hoegaathetmetjezaad
Inhoud blog
  • zwanger.
  • denk aan mij morgen

  • Archief per maand
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009

    Foto

    Foto

    Foto

    Blijven proberen....
    30-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.adoptie?
    Soms vraag ik me wel af waarom we niet meer praten over adoptie.
    Een kind adopteren dat er al is, is misschien verstandiger dan kosten-wat-het-wil een kind maken.
    Maar dan denk ik aan lange wachttermijnen (3 jaar), problematische adoptieverhalen ('bodemloze' kinderen), gesprekken met adoptieconsulenten (verantwoorden en uitleggen waarom je precies een kind wil).
    Ik besef dat dit onvoldoende argumenten zijn om niet te kiezen voor adoptie.

    De waarheid is dat het buikgevoel niet juist zit. 

    Michiel en ik, we praten niet over adoptie. Omdat we er niet over nadenken. Het flitst soms weer plots door ons hoofd (oh ja, adoptie, dat zou ook kunnen), maar dan is het weer weg. Niet bewust. Het is gewoon zo.

    Ik kan het beeld van twee rosse zoontjes, met sproeten, die een ijsje eten in de zomer, niet loslaten.

    We willen een kind van ons.

    Klinkt cliché. Weinig beargumenteerd. Op weinig gebasseerd. Maar het is de waarheid. 

    Wie weet, later. Als de klok minder snel tikt, of als het dan toch nog niet loopt zoals nu gepland. 

    Ach, ik weet het niet.





    30-03-2010, 16:55 geschreven door katelijne


    26-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.test
    Deze ochtend toch maar een test gedaan.
    Niet dus.
    Als het lichaam zwijgt, geen teken van leven of niet-leven geeft, dan maar weer een test.
    Een test tegen beter weten in.
    Tegen de onwetendheid.
    Voor het weten, voor het vergeten.
    Negatief. Eén streepje en geen twee.
    Een test die zegt wat ik niet kan weten.
    Die zegt wat ik niet wil weten.
    Dat het zo niet komt, dat het zo niet gaat. Dat het definitief anders moet.
    Een minimale boodschap (het ontbreken van één enkel rood streepje)
    met vele gevolgen.
    Voor mijn lijf, hart en hoofd.

    26-03-2010, 08:42 geschreven door katelijne


    25-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verwachtingen en hoop
    Zo.
    27 dus.
    Gisteren was een fijne dag.
    Goed gewerkt, lekker gegeten.
    Ik kreeg van Michiel een naaimachine en parketvloer in ons nieuwe huis.

    En intussen groeien Jelle, Mirte, Lou, Lars, Willem en Kato als kool.
    Ik stond erbij en ik kijk ernaar.

    Ik schuif mijn verwachtingen op met mijn leeftijd. Vorig jaar dacht ik een kind te hebben op mijn zevenentwintig.
    Dit jaar hoop ik gewoon zwanger te zijn op mijn achtentwintig.

    Ik hoop het, ik hoop het, ik hoop het.
    Ik koester mijn hoop van deze dagen.

    25-03-2010, 10:40 geschreven door katelijne


    17-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.langer wachten?
    Nog wat toevoegen

    In België zijn er 6 pogingen terugbetaald. Een poging telt pas als poging als er effectief een punctie (en ik denk zelfs terugplaatsing) is geweest. Dus moest er iets mis lopen met de medicatie, en er kan geen punctie zijn, dan telt dit niet.

    Terugplaatsing van ingevroren embryo's komt daar dus ook nog bij. Maar je weet natuurlijk niet op voorhand of er genoeg embryo's zijn en of deze het ook overleven na ontdooing.

    Ik weet niet hoeveel tijd er moet zijn tussen 2 pogingen. Eén poging, dan eventueel de ingevroren embryo's en dan minimaal een cyclus rust. Maar wat ik lees op internet, doen de meeste mensen pas opnieuw een poging na enkele maanden.

    Verder denk ik dat het nog langer wachten zal zijn voor we kunnen starten. Ik lees op internet dat je moet beginnen met medicatie op dag 21 van je cyclus die de ivf-cyclus vooraf gaat. Als we op 16 april terug een afspraak hebben om concrete behandelingsafspraken te maken, dan is dag 21 net voorbij, dus zullen we bijna nog een hele maand extra moeten wachten. Volgens mij kan de pick-up dan ten vroegste gebeuren in juni... dat is nog lang hé.

