Ik ben Fanny
Ik ben een vrouw en woon in Dendermonde (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 25/03/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Carnaval vieren en tijd spenderen met mijn vrienden..
Deze blog gaat over mij en ook een beetje over mijn vriend Jef, die een café heeft...
Leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog! Hier mag je altijd een groet en/of je mening achter laten...
Het leven zoals ik het leef
29-11-2013
Stil...
Iedereen is hier al naar bed. 't Is te zeggen, iedereen behalve ik! Eindeloos zap ik van het ene kanaal naar het andere maar ik vind niets dat mij boeit.. Astrid in "fucking amazing" Wonderland kan me al evenmin bekoren als de vleesgeworden, (halfzacht)gekookte Ham Otto-Jan in De Ideale Wereld... De bladerdeegpizza met geitenkaas en witloof van Jeroen Meus maakt me ook niet echt opgewekt ...en blij! Geef me dan maar de gebakken patatjes met worst en zelfgemaakte appelmoes die ik at als avondeten!
De tv gaat uit en ik surf wat op het wereldwijde web... van de audities voor American Idol (waar één of andere gek (flatulist) met zijn kont in de lucht scheten laat op de maat van een liedje!!) naar eventuele mogelijke recepten voor ons kerstdiner naar de domme blondine die geen koffie kan zetten (en ik moet eerlijk bekennen dat ik ondanks het feit dat ik het filmpje op ieders facebookpagina gezien heb, toch nog maar eens kijk).
Ik overweeg om een boek te lezen maar de enige ongelezen exemplaren die op de boekenplank staan zijn een boek van Harry Potter en de "Erotica Universalis"... Nu moet je je bij het laatste niet al teveel voorstellen! Het boek is een opsomming van hoe erothiek door de eeuwen heen werd tentoon gespreid door middel van heel veel tekst en met plaatjes van opgegraven kruiken waarop nog heel vaag een copulerend koppel te zien is en prenten van muurschilderingen die blote mannen en vrouwen voorstellen... Dus nee, ook niet echt geschikt om mijn avond een beetje op te smukken.
Dan maar even een duik nemen in de frigo. Kaas, salami, uitjes, mosterd... alles is aanwezig om me een heuse bierplank in elkaar te boksen maar wat moet je met een bierplank als je geen bier in huis hebt en het gezelschap het ook laat afweten?! En het meest doorslaggevende argument om er niet aan te beginnen is dat ik gewoon te tam ben begot! Ik trek de snoepkast open, breek een stuk van een speculaasmannetje, prop het in mijn mond en spuw het even snel terug uit! Bwah, mals geworden koek, door een slecht gesloten verpakking. Geef me dan toch maar de bladerdeegpizza van de Jeroen!
Ik leg me in de zetel, neem mijn tablet en schrijf dit stukje... en plots overvalt het mij, wat kan het eigenlijk ook wel zalig zijn! Zo in je dooie eentje even genieten van de stilte.... geen jengelende kindjes, geen praatjes over de werkdag van manlief, geen tv, geen voorbijrazende auto's, geen enkel geluid te horen... gewoon stil!
Nu Sint Maarten achter de rug is (wij vieren geen Sinterklaas) begint stilaan het besef te komen dat Kerst in aantocht is... Nog minder dan een maand te gaan! Na enkele jaren bij andere mensen te gaan vieren is het nu onze beurt om iedereen te voorzien van spijs en drank... Ongeveer 25 mensen die bij ons hun kerstavond komen spenderen... Niet simpel; menu samenstellen, entertainment voorzien, uitnodigingen, drank, aankleding van de feestplek... Ik zal mijn beste beentje voor moeten zetten!
Ik doe mijn huishouden, ik kom buiten, ga al eens iets drinken... kortom, naar mijn gevoel functioneer ik goed. Waar ik wel last van heb is het feit dat ik niet slaap! Ik kruip al maanden meestal zo tussen drie en vier uur 's nachts in bed (als het geen vijf uur wordt soms) en te zevenen loop ik al terug rond. Dus echt uitgeslapen ben ik niet gauw. Ik had dan maar besloten om eens naar de dokte...r te gaan om eventueel iets slaapbevorderends te laten voorschrijven. Diagnose: Depressief! Ikke??? Ik lach, ik zever en maak al eens een grapje, heb alles behalve een saai leven... Het enige wat ik zo enorm mis, zijn Ansel en Yetke, verder loopt alles prima! Je zou denken dat wanneer je depressief bent je hele dagen op de zetel hangt of je bed niet uit komt, toch? Moet ik de dokter geloven en de voorgeschreven pillen slikken? Of toch ook maar eens een andere arts opzoeken bij wijze van "second opinion"?
