Ik ben Fanny
Ik ben een vrouw en woon in Dendermonde (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 25/03/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Carnaval vieren en tijd spenderen met mijn vrienden..
Deze blog gaat over mij en ook een beetje over mijn vriend Jef, die een café heeft...
Leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog! Hier mag je altijd een groet en/of je mening achter laten...
Het leven zoals ik het leef
10-09-2013
Trouw...
Toen ik jong was nam ik het niet zo nauw wat trouw zijn betrof. Ik durfde al eens vreemd gaan, mijn partner bedriegen, oren zetten, achter het net vissen of noem het voor mijn part naast de pot pissen. Wat niet weg nam dat ik mijn toenmalige vriend echt wel graag zag, ik wijtte het aan het feit dat ik veel te vroeg al in een vaste relatie zat. Ik was jong, nog net geen 18 en wou met volle teugen ...van het leven proeven! In het nachtlevencircuit vertoeven maakte het er ook niet makkelijker op om altijd even voorbeeldig te blijven...
Maar met de jaren ben ik dat soort gedrag ontgroeid en heb ik, in andere relaties die ik had, ervaren hoe het voelt om de bedrogene te zijn. Meerdere keren ben ik getuige geweest van het overspel dat mij ten dele viel, met jaloezie, intriges en scheldpartijen tot gevolg.
Nu ligt dit alles reeds lang achter mij, ik heb een fijne, stabiele, liefdevolle relatie, een geweldig gezin en een toffe vrienden- en kennissenkring. Er is geen nood meer aan rondlopen, flirten met anderen, zoeken naar iets beter WANT ER IS NIKS BETER!
Vijf dagen zijn we verder sinds het nieuwe schooljaar weer begon en ik vraag mij nu al af waar de vakantie is gebleven! Hoe groot kan het contrast zijn? -Je wordt wakker van de zon die door de gordijnen speelt en rekt je nog eens uit, rustig sta je op, neemt een douche en begint aan het ontbijt. Eventueel ga je eerst met een slentergangetje om verse koffiekoeken en een stokbroodje én een krant om... je portie nieuws en cultuur ineens mee te verorberen en je bouwt het tempo van de dag gestaag op.
Of
-Je wordt uit je slaap gerukt door een wekker radio die "the kids in america" staat te schallen. Je staat meteen op want anders geraak je het eerste kwartier nog niet uit bed. De kinderen worden gewekt en je wassen moet dan maar wachten want je kan nu eenmaal niet met 5 tegelijk onder de douche springen. Het ontbijt bestaat uit cornflakes of het brood dat je de dag ervoor gaan halen bent en voor de krant is er geen tijd. In plaats daarvan worden de boekentassen nog eens gecheked. Na het nodige gebrul, "mamaaaaaaaa, ik vind mijn schoenen niet" "mamaaaaaa, is mijn brooddoos klaar?" "mamaaaaaaa,....." vertrekt iedereen naar school of naar de job. Heel het huis staat op zijn kop, voornamelijk de keuken en badkamer lijken wel een slachtveld. En dan, eindelijk, na de opkuis is het eindelijk zo ver! De douche... 10 minuten ongestoorde verwennerij... tot helaas een schreeuw weerklinkt en je tot de orde van de dag geroepen wordt! "Ja Tjoke, ik koooooom" Zoals ik al zei, "waar is de vakantie gebleven?"
Vandaag ben ik net zoals vorige week naar een begrafenis geweest. Geen naaste familie, geen "beste vriend". De ene familie van familie en de andere een buur op een camping van jaren geleden. Het is opmerkelijk hoeveel gedachten er door je hoofd gaan tijdens zo'n dienst. Herinneringen aan de overledene die je kende, gevoelens van medeleven voor hen die je niet persoonlijk kende. Herinneringen aan vorige begrafenissen door een lied dat speelt en je terug voert naar anderen die gemist worden. Het verdriet van de nabestaanden dat je ontroerd en een krop in de keel doet krijgen... Een prentje met een tekst, welke in enkele zinnen het leven of lijden weer geeft met een foto van toen de dode nog een levende was... Het stemt me altijd zeer triest maar toch ben ik steeds dankbaar geweest dat ik er bij kon zijn om mijn medeleven te betuigen.
Zou het er nu eindelijk eens van komen? Terug een beetje rustigere weekends? Op vrijdagavond gezellig samen in het zeteltje zitten met de tv aan maar eigenlijk niets zien omdat je naar de binnenkant van je schedel aan het kijken bent... Op zaterdag vroeg opstaan, wat dan ook weer gaat kunnen omdat je fris en uitgerust bent en niet met een kop vol wazigheden zit en een plakbek hebt van de nacht er...voor, zodat je gezwind aan de was en de kuis kan beginnen. Dat brengt dan weer mee dat je op tijd klaar bent om een deftig eetmaal op tafel te toveren en er van te genieten ipv "snel snel naar de frituur om een hap gaan want we moesten daar al zijn!" toestanden... Nee, echt. Mij zou je niet horen klagen... Zou het er eindelijk eens van komen?
Alee vooruit, ik heb dan maar de raad van mijn raadgevers opgevolgd en het spreekwoordelijke woord bij de daad gevoegd, wat zoveel wil zeggen als: "ik ben ook naar katuit geweest..." en wat voor ene! Veel mensen gezien waarvan ik het gevoel had dat het weer veeeeeeel te lang geleden was maar aan de andere kant is het weerzien dan wel nog zo leuk! Alhoewel er ook enkele minder leuke momenten waren ...zoals bv het louche type dat in café Toledo tegen mij kwam aanschuren met zijn euhm... alee, ge weet wel! Maar ik denk dat hij efkes niet meer wist of het wel echt de knallen van het vuurwerk waren die hij hoorde of de knaller van een antwoord dat ik hem gaf! In ieder geval heb ik er achteraf geen last meer van gehad! Over het vuurwerk gesproken, naar het schijnt was het de moeite waard. Helaas, door het veel te druk bezig zijn met "socializen" en pinten drinken (wat ik eigenlijk niet ging doen) heb ik dit gemist! Ik zal dus volgend jaar terug moeten gaan om deze fout recht te zetten!
Bij deze betuig ik mijn respect aan de "mannen van de vuilkar".... Iedere dinsdagochtend zijn ze daar, trouw op post om een ander zijn vuiligheid op te halen! Ik bedacht mij zo dat dit waarschijnlijk het meest ondankbare werk is dat een mens kan doen maar o zo belangrijk! In de zomer de stank, de maden, opengekrabte zakken... in de winter de kou, handen die aanvoelen alsof ze aan af vriezen zijn?... Regen, wind.... en heel het jaar door zakken die niet goed dicht zijn, die te zwaar zijn... In ieder geval, ik ben altijd blij wanneer de sporen van mijn decadent leven uitgewist worden aan de hand van een vuilniszak die verdwijnt. Weg de verpakkingen van veel te veel junkfood (lees: het obligate wekelijkse pak friet en ergens een bakje Chinees).. weg de verpakking van veel te veel calorierijke drankjes (waarom is cola ook zo lekker verdomme?)... en hier en daar een stopsel van een flesje bier. Lang leve de "vuilkar"!
Jeffie: "LOEKEN! LOOOOEEEKEN! Ik: Jaaaa, ik ben aan 't afwassen... Jeffie: LOOEEKEN! Ik: Alee, wat is er nu? Jeffie: Ik heb zo een raar gevoel in mijnen buik! Ik: Niet moeilijk na al dat bier gisteren! Jeffie: Maar nee loeken, 't zijn allemaal die vlinderkes van naar u te kijken!!! Ik: ... ... (smelt...)
Deze morgen stonden we op en zoals veel mensen waarschijnlijk was ik, bij het naar buiten kijken, mijn beklag aan het doen over het feit dat het nog steeds geen goed weer is. Jef antwoordde: "Eigenlijk was da slecht weer mij nog ni opgevallen want ik zie jou en de zon begint te schijnen e schatteke!" Melig misschien maar mijnen dag kan in ieder geval niet meer stuk! (Jeffie bedankt om mij zo graag te zien! X)