    Laat ons hopen dat dit onbetrouwbare info is, dat we op 16 april er meteen kunnen invliegen.


    We zien wel.


    17-03-2010, 12:00 geschreven door katelijne


    15-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.informatie over ivf

    Even gewoon wat uitleg over ivf. De feiten. Hoe dat in zijn werk gaat. Ik heb de info hier in een brochure van het ziekenhuis.
    Hier gaan we.

    In vitro betekent letterlijk bevruchting in glas of in het laboratorium. De bevruchting vindt dus plaats buiten het lichaam.
    De natuurlijke menstruatiecyclus wordt tijdelijk vervangen door een medisch gecontroleerde cyclus. Met medicatie wordt de werking van de klier in de hersenen die één eicel laat rijpen per cyclus onderdrukt. De behandeling verloopt in verschillende fases:

    1. simulatiefase
    Er bestaan verschillende schema's voor onderdrukking en simulatie, die is verschillend bij ieder persoon. Op dit moment weten we dus ook niet hoe dit gaat. Wellicht gaat het om dagelijkse inspuitingen en andere medicijnen. Dit zijn deels hormonen, met de nodige neveneffecten. Daar kan je dus al redelijk van af zien. Bedoeling is dat er meer dan één eitje rijpt. Er is een reeële kans op hyperstimulatie, als er een te sterke reactie is van de eierstokken. Dat is niet goed, maar laat ons daar niet teveel over nadenken en hopen dat het me niet overkomt.

    Er zijn geen aanwijzigingen dat de hormonenbehandeling een verhoogd risico geeft op allerlei ziektes zoals kanker.

    2. punctie

    Eenmaal de eicellen gerijpt, gaan ze de eicellen oogsten (echt waar, zo zeggen ze dat). Met een holle naald. Dat gebeurt onder lokale verdoving. ’s avonds mag je gewoon naar huis. Je bent er wel 3 à 4 dagen echt niet goed van, te vergelijken met een andere kleine operatie. De punctie zelf is niet leuk, maar zelden echt pijnlijk. Dan krijg je ook te horen hoeveel eicellen er werden geplukt.
    Dus 3à4 dagen thuisblijven dus.

    3. Spermastaal

    Dat moet ook binnengebracht worden op de dag van de punctie. Je moet goed je naam op het staal zetten, staat er in de brochure. Dat vind ik een héél enge gedachte. Het zal er verdorie in KOEIEN VAN LETTERS op staan.

    4. Samenbrengen eicellen en sperma

    Dit gebeurt door embryologen. IVF is gewoon dat bij een eicel, zaadcellen worden geplaatst en ze zelf dus hun werk doen (in een broedstoof). Bij ICSI gaan ze met een superfijne naald de spermacel tot in de eicel brengen. Op dit moment weten we nog niet wat het zal zijn voor ons, maar eigenlijk maakt dat ook niet zoveel uit.

    5. Embryotransfer

    Drie dagen na de punctie gaat men één embryo terugplaatsen. (Eentje maar, dat is wettelijk bepaald zolang je nog jong bent, daar is veel uitleg bij, vertel ik nog eens een andere keer, best interessant). Je moet ’s ochtends bellen om te horen of er succesvol embryo’s zijn verkregen. Ze plaatsen er eentje terug en dat doet geen pijn, dat is te vergelijk met de inseminaties. 97% van de pick-ups worden gevolgd door een transfer, het gebeurt dus maar zelden dat ze geen goede embryo’s bekomen. Als er meerdere embryo’s zijn, worden die ingevroren. Deze kunnen dan ontdooid worden voor een volgende poging. Zo hoef je niet weer door de medische mallemolen, maar kan het eenvoudig worden teruggeplaatst. De slaagkansen zijn wel veel lager met cryo’s (zo heet dat dan, sommige vrouwen noemen dat ook ‘eskimootjes’).

    6. Wachten

    Dan moet je dus lang en zenuwslopend wachten. Je mag alles doen wat je normaal doet. Op dag 8 is er een bloedname, op dag 12 na de transfer is er dan eindelijk een zwangerschapstest.

    De kans is reeël dat een embryo zich niet innestelt in het baarmoederslijmvlies. Dit is de fase waar men het minste over weet en waar men het minste aan kan doen. Maar het is een natuurlijk proces, en daarin verschilt deze behandeling niet echt van een natuurlijke zwangerschap.