Vandaag is het zover, een jaarlijks weerkerend fenomeen. Internationale mannendag. Dit is niet zò maar een dag dames en heren het is een dag vol betekenis, hij omvat immers 5 belangrijke themapunten! Sta me toe om mijn eigen ludieke opvatting hieromtrent met jullie te delen. (Ondanks de ernst van de opzet van het hele gebeuren)
1°- Aanpakken van zelfdoding bij mannen: Er moet dus g...ezorgd worden dat mannen geen stress of depressie krijgen zodat ze niet tot zelfmoord gedreven worden, als ik het goed begrijp? 's Ochtends ontbijt op bed, liefst met de krant open geplooid op de sportpagina? 's avonds een knusse zetel, een biertje bij de hand en voetbal of seks op tv? Ik dacht het niet! Ik heb geen tijd voor ontbijt op bed, we nemen geen krant en de zetel zit vol met kinderen die naar "Ant farm" of "Bumba" kijken! (Laat staan dat ik het bier al niet heb uitgedronken).
2°- Zorg dragen voor mannen en jongens zodat ze de rolmodellen van de toekomst kunnen worden: Volgens mij is dit een trucje om ons vrouwen nòg meer te laten doen! Want geef nu toe, hoe kunnen ze nu leren wat een "rolmodel" is als het hen niet uitgelegd of voorgedaan wordt?! Ken je die opmerkingen die je als vrouw regelmatig maakt? "Het zou handig zijn moest je ook eens een afwaske doen", "toeme Ik moet de vuilzakken nog buiten zetten" (en dan stiekem hopen dat hij de boodschap snapt en het in jouw plaats doet maar helaas...) Hah, we doen al jaren de was, de strijk, de kuis, de kookpot, de kinderen... We zullen nog een beetje beter moeten "zorg dragen voor" misschien snappen ze het dan tegen "mannendag 2165"?!
3°- Levensverwachting van mannen verhogen door vermijdbare ziektes te bestrijden: Dit is pas echt een giller! Hoe bedoel je?! Vermijdbare ziektes??? Rook niet zodat je geen longkanker krijgt? (tja, dat begrijp ik nog wel eigenlijk) Schud geen handjes van mensen met een verkoudheid? Of gaan ze er voor zorgen dat ze langer leven door geen Gonorroe of erger nog AIDS op te lopen, door een condoom te gebruiken?! (of, in sommige gevallen, door het gewoon thuis te doen met de eigen eega?!)
4°- Vaderschap en mannelijke rolmodellen promoten: Daar gaan ze weer met hun rolmodellen! Wat ik belangrijker vind is het promoten van het "Vaderschap"... Het is een feit dat iedereen (of toch de doorsnee mens) hoopvol uitkijkt naar de geboorte van een nieuwe telg. Na de geboorte kan de mama liefdevol voor het kleintje zorgen, eten geven (als het tegenzit opstaan om de 3 uur of zelfs niet slapen), pampertje verversen (en hopelijk hangt de lieverd niet tot in de nek vol want dat is ook leuk), een badje geven... De papa daarentegen moet zien, een dag of vijf te kunnen overleven zo alleen thuis. Hij moet de geboortekaartjes en suiker halen, mensen verwittigen en tussen dit alles door moet hij natuurlijk ook zien dat hij niet verhongert en/of verdorst! Eens het gezin weer compleet is kan de gewone gang van zaken weer terugkeren. De mama zorgt liefdevol voor de nieuwe telg én voor de vader! Pamperen (wat in het engels "verwennen" betekend), eten geven,... en de papa? Die aait eens over de bol van de kleine en mijmert over wanneer de tijd er zal zijn om fier als een gieter vanaf de zijlijn zijn zoon te zien scoren bij één of andere voetbalploeg of om fier met zijn knappe dochter te kunnen paraderen... Jaja, er mag nog héél wat gepromoot worden!
En ten slotte:
5°- Tolerantie van geweld tegen mannen en jongens aanpakken: Hier weet ik eigenlijk niet zo goed hoe of wat ik er over moet denken. volgens mij bedoelen ze de mannen die op café een stuk in hun kl*ten drinken en daar, door een grote smoel op te zetten, slaags geraken. Of misschien gaat het wel over de mannen die thuis op hun donder krijgen, zowel verbaal als fysiek omdat ze weer eens het eten gemist hebben doordat ze te laat waren of misschien omdat ze dachten dat het oké is om naast de pot te pissen? Hier wordt in ieder geval het geweld op de man ook getolereerd, tenslotte vraagt hij er zelf om! OhYeah baby, spank me!
Het is nu al enkele dagen geleden dat mijn dochter met de mededeling kwam dat ze haar gsm kwijt is! En zoals men zegt, zeg nooit zomaar gsm tegen een Smartphone! Dus grote paniek van harentwege... Ik liet haar heel haar kamer opruimen. Ieder prulletje moest ze verzetten, ieder papiertje verleggen, ieder tasje en elke jas, elk kledingstuk waar ook maar het kleinste zakje aan zit moe...st gecontroleerd worden! En in het geval van Silke is dit geen sinecure want haar kamertje is slechts een zakdoek groot maar er staan en liggen spullen waarmee je een heuse garage zou kunnen vullen...
