets raar in de soep. Jullie weten allemaal dat ik heel graag zoute chips eet, maar in de soep gaat er toch over. Ben ik blij dat ik dat niet moest proeven. Ze houden hier ook wel rekening mee dat ik geen chocolade of zoetigheden eet. Mijn zus vindt dat wel leuk, dan kan zij alle snoep opeten. Gisterenavond zijn we naar de winkel geweest. De enige supermarkt van potosi. Hier in Bolivia mag je niet met een rugzak of handtas de winkel binnengaan. Ze hebben geen beveilingscamera's. Alle zakken worden in kastjes gezet, en met de sleutel loop je rond in de winkel. Het was enkel Blanqui, Rene en ik. Dat wil zeggen dan Blanqui en ik alles mochten kopen wat we graag wilden eten. Ik heb nu terug cornflakes, (Een reuzezak, van een halve meter hoog) rode vruchtenconfituur en melk. De kauwgom heeft mijn zus verstopt in de kast en verteld dat het onze geheime voorraad is? Ik vind die met watermeloensmaak wel lekker.
Nu ben ik waarschijnlijk heel veel vergeten te zeggen. Mijn dagboek vond ik ook 6 dagen niet meer. Wanneer ik dan vroeg of iemand wist waar hij lag, lag hij op het nachtkastje van Cynthia. En mijn zus had in mijn dagboek geschreven. Gelukkig dat ze toch niets kunnen verstaan, anders zou ik niet goedgezind zijn. Ik ga mijn Spaanse tijden herhalen. Het examen is easy. We moeten maar 1 tijd van het verleden kennen, en 1 tijd van de toekomst. En we mogen kiezen welke. Hoe eenvoudig kan het zijn. Des te beter, want aan de hand van dat examen wordt er beslist of we naar de universiteit mogen gaan of niet. De imperatief, T.T., de tijd met estar + ... ando/iendo, moeten we ook wel kennen maar die zijn nog makkelijker. De vocabulaire zal wel het meeste leren zijn. Ik denk dat ik die Spaanse lessen nog ga missen. Aangezien we daarna in de namiddag wel naar school moeten gaan. En ik heb echt geen zin in Engels les. Ik heb deze week even met de leerkracht van Engels gesproken. Wel, ik dacht dat de leerkracht van mijn vorige school slecht was in Engels. Dan had ik haar nog niet gehoord. Waar ik niet mee kan lachen. Hoe kunnen de Bolivanen nu ooit deftig Engels kunnen spreken als hun leerkrachten fouten maken. Dan vroeg ik aan iemand van mijn klas wat hij in Engels kon zeggen. Hello en let's go was zijn antwoord. Ik hoop dat de president (die iedereen die in de stad leeft haat) daar iets aan gaat veranderen. Nu we in de ochtend 2 uur (zonder pauze) onze eerste les hebben en daarna een anderhalf uur (ook zonder pauze) onze tweede les hebben, is het echt niet meer plezant. Zeker niet als het fysica is en we leerstof zien dat ik allemaal al ooit eens heb moeten leren. Nog drie maand te gaan en het is vakantie. En daarna eindelijk universiteit. Gelukkig gaan we in oktober op schoolreis. We gaan waarschijnlijk naar het amazone! Als dat doorgaat, ben ik super gelukkig. Kan ik eindelijk kokodrillen en slangen in het echt zien en niet in een kooi. Volgende week dinsdag is het vergadering en dan zal ik hopelijk weten waar we naartoe gaan. Het is enkel met onze klas, tijdens de schooldagen. Voor 1 week. Ik zie het helemaal zitten! Ik heb gemerkt dat ik precies niet de hele tijd in Potosi ga verblijven. Dat is wel leuk, want ik wil heel Bolivia zien. Ik ga jullie laten, en laat jullie nog iets weten naar waar ik op vakantie ga! Besos