    Daarbij komt dan nog dat na succesvolle innesteling en een positieve zwangerschapstest, het toch nog kan mislopen. Kans op miskraam is dus redelijk groot, net zoals bij natuurlijke zwangerschappen. Vele embryo’s vertonen onzichtbare genetische defecten, waardoor de deling en de inplanting ophouden. Het is dus een soort van natuurlijke selectie.

    Als je dan toch zwanger bent, blijf je nog even onder streng toezicht van het ziekenhuis. Als het na een aantal weken (8 denk ik, maar dat weet ik niet zeker) goed gaat, word je terug doorverwezen naar je eigen gyneacoloog.

     Dan heeft de brochure een hoofdstuk ‘wat zijn mijn kansen’.

    Die vind ik redelijk. Men spreekt van een ‘take baby home rate’. Dat wil dus zeggen, het bevallingspercentage, percentage van vrouwen die ook een effectief een kind op de wereld zetten. Bij IVF/ICSI bedraagt dit in het centrum 31 procent per cyclus. Er worden dus wel meer vrouwen zwanger (>40%), maar dat gaat dan helaas mis. Voor een cyclus met ingevroren embryo is het slaagpercentage 18%.

    Wat kost dit nu? De behandeling is niet gratis. We wonen in het beste land ter wereld, waar er veel wordt terugbetaald, en er een goede omkadering is. We betalen nog wel het remgeld (op medicijnen, inspuitingen, consultaties, metingen, labo-onderzoeken,…). Dat komt ongeveer neer op 400 euro per keer. (anders zou het ons minimaal 3200 euro kosten).
    We worden er dus gelukkig niet arm van.

     Oh ja, reizen wordt afgeraden in de prille zwangerschap en tijdens de behandeling. Wij plannen dus nog niks in de zomer. maar we zullen sowieso wel gaan kamperen want als wij niet op onze mattekes hebben gelegen na een heerlijke maaltijd op ons campingvuurke, dan is het geen goeie zomer geweest.

    Nog vragen? Mail ze mij, dan antwoord ik ze. Ik vind het belangrijk dat jullie ook geïnformeerd zijn.

    15-03-2010, 20:18 geschreven door katelijne


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.collega's
    Vrijdag heb ik het verteld aan mijn bazen. Mijn collega's.
    Alledrie met kinderen. Ik heb diep ingeademend en ben beginnen vertellen. Ik heb niet alles verteld, dat is niet nodig.
    Ik weet niet zo goed wat hun reactie was want ik staarde naar de tafel. Zo kon ik precies met de zwaartekracht, de druk in mijn hoofd,
    tranen tegen houden.
    Maar het berichtje van Peter, 's avonds laat, stelde me gerust.
    Goed dat je ons in vertrouwen nam vanochtend.
    En alle succes in de behandeling.
    Als je soms momentje vrij nodig hebt, gewoon laten weten, ok?
    Geniet van het weekend, Peter.


    15-03-2010, 20:12 geschreven door katelijne


    11-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wat ik mezelf verbied
    wat ik mezelf verbied...

    luisteren naar de prachtige maar droevige muziek van anthony and the johnsons
    bladeren in naaiboekjes voor kinderkleertjes
    rondsurfen op forums over IVF
    nadenken over de indeling van een kinderkamer
    kijken naar kinderkleding en zwangerschapskleding in winkels
    opzoeken welke crèches er in de buurt zijn
    opzoeken welke scholen er in de buurt zijn
    nadenken over hoe lang ik borstvoeding zou geven
    teveel op babybezoek gaan