Ondanks het vele en grondige zoeken werd het onding niet teruggevonden en is dus al dagen het gespreksonderwerp van de dag! Steeds maar vragen of ze hem meegenomen heeft naar één of ander vriendinnetje? De Chiro? De Kreaboem? Eender waar... Maar bij hoog en bij laag houdt ze vol dat dat helemaal niet het geval is geweest. Dus bleven we zoeken... Heel het huis hebben we uitgekamd maar géén gsm! ...... Omdat de mensen van de vuilkar morgen hun ronde doen moesten vanavond de zakken worden buiten gezet... Ik haal de 3 volle zakken die ik staan had en zet ze buiten. Ik doe ook nog snel mijn toer langs de badkamer, de berging en tenslotte de keuken om alle afval te kunnen meegeven... Bij het openen van mijn vuilnisbak zie ik toevallig dat Tjoke er één van zijn speeltjes heeft ingegooid! Meteen krijg ik het warm en koud tegelijk! Hij zal toch niet????? Ik begin lichtelijk te jammeren en besef dat ik niet anders ga kunnen dan de zakken die ik had buiten gezet, terug binnen te pakken en alles te doorzoeken. Ik trek caoutchouc handschoenen aan en begin aan mijn speurwerk...
Doordrenkte verpakkingen van afgehaalde frietjes mét saus, de geur van eierschelpen die reeds 14 dagen liggen te rotten, net zoals de restanten van bruin en plat geworden appelen en een occasionele geplette banaan inclusief gebarsten zwarte schil... hier en daar een volle pamper die niet in de luieremmer is beland maar naast de beenderen van de kip die we vorige week nog aten... dit alles verbind de rest van het afval... Alles is ofwel aan mekaar gekoekt ofwel doorweekt van weet ik veel welke sappen. Er zijn sporen van schimmel in de meest weerzinwekkende kleuren, en de geur is niet te harden! Toch volhard ik in mijn troosteloze missie en doorzoek iedere zak. Maar helaas, tevergeefs... geen gsm!
Ik knoop alle zakken weer netjes dicht en zet ze terug buiten... Het zweet parelt op mijn voorhoofd en zonder er bij na te denken wrijf ik met die stinkende, glibberige, weerzinwekkend vettige, rubberen handschoenen over mijn gezicht!!! Een vloek gevolgd door een koude rilling die over mijn rug liep...
Na een half uur schrobben kom ik vanonder mijn douche en heb ik me heilig voorgenomen dat ik veel beter ga recycleren! Wie weet wat gaan ze hier nog allemaal verliezen?!
Deze ochtend toen ik wakker werd merkte ik dat ik helemaal, eenzaam en alleen, in mijn bed lag! Nochtans was mijne Jeffie samen met mij gaan slapen de vorige avond. En normaler wijs is het zo, dat ik diegene ben die het eerste op staat. Ook vond ik het raar dat ik blijkbaar zelfs niet gemerkt had dat hij er tussenuit gemuisd was!
Ik wou nog even nagenieten van de plaa...ts die ik nu wel had in mijn beddenbak, dus schoof ik naar het midden van de matras en voelde daardoor dat de kant waar Jef had gelegen helemaal koud was, wat wilde zeggen dat hij toch al een hele poos weg moest zijn.....
Even later stond ik op, wekte de kinderen, ging naar beneden én daar lag hij se! Op de zetel, gedekt met een veel te klein dekentje... Ik ging naast hem zitten en streelde even over zijn arm.. Al knipperend met zijn ogen werd Jef wakker...
"Awel prottie, wat lig je nu hier te doen??" Kon je niet slapen ofzo? Omdat je terug naar beneden gekomen bent...." En toen volgde Jef zijnen uitleg:
Het geluid van een kettingzaag die honderden bomen omlegd, een buldertrein die door een dorp raast, een donderslag bij hevig onweer, ... Afgewisseld met het gonzen van een zwerm (irritante) wespen, het gespin van een luidruchtige kat, het snuiven en proesten van een paard... Dit moeten blijkbaar de geluiden geweest zijn die ik maakte deze nacht!
Op de koop toe was ik zo kort tegen hem aangekropen dat hij net op het nippertje niet uit het bed viel doch hing te balanceren op de rand ervan. Maar ik kreeg pas echt een kleurtje van lichtelijke schaamte wanneer hij vertelde waarmee de maat vol was, de druppel die de emmer deed overlopen...
Ik heb niets tegen oude(re) mensen, integendeel, alle respect voor hen. Maar als het gaat over een "madam" die ik rond de zeventig schat, die er heel goed en verzorgd uitziet, die vlot te been is én die mij zonder boe of bah aan de kassa voorbij steekt met het zinnetje: "ik zal wel voor mogen zeker want ik heb maar 2 dingskes bij" dan is dat buiten de waard gerekend zenne! Ten eerste had ik zelf niet veel om af te rekenen en ten tweede, als ze nu eens beleefd was en de vraag gesteld had of ze mocht dan was mijn antwoord heel anders geweest maar nu was het: "NEE, GIJ MOOGT NIET VOORGAAN GODVERDOMME! AANSCHUIVEN GELIJK IEDEREEN!
Aangezien ik op een boogscheut van het kerkhof woon, was ik er gisteren getuige van hoe honderden mensen op hun paasbest (ook al moet het nog Sint Maarten, Sinterklaas en kerst worden) optrokken om een bezoekje te brengen aan geliefden die hen ontvallen zijn, sommige recent anderen reeds lang geleden.
Allen baanden ze zich een weg door de, in erbarmelijke staat verkerende straat, naar de begraafplaats met de nodige potten Chrysanten en andere bloemstukken in de hand. De dagen hier aan voorafgaand waren velen van hen hier ook al gepasseerd maar toen was het in versleten jeans en trui, al dan niet met laarzen aan, met emmers en poetsgerief.
Ik heb alle respect voor de mensen, die er in de meeste gevallen, met het hele gezin een, weliswaar minder leuke, uitstap van maken maar aan mij is dit niet besteed. Ik hou er niet van om tussen al dat volk voor het graf van eender wie van mijn dierbaren te gaan staan.
Voor mij hoeft het geen Allerheiligen te zijn om bij hen eens langs te gaan. Natuurlijk heb ik ook het voordeel dat ik maar vijf minuutjes te stappen heb en dus makkelijker eens tijd kan vrij maken. Bijgevolg kan je mij regelmatig eens vinden, zittend op één of andere grafzerk van iemand die ik gekend heb. Het is misschien belachelijk maar ik kan daar honderduit zitten vertellen over de dingen die mij bezig houden, of over het feit dat ik de persoon in kwestie zo mis. Soms haal ik daar herinneringen op... vertel anekdotes... Maar ik wijk af...
Ik wil niet respectloos klinken maar deze dag kan je een beetje vergelijken met wanneer het verkiezingen zijn, dat is ook zo een dag waarop iedereen op de baan is en dan kom je nog eens (oude) bekenden tegen dus veel mensen gaan samen een glas drinken om bij te praten.
Eens op café word er getrakteerd en verteld. Er wordt door de heren een partijtje biljart gespeeld, de dames kwetteren dat het een lieve lust is over de kinderen die ze hebben of over de uitstapjes die ze maakten en de kinderen die er bij zijn troepen samen en spelen een spelletje op hun tablet, ipad of iphone.
Na enkele biertjes word er al eens gelachen en veranderd de ingetogen stemming van het bezoek aan de overledenen in een gevoel van blijheid om het weerzien van de nog levenden. En zo word Allerheiligen een heel klein beetje kerkhofkermis...
Sommige mensen zeggen tegen mij dat ik nogal "grof gebekt" ben maar dat is godverdomme niet waar!
Ok, ik durf zo nu en dan al eens een krachtterm gebruiken en ik zeg al eens "op uw bakkes" in plaats van "gezondheid" wanneer iemand mij op een glas trakteert maar ben ik daarom dan grof verdorie?
Vrienden en vriendinnen kijken raar op wanneer ik iemand zie passeren en ik hen spontaan te k...ennen geef dat de passerende persoon "ne ferme schijter" heeft... Ik snap niet waar het probleem ergens zit! Mag ik dan miljaarde mijn appreciatie niet tonen?
Als er iemand tegen mijn figuurlijke schenen stampt dan wil het ook wel eens gebeuren dat ik het steevast over een teef of over een klootzak heb. En dan doel ik niet op de vrouwelijke versie van een hond, net zomin als ik het dan heb over het mannelijke geslachtsdeel! Moet ik zwijgen en hen dan potverdekke maar laten doen misschien?
Wanneer ik een klotedag heb, bijvoorbeeld als ze mij eens een kutstreek geleverd hebben dan kan ik al eens lopen vloeken, zo van "godvermiljaardenondeju..." en dan opper ik dat ik alles zo fucking beu ben. Dan moet er niemand tegen mij komen zeiken want dan mogen ze van mij gerust de tering krijgen! Ben ik dan de enige die heel af en toe eens een beetje humeurig is verdomme?
Voor alle preutse, verlegen, niet-veel-gewoon-zijnde, overdreven moralistische en wereldvreemde mensen zou ik willen melden dat in de volgende tekst gebruik gaat gemaakt worden van expliciet seksueel getinte woorden. Gelieve hiermee rekening te houden alvorens te beginnen lezen..
Gisteravond hadden we een uitstapje naar Mechelen. De befaamde Nekkerhal opende de deuren voor een avondj...e erotisch verzet. Nu moet ik zeggen dat je, eens daarbinnen gekomen, een klik in je hoofd moet maken. Je moet als het ware transformeren in een voor alles openstaand persoon want anders schiet je gegarandeer om de haverklap in de lach...
Aan de kassa begint het al. Ik kijk opzij en naast mij staat een dame (type ma flodder) die ik een jaar of zestig schat. Ze is gehuld in een zwart doorschijnende babydoll met dito kousen, in haar hand heeft ze een ketting en aan het eind van die ketting hangt zowaar haar man (type Onslow uit schone schijn). Deze draagt een minuscuul tijgerslipje en verder niets. Hij houdt steevast zijn blik naar de grond gericht. Van het ogenblik dat hij opkijkt rukt zijn eega medogenloos aan de riem die rond zijn nek vasthangt. Slaafs volgt hij haar, de hal binnen.
We stappen het oord der losbandigheid in en geven onze ogen de kost. Bergen speelgoed liggen uitgestald (wat normaal is zeker als het bijna Sinterklaas is?) In alle mogelijke vormen en kleuren, voor alle doeleinden en voor elk wat wils. Aan iedere stand staan mensen te vergelijken, te overleggen en sommigen staan te gniffelen bij het zien van zoveel vermakelijkheden. De standhouders leggen her en der de handleiding van speeltjes uit...
Ergens schalt een stem door een microfoon en nieuwsgierig gaan we er op af. Op de betreffende plaats aangekomen, kunnen we het niet laten om even te glimlachen. In een ijzeren kooi zit een vrouw opgesloten. Gekleed in een korsetje maar met blote borsten. Naast de kooi staat een in leder getooide man die met een zweep, keihard tegen de billen van de gevangen halfnaakte dame kletst. Er gebeurd niet meer dan dit maar toch staan hier tientallen vrouwen en mannen met open mond naar te staren. Ik frons mijn wenkbrauwen en wrijf eens over mijn kont, neen, dit is niet mijn ding.
We slenteren voort en er valt vanalles te zien. Doodgewone mensen, jonge mensen, oudere mensen, gehandicapte mensen, mooie mensen, minder mooie mensen. Mensen die zonder schroom uit de kleren gaan voor een fotoshoot en dit in het bijzijn van honderden toeschouwers. Mensen die exibitionistisch zijn, lopen naakt of zo goed als, tussen de menigte.
Zoveel mensen met een fetish, voeten worden gemasseerd door mensen die daar als het ware op kicken, er passeren gemaskerde mensen die behalve dat masker niets dragen. Er lopen oude(re) dames, met paardestaartjes, gekleed in kort plooirokje en openstaand wit hemdje met kousen tot aan de knieën... er passeert ons zelfs een koppel dat verkleed is in de sexy versie van Micky en Minnie Mouse, inclusief de oortjes.... mannen in dameslingerie én hoge hakken en een enkeling die het aandurft om geheel gekleed te gaan, alles bedekt met latex, ook zijn hoofd maar zijn genitaliën zijn bloot.
Uiteindelijk belanden we in de "Black Box". Dit is waar het hoofdpodium staat. Presentator van dienst is Sergio. Hij zorgt voor de vrolijke noot tussen de optredens door. Er worden mensen uit de zaal op het podium geroepen, sommigen om een cadeautje in ontvangst te nemen, anderen om een "lap dance" te krijgen van een stripper of stripster. Anderen worden dan weer aangespoord om zelf iets seksueel en/of sensueel naar voren te brengen, wat ze raar maar waar ook doen.
We halen een drankje, zoeken een plaatsje en vergapen ons aan de mooie, lenige, naakte lichamen die rond een paal hangen te kronkelen of die een dans opvoeren waarvan je op slag voelt dat je leeft... Mannen die uit de kleren gaan, waarvan je je afvraagt waar en hoe zij in godsnaam hun "beste vriend" opgeborgen krijgen omdat het lijkt alsof ze de slurf van een babyolifant tevoorschijn toveren!
We pikken nog een glimp van de afterparty mee en keren diep onder de indruk van al dat lekkers terug huiswaarts. Iets doet me vermoeden dat de thermostaat de komende dagen iets minder hoog gedraaid gaat worden bij ons thuis.....
