Ik weet niet wanneer precies het idee het eerst de kop opstak. Langer dan een week is het zeker niet, want dat kan niet... De dagen rijgen aan elkaar, soms zonder besef van tijd.
Het idee moest nog wat rijpen, maar het wint meer en meer veld. In ieder geval: toen ik vandaag bij de oncoloog zat hoorde ik mezelf de vraag stellen of het mogelijk was om mijn tweede borst preventief te amputeren en te reconstrueren, in één moeite door.
Dat kon, ze keek wat bedenkelijk, of ik daar wel zo zeker van was en dat dit moest besproken worden in het team.
Ik vuurde een hoop vragen af om mij toch een beeld te vormen van deze zware beslissing. Duurt de revalidatie langer? neen Moet ik 2x geopereerd worden? neen Zijn er meer risico's? neen Is het resultaat minder mooi dan met 1 borst? neen Kan ik ooit nog een nieuwe primaire borstkanker krijgen na bilaterale amputatie? neen Als ik toch maar één borst laat reconstrueren, kan ik dan later, bij opnieuw herval, mijn tweede borst nog gereconstrueerd worden met buikvet? neen ... Is het duurder? Ja!!!
Is er een reden waarom ik het niet zou doen??was mijn vraag.. Ja, je hebt geen echte borst meer... En dan? ik kon enkel maar mijn schouders ophalen. Wat heb ik nu aan één borst? één is geen.
Herval in de andere borst is niet meteen het grootste gevaar, maar wel uitzaaiingen. Maar toch, als ik al niet meer zou kunnen hervallen in de andere borst zou het al een hele geruststelling zijn. Neen, ik wil niet nostalgisch doen over mijn dan overblijvende boobie. Ik weet al langer dat ik niet meer gehecht ben aan mijn borsten, het ene is een sukkeltje en de tweede herbergt misschien wel een tijdbom. Ik heb er al afstand van genomen, ook mentaal afscheid genomen, bang dat ze mij straks ook bedriegt, die tweede. Ik vertrouw ze niet meer, ik koester ze niet meer, ze zijn als verstotenen geworden. Waarom zou ik nog het risico nemen om ééntje te houden?
Ook op deze consultatie krijg ik weer een figuurlijke draai rond mijn oren door de directheid.. Of ik niet beter wat zou wachten tot na de uitslag van het onderzoek op uitzaaiingen.. Het is niet leuk om te horen maar ik weet toch dat het risico reëel is... dat is geen prettige boodschap maar dat begrijp ik toch? Slik!!! ik apprecieer de directheid, eerlijkheid maar langs de andere kant komt de oermens in mij boven die graag een potje zou schelden: wat bedoel je? Risico op tijd- en geldverspilling te groot of wa? é, é, é... Maar ik kalmeer in mezelf en blijf zakelijk ... Ach, het went.....
Morgen naar de plastische chirurg zodat we alles kunnen bekijken voor als het zover mocht komen..
Afspraak met "mijn oncoloog" op 11 juli...lijkt nog eeuwen!!!
Vandaag had ik een afspraak bij de oncologe, specialisatie senologie die voorlopig mijn oncoloog vervangt vermits hij verlof heeft (een oncoloog heeft ook recht op verlof, maar liefst niet als ik eraan kom ;-) Ja, ik heb de ijdelheid te zeggen "mijn" oncoloog vermits ik een heel goede begeleiding van hem gekregen heb bij mijn eerste borstkanker en de jaren die daarop volgden. Bij hem kan ik mezelf zijn, stille hoop dat hij vlug terug is.
Het was ook de eerste keer sinds de constatatie van mijn nieuwe (help!) borstkanker dat ik alleen op pad was. Dat was deze keer geen briljant idee want ik kreeg het 'minder leuke' nieuws dat men niet zeker was of er geen uitzaaiingen waren, mijn reeds opgebouwde hoop kreeg een flinke deuk...niet aan gedacht.. Doef, terug met een flinke slag met beide voeten op de grond.
Kijk altijd een beetje van op een afstand naar mezelf.. Ik ga mee in het hele Jaklien-heeft-kanker gedoe, maar echt beseffen dat het om mij ging deed ik dikwijls niet of wil ik niet. Meestal kijk ik vanop een afstand toe.
Daarnaast ben ik op dit moment druk bezig met overleven en toeleven naar de volgende stap. Ieder heeft zo een beetje zijn systeem van verwerken, ik doe het op deze manier. Ik leef dag per dag en maak er de beste van.
Ik kreeg ook het minder interessante nieuws dat een borstreconstructie met lichaamsvreemd weefsel, dus zakjes gevuld met siliconen of een zoutoplossing, niet mogelijk zou zijn vanwege het maximum bestralingen die ik gekregen heb in het verleden. Dit was wel een klein dompertje want indien ik de keuze zou gehad hebben zou ik voor deze manier gegaan zijn omdat de operatie dan niet zo zwaar zou geweest zijn..niet dus...
De zin om nog een tasje koffie te gaan drinken met het bijhorende taartje waren onmiddellijk over... Een troost: weer wat calorieën minder naar binnen..
Morgen afspraak in de borstkliniek, medische oncologie
Kanker hebben is eenzaam, omdat iedereen me zo graag helpt, maar ik toch alleen ziek moet zijn. Kanker hebben is niet mogen slapen zoveel ik wil, maar moeten rusten zoveel mijn lichaam vraagt. Kanker hebben is mij dag per dag richten op de toekomst, maar al heel lang niet meer zonder zorgen. Kanker hebben is de zevende hemel voor de betweter vol met goede raad. Kanker hebben is tijd hebben om zonder energie mijn dag door te komen. Kanker hebben is moeten horen dat het wel voorbij gaat, alsof dit alles een zuchtje wind is. Kanker hebben is soms zo diep kunnen zitten dat ik mij moeilijk kan inbeelden dat ik morgen nog zal kunnen lachen. Kanker hebben is niet uit mijn bed willen en vervolgens een dag met mijn hart vol tranen. Kanker hebben tast soms mijn gemoed aan, zo hard en zo wezenlijk.
