Vrijdag ben ik naar de plastische chirurg geweest, met mijn buurvrouw Rina als secretaresse. Samen in de wachtkamer, ik afwachtend, zij met de schrijfblok en pen in de aanslag. Het zal mij niet meer overkomen dat ik na vijf minuten buiten de afspraakkamer reeds de helft van het verhaal vergeten ben. Binnen bij de chirurg toch wel een morele opkikker gekregen want hij gaf mij toch een blik op mijn toekomst waarvan ik vergeten was dat die er nog aankomt.
Tja, niemand kan mij dat kwalijk nemen. Vandaag leef ik voor vandaag en al een klein deeltje voor morgen. Ik probeer er het beste van te maken en toch gelukkig te zijn in mijn miserie. Wat daarna komt ligt nog ver weg voor mij... Eindelijk wat hoop op licht aan het einde van de tunnel, want mijn "carrosserie" laat het toch wat afweten...
Bij de chirurg kregen we de hele uitleg wat de mogelijkheid zijn van de reconstructie. Ik weet ondertussen al dat er twee manieren zijn.
De eerste is met een inwendige prothese. Deze ingreep gaat vrij snel, op enkele uren is het gebeurt, het herstel gaat eveneens snel en het kan op korte termijn uitgevoerd worden. Nadeel is wel dat je met een lichaamsvreemd weefsel werkt en dus het risico op kapselvorming, lekkage of andere problemen aanwezig zijn. De kans dat er na 5 à 10 jaar een nieuwe prothese moet gestoken worden is zeer groot en dan moet je weer onder het mes (zal het gaan, ja?) In eerste instantie had ik daarvoor gekozen maar heb nogal vlug van dit idee afgezien..
Het alternatief is de veelbesproken reconstructie met eigen weefsel de zogenaamde 'Diep flap', waarbij het vetweefsel alsook bloedvaten uit de buik worden genomen om nieuwe borsten te maken. Het is een zeer zware operatie met lange revalidatie, je houdt er een groot litteken op je bikinilijn aan over, maar het geeft de mooiste resultaten: Je hebt terug échte borsten, die meegroeien, verdikken of vermageren en die voor de rest van je leven blijven zitten.
Mijn keuze was eigenlijk al gemaakt: ik ga voor 'the real thing', de reconstructie met lichaamseigen weefsel.
De datum of tijdstip van de operatie ligt nog niet vast. Maandag 11 juli heb ik afspraak met mijn oncoloog en dan zullen we de datum bepalen. Voor mij zal de operatiezaal met personeel én oncoloog én plastische chirurg gans de dag moeten gereserveerd worden want de operatie duur niet minder dan 12 uur! Lucky me!
Met een beetje geluk zit ik dan met gloednieuwe borsten aan het einde van de vakantie en allicht ook nog met een hele reeks drains (om in the mood te blijven). Het kan toch niet fout gaan met een lichaam dat 57 jaar geleden al gemaakt werd met de vereende krachten van echte boerenmensen, toch? Sterke lichamen als de mijne maken ze niet meer, toch?
Terwijl ik daar bij de chirurg zat en (het vooruitzicht op) mijn nieuwe lichaam plots vorm kreeg, drong het pas echt tot mij door dat er ooit hopelijk een dag komt dat ik dit verrekte, stomme kankerhoofdstuk misschien zal kunnen afsluiten met wat geluk.
Eens kunnen praten over iets opbouwend in verband met mijn lichaam is een opsteker. Want de laatste jaren ben ik bepaald niet verwend geweest... Ik weet dat er nog leven is na kanker, ik heb het ook al een paar (letterlijk en figuurlijk) mogen meemaken. Mijn hart maakt een klein sprongetje en ik werd zelfs een beetje 'high' van het gevoel dat ik toch weer op en top vrouw zal kunnen worden. Een bijkomende bonus is dat ik voor hetzelfde geld meteen een buikwandcorrectie er bij krijg. Aangezien ze het weefsel van de buik gebruiken, trekken ze in één moeite het hele boeltje glad.. 'twee voor de prijs van één'...
Ik word straks nog een hele nieuwe! wat een gelukzakje ben ik toch!
En zoals de buurvrouw het zo mooi zegt: daar gaan we enen op drinken!!
Deze voormiddag mag ik terug naar het ziekenhuis (ondertussen weet mijn autootje zijn weg al ;-)...) Nog enkele bijkomende onderzoeken van lever, longen en een botscan. Ik ken het rijtje straks vanbuiten, zonder oefenen. Na een nachtje niet slapen doe ik een dutje tijdens de botscan, ik word wakker van mijn eigen gesnurk.. Dus heel luid...niet te omzeilen met woorden, de lieve verpleegster moet spontaan lachen en ik ook. De resultaten van de botscan waren goed, de dokter zei wel dat hij zijn best had moeten doen met al mijn littekens van mijn reuma.. Spontaan roep ik: "you make my day!" bijna met een vreugdedansje bovenop! Daarna vlug, bijna lopend, naar de verpleegster van de oncoloog en die heeft goed nieuws te melden.. Yes, Yes!!!!! geen uitzaaiingen te vinden in lever en longen.. Hoe gelukkig kan een mens zijn? niet te schatten!!!
Verleden week toen ik van bij de oncoloog kwam vloog voor mij in de gang een zwarte vlinder, de ganse tijd dartelend voor mij, twee gangen door... Eens aangekomen in het onthaal vliegt hij naar boven en is weg.. Was dit een voorbode van het goede nieuws?
Vlinders symboliseren transformatie, zij beginnen hun leven als rupsen en lijken daarna dood te gaan in hun cocons, om daarna weer te voorschijn te komen als een prachtige vlinder. De vlinder herinnert er ons aan om veranderingen door te voeren wanneer de kans zich daartoe voordoet. Een mooie boodschap want op vrijdag heb ik een afspraak bij de plastische chirurg. Het komen van een vlinder is de geboorte van een nieuwe werkelijkheid. 'Men' zegt dat vlinders de boodschappers van boven zijn. Een wegvliegende zwarte vlinder heeft de betekenis dat men een droevige periode of een rouwperiode doorgaat en waaruit je je moet ontpoppen en transformeren. Zwart is de kleur van de transformatie, je transformeren naar hogere waarden en alles laten wat niet positief aanvoelt, op die manier krijgt men zijn vrijheid terug. Zwart is ook het onbewuste. De vlinder vloog van mij weg, ik zag daarin dat mijn zwarte en droevige periode beter zal worden.. Ontroerd...
Zondag zag ik een witte, een boodschap van 'moederke' .. Daar ben ik zeker van, ik voel mij gedragen en beschermd.
En vandaag dit nieuws...... Luidkeels zingend naar huis, mensen die samen met mij voor het rode licht wachten, kijken mij wat vreemd aan...maar daar stoor ik mij nu niet aan. Mijn dag kan niet meer stuk!!! En met Rina, buurvrouwtje, er ééntje op drinken bij thuiskomst. Een beetje dronken bedje in, want de vermoeidheid weegt door... Morgen meer over het bezoek aan de plastische chirurg...