    nu nog tien dingen vinden die ik aan mezelf verplicht en we zijn er

    11-03-2010, 10:50 geschreven door katelijne


    09-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IVF

    De rust is er terug.
    Vandaag zijn we bij Dr. N. gewees, fertiliteitsarts.
    In de wachtkamer hangen berichten over ochtenraadplegingen, regelingen voor terugbetalingen en zaadstalen van mannen.
    Ik besef nog eens dat het een wereld is op zich. Met een eigen taal.
    Maar dokter N. spreekt onze taal. Ze luistert. Ze geeft goede uitleg. Zij begrijpt wat wij zeggen en wij begrijpen wat zij zegt.
    Insemintaties hebben inderdaad niet veel zin. We hebben het geprobeerd, en dat is goed.
    Maar nu, kunnen we beter de pogingen staken en overschakelen op IVF.
    Ze volgt ons in onze kinderwens. Ik hoor ook een nuance.
    Ze zegt niet 'ik begrijp het'. Niemand begrijpt het.
    Ze zegt 'ik kan me daar iets bij voorstellen'. Dat kan kloppen, ze ziet elke dag mensen zoals wij.
    Morgen doen we een laatste inseminatie. Vandaag slikt Michiel zijn laatste pillen.
    Volgende maand zal er rust zijn. Geen stalen binnen brengen, geen bloed geven, geen gyneacoloogbezoeken,...
    Half april gaan we dan terug naar het ziekenhuis en dan starten we met onze behandeling.
    Als alles goed gaat, kan in mei dan een eerste IVF-cyclus van start gaan.
    We krijgen een brochure en een nieuwe afspraak.
    Veel is er niet veranderd, maar we weten waar we aan toe zijn.
    Het is niet goed, maar het kon allemaal erger.
    Er zijn zaadcellen, en er zijn er goede bij.
    Met onze chromosomen is waarschijnlijk niets mis, er is geen enkele reden om dat te denken.
    Er is geen wachttijd om met de behandeling te beginnen.
    De 'take baby home rate' bedraagt in dit centrum 30%. 30% kans dus dat we na één cyclus een succesvolle zwangerschap hebben.
    Dit geeft moed.
    Dit maakt dat ik misschien minder pieker, en dat Michiel beter slaapt.
     

    09-03-2010, 20:17 geschreven door katelijne


    08-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boodschappen doen
    Ik ben moe en doodsbang.
    Ik functioneer niet meer zoals het moet, en alles moet nog beginnen.
    Hoe ga ik dit volhouden? Iedereen die me een beetje kent, ziet dat het mis is, helemaal mis.
    Wat gebeurt er met de tranen die ik niet huil?
    Bewaar ik ze voor later? Of kroppen ze zich op in één of andere fysieke pijn?

    En dan kom ik thuis en is er lekker eten en bloemen.
    En dan weet ik weer dat we er samen door zullen gaan.
    We tellen ons verdriet bij elkaar op, en toch kunnen we het zo beter dragen.
    Zoals bij een te zware boodschappentas. Ik rechts, hij links, allebei een lus.
    En wanneer we moe zijn, wisselen we van kant.
    En zo desnoods honderd, duizend keer, tot we thuis zijn, met onze boodschappen.




    08-03-2010, 20:19 geschreven door katelijne


    02-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wensen
    weinig anders kan u doen
    dan wensen

    alsjeblief

    wens mij lief
    en wens mij liefde

    ik heb heus wel genoeg
    maar net zoals bij een verzameling postzegels
    heb je van liefde nooit teveel
    en ik ben nog op zoek
    naar dat ene
    zeldzame exemplaar
    een lege plek
    in het plakboek van ons leven

    dus wens mij
    wens ons
    dat we het vinden
    en wens ons
    misschien ook wat geduld

    en wens opnieuw

    en wie weet, uit jouw wens
    op een dag
    een mens

    02-03-2010, 21:00 geschreven door katelijne


    01-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de binnenkant en de buitenkant
    Er gaat al het hele weekend een opmerking door mijn hoofd.
    Van Bart, mijn baas.
    Het is vrijdagnamiddag, en het is goed geweest. Hard gewerkt, maar de dingen die ik wou doen zijn af.
    Ik ben mijn mailbox rustig aan het opruimen en ben content. Het gaat allemaal in orde komen.
    Bart vertrekt naar huis en zegt 'kijk toch niet zo zorgelijk'.

    Dat vind ik straf.
    Mijn binnenkant zat weer aan mijn buitenkant.
    Ik schrik elke keer als ik daarmee wordt geconfronteerd.
    Zoals de foto van rond de kerstperiode die papa me toonde.
    Ik zag er niet uit.
    Ik zie er niet uit.

    Ook Michiel zijn ogen zijn donker.
    Het is de winter, maken we onszelf dan maar wijs.
    Maar het is een lange winter.

    01-03-2010, 10:28 geschreven door katelijne


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Inhoud blog
  • zwanger.
  • denk aan mij morgen
  • pijn
  • ik ben niet wie ik ben
  • excuus-ramp-richtlijn
  • wat wil ik?
  • gewoon


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs