Ik ben Fanny
Ik ben een vrouw en woon in Dendermonde (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 25/03/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Carnaval vieren en tijd spenderen met mijn vrienden..
Deze blog gaat over mij en ook een beetje over mijn vriend Jef, die een café heeft...
Leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog! Hier mag je altijd een groet en/of je mening achter laten...
Het leven zoals ik het leef
15-12-2013
Brand...
Vannacht rond twee uur, ik was nog even aan het zappen, hoorde ik plots de sirenes van enkele brandweerwagens. Aan het volume kon ik horen dat er heel dicht in de buurt iets aan de hand moest zijn. Nieuwsgierig keek ik dus uit het raam. Meteen zag ik een enorme rookpluim die ergens vanop de steenweg kwam. Ik trok mijn schoenen en jas aan om een kijkje te gaan nemen...
Eens daar aangekomen liepen de koude rillingen over mijn rug. Het doet een mens iets wanneer je de vlammen metershoog uit het dak van een woning ziet komen! Het zal je maar gebeuren, heel je hebben en houden gaat in rook op en je kan er niets tegen beginnen... Je kan niet, nog eventjes je dierbaarste spullen binnen weghalen, je kan niet snel je parkiet, papegaai, kat, hond of welk dierbaar beest dan ook gaan redden... Geen kleren meer, geen belangrijke papieren, geen fotootjes... Alles weg!
Na zo'n 10 minuten vanop afstand te hebben staan kijken naar die vuurzee begon het me op te vallen hoeveel mensen er met hun gsm in de aanslag stonden om foto's te trekken. Ze probeerden zo kort mogelijk bij de plaats van het onheil te komen, zelfs zo dichtbij dat ze de mensen van de brandweer hinderden, om toch maar "de beste kiekjes" te hebben van de miserie van de mensen wier huis af brandde om die dan vervolgens op facebook te kunnen gooien!
Ik ben van mening dat ieder mens wel een nieuwsgierig trekje heeft en als er zoiets ergs gebeurd als een brand of een (verkeers)-ongeval, dan heeft iedereen wel eens de neiging om te gaan kijken wat er precies aan de hand is maar daar dan entertainment van maken vind ik er over! Nee, plezier scheppen in andermans miserie... niet voor mij.
Een kwartier later dan toen ik vertrok was ik terug thuis. Dankbaar dat ik in mijn warme bed kon kruipen maar met de gedachte aan de mensen die de nacht minder fortuinlijk moesten doorbrengen. Ik ga morgen nog eens tot daar, misschien kan ik helpen met iets... Een paar dekens, kledij, een paar potten en pannen? We zien wel...
Op (bijna) elke facebookpagina worden foto's gepost van de net geplaatste kerstboom. Het is waar, zoiets brengt enorm veel sfeer in huis. Bij mij echter staat er nog geen! Ik zie me op de moeite want geef toe, er kruipt wel wat tijd in als je dat lelijke groene ding wil omtoveren in een decoratief hoogstandje!
Om te beginnen moeten al die dozen met slingers, lichtjes, posturen van k...erstmannetjes en (hun) kerstballetjes van de zolder gehaald worden. Wanneer je zoals ik geen vaste trap hebt maar een gammel smal laddertje én een heel klein zoldergat, dan is het niet verwonderlijk dat dit al gepaard gaat met het nodige gesakker om al die ballen heel naar beneden te krijgen!
De volgende fase is het openen van de dozen en uitpakken van al dat blinkend goed. En ook al herinner ik mij dat ik de vorige editie van dit feestgebeuren alles zeer goed heb ingepakt alvorens weg te zetten, de duurste en mooiste kerstboombal komt sowieso gebroken tevoorschijn!
Ikzelf verkies het om een kunstmatige boom te zetten omdat het anders ieder jaar opnieuw toch een zoektocht is als je een echte wil. Hij moet groot genoeg zijn maar ook niet te groot, de takken moeten mooi gevormd zijn en liefst één die zijn naalden niet verliest... (het zou niet de eerste keer zijn dat er zo'n dennennaald in mijn voeten prikt of erger nog, in mijn gat doordat ze op de ene of andere manier in mijn zetel geraken!)
Ook lijkt het alsof, eens de dozen geopend zijn, het engelenhaar al overal ligt nog voor je ook maar iets hebt aangeraakt. Je sukkelt met het uiteen halen van die honderden lichtjes. En daarna is het altijd een belevenis om die dingen in die godverdomse boom te krijgen zonder op één van hen te trappen!
Dan nog de slingers, de ballen en de andere ornamenten, grote vazen vullen met kerstgedoe, posturen zetten op de kasten... er is voor elke plek wel iets van decoratie voorzien. En als eindelijk alles staat, heb je niet meteen de kans om van al dat moois te genieten want het hele huis ligt vol naalden van die boom (ook al is het een valse), glitters, krantenpapier én lege dozen die weer langs dat klotetrapje naar de zolder moeten geraken!
Nee, ik denk niet dat ik een boom ga zetten... Of toch misschien? Het is zo gezellig he... Alee ja dan. In de loop van de week... en dan post ik een foto van MIJN NET GEPLAATSTE KERSTBOOM...
Na enige twijfeling zijn we zaterdagavond dan maar eens tot op de kerstmarkt geweest. Je zegt wat je wilt maar het is toch altijd wel gezelligheid troef! Mensen lopen hand in hand met hun geliefde langs de vele kraampjes met kerstgerief, leuke hebbedingetjes, gekke mutsen en sjaals die er zo zalig warm uitzien dat je ze nooit meer zou uitdoen...
Verhongeren of verdorsten kan je er... ook al niet. Zoveel standjes met lekkers... Hamburgers, verse soep, wafels, kaas- en garnaalkroketjes,... kortom, genoeg om je nu al een indigestie te vreten! Qua drank, moet je niet sukkelen. Glühwein (met of zonder Amaretto), cava, wijn en mijn favoriete kerstmarktdrankje: jenever! Die is er in alle kleuren en smaken. Het probleem is wel dat ik ze allemaal wil proeven... ik begin met de "A" van appel, "B" van banaan, "C" van citroen... om uiteindelijk te eindigen bij de "W" van watermeloen.
Raar trouwens hoe de gesprekken evolueren op zo een avond! Wanneer je aan de "A" bezig bent en je ziet mensen die je kent dan gaat het van: "Hallo! Alles goed?" "Hoe is het nog met...?" "Alee, salukes he we gaan nog eens verder." Wanneer je aan de "M" (van meloen) zit klinkt het al eens van: "Hela, awel? Hoe ist? Kom enen drinken kom!" En wanneer je dan uiteindelijk aan de "V" van vanille bent gekomen dan is het enkel nog geklets en gezwam. (Hopelijk heb ik het weer niet te bont gemaakt?)
Na een bezoekje te hebben gebracht aan enkele plaatselijke horecazaken keren we om kwart na vier 's nachts weer huiswaarts (Niet slecht wanneer je weet dat we bij het vertrekken zeiden dat we niet lang gingen weg blijven!) en kruipen in ons bed. En behalve het feit dat ik me lig af te vragen hoe het in godsnaam komt dat de kamer rond draait, bedenk ik me dat ik toch weer heel veel mensen gezien heb die ik graag eens tegenkom! En dat maakt dat ik gelukzalig in slaap dommel
