Na een slapeloze nacht door de massale muggenaanval die Lisa welgeteld 8 muggenbeten bezorgde, was het eindelijk zover! We mochten ons Zuid-Afrikaans racemachine gaan halen. Onze mega stoere Valentino Rossi 125cc scooter. Na een grondig onderzoek maakten we onmiddellijk een test ritje. Het links rijden verliep verbazingwekkend genoeg heel goed. Toch moesten we een beetje voorzichtig zijn want de Zuid-Afrikaanse rijstijl is er eentje apart. Kruispunten met vier stopborden, gas geven zo hard je kunt als het licht oranje wordt, claxonerende taxi’s om te laten weten dat er nog plaats is,…. Onderweg stopten we bij een restaurantje van de restaurantketen Nando’s. Dit is een uitstekend plekje voor Lisa want ze serveren enkel kip op allerlei manieren.

Bij het bestellen vroeg de serveerster aan Jan welke smaak hij wilde. Omdat ze nogal onduidelijk praatte was het enige dat we verstonden: lemon, hot of very hot. De lemon leek niet zo smakelijk dus koos Jan maar voor hot. Toen ze Lisa haar bestelling opnam, verstonden we ook mild. Lisa speelde veilig en koos voor mild.

Tijdens het eten kreeg Jan het opeens moeilijk. De traantjes sprongen in zijn ogen en ademhalen maakte het alleen maar erger. Hot in Zuid-Afrika is inderdaad HOT. Na het verdoven van zijn smaakpapillen en het drinken van liters cola, sloeg hij er toch in alles naar binnen te werken.

Gedurende deze week zijn we verschillende bezoekjes gaan brengen aan de lagere school Paratus. In tegenstelling tot onze school, zijn de meeste leerlingen zwartjes. De school telt ongeveer 1100 leerlingen van 6 tot 13 jaar.

We hebben in verschillende klassen mogen observeren en hebben zelf wat wiskunde mogen geven. Het niveau van wiskunde ligt spijtig genoeg redelijk laag. De grootste oorzaak hiervan is dat de leerlingen vaak niet de steun of de hulp van thuis uit krijgen die nodig is om een goede student te worden.

De leerlingen in Paratus waren heel vriendelijk en enorm aanhankelijk, zeker de kleinste onder hen. Al vanaf de eerste dag kregen we allerlei cadeautjes en snoepjes en werden we meerdere malen per dag geknuffeld. De leerkrachten vertelden ons dat sommige kinderen thuis niet veel affectie krijgen of leven in erbarmelijke situaties. Zo is het niet uitzonderlijk dat kindjes van 6jaar alleen naar huis gaan en in de namiddag het huishouden doen. Veel van hen hebben ook hun moeder of vader verloren waardoor ze hun leerkrachten beschouwen als ouderlijke figuren.  Dit is de reden waardoor de kinderen zo open zijn en regelmatig nood hebben aan een knuffel en affectie. De leerkrachten op deze school zijn dus niet enkel onderwijzers maar ook heel belangrijke figuren in de opvoeding van de kinderen.

Al snel ondervonden we dat de leerlingen DOL waren op foto’s en buitenlandse talen zoals Vlaams en Frans. Van op het ogenblik dat we ons fototoestel boven haalden, stormde iedereen op ons af om ook op de foto te mogen. Het was dan ook bijna onmogelijk om een foto van één of twee kinderen samen te trekken want binnen enkele seconden stond iedereen er. Als we niet achtervolgd werden voor een foto dan was het om onze gekke talen te horen. De leerlingen waren gek op al de vreemde klanken. We hebben dan ook honderd keer moeten tellen in alle talen die we kenden

Lisa haar pennenzak was het middelpunt van de belangstelling in de klassen. Omdat de kinderen meestal enkel een bik of potlood hebben om mee te schrijven waren ze gefascineerd door al de spullen. Vooral de vulpen en de inktwisser waren een ‘wonder’ voor hen. Ook Jan zijn schoenen werden voordurend aangestaard. Puma’s zijn echte soccerschoenen! Jan heeft meer dan een keer zijn voetbal ‘talenten’ mogen bovenhalen. Met zo’n schoenen moet je wel goed kunnen voetballen.

We hebben enorm genoten van onze bezoekjes aan Paratus en het afscheid viel ons heel zwaar. Hoewel we niet lang daar waren hadden veel leerlingen ons al in hun hart gesloten. Bij het afscheid vielen er dan ook enkele traantjes.

Om zeven uur s’morgens werden we in het schoolrestaurant uitgenodigd voor een stevig sportontbijt. Op het menu stonden: aardappelsla, eieren, worstjes, spek, Afrikaanse meelpap, zelfgemaakte croissants, fruitsla,.. Een echt RUGBY ontbijt.

Rond acht uur begonnen de rugbywedstrijden. Al waren sommige leerlingen maar 12 jaar, toch ging het er altijd stevig aan toe. Omdat rugby zo een populaire sport is in Zuid-Afrika en op school, zijn er verschillende teams zowel in het A, B, C als D span.

Sport is heel belangrijk in Zuid-Afrika. Daarom dat de kinderen al van een jonge leeftijd bezig zijn met verschillende sporten. Op vrijdag zijn we samen met Eldoraigne naar het grootste atletiektornooi voor de scholen van Gauteng gegaan. Vanaf 13.00 tot 24.00 namen de leerlingen deel aan loopwedstrijden, speerwerpen, horden, verspringen,..

Iedere school had zijn eigen zanggroep. Deze zongen de hele dag allerlei liedjes om de deelnemers te steunen en te stimuleren. Je merkte dat er de nodige competitie was tussen de scholen. De scholen daagden elkaar uit door middel van bepaalde kreten, dansjes, liedjes,…

Aan het einde van de avond was er de prijsuitreiking waar Eldoraigne de tweede plaats behaalde van de acht deelnemende scholen.

Donderdagavond zijn we samen met Sanet, hoofd van cultuur in Eldoraigne, naar een optreden van de Zuid-Afrikaanse cabaretier Jak de Priester gegaan. Door middel van liedjes, verhalen en quotes, brengt hij serieuze onderwerpen zoals het Aids-probleem en alcoholisme op een ludieke manier naar voren. Zijn teksten zijn volledig in het Afrikaans op enkele Engelse liedjes na. Ondertussen was ons Afrikaans goed genoeg om het optreden te volgen en er met volle teugen van te genieten.

Indien jullie iets meer willen weten over Jak de Priester, kunnen jullie altijd eens naar zijn website surfen of op youtube naar een van de verschillende filmpjes kijken.

http://www.jakdepriester.co.za/

http://www.youtube.com/results?search_query=jak+de+priester&search_type=

De eerste busrit bracht ons naar het Vrijheidsmuseum in township Soweto. Het doel van het museum was een beeld te geven van de vrijheden waar de mensen tijdens de apartheid niet van konden genieten en hoe deze in de loop van de jaren aangepast zijn.

Het tweede museum dat we die dag bezochten, was het huis van Nelson Mandela. Hier werden we begeleid door een gids die ons iets meer vertelde over het boeiende leven van Mandela en zijn familie. In het huis stonden authentieke meubels, foto’s, kleren,…

Het derde museum is waarschijnlijk het meest bekende museum van heel Zuid-Afrika, het Apartheidsmuseum. Bij het binnenkomen van het museum kreeg je een kaartje met White of Non-White op. Dit kaartje bepaalde welke ingang je moest nemen. Dit en de authentieke bankjes en borden met Enkel blanken, No Blacks, Whites Only,… gaven meteen een sfeer van hoe het er tijdens de apartheid aan toe ging.

In het begin van het museum werden enkele belangrijke verzetstrijders in het licht gezet. Zo werd het verhaal van Steve Biko uitvoerig verteld en geïllustreerd met foto’s en een stukje uit de bekende film die gemaakt werd over zijn leven en dood. Van de anderen werd de focus voornamelijk gelegd op hun acties tegen de apartheid.

Verder in het museum werd de strijd van het volk tegen de apartheid benadrukt. Overal vond je getuigenissen, foto’s, quoten, videofragmenten over opstanden,politieke debatten, speeches van zwarte leiders,…. Door al deze zaken kon je de pijn, angst en woede van de zwarte bevolking duidelijk voelen.

S’ Morgens vertrokken we samen met de groep Zweedse studenten naar Pilanusberg. Pilanusberg is een bekend en groot natuurpark. Na een lange busrit konden we beginnen aan onze eerste echte gamedrive.

Na enkele minuten kwamen we al meteen een groep zebra’s tegen. Iets verder lag een leeuwin verscholen achter het gras, maar als je goed keek zag je net haar kop boven het gras uitsteken. Tien minuutjes later en enkele honderden meters verder zagen we enkele impala’s rondhuppelen. Op de rest van onze rit kwamen we nog een groep giraffen, neushoorns, olifanten, buffels, aapjes, verschillende soorten bokken en aardvarkentjes tegen.

Op onze terugweg stopten we in een Cultural Village. Hier kregen we enkele echte Afrikaanse gerechten voorgeschoteld zoals Runaways met meelpap. Runaways zijn echte kippenpoten. Voor de iets meer kieskeurige onder onze waren er ook normale slaatjes en gegrild vlees. Tijdens onze maaltijd werden we entertaint met verschillende Afrikaanse dansen.

Vrijdag 8 februari

Rond 8u ’s morgens vertrokken we samen met een groep Zweedse studenten en enkele kinderen uit verschillende scholen op kamp. Het doel van dit kamp was iets te leren over de al de verschillende culturen van de kinderen die meegingen.

Eenmaal aangekomen, werden de leerlingen verdeeld over de verschillende hutjes en maakten we ons klaar voor een obstacle course. Voor het parcour werden de leerlingen in verschillende groepjes verdeeld zodat niet alle Zweedse en niet alle Afrikaanse leerlingen bij elkaar zouden zitten. Het parcour bestond uit klimrekken, duiken in modderpoelen en allerlei andere hindernissen. De obstacle course was zonder hulp heel moeilijk af te leggen waardoor de leerlingen elkaar moesten helpen. Jan genoot enorm van een duik in het modderbad.

De rest van de dag bestond uit allerlei andere kennismaking en teambuilding spelletjes. Na een vermoeiende dag zaten we ’s avonds allemaal rond het kampvuur.

Zaterdag 9 februari

Vroeg in de ochtend maakten we ons klaar om te gaan ontbijten. In de voormiddag leerden we onze eerste Afrikaanse dans. Vooral Lisa genoot enorm. Begeleid door een jambé en een groepje jonge Afrikaanse meisjes slaagden de rest van de groep erin de dans uit te voeren.

In de namiddag was het tijd voor een tweede echte Afrikaanse dans. Deze dans was volledig anders. De dans vindt zijn oorsprong bij dieren. Het is een uitbeelding van het paringsritueel tussen mannelijke en vrouwelijke dieren. De groep werd dan ook opgesplitst in een groep meisjes en een groep jongens.

Rond 16u vertrokken we op onze eerste mini gamedrive in het domein rond het kamp. Onze eerste stop was aan de voet van een heuvel. Na een kleine klim stonden we boven op de top en hadden een prachtig overzicht over heel het gebied. Tijdens de rit zagen we enkele boksoorten en een giraf in de verte.

Die avond was er een optreden van de leerlingen. Iedereen mocht een stukje toneel, dans,… opvoeren voor de rest van de groep.

Zondag 10 februari

‘s Morgens maakten we onze valiezen om terug naar huis te vertrekken. Op de terugweg stopten we op een typische Afrikaanse vlooienmarkt. Hier kochten we onze eerste souvenirs. Jan genoot ervan zijn onderhandelaarskunsten boven te halen en zo weinig mogelijk te betalen voor de prachtige maskers en beeldjes die we kochten.

Na het bezoek aan de vlooienmarkt gingen we iets eten in KFC. Kentucky Fried Chicken is een fastfood restaurant bekend om zijn gefrituurde kip.

Maandag 4 februari was de eerste dag dat we verschillende lessen mochten observeren. Wat ons meteen opviel was de relatie tussen de leerkrachten en de leerlingen. Er is veel meer wederzijds respect, waardoor de leerkracht een meer ontspannen houding in de klas kan aannemen. Ook op de gangen werden we voortdurend begroet door leerlingen.

De school werkt met enkele omroepspeakers. Op het ogenblik dat het aankondigingsignaal klinkt, blijven alle leerlingen stil staan en stoppen met praten zonder dat iemand hen daar op moet wijzen.

 Op de avond van dinsdag 5 februari werden we opnieuw uitgenodigd op school voor een voorstelling. Deze was niet zomaar een voorstelling, maar het personeelsconcert van Eldoraigne. De bedoeling van dit concert was dat voor één keer de leerkrachten een act opvoerden. Het grootste deel van de acts bestond eruit om zich gek te gedragen, wat bij de leerlingen natuurlijk in goede smaak viel. Na de voorstelling kregen de leerlingen nog even de tijd om te dansen en plezier te maken in de zaal.

Na een dertien uur lange vlucht kwamen we rond 10u aan in de luchthaven van Johannesburg waar Frank Roos, de directeur van onze stageschool, ons opwachtte. Op weg naar de woning van mr. Roos maakten we al meteen kennis met het mooie Zuid-Afrika. De warme temperatuur en de overweldigende natuur maakten een enorme indruk op ons.

Eenmaal aangekomen bij zijn woning, kregen we de kans ons op te frissen en wat te eten. Diezelfde dag zijn we onze stageschool al eens gaan bezoeken. We kregen een rondleiding doorheen de hele school en maakten kennis met verschillende leerkrachten. Lisa en ik waren verbaasd over de grootte en de infrastructuur van de school. Naast een atletiekveld, rugbyveld, cricketveld, hockeyveld en tennisterreinen bestaat de school uit verschillende gebouwen met grote klaslokalen. Deze zijn ook wel nodig als je nagaat dat de school 1800 leerlingen telt en er gemiddeld 30 leerlingen in één klas zitten.

 ’s Avonds werden we op school uitgenodigd voor Eldo’s Idols, een zangwedstrijd tussen leerlingen van de school. Het werd ons meteen duidelijk dat deze school ook op vlak van cultuur en muziek veel beter scoorde dan Belgische scholen.

Nadat we eerst goed uitgeslapen hadden, vertrokken we samen met mr. Roos om de buurt een beetje te verkennen. Hij heeft ons de winkels, de weg naar school en nadien ook onze woning getoond.

Onze woning was ook weer meer dan we verwacht en gehoopt hadden. We hebben een ruime woonkamer, keuken, eetplaats, badkamer en 2 slaapkamers.

Aangezien we nog een kamer overhebben, zijn jullie allemaal uitgenodigd om ons een bezoekje te brengen.