Ik hou van koken en het is geen stoefen als ik zeg dat ik dat ook een aardig stukje kan maar op sommige dagen is het echt beter dat ik kilometers uit de buurt van mijn fornuis blijf! Vandaag is blijkbaar zo'n dag... Ik belde naar mijne Jef om te zeggen dat ik zijn lievelingskostje zou gereed maken! Ik maakte een lijstje van de dingen die ik nodig had, om zeker niets te vergeten en eens in de winkel aangekomen, wat ben ik vergeten?! Juist, dat stomme lijstje! Nou ja, ik overloop in gedachten wat ik allemaal meen op geschreven te hebben en kom tot de constatatie dat mijn geheugen niet meer is wat het geweest is. Het merendeel wist ik wel nog maar toch had ik enkele essentiële dingen niet mee toen ik thuis kwam. Dan maar terug naar de winkel. Ik stap buiten en laat mijn sleutels binnen liggen! Pfff, nu moet je weten dat ik om binnen te geraken dus over mijn omheining moet klauteren... Eerst mijn boodschappen in de tuin gekieperd en daarna, gedaan alsof ik mee deed aan "De grote sprong"... Godverdegodverdegodver, alsof de duivel zelf er mee gemoeid is land ik op mijn knieën op de plek waar de kat van de buren haar gevoeg heeft komen doen! Als je eens iets wilt ruiken wat stinkt, awel, DAT STINKT! Al foeterend en sakkerend ga ik binnen en omdat ik toch beneden ben steek ik meteen mijn (dankuwel kat) stinkende broek in de wasmachine. Eens de machine aan het draaien is schiet het me te binnen dat ik mijn wisselgeld in mijn zakken heb laten steken! Op stop duwen is geen optie meer want het water staat al tot halverwege... Met een diepe zucht en enige vertraging geraken alle boodschappen boven en kan ik beginnen aan de kookpot. Aardappelen schillen, groenten kuisen, verse kruiden snijden... Alles wordt gespoeld en geprepareerd. Het huis ruikt zalig en de flaters van de voormiddag zijn al lang vergeten. Ik zet het fornuis zachter, zodat alles nog even kan pruttelen alvorens op te dienen. Ik ga naar beneden zet mijn strijkijzer en strijkplank klaar en haal de wasmachine leeg. Mijn broek die eerst naar kat rook, ruikt nu "lentefris"... Ik houd mijn neus er zelfs tegen, zo lekker ruikt ze! Ik snuif... NNNEEEEEEEEE!!!!!! Ik spurt vanuit mijn washok door de tussenplaats mijn gang in, mijn jeans gooi ik opzij, ik stuif zo snel ik kan de trap op want ik woon op een "belle-etage"... vervolgens duw ik de deur van de living open om uiteindelijk in een met zware damp gevulde keuken aan te komen! Stomme kiek dat ik ben! Echt achterlijke trut! Hoe dwaas kan je zijn... In plaats van mijn vuur zachter te zetten heb ik gewoon de knop naar de verkeerde kant gedraaid en alles is hopeloos verbrand. Wat eerst een culinair hoogstandje was is omgetoverd in één hoopje ellende... Ik bel dus naar mijne Jef om te zeggen dat we frietjes gaan halen!
Ik: Bieken, wat wil je eten? Want ik heb geen inspiratie om te koken... Jef: Maar mieke, ge moet gij ni koken... Goed heet is genoeg! ........allee zenne........
Overal waar je komt spreekt men over het WEER..."goeie morgen, koud he" "Goeie middag, warm he" "Goeie avond, fris he"... Nu moet het gezegd worden dat het wel uitzonderlijk goed WEER is voor de tijd van het jaar. Dat zorgt er ook voor dat we WEER veel meer zin hebben om in de tuin te werken of om er op uit te trekken, noem maar op. Een mens voelt zich opgewekter en vitaler.
Het is zo WEER een WEERtje dat er bij mij voor zorgt dat ik WEERal zin heb om ergens het mooie WEER te gaan maken. Natuurlijk niet te uitbundig want daar komt dan WEER uit voort dat sommigen het licht in mijn ogen niet kunnen zien schijnen en dan verdwijnt mijn goedgezindheid als sneeuw voor de zon en geef toe, donderwolken kunnen we missen in een "fantastisch WEER-periode" als deze!
Afijn zo een vaart zal het allemaal niet lopen want voorlopig zit ik nog thuis deze tekst te schrijven...Het WEER dat mij hier bezig houd is het heen en WEER geloop van mijn jongste spruit met zijn WEERbarstig kopje haar dat ondanks het vele kammen rechtop blijft staan.Hij trekt zich nog niets aan van de WEERsberichten die WEERgalmen van tv of radio. Hij is al blij wanneer hij een speelgoedje heeft WEERgevonden.
Intussen word ik hier als de WEERlicht uit mijn dagdromerij gerukt want in de WEERspiegeling van het raam hier rechtover zie ik al schoolkinderen.Dat wil dus zeggen dat de school WEER uit is en dat er weldra buikjes moeten gevuld worden.Hopelijk vinden de kindjes het WEERzien fijn en kunnen ze niet WEERstaan aan het avondeten zodat ze daarna zonder WEERspannigheid en zonder WEERzin aan hun huistaken kunnen beginnen.
Want anders zal ik WEERstand moeten bieden en hen van de WEERomstuit moeten terecht wijzen en hun argumenten om langer op te blijven vanavond moeten WEERleggen... Maar ook dit is helemaal nog niet aan de orde, hoe de dag verder verloopt, zien we straks wel WEER!
Na een tijdje te liggen overwegen of ik al dan niet mijn ogen zou open doen en opstaan, knipper ik en wil ik me weer in de dag smijten. Maar ojee, ik lig op de zetel, wat wil zeggen dat ik dus blijkbaar de trap niet meer ben opgeraakt vannacht en het is al verdacht klaar. De zon staat hoog en schijnt fier door de ramen. "Huh? Elf uur??? Ligt iedereen hier nog in coma ofzo?" Er is geen leven in huis, alles is stil.
Het besef dat het vorige nacht weer net dat ietsje teveel is geweest word mij duidelijk gemaakt door het droge, plakkerige gevoel dat ik in mijn mond heb. Ik kijk om me heen en zie een blik Dr. Pepper op de salontafel staan. Tegen beter weten in neem ik het en zet het aan mijn lippen om de enorme dorst die ik heb te lessen... Bweurk... warm, geen bruis meer maar toch moet hij er helemaal aan geloven en verdwijnt in mijn keelgat om dan in mijn maag terecht te komen en daar te botsen op de overblijfsels van de vorige nacht!
Ik zet me rechtop en heel de kamer lijkt te bewegen. Al mijn moed word bij mekaar geraapt om me dan al wankelend naar de badkamer te begeven. Mijn blaas staat naar mijn gevoel op springen dus ik MOET gewoon in beweging komen!
Nadat gebeurt is wat moest gebeuren ga ik naar de lavabo om mij te wassen. Ik kijk in de spiegel en vraag me af wie de rare vogel is die mij aankijkt. Ogen die nog zwart omrand zijn maar dan tot op de wangen, haar dat veel weg heeft van een Halloween kapsel en bovenal, nog steeds die godverdomse stinkbek waar als ik me niet vergis, ook nog de restanten van een hotdog rond te bespeuren zijn!
Ik draai de kraan open en met beide handen schep ik water om vervolgens een paar keer mijn gezicht in mijn handpalmen te begraven... OOooOoHh, zalig gevoel. Ik neem m'n tandenborstel en poets al de viezigheid weg maar eerlijk gezegd, deugd doet het niet. (Ken je dat gevoel? Je schuift dat ding in je mond en je begint op slag te kokhalzen...) Na de marteling van schrobben, braken, haastig naar de plee springen, terug schrobben, braken, het gevoel hebben dat er vanalles uit moet maar er komt niets, terug schrobben... ga ik naar de keuken. Ik trek de ijskast open en neem een grote fles water. Mijn dorst is niet te stillen maar ik probeer het wel. Glas na glas word geleegd.
De laatste fase is nu aan beurt. Ik neem een doos Dafalgan (sorry voor de sluikreclame) gooi er 2 in mijn glas en ga met een wee gevoel terug naar mijn zetel. Ik vrees dat er niet veel meer gaat gebeuren vandaag... of ja, toch één ding. Ik ga volop genieten van mijn nieuwe huisdier: KATER!
Daarstraks kom ik in den Aldi aan de kassa en voor mij staat er een dame. Ze kijkt achteruit en schrikt duidelijk."Amai, zo verschieten dat ik doe! Maar ja da komt omdat het vrijdag den dertiende is he kind".... Misschien moet ik toch maar dringend eens naar de kapper gaan?!
Toen ik jong was nam ik het niet zo nauw wat trouw zijn betrof. Ik durfde al eens vreemd gaan, mijn partner bedriegen, oren zetten, achter het net vissen of noem het voor mijn part naast de pot pissen. Wat niet weg nam dat ik mijn toenmalige vriend echt wel graag zag, ik wijtte het aan het feit dat ik veel te vroeg al in een vaste relatie zat. Ik was jong, nog net geen 18 en wou met volle teugen ...van het leven proeven! In het nachtlevencircuit vertoeven maakte het er ook niet makkelijker op om altijd even voorbeeldig te blijven...
Maar met de jaren ben ik dat soort gedrag ontgroeid en heb ik, in andere relaties die ik had, ervaren hoe het voelt om de bedrogene te zijn. Meerdere keren ben ik getuige geweest van het overspel dat mij ten dele viel, met jaloezie, intriges en scheldpartijen tot gevolg.
Nu ligt dit alles reeds lang achter mij, ik heb een fijne, stabiele, liefdevolle relatie, een geweldig gezin en een toffe vrienden- en kennissenkring. Er is geen nood meer aan rondlopen, flirten met anderen, zoeken naar iets beter WANT ER IS NIKS BETER!
Vijf dagen zijn we verder sinds het nieuwe schooljaar weer begon en ik vraag mij nu al af waar de vakantie is gebleven! Hoe groot kan het contrast zijn? -Je wordt wakker van de zon die door de gordijnen speelt en rekt je nog eens uit, rustig sta je op, neemt een douche en begint aan het ontbijt. Eventueel ga je eerst met een slentergangetje om verse koffiekoeken en een stokbroodje én een krant om... je portie nieuws en cultuur ineens mee te verorberen en je bouwt het tempo van de dag gestaag op.
Of
-Je wordt uit je slaap gerukt door een wekker radio die "the kids in america" staat te schallen. Je staat meteen op want anders geraak je het eerste kwartier nog niet uit bed. De kinderen worden gewekt en je wassen moet dan maar wachten want je kan nu eenmaal niet met 5 tegelijk onder de douche springen. Het ontbijt bestaat uit cornflakes of het brood dat je de dag ervoor gaan halen bent en voor de krant is er geen tijd. In plaats daarvan worden de boekentassen nog eens gecheked. Na het nodige gebrul, "mamaaaaaaaa, ik vind mijn schoenen niet" "mamaaaaaa, is mijn brooddoos klaar?" "mamaaaaaaa,....." vertrekt iedereen naar school of naar de job. Heel het huis staat op zijn kop, voornamelijk de keuken en badkamer lijken wel een slachtveld. En dan, eindelijk, na de opkuis is het eindelijk zo ver! De douche... 10 minuten ongestoorde verwennerij... tot helaas een schreeuw weerklinkt en je tot de orde van de dag geroepen wordt! "Ja Tjoke, ik koooooom" Zoals ik al zei, "waar is de vakantie gebleven?"
Vandaag ben ik net zoals vorige week naar een begrafenis geweest. Geen naaste familie, geen "beste vriend". De ene familie van familie en de andere een buur op een camping van jaren geleden. Het is opmerkelijk hoeveel gedachten er door je hoofd gaan tijdens zo'n dienst. Herinneringen aan de overledene die je kende, gevoelens van medeleven voor hen die je niet persoonlijk kende. Herinneringen aan vorige begrafenissen door een lied dat speelt en je terug voert naar anderen die gemist worden. Het verdriet van de nabestaanden dat je ontroerd en een krop in de keel doet krijgen... Een prentje met een tekst, welke in enkele zinnen het leven of lijden weer geeft met een foto van toen de dode nog een levende was... Het stemt me altijd zeer triest maar toch ben ik steeds dankbaar geweest dat ik er bij kon zijn om mijn medeleven te betuigen.
Zou het er nu eindelijk eens van komen? Terug een beetje rustigere weekends? Op vrijdagavond gezellig samen in het zeteltje zitten met de tv aan maar eigenlijk niets zien omdat je naar de binnenkant van je schedel aan het kijken bent... Op zaterdag vroeg opstaan, wat dan ook weer gaat kunnen omdat je fris en uitgerust bent en niet met een kop vol wazigheden zit en een plakbek hebt van de nacht er...voor, zodat je gezwind aan de was en de kuis kan beginnen. Dat brengt dan weer mee dat je op tijd klaar bent om een deftig eetmaal op tafel te toveren en er van te genieten ipv "snel snel naar de frituur om een hap gaan want we moesten daar al zijn!" toestanden... Nee, echt. Mij zou je niet horen klagen... Zou het er eindelijk eens van komen?
Alee vooruit, ik heb dan maar de raad van mijn raadgevers opgevolgd en het spreekwoordelijke woord bij de daad gevoegd, wat zoveel wil zeggen als: "ik ben ook naar katuit geweest..." en wat voor ene! Veel mensen gezien waarvan ik het gevoel had dat het weer veeeeeeel te lang geleden was maar aan de andere kant is het weerzien dan wel nog zo leuk! Alhoewel er ook enkele minder leuke momenten waren ...zoals bv het louche type dat in café Toledo tegen mij kwam aanschuren met zijn euhm... alee, ge weet wel! Maar ik denk dat hij efkes niet meer wist of het wel echt de knallen van het vuurwerk waren die hij hoorde of de knaller van een antwoord dat ik hem gaf! In ieder geval heb ik er achteraf geen last meer van gehad! Over het vuurwerk gesproken, naar het schijnt was het de moeite waard. Helaas, door het veel te druk bezig zijn met "socializen" en pinten drinken (wat ik eigenlijk niet ging doen) heb ik dit gemist! Ik zal dus volgend jaar terug moeten gaan om deze fout recht te zetten!
