november

We dragen het mee.
In ons hart. In ons hoofd.

Het is het vrijen van de laatste kans.

Vanaf volgende maand, beter, vanaf morgen, zal het alleen uit liefde zijn. Terug. Zoals het was. Het voelen van het lijf. Het bonzen van het hart. Alleen voor elkaar. Geen vervolg, geen uitkomst wordt verwacht.

Nu of nooit. Dat zal blijken. En als het nu niet lukt, als het nu niet komt, als het nu mislukt, dan niet. Andere wegen, andere manieren, maar niet wij twee, warm in bed. Niet onder ons zachte laken (vooral dat ene met die ruiten, van flanel), niet.

16-11-2009, 00:00 geschreven door katelijne